ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Goede toon.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOMBLIEK
Telefoon RRESKENS Po'Üdro
No. 2t UKLancna 70i79
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
£6e jaargang
Woensdag 13 October 1926
Nummer 3167
GRATIS verzekering aas gulden bij levens- gld. bij dood gld. bij verlies k* gld. bij ver- ii gld. bij ver
voor de abonné's tegen vRlj lange ongeschikt- 1 [J M door Q van een hM lies van een 41] hes vaneen
ongelukken voor: mWW heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum
*k gld. bij ver- ia gld. bij verlies
/Q lies van een 111 van eiken
wijsvinger. anderen vinger.
te 's-Gravenhage.
„Weet gij waarom ik zoo graag
bij onze buren komhoorden
wij eeus iemand op ernstigen
toon vragen. En het daarop ge
geven antwoord luidde: „Omüat
oaar zoo n prettige, goede toon
heerscht in huis".
Gelukkig als er op die manier
van het gezinsleven kan worden
getuigd en hulde aan hen, die
onder alle omstandigheden den
goeder, toon weten te bewaren.
Niemand zal ons betwisten, dat
heel veel afhangt van den toon
waarop we uiting geven aan on
ze gedachten. Immers door den
toon, waarop wij iets zeggen
krijgt het gesprokene eerst waar
de en beteekenis. De toon kan
pijnlijk aandoen, of veel goeds
uitwerken, al naar mate die toon
zelf boos of goed is. Er bestaat
een oud gezegde: „een goed
woord vindt een goede plaats'
en dat is ook zoo, mits daarbij
echter niet vergeten wordt, dat
het op een goeden toon dient
gezegd te worden.
Goede toon is niet alleen het
bezit van de grooten dezer aarde-
van de geletterden en de goed
geschoolden, al mogen wij aan
nemen dezen bij hen te kunnen
verwachten in al hun zeggen en
doen. Goede toon heeft mets te
maken met bijzondere verstande
lijke ontwikkeling, maar staat in
zeer nauw verband met het hart.
Wie hoort en voelt niet den toon,
die komt uit de diepten des har
ten. De woorden kunnen zoo
uiterst eenvoudig zijn, maar de
toon, hier trillende van vreugde
en geluk, elders juichend, weer
ergens anders vol deelneming-,
ja, die toon zoo warm en innig,
als onbedwingbaar den trek van
het hart volgend, dringt zich zelf
naar de lippen. Waar het hart
niet spreekt en het verstand al
leen den waren toon moet zoe
ken, daar wordt veelal in het
duister rondgetast, want waar
't hart zwijgt, ontbreekt de ware
bekoring en de zachte toover-
heid. Hoe vaak wordt er gezegd:
,Ja, maar, zóó heb ik dat niet
bedoeld, hoe kan die uitdrukking
a e
Bijtijds Gered.
door
RE1NHOLD ORTMANN.
Dat ik toen doelloos de wereld
inging dat ik op de meeste
plaatsen heel minderwaardige
diensten moest verrichten om
mijn armzalig leven te rekken
dat alles kan u onder de tegen
woordige omstandigheden nau
welijks meer eenig interesse in
boezemen.
En wanneer het u kan ver
heugen, te vernemen dat mijn
uiterlijke geluksomstandigheden
zich onlangs door een kleine
erfenis eenigszins gunstiger ge
wijzigd hebben, dat ik in staat
ben, minstens een paar jaar vrij
en onafhankelijk te leven-welnn,
dan wil ik u hiermede die vreugde
bereiden. Ik ben zoo moe van
het leed der laatste jaren, dat ik
voor het oogenblik geen andere
behoefte heb dan 't verlangen naar
rust. En in dat oogenblik heb ik
mij de bezielende schetsen weer
voor den geest gehaald van de
stille eenzaamheid en de idyl
lische vrede van het Titoler berg-
iemand zoo hebben gekrenkt?
Mijn woorden beteekenden toch
niets!". Niet de woorden, maar
de toon, die heeft het gedaan,
die heeft de wonde geslagen. De
uitdrukking van de stem, haar
toon, dient elk in zijn macht te
hebben, te kunnen veranderen,
verzachten, matigen. Waar de
goede toon heerscht in huis,
straalt die ook naar buiten, daar
toeft men gaarne.
Welken invloed de toon der
stem uitoefent op het fijn be
snaarde, teere gemoed van t kind,
weet ieder, die van kinderen
houdt en hen tracht te verstaan.
Dat elke vermaning of berisping
op ernstigen, doch tevens goeden
en hartehjken toon worde uitge
sproken, daarbij wekkend ver
trouwen in het kindergemoed.
Menige verbitterde en terugge
trokken kinderziel wijt haar treu
rig eenzamen toestand aan den
harden, groven toon, waarmede
de opvoeders hem in zijn jeugd
hebben toegesproken. - En die
toon khnkt nog lang na in het
oor - te lang dikwijls
De aantrekkingskracht, de macht
en de invloed van den toon, die
het hart ontroert, zijn daarentegen
tot zegen van allen en alles, die
er kennis mee maken. Door den
toon werkt een woord of een
uitdrukking of werkt het niet.
Willen we dus, dat ons woord
den waren, goeden zin heeft voor
hén, die er naar luisteren, laten
we dan steeds gedachtig zijn aan
het gezegde: het is de toon, die
het lied maakt, of zooals het in
't Fransch in rijmtrant heet:
„C'est le ton, qui fait la chan
son".
Verbouw van voor wrat
ziekte onvatbare aard
appelen.
Ondergeteekende vestigt met
nadruk de aandacht van alle
verbouwers van aardappelen op
de wenschelijkheid, steeds meer
aandacht te wijden aan en over te
gaan tot den verbouw van aardap
pelsoorten, die onvatbaar zijn
voor de aardappelwratziekte.
dorpje Lengenbach, die u eens
voor mij ontworpen hebt
lk bevond mij op weg daar
heen, toen het toeval ons gisteren
bijeen bracht, en ik denk binnen
een half uur mijn reis voort te
zetten in de vaste overtuiging
dat u van mijn oprechtheid geen
misbruik zult maken en de rust
zult eerbiedigen van een hart
dat om uwentwille al zooveel
geleden heeft.
Terwijl ik u nogmaals van
ganscher harte heel veel geluk
toewensch, blijf ik voor eeuwig,
uw Magda Se-yfried.
Toen Dr Werner Marold zich
tegen den micdag op het station
bevond en vol ongeduld wachtte
op den van München komenden
exprestrein, was elk woord van
dezen brief onuitwischbaar in
zijn geheugen geprent. En hij
had tijd gehad om zijn besluit
te nemen. Wel had hij de ver
leiding overwonnen om Magda
te volgen, maar hij dacht er ook
niet meer over, om naar zijn
verloofde in München terug te
keeren. De wereld was immers
'groot genoeg en hij verlangde
momenteel naar iets anders dan
naar een stil, eenzaam hoekje,
waarin hij gedurende de eerst.
Uit de voorschriften, die thans
vrijwel alle landen van Europa
en zeer vele daarbuiten met be
trekking tot den invoer van aard
appelen hebben vastgesteld blijkt,
dat geen aardappelziekte ernsti
ger gevolgen heeft voor onzen
exporthandel dan de wratziekte.
Het meest doeltreffende middel
om deze gevolgen te ontgaan is
de verbouw van voor wratziekte
onvatbare soorten.
Ook in andere landen wordt
aan den verbouw van dergelijke
aardappelsoorten steeds meer aan
dacht gewijd, om de nadeelige
gevolgen van de wratziekte op
den aardappelverbouw tegen te
gaan In ons land hebben wij
echter niet alleen met de belan
gen van den aardappelverbouw,
maar in niet minder mate met
die van den aardappelenuitvoer
rekening te houden. Toename
van den verbouw van onvatbare
soorten is daarom in de hoogste
mate gewenscht. Het wil mij
daarom voorkomen dat met het
aanhouden of aanschaffen van
pootgoed met de onvatbaarheid
der soorten voor wratziekte veel
meer dan tot nu toe rekening
gehouden moet worden.
Op dit oogenblik zijn van de
te lande verbouwde soorten in
dit opzicht geschikt gebleken de
navolgende
Julimuizen, Bloemgraafjes, Glad
blaadjes, Berlikummergeeltjes,
Lieuwe, Trenctria, Triumph, Fon
tein, Express, Bevelander, Staring,
Alpha, Preferent, Commandant,
Monocraat, Ceres, Energie, en
Robijn, terwijl de Roode Star hoe
wel met volstrekt onvatbaar, toch
zeer weinig aan de ziekte onder
hevig is.
Omtrent onvatbare soorten uit
het Buitenland zullen aan hen
die pootgoed willen importeeien
gaarne voor zoover mogelijk
nadere inlichtingen worden ver
strekt.
De Inspecteur, hoofd van den
Plantenziektenkundigen dienst,
N. van Poeteren.
I
volgende weken ver van het
gewoel der inenschen de zwaarste
aller strijden zou kunnen door
staan, den strijd mei zijn eigen
oproerig hart.
IV.
Het was eenige weken later.
In de ruime, door glazen wan
den afgesloten serre, die door de
pensiongasten bij voorkeur voor
de maaitijden gebruikt werd,
omdat men van hieruit zoo'n
schitterend uitzicht had op het
scnilderachtige dal, omsloten
door indrukwekkende berggroe
pen, zat nog een enkel paartje;
een wonderlijk schoone vrouw
en een aardige, flinke jonge man
in zeer elegant toeristencostuum.
Zij waren in een zeer levendig
gesprek gewikkeld en blijkbaar
in vroolijke stemming. Plotseling
eenter legde zij tft nand op den
arm van naar metgezel en haar
donkere oogen werden nog groo-
ter.
„Waarachtig, daar is hij 1"
sprak zij met gedempte stem.
„Maar ik wist het immers wel,
dat hij komen zou."
De blik van den jongen man
had Zich in dezelfde richting
gewend als waarin zij onafge
broken staarde en het was of er
Het bedreigde kind der
Drentsche Venen.
De winter nadert met rasse
schreden.
Kachels en verwarmingsinstal
laties worden nagezien.
Onderwijl vlammen de haarden
lustig op en verdrijven de kilte
van den herfst.
Een schrille tegenstelling met
de krotten, de loodsjes, de af
dakken, ginds in de verarmde
veenstreken.
Daar giert de wind door de
reten en scheuren der hokken,
die nauwelijks den naam van
noodwoningen verdienen.
De tocht bolt het asphaltpapier,
dat dienst doet als schrale be
dekking van het zoogenaamde
dak; de bewoners hurken samen
op een paar kreupele stoelen met
uitgerafelde mat of zitten op den
leemen vloer.
Overdag scharrelen de werk-
loozen rond en teren op den
steun der reeds uitgeputte ge
meente. Zij ontvluchten de rooke-
rige, sombere hokken, zooals al
leen het uitgestrekte Emmen er
600 heeft.
En denk U daar het lot van
zieken en zwakken, denk U daar
het lot der kwijnende jeugd, die
óf langzaam wegteert, óf straks
op onrustbarende wijze het leger
aanvult van de non-valeurs in de
maatschappij.
De regeering, de Provincie en
vooral het Comité voor cultu-
reelen, hygiënischen en econo
mischen opbouw van Drenthe,
waar de krachtige figuur van den
Commissaris der Koningin, ter
zijde gestaan door zijn aan Dren
the toegewijde Echtgenoote, de
leiding heeft, zij allen werken
samen tot het groote doel: de
genezing der zwaar beproefde
provincie.
Deze opbouw vordert kennis
en bekwaamheid, maar vooral
tijd.
Naast en nauw verbonden met
genoemd provinciaal Comité,
onder beschermend toezicht
van den Commissaris der Ko
ningin en den Inspecteur voor de
Volksgezondheid voorde Hygiëne
van het Kind en de Tuberculo-
over zijn zoo even nog zoo
vroolijk gelaat een schaduw van
teleurstelling gleed, terwijl hij
naar den slanken, ernstig uit-
zienden vreemdeling keek, die
voor het huis juist uit den post
wagen gestapt was en nu de
begroeting van den blijkbaar
aangenaam verrasten waard be
antwoordde.
„Een verduiveld aardig incident 1"
mompelde hij binnensmonds.
„Wanneer ik nu maar kon be
grijpen, met welke bedoeling je
aan hem je verblijfplaats bekend
hebt gemaakt".
Zij leunde achterover in haar
stoel en lachte zacht en kirrend.
„Heb je je er nog steeds niet
aan gewend, mijn vriend, mij
dingen te zien doen die voor jou
onbegrijpelijk zijn Was het
geen verklaring genoeg, wanneer
ik het alleen voor mijn eigen
genoegen gedaan had Maar ik
had er ook nog een andere be
doeling mee. En je kunt er van
verzekerd zijn, dat het hier voor
ons veel minder gevaarlijk is dan
op andere plaatsen. Tenminste,
wanneer je je handelwijze aan
de omstandigheden weet aan te
passen. Je herinnert je toch, naar
ik hoop, nog wel alle raadge
vingen die ik je gegeven heb?"
sebestrijding, hebben onderwij
zerscorporaties en vereenigingen
voor gezondheidskolonies van
alle gezindten broederlijk de han
den ineengeslagen tot redding
van het kind en daardoor van
het komende geslacht.
Het Centraal Genootschap, de
Katholieke en Christelijke Ver
eenigingen hebben juist in den
winter, wanneer de zwakke jeugd
het meest steun noodig heeft, hun
mooie huizen opengesteld voor
het lijdende kind der venen.
Voor het veenkind vragen we
Uw hulp; die hulp is tevens een
mooi stuk cultureele, hygiënische
en later economische opbouw.
Geeft allen en geeft veell
Er is veel noodig en door
directe gaven worden nog groo-
tere voor later overbodig.
De onderwijzerscomité s ver
zamelden reeds 15 mille, juist
genoeg om te beginnen.
Men bedenke, dat volgens on
langs verschenen publicaties ze
ker 3000 kinderen uit de bedreigde
Zuidoosthoek uitzending noodig
hebben.
We vragen nu eenige tonnen,
om later mi'lioenen te besparen,
die dan noodig zullen zijn voor
armenzorg, bestrijding van werk
loosheid, tuberculose en andere
ziekten.
Niet alles is van de Overheid
te wachten. Het particuliere ini
tiatief moet hier krachtig optre
den om onmiddellijke en afdoende
hulp mogelijk te maken.
Namens de Landelijke Veree-
niging, fusie van onderwijzers-
corporaties en vereenigingen voo:
gezondheidskolonies van alle ge
zindten:
de Propagandacommissie;
Th. M. Ketelaar, van het Cen
traal Genootschap, Voorzitter;
Ds. H. C. Hogerzeil, van de
Christelijke Gezondheids- ei
Vacantiekolonies in Neder
land, Vice-Voorzitter;
Mr. A. J. M. Leesberg, van de
Roomsch-Katholieke Vereeni-
ging voor Kindervacantieko-
nies en Herstellingsoorden
Alkmaar, giro no. 44418
Penningmeester;
A- C. Bos, Egmond aan Zee,
Secretaris.
„Hoe zou het mogelijk zijn,
dat ik ze vergeten had. Ben ik
dan niet de volgzaamste en ijve
rigste leerling, dien je je wen-
schen kunt?"
„Een snoever ben je. Maar
stil toch 1 Daar is hij 1"
Door de naar de eigenlijke
eetzaal voerende deur was Werner
Marold in de serre gekomen.
Hij zag er niet goed uit. Gedu
rende de acht dagen die sedert
het begin van zijn reis verstreken
waren, was zijn gelaatskleur nog
bleeker en de schaduwen onder
zijn oogen waren nog dieper en
donkerder geworden. Snel ging
zijn onrustigen blik door het
vertrek en toen hij het paar, dat
blijkbaar weer in druk gesprek
gewikkeld was, gewaar werd,
steeg een gloeiende blos naar zijn
wangen. Hij bleef eenige secon
den op den drempel talmen, dan
ging hij met een stomme buiging
Magda voorbij en ging aan een
der andere tafeltjes zitten.
Slechts een licht knikje van
het mooie meisjeskopje had zijn
groet beantwoord en de rustig
vroolijke uitdrukking van haar
gelaat was geheel onveranderd
gebleven.
(Wordt vervolgd,)
