ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijkscb Qvetzicbt,
1nofT breskens pjg$9r0
Bijtijds Gered.
Buitenland.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40
Advertentieprijs van 1 6 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35e {aargang
Zaterdag 11 September 1926
Nummer 3158
GRATIS verzekering gulden bij levens- j.. gid. bij dood mw gid. bij verlies tra gid. bij ver- is gid. bij ver- atr gid. bij ver- ji gid. bij verlies
voor de abonné's tegen V N lange ongeschikt- door /h van een hM lies van een 411 lies van een /h lies van een III van eiken
ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger.
De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
De Vergadering van den Vol
kenbond is Maandag geopend
onder leiding van den Tsjecho-
Slowaakschen gedelegeerde, Be-
nesj, die als waarnemend voor
zitter optrad, in afwachting van
de verkiezing van een definitieven
voorzitter van deze zevende bij
eenkomst. Maandagmiddag werd
de Zuid-Slavische minister van
buitenlandsche zaken, Nintsjitsj,
als zoodanig gekozen met 42 van
de 48 uitgebrachte stemmen.
De tijdelijke voorzitter, Benesj,
opende de bijeenkomst, waarin
Brazilië, Spanje, Argentinië en
nog enkele kleinere Zuid-Ameri
kaansche staten ontbraken, met
een uitvoerige rede, waarin hij
een overzicht gaf van de werk
zaamheden van den Bond in het
afgeloopen jaar. In het bijzonder
sprak Benesj daarbij over het
ontwapeningsvraagstuk tot welks
oplossing men nu den eersten
stap wil pogen te doen. De spreker
wees daarbij op het belang van
een zorgvuldige voorbereiding
eener ontwapeningsconferentie,
daar een mislukking van zulk een
conferentie noodlottig zou zijn.
Aan het einde van zijn rede
sprak Benesj over de toetreding
van Duitschland tot den Volken
bond en in verband daarmede
over het werk van Locarno, dat
weliswaar buiten den Bond om
ging, maar dat niettemin onder
den invloed stond van de Vol
kenbondsgedachte. Vriendelijke
woorden werden daarbij gespro
ken over de verschillende staats
lieden, die dit werk tot een goed
einde brachten.
In warme bewoordingen werd
vervolgens door den tijdelijken
voorzitter de toetreding van
Duitschland verwelkomd, waarbij
herinnerd werd aan de moeilijk
heden, die zich hierbij voordeden.
En Benesj eindigde dan met een
beroep op Brazilië en Spanje om
zich nu niet van den Volkenbond
terug te trekken, maar hun
medewerking te blijven verleenen
aan den arbeid, dien men te
Genève ondernam.
DÓÓR
RE1NHOLD ORTMANN.
„Het is, zooals ik vermoed heb:
alle plaatsen zijn bezet. Maar een
of ander hoekje voor mijn onbe
duidende persoon zal misschien
nog wel te vinden zijn. Dus tot
weerziens, liefste een vroolijk,
gelukkig weerzien over hoogstens
zes weken!"
„Zij rekte haar sierlijke gestalte
zoo ver mogelijk uit en op de
teenen staande kon zij hem nog
juist de hand reiken.
„Tot weerziens, Werner!
Vergeet je belofte niet. En beloof
mij nu nog iets slechts één
dingl Je zult nooit alleen een
bergtocht ondernemen, zooals je
het volgens je verhalen vroeger
zoo dikwijls hebt gedaan
deze kleine belofte moet je mij
heusch nog geven, om mijn dwaze,
domme angst eenigszins te ver
jagen.
„Nu goed dan I Mijn eere
woord voor zoover een dood
gewone burgerlijke privaatsdocent
er een te verpanden heeft dat ik
zelfs den meest onschuldigen
De spreker hoopte, dat beide
landen, die men noode zou missen
aan dit verzoek, dat in een geest
van internationale vriendschap
werd gedaan, zouden willen
gehoor geven.
Na de voorzittersverkiezing
hield ook de nieuw gekozen
voorzitter, Nintsjitsj, een rede,
waarin hij in denzelfden geest
uiting gat aan de voldoening
over de toetreding van Duitsch
land en de hoop uitsprak, dat
„de vrienden", die op den groo-
ten dag, waarop Duitschland als
lid zal worden begroet, ontbre
ken, spoedig weer tot den Bond
zullen terugkeeren.
Zal deze hoop spoedig worden
verwezenlijkt? Het denkbeeld is
geuit om bij de verkiezing van
de niet-permanente leden, on
danks de door Brazilië en Spanje
aangenomen houding toch deze
landen te kiezen, in de verwach
ting, dat ze dan tenslotte zouden
bijdraaien. Maar tegen dit denk
beeld is er ook weer groot ver
zet omdat men zich immers
mogelijk toch weer aan een
weigering zou blootstellen.
En zoo worden er te Genève
allerlei andere combinaties op
gesteld, waartoe het feit van de
zeer belangrijke uitbreiding van
den Raad thans aanleiding geeft.
De door Brazilië en Spanje
aangenomen houding, die feitelijk
den grondslag ontneemt aan het
compromis, uat in de reorgani
satie-commissie werd getroffen,
heeft den Raad van den Volken
bond geen reden gegeven, om
dit compromis te verwerpen.
Integendeel heeft de Raad on
danks alles wat gebeurd is zich
hiermede in alle opzichten
vereenigd Zaterdag nam de Raad
na een geheime zitting van slechts
enkele uren het besluit om aan
de Vergadering te adviseeren,
aan Duitschland onmiddellijk na
zijn toetreding als lid een per
manenten zetel in den Raad toe
te kennen, en verder om het
aantal niet-permanente zetels uit
te breiden van. zes tot negen,
volgens de regelen voor de ver
kiezing van deze niet-permanente
leden, door de reorganisatie
bergtop niet zal beklimmen zon
der vertrouwde gidsen. Is je
dat voldoende
Zij knikte slechts, want zij
vreesde, dat zij door haar woor
den zou verraden, dat zij op het
punt was in snikken uit te barsten.
Hij zag echter de tranen toch,
die haar oogen verduisterden en
boog zich, toen het fluitsignaal
van den conducteur weerklonk,
met een snelle beweging nog
verder uit het raampje, om haar
hand aan zijn lippen te brengen.
„Wees dapper, beste kind 1
En nogmaalstot weerziens 1
De hemel behoede ons en onze
liefde 1"
Bijna met geweld moest hij
zich uit den druk van dat kleine
handje bevrijden, dat zijn rechter
hand nog niet scheen te willen
loslaten, toen de trein zich reeds
in beweging had gezet en zoo
lang beantwoordde hij door een
levendig zwaaien met zijn hoed
haar zakdoekgewuif, totdat de
lange rij lichten van het stations
emplacement achter hem lag en
de avondschemering haar aan
zijn blikken onttrok
Voor zijn geest stond echter
op dit oogenblik zeer duidelijk
het beeld van een zielsbedroefd
klein meisje, dat onder het storten
van heete tranen den terugweg
commissie vastgesteld.
De beslissing is nu dus aan
de Vergadering. De Raad is thans
volkomenuitgeschakeld, van eenig
veto kan geen sprake meer zijn.
De Vergadering beslist immers
met meerderheid van stemmen.
Aan de geruchten omtrent plan
nen van Zweden om zich tegen
de uitbreiding van het aantal
losse zetels te verzetten, nu door
Brazilië's en vooral ook Spanjes
houding het compromis grooten-
deels zijn beteekenis heeft ver
loren, was hiermede een einde
gemaakt. Zweden, hoewel, als
vele kleinere landen, ten zeerste
tegen deze uitbreiding en tegen
het instituut der z. g. semi-per-
manente zetels, heeft om des
lieven vredes wille zich tot een
mondeling protest bepaald. Het
wilde niet al. hetgeen thans ver
kregen was, weer op losse
schroeven stellen.
Intusschen schijnt in de kringen
der Vergadering, onder de leiding
van Denemarken, nog een bewe
ging gaande te zijn tegen het
voorgestelde plan der Raads-
reorganisatie. Dat deze opposi
tiebeweging eenige kans van
slagen zal hebben is echter niet
te verwachten. Blijkens de mede-
deelingen uit Genève zou de
Nederlandsche delegatie zeer
waarschijnlijk aan deze actie,
waarmee ze het in principe
overigens wel eens moet zijn,
niet deelnemen.
Onder de leuze natuurlijk van:
wat het zwaarst is zal het zwaarst
moeten wegen.
Hoe nu de negen losse zetels
ditmaal zullen worden bezet, zal
nog een verrassing zijn. Zooals
men weet is het de bedoeling,
om voor dezen eersten keer van
de negen niet permanente leden
die verder normaal voor drié
jaren zullen zetelen er drie
te kiezen voor drie jaren drie voor
twee en drie voor èèn jaar, opdat
in den vervolge ieder jaar gere
geld drie leden zullen kunnen
worden vervangen.
De drie leden, welke ditmaal
voor drie jaar zouden worden
gekozen, zouden dan de z. g. semi
-permanente leden zijn, waarvoor
aanvaardde, omdat de onmee
doogende D-trein haar heur kos
telijkste en heiligste bezit ont
voerde.
II.
Het toeval was den jongen pri
vaatdocent Dr Werner Marold
toch gunstiger geweest, dan het
zich in den beginne bij de eerste
vluchtige doorzoeking van den
wagon had laten aanzien. Want
de aan het uiterste einde aan
wezige, voor slechts drie personen
ingerichte halve coupé was geheel
leeg en hij kon het zich daar
naar verkiezing zoo gemakkelijk
mogelijk maken. Nadat hij zijn
leeren handkoffer en zijn overjas,
die zijn geheele bagage vormden,
boven zich in het bagagenet had
gedeponeerd, ging hij in het
hoekje bij het raam zitten, leunde
behaaglijk in de kussens en sloot
de oogen.
Maar hij had geen hoop, dat
een weldadige sluimering den
storm tot rust zou brengen, die
een onzalig wederzien plotseling
in zijn binnenste ontketend had.
Waarschijnlijk was het hem in
zijn gansche leven nog niet zoo
moeiijk gevallen, om zich te be-
heerschen als gedurende die laat
ste minuten van het afscheid van
zijn verloofde, die volgens hun
men Brazilië, Spanje en Polen
op het oog had Van deze drie
heeft alleen Polen zich bij deze
oplossing neergelegd. En de ver
kiezing van dit land voor drie
jaren, met belofte van herkiezing,
is nu dus vrijwel zeker. Maar
wie zullen nu in de plaats ko
men van Brazilië en Spanje? En
zullen dit gewone niet permanen
te of ook als Polen semi-perma-
nente leden worden?
Zal men wellicht China gaan
tevreden stellen, dat ondanks
het feit, dat van een Chineesche
regeering niet kan worden gespro
ken ook steeds aanspraak
heeft gemaakt op een permanen
ten zetel? Dat zal eerst blijken,
als eerst de formaliteiten van
Duitschlands toelating zijn afge
loopen en dit land als lid heeft
zitting genomen. Herinneren we
nu slechts nog even, dat op dit
oogenblik de niet-permanente le
den van den Raad zijn: België,
Zweden, Tsjecho Slowakije, Uru
guay, Brazilië en Spanje.
Ingezonden Mededeeling.
MIJNHARD Vs
Hoofdpijn Tabletten 60 ct
Laxeer-Tabletten 60 ct
Zenuw-Tabletten 75 ct
Staal Tabletten 90 ct
Maag-Tabletten 75 ct
Bij Apoth. en Drogisten
HET SCHIETEN OP EEN
BRITSCH OORLOGSSCHIP.
Een officieel relaas van het
incident te Wanhsien, aan den
bovenloop van de Jangtse, waar
Britsche oorlogsschepen twee
Britsche schepen poogden te
bevrijden, die door generaal
Jangsen werden vastgehouden,
met het gevolg, dat eenige Brit
sche matrozen getroffen werden,
besluit als volgt: „in weerwil van
de verzoeningsgezinde voorstel
len, bleef Jangsen hardnekkig,
terwijl zijn houding tenslotte uit
dagend werd. Eerst nadat alle
beider wensch nog voor den
herfst zijn intrede zou hebben
gedaan, zijn vrouw zou zijn
geworden.
Doch nu opeens deze onver
wachte ontmoeting! Te weten
dat die vrouw zich in zijn on
middellijke nabijheid bevond, als
het ware met haar opgesloten in
denzelfden trein en misschien
slechts door een paar dunne
wanden van haar gescheiden
dat leek hem nog steeds zoo
avontuurlijk, zoo onbegrijpelijk,
dat hij zich telkens weer trachtte
wijs te maken, dat het tenslotte
niets anders dan een wonder
baarlijke gelijkenis was geweest,
die zijn bloed zoo onstuimig
in beweging had gebracht.
Dan schold hij zich zelf echter
weer voor dwaas, dat hij zich zoo
iets onmogelijks kon voorspie
gelen. Neen, van alle mensche-
lijke gezichten was het stellig
juist dit eene, dat hij nooit ofte
nimmer, in welken toestand en
onder welke omstandigheden ook,
met een ander zou kunnen ver
wisselen. En niet alleen aan
haar gelaat niet slechts aan
haar prachtige oogen zoo vol
uitdrukking, die zich vroeger met
zulke sprekende, zijn zinnen be
nevelende blikken op hem ge
richt hadden ook aan haar
pogingen om tot een vriend
schappelijke regeling te komen
mislukt waren en met het oog
op de gevaarlijke en vernederende
positie van de twee Britsche
schepen en de kanonneerboot
„Cockchafer", kregen de ka
nonneerboot „Widgion" en het
koopvaardijschip „Kiawo", be
mand, met|'n marineafdeeling, die
last had gekregen van Itsjang
naar Wanhsien te vertrekken,
machtiging om als laatste middel
geweld te gebruiken. De oorlogs
schepen deden een poging om
de invrijheidsstelling van de
twee stoomschepen met hun zes
Britsche officieren te verkrijgen.
Zij werden met een zeer zwaar
stuk veldgeschut en geweervuur
aangevallen, waarop zij antwoord
den Zij trokken tenslotte terug.
Eén kapitein der koopvaardij
schepen is klaarblijkelijk ont
snapt, doch omtrent devijf andere
officieren, die gevangen worden
gehouden, zijn er geen berichten.
Tengevolge van de actie te
Wanhsien op de Jangtse zouden
drie officieren en vier matrozen
van het stoomschip „Kaiwo",
welks bemanning uit een marine
afdeeling bestond, zijn gedood.
Verder zouden er veie gewonden
zijn De „Widgeen, en „Kaiwo"
slaagden erin, vijf hunner bond-
genooten te redden, doch de zes
de zou door de Chineezen zijn
gedood toen hij naar een Fran-
sche kanonneerboot zwom. Thans
zijn nog alleen de twee Engelsche
schepen met de Chineesche be
manning in de handen van ge
neraal Jangsen.
De Britsche draadlooze dienst
meldt nog, dat de commandant
van de „Cockchafer" en vijf man
gewond werden door vuur van
geweren en veldgeschut van de
oevers. De „Widgeon" had geen
verliezen, terwijl die van de „Kai
wo" onbekend zijn. De „Cock-
chaveris een rivierboot van pl.
m. 640 ton en de „Widgeon"
een kanonneerboot met geringen
diepgang groot 180 ton.
gestalte zou hij haar herkend
hebben, aan haar loop, haar hou
ding, aan elk harer bewegingen.
Haar verleidelijke schoonheid had
zelfs in zijn droomen zijn ziel
geheel van haar vervuld, niet
alleen toen hij zich in haar bezit
als de meest, benijdenswaardige
aller menschen had beschouwd,
maar nog lang, heel lang daarna,
toen hij haar reeds onherroepelijk
verloren had.
Zijn gedachten vlogen terug
naar dien tijd van overstelpende
gelukzaligheid, waarvan hem nu
reeds twee jaren scheidden en
die toch tot in de kleinste, on
beduidendste bijzonderheid in zijn
hart was gegrift, alsof nog slechts
eenige weken, neen slechts enkele
dagen voorbij waren gegaan. Hij
zag weer 't oude, tot gymnasium
omgebouwde klooster-gebouw
voor zich, waarin hij als leeraar
had les gegeven en hij hoorde
boven zijn hoofd het avond-
ruischen van de boomtoppen in
de eenzame laan langs de voor
malige stadsgracht, waarlangs zij,
de bewerkster doch tevens de
vernielster van zijn levensgeluk,
zoo dikwijls aan zijn zijde had
gewandeld. Hij dacht aan het
ongelukzalig oogenblik, dat hij
haar voor het eerst had gezien,
het oogenblik, waarop hij onher
roepelijk voor de betoovering van
haar schoonheid en van haar
bekoorlijkheid was bezweken.
(Wordt vervolgd.)