ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijkscb Qvetzicbt, 1nofT breskens pjg$9r0 Bijtijds Gered. Buitenland. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs p. 3 maanden f 1.25 franco p. post f 1,40 Advertentieprijs van 1 6 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk :-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35e {aargang Zaterdag 11 September 1926 Nummer 3158 GRATIS verzekering gulden bij levens- j.. gid. bij dood mw gid. bij verlies tra gid. bij ver- is gid. bij ver- atr gid. bij ver- ji gid. bij verlies voor de abonné's tegen V N lange ongeschikt- door /h van een hM lies van een 411 lies van een /h lies van een III van eiken ongelukken voor: heid tot werken. een ongeluk. hand of voet. oog. duim. wijsvinger. anderen vinger. De risico van bovenstaande verzekering is herverzekerd bij de Ongevallen-Verzekering-Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. De Vergadering van den Vol kenbond is Maandag geopend onder leiding van den Tsjecho- Slowaakschen gedelegeerde, Be- nesj, die als waarnemend voor zitter optrad, in afwachting van de verkiezing van een definitieven voorzitter van deze zevende bij eenkomst. Maandagmiddag werd de Zuid-Slavische minister van buitenlandsche zaken, Nintsjitsj, als zoodanig gekozen met 42 van de 48 uitgebrachte stemmen. De tijdelijke voorzitter, Benesj, opende de bijeenkomst, waarin Brazilië, Spanje, Argentinië en nog enkele kleinere Zuid-Ameri kaansche staten ontbraken, met een uitvoerige rede, waarin hij een overzicht gaf van de werk zaamheden van den Bond in het afgeloopen jaar. In het bijzonder sprak Benesj daarbij over het ontwapeningsvraagstuk tot welks oplossing men nu den eersten stap wil pogen te doen. De spreker wees daarbij op het belang van een zorgvuldige voorbereiding eener ontwapeningsconferentie, daar een mislukking van zulk een conferentie noodlottig zou zijn. Aan het einde van zijn rede sprak Benesj over de toetreding van Duitschland tot den Volken bond en in verband daarmede over het werk van Locarno, dat weliswaar buiten den Bond om ging, maar dat niettemin onder den invloed stond van de Vol kenbondsgedachte. Vriendelijke woorden werden daarbij gespro ken over de verschillende staats lieden, die dit werk tot een goed einde brachten. In warme bewoordingen werd vervolgens door den tijdelijken voorzitter de toetreding van Duitschland verwelkomd, waarbij herinnerd werd aan de moeilijk heden, die zich hierbij voordeden. En Benesj eindigde dan met een beroep op Brazilië en Spanje om zich nu niet van den Volkenbond terug te trekken, maar hun medewerking te blijven verleenen aan den arbeid, dien men te Genève ondernam. DÓÓR RE1NHOLD ORTMANN. „Het is, zooals ik vermoed heb: alle plaatsen zijn bezet. Maar een of ander hoekje voor mijn onbe duidende persoon zal misschien nog wel te vinden zijn. Dus tot weerziens, liefste een vroolijk, gelukkig weerzien over hoogstens zes weken!" „Zij rekte haar sierlijke gestalte zoo ver mogelijk uit en op de teenen staande kon zij hem nog juist de hand reiken. „Tot weerziens, Werner! Vergeet je belofte niet. En beloof mij nu nog iets slechts één dingl Je zult nooit alleen een bergtocht ondernemen, zooals je het volgens je verhalen vroeger zoo dikwijls hebt gedaan deze kleine belofte moet je mij heusch nog geven, om mijn dwaze, domme angst eenigszins te ver jagen. „Nu goed dan I Mijn eere woord voor zoover een dood gewone burgerlijke privaatsdocent er een te verpanden heeft dat ik zelfs den meest onschuldigen De spreker hoopte, dat beide landen, die men noode zou missen aan dit verzoek, dat in een geest van internationale vriendschap werd gedaan, zouden willen gehoor geven. Na de voorzittersverkiezing hield ook de nieuw gekozen voorzitter, Nintsjitsj, een rede, waarin hij in denzelfden geest uiting gat aan de voldoening over de toetreding van Duitsch land en de hoop uitsprak, dat „de vrienden", die op den groo- ten dag, waarop Duitschland als lid zal worden begroet, ontbre ken, spoedig weer tot den Bond zullen terugkeeren. Zal deze hoop spoedig worden verwezenlijkt? Het denkbeeld is geuit om bij de verkiezing van de niet-permanente leden, on danks de door Brazilië en Spanje aangenomen houding toch deze landen te kiezen, in de verwach ting, dat ze dan tenslotte zouden bijdraaien. Maar tegen dit denk beeld is er ook weer groot ver zet omdat men zich immers mogelijk toch weer aan een weigering zou blootstellen. En zoo worden er te Genève allerlei andere combinaties op gesteld, waartoe het feit van de zeer belangrijke uitbreiding van den Raad thans aanleiding geeft. De door Brazilië en Spanje aangenomen houding, die feitelijk den grondslag ontneemt aan het compromis, uat in de reorgani satie-commissie werd getroffen, heeft den Raad van den Volken bond geen reden gegeven, om dit compromis te verwerpen. Integendeel heeft de Raad on danks alles wat gebeurd is zich hiermede in alle opzichten vereenigd Zaterdag nam de Raad na een geheime zitting van slechts enkele uren het besluit om aan de Vergadering te adviseeren, aan Duitschland onmiddellijk na zijn toetreding als lid een per manenten zetel in den Raad toe te kennen, en verder om het aantal niet-permanente zetels uit te breiden van. zes tot negen, volgens de regelen voor de ver kiezing van deze niet-permanente leden, door de reorganisatie bergtop niet zal beklimmen zon der vertrouwde gidsen. Is je dat voldoende Zij knikte slechts, want zij vreesde, dat zij door haar woor den zou verraden, dat zij op het punt was in snikken uit te barsten. Hij zag echter de tranen toch, die haar oogen verduisterden en boog zich, toen het fluitsignaal van den conducteur weerklonk, met een snelle beweging nog verder uit het raampje, om haar hand aan zijn lippen te brengen. „Wees dapper, beste kind 1 En nogmaalstot weerziens 1 De hemel behoede ons en onze liefde 1" Bijna met geweld moest hij zich uit den druk van dat kleine handje bevrijden, dat zijn rechter hand nog niet scheen te willen loslaten, toen de trein zich reeds in beweging had gezet en zoo lang beantwoordde hij door een levendig zwaaien met zijn hoed haar zakdoekgewuif, totdat de lange rij lichten van het stations emplacement achter hem lag en de avondschemering haar aan zijn blikken onttrok Voor zijn geest stond echter op dit oogenblik zeer duidelijk het beeld van een zielsbedroefd klein meisje, dat onder het storten van heete tranen den terugweg commissie vastgesteld. De beslissing is nu dus aan de Vergadering. De Raad is thans volkomenuitgeschakeld, van eenig veto kan geen sprake meer zijn. De Vergadering beslist immers met meerderheid van stemmen. Aan de geruchten omtrent plan nen van Zweden om zich tegen de uitbreiding van het aantal losse zetels te verzetten, nu door Brazilië's en vooral ook Spanjes houding het compromis grooten- deels zijn beteekenis heeft ver loren, was hiermede een einde gemaakt. Zweden, hoewel, als vele kleinere landen, ten zeerste tegen deze uitbreiding en tegen het instituut der z. g. semi-per- manente zetels, heeft om des lieven vredes wille zich tot een mondeling protest bepaald. Het wilde niet al. hetgeen thans ver kregen was, weer op losse schroeven stellen. Intusschen schijnt in de kringen der Vergadering, onder de leiding van Denemarken, nog een bewe ging gaande te zijn tegen het voorgestelde plan der Raads- reorganisatie. Dat deze opposi tiebeweging eenige kans van slagen zal hebben is echter niet te verwachten. Blijkens de mede- deelingen uit Genève zou de Nederlandsche delegatie zeer waarschijnlijk aan deze actie, waarmee ze het in principe overigens wel eens moet zijn, niet deelnemen. Onder de leuze natuurlijk van: wat het zwaarst is zal het zwaarst moeten wegen. Hoe nu de negen losse zetels ditmaal zullen worden bezet, zal nog een verrassing zijn. Zooals men weet is het de bedoeling, om voor dezen eersten keer van de negen niet permanente leden die verder normaal voor drié jaren zullen zetelen er drie te kiezen voor drie jaren drie voor twee en drie voor èèn jaar, opdat in den vervolge ieder jaar gere geld drie leden zullen kunnen worden vervangen. De drie leden, welke ditmaal voor drie jaar zouden worden gekozen, zouden dan de z. g. semi -permanente leden zijn, waarvoor aanvaardde, omdat de onmee doogende D-trein haar heur kos telijkste en heiligste bezit ont voerde. II. Het toeval was den jongen pri vaatdocent Dr Werner Marold toch gunstiger geweest, dan het zich in den beginne bij de eerste vluchtige doorzoeking van den wagon had laten aanzien. Want de aan het uiterste einde aan wezige, voor slechts drie personen ingerichte halve coupé was geheel leeg en hij kon het zich daar naar verkiezing zoo gemakkelijk mogelijk maken. Nadat hij zijn leeren handkoffer en zijn overjas, die zijn geheele bagage vormden, boven zich in het bagagenet had gedeponeerd, ging hij in het hoekje bij het raam zitten, leunde behaaglijk in de kussens en sloot de oogen. Maar hij had geen hoop, dat een weldadige sluimering den storm tot rust zou brengen, die een onzalig wederzien plotseling in zijn binnenste ontketend had. Waarschijnlijk was het hem in zijn gansche leven nog niet zoo moeiijk gevallen, om zich te be- heerschen als gedurende die laat ste minuten van het afscheid van zijn verloofde, die volgens hun men Brazilië, Spanje en Polen op het oog had Van deze drie heeft alleen Polen zich bij deze oplossing neergelegd. En de ver kiezing van dit land voor drie jaren, met belofte van herkiezing, is nu dus vrijwel zeker. Maar wie zullen nu in de plaats ko men van Brazilië en Spanje? En zullen dit gewone niet permanen te of ook als Polen semi-perma- nente leden worden? Zal men wellicht China gaan tevreden stellen, dat ondanks het feit, dat van een Chineesche regeering niet kan worden gespro ken ook steeds aanspraak heeft gemaakt op een permanen ten zetel? Dat zal eerst blijken, als eerst de formaliteiten van Duitschlands toelating zijn afge loopen en dit land als lid heeft zitting genomen. Herinneren we nu slechts nog even, dat op dit oogenblik de niet-permanente le den van den Raad zijn: België, Zweden, Tsjecho Slowakije, Uru guay, Brazilië en Spanje. Ingezonden Mededeeling. MIJNHARD Vs Hoofdpijn Tabletten 60 ct Laxeer-Tabletten 60 ct Zenuw-Tabletten 75 ct Staal Tabletten 90 ct Maag-Tabletten 75 ct Bij Apoth. en Drogisten HET SCHIETEN OP EEN BRITSCH OORLOGSSCHIP. Een officieel relaas van het incident te Wanhsien, aan den bovenloop van de Jangtse, waar Britsche oorlogsschepen twee Britsche schepen poogden te bevrijden, die door generaal Jangsen werden vastgehouden, met het gevolg, dat eenige Brit sche matrozen getroffen werden, besluit als volgt: „in weerwil van de verzoeningsgezinde voorstel len, bleef Jangsen hardnekkig, terwijl zijn houding tenslotte uit dagend werd. Eerst nadat alle beider wensch nog voor den herfst zijn intrede zou hebben gedaan, zijn vrouw zou zijn geworden. Doch nu opeens deze onver wachte ontmoeting! Te weten dat die vrouw zich in zijn on middellijke nabijheid bevond, als het ware met haar opgesloten in denzelfden trein en misschien slechts door een paar dunne wanden van haar gescheiden dat leek hem nog steeds zoo avontuurlijk, zoo onbegrijpelijk, dat hij zich telkens weer trachtte wijs te maken, dat het tenslotte niets anders dan een wonder baarlijke gelijkenis was geweest, die zijn bloed zoo onstuimig in beweging had gebracht. Dan schold hij zich zelf echter weer voor dwaas, dat hij zich zoo iets onmogelijks kon voorspie gelen. Neen, van alle mensche- lijke gezichten was het stellig juist dit eene, dat hij nooit ofte nimmer, in welken toestand en onder welke omstandigheden ook, met een ander zou kunnen ver wisselen. En niet alleen aan haar gelaat niet slechts aan haar prachtige oogen zoo vol uitdrukking, die zich vroeger met zulke sprekende, zijn zinnen be nevelende blikken op hem ge richt hadden ook aan haar pogingen om tot een vriend schappelijke regeling te komen mislukt waren en met het oog op de gevaarlijke en vernederende positie van de twee Britsche schepen en de kanonneerboot „Cockchafer", kregen de ka nonneerboot „Widgion" en het koopvaardijschip „Kiawo", be mand, met|'n marineafdeeling, die last had gekregen van Itsjang naar Wanhsien te vertrekken, machtiging om als laatste middel geweld te gebruiken. De oorlogs schepen deden een poging om de invrijheidsstelling van de twee stoomschepen met hun zes Britsche officieren te verkrijgen. Zij werden met een zeer zwaar stuk veldgeschut en geweervuur aangevallen, waarop zij antwoord den Zij trokken tenslotte terug. Eén kapitein der koopvaardij schepen is klaarblijkelijk ont snapt, doch omtrent devijf andere officieren, die gevangen worden gehouden, zijn er geen berichten. Tengevolge van de actie te Wanhsien op de Jangtse zouden drie officieren en vier matrozen van het stoomschip „Kaiwo", welks bemanning uit een marine afdeeling bestond, zijn gedood. Verder zouden er veie gewonden zijn De „Widgeen, en „Kaiwo" slaagden erin, vijf hunner bond- genooten te redden, doch de zes de zou door de Chineezen zijn gedood toen hij naar een Fran- sche kanonneerboot zwom. Thans zijn nog alleen de twee Engelsche schepen met de Chineesche be manning in de handen van ge neraal Jangsen. De Britsche draadlooze dienst meldt nog, dat de commandant van de „Cockchafer" en vijf man gewond werden door vuur van geweren en veldgeschut van de oevers. De „Widgeon" had geen verliezen, terwijl die van de „Kai wo" onbekend zijn. De „Cock- chaveris een rivierboot van pl. m. 640 ton en de „Widgeon" een kanonneerboot met geringen diepgang groot 180 ton. gestalte zou hij haar herkend hebben, aan haar loop, haar hou ding, aan elk harer bewegingen. Haar verleidelijke schoonheid had zelfs in zijn droomen zijn ziel geheel van haar vervuld, niet alleen toen hij zich in haar bezit als de meest, benijdenswaardige aller menschen had beschouwd, maar nog lang, heel lang daarna, toen hij haar reeds onherroepelijk verloren had. Zijn gedachten vlogen terug naar dien tijd van overstelpende gelukzaligheid, waarvan hem nu reeds twee jaren scheidden en die toch tot in de kleinste, on beduidendste bijzonderheid in zijn hart was gegrift, alsof nog slechts eenige weken, neen slechts enkele dagen voorbij waren gegaan. Hij zag weer 't oude, tot gymnasium omgebouwde klooster-gebouw voor zich, waarin hij als leeraar had les gegeven en hij hoorde boven zijn hoofd het avond- ruischen van de boomtoppen in de eenzame laan langs de voor malige stadsgracht, waarlangs zij, de bewerkster doch tevens de vernielster van zijn levensgeluk, zoo dikwijls aan zijn zijde had gewandeld. Hij dacht aan het ongelukzalig oogenblik, dat hij haar voor het eerst had gezien, het oogenblik, waarop hij onher roepelijk voor de betoovering van haar schoonheid en van haar bekoorlijkheid was bezweken. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1