ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Weltelijkscb OteiziÉ,
BERICHT.
de POLIS
In liefde hereeiiigd.
Vacantiereis
Dr. C. Brakman Jr.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per poat f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r jj s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
Telefoon R Q r. «5KRMS Poitglro
No. 21 D K t 3 K C N S 70]79
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot ulterlfjk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35c Jaargang
Zaterdag 17 Juli 1926
Nummer 3142
Binnenkort zal aan de abonné's
worden toegezonden
Op de achterzijde zullen de
voorwaarden van al- of niet uit-
keering worden vermeld, terwijl
tevens nauwkeurig zal worden
aangegeven wanneer men wel of
niet onder de verzekering valt.
De nieuwe Fransche regeering
heeft een meerderheid gekregen.
Maar het heeft moeite gekost en
de meerderheid is zoo klein ge
weest, dat zij bij de geringste
verandering in een -minderheid
kan omslaan. Van twee zijden is
het de regeering lastig gemaakt.
Franklin Bouillon richtte zijn
aanval op de overeenkomst van
Washington, die Caillaux wijselijk
op den achtergrond had gelaten
en die Briand maar zwakjes ver
dedigde met de opmerking dat
de interpellant op onvolkomen
gegevens oordeelde. Als hij wist
welke faciliteiten sedert de onder-
teekening van de Ver. Staten wa
ren verkregen, zou hij misschien
tot andere gedachten komen. De
r geering was voornemens die
nadere gegevens aan de Kamer
voor te leggen, voor zij over de
ratificatie een beslissing neemt.
Dit neemt niet weg dat de op
merkingen van Franklin Bouillon
insloegen bij de Kamer, die even
min als hij de faciliteiten kende,
waarop Briand zinspeelde en die
wel betrekking zullen hebben op
van Amerika te verkrijgen cre-
dieten als loon voor ratificatie.
De interpellant dan vond de over
eenkomst ondraaglijkvoor Frank
rijk, dat hoewel zijn valuta aan
zienlijk lager staat dan die van
Italië, 20 pCt. van zijn schuld
meer moet betalen dan dat land.
Verder gispte hij het ontbreken
22.
DOOR
Graaf HANS BERNSTORFF.
De klamp aan den scheeps
wand was gebroken en daardoor
het ongeval ontstaan.
Nu hielden twintig gespierde
armen het touw vast en gelukkig
raakte het anker op zijn plaats.
.Waar moet het heen vroeg
Feïs aan den commandant.
„Vijftig meter aan stuurboord
achteruit is het rif" antwoordde
die. „Zie of u het daarheen
krijgt".
„Goed I" zei Fels weer alleen,
en zette met de barkas van boord.
Voorzichtigheidshalve had hij aan
iederen riem twee man gezet
Met langzame zware slagen
werkte de zwaarbeladen boot zich
door de zee. De lichtkegel van
den schijnwerper wees haar den
weg. Als een trage grauwe slang
wond de sterke staalkabel zich
achter haar aan, die het schip
met het anker verbond. Duim
Voor duim moest de afstand
veroverd worden, maar de brave
kerels hielden niet op, hoewel
van een „clausede sauvegarde",
(bepaling van bescherming) ver
band leggend tusschen betalingen
van Frankrijk aan Amerika en
die van Duitschland aan Frankiijk
en het gemis van een „clause de
transfert", (akte van overdracht),
die Frankrijk in slaat zou stellen
zijne betalingen op te schorten,
als daarvan een verdere daling
van de franc te duchten mocht
vallen.
De socialistische woordvoer
der Leon BLm sprak al even
vinnig over het accoord met de
Ver. Staten en betoogde dat het
ontbreken van een „clause de
transfert" het geheele stabilisa
tieplan van de regeering op losse
schroeven stelt. Tegenover dat
plan stelde hij het socialistische,
de heffing in eens van het Fran
sche kapitaal. Onder betuigingen
van instemming der partijen, die
tot het oude kartel behoorden,
deed Blum ten slotte een beroep
op het land om zichzelf te helpen
Tevoren had hij de belasting
voorstellen van de commissie
van deskundigen afgebroken. Zijn
redeneering kwam hierop neer
dat de inkomsten die de staat
uit een verhooging der invoer
rechten trekt, in hoofdzaak be
taald worden door het Fransche
volk. Die betaling uit zich in
stijging van het prijsniveau die
op haar beurt noopt tot bijdruk
ken van bankpapier, m. a. w. tor
nieuwe inflatie. Overigens achtte
Blum het volstrekt onnoodig toi
een verhooging van indirecte be
lastingen over/te gaan. Wanneer
de fiscus scherper tegen mis
bruiken en ontduikingen gaat
optreden, is de begrooling met
de opbrengst der bestaande be
lastingen in evenwicht te brengen.
Dat de socialisten er niet aan
denken te stemmen voor de bui
tengewone bevoegdheden, die de
regeering aart-het parlement wil
vragen verzekerde Blum met allen
nadruk en hij voegde daar aan
het adres van Caillaux bij, dat
het niet aangaat vertrouwen te
vragen op een program dat de
Kamer niet in bijzonderheden
kent.
Caillaux heeft op deze aanval-
ze bijna geheel uitgeput waren.
Luitenant Fels stuurde zelf.
Hij wist, dat het een waagstuk
op leven en dood was, om in
de boven het rif woedende bran
ding te sturen. Maar zijn gezicht
was rustig en ernstig als steeds.
Steeds dichter bij zijn oor
hoorde hij het kokende ruischen;
als in een heksenketel borrelde
en raasde en siste het. Daar
pakte de maalstroom den boeg
van de boot en dreigde haar om
te gooien. Met geweldige kracht
duwde Fels den riem, waarmee
hij sturen moest er tegen in.
„Sla uit! brulde hij de men
schen toe, en met aanwending
van hun laatste krachten han
teerde ze de riemen, dat ze tot
brekens toe doorbogen.
„Peilen F
Een man aan den spiegel liet
het lood zakken.
„Drie meter I"
„Vallen het anker 1"
De touwen werden losgemaakt
en het anker stortte naar bene
den.
Karls Fels haalde diep adem.
Maar nog moest het gevaarlijkste
oogenblik komen. Het draaien
van de boot in de branding. Een
enkele golfslag kon haar doen
kenteren.
„Stuurboord rust! Riemen aan
len uitvoerig geantwoord. Hij
toonde aan, dat het socialistische
geneesmiddel: consolidatie der
bons, tegen het openbaar crediet
zou ingaan. Het is volstrekt geen
inflatie, als de deskundigen
voorstellen, het beheer van de
bons op te dragen aan een maat
schappij, die over buitenlandsche
credieten zou kunnen beschikken,
aangezien de uitgegeven biljetten
door goed en deviezen zouden
zijn gewaarborgd. Er bestaat
geen andere oplossing dan het
plan der deskundigen of de con
solidatie. Caillaux verklaart de
oplossing van Blum, die de
waarde der bankbiljetten met
15 pCt. wil verminderen, voor
onmogelijk want, zegt hij, hoe
kan men den boeren de biljetten
gaan vragen, die zij bezitten?
Vervolgens zette hij uiteen,
hoe hij heeft afgezien van de
kapitaalsheffing wegens de wan
verhouding, die er bestaat tus
schen den aanwas der schulden
en het kapitaal der natie, want
er is meer te doen dan 60 mil
liard aan bons te doen verdwij
nen er moet 300 milliard schuld
worden opgeheven
Het resultaat van het debat is
een meerderheid van 269 tegen
247 stemmen geweest. Caillaux
is nu naar Engeland, ten einde
de overeenkomst in zake de
schuldenregeling zoo mogelijk
definitief vast te stellen.
Daar in Engeland sukkelt men
nog altijd met de mijncrisis. De
regeering had een ontwerp in
gediend om den 8-urigen werk
dag mogelijk te maken. Maar
toen bleek, dat de mijneigenaars
van de gelegenheid gebruik wil
den maken om den mijnwerkers
lage loonen op te dringen, heeft
de regeering het ontwerp inge
trokken, waarop de eigenaars
onmiddellijk bakzeil haalden.
In Portugal zijn ze nog altijd
niet klaar met de revolutie. Ge
neraal Gomes da Costa, die de
revolutie maakte en de oude
regeering afzette, is nu op zijn
beurt gevangen gezet en door
een anderen generaal, generaal
Carmona vervangen, 't Begint
op die manier in Portugal iets
bakboord 1 Sla uit 1 Hard 1"
De klank van zijn stem ging
den menschen door merg en
been. Opnieuw doken de riemen
in het water met haaslige, ach-
terwaartsche slagen. Door met
alle macht tegen den stuurriem
te gaan liggen, hielp Fels de
draaiïng. Nu lag de boot dwars
op de zee. Daar steeg iets naast
hen omhoog als een glazen groen
achtige wand met witte kroon.
Een geweldige zee steigerde hoog
op en brak met brullend lawaai
over de boot heen, die halfvol
water kwam. De riemen vlogen
uit de dollen, en door schuim en
water verdoofde mannen verloren
hun bezinning.
„Deruit I Deruitschreeuwde
een van hen en maakte aanstalten
om over boord te springen.
,Aan de riemen!" donderde
Karl Fels, die zich in de tuime
lende, wankelende boot slechts
met moeite staande kon houden.
Reeds maakte een tweede bre
ker zich gereed tot den sprong.
Als hij den barkas bereikte, zou
den ze allen verloren zijn.
„Riemen bij aan stuurboord 1
Sla uit 1"
De metalen klank van Fels'
stem bracht de bemanning weer
tot bezinning. Drie, vier riemen
begonnen te werken, en de half
op China te lijken, waar de
generaals mekaar ook nog altijd
berechten. Alleen gaat het in
Portugal wat vlugger.
Ingezonden Mededeeling.
Het doorzitten bij Wielrijden en
Stukloopen van Huid en Voeten
of verbranden der Huid door de
Zon, verzacht en geneest men met
PUROL. Doos 30 ct. Tube 80 ct
Het Vaderland schrijft: Oude Let
teren schijnt toch een gezond
vak te zijn. Niemand die het ge
noegen heeft Dr. van Aalst, onzen
oud-rector, te kennen, zal het te
genspreken.
Wij kregen dien indruk weer
versterkt bij een bezoek van den
weldra 65-jarigen Dr. C. Brakman,
leeraar aan het Gymnasium Laan
van Meerde, voort te 's Graven-
hage, die er uit ziet als een goed
veertiger en zich beweegt enge
baart met de kwiekheid van een
goede dertiger!
Dr. Brakman gaat in Septem
ber met pensioen, maar gelukkig
gaat hij daarom nog niet weg.
Curatoren en rector wilden zijn
werkkracht nog niet missen en,
naar wij vernemen, houdt hij „als
tijdelijke een zesde klasse voor
Grieksch en een vierde voor Ge
schiedenis.
Naar aanleiding van deze fei
ten zijn we eens een oogenblik
met hem gaan praten en we zul
len van dat onderhoud de aan
genaamste herinnering bewaren.
Om allerlei redenen, maar wel
het meeste hierom, dat we weer
een schitterend voorbeeld zagen
van wat noeste ijver en een
goede kop kunnen bereiken, ter
wijf we in het midden laten
al ter eere van het vrouwelijke
geslacht of Dr. Brakman juist
ziet, als hij zijn onmiskenbaar
succes als geleerde en als leeraar
voor een goed deel toeschrijft
aan den ongehuwden staat. Voor
volle boot gehoorzaamde aan
den druk. Echter niet snel ge
noeg, en haar ondergang scheen
onvermijdelijk, als zij door den
stoot van de brekende zee ge
troffen werd.
En die kwam. Schuimend en
bruisend stortte hij neder als een
roofdier in zijn sprong.
Stom, met starre blikken wacht
ten de matrozen het einde af, de
vuisten geklemd om den greep
van de nuttelooze riemen.
Daar „Riemen bij aan
weerszijden I" wekte de dreunende
roep van den eersten officier hen
uit hun verstijving, en mechanisch
gehoorzaamden ze het bevel zon
der eenig vermoeden, hoe de
redding tot stand gebracht was.
Achter hen woedde en raasde de
branding op het rif. Wat daar
nog naast hen golfde en ruischte,
was niets. Gewone zee.
Hoe waren ze echter aan den
wissen dood ontsnapt?
Op het oogenblik van het
grootste gevaar had Karl Fels
zijn stuurriem,op den bpdem van
het rif vastgezet en den spiegel
van de boot met schier boven-
menschelijke kracht tegen den
woedenden aanval opgehouden.
Zoo had de ontzettende stoot den
boeg omgeworpen en de barkas
uit de branding van het rif het
trouwen heb ik nooit tijd gehad,
j verklaarde hij.
Hoe dit zij, Dr. Brakman is
aan zijn laatsten cursus als vast
leeraar en zijn leerlingen en oud-
leerlingen willen den geliefden
leeraar op den middag van den
14en Juli in de aula in het open
baar danken voor wat hij te hun
nen behoeve deed. Er hei ft zich
een commissie gevormd, beslaan
de uit de leerlingen mej. Char
lotte Beyer, A. Roest Grollius,
Th. Baulz. en de oud-leerlingen
J. M J. van Rossum en C. C.
Vigelius.
We weten den lievelingswensch
van den scheidende en het co
mité kan dien van ons vernemen
maar wij gelooven, dat het al
op de hoogte is Natuurlijk be
waren we dien overigens in ons
hart.
En nu het vraaggesprek, dat
dr Brakman ons zeer vriendelijk
toestond. We vernemen daaruit,
dat dr. Brakman 28 Augustus
1861 te Groede als eerste van
een vijftientallige kinderschaar in
het molenaarsgezin Brakman
geboren werd. Hij ontving zijn
lager onderwijs van Jan Bevelan
der Schoo. 1 Febr 1877 deed
hij examen voor de Rijks-Kweek
school te Middelburg en hij leg
de daar examens af in gymnastiek,
behaalde de acten lager onder
wijs enlandbouwkunde.
Toen vertrok hij als secon
dant naar een kostschool te Hil
versum. Hij bleef daar tot 1883
en haalde onder de bedrijven
door hoofdacte en Fransch.
Vervolgens naar Weesp bij het
M. U. L O. waar hij zijn kennis
aanvulde met de acten in En-
gelsch en Duitsch en waar hij
tot 1887 bleef, om gouverneur te
worden bij de familie Stock-
hausen
Voor hij daar kwam, had op
een goeien Zondagmorgen een
Amsterdamsch student hem aan
het Orieksch gebracht, d. w. z.
het alfabet voor hem opgeschre
ven. De autodidact ploeterde
zonder eenige hulp verder. Op
raad van dr Van Es ging hij
vervolgens privaatlessen nemen
bij den heer Hoogvliet, fnet het
diepe vaarwater ingeslingerd.
Bliksemsnel als de gedachte bij
hem opgekomen was, had hij
haar ten uitvoer gebracht, en al
werd de boot ook tot boven de
banken volgeslagen, al vloog de
riem ook krakend in splinters, de
redding was gelukt.
„Vier man water hoozen 1"
beval Karl Fels. Zijn stem klonk
vast en rustig, en ijverig zetten
vier mannen zich aan het werk
om met emmers het water over
boord te gieten, terwijl de barkas
naar den „Pinguin" terugroeide,
dien ze na een half uur bereikten.
.Drommels, dat scheelde geen
haar 1" ontving kapitein Herbert
zijn eersten officier, toen hij zich
aan boord meldde. „Ik dacht al,
dat u zou kenteren en wou juist
de kotter uitzetten, om u op te
visschen 1"
„Er mankeerde ook niet veel
aan 1" antwoordde Fels.
„Ligt het anker?"
„Om u te dienenDe kabel
kan strak gezet worden. Dat was
ne twerk van een oogenblik en
voor de rest van den nacht lag
het schip zoo kalm mogelijk.
„Laat u de menschen maar
naar de kooi gaan 1" beval de
commandant.
(Wordt vervolgd.)
