ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Purol bij Huiduitslag en Huidverwonding
Het gehalte derKameileden.
tno.Io2°id breskens p^{f9ro
Persoonlijks ver
antwoordelijkheid*
«'SïFILï.BYeN.
In liefde hereenigd.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per poet f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
Abonnements-Advertentles zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35e Jaargang
Woensdag 2 Juni 1926
Nummer 3133
Ingez Med.
De overheid acht zich geroe
pen om door middel van wetten,
voorschriften en verordeningen
de algemeene en persoonlijke
veiligheid der burgers te be
schermen. Het verkeer wordt
geregeld, in openbare gebouwen
worden we tegen brandgevaar
beschermd, bij aanbouw van
particuliere huizen moet met
aanwijzingen van de brandweer
gerekend worden, machines die
nen beschermd te worden in
gevolge de bepalingen van de
veiligheidswet, onbevoegden mo
gen geen vuurwapens dragen en
de bevoegden mogen ze alleen
in nauwkeurig omschreven ge
vallen gebruiken. Die overheids
bemoeiing is ongetwijfeld te prij
zen, al zijn bepaalde bezwaren
er tegen niet te ontkennen Die
bezwaren raken minder het stel
sel der overheidsbemoeiing, dan
wel de gevolgen daarvan op het
persoonlijk verantwoordelijkheids
gevoel, dat merkbaar verslapt is,
naar mate méér reglementen,
voorschriften en aanwijzingen
ter bescherming van de openbare
en persoonlijke veiligheid gege
ven werden.
Het geweten èn het vers and
van vele menschen is als 't ware
gepantserd met een harnas van
reglementen en voorschriften,
waarop elke redelijke gedachte,
voor zoover deze van die regle
menten afwijkt, onherroepelijk
afstuit. Het persoonlijk verant
woordelijkheidsgevoel is absoluut
zoek. Is er ergens een mensch
vermorzeld door een noodlottig
ongeval, waarbij echter nóch
veiligheidsvoorschriften, noch
regels van het verkeer o. d. over
schreden zijn, welnu dan is de
zaak gezond. Door meerdere
oplettendheid en grooter zorg
zou het ongeluk misschien wel
te vermijden geweest zijn, maar
dat is een zaak van persoonlijk
verantwoordelijkheidsgevoel en
dat bestaat tegenwoordig haast
niet meer. De overheid denkt,
regelt en handelt voor ons.
9.
DOOR
Graaf HANS BERNSTORFF.
Het kwam nu op een paar
punten aan, die Fels moest in
halen, en hij besloot, zijn liefe
lijke tegenstandster uit haar positie
te verdringen, door haar schijven
met de zijne er uit te slingeren.
,Makt u het zer goed Maar
zer goed 1" riep Margot. „Werpt
u haar eruit!" Daarbij zag ze
Magda spottend aan, die er rustig
bij stond met de armen over
elkaar.
Onderzoekend woog Karl Fels
de eerste schijf in de hand en
slingerde hem met een korten
ruk voorwaarts. Met een slag viel
de schijf op de planken, gleed
verder, botste met een matten
klank tegen een die aan het eind
lag, en deze schoof het vierkant
uit, terwijl de andere op zijn
plaats bleef liggen.
.Bravo! Bravo!" jubelde Mar
got. „Nok een 1 Alstublieft nok
een 1"
Pats, vloog de tweede schijf
en verdreef een andere.
Dezer dagen werden aan de
grens de inzittenden van een
automobiel aangeroepen door een
sergeant van de militaire politie.
De aangeroeping werd niet ge
hoord of begrepen, de sergeant
veronderstelde, naar later bleek
ten onrechte, een smokkel-poging,
greep zijn geweer, schoot en trof
een eenzaam burger doodelijk in
den buik. Volgens de „voorsthrif-
ten" zal de zaak wel in orde
geweest zijn.
Ondanks de paraatheid van
de moderne brandweer, om
een ander voorbeeld te noemen
kwamen onlangs in Rotterdam
een vrouw en twee kinderen in
de vlammen om, kort daarna in
Amsterdam ook twee kinderen
en nu in de buurt van Heeren
veen vier kinderen Niets aan te
doen; een noodlottige samenloop
van omstandigheden.
We kunnen ons voorstellen,
dat het noodig is, dat reglemen
ten aan politie en commiezen
het recht moeten toekennen om
in bepaalde gevallen te schieten
op smokkelaars, maar 'n mensch
is tenslotte geen willoos werk
tuig en als er nog iels van per
soonlijk verantwoordelijkheidsge
voel over is, dan overweegt een
ambtenaar eerst wel eens heel
ernstig èn of de waarschijnlijk
heid met een smokkelpoging te
doen te hebben, wel erg groot
is, èn of deze poging van een
dusdanige beteekenis is, da't de
verhindering er van een jnen
schenleven waard is. En zelfs al
zouden zijn reglementen hem
voorschrijven te schieten, dan
nóg kan hij overwegen wan
neer de omstandigheden daartoe
aanleiding geven dat het mak
kelijker is om mis te schieten,
dan raak. Maar nóg eens het
persoonlijkverantwoordelijkheids-
gevoel spreekt zoo weinig meer;
het gaat er nog maar om, of
men door verordeningen en reg
lementen „gedekt" is.
De vraag is, of de menschen,
„Well done 1" riep' Frank
Patterson, hoewel hij bij de tegen
partij hoorde. „But now, capt'n!
it comes tho the lastWe are
still one point better 1"
Karl Fels keek om naar Magda
en ontmoette haar blik Als twee
stalen messen kruisten de oogen
elkaar nu, maar duidelijk ook
spraken die van Maria Magdalena:
„Doe je best! Spaar me niet!"
Met een zegebewust lachje
wendde Fels zich tot den jongen
Engelschman en vroeg: „Shilling
against a guinea 1"
„All right 1" antwoordde die,
als alle Engelschen dadelijk klaar
om te wedden.
„Lost 1" zei Karl Fels, wierp
en legde zijn schijf midden in
het hoogste nummer.
Als een wilde stormde Margot
op het vierkant af, telde vlug de
nummers bij elkaar en riep triom
fantelijk „üagné I gagné 1 cher
capitaine, dat was prachtig 1 Ah,
daarvoor houd ik van u 1 Made
moiselle heeft verloren 1"
Karl Fels sloeg echter heelemaal
geen acht op haar, maar ging op
Magda toe met de vraag; „Bent
u boos op mij
„Ik zou het zijn, als u er expres
voorbijwierp 1' antwoordde het
jonge meisje. „Maar nu moet u
ons revanche geven, en we spe
toen er nog niet zoo'n modern
georganiseerde brandweer be
stond en toezicht bij den bouw
van woningen, zich ook zoo rus
tig op de overheidsmaatregelen
verlieten als tegenwoordig. Wie
dénkt er eigenlijk nog aan om
zélf beschermende maatregelen
tegen brandgevaar te nemen? Toch
zijn vaak zeer eenvoudige mid
delen in staat om de veiligheid
op te voeren. Als men eens goed
nagaat, kan iedereen in zijn wa
ning nog plaatsen ontdekken,
waarvan hij zou moeten consta-
teeren: kijk, als ik nou hier ver
toefde en 't brandde daar, dan
zou ik waarachtig niet weten, hoe
ik weg moest komen. In zulke
gevallen behoort men eene oplos
sing te zoeken vóór het gevaar
dreigt.
Een kleine aanwijzing daarvoor
volge hier.
In onze jeugd studeerden we
in eene onderwijzersinlichting,
waar ruim 200 jongens intern wa
ren. 't ls al lang geleden en van
een moderne brandweer was nog
geen sprake, maar de menschen
prakkezeerden zelf meer dan nu.
Aan alle vensters, op welke ver
dieping ook, zat een ijzeren haak
in den muur bevestigd en daaraan
zatvast een stevig, opgerold, touw,
dat. naar buiten geworpen, tot den
grond reikte. Een eenvoudig red
dingsmiddel dat ons echter een
groot gevoel van veiligheid gaf.
Hoe makkelijk is zoo'n installa
tie, te maskeeren door gordijnen,
niet in onze woningen aan te bren
gen!
Het zij verre van ons o n den
ouders der verbrande kinderen
eenig verwijt te doen van nala
tigheid. In onze eigen woning
hingen die touwen ook nog niet.
Ernstige gebeurtenissen echter,
als de vele motorongevallen van
den laatsten tijd, het droevige ver
branden van kinderen en volwas
senen, behooren ons en alle an
deren er aan te herinneren, dat
geen overheidszorgen en-bemoei-
len in omgekeerde volgorde, zoo
dat ik na u kom 1
„Met genoegenantwoordde
Fels en reikte haar de hand,
waarvan ze den druk beant
woordde.
's Avonds na het diner wou
Karl Fels, zoo mogelijk, zich on
gemerkt terugtrekken, maar de
poging mislukte totaal, daar het
geheele gezelschap het als van
zelfsprekend beschouwde, dat hij
weer zou zingen en hem half
met geweld in de muziekzaal
noodigde.
„Komt u mee vroeg hij aan
Magda, en ze knikte.
Nu zong Karl Fels met genoe
gen, wisselde af met Margot en
Frank Patterson, die over een heel
goeden, opvallend hoogen tenor
beschikte, en alle drie oogstten
algemeenen bijval.
Terwijl de thee werd rondge
diend, ging Karl Fels naar Magda
toe en zei„Straks speelt u, is
het niet, juffrouw Magda 1"
„Graag 1" antwoordde ze vrien
delijk. Het viel hen beiden niet
op, dat Fels heelemaal niet ge
vraagd had, of ze wel kon spelen.
Toen hij haar naar de piano
kruk bracht, drukte hij onwille
keurig haar arm heel, heel zacht
jes, maar als verschrikt trok ze
haar hand terug en nam plaats.
ïngen ons ontheffen van eigen
verantwoordelijkheid om ter be
scherming van eigen en anderer
leven alles te doen wat in ons
vermogen is.
Die overheidszorgen zijn goed,
maar nimmer kunnen ze dienen
om ons te ontlasten van onzen
plicht om zélf te zorgen. Ge n
wetten, voorschriften of verorde
ningen kunnen treden in de plaats
van het geweten en men kan zèèr
schuldig zijn door nalatigheid of
verzuim, zonder een der bepalin
gen in de officieele paperassen-
boel overtreden te hebben.
En soms zelfs zal het slaafsch
volgen van bepaalde voorschrif
ten ons voor ons geweten niet
vrij doen uitgaan.
In een vorig artikel werd de
stelling ontwikkeld, dat de groote
meerderheid van de leden der
Tweede Kamer gewoonlijk niet
voldoende deskundig is omtrent
het in een aanhangig wetsont
werp behandelde onderwerp, om
feitelijk gerechtigd te zijn over
de bijzonderheden ervan, wanneer
daarover in de Kamer kwesties
rijzen, met oordeel des onder
scheids een beslissing te geven.
Uit deze stelling, waartoe iedere
goede waarnemer onmiddellijk is
gekomen, hebben velen de
gevolgtrekking gemaakt, dat het
peil der Volksvertegenwoordiging,
met name de bekwaamheid der
Kamerleden, in vergelijking tot
vroeger tijden zeer zou zijn ge
daald, doordat het middel bij
uitnemendheid voor verbetering
zou zijn, weer andere menschen,
van het gehalte als weleer, in de
Kamer te brengen.
Het groote belang, dat de Kamer
zooveel mogelijk uit hoogstaande
mannen en vrouwen bestaat, zoo
wat betreft algemeene kennis als
speciale bekwaamheid en edele
„Wat vroeg ze kortaf, zonder
hem aan je zien.
„De Treurmarsch-sonate", ant
woordde Fels. Hij had er geen
idee van, of Magda die kende,
maar het scheen hem heel natuur
lijk, dat ze zijn lievelingsstuk
speelde, en hij had zich dan ook
niet vergist.
Tegen de piano geleund, stond
hij en zoog de tonen formeel in
zich op. Het kwam hem voor,
dat hij die muziek nog nooit te
voren zoo mooi had hooren ver
tolken en bij de geweldige,
machtige akkoorden van den
treurmarsch met zijn meesle
pend geklaag, zijn diepe smart
om den gevallen held ging een
rilling dóór hem heen. Nu kwam
de overgang. In het doffe graf-
geluid mengt zich eerst aarzelend,
dan vreugdig, steeds vreugdiger
de juichende roep van het blijde
leven, dat over den dood triom
feert 1 Nog eenmaalt worstelt de
verscheurende smart zich om
hoog, machtig, geweldig, om dan
langzaam weg te sterven. Het
leven eischt zijn rechten en ver
overt ze met een helderen jubel
klank 1
Geen hand verroerde zich om
te klappen, geen mond riep bra
vo, toen Maria Magdalena ge
ëindigd had. Slechts een zacht
karaktereigenschappen, staat vast.
Men mag aannemen, dat er on
der de tegenwoordige leden eenige
zijn, die beneden de gewenschte
maat blijven; daarentegen andere,
die alleszins daaraan voldoen en
van elk college een sieraad zou
den zijn.
Of intusschen de verhouding
tusschen eersterangs krachten en
die van minderen rang thans
zooveel ongunstiger is dan vroe
ger en in plaats van nu eens wat
beter, dan weer wat minder-ge-
leideiijk al meer achteruit is ge
gaan, valt moeilijk te beoordeelen.
Indien het al bewezen ware, dat
in veel vroegere tijden de aan
hangige onderwerpen met meer
kennis van zaken werden be
handeld, dit bewijst geenszins,
dat de Kamerleden van toenmaals
thans niet evenzeer te kort zou
den schieten, waar immers zoo
wel de omvang als de verschei
denheid der werkzaamheden zoo
zeer is toegenomen.
Evenmin zou het, in de krin
gen van handel en nijverheid
herhaaldelijk aangeprezen middel
om vooral „mannen van zaken"
in de Kamer te brengen, veel
baten, zelfs niet met betrekking
tot de wetgeving op economisch
gebied. Het gaat er immers niet
om, op een bepaald gebied en
kele deskundigen in de Kamer
te hebben-ook op ander dan
economisch gebied zitten wel
erkende eerste deskundigen in
de Kamer-maar om de mogelijk
heid te scheppen, dat de des
kundigen 'ttch voldoende kunnen
doen gelden. De toestand is nu
zóó, dal, indien er over een be
paald onderwerp kwesties rijzen,
hetzij tusschen leden onderling,
hetzij tusschen een of meer leden
en de Regeering, deze kwesties
niet door deskundigen in onder
ling overleg met de Regeering
worden opgelost, maar bij stem
ming over amendementen worden
uitgemaakt door een meerderheid,
die haast altijd niet-deskundig
gemompel ging fluisterend door
de zaal en de schare toehoorders,
die buiten naar het spel geluisterd
hadden. Het geweldige genie,
de meester in het rijk der tonen
had hen allen met zijn spraak
van de hunne beroofd I Maria
Magdalena zelf zat daar, bleek,
overweldigd door innerlijke ont
roering, en een lichte trilling
ging door haar heen. Langzaam
stond ze op en liet zich door
Karl Fels naar haar stoel terug
leiden, en ze trok haar hand niet
weg, toen hij die met een stevigen
druk van zijn arm omsloot.
Toen het gezelschap uit elkaar
ging, klom Karl Fels op het dek,
en de jonge Patterson sloot zich
bij hem aan. Een tijdlang zwegen
beiden en keken uit over de zee,
op wier golven de maan een
breede, trillende zilveren streep
schilderde, onderbroken door
diepzwarte schaduwen in de golf-
dalen. Een onophondelijk fon
kelen en stralen, opvlammen en
verdwijnen. De strijd van het
licht met de duisternis I Karl Fels
zat in diep nadenken verzonken.
Hij dacht voortdurend aan Maria
Magdalena en den blik van dien
middag.
(Wordt vervolgd.)
