ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDERE i
Wekelijkscb (heizicht,
"ïïSEksTes,
Raadsveigadeting Sieskens
Schoonmaak
Geen Geweten.
BRESKEN
i
SCHE 1
COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r |j s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOM—BLIEK
TNo.'°2? BRESKENS p^'9ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35e jaargang
Zaterdag 6 Maart 1926
Nummer 3110
Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Gejaagdheid, Prikkelbaarheid en Examenvrees
gebruikt men de Zenuwstillende en Zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten
Ingez. Med.
den en tal van andere dingen
overhoop lag. Zoo was een toe
nadering eu daarvoor dus een,
zich althans ten deele schikken
naar den zin der mogendheden,
onvermijdelijk geworden.
Hoe ver dat scnikken naar
Frankrijk 's zin nu gaan zal en
hoever Frankrijk oude eischen
en wenschen zal moeten opgeven,
daarover -zal nu de Patijsche
conferentie te beslissen krijgen.
De Kussen willen wel een deel
der schulden erkennen en speci
aal een deel der leeningen aan
spoorwegen, steden, particuliere
nijverheid enz., die 8 tot 12 mil
liard francs betoopen, mits ze
nieuwe Fransche credieten krij
gen. En de Franschen zijn bereid
over de oude schulden te praten,
wanneer ze daarvoor niet de
petroleum en het koren en het
koper en het platina in ruil voor
de dure ponden en dollars be
hoeven te koopen, d >ch uit Rus
land kunnen betrekken, maar ze
hebben voor de credieten op 't
oogenblik niet veel geld te missen.
Het oude verzet heeft dus alle
ge egenheid zich opnieuw te laten
gelden. En het is t oude verzet
tegen de levensonvermijdelijkheid,
die zich nog overal doet gelden.
Is het ook dit verzet niet, dat
zich in de Fransche kamer, bij
monde van Marin, de woordvoer
der van het nationale blok, tegen
de rede van Briand uitsprak?
Frankrijk heeft het Poincarisme,
dat op de vernietiging van
Duitschland en de Fransche op
permacht gericht was niet dan
tot eigen schade kunnen voort
zetten. En de lofrede van Briand
op de verdragen van Locarno
was niet veel meer dan een er
kenning daarvan, ai sprak zich
daarin ongetwijfeld een ruimer,
een rustiger geest van internati
onale verzoening uit.
Maar is het juist niet dezen
geest, die niet alleen bij Marin
en het Fransche nationale blok,
maar overal in den wereld ver
zet ontmoet?
De nieuwe toenadering tusschen
het Italië van Mussolini, dat zich
zoo dreigend naar het Oosten
vooruitdringt is er feitelijk even
goed een uiting van, als de stu
dentenrelletjes te Leuven, waar
fascistische enVlaam-schdemocra-
tische studenten elkaar bebloede
lippen sloegen Maar ook in het
gesjacher en geknoei over nieuwe
zetels in den Raad van den Vol
kenbond spreekt het zich dui
delijk uit Chamberlain mag nog
zoo mooi praten, we weten te
goed, dat het niet om 't belang
van den Volkenbond en de in
ternationale samenwerking, maar
om de belangen van Polen en
Spanje en Frankrijk en Engeland
Duitschland gaat en dat het de
tegenstellingen in den Volkenbond
zijn, die we in dit dringen en
eischen en weigeren van en om
nieuwe vaste zetels, zien ver
scherpen. Mac Donald heeft zeer
terecht op gemerkt, dat, wanneer
het ging om de versterking van
den Volkenbond als internatio
naal onpartijdig lichaam en om
de versterking van zijn prestige
niet siaten als Polen en Spanje,
die hun spel meespelen in de
evenwichtige politiek der mogend
heden en alleen de positie van
een bepaalde groep zullen ver
sterken, maar Noordelijke landen
aan de Oost-en Noordzee, die
het juiste begrip getoond hebben
van de taak van den Volkenbond,
in de eerste plaats recht op een
zetel in den Raad konden laten
gelden. Maar het is juist tegen
dezen geest van vrede en inter
nationalisme, dat het streven om
nieuwe zetels in den Bond te
bezetten, zich richt. Is het ook
een verzet tegen het leven?Gaan
we werkelijk in de richting van
internationale samenwerking en
een nieuwe wereldvrede?
Maar als we dat niet gelooven,
dan hebben we immers geen
Volkenbond van noode.
Ingezonden Mededeeiing.
geeft menige huisvrouw en dienst
bode ruwe enroode werkhanden.
Deze worden wederom spoedig
gaaf, zacht en blank door Purol
Het gaat nu eenmaal niet an
ders, we moeten ons met het leven
trachten te verzoenen, dat wil
zeggen, ons naar den gang van
het leven schikken, willen we er
niet door van de beenen gegooid
worden. Dat ondervinden we al
lemaal. Het kan soms lang duren
voor we de les dier ervaring in
praktijk willen brengen. De on-
uitbluschbare drang in ons naar
eigen geluk, het groeiende ver
langen en de begeerte naar vreug
de en liefde en zonneschijn laten
ons niet met rust. En de wil in
ons verzet zich tot het wanhopige
toe tegen den weg, dien het leven
ons opdringt. Maar wij eindigen,
wij moeten eindigen met ons
gewonnen te geven en lijdzaam
te volgen.
En als met ons, gaat het met
allen, menschen en volken en
regeeringen. Zij allen schikken
zich morrend of zwijgend of soms
ook met den stillen glimlach der
berusting, die den glimlach van
het gezochte geluk zoo dicht kan
naderen Het andere, dat ze niet
willen, aanvaarden ze ten slotte
allemaal, omdat het nu eenmaal
niet anders kan, willen ze zich
niet te pletter loopen tegen den
onwankelbaren muur der onver
mijdelijkheid.
Er is een tijd geweest, dat de
Entente meende de wereld naar
haar welbehagen te kunnen in
richten en door de gesloten vre
desverdragen en door de na den
oorlog gevolgde politiek deden
ze daartoe krachtige pogingen.
Het was de tijd van het Poin
carisme aan den Rijn, de Turk-
sche vrede van Sëvres en de
expedities van Wrangel en De
mikin en Kolsjak in Rusland.
Maar op den vrede van Sérres
is de vrede van Lausanne, de
vruchtvan de Turksche herleving,
gevolgd. Voor het Poincarisme
hebben we het verdrag van Lo
carno gekregen, door Briand
dezer dagen zoo geestdriftig in
de Fransche Kamer verdedigd en
de door de Entente-mogendheden
gesteunde expeditie tegen het
Russische Sovjet-bewind zijn ver
vangen door de conferenties over
de Russische schulden, zooals er
nu een te Parijs tusschen Fransche
65.
ROMAN VAN
RE1NHOLD ORTMANN.
.Maar ik kan daarover niet
oogenblikkelijk een beslissing ne
men. Zoudt u morgenmiddag in
het ziekenhuis voor mij te spre
ken zijn
.Ten allen tijde! Ik verzoek u
geheel over mij te beschikken
want het gaat hier immers niet
zoozeer om een gunst, die ik u
bewijs, als om een dienst, die
aan de geheele menschheid be
wezen wordt".
.Dan zal ik u thans het nog
voorradige poeder meegeven.
Morgen zal er direct met de
bereiding van een nieuw, grooter
kwantum begonnen worden".
Hij begaf zich naar de aan
grenzende kamer en kwam spoe
dig daarop met het tweede glas
van Valentin Düringhoffen terug.
,Als dit verbruikt zal zijn, is
er ongetwijfeld al weer voorraad
en Russische vertegenwoordigers
gevoerd wordt. Het is een hard
gelag voor Frankrijk, die Fransch-
Russische conferentie te Parijs.
Van alle staten heeft Erankrijk
finantieel zoowel als politiek het
zwaarst geleden door de revolutie
der bolsjewiken die voor milliar-
den aan Russische papieren in
handen van Fransche houders
tot scheurpapier maakte en den
Russischen bondgenoot,die Frank
rijk tegen Duitschland zoozeer
behoefte, tot een mogelijken vij
and omschiep.
En het is daarom te begrijpen,
dat Frankrijk zich tegen de er
kenning van den Sovjet-staat en
het waardeloos verklaren van de
leeningen uit de Russischen tsa
ren-tijd het halsstarrigst verzette
en van geen onderhandelingen
met Rusland weten wilde, in geen
geval tenminste, zoolang Rusland
de andere schulden niet erkend
had.
Maar de onvermijdelijke drang
van het leven heeft ook dit ver
zet ten slotte gebroken. Frankrijk
bleek niet bij machte het Rus
sische Sovjet-bewind tot erken
ning der schulden te dwingen.
En zijn eigen belang, zoowel
het politieke als het oeconomi-
sche, drong het naar nieuwe
connectie met Rusland.
Zoo bleef er ten slotte niet
anders over dan het voorbeeld
van andere stalen, minder hals
starrig dan Frankrijk gebleken,
te volgen, en te trachten met de
Sovjet-regeering tot een schikking
te komen en een conferentie te
beginnen
Dat ging te gemakkelijker, om
dat ook deze Sovjet-regeering
intusschen de les van het leven
geleerd had en die les ook ten
opzichte van mogelijke erkenning
van oude schulden, heel wat
inschikkelijker had gemaakt. Het
geld, dat de Sovjet-mannen eerst
zoo veracht hadden, bleek een
levensbehoefte voorhet Russische
Rijk, ook in zijn communistische
vorm.
Maar dat geld was alleen van
de kapitalistische staten te krijgen,
met wie het over de oude schul-
aanwezig", zeide hij. „Het zal
mij zeer verheugen, als u ook
morgen daarmee geen slechte
resultaten bereikt".
„In het belang van den grooten
onbekende, niet waar?" vroeg
doctor Kalkstein, terwijl hij glim
lachend afscheid nam. kunt
niet gelooven doctor, hoe nieuws
gierig ik ben hem eens in levenden
lijve voor mij te zien".
Toen hij weer alleen was,
sloot Artois geheel tegen zijn
gewoonte in, de deur van zijn
werkkamer en verdiepte zich
voor de derde maal in Düring-
hoffens omvangrijk manuscript.
„Er is geen twijfel mogelijk,
dat men het volgens deze aan
wijzingen kan bereiden", mom
pelde hij zacht voor zich heen.
Maar het is een onzinnige ge
dachte want als hij, ondanks
alles, toch eens beter werd
als hij toch eens herstelde".
Hij sloot de dicht beschreven
vellen papier in een la van zijn
schrijftafel, trok zijn overjas aan
en verliet het huis Een kwartier
later klom hij de steile trap op,
die naar de woning van den
deurwaarder Leopold leidde en
belde aan.
De huisvrouw was het, die
hem met een heel bedroefd ge
zicht open deed. Op zijn vraag
naar Düringhoffens gezondheid,
streek zij met de punt van haar
schort langs haar oogen en sprak
op klagenden toon„Er is geen
hoop meer, mijnheer, heelemaal
geen hoop 1 Sinds middernacht
ligt hij nu al bewegingloos en
buiten bewustzijn en de dood
staat hem al duidelijk op het
gezicht te lezen. Precies zoo'n
witte, spitse neus had ook mijn
broeder zaliger, eer hij stierf.
Och hemel, het is verschrikkelijk,
zulk een jonge manen wat
voor drukte en beweging zullen
wij ten slotte nog hebben met de
begrafenis 1"
„Maak u daarover maar geen
zorgen, beste juffrouw Leopard",
verzekerde Artois beleefd. „Die
arme Düringhoffen heeft vrien
den, die gaarne bereid zijn, ieder
offer voor hem te brengen. Is
doctor Giersberg vandaag al bij
hem geweest?"
„Hij is juist binnen, al voor
de derde maal vandaag".
„Misschien kan ik wachten,
totdat de doctor bij den patiënt
vandaan komt. Het zou toch
mogelijk kunnen zijn, dat hij den
zieke wat beter heeft gevonden".
Dat scheen evenwel niet het
geval te zijn, toen doctor Giers
berg eenige minuten later uit de
kamer van Düringhoffen trad.
Hij was zeer rood en had er
stellig in zijn leven nooit grim
miger uitgezien dan op dit oogen
blik. Hij maakte aanstalten,
Artois voorbij te loopen zonder
hem een woord waardig te keuren,
maar toen de privaat-docent
hem als het ware den weg ver
sperde, zei hij wrevelig„Ah,
bent u daar ook al De hemel
mag weten hoeveel nieuwsgierige
menschen er wel om zoo'n ziek
bed rondsnuffelenDan denken
al die goede vrienden waarschijn
lijk, dat zij een niooie daad ver
richten, als ze voorzichtig hun
neus om het hoekje van de deur
steken en vragenHoe gaat het
er mee
„Het is waarachtig niet louter
nieuwsgierigheid, die mij hier
heen drijft, doctor", antwoordde
op Dinsdag 2 Maart.
Dinsdagmiddag kwam de Raad
onzer gemeente in voltallige zit
ting bijeen.
Na de opening, waarbij de
voorzitter de gebruikelijke Nieuw-
jaarswensch uitsprak, welke door
den oudsten Wethouder werd
beantwoord, werden de notulen
der laatstgehouden vergadering
na voorlezing onveranderd goed
gekeurd.
Behandeld werden achtereen
volgens
Verzoek
van bewoners der Glacis, K. I.
Heijboer c. som door riolee-
ring de stank der nabijgelegen
sloot te doen verdwijnen werd
wegens te laat inkomen terug
verwezen naar B. en W. met
bemerking, dat, waar de weg pas
verhard is en andere gedeelten
in de gemeente ook op verbete
ring wachten, het verzoek nog
maar eenigen tijd moet aange
houden worden.
Bericht
van den heer C. Moerdijk, hoofd
van school B dat tot lid der
oudercommissie in de plaats van
den heer P. Collemeijer is geko
zen de heer A. Oosterling.
Voor kennisgeving aangenomen.
Procesverbaal
kasopname, waaruit blijkt, dat 99
cent te veel in kas was. Voor
kennisgeving aangenomen.
Verzoek
der Stoomvaartmaatschappij .Zee
land", om te willen bijdragen in
de kosten (f7000) van uitgeven
van een werkje, waarmee reclame
in Engeland zal worden gemaakt
voor al het schoons der provincie
Zee and.
Op advies van B. en W., die
meenen, dat de gemeente er toch
niet van profileeren zal, wordt
de aanvrage van de hand ge
wezen.
Vaststelling
Raadsbesluit van-krachtzijnde
strafverordeningen, wat iedere 5
jaar moet geschieden. Goed
gekeurd.
Verzoek
C. Verboven es., bewoners te
Nieuwe Sluis, om in samenwer-
Artois, die door de ironif
woorden van doctor Giers!
geenszins beleedigd scheen, r
de meest oprechte en inn
deelneming in het lot van
ongelukkigen vriend. Ik zou zoo
graag tenminste een heel zwak
vonkje hoop meegenomen heb
ben".
En dit vonkje hoop verwacht
u van mij, niet waar? Wel,
wanneer ik u met eenige troost
volle woorden van dienst kan
zijn, waarom zou ik u die dan
onthouden
,Neen doctor, uw werkelijke
meening zou ik graag willen
hooren, de prognostic, die u zich
zelf omtrent het verloop van
Düringhoffensziekte gesteld hebt".
„Zoo? Onder ons gezegd, bij
mij zelf matig ik mij over het
algemeen nooit de kennis aan te
weten, hoe een ziekte zal ver-
loopen Er zijn daarbij weliswaar
bepaalde formules, waarbij mijn
collega's met des te meer ver
trouwen plegen te zweren, des
te jonger te zijn en die ongeveer
even vaak juist blijken te zijn als
ze iemand in den steek laten.
(Wordt vervolgd.)