ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDERE i Wekelijkscb (heizicht, "ïïSEksTes, Raadsveigadeting Sieskens Schoonmaak Geen Geweten. BRESKEN i SCHE 1 COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per post f 1,40 A d v e r t e n 11 e p r |j s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOM—BLIEK TNo.'°2? BRESKENS p^'9ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35e jaargang Zaterdag 6 Maart 1926 Nummer 3110 Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Gejaagdheid, Prikkelbaarheid en Examenvrees gebruikt men de Zenuwstillende en Zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten Ingez. Med. den en tal van andere dingen overhoop lag. Zoo was een toe nadering eu daarvoor dus een, zich althans ten deele schikken naar den zin der mogendheden, onvermijdelijk geworden. Hoe ver dat scnikken naar Frankrijk 's zin nu gaan zal en hoever Frankrijk oude eischen en wenschen zal moeten opgeven, daarover -zal nu de Patijsche conferentie te beslissen krijgen. De Kussen willen wel een deel der schulden erkennen en speci aal een deel der leeningen aan spoorwegen, steden, particuliere nijverheid enz., die 8 tot 12 mil liard francs betoopen, mits ze nieuwe Fransche credieten krij gen. En de Franschen zijn bereid over de oude schulden te praten, wanneer ze daarvoor niet de petroleum en het koren en het koper en het platina in ruil voor de dure ponden en dollars be hoeven te koopen, d >ch uit Rus land kunnen betrekken, maar ze hebben voor de credieten op 't oogenblik niet veel geld te missen. Het oude verzet heeft dus alle ge egenheid zich opnieuw te laten gelden. En het is t oude verzet tegen de levensonvermijdelijkheid, die zich nog overal doet gelden. Is het ook dit verzet niet, dat zich in de Fransche kamer, bij monde van Marin, de woordvoer der van het nationale blok, tegen de rede van Briand uitsprak? Frankrijk heeft het Poincarisme, dat op de vernietiging van Duitschland en de Fransche op permacht gericht was niet dan tot eigen schade kunnen voort zetten. En de lofrede van Briand op de verdragen van Locarno was niet veel meer dan een er kenning daarvan, ai sprak zich daarin ongetwijfeld een ruimer, een rustiger geest van internati onale verzoening uit. Maar is het juist niet dezen geest, die niet alleen bij Marin en het Fransche nationale blok, maar overal in den wereld ver zet ontmoet? De nieuwe toenadering tusschen het Italië van Mussolini, dat zich zoo dreigend naar het Oosten vooruitdringt is er feitelijk even goed een uiting van, als de stu dentenrelletjes te Leuven, waar fascistische enVlaam-schdemocra- tische studenten elkaar bebloede lippen sloegen Maar ook in het gesjacher en geknoei over nieuwe zetels in den Raad van den Vol kenbond spreekt het zich dui delijk uit Chamberlain mag nog zoo mooi praten, we weten te goed, dat het niet om 't belang van den Volkenbond en de in ternationale samenwerking, maar om de belangen van Polen en Spanje en Frankrijk en Engeland Duitschland gaat en dat het de tegenstellingen in den Volkenbond zijn, die we in dit dringen en eischen en weigeren van en om nieuwe vaste zetels, zien ver scherpen. Mac Donald heeft zeer terecht op gemerkt, dat, wanneer het ging om de versterking van den Volkenbond als internatio naal onpartijdig lichaam en om de versterking van zijn prestige niet siaten als Polen en Spanje, die hun spel meespelen in de evenwichtige politiek der mogend heden en alleen de positie van een bepaalde groep zullen ver sterken, maar Noordelijke landen aan de Oost-en Noordzee, die het juiste begrip getoond hebben van de taak van den Volkenbond, in de eerste plaats recht op een zetel in den Raad konden laten gelden. Maar het is juist tegen dezen geest van vrede en inter nationalisme, dat het streven om nieuwe zetels in den Bond te bezetten, zich richt. Is het ook een verzet tegen het leven?Gaan we werkelijk in de richting van internationale samenwerking en een nieuwe wereldvrede? Maar als we dat niet gelooven, dan hebben we immers geen Volkenbond van noode. Ingezonden Mededeeiing. geeft menige huisvrouw en dienst bode ruwe enroode werkhanden. Deze worden wederom spoedig gaaf, zacht en blank door Purol Het gaat nu eenmaal niet an ders, we moeten ons met het leven trachten te verzoenen, dat wil zeggen, ons naar den gang van het leven schikken, willen we er niet door van de beenen gegooid worden. Dat ondervinden we al lemaal. Het kan soms lang duren voor we de les dier ervaring in praktijk willen brengen. De on- uitbluschbare drang in ons naar eigen geluk, het groeiende ver langen en de begeerte naar vreug de en liefde en zonneschijn laten ons niet met rust. En de wil in ons verzet zich tot het wanhopige toe tegen den weg, dien het leven ons opdringt. Maar wij eindigen, wij moeten eindigen met ons gewonnen te geven en lijdzaam te volgen. En als met ons, gaat het met allen, menschen en volken en regeeringen. Zij allen schikken zich morrend of zwijgend of soms ook met den stillen glimlach der berusting, die den glimlach van het gezochte geluk zoo dicht kan naderen Het andere, dat ze niet willen, aanvaarden ze ten slotte allemaal, omdat het nu eenmaal niet anders kan, willen ze zich niet te pletter loopen tegen den onwankelbaren muur der onver mijdelijkheid. Er is een tijd geweest, dat de Entente meende de wereld naar haar welbehagen te kunnen in richten en door de gesloten vre desverdragen en door de na den oorlog gevolgde politiek deden ze daartoe krachtige pogingen. Het was de tijd van het Poin carisme aan den Rijn, de Turk- sche vrede van Sëvres en de expedities van Wrangel en De mikin en Kolsjak in Rusland. Maar op den vrede van Sérres is de vrede van Lausanne, de vruchtvan de Turksche herleving, gevolgd. Voor het Poincarisme hebben we het verdrag van Lo carno gekregen, door Briand dezer dagen zoo geestdriftig in de Fransche Kamer verdedigd en de door de Entente-mogendheden gesteunde expeditie tegen het Russische Sovjet-bewind zijn ver vangen door de conferenties over de Russische schulden, zooals er nu een te Parijs tusschen Fransche 65. ROMAN VAN RE1NHOLD ORTMANN. .Maar ik kan daarover niet oogenblikkelijk een beslissing ne men. Zoudt u morgenmiddag in het ziekenhuis voor mij te spre ken zijn .Ten allen tijde! Ik verzoek u geheel over mij te beschikken want het gaat hier immers niet zoozeer om een gunst, die ik u bewijs, als om een dienst, die aan de geheele menschheid be wezen wordt". .Dan zal ik u thans het nog voorradige poeder meegeven. Morgen zal er direct met de bereiding van een nieuw, grooter kwantum begonnen worden". Hij begaf zich naar de aan grenzende kamer en kwam spoe dig daarop met het tweede glas van Valentin Düringhoffen terug. ,Als dit verbruikt zal zijn, is er ongetwijfeld al weer voorraad en Russische vertegenwoordigers gevoerd wordt. Het is een hard gelag voor Frankrijk, die Fransch- Russische conferentie te Parijs. Van alle staten heeft Erankrijk finantieel zoowel als politiek het zwaarst geleden door de revolutie der bolsjewiken die voor milliar- den aan Russische papieren in handen van Fransche houders tot scheurpapier maakte en den Russischen bondgenoot,die Frank rijk tegen Duitschland zoozeer behoefte, tot een mogelijken vij and omschiep. En het is daarom te begrijpen, dat Frankrijk zich tegen de er kenning van den Sovjet-staat en het waardeloos verklaren van de leeningen uit de Russischen tsa ren-tijd het halsstarrigst verzette en van geen onderhandelingen met Rusland weten wilde, in geen geval tenminste, zoolang Rusland de andere schulden niet erkend had. Maar de onvermijdelijke drang van het leven heeft ook dit ver zet ten slotte gebroken. Frankrijk bleek niet bij machte het Rus sische Sovjet-bewind tot erken ning der schulden te dwingen. En zijn eigen belang, zoowel het politieke als het oeconomi- sche, drong het naar nieuwe connectie met Rusland. Zoo bleef er ten slotte niet anders over dan het voorbeeld van andere stalen, minder hals starrig dan Frankrijk gebleken, te volgen, en te trachten met de Sovjet-regeering tot een schikking te komen en een conferentie te beginnen Dat ging te gemakkelijker, om dat ook deze Sovjet-regeering intusschen de les van het leven geleerd had en die les ook ten opzichte van mogelijke erkenning van oude schulden, heel wat inschikkelijker had gemaakt. Het geld, dat de Sovjet-mannen eerst zoo veracht hadden, bleek een levensbehoefte voorhet Russische Rijk, ook in zijn communistische vorm. Maar dat geld was alleen van de kapitalistische staten te krijgen, met wie het over de oude schul- aanwezig", zeide hij. „Het zal mij zeer verheugen, als u ook morgen daarmee geen slechte resultaten bereikt". „In het belang van den grooten onbekende, niet waar?" vroeg doctor Kalkstein, terwijl hij glim lachend afscheid nam. kunt niet gelooven doctor, hoe nieuws gierig ik ben hem eens in levenden lijve voor mij te zien". Toen hij weer alleen was, sloot Artois geheel tegen zijn gewoonte in, de deur van zijn werkkamer en verdiepte zich voor de derde maal in Düring- hoffens omvangrijk manuscript. „Er is geen twijfel mogelijk, dat men het volgens deze aan wijzingen kan bereiden", mom pelde hij zacht voor zich heen. Maar het is een onzinnige ge dachte want als hij, ondanks alles, toch eens beter werd als hij toch eens herstelde". Hij sloot de dicht beschreven vellen papier in een la van zijn schrijftafel, trok zijn overjas aan en verliet het huis Een kwartier later klom hij de steile trap op, die naar de woning van den deurwaarder Leopold leidde en belde aan. De huisvrouw was het, die hem met een heel bedroefd ge zicht open deed. Op zijn vraag naar Düringhoffens gezondheid, streek zij met de punt van haar schort langs haar oogen en sprak op klagenden toon„Er is geen hoop meer, mijnheer, heelemaal geen hoop 1 Sinds middernacht ligt hij nu al bewegingloos en buiten bewustzijn en de dood staat hem al duidelijk op het gezicht te lezen. Precies zoo'n witte, spitse neus had ook mijn broeder zaliger, eer hij stierf. Och hemel, het is verschrikkelijk, zulk een jonge manen wat voor drukte en beweging zullen wij ten slotte nog hebben met de begrafenis 1" „Maak u daarover maar geen zorgen, beste juffrouw Leopard", verzekerde Artois beleefd. „Die arme Düringhoffen heeft vrien den, die gaarne bereid zijn, ieder offer voor hem te brengen. Is doctor Giersberg vandaag al bij hem geweest?" „Hij is juist binnen, al voor de derde maal vandaag". „Misschien kan ik wachten, totdat de doctor bij den patiënt vandaan komt. Het zou toch mogelijk kunnen zijn, dat hij den zieke wat beter heeft gevonden". Dat scheen evenwel niet het geval te zijn, toen doctor Giers berg eenige minuten later uit de kamer van Düringhoffen trad. Hij was zeer rood en had er stellig in zijn leven nooit grim miger uitgezien dan op dit oogen blik. Hij maakte aanstalten, Artois voorbij te loopen zonder hem een woord waardig te keuren, maar toen de privaat-docent hem als het ware den weg ver sperde, zei hij wrevelig„Ah, bent u daar ook al De hemel mag weten hoeveel nieuwsgierige menschen er wel om zoo'n ziek bed rondsnuffelenDan denken al die goede vrienden waarschijn lijk, dat zij een niooie daad ver richten, als ze voorzichtig hun neus om het hoekje van de deur steken en vragenHoe gaat het er mee „Het is waarachtig niet louter nieuwsgierigheid, die mij hier heen drijft, doctor", antwoordde op Dinsdag 2 Maart. Dinsdagmiddag kwam de Raad onzer gemeente in voltallige zit ting bijeen. Na de opening, waarbij de voorzitter de gebruikelijke Nieuw- jaarswensch uitsprak, welke door den oudsten Wethouder werd beantwoord, werden de notulen der laatstgehouden vergadering na voorlezing onveranderd goed gekeurd. Behandeld werden achtereen volgens Verzoek van bewoners der Glacis, K. I. Heijboer c. som door riolee- ring de stank der nabijgelegen sloot te doen verdwijnen werd wegens te laat inkomen terug verwezen naar B. en W. met bemerking, dat, waar de weg pas verhard is en andere gedeelten in de gemeente ook op verbete ring wachten, het verzoek nog maar eenigen tijd moet aange houden worden. Bericht van den heer C. Moerdijk, hoofd van school B dat tot lid der oudercommissie in de plaats van den heer P. Collemeijer is geko zen de heer A. Oosterling. Voor kennisgeving aangenomen. Procesverbaal kasopname, waaruit blijkt, dat 99 cent te veel in kas was. Voor kennisgeving aangenomen. Verzoek der Stoomvaartmaatschappij .Zee land", om te willen bijdragen in de kosten (f7000) van uitgeven van een werkje, waarmee reclame in Engeland zal worden gemaakt voor al het schoons der provincie Zee and. Op advies van B. en W., die meenen, dat de gemeente er toch niet van profileeren zal, wordt de aanvrage van de hand ge wezen. Vaststelling Raadsbesluit van-krachtzijnde strafverordeningen, wat iedere 5 jaar moet geschieden. Goed gekeurd. Verzoek C. Verboven es., bewoners te Nieuwe Sluis, om in samenwer- Artois, die door de ironif woorden van doctor Giers! geenszins beleedigd scheen, r de meest oprechte en inn deelneming in het lot van ongelukkigen vriend. Ik zou zoo graag tenminste een heel zwak vonkje hoop meegenomen heb ben". En dit vonkje hoop verwacht u van mij, niet waar? Wel, wanneer ik u met eenige troost volle woorden van dienst kan zijn, waarom zou ik u die dan onthouden ,Neen doctor, uw werkelijke meening zou ik graag willen hooren, de prognostic, die u zich zelf omtrent het verloop van Düringhoffensziekte gesteld hebt". „Zoo? Onder ons gezegd, bij mij zelf matig ik mij over het algemeen nooit de kennis aan te weten, hoe een ziekte zal ver- loopen Er zijn daarbij weliswaar bepaalde formules, waarbij mijn collega's met des te meer ver trouwen plegen te zweren, des te jonger te zijn en die ongeveer even vaak juist blijken te zijn als ze iemand in den steek laten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1