ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGHVLAANDEBEN
PUROLer op! Bij Brand- en Snijwonden
BERICHT.
Geen Geweten.
VERSLAG
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per pont f 1,40
Drukker-Uitgever
J. C. LE BLEU
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
A d v e r t e n 11 e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Telefoon Fustgrlro
No. 21 70179
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35e jaargang r
[Zaterdag 27 Februari 1926
Nummer 3108
Ingez. Med.
I
Niettegenstaande wij de courant
op tijd verzonden hebben, zijn
de bladen Dinsdagavond niet in
Oostburg bezorgd Bij onderzoek
blijkt, dat door de drukte bij de
posterijen het pakket, voor Oost
burg bestemd, naar IJzendijke is
verzonden, zoodat buiten onze
schuld de betrokken lezers ons
blad te laat kregen.
De Uitgever.
„Mooi praten", noemt men het
wel. En in den toon, waarop dit
woord wordt uitgesproken, kan
men al de minachting hooren van
den eenvoudige, die van een
schoonen schijn der woorden de
bekoring voelt, maar zich niet
temin bewust blijft, dat het een
schijn is en het toegeven aan
die bekoring gevaarlijk. Zij is
njet altijd gerechtvaardigd, deze
minachting. Er zijn menschen, die
mooi kunnen praten, in geest
driftige woorden soms edele
neigingen uitspreken en zeer
juist kunnen zeggen, hoe het zou
moeten zijn, maar die, wanneer
hun daden en hun levenswijze
met deze uitgesproken beginse
len en opvattingen lang niet
altijd in overeenstemming zijn,
het zelf het meest betreuren, dat
ze niet sterk genoeg blijken, al
tijd het ideëele te zoeken. Dat
zijn niet de werkelijke mooi
praters, al wo-den ze met dezen
vaak over één kam geschoren.
Maar er zijn er anderen, die
ais een verblindend-glinsterend
rad anderen den wonderen ca
dans hunner woorden voor de
oogen draaien, maar geen oo-
genblik den diepen zin der
woorden voelen, noch van plan
zijn, zich daarnaar te gedragen.
Dat zijn de menschen, die de
woorden noodig hebben, om
daarachter hun bedoelingen en
gedachten te verbergen. Heeft
een beroemd Fransch diplomaat
63.
ROMAN VAN
REINHOLD ORTMANN.
Tenslotte besloot hij naar huis
te gaan om in een of ander werk
verstrooiing te zoeken. Het liefst
zou hij het willen vermijden In
geborg te ontmoetenmaar aan
gezien zij zijn terugkeer niet
verwacht had, schikte het toeval
het zoo, dat zij zelf de huisdeur
voor hem opende. Hij zag, dat
zij door zijn komst terugschrikte
als voor iets walgelijks en in
zijn kwaden luim deed deze ont
dekking hem in hevige woede
ontsteken, Daar er geen bepaalde
aanleiding was, haar met ruwe
woorden toe te spreken, zocht hij
in alle hoeken van zijn brein naar
een mogelijkheid, haar op andere
wijze zoo gevoelig mogelijk te
kwetsen. En daar hem niets
beters wilde te binnen schieten,
zei hij langs zijn neus weg„Je
zult goed doen je met je kleer
maakster in verbinding te stellen,
opdat je je bijtijds in rouwgewaad
kunt hullen. Een van je beste
Vrienden uit vervlogen dagen staat
niet gezegd, dat het de diploma
ten en staatslieden waren?
Ik wil van die menschen niet
te veel kwaad zeggen. Maar niet
waar? de feiten kunnen zoo
welsprekend worden, dat ze lui
der en duidelijker nog spreken
dan de woorden der mooi-praters.
En tegen feiten valt nu eenmaal
niet te redeneeren Het is het
beste maar, dat we aannemen,
dat de menschen niet anders
kunnen. Moesten in den oorlog
de Franschen, de Engelschen, de
Russische regeeringen en staats
lieden niet volhouden, dat het
de Duitschers om den ondergang
der beschaving te doen was en
deze Duitschers een soort bar
baren waren, halve kannibalen,
voor wie het sprookje van het
gebruiken der lijken van hun
eigen menschen voor vetbereiding
uitgevonden werd, om den rech
ten afschuw en den geweldigen
haat bij de volken te wekken,
die den oorlog gaande hield?
En moesten de Duitsche poli
tici niet beweren, dat de halve
wereld Duitschland naar de keel
vloog uit pure afgunst en lust
tot vernietiging, wilden ze hun
volk tot het uiterste verzet op-
zweepen? Een oorlog kan zoo
goed als nooit met enthousiasme
gevoerd worden, wanneer de
strijder^ precies weten, waarom
hij gevoerd wordt'
Maar zoo we deze noodzake
lijkheid erkennen, was het dan
noodig, dat de leuzen na den
oorlog werden aangehouden?
Vlak na het tot stand komen van
den vrede was het nog begrij
pelijk. Engeland en Frankrijk en
hun bondgenooten konden niet
zeggen, dat de Volkenbond in
de eerste plaats ten eigen be
hoeve werd opgericht
En Wilson maakte het hun
gemakkelijk, het sprookje van de
internationale samenwerking en
den eeuwige vrede en de be
langen der gansche menschheid
over te nemen Maar hoeft Cham-
op het punt dit aardsche tranen
dal met gelukkiger oorden te
verwisselen".
Ingeborg stond tegenover hem
en leunde tegen den deurpost;
maar aangezien er op de gang
slechts een onzeker lichtheerschte,
kon hij tot zijn leedwezen de
uitdrukking op haar gelaat niet
zien.
„Van wien spreek je vroeg
zij met vermoeid klinkende stem.
„Hij moet mij volgens jou mee
ning zeer na gestaan hebben,
omdat het je zoo'n genoegen
verschaft, mij deze nieuwigheid
te vertellen".
„Ik vermoed haast van jaIn
ieder geval behoorde hij tot de
vurigste en trouwste vereerders.
Het is Valentin Düringhoffen, die
op zijn sterfbed ligt"
Een zachte uitroep ontsnapte
aan haar lippen en zij greep me
de hand naar den deurpost
alsof haar plotseling een duize
ling had overvallen Zij herstelde
zich echter onmiddellijk en zei
toen met toonlooze stem„Dat
is niet waar, je hebt me op de
proef willen stellen, want het
kan onmogelijk waar zijn
„Wel, wel, zie toch eens, wat
voor een interessante ontdekking
ik daar door een gelukkig toeval
doe I Waarachtig, het zou bepaald
berlain die mooipraterij nu dan
7 jaar na den oorlog nog voort
te zetten? Niemand wordt er
trouwens meer de dupe van dan
hij zelf, wanneer hij de kwestie
van uitbreiding van vaste raads-
zetels besprekende, vertelt, dat
het alleen de vraag is, hoe wij
den Volkenbond sterk genoeg
kunnen maken, om den vrede te
handhaven. En het moreel over
wicht van zijn oordeelen en
beslissingen is zoo groot, dat
ook die leden, die door de uit
spraken getroffen worden cn thans
nog in de vooroordeelen van de
oorlogsatmosfeer bevangen zijn,
zich naar die uitspraken voegen,
wanneer hij er tegen waarschuwt,
elke kwestie te benaderen met
de verdenking dat eenig volk
een verdekt, onoorbaar doel heeft
en een zelfzuchtige politiek na
streeft ten nadeele van andere.
Wij hebben dergelijke praatjes
nu vaak genoeg gehoord.
En wanneer hij aan het dé
jeuner van de buitenlandsche
persvereeniging te Londen ver
klaart, dat het niet is, het op den
een of andere wijze scheppen
van een meerderheid in den
Raad van den Volkenbond, om
dat dat een ontkenning van het
doel van dit lichaam zou zijn,
dat juist tegenstellingen heeft te
verzoenen en op te lossen, dan
weten we heel goed dat we,
evenals we te onderscheiden
hebben tusschen het officiëele
en het werkelijke doei van de
oprichters van den Volkenbond,
we ook in deze kwestie van de
Raadszetels tusschen officieel en
werkelijkheid feitelijk een dui
delijk onderscheid hebben te
maken.
De Engelsche pers redeneert
trouwens niet anders. En wan
neer ze over 't algemeen niet
voor de toekomst van Polen en
Spanje en Brazilië als vaste ge
zanten in den Raad is. maar een
verandering voorstelt van het
aantal vaste en losse zetels beide,
de moeite waard zijn dezen mede
minnaar tot een duel uit te dagen.
Maar ik kan helaas niet herroe
pen, wat ik je zoo juist gezegd
heb. Düringhoffen ligt metzware
typhus te bed en is op dit oogen-
blik reeds een door de doctoren
opgegeven patiënt".
Volkomen tevreden met de uit
werking van den toegebrachten
slag, die zijn verlangen naar
wraak had moeten bevredigen,
ging hij naar zijn kamer, stak
een sigaar aan en greep, daar
hij voor eigen werk nu toch geen
lust gevoelde naar Valentin
Düringhoffens manuscript, dat hij
gisteren slechts vluchtig had
doorgelezen.
Het was al vrij laat in den
avond van dezelfden dag, toen
hem een bezoek werd aangekon
digd, dat hem eenigszins verraste.
De heer, die hem wenschte te
spreken, was doctor Kalkstein,
een van de eerste artsenverbon
den aan het Algemeen Zieken
huis in de hoofdstad. Bij gelegen
heid van 'n toevallige ontmoeting,
had Artois hem gisteravond een
van Düringhoffens glazen gegeven
eigenlijk slechts gevolg gevend
aan een boosaardigen inval, daar
het hem prikkelde, de volgens
dan is dat niet uit zorgvoorden
Volkenbmd en de belangen der
menschheid. In Frankrijk rede
neert men trouwens geheel an
ders. En het schijnt, dat de Fran-
sche regeering de opname van
Polen en Spanje als een tegen
wicht tegen Duitschland eischt.
Maar hoe rijmt Chamberlain die
eisch en zijn oorzaak met zijn
mooie woorden
Trouwens in het Engelsche
Lagerhuis is juist dezer dagen
een kwestie aan de orde geweest,
die den Volkenbond wel in een
beetje ander licht heeft gesteld,
maar die tevens een nieuw be
wijs leverde van Chamberlain's
mooi praterij. Hoe zou, vroeg
deze minister aan Mac Donald,
den vorigen premier, toen deze
en diens partij zich tegen de
verlenging van het mandaat over
Irak met 25 jaar verzette, de be
slissing van den Volkenbond, die
Irak aan Engeland toewees, an
ders beantwoord hebben dan met
aanvaarding zonder het gezag van
den Bondafbreuk te doen? Hetant-
woord had moeten luiden: Wanneer
ik aan de regeering geweest was,
had de Volkenbond een dergelijke
beslissing niet genomen". Hield
Mac Donald het terug om het
gezag van den Bond geen af
breuk te doen Want ieder weet,
dat de Bond zoo besliste, omdat
Engeland het zoo wenschte. Mis
schien is het daarom ook niet
noodig die dingen te zeggen en
kunnen Chamberlain en anderen
rustig hun schoone leuzen uit
spreken, omdat ze althans den
schoonen schijn ophouden, die
de wereld liefheeft, 't ls alleen
maar, dat soms de ontnuchtering
zoo afschuwelijk kan zijn.
Dat ondervindt nu Frankrijk.
Cijfers zijn niet door mooi pra
ten tot andere cijfers te herlei
den. En Frankrijk worstelt hoe
lang nu al met cijfers. De
franc is opnieuw gedaald en de
kamer, al is nu een deel van het
finantieel ontwerp afgehandeld,
treuzelt nog altijd.
zijn inzicht sterk overdreven be
weringen te zien weerlegd, die
hij ip het oppervlakkig doorge
lezen manuscript van zijn zieken
„vriend" had aangetroffen De
ernstige zorgen, waardoor hij
gedrukt werd, hadden hem dit
voorval evenwel weer geheel doen
vergeten en thans bij de komst
van den arts besloop hem zelfs
een eenigszins angstig voorge
voel, dat hij het een of ander
onheil met het poeder zou kun
nen hebben aangericht.
Maar deze vrees moest wel
onmiddellijk weer verdwijnen,
toen hij het opgewekte gelaat
van den binnentredenden doctor
zag.
„Neem mij dat late huisbezoek
niet kwalijk, mijn waardemaar
waar het hier om zulke belang
rijke kwesties gaat, moeten de
heerschende maatschappelijke
vormen op dit gebied wei wijken.
Want het liet mij geen rustuals
eerste te zeggen, dat u er alle
recht op hebt binnen vier weken
wereldberoemd neen, onster
felijk te worden".
Artois keek hem met groote
oogen aan. „Ik Wilt u mij soms
voor den gek houden, doctor?"
„Kom, u zult toch niet in allen
ernst de bedoeling kunnen heb
ben mij wijs te maken, dat uw
Griekenland ondervindt het ook,
waar nieuwe arrestaties noodig
geweest zijn om Pangalos, de
dictator, op de beenen te houden.
Maar ondervinden we het niet
allemaal De ontwrichting is ge
komen na de mooie woorden
van den oorlog en den eersten
na-oorlogschen tijd. En we heb
ben noch de welvaart, noch het
geluk en noch den vrede gekre
gen.
Op het Duitsch-ltaliaansche
incident is een Duitsch-Poolsch
en een Duitsch Tsjechisch ge
volgd.
De wereld staat nog versteld
van het Hongaarsche schandaal.
Lloyd George tracht met zijn
landpolitiek, die de eenheid der
liberale partij in Engeland be
dreigt, de nieuwe welvaart te
verzekeren, die eens beloofd werd.
Maar de Duitsch-nationalen doen,
alsof er niets gebeurd was en
willen het voor-oorlogsche re
giem weer invoeren en het jonge
Duitsche parlementarisme om
hals brengen.
van de Vergadering, te
Oostburg gehouden voor
Polderbesturen bij den
heer C. de Vuijst.
Voor een vijftigtal aanwezigen
sprak de heer Van der Weijde,
lid van Ged. Staten in Zeeland,
na ingeleid te zijn door den heer
Van der Beke Callenfels. Secre
taris van den ZeeuwschenPolders.
en Waterschapsbond, over de
verhouding tusschen Staten en
Waterschappen.
Spreker begon met er op te
wijzen, dat de Staten der Pro
vinciën in ons staatsrecht een
bijzondere plaats innemen en
wel door het feit, dat aan hen de
bevoegdheid is toegekend om
waterschappen in te richten en
te reglementeeren.
Verwijzende naar allerlei oc
trooien, keuren ordonnantiën
enz., geleidelijk vastgelegd vanaf
het graaflijk tijdperk en dat der
langs kunstmatigen weg bereide
kinine van een ander afkomstig
is dan van u zelfAlle respect
voor uw woord van eer, maar
aan het bestaan van den spookjes-
achtigen vriend, die u het poeder
gegeven zou hebben, had ik gis
teren al geen oogenblik geloof
geslagen Noem mij dan toch
den naam van den gelukkige, als
hij werkelijk ergens onder de zon
mocht bestaan I"
„Zijn naam is voorioopig nog
een geheim", antwoordde Artois
ontkennend. „U hebt met het
poeder dus inderdaad proeven
genomen
„Stellig heb ik dat! Volgens
uw mededeelingen omtrent de
samenstelling van het zout, kon
ik er wel eenigszins van over
tuigd zijn, dat van kleine hoe
veelheden geen ernstige nadeelen
voor de patiënten te vreezen
zouden zijn en ten overvloede
nam ik zelf als eerste proefkonijn
gisteravond nog een heele gram
ervan in. Sinds jaren heb ik niet
meer zoo heerlijk geslapen als in
den afgeloopen nacht en van
morgen bij het ontwaken was
noch van hoofdpijn, noch van
benauwdheid of dergelijke on
aangename nawerkingen van mor
fine of choral een spoor aanwezig.
(Wordt vervolgd.)