ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGHVLAANDEBEN PUROLer op! Bij Brand- en Snijwonden BERICHT. Geen Geweten. VERSLAG BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per pont f 1,40 Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk A d v e r t e n 11 e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Telefoon Fustgrlro No. 21 70179 Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35e jaargang r [Zaterdag 27 Februari 1926 Nummer 3108 Ingez. Med. I Niettegenstaande wij de courant op tijd verzonden hebben, zijn de bladen Dinsdagavond niet in Oostburg bezorgd Bij onderzoek blijkt, dat door de drukte bij de posterijen het pakket, voor Oost burg bestemd, naar IJzendijke is verzonden, zoodat buiten onze schuld de betrokken lezers ons blad te laat kregen. De Uitgever. „Mooi praten", noemt men het wel. En in den toon, waarop dit woord wordt uitgesproken, kan men al de minachting hooren van den eenvoudige, die van een schoonen schijn der woorden de bekoring voelt, maar zich niet temin bewust blijft, dat het een schijn is en het toegeven aan die bekoring gevaarlijk. Zij is njet altijd gerechtvaardigd, deze minachting. Er zijn menschen, die mooi kunnen praten, in geest driftige woorden soms edele neigingen uitspreken en zeer juist kunnen zeggen, hoe het zou moeten zijn, maar die, wanneer hun daden en hun levenswijze met deze uitgesproken beginse len en opvattingen lang niet altijd in overeenstemming zijn, het zelf het meest betreuren, dat ze niet sterk genoeg blijken, al tijd het ideëele te zoeken. Dat zijn niet de werkelijke mooi praters, al wo-den ze met dezen vaak over één kam geschoren. Maar er zijn er anderen, die ais een verblindend-glinsterend rad anderen den wonderen ca dans hunner woorden voor de oogen draaien, maar geen oo- genblik den diepen zin der woorden voelen, noch van plan zijn, zich daarnaar te gedragen. Dat zijn de menschen, die de woorden noodig hebben, om daarachter hun bedoelingen en gedachten te verbergen. Heeft een beroemd Fransch diplomaat 63. ROMAN VAN REINHOLD ORTMANN. Tenslotte besloot hij naar huis te gaan om in een of ander werk verstrooiing te zoeken. Het liefst zou hij het willen vermijden In geborg te ontmoetenmaar aan gezien zij zijn terugkeer niet verwacht had, schikte het toeval het zoo, dat zij zelf de huisdeur voor hem opende. Hij zag, dat zij door zijn komst terugschrikte als voor iets walgelijks en in zijn kwaden luim deed deze ont dekking hem in hevige woede ontsteken, Daar er geen bepaalde aanleiding was, haar met ruwe woorden toe te spreken, zocht hij in alle hoeken van zijn brein naar een mogelijkheid, haar op andere wijze zoo gevoelig mogelijk te kwetsen. En daar hem niets beters wilde te binnen schieten, zei hij langs zijn neus weg„Je zult goed doen je met je kleer maakster in verbinding te stellen, opdat je je bijtijds in rouwgewaad kunt hullen. Een van je beste Vrienden uit vervlogen dagen staat niet gezegd, dat het de diploma ten en staatslieden waren? Ik wil van die menschen niet te veel kwaad zeggen. Maar niet waar? de feiten kunnen zoo welsprekend worden, dat ze lui der en duidelijker nog spreken dan de woorden der mooi-praters. En tegen feiten valt nu eenmaal niet te redeneeren Het is het beste maar, dat we aannemen, dat de menschen niet anders kunnen. Moesten in den oorlog de Franschen, de Engelschen, de Russische regeeringen en staats lieden niet volhouden, dat het de Duitschers om den ondergang der beschaving te doen was en deze Duitschers een soort bar baren waren, halve kannibalen, voor wie het sprookje van het gebruiken der lijken van hun eigen menschen voor vetbereiding uitgevonden werd, om den rech ten afschuw en den geweldigen haat bij de volken te wekken, die den oorlog gaande hield? En moesten de Duitsche poli tici niet beweren, dat de halve wereld Duitschland naar de keel vloog uit pure afgunst en lust tot vernietiging, wilden ze hun volk tot het uiterste verzet op- zweepen? Een oorlog kan zoo goed als nooit met enthousiasme gevoerd worden, wanneer de strijder^ precies weten, waarom hij gevoerd wordt' Maar zoo we deze noodzake lijkheid erkennen, was het dan noodig, dat de leuzen na den oorlog werden aangehouden? Vlak na het tot stand komen van den vrede was het nog begrij pelijk. Engeland en Frankrijk en hun bondgenooten konden niet zeggen, dat de Volkenbond in de eerste plaats ten eigen be hoeve werd opgericht En Wilson maakte het hun gemakkelijk, het sprookje van de internationale samenwerking en den eeuwige vrede en de be langen der gansche menschheid over te nemen Maar hoeft Cham- op het punt dit aardsche tranen dal met gelukkiger oorden te verwisselen". Ingeborg stond tegenover hem en leunde tegen den deurpost; maar aangezien er op de gang slechts een onzeker lichtheerschte, kon hij tot zijn leedwezen de uitdrukking op haar gelaat niet zien. „Van wien spreek je vroeg zij met vermoeid klinkende stem. „Hij moet mij volgens jou mee ning zeer na gestaan hebben, omdat het je zoo'n genoegen verschaft, mij deze nieuwigheid te vertellen". „Ik vermoed haast van jaIn ieder geval behoorde hij tot de vurigste en trouwste vereerders. Het is Valentin Düringhoffen, die op zijn sterfbed ligt" Een zachte uitroep ontsnapte aan haar lippen en zij greep me de hand naar den deurpost alsof haar plotseling een duize ling had overvallen Zij herstelde zich echter onmiddellijk en zei toen met toonlooze stem„Dat is niet waar, je hebt me op de proef willen stellen, want het kan onmogelijk waar zijn „Wel, wel, zie toch eens, wat voor een interessante ontdekking ik daar door een gelukkig toeval doe I Waarachtig, het zou bepaald berlain die mooipraterij nu dan 7 jaar na den oorlog nog voort te zetten? Niemand wordt er trouwens meer de dupe van dan hij zelf, wanneer hij de kwestie van uitbreiding van vaste raads- zetels besprekende, vertelt, dat het alleen de vraag is, hoe wij den Volkenbond sterk genoeg kunnen maken, om den vrede te handhaven. En het moreel over wicht van zijn oordeelen en beslissingen is zoo groot, dat ook die leden, die door de uit spraken getroffen worden cn thans nog in de vooroordeelen van de oorlogsatmosfeer bevangen zijn, zich naar die uitspraken voegen, wanneer hij er tegen waarschuwt, elke kwestie te benaderen met de verdenking dat eenig volk een verdekt, onoorbaar doel heeft en een zelfzuchtige politiek na streeft ten nadeele van andere. Wij hebben dergelijke praatjes nu vaak genoeg gehoord. En wanneer hij aan het dé jeuner van de buitenlandsche persvereeniging te Londen ver klaart, dat het niet is, het op den een of andere wijze scheppen van een meerderheid in den Raad van den Volkenbond, om dat dat een ontkenning van het doel van dit lichaam zou zijn, dat juist tegenstellingen heeft te verzoenen en op te lossen, dan weten we heel goed dat we, evenals we te onderscheiden hebben tusschen het officiëele en het werkelijke doei van de oprichters van den Volkenbond, we ook in deze kwestie van de Raadszetels tusschen officieel en werkelijkheid feitelijk een dui delijk onderscheid hebben te maken. De Engelsche pers redeneert trouwens niet anders. En wan neer ze over 't algemeen niet voor de toekomst van Polen en Spanje en Brazilië als vaste ge zanten in den Raad is. maar een verandering voorstelt van het aantal vaste en losse zetels beide, de moeite waard zijn dezen mede minnaar tot een duel uit te dagen. Maar ik kan helaas niet herroe pen, wat ik je zoo juist gezegd heb. Düringhoffen ligt metzware typhus te bed en is op dit oogen- blik reeds een door de doctoren opgegeven patiënt". Volkomen tevreden met de uit werking van den toegebrachten slag, die zijn verlangen naar wraak had moeten bevredigen, ging hij naar zijn kamer, stak een sigaar aan en greep, daar hij voor eigen werk nu toch geen lust gevoelde naar Valentin Düringhoffens manuscript, dat hij gisteren slechts vluchtig had doorgelezen. Het was al vrij laat in den avond van dezelfden dag, toen hem een bezoek werd aangekon digd, dat hem eenigszins verraste. De heer, die hem wenschte te spreken, was doctor Kalkstein, een van de eerste artsenverbon den aan het Algemeen Zieken huis in de hoofdstad. Bij gelegen heid van 'n toevallige ontmoeting, had Artois hem gisteravond een van Düringhoffens glazen gegeven eigenlijk slechts gevolg gevend aan een boosaardigen inval, daar het hem prikkelde, de volgens dan is dat niet uit zorgvoorden Volkenbmd en de belangen der menschheid. In Frankrijk rede neert men trouwens geheel an ders. En het schijnt, dat de Fran- sche regeering de opname van Polen en Spanje als een tegen wicht tegen Duitschland eischt. Maar hoe rijmt Chamberlain die eisch en zijn oorzaak met zijn mooie woorden Trouwens in het Engelsche Lagerhuis is juist dezer dagen een kwestie aan de orde geweest, die den Volkenbond wel in een beetje ander licht heeft gesteld, maar die tevens een nieuw be wijs leverde van Chamberlain's mooi praterij. Hoe zou, vroeg deze minister aan Mac Donald, den vorigen premier, toen deze en diens partij zich tegen de verlenging van het mandaat over Irak met 25 jaar verzette, de be slissing van den Volkenbond, die Irak aan Engeland toewees, an ders beantwoord hebben dan met aanvaarding zonder het gezag van den Bondafbreuk te doen? Hetant- woord had moeten luiden: Wanneer ik aan de regeering geweest was, had de Volkenbond een dergelijke beslissing niet genomen". Hield Mac Donald het terug om het gezag van den Bond geen af breuk te doen Want ieder weet, dat de Bond zoo besliste, omdat Engeland het zoo wenschte. Mis schien is het daarom ook niet noodig die dingen te zeggen en kunnen Chamberlain en anderen rustig hun schoone leuzen uit spreken, omdat ze althans den schoonen schijn ophouden, die de wereld liefheeft, 't ls alleen maar, dat soms de ontnuchtering zoo afschuwelijk kan zijn. Dat ondervindt nu Frankrijk. Cijfers zijn niet door mooi pra ten tot andere cijfers te herlei den. En Frankrijk worstelt hoe lang nu al met cijfers. De franc is opnieuw gedaald en de kamer, al is nu een deel van het finantieel ontwerp afgehandeld, treuzelt nog altijd. zijn inzicht sterk overdreven be weringen te zien weerlegd, die hij ip het oppervlakkig doorge lezen manuscript van zijn zieken „vriend" had aangetroffen De ernstige zorgen, waardoor hij gedrukt werd, hadden hem dit voorval evenwel weer geheel doen vergeten en thans bij de komst van den arts besloop hem zelfs een eenigszins angstig voorge voel, dat hij het een of ander onheil met het poeder zou kun nen hebben aangericht. Maar deze vrees moest wel onmiddellijk weer verdwijnen, toen hij het opgewekte gelaat van den binnentredenden doctor zag. „Neem mij dat late huisbezoek niet kwalijk, mijn waardemaar waar het hier om zulke belang rijke kwesties gaat, moeten de heerschende maatschappelijke vormen op dit gebied wei wijken. Want het liet mij geen rustuals eerste te zeggen, dat u er alle recht op hebt binnen vier weken wereldberoemd neen, onster felijk te worden". Artois keek hem met groote oogen aan. „Ik Wilt u mij soms voor den gek houden, doctor?" „Kom, u zult toch niet in allen ernst de bedoeling kunnen heb ben mij wijs te maken, dat uw Griekenland ondervindt het ook, waar nieuwe arrestaties noodig geweest zijn om Pangalos, de dictator, op de beenen te houden. Maar ondervinden we het niet allemaal De ontwrichting is ge komen na de mooie woorden van den oorlog en den eersten na-oorlogschen tijd. En we heb ben noch de welvaart, noch het geluk en noch den vrede gekre gen. Op het Duitsch-ltaliaansche incident is een Duitsch-Poolsch en een Duitsch Tsjechisch ge volgd. De wereld staat nog versteld van het Hongaarsche schandaal. Lloyd George tracht met zijn landpolitiek, die de eenheid der liberale partij in Engeland be dreigt, de nieuwe welvaart te verzekeren, die eens beloofd werd. Maar de Duitsch-nationalen doen, alsof er niets gebeurd was en willen het voor-oorlogsche re giem weer invoeren en het jonge Duitsche parlementarisme om hals brengen. van de Vergadering, te Oostburg gehouden voor Polderbesturen bij den heer C. de Vuijst. Voor een vijftigtal aanwezigen sprak de heer Van der Weijde, lid van Ged. Staten in Zeeland, na ingeleid te zijn door den heer Van der Beke Callenfels. Secre taris van den ZeeuwschenPolders. en Waterschapsbond, over de verhouding tusschen Staten en Waterschappen. Spreker begon met er op te wijzen, dat de Staten der Pro vinciën in ons staatsrecht een bijzondere plaats innemen en wel door het feit, dat aan hen de bevoegdheid is toegekend om waterschappen in te richten en te reglementeeren. Verwijzende naar allerlei oc trooien, keuren ordonnantiën enz., geleidelijk vastgelegd vanaf het graaflijk tijdperk en dat der langs kunstmatigen weg bereide kinine van een ander afkomstig is dan van u zelfAlle respect voor uw woord van eer, maar aan het bestaan van den spookjes- achtigen vriend, die u het poeder gegeven zou hebben, had ik gis teren al geen oogenblik geloof geslagen Noem mij dan toch den naam van den gelukkige, als hij werkelijk ergens onder de zon mocht bestaan I" „Zijn naam is voorioopig nog een geheim", antwoordde Artois ontkennend. „U hebt met het poeder dus inderdaad proeven genomen „Stellig heb ik dat! Volgens uw mededeelingen omtrent de samenstelling van het zout, kon ik er wel eenigszins van over tuigd zijn, dat van kleine hoe veelheden geen ernstige nadeelen voor de patiënten te vreezen zouden zijn en ten overvloede nam ik zelf als eerste proefkonijn gisteravond nog een heele gram ervan in. Sinds jaren heb ik niet meer zoo heerlijk geslapen als in den afgeloopen nacht en van morgen bij het ontwaken was noch van hoofdpijn, noch van benauwdheid of dergelijke on aangename nawerkingen van mor fine of choral een spoor aanwezig. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1