ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEÜWSCHVLAANDEREN
Wekelijkscb Overzicht,
Beroep en beroepskeuze.
Geen Geweten.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
J. C. LE BLEU
voorheen E. BOOMBLIEK
TNo.,02°in BRESKENS
Postgiro
70179
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35e Jaargang
Zaterdag 23 Januari 1926
Nummer 3098
van Volkspartij en Sociaal-demo
craten de eenige mogelijkheid
was voor Duitschland's toekom
stig politieke leven, dat zelfs pre
sident Hindenburg het geloofde
en geen moeite ontzag, om deze
coalitie tot stand te helpen brengen
Aanvankelijk scheen of de Volks
partij tegen deze coalitie de
grootste tegenstand bood.
En zeker heeft ze haar aller
minst begeerd en zich voor haar
totstandkoming geen moeite ge
geven. Maar het beslissend verzet
is toch van andere zijde geko
men. Van den aanvang af ston
den de socialisten wat sceptisch
tegenover de aarzelende bereid
willigheid en de republikeinsche
gezindheid der Volkspartij.
En ze aarzelden zich met deze
partij, die zich au fond zoo wei
nig van de Duitsch-nationalen
onderscheidde, tot een nauwe
samenwerking in de binnenland-
sche die politiek te binden Maar
tal van hun leiders bedenkende
dat bij het uitblijven dier sa
menwerking van de groote
coalitie de nationalen op nieuw
aan bod zouden komen en ook
.t centrum weer meer naar rechts
zou zwenken, trachten de partij
tot andere gedachten te brengen.
Een tijd lang scheen hen dat te
zullen gelukken. En in dien tijd
verkondigden centrum en demo
craten om strijd, dat ze allen met
een groote coalitie zich voor me
dewerking in de regeering zou
den laten vinden. Maar de meer
derheid der sociaal-democratische
partij bleek niet te vermurwen.
Ongetwijfeld vreesde ze ook een
afval van de meest links staande
elementen, wanneer in de aan
staande regeeringsperiode de partij
als regeeringspartij weder voor
de ellende der werkeloosheid en
de geheele binnenlandsche poli
tiek verantwoordelijk zou worden
gesteld. En ten slotte heeft dan
ook de rijksdaggroep de coalitie
afgewezen, nadat de partij in haar
meerderheid zich er tegen had
uitgesproken. Toen hebben cen
trum en democraten begrepen,
dat, ze nuniet konden krijgen, wat
ze hebben wilden, ze nemen moes
ten,wat ze krijgen konden, daarvan
nog het beste te wat in de
gegeven omstandigheden te be
reiken viel. En president Hinden
burg heeft opnieuw aan Luther
de vorming van een ministerie
opgedragen.
De eenige verandering, die de
crisis tengevolge heeft gehad is
dus een uittreden van de Duitsch-
nationalen uit de regeerings-
meerderheid en uit de regeering
een verwisseling van personen,
die vooral hierdoor beteekenis
krijgt, dat aan een democraat de
portefeuille van binnenlandsche
zaken is toebedeeld, waardoor
het beter mogelijk wordt aan
den steeds voortdringenden geest
van 't onderregeeren in Duitsch
land's binnenlandsch bestuur een
einde te maken dan wanneer een
lid der volkspartij aan het hoofd
van dit departement was geko
men.
De laatste mogelijkheid geeft
tevens het belang aan, dat de
wijze van oplossing van de
Duitsche crisis voor ons wereld
deel en voor de wereld heeft.
De partijen van rechts tegen
Duitschland hebben getoond te
gen den geest van Locarno en
de verzoening en samenwerking
van alle volken in heftig verzet
te blijven. Hoe vaster daarom de
Duitsche regeering naar links
georiënteerd is, des te zekerder
schijnt de toekomstige vrede ver
zekerd.
Maar oefent niet alles, wat
maar ook ter wereld gebeurt,
maar vooral de loop der gebeur
tenissen in de groote landen
of den gang van het wereldleven,
invloed? Daarom is ookjde finan-
tieële crisis in Frankrijk geen
Fransche aangelegenheid alleen.
Frankrijk tracht zich los te wor
stelen uit den noodlottigen greep
waarin zijn leven gekneld zit en
de uitslag van die poging moet
voor de geheele wereld beteeke
nis krijgen. Welke beteekenis het
voor Frankrijk heeft en hoe nij
pend de noodzakelijkheid dringt,
wordt waarschijnlijk wel het
duidelijkst geteekend door de
geneigdheid van de regeering en
de partijen van links om tot een
compromis te geraken, nu het
Het gaat maar zelden in het
leven, zooals we het rondom
wenschen. Andere menschen
overal rondom ons en ver weg
in onbekende werelden hebben
andere wenschen, andere behoef
ten, andere belangen.
Het leven zelf heeft zijn wen
schen, die vaak sterker blijken
dan die van ons allen. En al die
wenschen treden de onze ver
sperrend in den weg. Dan moe
ten we een uitweg zoeken in
een compromis, compromis met
onze wenschen en met anderen.
En het is dit compromis, dat
onzen levensloop teekent. Jonge
menschen begrijpen dit maar
moeilijk, willen het ook vaak
niet begrijpen Zij kennen maar
één weg, rechtuit naar wat ze
hun doel, hun geluk achten en
dat ze zich ook maar in zijn vol
strektheid als een éénig mogelijk
doel kunnen voorstellen. Maar
het duurt niet zoo heel lang, tot
het leven het hun anders leert,
hun beslissend in den weg komt
en een anderen opdringt. Dat
kost moeite en tranen vaak. Maar
wij allen eindigen met de be
teekenis van het betrekkelijke te
begrijpen en het compromis te
sluiten, dat ons althans voor het
verlies van het volstrekte, het
betrekkelijke in de plaats geeft
en ons iets waarborgt van wat
we meenden te zullen bereiken.
Politici en staatslieden doen
dat gemakkelijker. Zij weten van
meetaf, dat leven de kunst is van
het bereikbare. En naar die we
tenschap hebben ze hun werken
ingesteld. Ze rekenen op de com
promissen, die het leven eischt.
In Duitschland hebben de mid
denpartijen van de Rijksdag dat
ook getoond. Toen na de confe
rentie van Locarno de samen
werking tusschen Centrum, Volks
partij en Nationalen ten gevolge
van de halsstarrigheid der laat-
sten uiteenviel en het kabinet
Luther aftrad, hebben centrum en
democraten zoolang verzekerd,
dat het herstel der groote coalitie
54.
ROMAN VAN
RE1NHOLD ORTMANN.
„Hij vermoedt, dat zij in haar
huwelijk niet gelukkig is gewor
den en hij veronderstelt daarom,
dat zij gemakkelijk tot echtschei
ding of althans tot een voorloo-
pige scheiding te bewegen zal
zijn. Jij zelf, mijn vriend, zult
toch wel het best weten, of deze
veronderstelling gerechtvaardigd
is"
.Vervloekt!" knarsetandde Ar-
tois. „En hij heeft over zulk een
voornemen werkelijk in vollen
ernst gesproken
„Ja, in ondubbelzinnige woor
denHet schijnt, dat "hij zorg
vuldige information over je privé-
leven heeft laten inwinnen en dat
hij een catastrophe voor onver
mijdelijk houdt, ingeval hij je
aan je lot overlaat. Dit laatste
zal hij volgens mijn stellige over
tuiging des te zekerder doen,
daar een ineenstorting van je
huishouding hem immers onge
twijfeld het recht zou geven, zijn
kind terug te vorderen".
Zij was er op voorbereid ge
weest, dat haar meedoogen-
looze woorden een sterken
indruk op hem zouden maken.
Dat hij, de volleerde tooneel-
speler, zijn bezinning echter zoo
volkomen zou verliezen, had zij
toch geenszins verwacht.
Met voorovergebogen lichaam,
doodsbleek en met bevende lip
pen had Artois naar haar geluis
terd. Thans bedekte hij voor een
oogenblik zijn oogen met beide
handen en stootte daarna in haas
tige, gebroken woorden uit
„Staan de zaken er zoo voor,
dan ben ik absoluut verloren
Op den professor was mijn laatste
hoop gevestigd".
Indien hij Edith's knap gelaat
wat nauwkeuriger had opgeno
men, dan zou hij daarop eerder
een glans van triomf dan een
uitdrukking van medelijden heb
ben gelezen. Zij leunde nog
gemakkelijker en onverschilliger
in de zijden kussens achterover
en wachtte rustig, totdat de an
der wederom het woord zou
opnemen.
En na een stilzwijgen, dat
eenige minuten duurde, begon
Artois inderdaad„Het zijn de
gevezen van mijn eigen dom
heid, die ik thans te dragen heb.
T-erwille van die belachelijk
kleine bruidsgift, die je man mij
toestond, zou ik mij waarachtig
niet aan deze vrouw geketend
hebben, die mij evenmin liefheeft,
als ik haar ooit zal liefhebben.
Maar ik wist, dat Ingeborg een
aanzienlijk vermogen van moeders
kant bezat en dit in de eerste
plaats was het, waarop ik mijn
hoop gevestigd had. Ik vermoedde
natuurlijk niets van die idiote
testamentaire beschikkingen, die
den professor het recht gaven,
het geld te behouden en mij
iedere beschikking daarover te
ontzeggen. Ik ben al met de
meest geslepen advocaten in
overleg getreden, of die bewuste
clausule misschien niet doormid
del van een proces te bestrijden
wasmaar ik ben door al die
heeren met hetzelfde spijtige
schouderophalenafgescheept, hoe
wel het duidelijk op hun gezicht
geschreven stond, hoe ongaarne
zij zich het vette hapje lieten
ontgaan. Dat blinde vertrouwen
in Ingeborgs rijkdom was een
lichtzinnigheid, die ik mij zelf
nooit zou hebben toegeschreven".
„Maar je hebt geen recht een
ander daarvoor verantwoordelijk
te stellen, mijn vriend I Je zult
me moeten toegeven, dat het niet
vrijwillig geschiedde* toen ik je
huwelijksplan ondersteunde".
,Och, laat die out je geschiede-
ontwerp van Doumer opnieuw op
den tegenstand dier partijen, die
al een tegenontwerp klaar hebben,
dreigt te stranden. Het is immers
altijd weer de nood, die ons tot
de compromissen dwingt.
Zullen de Engelsche mijneige
naars en mijnwerkers, zal het
Engelsche volk ook deze onver
mijdelijkheid begrijpen Ook
Engeland, dat zoo stoer lijkt en
onbewogen, heeft zijn crisis die
zich vooral in het oeconomische
leven en in de crisis en de mijn-
industie haar acuten vorm heeft
gekregen. Voor de commissie,
die tot oplossing ervan is inge
steld, hebben nu zoowel mijnei
genaars als mijnwerkers hun
voorstellen ontvouwen. De eerste
willen verlenging van werktijd
en loonsverlaging, de laatsten
nationalisatie. Zal de commissie
ook begrijpen, dat een compro
mis de weg van alle leven is?
Het inzicht zou misschien ook
den Italianen ten goede kunnen
komen, die te Locarno over de
schuld van Italië aan Engeland
onderhandelen. Amerika heeft
getoond te begrijpen,dat ook in
deze schuldenkwestie een com
promis onvermijdelijk is. Het is
alleen maar de vraag in het leven,
wie het meest zal toegeven.
Ingezonden Mededeeling.
MIJNHARDT'9
Staal-Tabletten 90a
Maag-Tabletten v. T. 75a
Zenuw-Tabletten 75a
Laxeer-Tabletten 60a
Hoofdpijn-Tabletten 60a
Bij Apoth. em Drogisten.
I ft «II—M—«MMHMrnMHnMM
Meer dan vroeger ongetwijfeld
streven we in onzen tijd naar
organisatie, naar redelijkheid en
doelmatigheid, naar systeem. Ons
doen en denken, heel ons leven
trachten we volgens een bepaald
plan te organiseeren, ten einde
zooveel mogelijk van de belem
merende en storende inwerking
nissen toch rusten Het verleden
is mij op het oogenblik verdui
veld onverschillig want de zorg
voor de toekomst kost me heel
wat meer hoofdbrekens. Ik moet
geld hebben hoor je, Edith
ik moet 1"
„Mijn kleine huishoudkas staat
natuurlijk tot je beschikking
maar het zal zelfs in het aller
gunstigste geval niet meer dan
een paar honderd mark zijn, die
zij bevat".
Artois beantwoordde haar vriend
schappelijk aanbod slechts door
een verachtelijke handbeweging.
„Er staat voor mij veel meer
op het spel, dan de professor
kan vermoeden", vervolgde hij op
heerschenden fluistertoon. „Mijn
huishoudelijk en burgerbestaan,
mijn eer, kortom alles, alles zou
reddeloos verloren zijn, als ik niet
binnen drie dagen een som van
negen duizend mark ter beschik
king heb".
„Negen duizend mark her
haalde zij met geveinsde verba
zing. „En het zijn speelschulden,
niet waar?'
„Neen, erger dan dat, het is
een wisselschuld en over vier
dagen is de wissel al vervallen".
„Zoo, is dat nog erger? Je
moet me niet kwalijk nemen,
maar van zulke zakelijke kwesties
van allerlei onbekende en toeval
lige factoren ons vrij te maken.
We geven ons rekenschap van
het leven en de dingen van het
leven en trachten met de kennis,
die we daaruit op doen, zoo goed
mogelijk ons voordeel te doen in
ons werk en bij alles wat we af
zonderlijk of gezamenlijk onder
nemen. We willen geen kracht
ongebruikt verloren laten gaan,
niets over den balk gooien, maar
door planmatig werken en syste
matisch gebruik alles zoo oeco-
nomisch mogelijk besteden. Dat
doen we niet alleen in zuiver
materiëele aangelegenheden. Ook
ons geestelijk leven hebben we
zoo goed mogelijk in een systeem
gepast, ten einde ook uit onze
geestelijke werkzaamheid de hoog
ste revenuen te trekken en ze
zooveel mogelijk doeltreffend te
maken. Wij leven in een woord
meer bewust. En die meerdere
bewustheid openbaart zich in alle
levensuitingen en geeft plan,
systeem, regel aan ons leven.
Maar is het dan niet wonder
lijk, dat we ook in dezen tijd nog
het voornaamste, wat ons indivi
dueel geluk, het resultaat van
onzen arbeid, zoowel voor ons
zeiven als voor de gemeenschap
en den goeden gang der samen
leving bepaalt, vrijwel geheel
aan het toeval of den uit
slag van [allerlei niet ter zake
dienende overwegingen overla
ten, dat we wat ons leven en
onze werkzaamheid in de eerste
plaats richting geeft, zonder
stuur laten
Want nietwaar al beginnen
psychotechniek en voorlichting
bij beroepskeuze hun invloed te
laten gelden, verreweg de over-
groote meerderheid kiest geen
beroep, maar laat zich door
allerlei omstandigheden in een
beroep dringen of luistert, indien
ze kiest, naar overwegingen, die
zich met allerlei, aHp-rt niet met
de individueele ce ':eid, den
aanleg en gewc ok niet
met den werke voor
het in het beroep ichten
werk bezighouden. Toegegeven
moet worden, dat duizenden en
honderdduizenden in onze tegen-
heb ik geen verstand. Maar wan
neer je niet in staat zoudt zijn
dien wissel te betalen, wat zou
je dan wel voor verschrikkelijks
kunnen overkomen
„Vraag mij daar niet naar,
Edith", zei hij op doffen toon.
„Als ik het papier niet uiterlijk
vierentwintig uur voor den ver
valtermijn kan inwisselen, ben
ik onherroepelijk een zelfmoorde
naar".
„Ah, wat klinkt dat vreeselijk 1
Maar ik denk, dat je nog wel
eens bij je zelf zult overleggen.
Ten slotte zou je toch ook niet
de eerste zijn, die een wissel niet
kan betalen".
„Als je het zoo wilt opvatten,
dan is het inderdaad niet erg",
viel hij haar met den snijdenden
spot van een vertwijfelde in de
rede, „want ten slotte zou ik
immers ook de eerste niet zijn,
dien men wegens een valsche
wisselonderteekening in het tucht
huis opsluit".
„Siegmund Maar ik ben
een zottin! Wat je dar zegt kan
je toch geen ernst zijn".
„Bittere ernst, geloof dat maar
gerustHet is mij twee maan
den geleden werkelijk niet ge
makkelijk gevallen den naam van
den professor op den wissel te
zetten. (Wordt vervolgd.)