ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEÜWSCHVLAANDEREN Wekelijkscb Overzicht, Beroep en beroepskeuze. Geen Geweten. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per post f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever J. C. LE BLEU voorheen E. BOOMBLIEK TNo.,02°in BRESKENS Postgiro 70179 Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35e Jaargang Zaterdag 23 Januari 1926 Nummer 3098 van Volkspartij en Sociaal-demo craten de eenige mogelijkheid was voor Duitschland's toekom stig politieke leven, dat zelfs pre sident Hindenburg het geloofde en geen moeite ontzag, om deze coalitie tot stand te helpen brengen Aanvankelijk scheen of de Volks partij tegen deze coalitie de grootste tegenstand bood. En zeker heeft ze haar aller minst begeerd en zich voor haar totstandkoming geen moeite ge geven. Maar het beslissend verzet is toch van andere zijde geko men. Van den aanvang af ston den de socialisten wat sceptisch tegenover de aarzelende bereid willigheid en de republikeinsche gezindheid der Volkspartij. En ze aarzelden zich met deze partij, die zich au fond zoo wei nig van de Duitsch-nationalen onderscheidde, tot een nauwe samenwerking in de binnenland- sche die politiek te binden Maar tal van hun leiders bedenkende dat bij het uitblijven dier sa menwerking van de groote coalitie de nationalen op nieuw aan bod zouden komen en ook .t centrum weer meer naar rechts zou zwenken, trachten de partij tot andere gedachten te brengen. Een tijd lang scheen hen dat te zullen gelukken. En in dien tijd verkondigden centrum en demo craten om strijd, dat ze allen met een groote coalitie zich voor me dewerking in de regeering zou den laten vinden. Maar de meer derheid der sociaal-democratische partij bleek niet te vermurwen. Ongetwijfeld vreesde ze ook een afval van de meest links staande elementen, wanneer in de aan staande regeeringsperiode de partij als regeeringspartij weder voor de ellende der werkeloosheid en de geheele binnenlandsche poli tiek verantwoordelijk zou worden gesteld. En ten slotte heeft dan ook de rijksdaggroep de coalitie afgewezen, nadat de partij in haar meerderheid zich er tegen had uitgesproken. Toen hebben cen trum en democraten begrepen, dat, ze nuniet konden krijgen, wat ze hebben wilden, ze nemen moes ten,wat ze krijgen konden, daarvan nog het beste te wat in de gegeven omstandigheden te be reiken viel. En president Hinden burg heeft opnieuw aan Luther de vorming van een ministerie opgedragen. De eenige verandering, die de crisis tengevolge heeft gehad is dus een uittreden van de Duitsch- nationalen uit de regeerings- meerderheid en uit de regeering een verwisseling van personen, die vooral hierdoor beteekenis krijgt, dat aan een democraat de portefeuille van binnenlandsche zaken is toebedeeld, waardoor het beter mogelijk wordt aan den steeds voortdringenden geest van 't onderregeeren in Duitsch land's binnenlandsch bestuur een einde te maken dan wanneer een lid der volkspartij aan het hoofd van dit departement was geko men. De laatste mogelijkheid geeft tevens het belang aan, dat de wijze van oplossing van de Duitsche crisis voor ons wereld deel en voor de wereld heeft. De partijen van rechts tegen Duitschland hebben getoond te gen den geest van Locarno en de verzoening en samenwerking van alle volken in heftig verzet te blijven. Hoe vaster daarom de Duitsche regeering naar links georiënteerd is, des te zekerder schijnt de toekomstige vrede ver zekerd. Maar oefent niet alles, wat maar ook ter wereld gebeurt, maar vooral de loop der gebeur tenissen in de groote landen of den gang van het wereldleven, invloed? Daarom is ookjde finan- tieële crisis in Frankrijk geen Fransche aangelegenheid alleen. Frankrijk tracht zich los te wor stelen uit den noodlottigen greep waarin zijn leven gekneld zit en de uitslag van die poging moet voor de geheele wereld beteeke nis krijgen. Welke beteekenis het voor Frankrijk heeft en hoe nij pend de noodzakelijkheid dringt, wordt waarschijnlijk wel het duidelijkst geteekend door de geneigdheid van de regeering en de partijen van links om tot een compromis te geraken, nu het Het gaat maar zelden in het leven, zooals we het rondom wenschen. Andere menschen overal rondom ons en ver weg in onbekende werelden hebben andere wenschen, andere behoef ten, andere belangen. Het leven zelf heeft zijn wen schen, die vaak sterker blijken dan die van ons allen. En al die wenschen treden de onze ver sperrend in den weg. Dan moe ten we een uitweg zoeken in een compromis, compromis met onze wenschen en met anderen. En het is dit compromis, dat onzen levensloop teekent. Jonge menschen begrijpen dit maar moeilijk, willen het ook vaak niet begrijpen Zij kennen maar één weg, rechtuit naar wat ze hun doel, hun geluk achten en dat ze zich ook maar in zijn vol strektheid als een éénig mogelijk doel kunnen voorstellen. Maar het duurt niet zoo heel lang, tot het leven het hun anders leert, hun beslissend in den weg komt en een anderen opdringt. Dat kost moeite en tranen vaak. Maar wij allen eindigen met de be teekenis van het betrekkelijke te begrijpen en het compromis te sluiten, dat ons althans voor het verlies van het volstrekte, het betrekkelijke in de plaats geeft en ons iets waarborgt van wat we meenden te zullen bereiken. Politici en staatslieden doen dat gemakkelijker. Zij weten van meetaf, dat leven de kunst is van het bereikbare. En naar die we tenschap hebben ze hun werken ingesteld. Ze rekenen op de com promissen, die het leven eischt. In Duitschland hebben de mid denpartijen van de Rijksdag dat ook getoond. Toen na de confe rentie van Locarno de samen werking tusschen Centrum, Volks partij en Nationalen ten gevolge van de halsstarrigheid der laat- sten uiteenviel en het kabinet Luther aftrad, hebben centrum en democraten zoolang verzekerd, dat het herstel der groote coalitie 54. ROMAN VAN RE1NHOLD ORTMANN. „Hij vermoedt, dat zij in haar huwelijk niet gelukkig is gewor den en hij veronderstelt daarom, dat zij gemakkelijk tot echtschei ding of althans tot een voorloo- pige scheiding te bewegen zal zijn. Jij zelf, mijn vriend, zult toch wel het best weten, of deze veronderstelling gerechtvaardigd is" .Vervloekt!" knarsetandde Ar- tois. „En hij heeft over zulk een voornemen werkelijk in vollen ernst gesproken „Ja, in ondubbelzinnige woor denHet schijnt, dat "hij zorg vuldige information over je privé- leven heeft laten inwinnen en dat hij een catastrophe voor onver mijdelijk houdt, ingeval hij je aan je lot overlaat. Dit laatste zal hij volgens mijn stellige over tuiging des te zekerder doen, daar een ineenstorting van je huishouding hem immers onge twijfeld het recht zou geven, zijn kind terug te vorderen". Zij was er op voorbereid ge weest, dat haar meedoogen- looze woorden een sterken indruk op hem zouden maken. Dat hij, de volleerde tooneel- speler, zijn bezinning echter zoo volkomen zou verliezen, had zij toch geenszins verwacht. Met voorovergebogen lichaam, doodsbleek en met bevende lip pen had Artois naar haar geluis terd. Thans bedekte hij voor een oogenblik zijn oogen met beide handen en stootte daarna in haas tige, gebroken woorden uit „Staan de zaken er zoo voor, dan ben ik absoluut verloren Op den professor was mijn laatste hoop gevestigd". Indien hij Edith's knap gelaat wat nauwkeuriger had opgeno men, dan zou hij daarop eerder een glans van triomf dan een uitdrukking van medelijden heb ben gelezen. Zij leunde nog gemakkelijker en onverschilliger in de zijden kussens achterover en wachtte rustig, totdat de an der wederom het woord zou opnemen. En na een stilzwijgen, dat eenige minuten duurde, begon Artois inderdaad„Het zijn de gevezen van mijn eigen dom heid, die ik thans te dragen heb. T-erwille van die belachelijk kleine bruidsgift, die je man mij toestond, zou ik mij waarachtig niet aan deze vrouw geketend hebben, die mij evenmin liefheeft, als ik haar ooit zal liefhebben. Maar ik wist, dat Ingeborg een aanzienlijk vermogen van moeders kant bezat en dit in de eerste plaats was het, waarop ik mijn hoop gevestigd had. Ik vermoedde natuurlijk niets van die idiote testamentaire beschikkingen, die den professor het recht gaven, het geld te behouden en mij iedere beschikking daarover te ontzeggen. Ik ben al met de meest geslepen advocaten in overleg getreden, of die bewuste clausule misschien niet doormid del van een proces te bestrijden wasmaar ik ben door al die heeren met hetzelfde spijtige schouderophalenafgescheept, hoe wel het duidelijk op hun gezicht geschreven stond, hoe ongaarne zij zich het vette hapje lieten ontgaan. Dat blinde vertrouwen in Ingeborgs rijkdom was een lichtzinnigheid, die ik mij zelf nooit zou hebben toegeschreven". „Maar je hebt geen recht een ander daarvoor verantwoordelijk te stellen, mijn vriend I Je zult me moeten toegeven, dat het niet vrijwillig geschiedde* toen ik je huwelijksplan ondersteunde". ,Och, laat die out je geschiede- ontwerp van Doumer opnieuw op den tegenstand dier partijen, die al een tegenontwerp klaar hebben, dreigt te stranden. Het is immers altijd weer de nood, die ons tot de compromissen dwingt. Zullen de Engelsche mijneige naars en mijnwerkers, zal het Engelsche volk ook deze onver mijdelijkheid begrijpen Ook Engeland, dat zoo stoer lijkt en onbewogen, heeft zijn crisis die zich vooral in het oeconomische leven en in de crisis en de mijn- industie haar acuten vorm heeft gekregen. Voor de commissie, die tot oplossing ervan is inge steld, hebben nu zoowel mijnei genaars als mijnwerkers hun voorstellen ontvouwen. De eerste willen verlenging van werktijd en loonsverlaging, de laatsten nationalisatie. Zal de commissie ook begrijpen, dat een compro mis de weg van alle leven is? Het inzicht zou misschien ook den Italianen ten goede kunnen komen, die te Locarno over de schuld van Italië aan Engeland onderhandelen. Amerika heeft getoond te begrijpen,dat ook in deze schuldenkwestie een com promis onvermijdelijk is. Het is alleen maar de vraag in het leven, wie het meest zal toegeven. Ingezonden Mededeeling. MIJNHARDT'9 Staal-Tabletten 90a Maag-Tabletten v. T. 75a Zenuw-Tabletten 75a Laxeer-Tabletten 60a Hoofdpijn-Tabletten 60a Bij Apoth. em Drogisten. I ft «II—M—«MMHMrnMHnMM Meer dan vroeger ongetwijfeld streven we in onzen tijd naar organisatie, naar redelijkheid en doelmatigheid, naar systeem. Ons doen en denken, heel ons leven trachten we volgens een bepaald plan te organiseeren, ten einde zooveel mogelijk van de belem merende en storende inwerking nissen toch rusten Het verleden is mij op het oogenblik verdui veld onverschillig want de zorg voor de toekomst kost me heel wat meer hoofdbrekens. Ik moet geld hebben hoor je, Edith ik moet 1" „Mijn kleine huishoudkas staat natuurlijk tot je beschikking maar het zal zelfs in het aller gunstigste geval niet meer dan een paar honderd mark zijn, die zij bevat". Artois beantwoordde haar vriend schappelijk aanbod slechts door een verachtelijke handbeweging. „Er staat voor mij veel meer op het spel, dan de professor kan vermoeden", vervolgde hij op heerschenden fluistertoon. „Mijn huishoudelijk en burgerbestaan, mijn eer, kortom alles, alles zou reddeloos verloren zijn, als ik niet binnen drie dagen een som van negen duizend mark ter beschik king heb". „Negen duizend mark her haalde zij met geveinsde verba zing. „En het zijn speelschulden, niet waar?' „Neen, erger dan dat, het is een wisselschuld en over vier dagen is de wissel al vervallen". „Zoo, is dat nog erger? Je moet me niet kwalijk nemen, maar van zulke zakelijke kwesties van allerlei onbekende en toeval lige factoren ons vrij te maken. We geven ons rekenschap van het leven en de dingen van het leven en trachten met de kennis, die we daaruit op doen, zoo goed mogelijk ons voordeel te doen in ons werk en bij alles wat we af zonderlijk of gezamenlijk onder nemen. We willen geen kracht ongebruikt verloren laten gaan, niets over den balk gooien, maar door planmatig werken en syste matisch gebruik alles zoo oeco- nomisch mogelijk besteden. Dat doen we niet alleen in zuiver materiëele aangelegenheden. Ook ons geestelijk leven hebben we zoo goed mogelijk in een systeem gepast, ten einde ook uit onze geestelijke werkzaamheid de hoog ste revenuen te trekken en ze zooveel mogelijk doeltreffend te maken. Wij leven in een woord meer bewust. En die meerdere bewustheid openbaart zich in alle levensuitingen en geeft plan, systeem, regel aan ons leven. Maar is het dan niet wonder lijk, dat we ook in dezen tijd nog het voornaamste, wat ons indivi dueel geluk, het resultaat van onzen arbeid, zoowel voor ons zeiven als voor de gemeenschap en den goeden gang der samen leving bepaalt, vrijwel geheel aan het toeval of den uit slag van [allerlei niet ter zake dienende overwegingen overla ten, dat we wat ons leven en onze werkzaamheid in de eerste plaats richting geeft, zonder stuur laten Want nietwaar al beginnen psychotechniek en voorlichting bij beroepskeuze hun invloed te laten gelden, verreweg de over- groote meerderheid kiest geen beroep, maar laat zich door allerlei omstandigheden in een beroep dringen of luistert, indien ze kiest, naar overwegingen, die zich met allerlei, aHp-rt niet met de individueele ce ':eid, den aanleg en gewc ok niet met den werke voor het in het beroep ichten werk bezighouden. Toegegeven moet worden, dat duizenden en honderdduizenden in onze tegen- heb ik geen verstand. Maar wan neer je niet in staat zoudt zijn dien wissel te betalen, wat zou je dan wel voor verschrikkelijks kunnen overkomen „Vraag mij daar niet naar, Edith", zei hij op doffen toon. „Als ik het papier niet uiterlijk vierentwintig uur voor den ver valtermijn kan inwisselen, ben ik onherroepelijk een zelfmoorde naar". „Ah, wat klinkt dat vreeselijk 1 Maar ik denk, dat je nog wel eens bij je zelf zult overleggen. Ten slotte zou je toch ook niet de eerste zijn, die een wissel niet kan betalen". „Als je het zoo wilt opvatten, dan is het inderdaad niet erg", viel hij haar met den snijdenden spot van een vertwijfelde in de rede, „want ten slotte zou ik immers ook de eerste niet zijn, dien men wegens een valsche wisselonderteekening in het tucht huis opsluit". „Siegmund Maar ik ben een zottin! Wat je dar zegt kan je toch geen ernst zijn". „Bittere ernst, geloof dat maar gerustHet is mij twee maan den geleden werkelijk niet ge makkelijk gevallen den naam van den professor op den wissel te zetten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1