ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN J. C. LE BLEU 35e Jaargang Woensdag 13 Januari 1926 Nummer 3095 Een persoonlijk woord van de Koningin. Geen uitweg uit de Impasse Geen Geweten. Ingezonden Mededeellng. Binnenland. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden t 1.25 franco per po»t f 1,40 Drukker-Uitgever Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. TNo.'°2T BRESKENS p°»Wro Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Teruggekeerd van mijn bezoek aan de door den watersnood ge troffen streken, is het mij eene behoefte een persoonlijk woord tot mijn volk te richten. Naast dank aan Ood, zij dat een woord van oprechte waar deering tot de redders der kost bare levens, die in gevaar ver keerd hebben, zoowel als tot allen, die medewerkten tot het liefdevol onthaal, dat den van hun dak beroofden alom be reid is. Niet minder waardeering heb ik voor hen, die rust nog kracht hebben ontzien, om verder on heil te keeren en die niet ver sagen, waar nog steeds onver moeide werkzaamheid geboden is. Ik ben verzekerd van uw aller innig medeleven met het leed, dat zoovelen getroffen heeft, een leed, waarvan ik zelf getuige ben geweest. Kennende de kracht, die er van uitgaat, zich gedragen te weten door gemeenschappelijk gebed, zoowel voor de door den watersnood getroffenen als voor de verdedigers onzer dijken, zullen allen zonder onderscheid een wensch van mij vervullen wanneer zij zich daarin met mij vereenigen. Wilhelmina. 51. ROMAN VAN RE1NHOLD ORTMANN. «Misschien valt mij het genoe gen ten deel, u heden avond als partner te begroeten bij een par tijtje baccarat". «Ik speel alleen maar whist, doctor", antwoordde de bankier op zijn koel berekenende wijze met een afscheidsbuiging. «Goe den morgen 1" .Ellendige vrekl" knarsetandde Artois, toen hij den onverschillig voor zich uitzienden portier voor bijliep en het huis verliet. „Wat een dwaasheid, dat ik mij ook aan deze vernedering heb moeten blootstellen 1" Hij stapte in een rijtuig en reed naar huis, want het was tijd voor den lunch en hij had een bijzondere reden vandaag niet, zooals hij anders vaak deed, in een restaurant te eten. De tafel was reeds gedekt, toen hij thuis kwam en Ingeborg was juist op het punt geweest, aan haar eenzamen maaltijd te beginnen, want zij had zijn terugkeer feitelijk niet meer ver De handel is slechts een flauwe weerschijn van hetgeen men heeft meegemaakt Bladen in binnen- en buiten land hebben de laatste jaren een vaste rubriek: het getal opge legde schepen in de nationale havens. Zeker, wij kunnen weer spreken en schrijven van havens, die een bosch van masten ge lijken, maar het zijn helaas geen schepen, die hun beurt afwachten om gelost en geladen te worden. Ze liggen er werkloos. Natuurlijk worden van verschillende zijden voorstellen naar voren gebracht om een einde te maken aan dat wan-overschot van tonnage bo ven de voor de voorloopige be hoefte vereischte scheepsruimte. Het is een vraagstuk, dat heel wat hoofden in ernstige mate bezig houdt en vele bekwame handen naar de pen heeft doen grijpen om velerlei plannen in overweging aan te bevelen. Maar al die denkbeelden hebben, be halve het vernuft dat er aan. ten grondslag ligt, nog deze alge- meene fout gemeen, dat langs een onmogelijk te betreden weg een daarbij nog kunstmatig ge steld doel bereikt moet wor den. Reeds in de formuleering van hetgeen verkregen dient te wor den komt een fundamenteel on juist begrip naar voren. Natuur lijk, en in het bijzonder voor onze schrijvers, moet de nood in de scheepvaart zoo spoedig mo gelijk plaats maken voor een meer gezonden toestand, om nog niet eens gewag te maken van opbloei en voorspoed. Maar hoe klein onderdeel van de algemeene malaise, waaronder de geheele wereld gebukt gaat, maakt deze uit, al zij daarnaast onmiddellijk toegegeven,datde ervaringdoor de reeders opgedaan een vrij nauw keurige barometer is voor de ge steldheid in het algemeen. Niet bij uitstek de scheepvaart dient in het oog gevat, om middelen te beramen, welke ons uit het economisch moeras zullen bevrij den en zeker is niet het teveel aan scheepsruimte de groote kwaal wacht. Artois verontschuldigde met eenige vriendelijke woorden zijn telaatkomen en ging toen tegenover haar op zijn plaats zitten, terwijl hij, zonder dat zij het bemerkte, met scherpen, on derzoekenden blik haar gelaat beschouwde. De ontdekkingen, die hij haar deed, konden moeilijk een pret- tigen indruk op hem maken, want ook Ingeborg had, evenals haar vader, gedurende deze laatste maanden een opvallende veran dering ondergaan. Haar wangen waren smaller, haar oogen doffer geworden en van den jeugdigen overmoed, die haar tijdens haar verblijf op Lindow ondanks alle voorafgegane pijnlijke gebeurte nissen nog over breede slooten had doen springen en op hooge rotsblokken had doen klauteren, was noch in haar uiterlijk, noch in haar bewegingen een spoor meer te ontdekken. .Je ziet er werkelijk eenigs- zins verzwakt uit, lieve Ingeborg", zeide Artois, nadat verschillende zijner pogingen een opgewekt tafelgesprek te beginnen, door Ingeborgs eenlettergrepige ant woorden schipbreuk hadden ge leden. ,Ik geloof, dat het je aan de noodige beweging en ont spanning ontbreekt. Zulk een waartegen maatregelen getroffen moeten worden. Wie uitsluitend hieraan zijn aandacht wijdt, ziet niet den juisten omvang van het kwaad en begrijpt niet, dat de ziekte een anderen haard heeft. De bron van alle ellende is te vinden in de omstandigheid, dat de wereldhandel niet lamgeslagen is, maar feitelijk geheel ontbreekt. Het is een misschien wat brutale bewering voor de enkelen, die deze maanden en jaren heusch nog niet ontevreden kunnen zijn, maar het geheele wereldbestel in het oog houdende, kan men moeilijk tot een andere conclusie komen. De handel is slechts een flauwe weerschijn van hetgeen men heeft meegemaakt in de jaren vóór de ontzettende oorlog zijn invloed deed gevoelen de eco nomische toestand van ieder volk op zichzelf en van allen in het geheel genomen is door-en-door ziekde mentaliteit zelfs van het individu heeft zich nog niet ont worsteld aan de beklemming van hetgeen wij allen hebben onder vonden. Er zijn teekenen, dat de mensch zelf weer wat vrijer gaat ademhalen en dat de gedoofde energie weer krachtig gloort om tot een levenwekkende vlam uit te slaan, maar het algemeene, juiste besef van innige samen werking ook, en vooral inter nationaal wordt nog niet vol doende doorvoeld. In dit stadium van het zaken leven moet het verlossend woord gesproken worden door de krin gen, welke door hun finantieele en politieke relaties in staat zijn het flikkerende vlammetje te doen oplaaiendoor de groote finantieele centra met andere woorden, waar men nog ruimte van beweging en voorraad van middelen heeft. De politici, de regeeringen en staatslieden, kun nen in eigen kring een krachtigen steun geven door het wegnemen van allerlei belemmeringen, welke een vrije ontplooiing van de in- dustrieele en commercieele krach ten in den weg staan. Waar de monetaire toestand meer gezond is, een juist inzicht bestaat over de gouden vrijheid, waarin alleen jonge vrouw moet zich niet altijd tusschen vier muren opsluiten, zooals jij dat doet". „Waar zou ik dan wel ont spanning moeten gaan zoeken?" vroeg zij rustig en zonder eenig verwijt in haar stem. „Ik kan toch niet zonder geleide naar concerten of naar den schouwburg gaan?" „Natuurlijk niet en het is werkelijk fataal, dat mijn veel vuldige verplichtingen mij zoo zelden tijd overlaten, om je naar dergelijke gelegenheden te ver gezellen. Maar je bent loch ook gelukkig niet uitsluitend op mij aangewezen. Je vader en zijn vrouw zouden het stellig een groot genoegen vinden, je wat meer in hun gezelschap aan te treffen". „Ik van mijn kant zou het echter allesbehalve genoeglijk vinden. Aan de eenzaamheid tusschen mijn vier muren geef ik toch nog altijd de voorkeur boven het gezelschap van stiefmoeder". „Daar zijn we waarachtig weer op het chapiter aangeland, waar over met jou toch geen verstan dig woord te praten valt. Maar ik ben niet van plan je met ver wijten lastig te vallen, want ik voel mijn geweten op een bepaald punt ook niet geheel zuiver. Het heeft mij vandaag in. hooge mate een weder-opbloei is mogelijk te achten, de druk van belastingen en rechten niet het laatste restje krachten uitdooft, daar ligt de oplossing van het probleem dat ons thans bezig houdt. Zien wij dus den oorsprong van alle kwaad op een geheel ander punt dan de schrijvers, die de openbare meening trachten wakker te schudden voor de noo- den van de scheepvaart, ook de geneesmiddelen die zij voor hun geval willen voorschrijven kun nen ons niet bekoren. Zij be pleiten, ieder op zijn wijze, een vrijwillige besnoeiing van tonnage door de gemeenschappelijke ree ders van alle landen, die als schadeloosstelling dan geholpen zouden kunnen worden uit een gemeenschappelijk te vormen potje voor de schepen, die nog in de vaart blijven. Maar kunnen zij in ernst verwachten, dat zoo iets uniform aanvaard zou wor den zouden de scheepsbouwers lijdelijk de dan ook noodzakelijke reglementeering van den nieuw bouw ondergaanzouden pro ducenten en consumenten, welke laatste trouwens ook de uitkee- ringen voor de opgelegde sche pen zouden moeten betalen, maar goedig de verhooging van de vrachten slikken Zoo kan een blijvende sainee- ring nooit bereikt wordenhet is een harde waarheid voor den een misschien nog wel wat moeilijker te erkennen dan voor den ander, dat nu de sterken het moeten uitvechten met de zwak ken, en ook onderling. Wie niet voldoende kapitaalkrachtig is, den juisten koopmansblik mist die hoort niet meer thuis in het strijdperk en moet het veld rui men. Wij hebben minder concur rentie noodig zoolang de econo mische grondslagen voor de we reld nog niet volkomen gezond zijn. The survival of the fittest, niet vertraagd door de werking van onnutte lapmiddeltjes van hooger of lagerhand toebedeeld, kan, met de saineering van het eigen bedrijf, het herstel van den wereldhandel en dus voorspoed spoediger doen bereiken. bezwaard, dat wij je vader in den laatsten tijd zoo schromelijk veronachtzaamd hebben. Ik vrees zelfs, dat hij zich in allen ernst gekwetst zal voelen en dat moe ten wij toch vermijden. Daarom heb ik voor vandaag een plan ontworpen, dat naar ik hoop je goedkeuring kan wegdragen. Je maakt je zoo spoedig mogelijk gereed, om het in je vaderlijk huis stellig reeds langverwachte bezoek af te leggen en ik kom je tegen den avond afhalen zoodra mijn werkzaamheden het mij veroorloven. Is dat niet een prachtig idee Hij legde mes en vork neer en keek haar met een verwachtings vollen glimlach aan, alsof hij zeker was van haar meest blijde toe stemming. Ingeborg antwoordde, zonder hem aan te zien, met doffe stem „Wanneer jij het wilt, zal ik het doen. Maar ik zou je toch willen verzoeken, mij dat bezoek te be sparen". Artois stond op en schoof zijn stoel vlak naast de hare. Terwijl hij zijn rechter arm om haar hals legde, greep hij met zijn linker hand een harer lusteloos in haar schoot rustende handen. „Wees verstandig, lieveling 1" vleide hij. „Wij kunnen het bij Voor Allen die Sukkelen met Verstopping of moeilijken en onregelmatigen Stoelgang zijn Mijnhardt's Laxeertabletten onmisbaar. Zij werken vlug en radicaal en veroorzaken niet de minste kramp. Doos 60 ct. Bij Apoth. en Drogisten. STEUN VOOR DE SLACHT OFFERS DE GEWENSCHTE HULDE. H. M. de Koningin en Prins Hendrik hebben, aldus wordt aan het Corr. Bur. gemeld, met groote waardeering kennis genomen van de plannen, welke zoowel hier te lande als In de overzeesche gewesten bestaan, om hun blij ken van aanhankelijkheid te ge ven ter gelegenheid van de her denking van hun zilveren huwe lijksfeest, hetzij in den vorm van een bloemenhulde of wel in een vorm van meer blijvenden aard. De Koningin en Prins Hendrik stellen er prijs op te verklaren, dat het H. M. en Z. K. H. groote voldoening zou schenken, indien de bedragen, die men hiervoor beschikbaar had willen stellen, voorzoover dit thans nog moge lijk mocht zijn, instede hiervan, worden bestemd tot leniging van den grooten nood in de door den watersnood geteisterde gebieden. CORRESPONDENTIE. Verzoeke s. v. p. overzending der abonnementsgelden voor dit blad en Zondagsblad. Amerika f 6.50 Bresk. Crt. f 4.25 Zoridagsbl. Joh. T. te Rochester. Indië f 6.— Br. Crt. J. C. te Bandoeng. I. A. L. Weltevreden. Frankrijk J. W. L. te Terwe Vermont, Br. Crt. f 6.—. je familieleden toch niet heele- maal verkerven". Ingeborg had eerst een snelle, half onwillekeurige beweging ge maakt, alsof zij zich aan zijn liefkoozing wilde onttrekken toen had zij zich er echter aan onderworpen, hoewel de onver schillige, gevoellooze wijze, waar op zij zijn teederheid duldde voor een fijngevoelig man stellig nog kwetsender geweest zou zijn dan een oogenblik tegenstreven. „Mijn vader weet, dat het niet uit gebrek aan liefde voor hem geschiedt, dat ik mij zoo zelden in zijn huis vertoon. En ik ge loof, dat hij mijn bezoeken zelfs niet op prijs stelt". „Dat is nu weer een van die zonderlinge gedachten van je, beste Ingeborg! Wees er van overtuigd, dat 't hem een buiten gewoon genoegenzouverschaffen, indien je hem maar eens een opgewekt en gelukkig gezicht wilde toonen. En juist dat is het, waarom ik je vandaag zou willen verzoeken. Zou je dat nu wer kelijk zoo bijzonder moeilijk vallen „Een gelukkig gezicht ik?" vroeg zij op een toon, die meer verwonderd dan als een beschul diging klonk. Zou je willen, dat ik nu ook nog begon te huichelen?" (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1926 | | pagina 1