ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
J. C. LE BLEU
35e Jaargang
Woensdag 13 Januari 1926
Nummer 3095
Een persoonlijk woord
van de Koningin.
Geen uitweg uit de
Impasse
Geen Geweten.
Ingezonden Mededeellng.
Binnenland.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden t 1.25
franco per po»t f 1,40
Drukker-Uitgever
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
TNo.'°2T BRESKENS p°»Wro
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Teruggekeerd van mijn bezoek
aan de door den watersnood ge
troffen streken, is het mij eene
behoefte een persoonlijk woord
tot mijn volk te richten.
Naast dank aan Ood, zij dat
een woord van oprechte waar
deering tot de redders der kost
bare levens, die in gevaar ver
keerd hebben, zoowel als tot
allen, die medewerkten tot het
liefdevol onthaal, dat den van
hun dak beroofden alom be
reid is.
Niet minder waardeering heb
ik voor hen, die rust nog kracht
hebben ontzien, om verder on
heil te keeren en die niet ver
sagen, waar nog steeds onver
moeide werkzaamheid geboden is.
Ik ben verzekerd van uw aller
innig medeleven met het leed,
dat zoovelen getroffen heeft, een
leed, waarvan ik zelf getuige ben
geweest.
Kennende de kracht, die er
van uitgaat, zich gedragen te
weten door gemeenschappelijk
gebed, zoowel voor de door den
watersnood getroffenen als voor
de verdedigers onzer dijken,
zullen allen zonder onderscheid
een wensch van mij vervullen
wanneer zij zich daarin met mij
vereenigen.
Wilhelmina.
51.
ROMAN VAN
RE1NHOLD ORTMANN.
«Misschien valt mij het genoe
gen ten deel, u heden avond als
partner te begroeten bij een par
tijtje baccarat".
«Ik speel alleen maar whist,
doctor", antwoordde de bankier
op zijn koel berekenende wijze
met een afscheidsbuiging. «Goe
den morgen 1"
.Ellendige vrekl" knarsetandde
Artois, toen hij den onverschillig
voor zich uitzienden portier voor
bijliep en het huis verliet. „Wat
een dwaasheid, dat ik mij ook
aan deze vernedering heb moeten
blootstellen 1"
Hij stapte in een rijtuig en
reed naar huis, want het was tijd
voor den lunch en hij had een
bijzondere reden vandaag niet,
zooals hij anders vaak deed, in
een restaurant te eten.
De tafel was reeds gedekt,
toen hij thuis kwam en Ingeborg
was juist op het punt geweest,
aan haar eenzamen maaltijd te
beginnen, want zij had zijn
terugkeer feitelijk niet meer ver
De handel is slechts een
flauwe weerschijn van hetgeen
men heeft meegemaakt
Bladen in binnen- en buiten
land hebben de laatste jaren een
vaste rubriek: het getal opge
legde schepen in de nationale
havens. Zeker, wij kunnen weer
spreken en schrijven van havens,
die een bosch van masten ge
lijken, maar het zijn helaas geen
schepen, die hun beurt afwachten
om gelost en geladen te worden.
Ze liggen er werkloos. Natuurlijk
worden van verschillende zijden
voorstellen naar voren gebracht
om een einde te maken aan dat
wan-overschot van tonnage bo
ven de voor de voorloopige be
hoefte vereischte scheepsruimte.
Het is een vraagstuk, dat heel
wat hoofden in ernstige mate
bezig houdt en vele bekwame
handen naar de pen heeft doen
grijpen om velerlei plannen in
overweging aan te bevelen. Maar
al die denkbeelden hebben, be
halve het vernuft dat er aan. ten
grondslag ligt, nog deze alge-
meene fout gemeen, dat langs
een onmogelijk te betreden weg
een daarbij nog kunstmatig ge
steld doel bereikt moet wor
den.
Reeds in de formuleering van
hetgeen verkregen dient te wor
den komt een fundamenteel on
juist begrip naar voren. Natuur
lijk, en in het bijzonder voor
onze schrijvers, moet de nood in
de scheepvaart zoo spoedig mo
gelijk plaats maken voor een
meer gezonden toestand, om nog
niet eens gewag te maken van
opbloei en voorspoed. Maar hoe
klein onderdeel van de algemeene
malaise, waaronder de geheele
wereld gebukt gaat, maakt deze
uit, al zij daarnaast onmiddellijk
toegegeven,datde ervaringdoor de
reeders opgedaan een vrij nauw
keurige barometer is voor de ge
steldheid in het algemeen. Niet
bij uitstek de scheepvaart dient
in het oog gevat, om middelen
te beramen, welke ons uit het
economisch moeras zullen bevrij
den en zeker is niet het teveel
aan scheepsruimte de groote kwaal
wacht. Artois verontschuldigde
met eenige vriendelijke woorden
zijn telaatkomen en ging toen
tegenover haar op zijn plaats
zitten, terwijl hij, zonder dat zij
het bemerkte, met scherpen, on
derzoekenden blik haar gelaat
beschouwde.
De ontdekkingen, die hij haar
deed, konden moeilijk een pret-
tigen indruk op hem maken, want
ook Ingeborg had, evenals haar
vader, gedurende deze laatste
maanden een opvallende veran
dering ondergaan. Haar wangen
waren smaller, haar oogen doffer
geworden en van den jeugdigen
overmoed, die haar tijdens haar
verblijf op Lindow ondanks alle
voorafgegane pijnlijke gebeurte
nissen nog over breede slooten
had doen springen en op hooge
rotsblokken had doen klauteren,
was noch in haar uiterlijk, noch
in haar bewegingen een spoor
meer te ontdekken.
.Je ziet er werkelijk eenigs-
zins verzwakt uit, lieve Ingeborg",
zeide Artois, nadat verschillende
zijner pogingen een opgewekt
tafelgesprek te beginnen, door
Ingeborgs eenlettergrepige ant
woorden schipbreuk hadden ge
leden. ,Ik geloof, dat het je aan
de noodige beweging en ont
spanning ontbreekt. Zulk een
waartegen maatregelen getroffen
moeten worden. Wie uitsluitend
hieraan zijn aandacht wijdt, ziet
niet den juisten omvang van het
kwaad en begrijpt niet, dat de
ziekte een anderen haard heeft.
De bron van alle ellende is te
vinden in de omstandigheid, dat
de wereldhandel niet lamgeslagen
is, maar feitelijk geheel ontbreekt.
Het is een misschien wat brutale
bewering voor de enkelen, die
deze maanden en jaren heusch
nog niet ontevreden kunnen zijn,
maar het geheele wereldbestel
in het oog houdende, kan men
moeilijk tot een andere conclusie
komen. De handel is slechts een
flauwe weerschijn van hetgeen
men heeft meegemaakt in de jaren
vóór de ontzettende oorlog zijn
invloed deed gevoelen de eco
nomische toestand van ieder volk
op zichzelf en van allen in het
geheel genomen is door-en-door
ziekde mentaliteit zelfs van het
individu heeft zich nog niet ont
worsteld aan de beklemming van
hetgeen wij allen hebben onder
vonden. Er zijn teekenen, dat de
mensch zelf weer wat vrijer gaat
ademhalen en dat de gedoofde
energie weer krachtig gloort om
tot een levenwekkende vlam uit
te slaan, maar het algemeene,
juiste besef van innige samen
werking ook, en vooral inter
nationaal wordt nog niet vol
doende doorvoeld.
In dit stadium van het zaken
leven moet het verlossend woord
gesproken worden door de krin
gen, welke door hun finantieele
en politieke relaties in staat zijn
het flikkerende vlammetje te
doen oplaaiendoor de groote
finantieele centra met andere
woorden, waar men nog ruimte
van beweging en voorraad van
middelen heeft. De politici, de
regeeringen en staatslieden, kun
nen in eigen kring een krachtigen
steun geven door het wegnemen
van allerlei belemmeringen, welke
een vrije ontplooiing van de in-
dustrieele en commercieele krach
ten in den weg staan. Waar de
monetaire toestand meer gezond
is, een juist inzicht bestaat over
de gouden vrijheid, waarin alleen
jonge vrouw moet zich niet altijd
tusschen vier muren opsluiten,
zooals jij dat doet".
„Waar zou ik dan wel ont
spanning moeten gaan zoeken?"
vroeg zij rustig en zonder eenig
verwijt in haar stem. „Ik kan toch
niet zonder geleide naar concerten
of naar den schouwburg gaan?"
„Natuurlijk niet en het is
werkelijk fataal, dat mijn veel
vuldige verplichtingen mij zoo
zelden tijd overlaten, om je naar
dergelijke gelegenheden te ver
gezellen. Maar je bent loch ook
gelukkig niet uitsluitend op mij
aangewezen. Je vader en zijn
vrouw zouden het stellig een
groot genoegen vinden, je wat
meer in hun gezelschap aan te
treffen".
„Ik van mijn kant zou het echter
allesbehalve genoeglijk vinden.
Aan de eenzaamheid tusschen
mijn vier muren geef ik toch nog
altijd de voorkeur boven het
gezelschap van stiefmoeder".
„Daar zijn we waarachtig weer
op het chapiter aangeland, waar
over met jou toch geen verstan
dig woord te praten valt. Maar
ik ben niet van plan je met ver
wijten lastig te vallen, want ik
voel mijn geweten op een bepaald
punt ook niet geheel zuiver. Het
heeft mij vandaag in. hooge mate
een weder-opbloei is mogelijk te
achten, de druk van belastingen
en rechten niet het laatste restje
krachten uitdooft, daar ligt de
oplossing van het probleem dat
ons thans bezig houdt.
Zien wij dus den oorsprong
van alle kwaad op een geheel
ander punt dan de schrijvers, die
de openbare meening trachten
wakker te schudden voor de noo-
den van de scheepvaart, ook de
geneesmiddelen die zij voor hun
geval willen voorschrijven kun
nen ons niet bekoren. Zij be
pleiten, ieder op zijn wijze, een
vrijwillige besnoeiing van tonnage
door de gemeenschappelijke ree
ders van alle landen, die als
schadeloosstelling dan geholpen
zouden kunnen worden uit een
gemeenschappelijk te vormen
potje voor de schepen, die nog
in de vaart blijven. Maar kunnen
zij in ernst verwachten, dat zoo
iets uniform aanvaard zou wor
den zouden de scheepsbouwers
lijdelijk de dan ook noodzakelijke
reglementeering van den nieuw
bouw ondergaanzouden pro
ducenten en consumenten, welke
laatste trouwens ook de uitkee-
ringen voor de opgelegde sche
pen zouden moeten betalen, maar
goedig de verhooging van de
vrachten slikken
Zoo kan een blijvende sainee-
ring nooit bereikt wordenhet
is een harde waarheid voor den
een misschien nog wel wat
moeilijker te erkennen dan voor
den ander, dat nu de sterken het
moeten uitvechten met de zwak
ken, en ook onderling. Wie niet
voldoende kapitaalkrachtig is, den
juisten koopmansblik mist die
hoort niet meer thuis in het
strijdperk en moet het veld rui
men. Wij hebben minder concur
rentie noodig zoolang de econo
mische grondslagen voor de we
reld nog niet volkomen gezond
zijn. The survival of the fittest,
niet vertraagd door de werking
van onnutte lapmiddeltjes van
hooger of lagerhand toebedeeld,
kan, met de saineering van het
eigen bedrijf, het herstel van den
wereldhandel en dus voorspoed
spoediger doen bereiken.
bezwaard, dat wij je vader in
den laatsten tijd zoo schromelijk
veronachtzaamd hebben. Ik vrees
zelfs, dat hij zich in allen ernst
gekwetst zal voelen en dat moe
ten wij toch vermijden. Daarom
heb ik voor vandaag een plan
ontworpen, dat naar ik hoop je
goedkeuring kan wegdragen. Je
maakt je zoo spoedig mogelijk
gereed, om het in je vaderlijk
huis stellig reeds langverwachte
bezoek af te leggen en ik kom
je tegen den avond afhalen zoodra
mijn werkzaamheden het mij
veroorloven. Is dat niet een
prachtig idee
Hij legde mes en vork neer en
keek haar met een verwachtings
vollen glimlach aan, alsof hij zeker
was van haar meest blijde toe
stemming.
Ingeborg antwoordde, zonder
hem aan te zien, met doffe stem
„Wanneer jij het wilt, zal ik het
doen. Maar ik zou je toch willen
verzoeken, mij dat bezoek te be
sparen".
Artois stond op en schoof zijn
stoel vlak naast de hare. Terwijl
hij zijn rechter arm om haar hals
legde, greep hij met zijn linker
hand een harer lusteloos in haar
schoot rustende handen.
„Wees verstandig, lieveling 1"
vleide hij. „Wij kunnen het bij
Voor Allen die Sukkelen
met Verstopping of moeilijken en
onregelmatigen Stoelgang zijn
Mijnhardt's Laxeertabletten
onmisbaar. Zij werken vlug en
radicaal en veroorzaken niet de
minste kramp. Doos 60 ct. Bij
Apoth. en Drogisten.
STEUN VOOR DE SLACHT
OFFERS DE GEWENSCHTE
HULDE.
H. M. de Koningin en Prins
Hendrik hebben, aldus wordt aan
het Corr. Bur. gemeld, met groote
waardeering kennis genomen van
de plannen, welke zoowel hier
te lande als In de overzeesche
gewesten bestaan, om hun blij
ken van aanhankelijkheid te ge
ven ter gelegenheid van de her
denking van hun zilveren huwe
lijksfeest, hetzij in den vorm van
een bloemenhulde of wel in een
vorm van meer blijvenden aard.
De Koningin en Prins Hendrik
stellen er prijs op te verklaren,
dat het H. M. en Z. K. H. groote
voldoening zou schenken, indien
de bedragen, die men hiervoor
beschikbaar had willen stellen,
voorzoover dit thans nog moge
lijk mocht zijn, instede hiervan,
worden bestemd tot leniging van
den grooten nood in de door den
watersnood geteisterde gebieden.
CORRESPONDENTIE.
Verzoeke s. v. p. overzending
der abonnementsgelden voor dit
blad en Zondagsblad.
Amerika f 6.50 Bresk. Crt.
f 4.25 Zoridagsbl.
Joh. T. te Rochester.
Indië f 6.— Br. Crt.
J. C. te Bandoeng.
I. A. L. Weltevreden.
Frankrijk J. W. L. te Terwe
Vermont, Br. Crt. f 6.—.
je familieleden toch niet heele-
maal verkerven".
Ingeborg had eerst een snelle,
half onwillekeurige beweging ge
maakt, alsof zij zich aan zijn
liefkoozing wilde onttrekken
toen had zij zich er echter aan
onderworpen, hoewel de onver
schillige, gevoellooze wijze, waar
op zij zijn teederheid duldde
voor een fijngevoelig man stellig
nog kwetsender geweest zou zijn
dan een oogenblik tegenstreven.
„Mijn vader weet, dat het niet
uit gebrek aan liefde voor hem
geschiedt, dat ik mij zoo zelden
in zijn huis vertoon. En ik ge
loof, dat hij mijn bezoeken zelfs
niet op prijs stelt".
„Dat is nu weer een van die
zonderlinge gedachten van je,
beste Ingeborg! Wees er van
overtuigd, dat 't hem een buiten
gewoon genoegenzouverschaffen,
indien je hem maar eens een
opgewekt en gelukkig gezicht
wilde toonen. En juist dat is het,
waarom ik je vandaag zou willen
verzoeken. Zou je dat nu wer
kelijk zoo bijzonder moeilijk
vallen
„Een gelukkig gezicht ik?"
vroeg zij op een toon, die meer
verwonderd dan als een beschul
diging klonk. Zou je willen, dat
ik nu ook nog begon te huichelen?"
(Wordt vervolgd.)