ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEÜWSCHVLAANDEREN Wekelljksch Omzicht, Geen Geweten. HoestKeelpijn Anga-bonbonsMW Het 25-jarig bestaan BRESKENSSHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per poat f 1,40 A d v e r t e n 11 ep r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent Hllce regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNo.'°27 BRESKENS p°7'$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot n 11 e r I ij k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35 e Jaargang Zaterdag 12 December 192.5 Nummer 3088 Het betere is de vijand van het goede. Dat hebben blijkbaar ook de Ieren van de Vrijstaat bedacht, toen ze met een regeling genoe gen namen, die van hun oor spronkelijke wenschen niet veel over liet. Ze hadden er op ver trouwd, dat een nadere grens regeling met Noord-lerland hun nog belangrijke stukken van het Noorden, waar een katholieke en nationaiistische bevolking woont, in den schoot zou werpen en daarom een dergelijke grensrege ling als voorwaarde gesteld in het verdrag, dat ze indertijd ter regeling van de eeuwige lersche kwestie te Londen met de Engel- sche regeering sloten. De zeker heid van een dergelijke regeling scheen zoo groot, dat de regee ring van Noord-lerland, niet be reid een deel van het Noord- Iersche gebied af te staan, weigerde mede te werken. Maar de zaak viel anders uit. De grensregelings commissie, waarin een Engelsche regeeringsafgevaardigde Noord- lerland vertegenwoordigde en waarvan de voorzitter heel uit Zuid-Afrika gekomen was, kwam tot een heel andere conclusie dan de Ieren uit het Zuiden verwacht hadden en wilden nog een klein stukje van het Zuidelijk gebied bij Noord-lerland voegen. Nu raakte de Vrijstaat in last. Ze bleek wel te willen meedoen als de grensregeling ten haren voor deel uitviel, maar niet nu het omgekeerde het geval bleek. Daarmee volgde ze het voorbeeld, door Noord-lerland gegeven, dat zich al bij voorbaat tegen iedere regeling ten haren nadeele had uitgesproken. Maar de Engelsche regeering, onder wier auspiciën de grens regeling zou plaats hebben, zat er het meeste mee. Gelukkig was er in het verdrag van Londen ook een bepaling, die Noord- en Zuid-Ierland verplichtte tot een jaarlijksche bijdrage aan de En gelsche schatkist als hun aandeel in de Engeland's schuld. 44. ROMAN VAN RE1NHOLD ORTMANN. Zij nam zijn aanbod dankend aan en bleef aan zijn zijde ter wijl hij in het kleine tuintje van het eene perk naar het andere liep om de mooiste bloemen, die hij kon ontdekken, voor haar te plukken. „Welk een heerlijke, onvergete lijke dag is dit voor mij geweest!" zeide hij zacht. Met een geheel leven vol arbeid en eenzaamheid zou ik deze kostelijke uren niet te duur betaald achten". U mocht u vandaag wel ge lukkig gevoelen, mijnheer Dü- ringhoffen, antwoordde Ingeborg hartelijk, het was inderdaad de belooning voor uw zeldzame op offerende kinderliefde, die u he den in ontvangst mocht nemen. Hij had zich zoo ver voorover gebogen, dat zij zijn gelaat niet kon zienmaar zij hoorde, hoe zijn stem zachtjes beefde, toen hij na een korte pauze antwoord de Ik had een gevoel, alsof al het goede mij plotseling ten deel zou vallen. Het beste echter En deze bepaling moest nu als ruilmiddel dienst doen. De re geering van den Ierschen Vrij staat bleek niet onwillig in den handel te treden. Haar aspiraties ten opzichte van het gebied van Noord-lerland bleken toch niet te vervullen. Ten einde zich nu het gevaar van een grensregeling in hun na deel van het lijf te houden, aan vaardde het de vrijstelling van deze jaarlijksche bijdrage als com pensatie voor het gemis van het begeerde en verwachte gebied. De grens blijft dus als ze is, maar Zuid-Ierland behoeft geen schatting meer aan Engeland te betalen. En Noord Ierland blijk baar verrast, dat het er zoo goed afkomt, toont zich met deze op lossing tevreden. Maar ondanks de goede afloop van het geval bevat die toch een bittere les en een, die de wereld goed zal doen ter harte te nemen. Het is een zelfde les, als het geschil tusschen Peru en Chili over een paar grensprovincies ons geleerd heeft, waarover de beslissing met be hulp van de groote broeder Noord-Amerika gezocht zou wor den. Ook daar bleek, dat iedere staat alleen zich schikken wil naar een arbitrage uitspraak waar mee die ten zijnen gunste uitvalt. Maar beteekent dat niet al bij voorbaat een mislukking van de poging om door arbitrage de ge schillen tusschen de volken op te lossen, waarvan de menschheid den laatsten tijd zoo gunstige resultaten verwacht Want de gedachte van arbitrage kan alleen beteekenis krijgen wanneer iedere staat zich bij voorbaat aan den uitspraak hoe die ook moge uit vallen, onderwerpt en die onder werping ondanks alles handhaaft. Zal Griekenland het kunnen? Het achtte zich door Bulgarije benadeeld, te kort gedaan, belee- digd of hield zich althans zoo. Maar nu heeft de Volkenbond uitgemaakt, dat niet Bulgarije aan Griekenland, maar Griekenland aan Bulgarije schadevergoeding moet betalen en wel 30 millioen leva, omdat het, door zijn troe pen Bulgarije te laten binnen- u zult mij stellig niet verkeerd begrijpen, juffrouw Wallroth het beste van alles was echter uw welkom bezoek. Ik zal mij bij de herinnering daaraan nog verheugen, wanneer u dezen heerlijken Pinksterdag al reeds lang vergeten zult hebben. ,lk zal dezen dag stellig niet vergeten, antwoordde zij, terwijl zij het eenvoudige, doch smaak volle bouquet van hem aannam. En ik hoop, dat wij nog menig maal gelegenheid zullen hebben, ons gemeenschappelijk over dezen dag te verheugen". Valentin Düringhoffen schudde mismoedig het hoofd. Och, daar ginds in de stad is alles zoo geheel anders Wat ben ik daar vergeleken bij u De kringen, waartoe u behoort, zullen immers nooit de mijne zijn". Zij stonden bij het open tuin hek en de oude bediende van Lindow met zijn grijze haren had reeds de hand aan het portier. Ingeborg voelde een intens ver langen om haar metgezel op zijn laatste woorden met iets harte lijks en bemoedigends toe te sprekenmaar de juiste uitdruk king voor datgene, wat zij ge voelde, wilde haar niet zoo snel te binnen schieten als de om trekken, tot militaire gewelddaden is overgegaan, zonder de strijd vraag vooraf aan het onderzoek van den Volkenbond te onder werpen en omdat het daarmee het Volkenbondsverdrag geschon den heeft. Het is een vonnis, dat zijn beteekenis ook voor de toe komst duidelijk toont in den ernstigen wil van den Volkenbond, om het Volkenbondsverdag te handhaven en de volken dwingen ernst te maken met de wet, die zij zich zeker ten opzichte van hun toekomstige verhoudingen en gedragingen hebben opgelegd. Het is ongetwijfeld een daad van de Bond. Maar herinneren we ons van een paar jaar geleden niet een ander conflict, waarbij Grieken land ook betrokken was, toen als lijdende partij Italië, dat zijn tegenpartij was, ging ook tot miliiaire gewelddaden over, zon der eerst de strijdvraag aan den Volkenbond te onderwerpen, schond dus eveneens het Volken bondsverdrag. De Volkenbond berechtte die zaak ook. Maar niet Italië, maar ook Griekenland werd tot een boete veroordeeld. De tegenstrijdigheid is niet zoo wonderlijk als ze lijkt. En het is de verklaring, die wellicht een nog grooter gevaar schept voor arbitrage en voor den Volken bond aan de onwilligheid van Ieren en Zuid-Amerikanen om zich aan arbitrage te onderwer pen, wanneer de uitspraak ten hunnen nadeele uitvalt. Alleen wanneer werkelijk recht gesproken wordt, wanneer dus groote en kleine staten volkomen over éen zelfden kam geschoren worden, kan arbitrage alsmiddel tot beslechting van geschillen voor de toekomst beteekenis krijgen. Maar dat zal toch feite lijk alleen mogelijk zijn, wanneer de grooten niet meer over een macht beschikken, die hen in staat stelt met alle beschikkingen en vonnissen van den Volken bond den spot te drijven. Zonder ontwapening zal arbitrage in de ernstigste gevallen a' te kort schieten. Den samenhang tus schen deze twee hebben de standigheden het feitelijk ge boden. „Dat ligt in uw eigen hand", zeide zij alleen maar. Wanneer u dit nieuwe geneesmiddel ge vonden zult hebben. Zij stokte plotseling: want zij was boos over haar eigen on handigheid, die iets geheel anders over haar lippen bracht, dan zij in werkelijkheid had willen zeg gen. Düringhoffen echter antwoordde, terwijl hij voor een laatste afscheid een buiging voor haar maakte, op zonderling veranderden toon: Ik weet wel, juffrouw Wallroth, dat men de waarde van een man alleen beoordeelt naar zijn be haalde resultaten schitterende resultaten bereikt men alleen, wanneer arbeidskracht en geluk samenwerken en het geluk is een factor, waarmee men in de wetenschap evenmin rekening kan houden als in het gewone leven, vooral wanneer men, zooals ik, nu niet bepaald tot de Zondags kinderen behoort. Ik wensch u van harte voorspoedige reis en goeden nacht 1" .Goeden nacht 1" riep zij terug. Maar het was onzeker, of hij haar groet boven het dichtslaan van het portier nog gehoord had. Met een diep smart f lijk gevoel Franschen altijd begrepen. En zij zijn het dan blijkbaar ook, die, nu de Volkenbondscommissie het vraagstuk der ontwapening in behandeling heeft genomen, de meest consequente behandeling van het ontwapeningsvraagstuk voorstaan en niet enkel de leger- sterkte willen inkrimpen, maar de zaak regelen ook in verband met oeconomische, chemische en fi- nantieele kracht der staten Is Engeland bang, dat 't betere wel eens opnieuw de vijand van het goede zou blijken Het vreest de te groote uitbreiding en meent dat men al blij moet zijn met een begin. Het is het prak tisch inzicht, dat voor tien vogels in de lucht er één in de hand verkiest. Zullen de Spanjaarden het ook laten gelden Maar de vogel die hun in de hand gegeven wordt, is wel een magere en armoedige. Primo de Rivera heeft zijn direc torium omgevormd in een minis terie. Maar hij blijft als minister president de dictator en de grond wet blijft geschorst. Alfons heeft zijn zegen gegeven. En het Spaansche volk zwijgt. Misschien is het eenig hoopgevende, dat Primo de Rivera tot deze omvor ming door ontevredenheid van het leger gedwongen is en er dus blijkbaar in Spanje eenige be weging komt. Ingezonden Mededeeling. B Doos 60-90ct. Bij Apoth.en Drogisten. der Vereeniging van Oud-Leerlingen der landbouwwintercursussen in West. Z.-Vlaanderen. In de zaal van den Heer Mabe- soone te Oostburg, het oude in haar hart leunde Ingeborg in de zachte kussens van het rijtuig achterover. Zij voelde zich plot seling zoo onbeschrijfelijk een zaam en verlaten en terwijl zij op dezen stillen vreedzamen lenteavond door de diepe sche mering voortreed, vloeiden groote heete tranen over haar wangen, veroorzaakt door een leed, over welks ware natuur haar jonge ziel zich nog geen rekenschap wist te geven. Den volgenden morgen vroeg reeds nam Valentin Düringhoffen bewogen afscheid van de moeder en zuster, om naar de treinhalte te wandelen die bijna op twee uur afstand van het dorp was gelegen. Hij verzekerde hen glimlachend dat het voor hem bepaald een genot was, dezen korten afstand te voet af te leg gen want zij hadden onder geen voorwaarde mogen weten, dat zijn overgebleven contanten hem de luxe van een rijtuig niet meer permitteerden. Een klein eind weegs vergezelden zijn moeder en Regine hem nogdaarop nam hij voor goed afscheid, totdat een kromming van den weg de achtergeblevenen en haar wui vende zakdoeken aan zijn oogen onttrok. Hij schreed thans rus- „stamlokaai" zooals het op de vergadering werd genoemd, werd door de Vereeniging van Oud- Leerlingen der Winterlandbouw- cursusssen in W. Z.-Vlaanderen het 25-jarig bestaan feestelijk ge vierd. De Voorzitter de Heer J. Ie Clercq sprak in zijn openings rede een woord van welkom tot Mr. Dieleman, lid van Ged. Staten; de leden der Prov. Staten P. Erasmus en J. J Wallien; het Gemeentebestuur van Oostburg met den Secretaris: den Rijks - landbouwconsulent den heer Ste vens; den Rijkstuinbouwconsulent den heer van de Plassche en den Rijkszuivelconsulent den heer Swagerman; de leden van het Hoofdbestuur van de Z. L. M. de heeren Dieleman en Kielstra; den Eere-Voorzitter der feestvierende vereeniging den heer A. 1. Leen- houts, Voorz. der Afd. Oostburg van de Z. L. M.; den Secr. dier Afd. den heer Becu; den Secr. van de Mij. voor Ooft- en Tuin bouw in W. Z.-Vlaanderen den heer v. d. Broecke; de bestuurs leden van den Chr. Boerenbond A. H. de Milliano en G. D. v. d. Bossche; het dagelijksch bestuur van den Bond van Oud-Leerlin gen (B V. G.) de heeren Bom en de Buck; Notaris A. Mijs te Oost burg; de heer van Dijke, Direc teur der Landbouwschool te Schoondijke; de Donateurs H. v. Mazijk, Dieleman en de Zwart, alsmede de persvertegenwoordi- ging. Kennisgeving van verhindering was o.a. ingekomen van den Commissaris der Koningin in deze provincie; den Insp. van het Land bouwonderwijs den heer Kake- beeke; de Statenleden van Zuijen en Hendrikse; en van de Eere leden A. de Smidt, Th. v. Overt- veld en Roosendaal en van den heer Zonnevijlle te Axel. De Voorzitter zegt verder in zijn openingsrede, dat25jaareen merkwaardig feit is, ook voor de oprichters, die hier n g aanwezig zijn. Een eerste levensperiode van strijd om bestaan ts achter den rug en de jaren zijn goed besteed. De Vereeniging heeft reden van tiger voort, mei opgeheven hoofd en hoog opgericht, alsof hij zich juist door een energieke inspan ning van zijn wil van een on- zichtbaren last had bevrijd. In groote bochten slingerde zich de straatweg, dien hij moest volgen, door het lachende land schap. Thans liep zijn weg vlak langs een donker bosch, in welks dicht bebladerde toppen de morgenwind geheimzinnig fluis terde en ruischte. Niemand be halve de jonge chemiker volgde heden dezen weg en slechts het geluid van een ergens in de buurt grazende troep runderen, scheen te willen bewijzen, dat niet alle leven in het rustige landschap uitgestorven was. Toen Valentin de laatste uit- loopers van het bosch reeds naderde, meende hij iets wits tusschen de grijze berkenstam- men te bespeurenmaar het voorwerp interesseerde hem niet verder, integendeel wendde hij zijn blikken voor de laatste maal achterwaarts, om den slanken kerktoren, die vanaf dit punt voor het laatst zichtbaar werd, een weemoedig vriendelijken af scheidsgroet toe te knikken. (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1925 | | pagina 1