ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEÜWSCHVLAANDEREN
Wekelljksch Omzicht,
Geen Geweten.
HoestKeelpijn
Anga-bonbonsMW
Het 25-jarig bestaan
BRESKENSSHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per poat f 1,40
A d v e r t e n 11 ep r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Hllce regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo.'°27 BRESKENS p°7'$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot n 11 e r I ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35 e Jaargang
Zaterdag 12 December 192.5
Nummer 3088
Het betere is de vijand van het
goede. Dat hebben blijkbaar ook
de Ieren van de Vrijstaat bedacht,
toen ze met een regeling genoe
gen namen, die van hun oor
spronkelijke wenschen niet veel
over liet. Ze hadden er op ver
trouwd, dat een nadere grens
regeling met Noord-lerland hun
nog belangrijke stukken van het
Noorden, waar een katholieke en
nationaiistische bevolking woont,
in den schoot zou werpen en
daarom een dergelijke grensrege
ling als voorwaarde gesteld in
het verdrag, dat ze indertijd ter
regeling van de eeuwige lersche
kwestie te Londen met de Engel-
sche regeering sloten. De zeker
heid van een dergelijke regeling
scheen zoo groot, dat de regee
ring van Noord-lerland, niet be
reid een deel van het Noord-
Iersche gebied af te staan, weigerde
mede te werken. Maar de zaak
viel anders uit. De grensregelings
commissie, waarin een Engelsche
regeeringsafgevaardigde Noord-
lerland vertegenwoordigde en
waarvan de voorzitter heel uit
Zuid-Afrika gekomen was, kwam
tot een heel andere conclusie dan
de Ieren uit het Zuiden verwacht
hadden en wilden nog een klein
stukje van het Zuidelijk gebied
bij Noord-lerland voegen. Nu
raakte de Vrijstaat in last. Ze
bleek wel te willen meedoen als
de grensregeling ten haren voor
deel uitviel, maar niet nu het
omgekeerde het geval bleek.
Daarmee volgde ze het voorbeeld,
door Noord-lerland gegeven, dat
zich al bij voorbaat tegen iedere
regeling ten haren nadeele had
uitgesproken.
Maar de Engelsche regeering,
onder wier auspiciën de grens
regeling zou plaats hebben, zat
er het meeste mee. Gelukkig was
er in het verdrag van Londen
ook een bepaling, die Noord- en
Zuid-Ierland verplichtte tot een
jaarlijksche bijdrage aan de En
gelsche schatkist als hun aandeel
in de Engeland's schuld.
44.
ROMAN VAN
RE1NHOLD ORTMANN.
Zij nam zijn aanbod dankend
aan en bleef aan zijn zijde ter
wijl hij in het kleine tuintje van
het eene perk naar het andere
liep om de mooiste bloemen, die
hij kon ontdekken, voor haar te
plukken.
„Welk een heerlijke, onvergete
lijke dag is dit voor mij geweest!"
zeide hij zacht. Met een geheel
leven vol arbeid en eenzaamheid
zou ik deze kostelijke uren niet
te duur betaald achten".
U mocht u vandaag wel ge
lukkig gevoelen, mijnheer Dü-
ringhoffen, antwoordde Ingeborg
hartelijk, het was inderdaad de
belooning voor uw zeldzame op
offerende kinderliefde, die u he
den in ontvangst mocht nemen.
Hij had zich zoo ver voorover
gebogen, dat zij zijn gelaat niet
kon zienmaar zij hoorde, hoe
zijn stem zachtjes beefde, toen
hij na een korte pauze antwoord
de Ik had een gevoel, alsof al
het goede mij plotseling ten deel
zou vallen. Het beste echter
En deze bepaling moest nu als
ruilmiddel dienst doen. De re
geering van den Ierschen Vrij
staat bleek niet onwillig in den
handel te treden. Haar aspiraties
ten opzichte van het gebied van
Noord-lerland bleken toch niet
te vervullen.
Ten einde zich nu het gevaar
van een grensregeling in hun na
deel van het lijf te houden, aan
vaardde het de vrijstelling van
deze jaarlijksche bijdrage als com
pensatie voor het gemis van het
begeerde en verwachte gebied.
De grens blijft dus als ze is,
maar Zuid-Ierland behoeft geen
schatting meer aan Engeland te
betalen. En Noord Ierland blijk
baar verrast, dat het er zoo goed
afkomt, toont zich met deze op
lossing tevreden. Maar ondanks
de goede afloop van het geval
bevat die toch een bittere les en
een, die de wereld goed zal doen
ter harte te nemen. Het is een
zelfde les, als het geschil tusschen
Peru en Chili over een paar
grensprovincies ons geleerd heeft,
waarover de beslissing met be
hulp van de groote broeder
Noord-Amerika gezocht zou wor
den. Ook daar bleek, dat iedere
staat alleen zich schikken wil
naar een arbitrage uitspraak waar
mee die ten zijnen gunste uitvalt.
Maar beteekent dat niet al bij
voorbaat een mislukking van de
poging om door arbitrage de ge
schillen tusschen de volken op
te lossen, waarvan de menschheid
den laatsten tijd zoo gunstige
resultaten verwacht Want de
gedachte van arbitrage kan alleen
beteekenis krijgen wanneer iedere
staat zich bij voorbaat aan den
uitspraak hoe die ook moge uit
vallen, onderwerpt en die onder
werping ondanks alles handhaaft.
Zal Griekenland het kunnen?
Het achtte zich door Bulgarije
benadeeld, te kort gedaan, belee-
digd of hield zich althans zoo.
Maar nu heeft de Volkenbond
uitgemaakt, dat niet Bulgarije aan
Griekenland, maar Griekenland
aan Bulgarije schadevergoeding
moet betalen en wel 30 millioen
leva, omdat het, door zijn troe
pen Bulgarije te laten binnen-
u zult mij stellig niet verkeerd
begrijpen, juffrouw Wallroth
het beste van alles was echter
uw welkom bezoek. Ik zal mij
bij de herinnering daaraan nog
verheugen, wanneer u dezen
heerlijken Pinksterdag al reeds
lang vergeten zult hebben.
,lk zal dezen dag stellig niet
vergeten, antwoordde zij, terwijl
zij het eenvoudige, doch smaak
volle bouquet van hem aannam.
En ik hoop, dat wij nog menig
maal gelegenheid zullen hebben,
ons gemeenschappelijk over dezen
dag te verheugen".
Valentin Düringhoffen schudde
mismoedig het hoofd. Och, daar
ginds in de stad is alles zoo
geheel anders Wat ben ik daar
vergeleken bij u De kringen,
waartoe u behoort, zullen immers
nooit de mijne zijn".
Zij stonden bij het open tuin
hek en de oude bediende van
Lindow met zijn grijze haren had
reeds de hand aan het portier.
Ingeborg voelde een intens ver
langen om haar metgezel op zijn
laatste woorden met iets harte
lijks en bemoedigends toe te
sprekenmaar de juiste uitdruk
king voor datgene, wat zij ge
voelde, wilde haar niet zoo snel
te binnen schieten als de om
trekken, tot militaire gewelddaden
is overgegaan, zonder de strijd
vraag vooraf aan het onderzoek
van den Volkenbond te onder
werpen en omdat het daarmee
het Volkenbondsverdrag geschon
den heeft. Het is een vonnis, dat
zijn beteekenis ook voor de toe
komst duidelijk toont in den
ernstigen wil van den Volkenbond,
om het Volkenbondsverdag te
handhaven en de volken dwingen
ernst te maken met de wet, die
zij zich zeker ten opzichte van
hun toekomstige verhoudingen en
gedragingen hebben opgelegd.
Het is ongetwijfeld een daad van
de Bond.
Maar herinneren we ons van
een paar jaar geleden niet een
ander conflict, waarbij Grieken
land ook betrokken was, toen als
lijdende partij Italië, dat zijn
tegenpartij was, ging ook tot
miliiaire gewelddaden over, zon
der eerst de strijdvraag aan den
Volkenbond te onderwerpen,
schond dus eveneens het Volken
bondsverdrag. De Volkenbond
berechtte die zaak ook. Maar
niet Italië, maar ook Griekenland
werd tot een boete veroordeeld.
De tegenstrijdigheid is niet zoo
wonderlijk als ze lijkt. En het is
de verklaring, die wellicht een
nog grooter gevaar schept voor
arbitrage en voor den Volken
bond aan de onwilligheid van
Ieren en Zuid-Amerikanen om
zich aan arbitrage te onderwer
pen, wanneer de uitspraak ten
hunnen nadeele uitvalt.
Alleen wanneer werkelijk recht
gesproken wordt, wanneer dus
groote en kleine staten volkomen
over éen zelfden kam geschoren
worden, kan arbitrage alsmiddel
tot beslechting van geschillen
voor de toekomst beteekenis
krijgen. Maar dat zal toch feite
lijk alleen mogelijk zijn, wanneer
de grooten niet meer over een
macht beschikken, die hen in
staat stelt met alle beschikkingen
en vonnissen van den Volken
bond den spot te drijven. Zonder
ontwapening zal arbitrage in de
ernstigste gevallen a' te kort
schieten. Den samenhang tus
schen deze twee hebben de
standigheden het feitelijk ge
boden.
„Dat ligt in uw eigen hand",
zeide zij alleen maar. Wanneer
u dit nieuwe geneesmiddel ge
vonden zult hebben.
Zij stokte plotseling: want zij
was boos over haar eigen on
handigheid, die iets geheel anders
over haar lippen bracht, dan zij
in werkelijkheid had willen zeg
gen.
Düringhoffen echter antwoordde,
terwijl hij voor een laatste afscheid
een buiging voor haar maakte,
op zonderling veranderden toon:
Ik weet wel, juffrouw Wallroth,
dat men de waarde van een man
alleen beoordeelt naar zijn be
haalde resultaten schitterende
resultaten bereikt men alleen,
wanneer arbeidskracht en geluk
samenwerken en het geluk is
een factor, waarmee men in de
wetenschap evenmin rekening kan
houden als in het gewone leven,
vooral wanneer men, zooals ik,
nu niet bepaald tot de Zondags
kinderen behoort. Ik wensch u
van harte voorspoedige reis en
goeden nacht 1"
.Goeden nacht 1" riep zij terug.
Maar het was onzeker, of hij
haar groet boven het dichtslaan
van het portier nog gehoord had.
Met een diep smart f lijk gevoel
Franschen altijd begrepen. En zij
zijn het dan blijkbaar ook, die,
nu de Volkenbondscommissie het
vraagstuk der ontwapening in
behandeling heeft genomen, de
meest consequente behandeling
van het ontwapeningsvraagstuk
voorstaan en niet enkel de leger-
sterkte willen inkrimpen, maar de
zaak regelen ook in verband met
oeconomische, chemische en fi-
nantieele kracht der staten
Is Engeland bang, dat 't betere
wel eens opnieuw de vijand van
het goede zou blijken Het
vreest de te groote uitbreiding en
meent dat men al blij moet zijn
met een begin. Het is het prak
tisch inzicht, dat voor tien vogels
in de lucht er één in de hand
verkiest.
Zullen de Spanjaarden het ook
laten gelden Maar de vogel die
hun in de hand gegeven wordt,
is wel een magere en armoedige.
Primo de Rivera heeft zijn direc
torium omgevormd in een minis
terie. Maar hij blijft als minister
president de dictator en de grond
wet blijft geschorst. Alfons heeft
zijn zegen gegeven. En het
Spaansche volk zwijgt. Misschien
is het eenig hoopgevende, dat
Primo de Rivera tot deze omvor
ming door ontevredenheid van
het leger gedwongen is en er dus
blijkbaar in Spanje eenige be
weging komt.
Ingezonden Mededeeling.
B Doos 60-90ct.
Bij Apoth.en Drogisten.
der Vereeniging
van Oud-Leerlingen der
landbouwwintercursussen
in West. Z.-Vlaanderen.
In de zaal van den Heer Mabe-
soone te Oostburg, het oude
in haar hart leunde Ingeborg in
de zachte kussens van het rijtuig
achterover. Zij voelde zich plot
seling zoo onbeschrijfelijk een
zaam en verlaten en terwijl zij
op dezen stillen vreedzamen
lenteavond door de diepe sche
mering voortreed, vloeiden groote
heete tranen over haar wangen,
veroorzaakt door een leed, over
welks ware natuur haar jonge ziel
zich nog geen rekenschap wist
te geven.
Den volgenden morgen vroeg
reeds nam Valentin Düringhoffen
bewogen afscheid van de moeder
en zuster, om naar de treinhalte
te wandelen die bijna op twee
uur afstand van het dorp was
gelegen. Hij verzekerde hen
glimlachend dat het voor hem
bepaald een genot was, dezen
korten afstand te voet af te leg
gen want zij hadden onder geen
voorwaarde mogen weten, dat
zijn overgebleven contanten hem
de luxe van een rijtuig niet meer
permitteerden. Een klein eind
weegs vergezelden zijn moeder
en Regine hem nogdaarop nam
hij voor goed afscheid, totdat
een kromming van den weg de
achtergeblevenen en haar wui
vende zakdoeken aan zijn oogen
onttrok. Hij schreed thans rus-
„stamlokaai" zooals het op de
vergadering werd genoemd, werd
door de Vereeniging van Oud-
Leerlingen der Winterlandbouw-
cursusssen in W. Z.-Vlaanderen
het 25-jarig bestaan feestelijk ge
vierd.
De Voorzitter de Heer J. Ie
Clercq sprak in zijn openings
rede een woord van welkom tot
Mr. Dieleman, lid van Ged. Staten;
de leden der Prov. Staten P.
Erasmus en J. J Wallien; het
Gemeentebestuur van Oostburg
met den Secretaris: den Rijks -
landbouwconsulent den heer Ste
vens; den Rijkstuinbouwconsulent
den heer van de Plassche en den
Rijkszuivelconsulent den heer
Swagerman; de leden van het
Hoofdbestuur van de Z. L. M. de
heeren Dieleman en Kielstra; den
Eere-Voorzitter der feestvierende
vereeniging den heer A. 1. Leen-
houts, Voorz. der Afd. Oostburg
van de Z. L. M.; den Secr. dier
Afd. den heer Becu; den Secr.
van de Mij. voor Ooft- en Tuin
bouw in W. Z.-Vlaanderen den
heer v. d. Broecke; de bestuurs
leden van den Chr. Boerenbond
A. H. de Milliano en G. D. v. d.
Bossche; het dagelijksch bestuur
van den Bond van Oud-Leerlin
gen (B V. G.) de heeren Bom en
de Buck; Notaris A. Mijs te Oost
burg; de heer van Dijke, Direc
teur der Landbouwschool te
Schoondijke; de Donateurs H. v.
Mazijk, Dieleman en de Zwart,
alsmede de persvertegenwoordi-
ging.
Kennisgeving van verhindering
was o.a. ingekomen van den
Commissaris der Koningin in deze
provincie; den Insp. van het Land
bouwonderwijs den heer Kake-
beeke; de Statenleden van Zuijen
en Hendrikse; en van de Eere
leden A. de Smidt, Th. v. Overt-
veld en Roosendaal en van den
heer Zonnevijlle te Axel.
De Voorzitter zegt verder in
zijn openingsrede, dat25jaareen
merkwaardig feit is, ook voor de
oprichters, die hier n g aanwezig
zijn. Een eerste levensperiode van
strijd om bestaan ts achter den
rug en de jaren zijn goed besteed.
De Vereeniging heeft reden van
tiger voort, mei opgeheven hoofd
en hoog opgericht, alsof hij zich
juist door een energieke inspan
ning van zijn wil van een on-
zichtbaren last had bevrijd.
In groote bochten slingerde
zich de straatweg, dien hij moest
volgen, door het lachende land
schap. Thans liep zijn weg vlak
langs een donker bosch, in welks
dicht bebladerde toppen de
morgenwind geheimzinnig fluis
terde en ruischte. Niemand be
halve de jonge chemiker volgde
heden dezen weg en slechts het
geluid van een ergens in de
buurt grazende troep runderen,
scheen te willen bewijzen, dat
niet alle leven in het rustige
landschap uitgestorven was.
Toen Valentin de laatste uit-
loopers van het bosch reeds
naderde, meende hij iets wits
tusschen de grijze berkenstam-
men te bespeurenmaar het
voorwerp interesseerde hem niet
verder, integendeel wendde hij
zijn blikken voor de laatste maal
achterwaarts, om den slanken
kerktoren, die vanaf dit punt
voor het laatst zichtbaar werd,
een weemoedig vriendelijken af
scheidsgroet toe te knikken.
(Wordt vervolgd,)