ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Économisch inzicht. Geen Geweten. Van industrieele praatcolleges. Ruwe, Schrale Handen geneest men met PUROL BRESKENSSHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per poit f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNoe.l020in BRESKENS Postgiro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 35 s Jaargang Woensdag 14 October 1925 Nummer 3071 Door het hoofdbestuur van het Algemeen Christelijk Vakverbond in België is, naar wij in het verslag van zijn laatste, te Na men gehouden, congres lezen, een onderzoek ingesteld naar de werking van de industrieele scheidsgerechten in de verschil lende landen. Het onderzoek heeft geleid tot de conclusie, dat niet alleen het verplichte scheidsgerecht overal mislukt is, maar ook'tnietverplichte scheids gerecht, waar het beslechten van geschillen toevertrouwd wordt aan personen, staande buiten de vakvereenigingen van onderne mers en arbeiders. Belangwekkend is te lezen, op welken grond dit oordeel geves tigd wordt. Ziehierde misluk king is te wijten aan het verschil, dat bestaat tusschen de organen tot beslechting van arbeidsgeschil len en een gewone rechtbank. De rechtbank past de wetten toe en legt ze uit, ze geeft recht spraak. En scheidsgerecht beslist in de meeste gevallen over nieuwe arbeidsvoorwaarden: zijn taak is rechtsvorming. Inderdaad ligt, ook onzes in ziens, in dit essentieel verschil de grond van de mislukking van de industrieele arbitrage. ,Men heeft in Engeland ondervonden, dat de „Industrial Courts Act'' van 1919, regelende de beslech ting van arbeidsgeschillen, niet wordt toegepast in de goed ge organiseerde industrieën, waar bij een conflict organisatie tegenover organisatie staat en het niet gaat om het recht van een van beide partijen maar om de macht, die een van de twee organisaties kan ontwikkelen om een gestelde eisch ingewilligd, of afgewezen te krijgen. Dergelijke conflicten ter oplossing te brengen voor een scheidsgerecht van buiten staanders, er is geen vakleider, die hiervoor iets gevoelt, tenzij. het scheidsgerecht de bevoegd heid bezit om de boeken van de bij het conflict betrokken onder nemingen in te zien. Het Belgi- 27. „Nooit zal dit gebeuren nooit I Eerder het allerergste dan dit „Hoe heb ik het nu? Stem je niet ten volle in met mijn prach tig plan En ik dacht juist, dat het je buitengewoon veel genoe gen zou doen. Wij zullen elkander voortaan niets meer te verwijten hebben en wij zullen onze vriend schap niet meer angstvallig als een ongerechtigheid voor de wereld behoeven te verbergen. Ik ben eigenlijk verwonderd, dat jijzelf niet eerst op dit lumineuze idee bent gekomen". Ediths ademhaling ging storm achtig maar zij verzamelde al haar wilskracht bijeen om zich te beheerschen. Ik was er op voorbereid, dat je zoudt trachten je op mij te wreken wegens mijn vermeende trouwbreuk, hernam zij, maar dat je je daarbij van zulke duivelsche middelen zoudt bedienen, kon ik onmogelijk vooruit weten. Je weet, dat het onmogelijk is, hetgeen je thans van mij verlangt en je kunt het sche Christelijke vakverbond stelt dan ook in zijn, door het congres aangenomen, ontwerp-regeling van industrieele scheidsgerechten voor ten eerstede benoeming van ondernemers en arbeiders tot scheidsrechters en ten tweede de toekenning van de bevoegd heid aan het scheidsgerecht des- gewenscht een boekenonderzoek in te stellen. Maar wat heeft men in derge lijke kwesties nu toch aan cijfers omtrent bedrijfswinsten Of is het de bedoeling, dat men het boekenonderzoek zoo ver uit strekt, dat ook nagegaan wordt wat met den winst gedaan wordt, voor welke productieve doelein den zij worden aangewend La ten wij dan liever een stap ver der gaan en de concurrentie af schaffen. Wanneer een onderne mer gedwongen kan worden te toonen hoe hij denkt zijn bedrijf uit te breiden, hoe hij zal pogen een nieuw afzetgebied te ver overen, bijvoorbeeld op een bui tenlander, laten wij dan, herhalen wij, liever heel den particulieren ondernemingsvorm afschaffen en het communistisch stelsel invoe ren. Voor deze consequentie deinst men evenwel terug, gelukkig. Welnu, aanvaarden wij dan ook liever de estaande werkelijkheid, waarin waarlijk ^een sprake meer is van een zijn personeel uitbui tenden ondernemer. In hun vak vereenigingen nebben ae arDei- ders immers een middel om hun arbeidsvoorwaarden te verbeteren. Gaan zij hierin te ver, overschrij den zij de grens van het econo misch mogelijke, wel, dan onder vindt gansch de gemeenschap, ook de arbeiders, daarvan de na deelige gevolgen. En er is o i. maar een middel om op den duur de leiders der vakvereeni gingen te bewegen zich. naar de „economische eischen des tijds" te gedragen, dat is verspreiding van economisch inzicht. In Ame rika en Engeland is men in deze richting reeds werkzaam. De er varing zal ook in ons land uit wijzen, dat met allerlei kunst grepen van wetten- en reglemen tenmakers den socialen vrede niet verwezenlijkt, den fatalen klas senstrijd niet verzacht wordt. voor geen ander doel verzonnen hebben, dan om mij te pijnigen en te kwellen. Kan het je dan werkelijk zulk een groote bevre diging schenken, mij voor je in het stof te zien „Maar wie spreekt daarover Ik geef je integendeel de ver zekering, dat ik de echtgenoot van mijn schoonvader steeds met j alle verschuldigde eerbied zal behandelen". „Zwijgriep zij met fonke lende oogen uit. Noem dat woord niet nog eens, dat ik niet hooren kan en niet hooren wilInge borg Wallroth zal nooit je vrouw worden, zoolang ik nog de kracht bezit het te verhinderen. ,Ah, dat is bepaald een ver rassing En je redenen daar voor „Je kunt in werkelijkheid niet zoo eerloos zijn, dat ik ze je eerst zou moeten noemen. Óf wil je me wijs maken, dat je het meisje bemint?" „Mijn genegenheid voor haar is in ieder geval niet geringer dan de hartstocht, die jij voor haar vader gevoelt. Maar als verstandige menschen, die zich voorgenomen hebben in deze snoode wereld zoo gemakkelijk mogelijk vooruit te komen, moes- In Duitschland heeft men thans een vijfjarige ervaring op het gebied van „medezeggenschap". Bij de wet van 4 Februari 1920, het z g. „Betriebsrate gesetz", werd de oprichting van onder nemingsraden verplichtendgesteld voor alle bedrijven van eenigen omvang. Leest men den tekst van de wet, dan kan men niet anders verklaren dan dat inder daad aan de ondernemingsraden een groote mate van medezeg genschap is gegeven. En men was in 1920 in vakvereenigings- kringen wat blij met de invoe ring van den nieuwen vorm van industrieele democratie. Dit was het begin redeneerde men, nu kon constructieven arbeid ver richt worden. Ook de delegatie van S. D. A. P. en N. V. V., die in verband met het vraagstuk van medezeggenschap een studiereis naar Duitschland maakre, moest in haar rapport vaststellen, dat een groote stap in de goede richting was gedaan, een stap, waarvan vooral de indirecte ge volgen van onschatbare betee- kenis zullen blijken te zijn. Wij troffen thans in een Duitsch blad, straks zullen wij den naam er van noemen, een ••5t"cerige be:p:;l;:4g van de wer king der ondernemingsraden aan. Wij vertalen uit deze beschou wing den volgenden zin „Hij die eens de taak op zich zal nemen de geschiedenis te schrijven van de arbeidersbewe ging in Duitschland, zal zich af vragen, hoe het mogelijk is ge weest, dat zoo veel kostbare tijd verspild werd, zulke dwaasheden uitgekraamd, waarvan door vrij wel niemand eenige waarde werd gehecht." V-r, "'^TROUWEN, Ingezonden Mededeeling. ten wij dit punt toch geheel bui ten beschouwing laten. Ook ik zal wel nooit in staat zijn een ander vrouwelijk wezen zoo te beminnen, zooals ik jou bemind heb maar Zij snelde op hem toe en voor dat hij het kon verhinderen, had zij zich voor hem op de knieën geworpen. „Als dat waar is, Siegmund", sprak zij op haastigen, half onder drukten toon, die een gloed van hartstocht verried, die men in de gewoonlijk zoo koele, rustige Edith stellig niet vermoed zou hebben, als er werkelijk nog een klein restje van die oude gene genheid in je hart voortleeft, laat mij dan uit barmhartigheid niet langer lijden onder het denkbeeld, dat het je inderdaad ernst zou kunnen zijn met dit verschrikke lijke voornemen. Zie, je hebt immers nu bereikt, waarom het je feitelijk te doen was. Ik ver neder mij zoo diep voor je, zooals ik mij voor een ander nooit of nimmer vernederd zou hebben waartoe zou je nog meer ver langen Ik heb geen rechten meer op je en ik mag je natuurlijk niet beletten naar de hand van een rijk meisje te dingen, als je denkt op deze wijze je geluk te kunnen vinden. Maar laat het Een die te veel vertrouwen i.ud in de loya.iteit der werkloozei. or.deruteuning. Dit is geen ma'isch oordeel van de.„Deutsche Gewerk- schaftzeitung", het vakblad van de socialistische vakbeweging in Duitschland Wij zullen aan het artikel niet meer ontleenen, want de hier boven'aangehaalde zin geeft on dubbelzinnig de strekking van het geheele betoog weer. In Duitschland is gebleken, dat medezeggenschap in de prak tijk voor de revolutionaire vak-, beweging nul en van geener waarde is, wanneer hare leiders niet de baas in de raden zijn. MerkwaardigIn Engeland heeft men de vrijwillige „Whitley Counciles." Zij zijn, enkele uit zonderingen daargelaten, mislukt. Het laatste officieele rapport over de werking van deze consiles is inderdaad bedroevend. Duitsch- in hemelsnaam niet dit meisje zijn, Siegmund niet Ingeborg Wallroth Ik zal mij er in weten te schikken, dat je een ander zult toebehoorenmaar ik zou het niet kunnen verdragen, als ik je dagelijks aan de zijde van die andere zou zien, misschien zelfs wel getuige moeten zijn van je lief koozingen en daarbij een rustigen moederlijken glimlach te moeten huichelen. Dat zou mij binnen korten tijd waanzinnig maken, want ik heb nooit op gehouden je te beminnen". Zij sloeg haar handen voor het gelaatdoctor Artois boog zich echter over de knielende heen en fluisterde haar in het oorZou daarbij dan niet enkel een kleine comedie voor de oogen der wereld kunnen worden opgevoerd? Juist omdat ik je niet verliezen wil Alsof zij door een giftige slang was gebeten, kromp zij ineen om zich het volgend oogenblik snel op te richten en haar handen afwerend naar hem uitte strekken. „Geen woord meer of ik wijs je de deur! Denk je, dat ik voor het altaar zou kunnen treden met de vooropgezette bedoeling een huichelaarster te zijn Neen, zoo waar als ik hier sta zoo was land kent gedwongen medezeg genschap. Ook hier mislukking Het schijnt dan toch, dat Le nin het bij het rechte eind had,' toen hij in 1919 decreteerde, dat de productie alleen behoorlijk opgevoerd kan worden indien de fabrieksleider in het bedrijf de baas was. Zij trad toen welis waar wat bruut op, door eiken vorm van medezeggenschap uit te schakelen, maar dat was nood zakelijk vanwege de janboel, die overal heerschte. Het is een lastig vraagstuk, dat van de medezeggenschap, of zoo men wil van de industrie- eele democratie. Men kan bij meerderheid van stemmen in een parlement uitmaken, of de een of andere wet al dan niet zal worden uitgevoerd, maar het schijnt toch niet mogelijk om het niet gemeend Ook Artois was opgestaan en in plaats van den beminnelijken glimlach, die hem tot nu toe steeds niet verlaten had, vertoonde zijn anders zoo knap gelaat een sombere, dreigende uitdrukking. „Hoe je er ook over moogt denken, dierbare Edith, ik kan je tot mijn leedwezen niet het ge noegen doen naar een andere rijke erfdochter uit te zien. Het is heel dwaas van je om te den ken, dat ik moeite doe voor Ingeborg Wallroth, alleen om jou onaangenaam te zijn. Ik doe het integendeel, omdat het water mij letterlijk tot aan de lippen is gestegen. Waarschijnlijk zou ik haar ook genomen hebben, indien zij oud en leelijk was geweest want geheel afgezien van het feit, dat ik op een daadwerkelijken steun van den professor wel niet eerder zal kunnen rekenen, al vorens ik tot zijn schoonzoon gepromoveerd ben, is de verloving met een als algemeen zeer rijk bekend staand meisje voor mij thans een onvoorwaardelijke eisch ter geruststelling van mijn schuld» eischers". „Ter geruststelling van je schuldeischers vroeg Edith met doffe stem. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1925 | | pagina 1