ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Économisch inzicht.
Geen Geweten.
Van industrieele
praatcolleges.
Ruwe, Schrale
Handen geneest
men met PUROL
BRESKENSSHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per poit f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNoe.l020in BRESKENS Postgiro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
35 s Jaargang
Woensdag 14 October 1925
Nummer 3071
Door het hoofdbestuur van het
Algemeen Christelijk Vakverbond
in België is, naar wij in het
verslag van zijn laatste, te Na
men gehouden, congres lezen,
een onderzoek ingesteld naar de
werking van de industrieele
scheidsgerechten in de verschil
lende landen. Het onderzoek
heeft geleid tot de conclusie,
dat niet alleen het verplichte
scheidsgerecht overal mislukt is,
maar ook'tnietverplichte scheids
gerecht, waar het beslechten van
geschillen toevertrouwd wordt
aan personen, staande buiten de
vakvereenigingen van onderne
mers en arbeiders.
Belangwekkend is te lezen, op
welken grond dit oordeel geves
tigd wordt. Ziehierde misluk
king is te wijten aan het verschil,
dat bestaat tusschen de organen
tot beslechting van arbeidsgeschil
len en een gewone rechtbank.
De rechtbank past de wetten toe
en legt ze uit, ze geeft recht
spraak. En scheidsgerecht beslist
in de meeste gevallen over nieuwe
arbeidsvoorwaarden: zijn taak is
rechtsvorming.
Inderdaad ligt, ook onzes in
ziens, in dit essentieel verschil
de grond van de mislukking van
de industrieele arbitrage. ,Men
heeft in Engeland ondervonden,
dat de „Industrial Courts Act''
van 1919, regelende de beslech
ting van arbeidsgeschillen, niet
wordt toegepast in de goed ge
organiseerde industrieën, waar bij
een conflict organisatie tegenover
organisatie staat en het niet gaat
om het recht van een van beide
partijen maar om de macht, die
een van de twee organisaties kan
ontwikkelen om een gestelde
eisch ingewilligd, of afgewezen
te krijgen. Dergelijke conflicten
ter oplossing te brengen voor
een scheidsgerecht van buiten
staanders, er is geen vakleider,
die hiervoor iets gevoelt, tenzij.
het scheidsgerecht de bevoegd
heid bezit om de boeken van de
bij het conflict betrokken onder
nemingen in te zien. Het Belgi-
27.
„Nooit zal dit gebeuren
nooit I Eerder het allerergste dan
dit
„Hoe heb ik het nu? Stem je
niet ten volle in met mijn prach
tig plan En ik dacht juist, dat
het je buitengewoon veel genoe
gen zou doen. Wij zullen elkander
voortaan niets meer te verwijten
hebben en wij zullen onze vriend
schap niet meer angstvallig als
een ongerechtigheid voor de
wereld behoeven te verbergen. Ik
ben eigenlijk verwonderd, dat
jijzelf niet eerst op dit lumineuze
idee bent gekomen".
Ediths ademhaling ging storm
achtig maar zij verzamelde al
haar wilskracht bijeen om zich
te beheerschen. Ik was er op
voorbereid, dat je zoudt trachten
je op mij te wreken wegens mijn
vermeende trouwbreuk, hernam
zij, maar dat je je daarbij van
zulke duivelsche middelen zoudt
bedienen, kon ik onmogelijk
vooruit weten. Je weet, dat het
onmogelijk is, hetgeen je thans
van mij verlangt en je kunt het
sche Christelijke vakverbond stelt
dan ook in zijn, door het congres
aangenomen, ontwerp-regeling van
industrieele scheidsgerechten voor
ten eerstede benoeming van
ondernemers en arbeiders tot
scheidsrechters en ten tweede
de toekenning van de bevoegd
heid aan het scheidsgerecht des-
gewenscht een boekenonderzoek
in te stellen.
Maar wat heeft men in derge
lijke kwesties nu toch aan cijfers
omtrent bedrijfswinsten Of is
het de bedoeling, dat men het
boekenonderzoek zoo ver uit
strekt, dat ook nagegaan wordt
wat met den winst gedaan wordt,
voor welke productieve doelein
den zij worden aangewend La
ten wij dan liever een stap ver
der gaan en de concurrentie af
schaffen. Wanneer een onderne
mer gedwongen kan worden te
toonen hoe hij denkt zijn bedrijf
uit te breiden, hoe hij zal pogen
een nieuw afzetgebied te ver
overen, bijvoorbeeld op een bui
tenlander, laten wij dan, herhalen
wij, liever heel den particulieren
ondernemingsvorm afschaffen en
het communistisch stelsel invoe
ren. Voor deze consequentie deinst
men evenwel terug, gelukkig.
Welnu, aanvaarden wij dan ook
liever de estaande werkelijkheid,
waarin waarlijk ^een sprake meer
is van een zijn personeel uitbui
tenden ondernemer. In hun vak
vereenigingen nebben ae arDei-
ders immers een middel om hun
arbeidsvoorwaarden te verbeteren.
Gaan zij hierin te ver, overschrij
den zij de grens van het econo
misch mogelijke, wel, dan onder
vindt gansch de gemeenschap,
ook de arbeiders, daarvan de na
deelige gevolgen. En er is o i.
maar een middel om op den
duur de leiders der vakvereeni
gingen te bewegen zich. naar de
„economische eischen des tijds"
te gedragen, dat is verspreiding
van economisch inzicht. In Ame
rika en Engeland is men in deze
richting reeds werkzaam. De er
varing zal ook in ons land uit
wijzen, dat met allerlei kunst
grepen van wetten- en reglemen
tenmakers den socialen vrede niet
verwezenlijkt, den fatalen klas
senstrijd niet verzacht wordt.
voor geen ander doel verzonnen
hebben, dan om mij te pijnigen
en te kwellen. Kan het je dan
werkelijk zulk een groote bevre
diging schenken, mij voor je in
het stof te zien
„Maar wie spreekt daarover
Ik geef je integendeel de ver
zekering, dat ik de echtgenoot
van mijn schoonvader steeds met
j alle verschuldigde eerbied zal
behandelen".
„Zwijgriep zij met fonke
lende oogen uit. Noem dat woord
niet nog eens, dat ik niet hooren
kan en niet hooren wilInge
borg Wallroth zal nooit je vrouw
worden, zoolang ik nog de kracht
bezit het te verhinderen.
,Ah, dat is bepaald een ver
rassing En je redenen daar
voor
„Je kunt in werkelijkheid niet
zoo eerloos zijn, dat ik ze je
eerst zou moeten noemen. Óf
wil je me wijs maken, dat je het
meisje bemint?"
„Mijn genegenheid voor haar
is in ieder geval niet geringer
dan de hartstocht, die jij voor
haar vader gevoelt. Maar als
verstandige menschen, die zich
voorgenomen hebben in deze
snoode wereld zoo gemakkelijk
mogelijk vooruit te komen, moes-
In Duitschland heeft men thans
een vijfjarige ervaring op het
gebied van „medezeggenschap".
Bij de wet van 4 Februari 1920,
het z g. „Betriebsrate gesetz",
werd de oprichting van onder
nemingsraden verplichtendgesteld
voor alle bedrijven van eenigen
omvang. Leest men den tekst
van de wet, dan kan men niet
anders verklaren dan dat inder
daad aan de ondernemingsraden
een groote mate van medezeg
genschap is gegeven. En men
was in 1920 in vakvereenigings-
kringen wat blij met de invoe
ring van den nieuwen vorm van
industrieele democratie. Dit was
het begin redeneerde men, nu
kon constructieven arbeid ver
richt worden. Ook de delegatie
van S. D. A. P. en N. V. V., die
in verband met het vraagstuk van
medezeggenschap een studiereis
naar Duitschland maakre, moest
in haar rapport vaststellen, dat
een groote stap in de goede
richting was gedaan, een stap,
waarvan vooral de indirecte ge
volgen van onschatbare betee-
kenis zullen blijken te zijn.
Wij troffen thans in een
Duitsch blad, straks zullen wij
den naam er van noemen, een
••5t"cerige be:p:;l;:4g van de wer
king der ondernemingsraden aan.
Wij vertalen uit deze beschou
wing den volgenden zin
„Hij die eens de taak op zich
zal nemen de geschiedenis te
schrijven van de arbeidersbewe
ging in Duitschland, zal zich af
vragen, hoe het mogelijk is ge
weest, dat zoo veel kostbare tijd
verspild werd, zulke dwaasheden
uitgekraamd, waarvan door vrij
wel niemand eenige waarde werd
gehecht."
V-r, "'^TROUWEN,
Ingezonden Mededeeling.
ten wij dit punt toch geheel bui
ten beschouwing laten. Ook ik zal
wel nooit in staat zijn een ander
vrouwelijk wezen zoo te beminnen,
zooals ik jou bemind heb maar
Zij snelde op hem toe en voor
dat hij het kon verhinderen, had
zij zich voor hem op de knieën
geworpen.
„Als dat waar is, Siegmund",
sprak zij op haastigen, half onder
drukten toon, die een gloed van
hartstocht verried, die men in de
gewoonlijk zoo koele, rustige
Edith stellig niet vermoed zou
hebben, als er werkelijk nog een
klein restje van die oude gene
genheid in je hart voortleeft, laat
mij dan uit barmhartigheid niet
langer lijden onder het denkbeeld,
dat het je inderdaad ernst zou
kunnen zijn met dit verschrikke
lijke voornemen. Zie, je hebt
immers nu bereikt, waarom het
je feitelijk te doen was. Ik ver
neder mij zoo diep voor je, zooals
ik mij voor een ander nooit of
nimmer vernederd zou hebben
waartoe zou je nog meer ver
langen Ik heb geen rechten meer
op je en ik mag je natuurlijk
niet beletten naar de hand van
een rijk meisje te dingen, als je
denkt op deze wijze je geluk te
kunnen vinden. Maar laat het
Een die te veel vertrouwen i.ud in de loya.iteit der werkloozei. or.deruteuning.
Dit is geen ma'isch oordeel
van de.„Deutsche Gewerk-
schaftzeitung", het vakblad van
de socialistische vakbeweging in
Duitschland
Wij zullen aan het artikel niet
meer ontleenen, want de hier
boven'aangehaalde zin geeft on
dubbelzinnig de strekking van
het geheele betoog weer.
In Duitschland is gebleken,
dat medezeggenschap in de prak
tijk voor de revolutionaire vak-,
beweging nul en van geener
waarde is, wanneer hare leiders
niet de baas in de raden zijn.
MerkwaardigIn Engeland
heeft men de vrijwillige „Whitley
Counciles." Zij zijn, enkele uit
zonderingen daargelaten, mislukt.
Het laatste officieele rapport over
de werking van deze consiles is
inderdaad bedroevend. Duitsch-
in hemelsnaam niet dit meisje
zijn, Siegmund niet Ingeborg
Wallroth Ik zal mij er in weten
te schikken, dat je een ander zult
toebehoorenmaar ik zou het
niet kunnen verdragen, als ik je
dagelijks aan de zijde van die
andere zou zien, misschien zelfs
wel getuige moeten zijn van je
lief koozingen en daarbij een
rustigen moederlijken glimlach te
moeten huichelen. Dat zou mij
binnen korten tijd waanzinnig
maken, want ik heb nooit op
gehouden je te beminnen".
Zij sloeg haar handen voor het
gelaatdoctor Artois boog zich
echter over de knielende heen en
fluisterde haar in het oorZou
daarbij dan niet enkel een kleine
comedie voor de oogen der
wereld kunnen worden opgevoerd?
Juist omdat ik je niet verliezen
wil
Alsof zij door een giftige slang
was gebeten, kromp zij ineen om
zich het volgend oogenblik snel
op te richten en haar handen
afwerend naar hem uitte strekken.
„Geen woord meer of ik wijs
je de deur! Denk je, dat ik voor
het altaar zou kunnen treden met
de vooropgezette bedoeling een
huichelaarster te zijn Neen, zoo
waar als ik hier sta zoo was
land kent gedwongen medezeg
genschap. Ook hier mislukking
Het schijnt dan toch, dat Le
nin het bij het rechte eind had,'
toen hij in 1919 decreteerde, dat
de productie alleen behoorlijk
opgevoerd kan worden indien de
fabrieksleider in het bedrijf de
baas was. Zij trad toen welis
waar wat bruut op, door eiken
vorm van medezeggenschap uit
te schakelen, maar dat was nood
zakelijk vanwege de janboel, die
overal heerschte.
Het is een lastig vraagstuk,
dat van de medezeggenschap, of
zoo men wil van de industrie-
eele democratie. Men kan bij
meerderheid van stemmen in een
parlement uitmaken, of de een
of andere wet al dan niet zal
worden uitgevoerd, maar het
schijnt toch niet mogelijk om
het niet gemeend
Ook Artois was opgestaan en
in plaats van den beminnelijken
glimlach, die hem tot nu toe
steeds niet verlaten had, vertoonde
zijn anders zoo knap gelaat een
sombere, dreigende uitdrukking.
„Hoe je er ook over moogt
denken, dierbare Edith, ik kan je
tot mijn leedwezen niet het ge
noegen doen naar een andere
rijke erfdochter uit te zien. Het
is heel dwaas van je om te den
ken, dat ik moeite doe voor
Ingeborg Wallroth, alleen om jou
onaangenaam te zijn. Ik doe het
integendeel, omdat het water mij
letterlijk tot aan de lippen is
gestegen. Waarschijnlijk zou ik
haar ook genomen hebben, indien
zij oud en leelijk was geweest
want geheel afgezien van het feit,
dat ik op een daadwerkelijken
steun van den professor wel niet
eerder zal kunnen rekenen, al
vorens ik tot zijn schoonzoon
gepromoveerd ben, is de verloving
met een als algemeen zeer rijk
bekend staand meisje voor mij
thans een onvoorwaardelijke eisch
ter geruststelling van mijn schuld»
eischers".
„Ter geruststelling van je
schuldeischers vroeg Edith met
doffe stem.
(Wordt vervolgd.)