"Backin
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijkse!) Omzicht,
De velgelee Kindeien.
Als bet stof op de straat,
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
34e Jaargang
Zaterdag 27 Juni 1925
Nummer 3040
yspiLtigTeH.
Ingezonden Mededeeling,
Een Vruchten-Taart tuu es
DrOefker's
Bakpoeder
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprjjs per drie maanden f 1.25
franco per po»t f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo.'T BRESKENS PO»*!1
Postgiro
4
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Wanneer er op een verrassing,
een gebeurtenis, een daad, ook
een politieke nota al te lang
gewacht moet worden en er al
zooveel weken en maanden van
tevoren over gepraat en geraden
en voorspeld is wat er wel in
zal staan, is gewoonlijk de be
langstelling maar matig meer,
wanneer eindelijk het lang ver
wachte zich aan het publiek
vertoont. Meestal is er wel door
al het raden en vermoeden heen
zooveel van uitgelekt, dat de
verwachting van iets bijzonders
van een verrassing teleurgesteld
wordt, zoodat vrijwel iedereen
zucht
„O, is het dat maar Maar dat
weet ik wel".
Op de ontwapeningsnota, die
de geallieerden siads Januari
aan Duitschland zouden zenden,
waren, al voor dat ze versche
nen was, zooveel commentaren
gemaakt,dat bij haar verschijning
eigenlijk niemand wat anders
te zeggen wist, dan dat ze te
genviel en dat het niet goed
duidelijk was, waarom die zoo
lang was uitgesteld, tenzij dan
dat de geallieerden met dat uit
stel zelf een bedoeling hadden
gehad. Het Fransche antwoord
op het Duitsche aanbod om deel
te nemen aan het veiligheids
verdrag, waarover sinds gerui-
men tijd tusschen Engeland en
Frankrijk onderhandeld werd,
heelt al evenzeer lang op zich
laten wachten. Het was begrij
pelijker. Het ging hier niet over
het vaststellen en vermelden van
feiten, door de commisiie voor
de ontwapening waar genomen
en waarover dus verder tusschen
de verschillende partijen, die de
geallieerden vormen, geen ver
schil van meening kan bestaan,
maar om de wijze, .waarop de
woorden, waarmee men het Duit
sche aanbod zou beantwoorden,
waaromtrent van den aanvang
af tusschen die partijen, speciaal
5
Eei.s wekte de jonge man den
zakkenroller en vroeg Moeten
wij hier den geheelen nacht
blijven
.Zeker", hernam de dief.
,En krijgen wij niets te eten?"
De dief keerde zich om en
hervatte zijn sluimering, niet
antwoordende op zulk een dwaze
vraag.
Prisca, die het woord .eten"
had opgevangen, luisterde met
groote aandacht; kon ze maar
wat brood krijgen voor haar
zusje I Maar toen er geen ant
woord kwam op de vraag van
den jongen man, begreep zij 't.
Er was dien nacht geen hoop
op eenig voedsel.
.O moeder, moeder 1" jam
merde ze luid. Ze kon niet
gelooven, dat haar moeder doof
zou zijn voor haar gebeden.
Haar lichaam was weliswaar
dood en koud - maar ze moest
toch ergens zijn 1
't Werd duisterder in de cel;
om het uur knarste een sleutel
in het slot, werden de grendels
weggeschoven, en kwamen agen
ten binnen, boven de gearres
teerden een petroleumlamp hou
tusschen Engeland en Frankrijk,
een zeer ernstig verschil van
meening bleek te bestaan.
De onderhandelingen, die noo-
dig waren, om dat verschil zoo
goed mogelijk te overbruggen
vorderde tijd. Maar die tijd ge
bruikte iedere journalist, iedere
politicus, iedere belangstellende
tenslotte om uit te denken en
uit te vorschen, waarop die on
derhandelingen wel zouden uit-
loopen en op welke wijze de
twee bondgenooten het zouden
eens worden. En dit raden had
dank zij ook de uitlatingen van
allerlei betrokkenen, wel zooveel
succes gehad, dat nu niet alleen
het resultaat dier onderhande
lingen eindelijk in een Fransche
antwoordnota is neergelegd,
maar ook het verloop der on
derhandelingen in 't kort ge
schetst wo dt, en riemand meer
verwonderd staat, maar, ook de
belangstelling maar vrij gering
blijkt. Het blijkt zoo ongeveer te
wezen als men verwacht had.
En over dit verwachtte, heeft
men al zooveel gepraat, dat het
alles oud nieuws lijkt.
Een ding heeft men alleen ge
wonnen. Dat is de zekerheid.
Men weet nu, hoe Frankrijk en
Engeland tegenover elkaar ston
den en hoe en waarover, die
het tenslotte eens zijn geworden.
De Fransche nota krijgt daar
mee de beteekenis van een nota
der twee bondgenooten. En de
daarin bereikte overeenstemming
blijkt het resultaat te zijn, dat
men vermoed had.
Het verschil tusschen de twee
bestond hierin, dat Frankrijk
het te sluiten verdrag voor den
geheelen torritoriale status quo
in Europa wou laten gelden, en
dus Engeland zoo goed als
Duitschland den bestaanden toe
stand wilde doen waarborgen
onder belofté van Engeland's
zijde, dat het voor de handha
ving daarvan al zijn strijdkrach
ten zou inzetten, maar dat En
geland die belofte alleen voor
West Europa en den Rijn wilde
geven en ook Duitschland niet
dende om zeker te zijn dat zij
er zich nog bevonden. Als dat
bezoek was afgelegd, vertrokken
ze, een diepe duisternis achter
latende. Er was zelfs geen schijn
sel meer van de gaspit, die
gaspit, die men reeds vroeg had
uitgedaan.
Toen het later werd, snikte
de jonge man zich in slaap,
snorkte de zakkenroller en sliep
ook de oude vrouw in, maar de
kinderen konden niet slapen
hun kleederen waren op het lijf
gedroogd en stijf en strak ge
worden hnn gewrichten waren
pijnlijkeen hevige koorts had
hen bevangen met zijn huive
ringen, zijn gloeiïngen, zijn ril
lingen, zijn pijnlijke keelze
meenden dat ze alleen maar
hongerig waren, maar ze waren
ernstig ziek. De tijd ging voor
hén voorbij in een treurig lijden,
afgewisseld door benauwde droo-
men, waarin ze luid gilden. Bij
een van die hevige aanvallen
wierp de zakkenroller een zijner
laarzen naar hen toe, en daarna
de tweede, De laatste trof Pris
ca aan het hoofd. De oude
vrouw ontwaakte en flauw be
seffende wat er voorviel, zeide
zij„Sla de kinderen toch niet".
,Ik zal ze doodsteken, als ze
zich niet stilhouden", hernam de
dief.
Prisca begreep de beteekenis
verplicht wilde zien in zijn Oosten
getrokken grenzen als onveran
derlijk te erkennen. Het ging
dus tusschen de twee om de ze
kerheid voor de toestand in
Midden- en Oost-Europa.
En nu blijkt, dat Engeland
zijn standpunt principiêel heeft
gehandhaafd, maar tevens heeft
erkend, dat de vredesverdragen,
die ook den toestand in Midden-
en Oost-Europa regelen, natuur
lijk ongewijzigd gehandhaafd
blijven en dus Frankrijk, wan
neer die toestand bedreigt wordt,
wanneer de arbitrageverdragen,
tusschen Duitschland en zijn
Oostelijke buren te sluiten, ge
schonden worden door de gede
militariseerde Rijnzone heen die
buren te hulp mig komen. On
danks de priocipieele handha
ving komt het dus belangrijk
aan Frankrijk'» wenschen tege
moet door de bepaling omtrent
de verantwoordelijkheid der vre
desverdragen, den eisch van
tusschen Duitschland en zijn
Oostelijke buren te sluiten arbi
trageverdragen en het toekennen
aan Frankrijk van het recht om
door Duitsch gebied te trekken,
zonder dat daarmee het veilig
heidsverdrag geschonden zal zijn.
En het is wel waarschijnlijk
dat juist deze tegemoetkoming
en vooral de erkenning van het
recht van doortocht bij de Duit
sche regeering op ernstige be
zwaren zal stuiten, terwijl even-
eens de eisch, dat Duitschland
eerst tot den volkenbond moet
toetreden de tot stand koming
van het verdrag ernstig kan be
moeilijken. Een conflict tusschen
Duitschland en Polen lijkt in de
toekomst lang niet uitgesloten.
En in dat geval zal het Frank
rijk altijd gemakkelijk vallen
het ontstaan van het conflict
zoo te verklaren, dat het, feite
lijk met Engeland's toestemming
en dut onder verwachting van
Engeland's toekomstige steun,
Polen te hulp komt. Juist de
oogenblikkelijke Duitsch-Pool-
sche verhouding moet Duitsch
land op die mogelijkheid be
zijner woorden haar vermoeide
oogleden verwijdden zich en zij
trok haar zusje nog iets dichter
naar zich toe met een moederliik
gebaar van bescherming. Zij
dwong zich om wakker te blij
ven en het gelukte haar Petro-
nilla tot rust te brengen. Zoo
ging de donkere nacht voorbij.
Het grauwe licht, dat den vol
genden morgen van de gang
naar binnen drong, verleende
aan de gestalte van de oude
vrouw, het domme gelaat van
den jongen man het brutale
uiterlijk en de slechtriekende
kleederen van den dief, aan de
vulie steenen van de cel en aan
haar naakte, grauwe muren een
nog afzichtelijker uitzicht. De
kinderen durfden niet op te
zien ze drongen nog tegen
elkaar aan, ze geloofden nog
steeds, dat op de een of andere
wijs hun moeder te hulp zou
komen. De drie andere gevan
genen werden een voor een
door de agenten weggeleid en
niemand hunner kwam weer
terug.
„Ze zullen ons vergeten, en
wij zullen sterven", dacht zij,
doch zonder er bedroefd om te
zijn. Als de gevangenbewaar
der haar zusje maar iets te eten
gaf! Petronilla mompelde voort
durend „Moeder, moederl Waar
is het brood?"
dacht maken.
De handelsverhoudingen tus
schen Duitschland en Polen wer
den tot aan den lsten Juni be-
heerscht door het Verdrag van
Versailles, dat Duitschland ver
plichtte tegen bepaalde voor
waarden verschillende waren en
producten uit Polen uit te voe
ren zoodat bijv. per maand
500.000 ton kolen uit Silezië in
Duitschland werden geïmpor
teerd, wat een maandelijksche
betaling van 5 millioen goud
mark beteekende. Nu de desbe
treffende bepaling haar kracht
heeft verloren en een handels
overeenkomst tusschen de twee
landen voor de bepalingen van
het vredesverdrag in de plaats
moet komen, is Duitschland tot
een dergelijke invoer niet lan
ger bereid.
Maar Polen weet met de op-
breugst van de Silezische kolen
mijnen geen weg en voelt zich
dus met een algemeene werk
loosheid bedreid. En waar ook
de andere Silezische mijnen van
den uitvoer naar Duitschland af
hankelijk zijn en Polen voor zijn
geheelen uitvoer op Duitschland
is aangewezen, voelt dit land
zich door een economische crisis
bedreigd. Het heeft er blijkbaar
aan gedacht de Duitsche invoer
te weren en aldus een economi-
schen oorlog tusschen de twee
buurstaten uit te lokken. Maar
overtuigd dat het daarbij aan
het korste eind zou trekken, wil
het toch liever door onderhan
delingen zijn doel trachten te
bereiken. Lukt dat niet, dan lijkt
een economische oorlog onver
mijdelijk. En iedereen weet, hoe
gemakkelijk die tot een ernstig
conflict kan leiden. Het gevaar,
dat Duitschland in 't nieuwe vei
ligheidsverdrag kan bedreigen,
is dus niet denkbeeldig. Maar dit
gevaar bedreigt ook Europa net
zooveel als het andere veilig
heidsverdrag. Het is het gevaar
uit het Oosten, dat altijd acuut
blijft en dat alleen wijziging der
vredesverdragen terzijde kan
stellen.
't Was reeds laat in den voor
middag, toen men eindelijk de
twee kinderen kwam halen.
„Staat op 1" zeide de agent,
hun een schop gevende. Bevende
trachtte Prisca op te staan, maar
haar ledematen geleken wel
stijve, holle stokken.
Petronilla riep maar aanhou
dend, „Moeder brood 1" Met
ruwe handen trok de man hen
op van den grond„ga met mij
mede, anders zal het slecht met
u afloop en", zeide hij,'t dient
nergens toe of ge u al ziekhoudt".
Prisca trachtte te gehoorzamen,
want zij had genoeg verstand om
te begrijpen, dat elk verzet na-
deelig zou zijn. Hare voeten
waren doof en haar spieren
schenen verstijfd, maar het ge
lukte haar toch Petronilla op te
tillen, en haar zelf voortslee-
pende en half dragende, ging ze
voor den agent uit, die hen vast
hield bij het haar, waaraan hij
nu en dan een geweldigen ruk
gaf.
Zij werden gebracht voor den
commissaris van politie, die een
bevelschrift moest afgeven om
ze naar de gevangenis te bren
gen. De commissaris had reeds
op de verklaring van de agenten
de drie anderen naar de ge
vangenis verwezen. Toen de
twee kinderen voor hem gebracht
werden, keek hij naar hen met
Voor slechts 1.15
een voor direct gebruik gereed Gistpoedcr
Backin vervangt de Gist.
Met Backin rijst liet deeg onder het bakken-
500 gr. tarwebloem0.16
1 pakje Dr. Oetkers's Backin 0.07*Jg
100 gr. boter f 0.28 mare. 0.12
2 eieren. 0.12
V# liter melk0.02
een weinig zout
100 gr suiker 0.05'/#
3 pond truit (Klapbessen,
Bessen, Kersen ol derg.)0.60
r 1.15
Bereiding: Men bereide het deeg op de
gewone wijze, rolle het dik of dun uit, al
naar gelang men een of meer goed ingevette
bakblikken ermede wil bedekken. Men be*
lcggc de met dit deeg bedekte bakblikken
mei ontpitte, gesuikerde vruchten Indien
hei fruit zeer sappig is. bestrooie men hei
rijkelijk met geraspte beschuit of paneermeel
en een' weinig suiker <v
Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker,
en dat op elk pakje als Eenlge Importeurs
E. Ostermaiin Co., A'dam, vermeld zijn.
Waar niet verkrijgbaar wende men zich
direct tot deze Importeurs, die op aanvrage
ook zen g r a t i s=receptenboekje toezenden.
Het volgende ontleenen wij
aan „School en Huis".
Kort achter elkaar hebben we
nu een viertal nogal sensationeele
krantenberichten gekregen over
kinderen die in een school „ver
geten" waren.
En de heei Ter Hall heeft
als Kamerlid over deze kwestie
„vragen" aan de Minister ge
stelddaarbij de idee opperend!
dat verbod van schoolblijf-atraf
een vaag gevoel van medelijden;
zij waren zulke nietige atomen,
te nietig haast om er een wet
op toe te passeo. Maar hij luis
terde naar de beschuldiging die
tegen hen werd ingebracht.
„Zij zijn nog heel jong", zeide
eindelijk de commissaris, „maar
als ze reeds dikwijls
Ze zijn oude, onverbeterlijke
bedelaars", herhaalde de agent.
„Waar woont gij vroeg nu
de commissaris.
„In de hut", zeide Prisca zacht.
„Waar is uw moeder?"
„In de hut".
„Waar is die hut
Prisca gaf geen antwoord, ze
wist het niet.
„Uw naam en ouderdom
vervolgde hij.
Prisca gaf geen aatwoord.
„Gij moet de moeder opsporen",
zeide de commissaris tot de
agenten; ,de schuld ligt meer
aan haar dan aan die kinderen".
„Waar is uw moeder?" zeide
de agent Prisca heen en weer
schuddende.
„Dood dood", zeide het
kiod.
„Maar als ze toch ia de hut is?"
„Zij is in de hut".
„En waar is die
Prisca maakte een vaag ge-
baar om een onmetelijken af.
stand aan te duiden.
(Slot volgt)