"Backin ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijkse!) Omzicht, De velgelee Kindeien. Als bet stof op de straat, VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 34e Jaargang Zaterdag 27 Juni 1925 Nummer 3040 yspiLtigTeH. Ingezonden Mededeeling, Een Vruchten-Taart tuu es DrOefker's Bakpoeder BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprjjs per drie maanden f 1.25 franco per po»t f 1,40 A d v e r t e n 11 e p r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNo.'T BRESKENS PO»*!1 Postgiro 4 Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Wanneer er op een verrassing, een gebeurtenis, een daad, ook een politieke nota al te lang gewacht moet worden en er al zooveel weken en maanden van tevoren over gepraat en geraden en voorspeld is wat er wel in zal staan, is gewoonlijk de be langstelling maar matig meer, wanneer eindelijk het lang ver wachte zich aan het publiek vertoont. Meestal is er wel door al het raden en vermoeden heen zooveel van uitgelekt, dat de verwachting van iets bijzonders van een verrassing teleurgesteld wordt, zoodat vrijwel iedereen zucht „O, is het dat maar Maar dat weet ik wel". Op de ontwapeningsnota, die de geallieerden siads Januari aan Duitschland zouden zenden, waren, al voor dat ze versche nen was, zooveel commentaren gemaakt,dat bij haar verschijning eigenlijk niemand wat anders te zeggen wist, dan dat ze te genviel en dat het niet goed duidelijk was, waarom die zoo lang was uitgesteld, tenzij dan dat de geallieerden met dat uit stel zelf een bedoeling hadden gehad. Het Fransche antwoord op het Duitsche aanbod om deel te nemen aan het veiligheids verdrag, waarover sinds gerui- men tijd tusschen Engeland en Frankrijk onderhandeld werd, heelt al evenzeer lang op zich laten wachten. Het was begrij pelijker. Het ging hier niet over het vaststellen en vermelden van feiten, door de commisiie voor de ontwapening waar genomen en waarover dus verder tusschen de verschillende partijen, die de geallieerden vormen, geen ver schil van meening kan bestaan, maar om de wijze, .waarop de woorden, waarmee men het Duit sche aanbod zou beantwoorden, waaromtrent van den aanvang af tusschen die partijen, speciaal 5 Eei.s wekte de jonge man den zakkenroller en vroeg Moeten wij hier den geheelen nacht blijven .Zeker", hernam de dief. ,En krijgen wij niets te eten?" De dief keerde zich om en hervatte zijn sluimering, niet antwoordende op zulk een dwaze vraag. Prisca, die het woord .eten" had opgevangen, luisterde met groote aandacht; kon ze maar wat brood krijgen voor haar zusje I Maar toen er geen ant woord kwam op de vraag van den jongen man, begreep zij 't. Er was dien nacht geen hoop op eenig voedsel. .O moeder, moeder 1" jam merde ze luid. Ze kon niet gelooven, dat haar moeder doof zou zijn voor haar gebeden. Haar lichaam was weliswaar dood en koud - maar ze moest toch ergens zijn 1 't Werd duisterder in de cel; om het uur knarste een sleutel in het slot, werden de grendels weggeschoven, en kwamen agen ten binnen, boven de gearres teerden een petroleumlamp hou tusschen Engeland en Frankrijk, een zeer ernstig verschil van meening bleek te bestaan. De onderhandelingen, die noo- dig waren, om dat verschil zoo goed mogelijk te overbruggen vorderde tijd. Maar die tijd ge bruikte iedere journalist, iedere politicus, iedere belangstellende tenslotte om uit te denken en uit te vorschen, waarop die on derhandelingen wel zouden uit- loopen en op welke wijze de twee bondgenooten het zouden eens worden. En dit raden had dank zij ook de uitlatingen van allerlei betrokkenen, wel zooveel succes gehad, dat nu niet alleen het resultaat dier onderhande lingen eindelijk in een Fransche antwoordnota is neergelegd, maar ook het verloop der on derhandelingen in 't kort ge schetst wo dt, en riemand meer verwonderd staat, maar, ook de belangstelling maar vrij gering blijkt. Het blijkt zoo ongeveer te wezen als men verwacht had. En over dit verwachtte, heeft men al zooveel gepraat, dat het alles oud nieuws lijkt. Een ding heeft men alleen ge wonnen. Dat is de zekerheid. Men weet nu, hoe Frankrijk en Engeland tegenover elkaar ston den en hoe en waarover, die het tenslotte eens zijn geworden. De Fransche nota krijgt daar mee de beteekenis van een nota der twee bondgenooten. En de daarin bereikte overeenstemming blijkt het resultaat te zijn, dat men vermoed had. Het verschil tusschen de twee bestond hierin, dat Frankrijk het te sluiten verdrag voor den geheelen torritoriale status quo in Europa wou laten gelden, en dus Engeland zoo goed als Duitschland den bestaanden toe stand wilde doen waarborgen onder belofté van Engeland's zijde, dat het voor de handha ving daarvan al zijn strijdkrach ten zou inzetten, maar dat En geland die belofte alleen voor West Europa en den Rijn wilde geven en ook Duitschland niet dende om zeker te zijn dat zij er zich nog bevonden. Als dat bezoek was afgelegd, vertrokken ze, een diepe duisternis achter latende. Er was zelfs geen schijn sel meer van de gaspit, die gaspit, die men reeds vroeg had uitgedaan. Toen het later werd, snikte de jonge man zich in slaap, snorkte de zakkenroller en sliep ook de oude vrouw in, maar de kinderen konden niet slapen hun kleederen waren op het lijf gedroogd en stijf en strak ge worden hnn gewrichten waren pijnlijkeen hevige koorts had hen bevangen met zijn huive ringen, zijn gloeiïngen, zijn ril lingen, zijn pijnlijke keelze meenden dat ze alleen maar hongerig waren, maar ze waren ernstig ziek. De tijd ging voor hén voorbij in een treurig lijden, afgewisseld door benauwde droo- men, waarin ze luid gilden. Bij een van die hevige aanvallen wierp de zakkenroller een zijner laarzen naar hen toe, en daarna de tweede, De laatste trof Pris ca aan het hoofd. De oude vrouw ontwaakte en flauw be seffende wat er voorviel, zeide zij„Sla de kinderen toch niet". ,Ik zal ze doodsteken, als ze zich niet stilhouden", hernam de dief. Prisca begreep de beteekenis verplicht wilde zien in zijn Oosten getrokken grenzen als onveran derlijk te erkennen. Het ging dus tusschen de twee om de ze kerheid voor de toestand in Midden- en Oost-Europa. En nu blijkt, dat Engeland zijn standpunt principiêel heeft gehandhaafd, maar tevens heeft erkend, dat de vredesverdragen, die ook den toestand in Midden- en Oost-Europa regelen, natuur lijk ongewijzigd gehandhaafd blijven en dus Frankrijk, wan neer die toestand bedreigt wordt, wanneer de arbitrageverdragen, tusschen Duitschland en zijn Oostelijke buren te sluiten, ge schonden worden door de gede militariseerde Rijnzone heen die buren te hulp mig komen. On danks de priocipieele handha ving komt het dus belangrijk aan Frankrijk'» wenschen tege moet door de bepaling omtrent de verantwoordelijkheid der vre desverdragen, den eisch van tusschen Duitschland en zijn Oostelijke buren te sluiten arbi trageverdragen en het toekennen aan Frankrijk van het recht om door Duitsch gebied te trekken, zonder dat daarmee het veilig heidsverdrag geschonden zal zijn. En het is wel waarschijnlijk dat juist deze tegemoetkoming en vooral de erkenning van het recht van doortocht bij de Duit sche regeering op ernstige be zwaren zal stuiten, terwijl even- eens de eisch, dat Duitschland eerst tot den volkenbond moet toetreden de tot stand koming van het verdrag ernstig kan be moeilijken. Een conflict tusschen Duitschland en Polen lijkt in de toekomst lang niet uitgesloten. En in dat geval zal het Frank rijk altijd gemakkelijk vallen het ontstaan van het conflict zoo te verklaren, dat het, feite lijk met Engeland's toestemming en dut onder verwachting van Engeland's toekomstige steun, Polen te hulp komt. Juist de oogenblikkelijke Duitsch-Pool- sche verhouding moet Duitsch land op die mogelijkheid be zijner woorden haar vermoeide oogleden verwijdden zich en zij trok haar zusje nog iets dichter naar zich toe met een moederliik gebaar van bescherming. Zij dwong zich om wakker te blij ven en het gelukte haar Petro- nilla tot rust te brengen. Zoo ging de donkere nacht voorbij. Het grauwe licht, dat den vol genden morgen van de gang naar binnen drong, verleende aan de gestalte van de oude vrouw, het domme gelaat van den jongen man het brutale uiterlijk en de slechtriekende kleederen van den dief, aan de vulie steenen van de cel en aan haar naakte, grauwe muren een nog afzichtelijker uitzicht. De kinderen durfden niet op te zien ze drongen nog tegen elkaar aan, ze geloofden nog steeds, dat op de een of andere wijs hun moeder te hulp zou komen. De drie andere gevan genen werden een voor een door de agenten weggeleid en niemand hunner kwam weer terug. „Ze zullen ons vergeten, en wij zullen sterven", dacht zij, doch zonder er bedroefd om te zijn. Als de gevangenbewaar der haar zusje maar iets te eten gaf! Petronilla mompelde voort durend „Moeder, moederl Waar is het brood?" dacht maken. De handelsverhoudingen tus schen Duitschland en Polen wer den tot aan den lsten Juni be- heerscht door het Verdrag van Versailles, dat Duitschland ver plichtte tegen bepaalde voor waarden verschillende waren en producten uit Polen uit te voe ren zoodat bijv. per maand 500.000 ton kolen uit Silezië in Duitschland werden geïmpor teerd, wat een maandelijksche betaling van 5 millioen goud mark beteekende. Nu de desbe treffende bepaling haar kracht heeft verloren en een handels overeenkomst tusschen de twee landen voor de bepalingen van het vredesverdrag in de plaats moet komen, is Duitschland tot een dergelijke invoer niet lan ger bereid. Maar Polen weet met de op- breugst van de Silezische kolen mijnen geen weg en voelt zich dus met een algemeene werk loosheid bedreid. En waar ook de andere Silezische mijnen van den uitvoer naar Duitschland af hankelijk zijn en Polen voor zijn geheelen uitvoer op Duitschland is aangewezen, voelt dit land zich door een economische crisis bedreigd. Het heeft er blijkbaar aan gedacht de Duitsche invoer te weren en aldus een economi- schen oorlog tusschen de twee buurstaten uit te lokken. Maar overtuigd dat het daarbij aan het korste eind zou trekken, wil het toch liever door onderhan delingen zijn doel trachten te bereiken. Lukt dat niet, dan lijkt een economische oorlog onver mijdelijk. En iedereen weet, hoe gemakkelijk die tot een ernstig conflict kan leiden. Het gevaar, dat Duitschland in 't nieuwe vei ligheidsverdrag kan bedreigen, is dus niet denkbeeldig. Maar dit gevaar bedreigt ook Europa net zooveel als het andere veilig heidsverdrag. Het is het gevaar uit het Oosten, dat altijd acuut blijft en dat alleen wijziging der vredesverdragen terzijde kan stellen. 't Was reeds laat in den voor middag, toen men eindelijk de twee kinderen kwam halen. „Staat op 1" zeide de agent, hun een schop gevende. Bevende trachtte Prisca op te staan, maar haar ledematen geleken wel stijve, holle stokken. Petronilla riep maar aanhou dend, „Moeder brood 1" Met ruwe handen trok de man hen op van den grond„ga met mij mede, anders zal het slecht met u afloop en", zeide hij,'t dient nergens toe of ge u al ziekhoudt". Prisca trachtte te gehoorzamen, want zij had genoeg verstand om te begrijpen, dat elk verzet na- deelig zou zijn. Hare voeten waren doof en haar spieren schenen verstijfd, maar het ge lukte haar toch Petronilla op te tillen, en haar zelf voortslee- pende en half dragende, ging ze voor den agent uit, die hen vast hield bij het haar, waaraan hij nu en dan een geweldigen ruk gaf. Zij werden gebracht voor den commissaris van politie, die een bevelschrift moest afgeven om ze naar de gevangenis te bren gen. De commissaris had reeds op de verklaring van de agenten de drie anderen naar de ge vangenis verwezen. Toen de twee kinderen voor hem gebracht werden, keek hij naar hen met Voor slechts 1.15 een voor direct gebruik gereed Gistpoedcr Backin vervangt de Gist. Met Backin rijst liet deeg onder het bakken- 500 gr. tarwebloem0.16 1 pakje Dr. Oetkers's Backin 0.07*Jg 100 gr. boter f 0.28 mare. 0.12 2 eieren. 0.12 V# liter melk0.02 een weinig zout 100 gr suiker 0.05'/# 3 pond truit (Klapbessen, Bessen, Kersen ol derg.)0.60 r 1.15 Bereiding: Men bereide het deeg op de gewone wijze, rolle het dik of dun uit, al naar gelang men een of meer goed ingevette bakblikken ermede wil bedekken. Men be* lcggc de met dit deeg bedekte bakblikken mei ontpitte, gesuikerde vruchten Indien hei fruit zeer sappig is. bestrooie men hei rijkelijk met geraspte beschuit of paneermeel en een' weinig suiker <v Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker, en dat op elk pakje als Eenlge Importeurs E. Ostermaiin Co., A'dam, vermeld zijn. Waar niet verkrijgbaar wende men zich direct tot deze Importeurs, die op aanvrage ook zen g r a t i s=receptenboekje toezenden. Het volgende ontleenen wij aan „School en Huis". Kort achter elkaar hebben we nu een viertal nogal sensationeele krantenberichten gekregen over kinderen die in een school „ver geten" waren. En de heei Ter Hall heeft als Kamerlid over deze kwestie „vragen" aan de Minister ge stelddaarbij de idee opperend! dat verbod van schoolblijf-atraf een vaag gevoel van medelijden; zij waren zulke nietige atomen, te nietig haast om er een wet op toe te passeo. Maar hij luis terde naar de beschuldiging die tegen hen werd ingebracht. „Zij zijn nog heel jong", zeide eindelijk de commissaris, „maar als ze reeds dikwijls Ze zijn oude, onverbeterlijke bedelaars", herhaalde de agent. „Waar woont gij vroeg nu de commissaris. „In de hut", zeide Prisca zacht. „Waar is uw moeder?" „In de hut". „Waar is die hut Prisca gaf geen antwoord, ze wist het niet. „Uw naam en ouderdom vervolgde hij. Prisca gaf geen aatwoord. „Gij moet de moeder opsporen", zeide de commissaris tot de agenten; ,de schuld ligt meer aan haar dan aan die kinderen". „Waar is uw moeder?" zeide de agent Prisca heen en weer schuddende. „Dood dood", zeide het kiod. „Maar als ze toch ia de hut is?" „Zij is in de hut". „En waar is die Prisca maakte een vaag ge- baar om een onmetelijken af. stand aan te duiden. (Slot volgt)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1925 | | pagina 1