M GALEISLAAF.
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijkscli Overzicbt.
L
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprys per drie maanden f 1.25
franco per po»t f 1,40
Ad vertentiepry s van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Telefoon
No. 21
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
BRESKENS
Postgiro
17704
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot ulteriyk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
34e Jaargang
Zaterdag 7 Februari 1925
Nummer 3002
Het ia zoo begriipelijk, dat
Frankrijk zich ongerust voelt.
Met behulp van ieder, van vrij
wel de geheele beschaafde we
reld is het erin geslaagd Duitsch-
land te verslaan en zijn macht
te breken en zich zelf de eerste
machtspositie in Europ te ver
overen. Maar het weet, dat die
positie niet in overeenstemminn
is met de macht, die het in eigeg
kracht kan uitotfenen, niet past
bij zijn postuur en dat de ver
slagen buurman verreweg de
meerde is in aantal, in kracht,
in levensenergie. Die gedachte
houdt het in voortdurende vrees.
Wanneer de buurman zich weer
tot zijn natuurlijke kracht ont
wikkelen kan dan is het met de
tegenwoordige machtrpositie van
Frankrijk, zoo het niet zekerop
de nieuwe hulp der oude bond
genooten rekenen kan, beslist
gedaai en loopt bovendien zijn
veiligheid rechtstreeks gevaar.
Die gedachte beheerscht de
Fransche politiek en moet er
noodzakelijkerwijs haar richting
aan geven. Daa-om doet het er
niet zoo heel veel toe, wie in
Frankrijk aan het hoofd der re
geering staat en of het nationale
blok dan w 1 het radicaal soci
alistisch kartel er de macht in
handen heeft. Toen Poircarébij
de verkiezingen de nederlaag
leed, scheen het of met het ra
dicaal bewind onder Herriot een
nieuwe dageraad in de Fransche
buitenlandsche politiek zou aan
breken. En doordat tegelijkertijd
in Engeland de arbeiderspartij
de leiding had gegeven, die de
verzoening van Europa door een
rechtvaardiger en vooral men
schelijker politiek tegenover
Duitschland daadwerkelijk na-
stretfde, kreeg die schijn een
nog grootere mate van waar
schijnlijkheid.
Te zamen met Mac Donald
scheen Herriot door al te zien
van het uitoefenen van een voort
durende druk op Duitschland en
mee te werken aan een redelijke
Een luide gil klonk, toen ver
dween alles in de diepte en op
de golven bleef slechts de sloep
van het jacht zichtbaar. Om de
zwemmers heen doken de be
waker en zijn Kanaken op, zich
vastklemmend aan het wrakhout
van hun boot. Behulpzame ar
men werden uitgestrekt en hij
gend, benauwd, hall bezwijmd,
werden de beide vluchtelingen in
de sloep getrokken.
Take care 1 zei de bootsman.
De matrozen bukten zich. Een
hagelbui van kogels, afgezonden
door de Kanaken der politie,
floot door de lucht. Tenzellden
tijd daagde een tweede sloep op,
die met kracht naar de schip
breukelingen voortvloeide.
Naar het jacht 1 riep Marenval.
De sloep draaide en kliefde de
golven. De zon daalde in dit
oogenblik als een roode bol in
de golven neerde duisternis
breidde zich uit over de zee en
in de verte, op het strand, liet
zich alleen het geroep hooren
van de Kanaken. Een matroos
reikte Jacques en Christian droge
finantieele politiek den eenig mo
gelijken weg te willen gaan tot
herstel van het gedesorganiseerd
Europa.
Al spoedig bleek, dat het
samengaan eigenaardige moei
lijkheden opleverde en Mac
Donald vaak een heel anderen
weg wilde opgaan dan zijn Fran
sche collega. Niet alleen tegen
over Duitschland toonde zich dit
verschil, ook bij het streven naar
den internationalen vrede met
behulp van den volkenbond.
Dat verschil heeft zich nog ster
ker geaccentueerd sedert Mac
Donald den vaak wat angst-
valligen Franschen minister-pre
sident niet meer kon meetrekken
op een zooal niet den door En
geland, begeerden, dan toch op
een tusschenweg.
In de nieuwe conservatieve
Engelsche regeering kreeg Her
riot een maat, dia zich maar
al te graag liet meenemen
langs de wegen der Fransche
politiek. En sinds dien open
baarde zich het werkelijk karak
ter dier politiek weer duidelijker
en onomwonden. Want feitelijk
was er na Poincaré's nederlaag
niets veranderd dan de vorm, de
methode.
Herriot wilde de verzoening,
die Poincarè ook wel zou gewild
hebben, immers met behoud van
Frankrijk's overmacht en Frank-
rijk's veiligheid, Het verschil
was alleen, dat Poincaré op deze
laatste, Herriot vooral op de
verzoening nadruk legde. En
dit verschil heeft zich ook in
Herriot's jonaste rede, die de
bijval der geheele Fransche
Kamer oogstte, maar die van 't
nationale blok wel het luidruch
tigst, duidelijk uitgesproken.
Maar daarnaast bleek, dat de
grondgedachte der Fransche
politiek dezelfde is gebleven en
dat Herriot onvermijdelijk den
weg moet gaan, die deze ge
dachte hem wijst.
Frankrijk zoekt de veiligheid,
maar met behoud van zijn te
genwoordige overheerschende
machtspositieniet dus door de
verzoening, die de sterkere de
voorrang laat. En deze veilig-
kleeren. Zij ontdeden zich van
hun doornatte broeken en kleed
den zich. Maar geen woord werd
gewisseld, voor men aan boord
van het jacht was gekomen. De
sloep werd toen opgeheschen en
het schip koos het ruime sop.
Vrij I beste Jacques 1 zei Ma
renval toen, terwijl hij den jon
gen man greep en teeder aanzag.
Arme kerel, het was tijd dat we
kwamen! Wat ben je veranderd I
Dank u, vrienden, zei Jacques,
die zijn hart wilde luchten, dank
u voor uwe toewijding en moed.
Ik wilde, dat ik u beter de
dankbaarheid kon zeggen, die
in mijn hart is. Maar ik kan geen
woorden vinden. Vergeef me.
Tranen rolden over zijn wan
gen. Hij veegde ze met den
rug der hand at, hield zijn snik
ken in en met een wild gebaar,
liep hij naar het achterschip.
Daar ging hij zitten op een
hoop touwwerk en, zijn hoofd
tusschen de handen gezonken,
verviel hij in diep gepeins.
Je moet hem alleen laten, zei
Tragomer. Hij moet weer tot
zich zelf komen. Morgen is hij
kalmer. Maar ik maak u mijn
compliment, Marenval. Gij hebt
met buitengewoon meesterschap
tegenstand geboden aan de re
geering van uw land. Nu staat
heid zoekt het. door den steun
der oude bondgenooten in den
vorm der beloofde waarborgver-
dragen, een belofte, waarop ook
Herriot, als Poincaré destijds,
een beroep deed, maar daar
naast door het vasthouden van
zijn greep op Duitschland.
Wanneer Herriot verkla'en
moet, waarom Frankrijk en zijn
bondgenooten de Keulschezóne
niet ontruimen willen, dan be
roept hij zicfi op Frankrijk's
veiligheid. Hetjis duidelijk. Niet
om Duitiche tekortkomingen te
straffen, maar ter verzekering
van Frankrijks veiligheid blijft
Frankrijk aan den Rijn.
Nog eern, het is begrijpelijk.
Maar de onmogelijkheid der
verzoening en van het herstel
sp-eekt er zich uit. Want niet
anders dan met geweld kan ook
Frankrijk een natuurlijke groei
tegenhouden. En die natuurlijke
groei leidt onvermijdelijk tot
Duitschlands superioriteit in
macht en invloed.
De Duit8che regeering zal
zich daarop wel niet beroepen.
Maar het antwoord, dat Dr.
Luther, de nieuwe rijkikanselier
op de laatste nota der gealli
eerden gegeven heeft, is aan een
uittarting van Frankrijk met zijn
ware beweegredenen voor den
dag te komen, niet geheel vreemd.
Duitschland wil alle bewezen
tekortkomingen -goed maken,
zoodra het die te weten krijgt.
Zult ge dan nog de bezetting
der zone durven handhaven
schijnt de nota te vragen.
En Luther's uiteenzetting voor
buitenlandsche journalisten lijkt
die vraag te versterken. Ze was
bezadigd kalm en zeker heel
wat minder uitdagend dan men
van een rechtsche regeeriag in
Duitschland had mogen ver
wachten. Houden de conserva
tieven zich nog wat koest, zoo
lang ze heel den buit niet bin
nen hebben
Het is hun gelukt het Pruisi
sche ministerie omver te werpen.
Maar door de herkiezing van
Braun, den socialist, tot minister
president, is het onmiddellijk
herleefd. De aarzeling van het
ge buiten de wet, vriendlief.
Wel, zei Marenval ernstig, er
was vastbeslotenheid noodig. Ik
zag, dat alles zou mialoopen, als
ik hun vervloekte boot niet naar
den kelder zond. En ik heb
waarlijk niet geaarzeld. Maar
verbeeld je, dat ik nog niet het
meest vreesde voor de politie,
voor u en voor mij. Sedert ons
vertrek van het jacht werd de
boot gevolgd door een reus-
achtigen haai, die er op scheen
te loeren, oi er ook iemand in
het water viel. Het is een won
der, dat hij zich niet in den strijd
heeft gemengd.
Ik vreesde ook voor de komst
van een haai en ik had me van
een goed mes voorzien om me
niet zonder tegenstand te laten
verslinden.
Maar hoe is het met Dougall?
vroeg Marenval.
Wel, zooals vooraf was vast
gesteld, moest Dougall naar de
boot der administratie gaan, alsof
hij niets vermoedde. Hij is zeker
vastgehouden door den bewaker,
die mij geleidde. Een brave
kerel, die zoo'n komische manier
had om mij „Milord', te noemen,
want weet ge Marenval, niets
kan de autoriteiten van de ge
dachte afbrengen, dat de Engel-
schen den slag geslagen hebbeD.
centrum houdt echter zijn positie
bedreigd. Als in het rijK wil
ook in Pruisen het centrum niet
met democraten en sociaal-de
mocraten alleen het pad opgaan.
Als tegenwicht tegen dit roode
gezelschap zoekt het de blauwe
kleur der Volkspartij. En het
beroept zich daarop op de kleine
meerderheid, die een coalitie van
centrum, democraten en sociaal
democraten in den Pruisische
Landdag maar heeft. De par
tijen van rechts houden daarmee
haar goede kans. Ze zijn min
der angstvallig en durven het
wel met een minderheid wagen.
Zullen ze ook tegenover 'fle
geallieerden dien moed toonen,
zoodra ze haar positie in het
land zelf zeker weet en de groote
woorden waar weten te maken,
die ze spreken.
Herriot heeft meer gedaan dan
zich op Frankrijk's eisch van
veiligheid beroepen. Hij heeft
ook een beroep gedaan op de
noodzakelijke eensgezindheid der
Europeesche volken tegenover 't
gevaar dat in de Stille Zuidzee
dreigde. Men zou zoo zeggen,
dat dit laatste beroep Frankrijk
moest dringen zijn ander beroep
te herzien en zijn veiligheid aan
den Rijn vaster te verzekeren
dan door de handhaving van
een druk en een machtspositie
die niet te handhaven zijn.
Want het is niet heelenjaal
onmogelijc, dat het door zijn
eiich aan den Rijn te hand
haven, het gevaar van uit de
Zuidzee vergroot. De Europee
sche politiek heeft Japan en
Rusland al in eikaars armen ge
dreven en het gevaar in de Zuid
zee geschapen. Zal zij ook mis
schien Duitschland niet denzelf
den weg opdrijven en in het
Oosten den steun zoeken, dien
het tegenover 't Westen behoeft.
Ingezonden Mededeeling.
Als U WANG A
Doos 60-90ct.Bij Apolh.en drogisten J
Ge hebt al uw voorzorgen
genomen, opdat dit zoo zij. Maar
wat denkt gij, dat er van onzen
matroos wordt
Dougall is een heel verstandige
jongen. Hij kent geen woord
Fransch. Op alle vragen zal hij
antwoorden Ik begrijp het niet,
breng mij voor den Èngelschen
consul. Dit zijn de instructies,
die ik hem heb gegeven. Een
maal voor den consul, is hij er
van af. Hij heeft in niets tot de
ontvluchting meegewerkt. Hij
vergezelde mij, maar hij is van
mij afgegaan op het oogenblik,
dat hij in het gevaar betrokken
had kunnen worden. Ik heb hem
verlaten, een bewijs dus, dat hij
niet tot het komplot behoorde.
Hij is van de bemanning van de
Albert-Eduard", uit Southamp
ton. Het maritieme bestuur van
Nauema heeft onze papieren. In
volle zee gekomen wordt de
„Albert-Eduard" weer de Ma
gie", en ze kunnen gaan zoeken.
In dien tijd neemt onze goede
man de boot naar Sidney en,
geloof me, hij komt voor ons in
Engeland aan.
Marenval knikte goedkeurend
en zei toen
Denkt ge, dat we vervolgd
zullen worden
Dat weten we binnen een uur.
YGrkserswezsn*
Wanneer er een probleem is,
dat door de ontwikkeling der
moderne techniek aan de orde
is, dan is het wel zeker het
verkeerswezen.
Reeds bij een vroegere gele
genheid wezen wij er op, dat
voor een goeden handel een uit
nemend geregeld verkeerswezen
hoofdzaak is. Handel en indu
strie kunnen zich niet meer ont
wikkelen wanneer het verkeer
ook maar eenige belemmerinng
in den weg legt.
Het verkeerswezen brengt fei
telijk drie factoren in zich, welke
alle van groot belang zijn en
die harmonisch behooren samen
te werken, n.l. de exploitatie,
het middel van vervoer en de
wegen. Is een van deze drie on-
derdeelen, die feitelijk op zich
zelf beschouwd weer hoofdfac
toren zijn, want alle nemen een
uiterst voorname plaats in, niet
in orde, dan kan men feitelijk
zeggen, dat het verkeer verre
van gunstig is.
Nu trekt bij een nadere be
schouwing al dadelijk dit de
aandacht, dat de verkeersmid
delen en bloc niet in één hand
zijn. Meestal toch zijn de we
gen, 't- zij land- of waterwegen,
in handen van overheid of van
publiekrechtelijke lichamen.
Het gevolg daarvan is, dat
het onderhoud van wegen enorm
uiteenloopt en vooral de wegen
van sommige publiekrechtelijke
lichamen men denke maar
eens aan de binnenwegen van
sommige polders, die oor ieder
voertuig bijna onbegaanbaar zijn
bijna niet te gebruinen zijn.
Ook vindt men door dezen eigen-
aardigen toestand in het eene
gedeelte van ons land tal van
tol- en bruggelden beslaan, die
vooral voor het verkeer per as,
't zij rijwiel, auto of rijtuig, veel
ongemakken opleveren, terwijl in
andere gedeelten soms speciale
toegangsbewijzen noodig zijn om
bepaalde wegen te mogen be
rijden.
Maar daar maak ik mij niet
ongerust over. Wij varen snel
genoeg en geen adviesjacht der
regeering kan ons achterhalen.
Wanneer we nu eens gingen
eten, Tragomer!
Nu, ik wil niets liever. Van
dat blad heb ik een holle maag
gekregen.
Zullen wij Jacques waarschuwen
Neen, laat hem met rust. Hij
kan eten, waar is hij, als hij
honger heeft. De eenzaamheid
is goed voor hem.
Zij gingen naar beneden. Jacques,
alleen, op het achterschip, onder
het zeil, door den wind opge
zwollen, kreeg voor de eerste
maal sedert lang, door de kalmte
van den nacht en de lauwe bries,
een gevoel van heerlijke vredig
heid. Zijn gedachten werden
langzamerhand weder vrij, als
van een nevel ontdaan. Hij sloeg
de oogen in het rond, en in de
verte, reeds aan den horizon der
zee, zag hij het licht van den
vuurtoren als een bleek stipje,
op het punt te verdwijnen, even
als het ongeluk. Hij was vrij,
omringd van vrienden, hij ging
naar zijn land en zijn familie.
Maar tegelijkertijd ging hij den
strijd tegemoet,
(Wordt vervolgd,)
