ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Oteizicht.
"de saleislaaf
BOYCOTT.
Hoestsiropen
SRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per po»t f 1,40
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo'T BRESKENS p,°78$;0
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
34e Jaargang
Zaterdag 24 Januari 1925
Nummer 2998
Heeft Mac Donald, de En-
gelschman, niet gezegd, dat de
aansprakelijkheid van den groo-
ten wereldoorlog eerst over 80
jaar of nog later zon kunnen
worden vastgesteld Daar denkt
men onwillekeurig aan, wanneer
men van de brieven leest, inder
tijd door president Roosevelt
aan senator Ladje geschreven
en onlangs door de New York-
American gepubliceerd. De Duit-
schers schijnen het dan toch
niet zoo heelemaal mis gehad
te hebben, toen ze van een di-
plomatieken veldtocht tegen
Duitschland spraken, die onder
Engelsche leiding gevoerd werd,
ten einde het Duitsche rijk in
de wereld te isoleeren. Ook
Roosevelt schijnt men tegen
Duitschland te hebben willen
opzetten. En Roosevelt's brieven
toonen duidelijk aan dat die po
gingen van koning Edward uit
gingen, maar op hem geen uit
werking hadden. Zijn ze later
volgens het door koning Ed
ward geleverd recept bij Roo
sevelt's opvolger en andere Ame
rikanen met beter resultaat voort
gezet
Het is bekend, dat aanvanke
lijk de Amerikaansche regeering
vrij neutraal tusschen de vech
tende partijen stonden. Maar
deze gezindheid is langzamer
hand veranderd, totdat president
Wilson Duitschland den oorlog
verklaarde. Men heeft hem dat
later in Amerika wel eens kwa
lijk genomen, vooral toen de
vrede zoo heel anders uitviel,
dan men gedacht had. Want
noch president Wilson noch de
Amerikanen dachten er aanvan
kelijk aan, Duitschland zoo vol
komen de dupe te maken, als te
Versailles gebeurd is. Geen over
winnaar en geen overwonnene,
was de leus. Maar men had bui
ten den Franschen en den En-
gelschen waard gerekend, die
nu onmiddellijk van de gedachte
uitgingen, dat „Barbertje moet
hangen".
Barbertje is gehangen.
yggHsfcg Y6H.
O I neen 1 Dat slechts I Dat
wensch ik nog I Maar hoe zou
je mij dat geluk kunnen schen
ken Ik ben een gedeporteerde,
ik ben een galeiboef. Hoe wel
willend men ook voor mij is, ik
kan eerst na jaren en jaren op
bevrijding hopen. En dan nog
zou ik nooit Frankrijk terug kun
nen zien. Mijn moeder en mijn
zuster zouden dus hier moeten
komen. Als ze ditmaal niet met
je zijn vertrokken, dan is dit
omdat zij erkend hebben, dat
het onmogelijk was. Ik zal ster
ven en zij zullen sterven, zonder
dat wij elkaar hebben weer
gezien. Dat verscheurt mij het
hart, Christian. Ik onderga mijn
ellendig lot, ik lijd met gelaten
heid, maar ik kan mij er niet
over troosten, dat ik hen heb
doen lijden, die ik liefheb.
Hij liet het hoofd op de knieën
glijden, en gebogen, zijn ver
magerd lichaam gebukt in het
grof linnen buis, schreide hij als
een kind.
Kom, Jacques, zei Tragomej,
onze oogenblikken zijn geteld.
Maar het zal nog moeten blij
ken, of men daarmee werkelijk
zoo heel veel gewonnen heeft.
De heeren te Versailles hadden
zich met het vraagstuk over de
schuld niet lang het hoofd ge
broken. Zij hadden geen 50 jaar,
maar slechts enkele weken of
dagen noodig om de historische
waarheid vast te stellen. En
feitelijk hadden ze ook die da
gen niet eens noodig, maar had
den de Duitsche schuld al van
te voren vastgesteld. Daarop
steunt het geheele vredesver
drag. En de twee onmiddellijke
conclusies die ze uit deze op
vatting trokken, was, dat de kei
zer moest hangen en dat de
Duitschers den oorlog betalen
moesten. Maar de keizer is niet
gehangen, maar woont nog rus
tig te Doorn, waar hij zeker niet
veel kwaad meer kan doen, en
de betaling Ja, met die be
taling hebben de gealliëerden
zich enorm vergist. Het is mak
kelijk genoeg vast te stellen, wie
betalen zal, maar het is een heel
ander di.ig, die betaling ook
werkelijk te doen plaats hebben.
Want betalen hangt nog van
iets anders dan van den wil van
schuldeischer en schuldenaar af.
Dat heeft men bij de Entente
eindelijk ook begrepen. En een
internationale commissie heeft
eindelijk Duitschland's betalings
capaciteit vastgesteld. Die is niet
meegevallen. En men heeft be
grepen, dat de tweede conclu
sie zoo min juist was als de
eerte en dat de Duitschers even
min alles konden betalen als
dat de keizer gehangen zou
worden.
Sindsdien is men de zaak een
beetje nuchterder gaan bekijken
en zich gaan afvragen, wie dan
wel betalen zou, voor zoover de
Duitschers niet betaalden. En
deze vraag heeft als vanzelf de
kwestie der onderlinge schulden
naar voren gebracht. Op de
conferentie te Parijs heeft men
er voorzichtigheidshalve nogmaar
niet aan geraakt. Maar tenslotte
zal men haar toch moeten aan
vatten. En sinds eenigen tijd
zijn daar de Fransche en de En-
Ik moet je verlaten, En evenwel
heb ik je nog niets meegedeeld
van onze plannen. Als je hier
wacht tot de waarheid aan het
licht komt en je onschuld be
wezen wordt, kunnen er jaren
verloopen. Je moeder kan ver
dwijnen, zonder je te hebben
weergezien. Je kunt zelfsterven.
En dan, wij kunnen het raadsel
der misdaad niet oplossen, als jij
niet aan onze zijde bent, om er
aan mede te werken, ons te
leiden, ons in te lichten. Er
moet gehandeld worden!
Waar heb je dan aan gedacht,
vroeg Jacques verbaasd.
Je te doen ontvluchten.
Mij
Ja. Dat moet kunnen. Je
geniet, werd mij verzekerd, een
betrekkelijke vrijheid. Je werkt
en slaapt in een gebouw naast
de bureaux. Op welk uur wordt
je 's avonds opgesloten
Ik zal niets zeggen, zei Jacques
ruw. Je beproeft me te ver
geefs ik wil niet ontsnappen.
Je weigert de vrijheid
Ik wil haar niet nemen.
Meen je dat men je haar zal
geven
Als je de bewijzen hebt van
mijn onschuld, werk dan voor de
revisie van mijn proces.
Wat! Je begrijpt niet, dat wij
gelsche regeering bezig in nota's
deze toekomstige behandeling
voor te bereiden. Daarbij blijkt
dat Engeland van dit beginsel
blijft uitgaan, dat het vin zijn
debiteuren, waarvan naast
Duitschland, Frankrijk de voor
naamste is, tenminste zooveel
wil ontvangen als het zelf aan
Amerika betalen moet en dat,
wanneer Duitschland eventueel in
gebreke moet blijven dit bedrag
door de andere debiteuren zal
moeten worden opgebracht. En
het is vooral dit laatste, wat de
Franschen den vrienden over het
kanaal een beetje kwalijk nemen.
Want van het eene uiterste
dat Duitschland alles zal betalen,
zijn ze nu in de vrees voor een
ander uiterste geraakt en veron
derstellen, dat het zich langza
merhand van alle betalingen zal
willen vrijmaken. In de richting,
waarin de Duitsche politiek zich
den laatsten tijd ontwikkelt,
versterkt hen in die vrees. Of
schoon de laatste Rijksdagver
kiezingen der partijen van links
een belangrijke bate leverden,
is toch het resultaat, dat de
nieuwe regeering vrijwel geheel
naar rechts georiënt-erd is en
Duitschland thans voor het eerst
weer ministers heeft uit de oude
conservatieve partij, terwijl niet
alleen de sociaal-democraten,
maar ook de democraten in de
oppositie gedrongen zijn.
Het is te begrijpen, dat de
Franschen zich daarover een
beetje ongerust maken. Een ver
sterking van de nationalistische
partijen kan moeilijk de ver
standhouding met Frankrijk ver
beteren en Frankrijk's veiligheid
weten te verzekeren. Maar erg
verwonderen moeten de Fran
schen zich over een dergelijke
versterking maar niet. Ze heb
ben er zelf niet de kleinste
schuld aan. En hun weigering
en die hunner bondgenooten om
de Keulsche zone te ontruimen
heeft zeker voor een niet gering
deel de tot standkoming dezer
regeering van rechts mogelijk
gemaakt. Maar bovendien is vrij
wel geheel Europa, althans dat
deel, dat aan den oorlog heeft
op allerlei moeilijkheden zullen
stuiten, opgehoopt door de vij
anden, dat wij moeten rekenen
m;t den slechten wil der rech
terlijke macht. Begin met te
vluchten. Daarna zullen wij be
wijzen, daar geef ik je mijn
woord op, dat je niet schuldig
was.
Jacques hief het voorhoofd
weer op. Twee woorden hadden
hem getroffen je vijanden. Tot
nu toe had hij slechts het toeval
beschuldigd van zijn ongeluk.
Zi]n vijanden 1 Hij wilde ze
kennen en een brandende nieuws
gierigheid had thans zijn willooze
onverschilligheid vervangen.
Denk je dus, dat mijn verderf
werd voorbereid door lieden, die
er belang bij hadden, mij kwaad
te doen?
Ik twijfel er niet aan.
Ken je ze
Ik heb vermoedens tegen hen.
Noem ze.
In de oogen van zijn vriend
zag Tragomer opnieuw het mo-
reele leven ontvonken.
Als ik je hem noem, die on
getwijfeld de heele intrige heeft
geleid, zul je van afschuw sid
deren, zoo laag en laf was zijn
daad. Verbeeld je een ander ik,
stel je voor dat je werd over
geleverd door een tweeden
deelgenomen nationalistisch. In
Frankrijk is de kracht dezer
richting wel eenigszins vermin
derd door de overwinning der
radicalen en socialisten, al blijft
ze nog van dreigende beteeke-
nis. Maar in het naburige Bel-
gie heeft ze rog pas haar bru
tale kracht getoond in het harde
vonnis over den Vlaming geveld,
die, door Belgische fascisten
aangevallen, den Waal Macquer
neerschoot. Want deze hetze
tegen de Vlamingen is niet enkel
het gevolg van een minachting
der Vlaamsche rechten maar
ook een uitdrukking van het
verzet tegen het gevaar, waar
mee de Vlaamsche strijd de
Belgische eenheid bedreigt. En
het zijn dan ook meer nog dan
de Walen en Franchiljons, de
Belgische fascisten, die zich te
gen de Vlamingen keeren.
De methode hebben ze daarbij
van hun Itaiiaansche voorbeelden
overgenomen, die na eeo poging
op meer parlementaire wijze te
regeeren ook tot hun oorspron
kelijke geweldmethode schijnen
te willen terugkeeren. De jong
ste rede van Musolini in de ka
mer en zijn strijd tegen de ver-
eenigingen hebben dit duidelijk
gemaakt. Maar de toestand is
een andere geworden. En deze
terugkeer heeft veel van een
laatste poging van een wanho
pige.
Een wapen, dat vroeger in den
maatschappelijken strijd tusschen
werknemers en werkgevers aog
al eens gebruikt werd doch in
den laatsten tijd meer verdron
gen schijnt te worden, is de
boycott.
Zooals met zooveel technische
uitdrukkingen in de vakbeweging
is ook dit woord van Engel-
schen oorsprong. Het werd dik
wijls gebruikt in den strijd tus
schen de Iersche pachters en de
Iersche landeigenaars, die den
boycott dikwijls aangrepen als
middel om den kamp ten be-
Christian, zoek even dicht bij je
hart, Jacques en je hebt het
gevonden.
De oogen van den ongelukkige
gingen wijd open van schrik, zijn
lippen trilden, zijn handen hieven
zich op ats om den hemel tot
getuige te nemen, en buiten zich
zelf schreeuwde hij
Sorège 1
O! je hebt dus niet geaarzeld.
Hij alleen kon het zijn. Sorège
heeft zijn vriend verraden, ver
kocht, onteerd.
Maar waarom riep Jacques
met heftig protest uit, waarom?
01 dat zullen we hem zelf
vragen, en eens zal hij ons moe
ten bekennen. Voorloopig heb
ik hem op een dwaalspoor ge
bracht, om vrijheid van handelen
te verkrijgen. Want, als Sorège
op zijn hoede was, ware alles
verloren. Jacques begrijp je nu,
waarom je zonder uitstel moet
vertrekken. De gelegenheid is
eenig. Morgen kunnen wij reeds
in volle zee zijn 1
Je maakt me krankzinnig I riep
de veroordeelde smartelijk uit.
Ik heb de gewoonte verloren van
te willen, ik ben nog slechts een
onderworpen dier. Wat moet ik
doen Hier, wanneer ik weer
gepakt wordt, doorgaan van
een huichelaar en een leugenaar
Ingezonden Mededeeling.
voor Kinderen
MJj'nhardt's Borsthoningsiroop f 0.60
Mijnhardt's Thijmsiroop f 0.75
Anga-siroop (ook bij Kinkhoest). 11.75
BQ Apothokero «n OrogUioa
hoeve van een der partijen te
doen eindigen.
Volgens de historieschrijvers
zou het woord ontstaan zijn
tijdens de bekende worsteling in
het jaar 1880 tusschen de Iersche
pachters en boeren en de land
eigenaren. De geschiedenis zou
zich als volgt hebben toege
dragen,
Een zekere kapitein Boycott,
die voor de Iersche landeige
naars optrad, had aan de dor
pelingen het bevel gegeven den
oogst binnen te halen. Het loon
en de voorwaarden voor dat
werk gesteld, waren echter van
dien aard, dat de landbouwers
meenden op die voorwaarden
het werk niet te moeten aan
vaarden. Zij weigerden dan ook
beslist.
Nu was kapitein Boycott een
van die voortvarende menschen,
die moeilijk tegenwerking kun
nen verdragen. Hij besloot dan
ook kort en goed zelf de te
velde staande gewassen binnen
te halen en trok er met de le
den van zijn gezin, versterkt
door enkele kennissen, op uit.
Maar de familie, niet gewoon
aan zwaren landarbeid, moest
na eenige dagen den ongewo-
nen arbeid opgeven en de ka
pitein was wel gedwongen op
nieuw met de arbeiders in on
derhandeling te treden, waarbij
thans de rollen waren omge
keerd. Want instede van voor
waarden accepteeren en was hij
gedwongen de eischen van de
boerenbevolking in te willigen.
Vanaf dat oogenblik noemde
men het streven van een zekere
groep om door weigering van
werk of het uitsluiten van ar
beiders hun wil door te drijven,
boycott.
Wat wil nu boycott eigenlijk
zeggen
Tragomer, ik kan het niet 1 Laat
mij aan mijn lot over.
Jacques, als je niet goedschiks
vertrekt, ontvoer ik je met ge
weld, zei Christian met vreese-
lijke kracht. Ik ben tot alles
bereid. Ik heb je zuster gezworen,
dat ik je zou teruggeven aan
haar genegenheid. Begrijp je,
aan Marie de Fréneuse, die ik
liefheb, die mij alleen zal toe-
behooren, als ik je red. Ik strijd
niet slechts voor jou maar ook
voor mij. Ik weet wat ik wil,
wat ik moet doen. Ik zal je aan
het hoofd van mijn mannen in
openlijken strijd ontvoeren, als
jij mij er toe noodzaakt, al zet
ik ook mijn leven en het hunne
op het spel. Nu is aan jou de
beslissing.
Welnu I ik zal gehoorzamen,
zei Jacques plotseling besloten.
Maar hier vandaan komen ia
niets. Een costuum, opdat ik
niet herkend worde, als ik buiten
het kamp loop.
Ik zal je op een afgesproken
plaats een matrozenpak brengen.
Ik zal het strand moeten be
reiken en den nacht afwachten,
opdat de boot mij kan opnemen,
Maar wegens de strenge bewa
king zal ik er naar toe moeten
zwemmen. Zal ik er de kracht
toe hebben (Wordt vervolgd,)