ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Oteizicht. "de saleislaaf BOYCOTT. Hoestsiropen SRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per po»t f 1,40 Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNo'T BRESKENS p,°78$;0 Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 34e Jaargang Zaterdag 24 Januari 1925 Nummer 2998 Heeft Mac Donald, de En- gelschman, niet gezegd, dat de aansprakelijkheid van den groo- ten wereldoorlog eerst over 80 jaar of nog later zon kunnen worden vastgesteld Daar denkt men onwillekeurig aan, wanneer men van de brieven leest, inder tijd door president Roosevelt aan senator Ladje geschreven en onlangs door de New York- American gepubliceerd. De Duit- schers schijnen het dan toch niet zoo heelemaal mis gehad te hebben, toen ze van een di- plomatieken veldtocht tegen Duitschland spraken, die onder Engelsche leiding gevoerd werd, ten einde het Duitsche rijk in de wereld te isoleeren. Ook Roosevelt schijnt men tegen Duitschland te hebben willen opzetten. En Roosevelt's brieven toonen duidelijk aan dat die po gingen van koning Edward uit gingen, maar op hem geen uit werking hadden. Zijn ze later volgens het door koning Ed ward geleverd recept bij Roo sevelt's opvolger en andere Ame rikanen met beter resultaat voort gezet Het is bekend, dat aanvanke lijk de Amerikaansche regeering vrij neutraal tusschen de vech tende partijen stonden. Maar deze gezindheid is langzamer hand veranderd, totdat president Wilson Duitschland den oorlog verklaarde. Men heeft hem dat later in Amerika wel eens kwa lijk genomen, vooral toen de vrede zoo heel anders uitviel, dan men gedacht had. Want noch president Wilson noch de Amerikanen dachten er aanvan kelijk aan, Duitschland zoo vol komen de dupe te maken, als te Versailles gebeurd is. Geen over winnaar en geen overwonnene, was de leus. Maar men had bui ten den Franschen en den En- gelschen waard gerekend, die nu onmiddellijk van de gedachte uitgingen, dat „Barbertje moet hangen". Barbertje is gehangen. yggHsfcg Y6H. O I neen 1 Dat slechts I Dat wensch ik nog I Maar hoe zou je mij dat geluk kunnen schen ken Ik ben een gedeporteerde, ik ben een galeiboef. Hoe wel willend men ook voor mij is, ik kan eerst na jaren en jaren op bevrijding hopen. En dan nog zou ik nooit Frankrijk terug kun nen zien. Mijn moeder en mijn zuster zouden dus hier moeten komen. Als ze ditmaal niet met je zijn vertrokken, dan is dit omdat zij erkend hebben, dat het onmogelijk was. Ik zal ster ven en zij zullen sterven, zonder dat wij elkaar hebben weer gezien. Dat verscheurt mij het hart, Christian. Ik onderga mijn ellendig lot, ik lijd met gelaten heid, maar ik kan mij er niet over troosten, dat ik hen heb doen lijden, die ik liefheb. Hij liet het hoofd op de knieën glijden, en gebogen, zijn ver magerd lichaam gebukt in het grof linnen buis, schreide hij als een kind. Kom, Jacques, zei Tragomej, onze oogenblikken zijn geteld. Maar het zal nog moeten blij ken, of men daarmee werkelijk zoo heel veel gewonnen heeft. De heeren te Versailles hadden zich met het vraagstuk over de schuld niet lang het hoofd ge broken. Zij hadden geen 50 jaar, maar slechts enkele weken of dagen noodig om de historische waarheid vast te stellen. En feitelijk hadden ze ook die da gen niet eens noodig, maar had den de Duitsche schuld al van te voren vastgesteld. Daarop steunt het geheele vredesver drag. En de twee onmiddellijke conclusies die ze uit deze op vatting trokken, was, dat de kei zer moest hangen en dat de Duitschers den oorlog betalen moesten. Maar de keizer is niet gehangen, maar woont nog rus tig te Doorn, waar hij zeker niet veel kwaad meer kan doen, en de betaling Ja, met die be taling hebben de gealliëerden zich enorm vergist. Het is mak kelijk genoeg vast te stellen, wie betalen zal, maar het is een heel ander di.ig, die betaling ook werkelijk te doen plaats hebben. Want betalen hangt nog van iets anders dan van den wil van schuldeischer en schuldenaar af. Dat heeft men bij de Entente eindelijk ook begrepen. En een internationale commissie heeft eindelijk Duitschland's betalings capaciteit vastgesteld. Die is niet meegevallen. En men heeft be grepen, dat de tweede conclu sie zoo min juist was als de eerte en dat de Duitschers even min alles konden betalen als dat de keizer gehangen zou worden. Sindsdien is men de zaak een beetje nuchterder gaan bekijken en zich gaan afvragen, wie dan wel betalen zou, voor zoover de Duitschers niet betaalden. En deze vraag heeft als vanzelf de kwestie der onderlinge schulden naar voren gebracht. Op de conferentie te Parijs heeft men er voorzichtigheidshalve nogmaar niet aan geraakt. Maar tenslotte zal men haar toch moeten aan vatten. En sinds eenigen tijd zijn daar de Fransche en de En- Ik moet je verlaten, En evenwel heb ik je nog niets meegedeeld van onze plannen. Als je hier wacht tot de waarheid aan het licht komt en je onschuld be wezen wordt, kunnen er jaren verloopen. Je moeder kan ver dwijnen, zonder je te hebben weergezien. Je kunt zelfsterven. En dan, wij kunnen het raadsel der misdaad niet oplossen, als jij niet aan onze zijde bent, om er aan mede te werken, ons te leiden, ons in te lichten. Er moet gehandeld worden! Waar heb je dan aan gedacht, vroeg Jacques verbaasd. Je te doen ontvluchten. Mij Ja. Dat moet kunnen. Je geniet, werd mij verzekerd, een betrekkelijke vrijheid. Je werkt en slaapt in een gebouw naast de bureaux. Op welk uur wordt je 's avonds opgesloten Ik zal niets zeggen, zei Jacques ruw. Je beproeft me te ver geefs ik wil niet ontsnappen. Je weigert de vrijheid Ik wil haar niet nemen. Meen je dat men je haar zal geven Als je de bewijzen hebt van mijn onschuld, werk dan voor de revisie van mijn proces. Wat! Je begrijpt niet, dat wij gelsche regeering bezig in nota's deze toekomstige behandeling voor te bereiden. Daarbij blijkt dat Engeland van dit beginsel blijft uitgaan, dat het vin zijn debiteuren, waarvan naast Duitschland, Frankrijk de voor naamste is, tenminste zooveel wil ontvangen als het zelf aan Amerika betalen moet en dat, wanneer Duitschland eventueel in gebreke moet blijven dit bedrag door de andere debiteuren zal moeten worden opgebracht. En het is vooral dit laatste, wat de Franschen den vrienden over het kanaal een beetje kwalijk nemen. Want van het eene uiterste dat Duitschland alles zal betalen, zijn ze nu in de vrees voor een ander uiterste geraakt en veron derstellen, dat het zich langza merhand van alle betalingen zal willen vrijmaken. In de richting, waarin de Duitsche politiek zich den laatsten tijd ontwikkelt, versterkt hen in die vrees. Of schoon de laatste Rijksdagver kiezingen der partijen van links een belangrijke bate leverden, is toch het resultaat, dat de nieuwe regeering vrijwel geheel naar rechts georiënt-erd is en Duitschland thans voor het eerst weer ministers heeft uit de oude conservatieve partij, terwijl niet alleen de sociaal-democraten, maar ook de democraten in de oppositie gedrongen zijn. Het is te begrijpen, dat de Franschen zich daarover een beetje ongerust maken. Een ver sterking van de nationalistische partijen kan moeilijk de ver standhouding met Frankrijk ver beteren en Frankrijk's veiligheid weten te verzekeren. Maar erg verwonderen moeten de Fran schen zich over een dergelijke versterking maar niet. Ze heb ben er zelf niet de kleinste schuld aan. En hun weigering en die hunner bondgenooten om de Keulsche zone te ontruimen heeft zeker voor een niet gering deel de tot standkoming dezer regeering van rechts mogelijk gemaakt. Maar bovendien is vrij wel geheel Europa, althans dat deel, dat aan den oorlog heeft op allerlei moeilijkheden zullen stuiten, opgehoopt door de vij anden, dat wij moeten rekenen m;t den slechten wil der rech terlijke macht. Begin met te vluchten. Daarna zullen wij be wijzen, daar geef ik je mijn woord op, dat je niet schuldig was. Jacques hief het voorhoofd weer op. Twee woorden hadden hem getroffen je vijanden. Tot nu toe had hij slechts het toeval beschuldigd van zijn ongeluk. Zi]n vijanden 1 Hij wilde ze kennen en een brandende nieuws gierigheid had thans zijn willooze onverschilligheid vervangen. Denk je dus, dat mijn verderf werd voorbereid door lieden, die er belang bij hadden, mij kwaad te doen? Ik twijfel er niet aan. Ken je ze Ik heb vermoedens tegen hen. Noem ze. In de oogen van zijn vriend zag Tragomer opnieuw het mo- reele leven ontvonken. Als ik je hem noem, die on getwijfeld de heele intrige heeft geleid, zul je van afschuw sid deren, zoo laag en laf was zijn daad. Verbeeld je een ander ik, stel je voor dat je werd over geleverd door een tweeden deelgenomen nationalistisch. In Frankrijk is de kracht dezer richting wel eenigszins vermin derd door de overwinning der radicalen en socialisten, al blijft ze nog van dreigende beteeke- nis. Maar in het naburige Bel- gie heeft ze rog pas haar bru tale kracht getoond in het harde vonnis over den Vlaming geveld, die, door Belgische fascisten aangevallen, den Waal Macquer neerschoot. Want deze hetze tegen de Vlamingen is niet enkel het gevolg van een minachting der Vlaamsche rechten maar ook een uitdrukking van het verzet tegen het gevaar, waar mee de Vlaamsche strijd de Belgische eenheid bedreigt. En het zijn dan ook meer nog dan de Walen en Franchiljons, de Belgische fascisten, die zich te gen de Vlamingen keeren. De methode hebben ze daarbij van hun Itaiiaansche voorbeelden overgenomen, die na eeo poging op meer parlementaire wijze te regeeren ook tot hun oorspron kelijke geweldmethode schijnen te willen terugkeeren. De jong ste rede van Musolini in de ka mer en zijn strijd tegen de ver- eenigingen hebben dit duidelijk gemaakt. Maar de toestand is een andere geworden. En deze terugkeer heeft veel van een laatste poging van een wanho pige. Een wapen, dat vroeger in den maatschappelijken strijd tusschen werknemers en werkgevers aog al eens gebruikt werd doch in den laatsten tijd meer verdron gen schijnt te worden, is de boycott. Zooals met zooveel technische uitdrukkingen in de vakbeweging is ook dit woord van Engel- schen oorsprong. Het werd dik wijls gebruikt in den strijd tus schen de Iersche pachters en de Iersche landeigenaars, die den boycott dikwijls aangrepen als middel om den kamp ten be- Christian, zoek even dicht bij je hart, Jacques en je hebt het gevonden. De oogen van den ongelukkige gingen wijd open van schrik, zijn lippen trilden, zijn handen hieven zich op ats om den hemel tot getuige te nemen, en buiten zich zelf schreeuwde hij Sorège 1 O! je hebt dus niet geaarzeld. Hij alleen kon het zijn. Sorège heeft zijn vriend verraden, ver kocht, onteerd. Maar waarom riep Jacques met heftig protest uit, waarom? 01 dat zullen we hem zelf vragen, en eens zal hij ons moe ten bekennen. Voorloopig heb ik hem op een dwaalspoor ge bracht, om vrijheid van handelen te verkrijgen. Want, als Sorège op zijn hoede was, ware alles verloren. Jacques begrijp je nu, waarom je zonder uitstel moet vertrekken. De gelegenheid is eenig. Morgen kunnen wij reeds in volle zee zijn 1 Je maakt me krankzinnig I riep de veroordeelde smartelijk uit. Ik heb de gewoonte verloren van te willen, ik ben nog slechts een onderworpen dier. Wat moet ik doen Hier, wanneer ik weer gepakt wordt, doorgaan van een huichelaar en een leugenaar Ingezonden Mededeeling. voor Kinderen MJj'nhardt's Borsthoningsiroop f 0.60 Mijnhardt's Thijmsiroop f 0.75 Anga-siroop (ook bij Kinkhoest). 11.75 BQ Apothokero «n OrogUioa hoeve van een der partijen te doen eindigen. Volgens de historieschrijvers zou het woord ontstaan zijn tijdens de bekende worsteling in het jaar 1880 tusschen de Iersche pachters en boeren en de land eigenaren. De geschiedenis zou zich als volgt hebben toege dragen, Een zekere kapitein Boycott, die voor de Iersche landeige naars optrad, had aan de dor pelingen het bevel gegeven den oogst binnen te halen. Het loon en de voorwaarden voor dat werk gesteld, waren echter van dien aard, dat de landbouwers meenden op die voorwaarden het werk niet te moeten aan vaarden. Zij weigerden dan ook beslist. Nu was kapitein Boycott een van die voortvarende menschen, die moeilijk tegenwerking kun nen verdragen. Hij besloot dan ook kort en goed zelf de te velde staande gewassen binnen te halen en trok er met de le den van zijn gezin, versterkt door enkele kennissen, op uit. Maar de familie, niet gewoon aan zwaren landarbeid, moest na eenige dagen den ongewo- nen arbeid opgeven en de ka pitein was wel gedwongen op nieuw met de arbeiders in on derhandeling te treden, waarbij thans de rollen waren omge keerd. Want instede van voor waarden accepteeren en was hij gedwongen de eischen van de boerenbevolking in te willigen. Vanaf dat oogenblik noemde men het streven van een zekere groep om door weigering van werk of het uitsluiten van ar beiders hun wil door te drijven, boycott. Wat wil nu boycott eigenlijk zeggen Tragomer, ik kan het niet 1 Laat mij aan mijn lot over. Jacques, als je niet goedschiks vertrekt, ontvoer ik je met ge weld, zei Christian met vreese- lijke kracht. Ik ben tot alles bereid. Ik heb je zuster gezworen, dat ik je zou teruggeven aan haar genegenheid. Begrijp je, aan Marie de Fréneuse, die ik liefheb, die mij alleen zal toe- behooren, als ik je red. Ik strijd niet slechts voor jou maar ook voor mij. Ik weet wat ik wil, wat ik moet doen. Ik zal je aan het hoofd van mijn mannen in openlijken strijd ontvoeren, als jij mij er toe noodzaakt, al zet ik ook mijn leven en het hunne op het spel. Nu is aan jou de beslissing. Welnu I ik zal gehoorzamen, zei Jacques plotseling besloten. Maar hier vandaan komen ia niets. Een costuum, opdat ik niet herkend worde, als ik buiten het kamp loop. Ik zal je op een afgesproken plaats een matrozenpak brengen. Ik zal het strand moeten be reiken en den nacht afwachten, opdat de boot mij kan opnemen, Maar wegens de strenge bewa king zal ik er naar toe moeten zwemmen. Zal ik er de kracht toe hebben (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1925 | | pagina 1