BE GALEISLAAF.
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Aan VAN DALE.
Beperking.
Arbeidsduur.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
tno.*breskens p,°78$;°
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
33e Jaargang
Woensdag 3 September 1924
Nummer 2958
De kwestie van al of niet ver
hooging der tarieven is er een,
die vooral in betrokken handels
kringen de gemoederen uiter
mate warm houdt. Dit blijkt het
beste uit de Pers. Geen courant
bijna, of in meerdere ot mindere
mate wordt de aangelegenheid
behandeld en wordt gewezen
op het oordeel van de een of
andere Kamer of ander instituut,
dat dikwijls niet vleiend is.
De zaak zelf is dan ook van
groot gewicht Niet alleen of
bet er om gaat of Nederland,
dat sinds 60 jaar de handelspo
litiek in de richting van vrij
handel stuurde, thans die lijn in
de richting van protectie wenscht
om te buigen, doch ook, of onze
regeering door de invoering van
de verhoogde tarieven soms,
zonder dit te willen of te be
doelen, den handel min of meer
gaat beperken. Vooral dit laat
ste schijnt een argument te zijn,
waarmede de tegenstanders nog
al eens komen aandragen. De
kwestie van de tariefverhooging
zelf kunnen we gevoegelijk bui
ten beschouwing laten. Reeds
vro ;er schreven wij daarover
en oewel er sindsdien belang
rijke gegevens verstrekt zijn
men zie den stroom verslagen
van gehouden vergaderingen der
direct belanghebbende lichamen
maar eens en er over de zaak
zelf dus heel wat te schrijven
zou zijn, nemen wij gaarne aan,
dat het belangstellend publiek
hiermede op de hoogte is.
Een andere zaak is de beper
king van den handel. Waar de
verhooging bedoelt de binnen-
landsche industrie te beschermen,
ligt het voor de hand, dat vooral
in handelskringen gevreesd wordt
dat door de aanneming van het
wetsontwerp de handel met het
buitenland eenigermate beper
king zal ondergaan. En elke
vermindering van handel zou
een verlies voor ons volk be-
teekenen.
R»eds van de oudste tijden
af is het ruilverkeer of de han
SPBtflïaïaBYeN.
.Maar ik ben onschuldig I"
en zijn betuiging van onschuld
ziet ontvangen met scheldwoor
den en sarcasme I De rechters
zeggen bij zich zelf: Wat een
monster De gezworenen denken:
Wat een verstokte booswicht 1
De journalisten geven er geestige
verslagen over, geheel het pu
bliek is met hen. En dat is dan
een man, wiens lot beslist wordt
zonder dat eenig appèl mogelijk is
De maatschappij heeft hem
gebrandmerkt door hare rechters:
moordenaar, hij moetmoordenaar
zijn en blijven.
Beproef geen discussie, de wet
is daar, en achter de wet de
rechters, die zich niet vergissen,
want zoo even werd tot ons
gezegder bestaat geen rech
terlijke dwaling, dat zijn sprook
jes, door romanschrijvers uit
gevonden.
En als van tijd tot tijd een
veroordeelde wordt gerehibali-
teerd, wiens onschuld eindelijk,
meestal na zijn dood, aangetoond
is, dan komt dit, doordat een
mac1 tige partij aan de onfeil
del tusschen vreemdelingen ge
dreven. Deze is niet zooals wel
eens beweerd wordt, tusschen
buren onderling begonnen. Daar
toe was er onder de leden van
een familie te veel gelijksoortig
heid van gewoonten en ook van
behoeften, terwijl er ook een te
weinig ontwikkelde verdeeling
van arbeid was.
Wat de zucht en later de
noodzakelijkheid tot ruilen mede
bracht, was eerst de begeerte
om vreemde voorwerpen van an
dere volken te bezitten en de
b hoefte aan p-oducten, welke
men in eigen omgeving niet ver
krijgen kon, te ruilen tegen goe
deren, waarvan men zelf vol
doenden of overvloedigen voor
raad bezat.
De landen, die aan zee lagen,
zijn de landen geweest, waar
bij uitnemendheid het ruilver
keer zich ontwikkelde. Zoo wa
ren eerst Phoeniciê s en later de
Noren bekend als stoute zee
vaarders, die m»t hun primitieve
vaart, igen, zonder kompas en
verstoken van al de hulpmidde
len, die het verkeer thans zoo
gemakkelijk maken, reeds verre
reizen maakten en van die rei
zen producten van andere, soms
geheel onbekende landen mede
brachten. Vandaar dat de eerste
kooplieden of handelaren stoute
zeelieden waren, avonturiers in
den volsten zin des woords, die
er niet tegen opzagen bij oorlo
gen zelfs met hun vijanden te
gaan handelen. Meestal waren
het personen van goede familie,
die persoonlijk gevreesd werden
en vaak met een eigen vloot er
op uit zeilden. Eerst in de latere
tijdvakken ontstond de handel
zooals wij dien thans kennen en
voornamelijk de kleinhandel is
nog niet zoo heel oud.
Dat de handel van groote be-
beteeker.is voor de gemeenschap
is, ligt voor de hand. De maat
schappelijke voordeelen zijn de
volgende
le. !>e handel zorgt er voor,
dat het verbruiksartikel gaat van
producent naar consument. Door
middel van de kooplieden zorgt
de handel, dat het contact tus-
bare bekentenis van hare dwa
ling heeft weten te ontrukken.
En dan nog bekent zij ongaarne
haar ongelijk.
En als bij toeval de man nog
leeft, laat de openbare macht
hem tot zich komen, en in plaats
van hem plechtig verschooning
te vragen, te trachten de mate-
rieele en moreele schade te her
stellen, die zij hem veroorzaakte,
door hem een eervol en winst
gevend ambt toe te vertrouwen,
door hem in één woord te be
handelen als een slachtoffer, ver
klaart zij hem mopperend, dat
hij vrij is, en zij stelt h°m in
vrijheid, ongeveer tot hem zeg
gende Ga heen, vriendli f! En
pas op, dat wij je niet meer te'
pakken krijgen
Een mooie justitie 1 Een fijne
justitie 1 Goed betaald, zeer
gedecoreerd, en erg geëerd 1 Ik
bewonder u 1
Hij schaterlachte.
Hij was niet meer de kalme
en koelbloedige Tragomer, met
wien de mooie meisjes een loopje
namen, omdat zij hem te terug
getrokken vonden.
Het bloed was hem naar het
hoofd gestegen en zijn oogen
schitterden.
Hij keerde zich naar Maren-
val, die hem verbaasd en zwij
schen beide groepen nauwkeurig
blijft bestaan.
2e. Hij regelt de afneming,
leder individu kan, ongeacht
welke hoeveelheid hij wenscht,
van een bepaald ai tikel betrek
ken. De handelaar koopt n.l. in
het g'oot en verkoopt in 't klein.
Hierdoor wordt de moeite, die
voortbrenger en verbruiker zou
den hebben om de bepaalde hoe
veelheid vast te stellen, uitge
spaard.
3e. De handel stelt de gele
genheid open, dat ieder op een
door h-m gewer.scht oogenblik
de waren kan betrekken. De
handelaar toch bewaart de goe
deren in magazijnen en voorkomt
daardoor de moeilijkheid, dat
b.v. de gebruiker op een be
paald oogenblik niet wenscht te
koopen of de producent de goe
deren niet van de hand wenscht
te doen.
4e. De handel zorgt er voor,
dat de goederen steeds in een
zoodanigen toestand verkeeren,
dat zij onmiddellijk betrokken
kunnen worden, b.v. het knippen
van stoffen, het mengen van
dranken, hit zuiveren van koren,
enz.
Ofschoon tegen deze voordee
len cok weer nadeelen staan,
blijkt uit het" aangehaalde vol
doende de groote beteekenis van
den handel. Feitelijk dient deze
dan ook te worden beschouwd
als een tak van de productie,
daar toch het doel van den han
del is de voortgebrachte goede
ren ter beschikking van de con
sumenten te brengen.
Waar nu de groote economi
sche crisis, die handel en ver
keer, ja heel het maatschappe
lijke leven uit haar verband
rukte, nog niet geheel voorbij
is immers de gevolgen on
dervinden wij nog iederen dag
daar kan het niet anders, dat
alles wat mogelijk is, gedaan
wordt om den handel zooveel
mogelijk te bevorderen. Vooral
ons land, een handelstand bij
uitnemendheid want ook de
agrarische producten worden
ten slotfe weer voor een goed
deel verhandeld heeft het
gend aanhoorde.
Twee jaren lang reeds ziel
toogt Jacques onder den ver-
pletterendenlaat van 'n veroordee-
ling, die hij niet heeft verdiend.
Zijn moeder rouwt, zijn zuster
is wanhopig en wil non worden.
En dat alles omdat een onbe
kende schurk een misdaad heeft
begaan, waarvan hij met een
buitengewone handigheid de
schuld heeft weten te werpen op
dien ongelukkige, die overigens
alles vooraf gecombineerd scheen
t^ hebben, door zijn losbandig
heid, onvoorzichtigheid en dwaze
streken, om de verdenking op
zich te laden, en omdat 't hem
van dat oogenblik af aan on
mogelijk was te bewijzen, dat
hij niet schuldig was.
Marenval begon ongeduldig te
worden.
De commentaren van Christian
over de beweerde onfeilbaarheid
der rechters hadden zijn geest
drift doen bekoelen. Hij vond
dat de belangrijkheid van het
verhaal begon te verflauwen en
hij sprak
Wij dwalen af, Tragomer, laten
wij blijven bij Lea Perelli. Gij
hebt mij verklaard, dat gij haar
ontmoet hebt. Maar waar, onder
welke omstandigheden Dat wil
ik weten. Daarin zit eigenlijk
Van Dale need'rig man, hoe groot toch zijn uw werken;
Hoe dapper brak uw geest zich baan op trotsche vlerken,
Speurde over 't arbeidsveld,
En zwoegde, zocht en dacht.
En wat gij hebt volbracht,
Zal, die U volg'n, in de arbeid sterken.
Van Dale, waardig ook wist gij het leed te dragen,
Daar waar het noodlot U een offer kwam te vragen.
Uw fierheid bleef ons borg,
Dat nooit Uw moed daar lag.
Gij hieldt Uw vreed'gen lach,
Waar afgunst onverdiend U zocht te plagen.
Van Dale, kleine reusUw werk blijft op U roemen.
'Als nooit te tanen glans, als nooit te welken bloemen.
En bij een stille zerk
Op Sluische vestingwal
Is 't, dat na jarental
in hulde Uw naam zal noemen.
Men stil
Breskens, 2 Sept. 1924.
L. B.
grootste belang bij een gezond
ruilverkeer. Wanneer dan ook
mocht blijken, dat de voorge
stelde tariefverhoogingen wat
voor ons vaststaat beperking
of belemmering van den nauwe
lijks weer ontluikenden handel
mochten beteekenen, dan ge
biedt 't belang der gemeenschap,
dat die beperking in geen ge
val plaats vinde. Noodig toch
is in de eerste plaats, dat han
del en daarmee ook industrie
zich ten volle ontwikkelen kun-
Nog steeds wordt er tusschen
werkgevers en werknemers strijd
gevoerd over de vraag of in de
huidige maatschappelijke om
standigheden de arbeidsduur 8
dan wel 10 uur behoort te tellen.
Het spreekt vanzelf, dat in
deze kroniek, waarin de meest
voorkomende maatschappelijke
verschijnselen op eenvoudige
wijze besproken worden, waarbij
de intrige. Laat het overige
rusten, daar komen wij later op
terug; maar spreekt mij van
Lea Perelli. Gij waart te San
Francisco en daar bevondt ge u
tegenover haar.
Waar Hoe
Op de meest onverwachte en
toch de eenige manier. Ik was
den vorigen dag aangekomen,
met Raleigh Stirling, den be
kenden Schotschen sportman,
dien ik ontmoet had op 't Zout-
eer, bezig met zalm visschen.
Ik had in Canada gejaagd en
eenige bisons geschoten. Weken
lang hadden wij in de woestijn
geleefd. Het was een aangename
verandering voor ons, toen wij
ons weer bevonden te midden
van het drukke stadsgewoel, in
aardig gezelschap.
En juist was de rijkste bankier
der stad, Sam Pector, familie
van mijn reisgenoot.
Zoodra hij van onze komst
was verwittigd, liet hij ons af
halen in zijn rijtuig, en of wij
wilden ot niet, moesten wij bij
hem logeeren. Hij is een vrij
gezel van vijftig jaar, rijk zooals
men het in de landen is, levend
als een vorst, en die veel houdt
van zijn pleizier. Na een voor
treffelijk diner, den eersten
avond, zei hij tot onsEr is
dan tevens getracht wordt de
elementaire beginselen, welke
aan die verschijnselen ten grond-
slag liggen, te verklaren, geen
partij een dier beide groepen
kan worden gekozen. Willen wij
zuiver objectief en onpartijdig
blijven, dan moeten wij strijd
vragen in het midden laten.
Hierbij zien wij geenszins over
't hoofd de moeilijkheden van de
industrie om onder de nog steeds
ongunstige omstandigheden met
verkorten arbeidsdag te kunnen
cuncurreeren, evenmin als wij
b.v. de gunstige gevolgen, die
een verkorte arbeidsdag voor
de eene industrie veel meer moei
lijkheden opleveren dan voor
de andere. Vandaar dat wij des
tijds, nu de acht urige arbeids
dag eenmaal en nog wel in
ternationaal als norm is aan
gewezen, het verleenen van
overwerkvergunningen meenden
te moeten verdedigen.
De kwestie of thans voor kor-
teren of langeren tijd de arbeids
duur tijdelijk verlengd behoort
te worden, laten wij dan ook
geheel buiten beschouwing. Uit-
voorstelling in de Opera. Er
wordt Otello gegeven met Jenny
Hawkins als Desdeniona en Ro-
velli, den grooten Italiaanschen
tenor, in de rol van den Moor.
Als ge wilt, zullen wij hen
gaan hooren in mijn loge. Als
ge u verveelt, gaan wij weer naar
huis of naar de Californische
Sociteit. Om tien uur hielden
we onze intrede in de avant-
scène van Pectoren wij vonden
het publiek meegesleept door de
zangers, die werkelijk talent
hadden, maar omgeven waren
door ongelukkige artisten, wier
inferieur gehalte van deze voor
stelling, behalve in de tooneelen
waarin de twee hoofdpersonen
optraden, een waar muzikaal
schandaal maakte.
Jenny Hawkins vertoonde zich
as tegen het einde van de acte.
'n zoodra zij optrad kreeg ik
den indruk, dat ik de vrouw
kende, die daar voor mij ver
scheen. Het was een brunette,
met scherp geteekende trekken,
ferme oogen en een slanke taillie.
Zij trad voor het voetlicht en
begon te zingen.
In hetzelfde oogenblik, alsof
mijn geheugen plotseling terug
keerde, gaf ik mij rekenschap
van de gelijkenis, die mij had
getroffen. (Wordt vervolgd.)