ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wektlijksch Omzicht,
Concurrentie.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
A d v e r t e n 11 e p r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Ultgever
E. BOOM—BLIEK
BRESKENS P1°7,$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
33e Jaargang
Zaterdag 21 Juni 1924
Nummer 2937
Het zijn veelal de gevolgen
van zijn eigen daden, waarover
de menich zich het meelt meent
te beklagen te hebben. I3it open
baart zich in het groote als in
het kleine. En het maakt het
leven vaak tragisch, maar op
merkelijk ook door onverwachte
en plotselinge consequentie.
Wanneer Millerand zich in
zijn boodschap aan het Franache
volk verdedigt tegen de tegen
hem ingebrachte beschuldigin
gen met een beroep op zijn
ijver voor Frankrijk'» weUrjn en
voor de uitvoering van het ver-
drag van Versailles, die de
veiligheid en schadevergoeding
vormde, dan vergeet hij, dat hij
door de wijze, waarop hij dien
ijver verstond en de wijze van
uitvoering van 't vredesverdrag,
die hij voorstond, zich partij
stelde niet alleen voor Frankrijk
tegenover het buitenland, maar
ook in Frankrijk tusschen de
strijdende partijen en dat het
dit zich openlijk partij stellen is,
dat zijn tegenstanders hem kwa
lijk nemen en dat zich thans
aan hem gewroken heeft.
Ieder eerlijk staatsman bedoelt
de belangen van zijn land, maar
van een president ais van een
constitutioneel vorst eischt men,
dat zij zich in de keuze der
middelen, waarmee die belangen
gediend moeten worden, onder»
werpen aan het volk en dus
persoonlijk g®en keuze doen,
maar gereed blijven iederen weg
te volgen dien de oogenblikke-
lijke meerderheid eischt.
Daaraan heeft Millerand zich
als president der Fransche repu»
bliek niet gehouden. Open ijk
heeft hij zich met de politiek
van het nationale blok solidair
verklaard en voor Poincaré partij
gekozen. Die fout hebben de
linkerpartijen, nadat ze bij de
jongste verkiezingen de meer
derheid hadden verkregen, aan
hem gewroken. Millerand heeft
zich tegen die wraakneming met
hand en tand verzet. En toen
Herriot, als leider der linker
partijen, weigerde de opdracht
3.
(Belangwekkende processen in
den loop der tijden).
III.
JUSTITIEELE DWALINGENVER-
OORDEEUNGEN VAN 0' ANGLADE
(1687j EN LEBRUN (1689),
Geen geluid werd uit de kamer
van mevr. Mazel meer vernomen.
De dienstboden veronderstelden
een beroerteLebrun, steeds
meer ongerust, dacht aan iets
veel ergere. Men liep het pai-
ket, de deuren werden open
gebroken en men vond mevr.
Mazel vermoord in haar bed
liggen. Het merkwaardige was,
dat, niettegenstaande in haar
kamer de brandkast stond en de
sleutel daarvan in haar linnenkast
aanwezig was, schijnbaar geen
geld was gestolenalthans Le
brun constateerde, dat de brand
kast vrijwel geheel gevuld was.
Het gerechtelijk onderzoek begon
en vanaf het oogenblik, dat men
vernam, dat Lebrun over een
huissleutel beschikte, waarvan
tot vorming van een ministerie
van hem te aanvaarden, heeft
hij een ander ministerie, een uit
Poincarieten bestaande, benoemd.
Hij beriep zich daarbij op de
onaantastbare positie van den
president, die niet verantwoorde
lijk is. Maar hij vergat, dat die
niet-verantwoordelijkheid de ab
solute onpartijdigheid van het
staatshoofd tot feitelijke voor
waarden heeft. Nu hij zich door
die voorwaarden niet gebonden
heeft geacht, hebben de nieuwe
overwinnaars de onaantastbaar
heid van zijn positie niet langer
willen erkennen. Het is zeer de
vraag, of ze daaraan verstandig
hebben gedaan.
Nu Millerand een fout gemaakt
heeft, behoefde dit voor hen nog
geen reden te zijn er ook een
te maken, want een fout blijft
het, dat zij Miller and's uitleg
ging van de roeping en den
arbeid van den staatspresident
feitelijk aanvaard hebben. Door
partij te kiezen in den binnen-
landachen politieken strijd heeft
Millerand de onnaantastelrjk-
heid van de positie van den
president geschonden. Maar door
te eischen, dat de president in
opvatting en beginsel met de
meerderheid overeenstemt, als
ze feitelijk deden, toen ze Mille
rand tot aftreden noopten, heb
ben de linkerpartijen die onaan
tastbaarheid absoluut vernietigd.
Voortaan zal de president, de
president der meerderheid zijn
en dus bij iedere wisseling het
veld moeten ruimen, zal de
president niet anders worden
dan een soort opperste minister
president, zonder verantwoorde
lijkheid en zonder werk en dus
feitelijk overbodig. Een deel der
linkerzijde heeft dat ongetwijfeld
begrepen en uit protest deze
opvatting niet de officieele cao-
didaat der linkerpartijen Pain-
levé, maar den voorzitter van den
Senaat, Doumergue gestemd, die
daardoor met behulp der rechter
zijde gekozen werd en reeds
zijn intrek op het Elysee nam.
Van zijn tegenwerking zullen
de linkerpartijen wel geen laat
hebben, in de eerste plaats om
dat hij ook tot haar behoort, al
is het dan tot haar gematigd
zijne meesteres het bestaan niet
wist, viel op hem de aandacht.
Een doek, door den moordenaar
achtergelaten, werd hem op het
hoofd gepast, doch bleek te
klein. TJit de houding van de
vermoorde kon men opmaken,
dat zij zich tegen den moorde
naar had verweerd en bloed
sporen waren overal te vinden
bij Lebrun vond men geen enkel
bloedspoor, ook geen enkel lid-
teeken van krabben of schram-'
men. Het hemd van den moor
denaar, dat door dezen was
achtergelaten, bleek met het
linnengoed van Lebrun niet de
minste overeenkomst te hebben.
Het haar, dat in de hand van
de vermoorde was gevonden,
geleek niet op het zijne. Maar
ondanks dit alles, ondanks dat
•ene huiszoeking niet het minste
bewijs tegen hem opleverde, nam
men hem en zijne echtgenoote
gevangen, eenvoudig omdat zij
naar het oordeel der Justitie de
teniga schuldigen konden zijn.
Wel was door de waschvrouw,
geroepen om de identiteit van
het bewuste hemd vaat te stellen,
verklaard, dat dit haar deed
denken aan fiet linneVigoed van
een zekeren Berry, een bediende,
deel en omdat hij van plan lijkt
zich strikt van alle rechtstreek-
ache bemoeiingen met destaats-
zaken te onth juden, wat Mille
rand niet deed.
Daarmee volge hij het voor
beeld van zijn voorgangers vóór
Poincaré en Millerand, die van
den Franschen president, een
president in Amerikaanschen stijl
wilden maken. Want daar in
Amerika neemt de president een
zeer werkzaam en vaak beslis
send aandeel aan de staatswerk-
zaamheid en is hij ook zeer
beslist partijman.
Het maakt zijn verkiezing van
meer belang voor binnen- als
buitenland en tot een hefligen
strijd tusschen de groote partijen,
die ieder haar eigen candidaat
hebben. De Republikeinsche
heeft nu Coolidge, den huidigen
president gesteld en generaal
Dawes, den gewezen voorzitter
van de Commissie van Deskun
digen, wier rapporten Europa 't
herstel zullen moeten brengen,
als candidaat voor het vice-
presidentschap aangewezen.
Deze laatste candidaatstelling
bewijst wel de beteekenis die
ook de Amerikanen aan het werk
der deskundigen hechten en
geeft daardoor goede hoop op
hun medewerking aan de Euro-
peesche zaken. Maar het pro
gram der Republikeinsche Natio
nale Conventie, die te Cleveland
bijeen is geweest, toont niettemin,
dat die medewerking slechts
beperkt zal zijn.
En blijven de Republikeinen
van den Volkenbond nog altijd
in hooge mate af keerig, al willen
ze tot het Hof van Internationale
Justitie toetreden. Evenmin voel
den ze iets voor het schrappen
der oorlogsschulden, die ver
schillende Euiopeesche staten
nog van Amerika hebben. Dat
is dus een streep door de reke
ning van Frankrijk en van Mus
solini, die zich daarover erg
druk heeft gemaakt en kan ook
wel eens een streep worden door
het gemeenschappelijk werk tot
herstel op de basis van de rap.
porten der deskundigen.
Want bij h t aanvaarden van
een geringer bedrag als Duitsche
schadevergoeding gingen zoowel
die een vorig jaar wegens diefstal
door mevr. Mazel was wegge
jaagd, maar daarop sloeg men
nauwelijks acht.
Tegen Lebrun pleitte, hoe
vreemd het ook moge klinken,
het feit, dat de brandkast vrij
wel onaangetast was gevonden.
Immers, het was bekend, dat
zijn meesteres hem een legaat
van 6.000 livres zou nalaten. Hij
had dus bi] haar dood belang,
zonder uit haar brandkast be
hoeven te stelen. Men herinnerde
zich toen ook, dat hij de eerste
wat geweest, die op het intact
zijn der brandkast de aandacht
had gevestigd, en, hem eenmaal
verdenkende, vond men daarin
een nieuwe aanwijzing. Men
vroeg zich niet af of er niet
anderen waren, die minstens
evenveel belang hadden bij den
dood van de arme vrouwof
niet haar beide zonen door haar
dood nog meer gediend waren
dan deze knecht, die haar dertig
jaren trouw en eerlijk had ge
diend. Men wilde den moord
verklaren, men had een dader,
waarom zou men nog naar een
ander zoeken
De behandeling van 'tgedir.g
tegen Lebrun vertoont in gelijke
Frankrijk als Italië er feitelijk
van uit, dat ze dan ook van de
schulden, die ze nog aan Enge
land en Amerika hebben, zouden
afraken. Maar Engeland zal tot
schrapping ook wel weinig ge
neigd zijn, wanneer het zelfrente
en aflossing aan Amerika moet
blijven betalen. Waar het werk
van het herstel ook van Duitsch-
nationalen kant bedreigd wordt,
zijn de vooruitzichten er zeker
de laatste weken niet beter op
geworden. Maar de noodzake
lijkheid zelve zal tenslotte zoowel
Frankrijk en Italië als Duitsch-
land wellicht nog den goeden
weg opdringen.
Europa heeft in 1914 aan den
waanzin den vrijen teugel ge
laten het zal dat zeker in 1924
niet nog eens doen. Het heeft
de gevolgen van eigen daden te
gevoelig aan eigen lijve onder
vonden en ongetwijfeld geleerd,
dat met klagen deze gevolgen
niet zijn af te wenden.
Marx blijft voorloopig Duitsch
rijkskanselier. En de gevoelige
les, die Mussolini door de ver
moording van den socialist Matte-
otti over de noodlottige gevolgen
van eigen gewelddaden nog pas
ontvangen heeft, kan hemallicht
wat leerzamer hebben gemaakt
en wat meegaander.
In onze huidige maatschappij
speelt 't concurrentie-aysteem een
groote rol.
Krachtens het algemeen be
ginsel van de vrijheid van den
arbeid heeft ieder individu het
recht, niet alleen te produceeren
wat hij wil, doch om zooveel
goederen op de markt te bren
gen als hij maar kan. De con
currentie is de eenige verdeel
ster der functiën en regelt de
verhouding tusschen de verschil
lende bedrijven of industrieën.
Bij de opkomst van dit thans
sedert jaren bestaande instituut
werden de weldaden schromelijk
overdreven. Men was toen alge
meen van oordeel, dat de vrijs
mededinging hesl de distributie
automatisch zou regelen. Zoo
mate de oppervlskkigheid, aan
het geding tegen D' Anglade
eigen. Zoo niet veel erger.
Want, terwijl ten opzichte van
de zaak van D' Anglade slechts
zekere onachtzaamheid kan wor
den verondersteld, is de moge
lijkheid geenszins uitgesloten,
dat men wel degelijk aan de
beide zonen van mevr. Mazel
dacht, doch deze, die een hooge
positie innamen, van welke de
oudste tot de raadsheeren be
hoorde, wilde sparen. Liever dus
een onschuldige, die de aandacht
op zich gevestigd had, voor wien
niemand opkwam, veroordeeld,
dan deze hooggeplaatste achul-
digen gestraft.
Hoezeer dan ook een bekwaam
advocaat als Jean Barbier d'
Auccourt, lid zelfs van de Acade
mie, 2 ich voor hem interesseerde,
hij vond bij de rechters van 't
Chütelet geen gehoor. Voor
Barbier zelf was het wellicht
niet moeilijk de waarheid in deze
geenszins duistere zaak te ont
dekken, maar het zou hem niets
gebaat hebben de verschillende
sporen, waarvan hij het bestaan
zorgvuldig naging, tot openbaar
heid te brengen men zou hem
eenvoudig niet hebben aange-
schreef in 1852 'nFransch eco
nomist in uiterst gezwollen taal
Het beginsel van de mede-
dinging is te zeer verkleefd met
de eerste voorwaarden van
't maatschappelijk leven, het is
terzelfdertijd zoo groot, zoo ver
heven, zoo heilig, en zijn alge-
meene toepassing staat zoo ver
boven ds aantijgingen dier pyg-
meën die het zouden willen be
strijden, dat het niet noodig is
het te verdedigen. Men verde
digt de zon niet, hoewel zij de
aarde soms verbrandtmen hoeft
evenmin de mededinging te ver
dedigen, die voor de industrieele
wereld is wat de zon is voor de
natuurwereld."
En een Engelsch econoom,
niet minder enthousiast schreef
„Alles wat de mededinging
beperkt is een kwaad, en alles
wat haar bevordert ten slotts
een goed".
Deze citaten werpen een dui
delijk licht op de overdreven
verwachtingen, welke men in die
dagen van de vrije mededinging
had. Men beschouwde haar nu
eenmaal als een regeling van
wonderdadige werking, dis alle
maatschappelijke organen op ds
juiste manier zou doen function-
neeren.
is het concurrentie-stelsel dan
•en ondeugdelijk middel geble
ken
Volstrekt niet 1 Het heeft in
derdaad zeer veelgoedagebracht
Het prikkelt toch den individu
tot het maken van stouts plan
nen het bevordert het interna
tionale verkeerhet handhaaft,
hoewel lang niet op die wijze
als verwacht werd, het econo
misch evenwicht; het heeft han
del en industrie een ongekend
hooge vlucht doen nemen enz.
enz. Zeer veel goeds dat in de
voortbrenging is, werd door de
concurrentie tot stand gebracht.
Maar het mag niet ontkend wor
den, dat vooral in de laatste ja
ren een sterke kentering is ge
komen in de hooge verwachtin
gen van dit systeem. Het nauw
lettend gadeslaan der feiten en
ds ondervinding met de zoo
hoog geroemde vrijheid opge
daan, hebben het al te optimis
tische geloof wel een weinig
hoord, wellicht zou men hem
zelfs, hoe gezien man ook, hebben
doen verdwijnen. Verwonderen
mag het slechts, dat hij er niet
op heeft gestaan, dat men dien
Berry reeds toen te voorschijn
haalde het is alleen te verklaren
hierdoor, dat hij verwacht heeft,
dat men Berry toch niet zou
vinden. Overigens waren er
aanwijzingen genoeg, die tegen
de zonen van mevr. Mazel pleit
ten voor niemand, die in de
omgeving van de familie leefde,
was het een geheim, dat de
verbannen schoondochter korten
tijd geleden had gezegd „Over
drie maanden zijn al deze voor
zorgsmaatregelen, wanneer ik
naar Parijs ga, niet meer noo
dig". Maar Lebrun was een
arme drommelde Savonnières
waren invloedrijk en machtig
wat zou men zich in die dagen
veel moeite geven? Berry was
uit Bourges af komstig, mevr. de
Savonnières, de verbannen echt
genoote van den oudsten zoon,
insgelijks. Zeker bracht deze
toevalligheid op een spoor, maar
nogmaals waarom zou men het
voor dien armen Lebiun, voor
wien niemand zich interesseerde,
opnemen (Wordt vervolgd.)