ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wektlijksch Omzicht, Concurrentie. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per post f 1,40 A d v e r t e n 11 e p r Ij s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Ultgever E. BOOM—BLIEK BRESKENS P1°7,$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 33e Jaargang Zaterdag 21 Juni 1924 Nummer 2937 Het zijn veelal de gevolgen van zijn eigen daden, waarover de menich zich het meelt meent te beklagen te hebben. I3it open baart zich in het groote als in het kleine. En het maakt het leven vaak tragisch, maar op merkelijk ook door onverwachte en plotselinge consequentie. Wanneer Millerand zich in zijn boodschap aan het Franache volk verdedigt tegen de tegen hem ingebrachte beschuldigin gen met een beroep op zijn ijver voor Frankrijk'» weUrjn en voor de uitvoering van het ver- drag van Versailles, die de veiligheid en schadevergoeding vormde, dan vergeet hij, dat hij door de wijze, waarop hij dien ijver verstond en de wijze van uitvoering van 't vredesverdrag, die hij voorstond, zich partij stelde niet alleen voor Frankrijk tegenover het buitenland, maar ook in Frankrijk tusschen de strijdende partijen en dat het dit zich openlijk partij stellen is, dat zijn tegenstanders hem kwa lijk nemen en dat zich thans aan hem gewroken heeft. Ieder eerlijk staatsman bedoelt de belangen van zijn land, maar van een president ais van een constitutioneel vorst eischt men, dat zij zich in de keuze der middelen, waarmee die belangen gediend moeten worden, onder» werpen aan het volk en dus persoonlijk g®en keuze doen, maar gereed blijven iederen weg te volgen dien de oogenblikke- lijke meerderheid eischt. Daaraan heeft Millerand zich als president der Fransche repu» bliek niet gehouden. Open ijk heeft hij zich met de politiek van het nationale blok solidair verklaard en voor Poincaré partij gekozen. Die fout hebben de linkerpartijen, nadat ze bij de jongste verkiezingen de meer derheid hadden verkregen, aan hem gewroken. Millerand heeft zich tegen die wraakneming met hand en tand verzet. En toen Herriot, als leider der linker partijen, weigerde de opdracht 3. (Belangwekkende processen in den loop der tijden). III. JUSTITIEELE DWALINGENVER- OORDEEUNGEN VAN 0' ANGLADE (1687j EN LEBRUN (1689), Geen geluid werd uit de kamer van mevr. Mazel meer vernomen. De dienstboden veronderstelden een beroerteLebrun, steeds meer ongerust, dacht aan iets veel ergere. Men liep het pai- ket, de deuren werden open gebroken en men vond mevr. Mazel vermoord in haar bed liggen. Het merkwaardige was, dat, niettegenstaande in haar kamer de brandkast stond en de sleutel daarvan in haar linnenkast aanwezig was, schijnbaar geen geld was gestolenalthans Le brun constateerde, dat de brand kast vrijwel geheel gevuld was. Het gerechtelijk onderzoek begon en vanaf het oogenblik, dat men vernam, dat Lebrun over een huissleutel beschikte, waarvan tot vorming van een ministerie van hem te aanvaarden, heeft hij een ander ministerie, een uit Poincarieten bestaande, benoemd. Hij beriep zich daarbij op de onaantastbare positie van den president, die niet verantwoorde lijk is. Maar hij vergat, dat die niet-verantwoordelijkheid de ab solute onpartijdigheid van het staatshoofd tot feitelijke voor waarden heeft. Nu hij zich door die voorwaarden niet gebonden heeft geacht, hebben de nieuwe overwinnaars de onaantastbaar heid van zijn positie niet langer willen erkennen. Het is zeer de vraag, of ze daaraan verstandig hebben gedaan. Nu Millerand een fout gemaakt heeft, behoefde dit voor hen nog geen reden te zijn er ook een te maken, want een fout blijft het, dat zij Miller and's uitleg ging van de roeping en den arbeid van den staatspresident feitelijk aanvaard hebben. Door partij te kiezen in den binnen- landachen politieken strijd heeft Millerand de onnaantastelrjk- heid van de positie van den president geschonden. Maar door te eischen, dat de president in opvatting en beginsel met de meerderheid overeenstemt, als ze feitelijk deden, toen ze Mille rand tot aftreden noopten, heb ben de linkerpartijen die onaan tastbaarheid absoluut vernietigd. Voortaan zal de president, de president der meerderheid zijn en dus bij iedere wisseling het veld moeten ruimen, zal de president niet anders worden dan een soort opperste minister president, zonder verantwoorde lijkheid en zonder werk en dus feitelijk overbodig. Een deel der linkerzijde heeft dat ongetwijfeld begrepen en uit protest deze opvatting niet de officieele cao- didaat der linkerpartijen Pain- levé, maar den voorzitter van den Senaat, Doumergue gestemd, die daardoor met behulp der rechter zijde gekozen werd en reeds zijn intrek op het Elysee nam. Van zijn tegenwerking zullen de linkerpartijen wel geen laat hebben, in de eerste plaats om dat hij ook tot haar behoort, al is het dan tot haar gematigd zijne meesteres het bestaan niet wist, viel op hem de aandacht. Een doek, door den moordenaar achtergelaten, werd hem op het hoofd gepast, doch bleek te klein. TJit de houding van de vermoorde kon men opmaken, dat zij zich tegen den moorde naar had verweerd en bloed sporen waren overal te vinden bij Lebrun vond men geen enkel bloedspoor, ook geen enkel lid- teeken van krabben of schram-' men. Het hemd van den moor denaar, dat door dezen was achtergelaten, bleek met het linnengoed van Lebrun niet de minste overeenkomst te hebben. Het haar, dat in de hand van de vermoorde was gevonden, geleek niet op het zijne. Maar ondanks dit alles, ondanks dat •ene huiszoeking niet het minste bewijs tegen hem opleverde, nam men hem en zijne echtgenoote gevangen, eenvoudig omdat zij naar het oordeel der Justitie de teniga schuldigen konden zijn. Wel was door de waschvrouw, geroepen om de identiteit van het bewuste hemd vaat te stellen, verklaard, dat dit haar deed denken aan fiet linneVigoed van een zekeren Berry, een bediende, deel en omdat hij van plan lijkt zich strikt van alle rechtstreek- ache bemoeiingen met destaats- zaken te onth juden, wat Mille rand niet deed. Daarmee volge hij het voor beeld van zijn voorgangers vóór Poincaré en Millerand, die van den Franschen president, een president in Amerikaanschen stijl wilden maken. Want daar in Amerika neemt de president een zeer werkzaam en vaak beslis send aandeel aan de staatswerk- zaamheid en is hij ook zeer beslist partijman. Het maakt zijn verkiezing van meer belang voor binnen- als buitenland en tot een hefligen strijd tusschen de groote partijen, die ieder haar eigen candidaat hebben. De Republikeinsche heeft nu Coolidge, den huidigen president gesteld en generaal Dawes, den gewezen voorzitter van de Commissie van Deskun digen, wier rapporten Europa 't herstel zullen moeten brengen, als candidaat voor het vice- presidentschap aangewezen. Deze laatste candidaatstelling bewijst wel de beteekenis die ook de Amerikanen aan het werk der deskundigen hechten en geeft daardoor goede hoop op hun medewerking aan de Euro- peesche zaken. Maar het pro gram der Republikeinsche Natio nale Conventie, die te Cleveland bijeen is geweest, toont niettemin, dat die medewerking slechts beperkt zal zijn. En blijven de Republikeinen van den Volkenbond nog altijd in hooge mate af keerig, al willen ze tot het Hof van Internationale Justitie toetreden. Evenmin voel den ze iets voor het schrappen der oorlogsschulden, die ver schillende Euiopeesche staten nog van Amerika hebben. Dat is dus een streep door de reke ning van Frankrijk en van Mus solini, die zich daarover erg druk heeft gemaakt en kan ook wel eens een streep worden door het gemeenschappelijk werk tot herstel op de basis van de rap. porten der deskundigen. Want bij h t aanvaarden van een geringer bedrag als Duitsche schadevergoeding gingen zoowel die een vorig jaar wegens diefstal door mevr. Mazel was wegge jaagd, maar daarop sloeg men nauwelijks acht. Tegen Lebrun pleitte, hoe vreemd het ook moge klinken, het feit, dat de brandkast vrij wel onaangetast was gevonden. Immers, het was bekend, dat zijn meesteres hem een legaat van 6.000 livres zou nalaten. Hij had dus bi] haar dood belang, zonder uit haar brandkast be hoeven te stelen. Men herinnerde zich toen ook, dat hij de eerste wat geweest, die op het intact zijn der brandkast de aandacht had gevestigd, en, hem eenmaal verdenkende, vond men daarin een nieuwe aanwijzing. Men vroeg zich niet af of er niet anderen waren, die minstens evenveel belang hadden bij den dood van de arme vrouwof niet haar beide zonen door haar dood nog meer gediend waren dan deze knecht, die haar dertig jaren trouw en eerlijk had ge diend. Men wilde den moord verklaren, men had een dader, waarom zou men nog naar een ander zoeken De behandeling van 'tgedir.g tegen Lebrun vertoont in gelijke Frankrijk als Italië er feitelijk van uit, dat ze dan ook van de schulden, die ze nog aan Enge land en Amerika hebben, zouden afraken. Maar Engeland zal tot schrapping ook wel weinig ge neigd zijn, wanneer het zelfrente en aflossing aan Amerika moet blijven betalen. Waar het werk van het herstel ook van Duitsch- nationalen kant bedreigd wordt, zijn de vooruitzichten er zeker de laatste weken niet beter op geworden. Maar de noodzake lijkheid zelve zal tenslotte zoowel Frankrijk en Italië als Duitsch- land wellicht nog den goeden weg opdringen. Europa heeft in 1914 aan den waanzin den vrijen teugel ge laten het zal dat zeker in 1924 niet nog eens doen. Het heeft de gevolgen van eigen daden te gevoelig aan eigen lijve onder vonden en ongetwijfeld geleerd, dat met klagen deze gevolgen niet zijn af te wenden. Marx blijft voorloopig Duitsch rijkskanselier. En de gevoelige les, die Mussolini door de ver moording van den socialist Matte- otti over de noodlottige gevolgen van eigen gewelddaden nog pas ontvangen heeft, kan hemallicht wat leerzamer hebben gemaakt en wat meegaander. In onze huidige maatschappij speelt 't concurrentie-aysteem een groote rol. Krachtens het algemeen be ginsel van de vrijheid van den arbeid heeft ieder individu het recht, niet alleen te produceeren wat hij wil, doch om zooveel goederen op de markt te bren gen als hij maar kan. De con currentie is de eenige verdeel ster der functiën en regelt de verhouding tusschen de verschil lende bedrijven of industrieën. Bij de opkomst van dit thans sedert jaren bestaande instituut werden de weldaden schromelijk overdreven. Men was toen alge meen van oordeel, dat de vrijs mededinging hesl de distributie automatisch zou regelen. Zoo mate de oppervlskkigheid, aan het geding tegen D' Anglade eigen. Zoo niet veel erger. Want, terwijl ten opzichte van de zaak van D' Anglade slechts zekere onachtzaamheid kan wor den verondersteld, is de moge lijkheid geenszins uitgesloten, dat men wel degelijk aan de beide zonen van mevr. Mazel dacht, doch deze, die een hooge positie innamen, van welke de oudste tot de raadsheeren be hoorde, wilde sparen. Liever dus een onschuldige, die de aandacht op zich gevestigd had, voor wien niemand opkwam, veroordeeld, dan deze hooggeplaatste achul- digen gestraft. Hoezeer dan ook een bekwaam advocaat als Jean Barbier d' Auccourt, lid zelfs van de Acade mie, 2 ich voor hem interesseerde, hij vond bij de rechters van 't Chütelet geen gehoor. Voor Barbier zelf was het wellicht niet moeilijk de waarheid in deze geenszins duistere zaak te ont dekken, maar het zou hem niets gebaat hebben de verschillende sporen, waarvan hij het bestaan zorgvuldig naging, tot openbaar heid te brengen men zou hem eenvoudig niet hebben aange- schreef in 1852 'nFransch eco nomist in uiterst gezwollen taal Het beginsel van de mede- dinging is te zeer verkleefd met de eerste voorwaarden van 't maatschappelijk leven, het is terzelfdertijd zoo groot, zoo ver heven, zoo heilig, en zijn alge- meene toepassing staat zoo ver boven ds aantijgingen dier pyg- meën die het zouden willen be strijden, dat het niet noodig is het te verdedigen. Men verde digt de zon niet, hoewel zij de aarde soms verbrandtmen hoeft evenmin de mededinging te ver dedigen, die voor de industrieele wereld is wat de zon is voor de natuurwereld." En een Engelsch econoom, niet minder enthousiast schreef „Alles wat de mededinging beperkt is een kwaad, en alles wat haar bevordert ten slotts een goed". Deze citaten werpen een dui delijk licht op de overdreven verwachtingen, welke men in die dagen van de vrije mededinging had. Men beschouwde haar nu eenmaal als een regeling van wonderdadige werking, dis alle maatschappelijke organen op ds juiste manier zou doen function- neeren. is het concurrentie-stelsel dan •en ondeugdelijk middel geble ken Volstrekt niet 1 Het heeft in derdaad zeer veelgoedagebracht Het prikkelt toch den individu tot het maken van stouts plan nen het bevordert het interna tionale verkeerhet handhaaft, hoewel lang niet op die wijze als verwacht werd, het econo misch evenwicht; het heeft han del en industrie een ongekend hooge vlucht doen nemen enz. enz. Zeer veel goeds dat in de voortbrenging is, werd door de concurrentie tot stand gebracht. Maar het mag niet ontkend wor den, dat vooral in de laatste ja ren een sterke kentering is ge komen in de hooge verwachtin gen van dit systeem. Het nauw lettend gadeslaan der feiten en ds ondervinding met de zoo hoog geroemde vrijheid opge daan, hebben het al te optimis tische geloof wel een weinig hoord, wellicht zou men hem zelfs, hoe gezien man ook, hebben doen verdwijnen. Verwonderen mag het slechts, dat hij er niet op heeft gestaan, dat men dien Berry reeds toen te voorschijn haalde het is alleen te verklaren hierdoor, dat hij verwacht heeft, dat men Berry toch niet zou vinden. Overigens waren er aanwijzingen genoeg, die tegen de zonen van mevr. Mazel pleit ten voor niemand, die in de omgeving van de familie leefde, was het een geheim, dat de verbannen schoondochter korten tijd geleden had gezegd „Over drie maanden zijn al deze voor zorgsmaatregelen, wanneer ik naar Parijs ga, niet meer noo dig". Maar Lebrun was een arme drommelde Savonnières waren invloedrijk en machtig wat zou men zich in die dagen veel moeite geven? Berry was uit Bourges af komstig, mevr. de Savonnières, de verbannen echt genoote van den oudsten zoon, insgelijks. Zeker bracht deze toevalligheid op een spoor, maar nogmaals waarom zou men het voor dien armen Lebiun, voor wien niemand zich interesseerde, opnemen (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1924 | | pagina 1