ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
lil
dj®! Honig's
Lekkerbekken
Puddingen
Belastingen.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
E.
Telefoon
No. 21
Drukker-Uitgever
BOO M—B L I E K
BRESKENS
Postgiro
17704
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
33e Jaargang
Zaterdag 31 Mei 1924
Nummer 2932
dan is het wel mogelijk den
vrede te bewaren. Menschen als
Mussolini, die meenen dat de
vrede alleen niet genoeg is,
maar nog van eer en aanzien
van hun land droomen, kunnen
zich dan wellicht vergenoegen
met de gedachte dat het ook
een eer is, en de slechtste niet,
de naties met elkaar te verzoe
nen.
Herriot, den leidei der Fran-
sche radicalen heeft het pas nog
gezegd. Het was een soort re-
geeringsverklaring bij voorbaat.
Zij diende in de eerste plaats
ter geruststelling van het Duit-
sche volk, gericht als zij was
tot een Duitsch journalist. Maar
daarnaast diende zij zeker ook
ter geruststelling van Europa.
„Als ik morgen aan de regee
ring kom, kan de Duitsche re-
publikeinsche regeering zich met
vertrouwen tot mij wenden. Ik
wil in vrede leven met het Duit
sche volk en het zou de groot
ste eer van mijn leven zijn, om
alle Europeesche naties met el
kaar te verzoenen.
Herriot is de eerste en de
eenige niet, die zulke woorden
spreekt. Hij volgt van dichtbij
het Engelsche voorbeeld, dat
Mac Donald gaf. Maar ook Mus
solini, zelfs Poincaré hebben den
mond vol gehad van vrede en
verzoening, zoovol, dat de we
reld deze woorden een beetje
is gaan wantrouwen als de ge
bruikelijke schermen, waarachter
de heerzucht en het imperialisme
verheimelijkt worden. En al
m&akt het dan nog een verschil,
wie de woorden uitspreekt en
hebben ze in den mond van
Mac Donald of Herriot een an
dere beteekenis dan in een re
devoering van Poincaré, toch
ziet die wereld liever naar de
daden uit, waaruit deze begeerte
blijkt.
De bijlegging van het Zwit-
sersch-Italiaansch kan er een
van zijn; die van het Fransch-
Zwitserech geschil wellicht een
ander. Maar waar de wereld
vooral op wacht, is de bijleg
ging van het Fransch-Duitsch
geschil. Zal Herriot haar kunnen
bewerken? We weten altijd nog
niet, ot hij er de gelegenheid
voor zal krijgen. „Ais ik aan de
regeering kom" is hij begonnen
te zeggen. De toestand is in
Frankrijk een beetje moeilijk,
allereerst omdat de radicalen
op zich zelf geen meerderheid
hebben en nog niet zeker is of ze
aan de regeering willen deel
nemen of vasten steun aan een
radicale regeering willen toezeg
gen, maar dan ook door de be
nauwde positie, waarin Millerand,
de president der Fransche repu
bliek zich zelf gevangen heeft.
Millerand heeft indertijd leelijk
zijn mond voorbijgepraat, toen
hij zich met het bewind van
Poincaré solidair verklaarde.
Die tiater, want een tlater was
het voor het hoofd van een con-
stitutioneele staat, wordt hem nu
door de radicalen, maar vooral
door de socialisten,voorgehouden,
die zijn aftreden wenschen.
Feitelijk zou dat aftreden ook
de natuurlijke consequentie van
zijn uitspraak van eertrijda zijn.
Maar Millerand besluit er niet
graag toe, niet enkel uit gehecht
heid aan zijn eerebaantje, maar
vooral ook uit de overweging,
dat hij nog een zekere rem kan
vormen tegen de nieuwe politiek,
die zoowel tegenover het bui
tenland als in het binnenland,
gangbaar zal worden'.
Tegenover bet buitenland zal
ze trouwens wel voor een groot
deel bepaald worden door
Duitschland's houding.
Het is zeker niet zonder be
doeling dat Herriot, zijn verzoe-
ningsgezindheid uitsprekend, na
drukkelijk van de Duitsche ,re-
publikeinsche" regeering spreekt,
die zich met vertrouwen tot hem
zou kunnen wenden. Een monar
chistische Duitsche regeering zal
hij voorloopig nog wel niet vree
zen. Maar wil hij met deze uit
drukking de Duitschers eraan
herinneren, dat het de Duitsche
republiek en hun repubhkeinsche
gezindheid is, die hen bij hem
een voorsprong geven, omdat
deze gezindheid hem meer ver
trouwen geeftop hunvredelievend
heid en dat ze dus minder tege
moetkomendheid van hem te
wachten hebben, naarmate ze
zich in hun gevoelens verder
van de republiek verwijderen en
de anti-republikeinsche partijen
bij hen meer invloed krijgen
De waarschuwing zou niet te
onpas komen, want er heerscht
in Duitsche regeeringskringen,
vooral bij de volkspartij, nog
altijd een bedenkelijke neiging
om de Duitsche nationalen niet
slechts in de regeering op te
nemen, maar daarin ook een
vooraanstaande plaats te ver
zekeren.
En met een rijkskanselier als
admiraal Von Tirpitz, die de
Duitsch-nationalen naar voren
schoven, maar van wien vooral
centrum en democratie dan ook
niet willen weten, is de verzoe
ning van alle Europeesche naties
niet zoo heel veilig.
De Engelschen zullen het ook
wel begrijpen en allicht ook in
die richting een wenk te Berlijn
geven. Maar dergelijke wenken
doen zooveel kwaad als goed,
niet alleen te Berlijn. De ver
zoening is er nog niet, maar de
wedijver en het onderlinge ver
trouwen. E?n zoolang die heer-
schen plegen raadgevingen en
wenken een averechtsche uit
werking te hebben. Het maakt
pogingen als Herriot zich voor
stelt, zoo uiterst moeilijk en
gevaariijk vaak voor wie ze
onderneemt.
Dat zal waarschijnlijk niet
alleen de toekomstige Fransche
premier ondervinden. President
Coolidge kan het ook gewaar
worden, nu hij de voor de Ja
panners zoo hatetijke immigratie-
wet opnieuw naar het Congres
heeft teruggezonden met de
boodschap, dat de uitsluiting
van de Japanners in tegenspraak
is met de bestaande verdragen
en dat dit moet worden verbe
terd voor de president de wet
kan onderteekenen. Zal het
Congres zich laten gezeggen?
Of zal deze poging den presi
dent zijn populariteit en wellicht
zijn kansen op candidaatstelling
voor de nieuwe presidentsver
kiezing kosten
C.
Het Zwitsersch-ltaliaansch ge
schil is bijgelegd. Dat is op
zichzelf niet van zoo heel be
langrijke beteekenis. Uit dit ge
schil behoefde men geen wereld
oorlog als gevolg, niet eens een
Zwitsersch-Italiaansche oorlog
te vreezen. En het verbreken
van de diplomatieke betrek
kingen tusschen Italië en Zwit
serland, het ergste wat scheen
te kunnen gebeuren, zou toch
eigenlijk alleen de beide landen
last veroorzaakt hebben, wat ze
blijkbaar ook wel hebben be
grepen. Maar deze bijlegging
krijgt beteekenis door den geest,
die er uitspreekt Blijkbaar be
gint Mussolini de driftigheid en
de heerschzucht van de jeugd
wat kwijt te raken en te besef
fen, dat Italie's belangen niet
het best gediend zijn door sa-
belgerinkel en vuistslagen op
tafel. En hij heeft begrepen,
dat de Zwitsersche soldaat
die wat leelijk tegen hem
schreeuwde, dat hij te Rome
toch niet hooren kon, Italie's
prestige veel meer afbreuk zou
doen, wanneer hij er een offi-
cieele twist met Zwitserland
over uitlokte, dan wanneer hij
er zijn schouders over ophaalde.
Voor dat laatste voorval was
het al te laat. Maar hij heeft
althans met de eenvoudige be
straffing van den schuldige zijn
eer en die van Italië gewroken
geacht. En de Zwitsersche re
geering van haar kant heeft
haar verontwaardiging over de
vrijheidsberooving van een Zwit-
serschen burgemeester door Ita-
liaansche fascisten om de wille
van de lieve vrede maar inge
slikt. Het is het gewone wereld-
sche verloop.
De zwakken en kleinen moe
ten maar zien of ze niet te veel
merken van de last en de be-
leedigingen, die de grooten hun
aandoen. En wanneer dan de
grooten ook een beetje schap
pelijk zijn en niet altijd het on
derste uit de kan willen hebben,
yBtflïaïafi1T83N.
3.
(Belangwekkende processen in
den loop der tijden).
EEN GEVAARLIJKE GIFTMENG-
STER DE MARKIEZIN DE
BRINVILLIERS (1676).
Wel echter bracht hij een
aantal namen naar voren van
personen, die naar hij zeide, en
naar later ook bleek, meer en
beter op de hoogte waren, en
naarmate men deze, voor zoover
zij niet vluchtten, in hechtenis
nam, verhoorde en daardoor weer
op andere sporen werd geleid,
kwam men achter geheel een
vergiftigingszaak van zoo wijden
omvang, dat in bepaalde geval
len van vergiftiging moeilijk viel
te onderscheiden of het uitslui
tend lust tot vergiftigen was
geweest dan wel om eenige
reden was gehandeld. La Chaus-
sée had, het bleek maar al te
duidelijk, als werktuig gediend.
Maar hij was de man geweest,
die welbewust, den heer d'
Aubrauy de doodende drank
had gebracht en zijn dood stond
tevoren vast.
De markiezin de Brinvilliers
was het in Frankrijk te warm
geworden. Op een goeden avond
was zij gevlucht met medeneming
van bijoux, gereed geld en wat
meer mede te nemen viel. Zoo
overhaast was blijkbaar haar
vlucht geweest, dat zij haar
buiten niet door de deur, maar
door het raam had verlaten. Zij
begaf zich naar Luik en hield
er, onder haar eigen naam, zich
schuil. Waarom ook niet? Uit
levering was in die dagen nog
maar weinig bekend en zij ver
toefde op een gebied, dat met
Frankrijk op voet van oorlog
stond. Intusschen, het mocht
schijnen, dat de Fransche justitie
sliep. Antoine d' Abray bleef
waken. Zij heeft voortdurend,
geholpen door den trouwen Cluet,
nieuwe bewijzen bijeengebracht,
en de Parijsche justitie gevoelde,
dat. waar de macht haar ont
brak, list moest worden gebruikt.
Een zekere Degrais, een uiter
lijk knappe jongen, werd er op
afgestuurd. Hij wist onder een
vermomming met de markiezin
te Luik in aanraking te komen,
zij verveelde zich, verlangde
naar afleiding en was dus voor
zijn ietwat galante toenadering
niet ong-voelig. Trouwens, in
geheel deze moordzaak toonde
de markiezin zich een groot
kind, die zelfs de meest gebrui
kelijke maatregelen van veilig
heid niet in acht namhaar
leven, haar eer en alles in han
den gaf van personen van geringe
ontwikkeling. Degrais wantrouw
de zij geen oogenbliktoen hij
dan ook, na haar eenigen tijd te
kennen, een wandeling buiten de
stad voorsloeg, ging zij erop in.
En daarbuiten wachtte een ka
ros, waaruit plotseling een viertal
dienaren van de Parijsche justitie
kwamen schoon het tegen de
wet en de goede orde was, na
men zij de markiezin gevangen,
voerden haar niet zonder moeite
binnen. Een vertegenwoordiger
van het gerechtshof was haar
reeds tot aan de grens tegemoet
gereisd en daar werd zij voor
het eerst verhoord. Degrais in
tusschen had zijn taak nog niet
volbrachthij begaf zich naar
de verblijfplaats van de markie
zin te Luik, doorzocht deze en
vond er een hoogst eigenaardig,
voor haar zeer bezwarend pa
pier. Want daarop had zij, in
groote, bijna kinderlijk groote
letters, een bekentenis neerge
schreven, van al wat zij slecht
gedaan had in haar leven. De
ombrenging door middel van
vergif van naar vader volgde er
direct op kleine jeugdzonden
zij bekende tegen alles gezon
digd te hebben, tegen de wet,
tegen haar familie, tegen zichzelf
en ook tegen God. Later is de
vraag of deze bekentenis in 't
geding mocht worden gebracht
ernstig besprokenmen meende,
dat het met het religieus karak
ter van dit stuk in strijd was,
zulks te doen. De juristen even
wel, daarover geraadpleegd,
stelden in het licht, dat dit reli
gieus karakter ophield in een
geval als dit, dat het geschrift
blijkbaar een bekentenis was
jegens zichzelve, en dus nist
van boeteling tegenover biecht
vader.
De markiezin werd naar Parijs
gevoerd, en bijna vier jaren
nadat de cassette van de St.
Croix de eerste aanleiding tot
dit fameuze geding had gegeven,
werd de acte van beschuldiging
tegen haar opgemaakt. In het
algemeen achtte men, in verband
met La Chaussée en de door
hem aangewezenen aan bekente
nissen hadden nagelaten, haar
schuld vrijwel vaststaande. De
van haar ontdekte bekentenis
kon niet anders dan deze over
tuiging versterken. Maar de ju
stitie in die dagen, gebrekkig
als zij mocht zijn, eischte even
I'¥ Ik
is een minder vleiende naam
voor hen wier smaak zoo fijn
ontwikkeld is, dat zij geen
bevrediging vinden in voed
sel, dat daaraan niet tegemoet
komt. Men moet er echter
rekening mee houden. De
meest verstokte lekkerbek
is voldaan door
Gefabriceerd met Honig's Maïzena.
6
De verzoening moet komen
niet alleen van alle Europeesche
naties, maar van alle naties ter
wereld. Maar de volken lijden
nog aan de vergiftiging door
veel nationalistische propaganda.
En wie haar daarom poogt tot
stand te brengen, moet zijn eigen
oogenblikkelijk succes durven
riskeeren voor de toekomstige
dankbaarheid der wereld.
Wanneer er een verplichting
is, waarvan de Nederlander (bij
andere volken zal dit trouwens
eveneens wel het geval zijn)
zich met weinig sympathie kwijt,
dan is het zeer zeker die van
het betalen der verschuldigde
belasting. De mededeeling van
den Minister van Financien hier-
als thans niet alleen het over
tuigend, doch ook het wettig
bewijs, en dit bleef ontbreken.
Getuigen zonder tal werden
voorgevoerd, maar zij konden
niets anders dan verhalen doen
van hooren zeggen. De markie
zin bleef halsstarrig ontkennen;
met den moed der wanhoop
streed zij voor haar leven geen
oogenblik week van het teere,
in zeker opzicht nog kinderlijke
gezicht de vastberaden trek de
koude minachting, die zij voor
de haar aanklagenden had.
Totdat eindelijk Cluet, die op
zijn hoede gebleven wat, erin
slaagde een getuige bij te bren
gen, die haar den genadestoot
gaf. Het was een zekere Brian-
court, rechtsgeleerde, dis eenigen
tijd in dienst van de familie d'
Aubray was geweest. Aanvan
kelijk bleek hij niet bereid om
heel veel te vertellen, doch later,
afzonderlijk door den president
van den rechtbank in verhoor
genomen, ontlastte hij zijn ge
weten. Het bleek toen, dat de
markiezin, om van zijne diensten
te kunnen gebruik maken, hem
in den zeer vertrouwelijken kring
had opgenomen, en hem duide
lijk te verstaan had gegeven
welke diensten van hem werden
gevergd. (Wordt vervolgd.)