ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Overzicht. Harten Vrouw. De stervenden. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 Drukker-l/itgever Abonnements-Advertenties zeer billyk tarief. franco per post f 1,40 BOO MB L I E K Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30ct. p. regel. Tno.'aT BRESKENS Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 33e Jaargang Zaterdag 17 November 1923 Nummer 2878 Het is niet genoeg „ja" te zeggen, men moet ook „ja" meenen. En dit „ja" moet het antwoord zijn, niet op de woor den, maar op de bedoeling van den vrager. Wanneer Engeland na overleg met Amerika een conferentie voorslaat over het vergoedings- vraagstuk en den toestand in Europa, dan weet Poincaré heel goed wat hij wil. En mochten de woorden van den Engelschen premier hem niet duidelijk zijn, dan hoeft hij maar naar hun te luisteren. De Franschen wanen zich op den Boerenchef, zooals ze hem minachtend noemen, erg gebe ten. En deze gebetenheid al leen bewijst al voldoende, waar men heen wil. in Europa en Duitschland is een toestand ont staan, die door de onderteeke naars van het verdrag van Ver sailles nimmer overwogen of bedoeld was, heeft hij gezegd. Als een dier onderteekenaars kan hij het weten. En hij heeft Lloyd George, maar beter nog president Wilson's- idealisme en program tot getuige. Men zou kunnen zeggen, dat dit niet al te zeer voor de scherpzinnigheid der onderteekenaars pleit. Wie iets niet wil, moet voorzichtig zijn met de middelen. En een keur van staatslieden als te Ver sailles bijeen was, moest toch wel in staat geweest zijn iets meer te begrijpen van de uit werking der middelen, die men met het verdrag van Versailles, Duitschland vijanden in de band legde, dan dat ze het ontstaan van een toestand als de huidige zelfs niet overwogen zou hebben. Het kon als men gewild had. De geheele wereld niet alleen, de staatslieden zeiven kunnen de dupe geworden zijn van hun eigen leuzen of de leu zen van sommigen hunner. Het zou niet de eerste maal zijn, dat iemand ten slotte de dupe werd van zijn eigen bedrog. Van bui ten kan men het gelooven even als van Wilson. Het is mogelijk, DOOK HELLMUTH MIELKE. UIT HET DUITSCH VERTAALD. (Nadruk verboden). 37. De beide directeuren ontvin gen hem met bijzondere voor komendheid, Dehnhardt op zijn waardige, Leitner op zijn joviale wijze, terwijl beiden hem nog eens de verzekering gaven hoe zeer zij zijn succesvol streven te Brussel waardeerden. Ja, hij kon thans met zijn nieuwe levenswijze, die hij sinds dien noodlottigen nacht was begonnen, tevreden zijn. Harten vrouw had toch een beter lot voor hem uitgekozen. Was hij ook tevreden Dage lijks verrichtte hij weer zijn gewone werkzaamheden, maar zijn gedachten dwaalden maar al te dikwijls van zijn dagelijksch werk af. Tevergeefsch hoopte hij, dat hij voor de eene of andere zakelijke aangelegenheid nog eens de privé-woning van den directeur Dehnhardt moest dat hij werkelijk meende, dat 't in den wereldoorlog ging om recht en democratie en beschaving en dat nu deze door de overwinning der Entente in veiligheid waren gebracht in het nieuwe Europa zonder overwinnaars en over. wonnenen zonder vijanden een nieuwe orde van vrede en ge rechtigheid haar heerschappij zou beginnen. Maar Lloyd George dan en Clemenceau. Engeland's eerste minister wist toch, wat Frankrijk's voormannen wilden en wat ze dan ook na den vrede en met behnlp van het vredes verdrag zoo volhardend en met succes hebben nagestreefd. Smuts kon het ook weten. Maar aangenomen, dat hij en de andere idealisten de wolken van hun idealistische verwach tingen, waarin ze te Parijs rond liepen van de Fransche werke lijkheid weinig hebben bespeurd, hadden ze dan niet kunnen overwegen en moeten begrijpen, dat een verdrag als ze Duitsch land oplegden, niet was na te leven wat nu Lloyd George en anderen erkennen en dat Duitschland's vernietiging en de ontreddering van Europa moest beteekenen Dwalen is mensche- lijk, zeker. Maar de Daily Herald heeft dan wel gelijk, wanneer ze ook van Smuts een „peccavi" verlangt. Het zou den indruk versterken, dat hij en anderen eindelijk de werke lijkheid gaan inzien, niet alleen voor het oogenblik maar ook die van verleden en toekomst. De regeering van Stresemann, die opzettelijk of uit gebrek aan doorzicht zich steeds verder verwijdert van het punt waarop in samenwerking met arbeiders en alle republikeinen de repu bliek te verdedigen zou zijn, nadert in haar hulpelooshtid te gen de oeconomische en poli tieke machten, die Duitschland bedreigen, steeds dichter de vol slagen machteloosheid, die de reactionairen noodig hebben. En socialisten en andere democraten voelen zich ineen steeds verder om zich grijpende verwarring tegenover de veldwinnende re actie, die uitkomst belooft de opzoeken, de gelegenheid daar toe werdhemhelaasnietgeboden. Eens had van Villessen hem verteld die werkelijk niet vergeten had hem uit te noodi- gen en dien hij van tijd tot tijd in een restaurant aantrof dat hij Ottilie op dien avond met haar verloofde, want als zoodanig werd de heer von Flügge reeds algemeen beschouwd, ontmoet had. Zijn woorden drongen Alsen als vurige pijlen in het hart. O, als hij geweten had, of Ottilie den heer von Flügge werkelijk lief had I Als hij haar ook maar eens had kunnen spreken I Het toeval bracht zijn wensch eindelijk in vervulling. Op zeke ren middag, na kantoortijd, had Alsen van het heerlijk vriezend weer gebruik gemaakt, om op de prachtige vijvers in den dierentuin een paarnieuwgekoch- te schaatsen te probeeren. Alsen was een heel goed schaatsenrijdermeer dan een bewonderende damesblik volgde zijn sierlijke bewegingen, waar mee hij zich in den stroom der rijdenden voortbewoog. Terwijl hij zoo met forschen zwaai voort reed, zag hij, hoe een onhandige laatste lust tot daadkrachtige tegenweer langzaam ontzinken. Wie gelooven, haasten niet. Maar Hitier behoort niet tot deze geloovigen. Hij is veeleer zelf verwondeid over de rol, dien hij speelt en den invloed, dien hij zich toch verworven heeft. Zijn persoon was onge twijfeld ook een der redeDen, waarom von Kahr en Von Los- sow de toch ook door hen be heerde revolutie op het laatste oogenblik verloochenden. Men vertrouwde bovendien ook niet volkomen zijn verknochtheid aan de vroegere regeeringsklassen, zelfs niet die van de monarchie. En zoo hebben de Beiersche heeren de rrjksregeering het werk uit de handen genomen en de benoeming van Von Lecht tot opperbevelhebber en den op roep aan het Duitsche volk ter verdediging der republiek over- bodig gemaakt. Voorloopig althans I Het is mogelijk, dat de regeering te Berlijn, wien een slaapje waar schijnlijk niet ongelegen komt, zich in slaap laat wiegen. Maar Von Kahr en de zijnen slapen niet. De verbindingen, die de Beiersche reactionairen in Hon garije en Oostenrijk hadden, duiden er op, dat de Hitlersche staatsgreep geen gevolg was van een plotselinge opwelling-en dat de putsch een v dere strekking hand dan München en zelfs Ber lijn. En het is niet waarschijn lijk, dat Hitier daar alleen achter zit en er niet veeleer een groote reactionaire onderneming op touw gezet is, die naar herstel van de oude toestanden in Mid den-Europa streeft. De Fran schen zijn reeds schichtig gewor den of houden zich althans zoo. Het is nauwelijks aan te nemen, dat Poincaré zich niet bewust is van de uitwerking, die zijn poli tiek op den binnenlandschen toestand van Duitschland heeft en veeleer waarschiji lijk, dat zij niet in de laatste plaats om der wille van die uitwerking zoo onverzettelijk wordt doorgezet. Het waarborgen van eigen veiligheid en de vernietiging van Duitschland, die men daar knaap tegen een jonge dame aanreed, die gevallen zou zijn, indien Alsen haar niet met een snelle beweging gegrepen en overeind gehouden had. Zij stamelde eenige haastige woorden van danktoen, hem herkennend, zei ze plotseling levendig: ,Bent u hier, mijnheer Alsen Waarachtig, het was Ottilie I Van vreugde voelde hij zijn hart sneller en warmer kloppen. Zij keken elkander verwonderd aan. Ook zij bloosde licht, beteekende dat ooit vreugde of was het slechts opwinding over dit in cident Wat zag zij er aardig uit in dat donkere, met bont gegar neerde manteltje en met die kleine sierlijke pelsmuts, die haar prachtvolle blonde lokken bedekte 1 .Juffrouw Ottilie", zei hij bijna verlegen, „ik verheug mij van harte, dat u mij nog niet ver geten hebt". ,U vergeten? Maar mijnheer Alsen, hoe zou ik kunnen" zij onderbrak zich zelf plotseling en liet den zin onuitgesproken „neen, papa heeft mij toch zooveel van uw Brusselsche avonturen verteld. Ik had altijd toe noodzakelijk acht, wordt al duidelijker het parool der Fran sche bedrijvigheid. En ellende en honger zijn niet te versma den hulpmiddelen, waarmee men niet enkel den staat uiteen kan scheuren, maar ook de levens kracht breken van het volk, die meer dan iets anders de Fransche hegonomie bedreigt. Zou men ook te Washington dezen dui- velschen toeleg vermoeden De oorspronkelijke bereidwilligheid om aan het herstel van Europa mee te werken is er in een be sliste weigering omgeslagen. Zal Engeland hierom niet een con ferentie zonder Frankrijk aan durven Maar ook België heeft verklaard, dat het zonder Frank rijk's medeweiking niet aan een conterentie wou deelnemen. Wat blijft er dan voor medewerking over, waar ook de staten der kleine Entente en Polen het Fransche parool wel getrouw zullen volgen Maar een con ferentie als Frankrijk wil, acht niet alleen Amerika doelloos. Dus zou het denkbeeld van een conferentie weer van de baan zijn. Aan Frankrijk kan dat slechts aangenaam wezen. De Duitsqhe politiek, de Duitsche ellende en de Duitsche honger doen hun werk wel ter verze kering van de Fransche supre matie. Maar zou Poincaré niet te veel vergeten, dat ér ook andere krachten werken Hij behoett den Duitschen haat nog niet te vreeken, die met den Duitschen honger groeit. Maar de Amerikaanscht ont stemming, het Engelsche wan trouwen, de groeiende verbitte ring van Europa zijn dingen, waarmee wellicht Frankrijk eerst zal leeren rekening houden, wanneer ook de groei van den Duitschen haat gevaarlijk begint te worden. Frankrijk, Engeland Italië, Japan, België hebben zich nog in bondgenootschappelijke eensgezindheid tot onze regee- "ng gewend, ten einde te ver krijgen, dat we ons met de durende bewaking van den Duit schen kroonprins bleven belas ten. Nu ze van ons nul op het request gekregen hebben, zal de- gehoopt u terug te zien, om u zelf alles uitvoerig te hooren vertellen. En nu moet ik mijn ridder van de .Hasenheide" voor den tweeden keer mijn dank betuigen. Verder moet u de hartelijke groeten hebben van mijn nichtje Tine. Zij vraagt in iederen brief naar u, het goede kind. De dagen in Berlijn door gebracht, zijn voor haar onver getelijk gebleven. Zij vraagt zelfs, of ik uw groeten niet terug moet doen". Zij was aan zijn zijde, op deze wijze voortbabbelende, verder gereden. Te midden van al dat gewirwar en al dat luwaai om hem heen, spraken zij tot elkander, voor niets anders oog hebbend en slechts daarop bedacht, van elkaar alles te vernemen als twee, wier mede deelzaamheid door het verlan gen van Umge scheiding onuit puttelijk is geworden. Alsen wist niet hoe snel de tijd vloog. Hij schrikte op uit zijn droom, toen zij opeens haar kleine horloge te voorschijn haalde. .Mijn hemel, al zeven uur. Ik moet naar huis. Wij moeten van avond ook weer op bezoek". zelfde eerstemmigheid in Duitsch land indruk moeten maken en misschien ook wel indruk maken, al valt niet te veronderstellen, dat de Duitsche regeering den teruggekeerden kroonprins uitle veren of hem het verder verblijf in Duitschland verbieden zal. Maar de heer Poir.caré moet zich door deze oogenblikkelijke eenstemmigheid niet van den wijs laten brengen. Met de grootste beslistheid bereidt hij Frankrijk's isolement voor. En wanneer men dezen Duitschen kroonprins wellicht al vergeten is, dan kan de tijd komen, dat Frankrijk zich over de Poin- caré'sche politiek bitter te be klagen krijgt. Voor Poincaré zeil is het te hopen, dat het niet veel eerder gebeurt. Het Hoofdbestuur van het Nederlandsche Koode Kruis vraagt ons plaatsing van het volgende De brieven, om hulp die wij de laatste weken uit Duitschland hebben ontvangen zijn ontzettend. Met geen droge oogen zijn ze te lezen. Voorbeelden Een brief van een jongen uit een arbeidersgezin, werkzaam bij eerr advocaatvrij hebben niets meer te etenalles ver kocht, zend mij één gulden voor mijn broertjes en zuBjes. Een brief van een 18-jarig meisje Moeder is van uitputting gestorven. Van een geestelijke: Ik sta aan het hoofd van een klein ziekenhuis. Er zijn patiënten, die in twee dagen niets meer hebben gegeten. Uit een ander schrijven Wij gingen een bekende deli catessenzaak voorbij. Een man bleef er voor staan en drukte z'n gezicht tegen de ruit. Plot seling zakte hij in elkaar en als men hem wegbracht kon hij slechts uitroepen honger Iemand uit Nieuwied naar Holland gekomen, om hulp te halen, verteltde toestand is Het klonk als een verdrietige zucht. Alsen vroeg, of hij haar mocht vergezellen ditmaal zei ze geen neen, zooals toen op de „Hasen heide". Gezellig keuvelend stapten zij samen tusschen de met rijp bedekte boomen van den dierentuin door en toen zij afscheid van elkander namen, wist Alsen, dat zij den volgen den dag weer op de prachtige ijsbain terug zou keeren. Zij kwam werkelijk en zij reden samen over de gladde ijsvlakte, die in velerlei bochten zich door het venster slingerde. Soms werd Ottilie door kennis sen gegroet en aangesproken, zij schaamde zich nooit, zoodra zulks te pas kwam, om haar metgezel voor te stellen. Alsen had het ongelukkige gevoel, dat het edele meisje hem ook tegen over vreemden niet als den ondergeschikte van haar vader, als den maatschappelijk onder haar staanden .kleinen ambte naar", zooals de uitdrukking in den volksmond luidt, maar als een vriend behandelde, die in goede betrekking tot haar fa milie staat. (Werdt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1923 | | pagina 1