ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
Harten Vrouw.
De stervenden.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 Drukker-l/itgever Abonnements-Advertenties zeer billyk tarief.
franco per post f 1,40 BOO MB L I E K Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30ct. p. regel. Tno.'aT BRESKENS Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
33e Jaargang Zaterdag 17 November 1923 Nummer 2878
Het is niet genoeg „ja" te
zeggen, men moet ook „ja"
meenen. En dit „ja" moet het
antwoord zijn, niet op de woor
den, maar op de bedoeling van
den vrager.
Wanneer Engeland na overleg
met Amerika een conferentie
voorslaat over het vergoedings-
vraagstuk en den toestand in
Europa, dan weet Poincaré heel
goed wat hij wil. En mochten
de woorden van den Engelschen
premier hem niet duidelijk zijn,
dan hoeft hij maar naar hun te
luisteren.
De Franschen wanen zich op
den Boerenchef, zooals ze hem
minachtend noemen, erg gebe
ten. En deze gebetenheid al
leen bewijst al voldoende, waar
men heen wil. in Europa en
Duitschland is een toestand ont
staan, die door de onderteeke
naars van het verdrag van Ver
sailles nimmer overwogen of
bedoeld was, heeft hij gezegd.
Als een dier onderteekenaars
kan hij het weten. En hij heeft
Lloyd George, maar beter nog
president Wilson's- idealisme en
program tot getuige. Men zou
kunnen zeggen, dat dit niet al
te zeer voor de scherpzinnigheid
der onderteekenaars pleit. Wie
iets niet wil, moet voorzichtig
zijn met de middelen. En een
keur van staatslieden als te Ver
sailles bijeen was, moest toch
wel in staat geweest zijn iets
meer te begrijpen van de uit
werking der middelen, die men
met het verdrag van Versailles,
Duitschland vijanden in de band
legde, dan dat ze het ontstaan
van een toestand als de huidige
zelfs niet overwogen zou hebben.
Het kon als men gewild
had. De geheele wereld niet
alleen, de staatslieden zeiven
kunnen de dupe geworden zijn
van hun eigen leuzen of de leu
zen van sommigen hunner. Het
zou niet de eerste maal zijn, dat
iemand ten slotte de dupe werd
van zijn eigen bedrog. Van bui
ten kan men het gelooven even
als van Wilson. Het is mogelijk,
DOOK
HELLMUTH MIELKE.
UIT HET DUITSCH VERTAALD.
(Nadruk verboden).
37.
De beide directeuren ontvin
gen hem met bijzondere voor
komendheid, Dehnhardt op zijn
waardige, Leitner op zijn joviale
wijze, terwijl beiden hem nog
eens de verzekering gaven hoe
zeer zij zijn succesvol streven
te Brussel waardeerden.
Ja, hij kon thans met zijn
nieuwe levenswijze, die hij sinds
dien noodlottigen nacht was
begonnen, tevreden zijn. Harten
vrouw had toch een beter lot
voor hem uitgekozen.
Was hij ook tevreden Dage
lijks verrichtte hij weer zijn
gewone werkzaamheden, maar
zijn gedachten dwaalden maar
al te dikwijls van zijn dagelijksch
werk af. Tevergeefsch hoopte
hij, dat hij voor de eene of
andere zakelijke aangelegenheid
nog eens de privé-woning van
den directeur Dehnhardt moest
dat hij werkelijk meende, dat 't in
den wereldoorlog ging om recht
en democratie en beschaving en
dat nu deze door de overwinning
der Entente in veiligheid waren
gebracht in het nieuwe Europa
zonder overwinnaars en over.
wonnenen zonder vijanden een
nieuwe orde van vrede en ge
rechtigheid haar heerschappij zou
beginnen. Maar Lloyd George
dan en Clemenceau. Engeland's
eerste minister wist toch, wat
Frankrijk's voormannen wilden
en wat ze dan ook na den vrede
en met behnlp van het vredes
verdrag zoo volhardend en met
succes hebben nagestreefd.
Smuts kon het ook weten.
Maar aangenomen, dat hij en
de andere idealisten de wolken
van hun idealistische verwach
tingen, waarin ze te Parijs rond
liepen van de Fransche werke
lijkheid weinig hebben bespeurd,
hadden ze dan niet kunnen
overwegen en moeten begrijpen,
dat een verdrag als ze Duitsch
land oplegden, niet was na te
leven wat nu Lloyd George
en anderen erkennen en dat
Duitschland's vernietiging en de
ontreddering van Europa moest
beteekenen Dwalen is mensche-
lijk, zeker. Maar de Daily
Herald heeft dan wel gelijk,
wanneer ze ook van Smuts een
„peccavi" verlangt. Het zou
den indruk versterken, dat hij
en anderen eindelijk de werke
lijkheid gaan inzien, niet alleen
voor het oogenblik maar ook
die van verleden en toekomst.
De regeering van Stresemann,
die opzettelijk of uit gebrek aan
doorzicht zich steeds verder
verwijdert van het punt waarop
in samenwerking met arbeiders
en alle republikeinen de repu
bliek te verdedigen zou zijn,
nadert in haar hulpelooshtid te
gen de oeconomische en poli
tieke machten, die Duitschland
bedreigen, steeds dichter de vol
slagen machteloosheid, die de
reactionairen noodig hebben. En
socialisten en andere democraten
voelen zich ineen steeds verder
om zich grijpende verwarring
tegenover de veldwinnende re
actie, die uitkomst belooft de
opzoeken, de gelegenheid daar
toe werdhemhelaasnietgeboden.
Eens had van Villessen hem
verteld die werkelijk niet
vergeten had hem uit te noodi-
gen en dien hij van tijd tot tijd
in een restaurant aantrof dat
hij Ottilie op dien avond met
haar verloofde, want als zoodanig
werd de heer von Flügge reeds
algemeen beschouwd, ontmoet
had. Zijn woorden drongen
Alsen als vurige pijlen in het
hart.
O, als hij geweten had, of
Ottilie den heer von Flügge
werkelijk lief had I Als hij haar
ook maar eens had kunnen
spreken I
Het toeval bracht zijn wensch
eindelijk in vervulling. Op zeke
ren middag, na kantoortijd, had
Alsen van het heerlijk vriezend
weer gebruik gemaakt, om op
de prachtige vijvers in den
dierentuin een paarnieuwgekoch-
te schaatsen te probeeren.
Alsen was een heel goed
schaatsenrijdermeer dan een
bewonderende damesblik volgde
zijn sierlijke bewegingen, waar
mee hij zich in den stroom der
rijdenden voortbewoog. Terwijl
hij zoo met forschen zwaai voort
reed, zag hij, hoe een onhandige
laatste lust tot daadkrachtige
tegenweer langzaam ontzinken.
Wie gelooven, haasten niet.
Maar Hitier behoort niet tot
deze geloovigen. Hij is veeleer
zelf verwondeid over de rol,
dien hij speelt en den invloed,
dien hij zich toch verworven
heeft. Zijn persoon was onge
twijfeld ook een der redeDen,
waarom von Kahr en Von Los-
sow de toch ook door hen be
heerde revolutie op het laatste
oogenblik verloochenden. Men
vertrouwde bovendien ook niet
volkomen zijn verknochtheid aan
de vroegere regeeringsklassen,
zelfs niet die van de monarchie.
En zoo hebben de Beiersche
heeren de rrjksregeering het
werk uit de handen genomen
en de benoeming van Von Lecht
tot opperbevelhebber en den op
roep aan het Duitsche volk ter
verdediging der republiek over-
bodig gemaakt.
Voorloopig althans I Het is
mogelijk, dat de regeering te
Berlijn, wien een slaapje waar
schijnlijk niet ongelegen komt,
zich in slaap laat wiegen. Maar
Von Kahr en de zijnen slapen
niet. De verbindingen, die de
Beiersche reactionairen in Hon
garije en Oostenrijk hadden,
duiden er op, dat de Hitlersche
staatsgreep geen gevolg was van
een plotselinge opwelling-en dat
de putsch een v dere strekking
hand dan München en zelfs Ber
lijn. En het is niet waarschijn
lijk, dat Hitier daar alleen achter
zit en er niet veeleer een groote
reactionaire onderneming op
touw gezet is, die naar herstel
van de oude toestanden in Mid
den-Europa streeft. De Fran
schen zijn reeds schichtig gewor
den of houden zich althans zoo.
Het is nauwelijks aan te nemen,
dat Poincaré zich niet bewust is
van de uitwerking, die zijn poli
tiek op den binnenlandschen
toestand van Duitschland heeft
en veeleer waarschiji lijk, dat
zij niet in de laatste plaats om
der wille van die uitwerking zoo
onverzettelijk wordt doorgezet.
Het waarborgen van eigen
veiligheid en de vernietiging
van Duitschland, die men daar
knaap tegen een jonge dame
aanreed, die gevallen zou zijn,
indien Alsen haar niet met een
snelle beweging gegrepen en
overeind gehouden had.
Zij stamelde eenige haastige
woorden van danktoen, hem
herkennend, zei ze plotseling
levendig: ,Bent u hier, mijnheer
Alsen
Waarachtig, het was Ottilie I
Van vreugde voelde hij zijn hart
sneller en warmer kloppen. Zij
keken elkander verwonderd aan.
Ook zij bloosde licht, beteekende
dat ooit vreugde of was het
slechts opwinding over dit in
cident
Wat zag zij er aardig uit in
dat donkere, met bont gegar
neerde manteltje en met die
kleine sierlijke pelsmuts, die
haar prachtvolle blonde lokken
bedekte 1
.Juffrouw Ottilie", zei hij bijna
verlegen, „ik verheug mij van
harte, dat u mij nog niet ver
geten hebt".
,U vergeten? Maar mijnheer
Alsen, hoe zou ik kunnen"
zij onderbrak zich zelf plotseling
en liet den zin onuitgesproken
„neen, papa heeft mij toch
zooveel van uw Brusselsche
avonturen verteld. Ik had altijd
toe noodzakelijk acht, wordt al
duidelijker het parool der Fran
sche bedrijvigheid. En ellende
en honger zijn niet te versma
den hulpmiddelen, waarmee men
niet enkel den staat uiteen kan
scheuren, maar ook de levens
kracht breken van het volk, die
meer dan iets anders de Fransche
hegonomie bedreigt. Zou men
ook te Washington dezen dui-
velschen toeleg vermoeden De
oorspronkelijke bereidwilligheid
om aan het herstel van Europa
mee te werken is er in een be
sliste weigering omgeslagen. Zal
Engeland hierom niet een con
ferentie zonder Frankrijk aan
durven Maar ook België heeft
verklaard, dat het zonder Frank
rijk's medeweiking niet aan een
conterentie wou deelnemen. Wat
blijft er dan voor medewerking
over, waar ook de staten der
kleine Entente en Polen het
Fransche parool wel getrouw
zullen volgen Maar een con
ferentie als Frankrijk wil, acht
niet alleen Amerika doelloos.
Dus zou het denkbeeld van een
conferentie weer van de baan
zijn. Aan Frankrijk kan dat
slechts aangenaam wezen. De
Duitsqhe politiek, de Duitsche
ellende en de Duitsche honger
doen hun werk wel ter verze
kering van de Fransche supre
matie. Maar zou Poincaré niet
te veel vergeten, dat ér ook
andere krachten werken Hij
behoett den Duitschen haat nog
niet te vreeken, die met den
Duitschen honger groeit.
Maar de Amerikaanscht ont
stemming, het Engelsche wan
trouwen, de groeiende verbitte
ring van Europa zijn dingen,
waarmee wellicht Frankrijk eerst
zal leeren rekening houden,
wanneer ook de groei van den
Duitschen haat gevaarlijk begint
te worden. Frankrijk, Engeland
Italië, Japan, België hebben zich
nog in bondgenootschappelijke
eensgezindheid tot onze regee-
"ng gewend, ten einde te ver
krijgen, dat we ons met de
durende bewaking van den Duit
schen kroonprins bleven belas
ten. Nu ze van ons nul op het
request gekregen hebben, zal de-
gehoopt u terug te zien, om u
zelf alles uitvoerig te hooren
vertellen. En nu moet ik mijn
ridder van de .Hasenheide" voor
den tweeden keer mijn dank
betuigen. Verder moet u de
hartelijke groeten hebben van
mijn nichtje Tine. Zij vraagt in
iederen brief naar u, het goede
kind. De dagen in Berlijn door
gebracht, zijn voor haar onver
getelijk gebleven. Zij vraagt
zelfs, of ik uw groeten niet terug
moet doen".
Zij was aan zijn zijde, op
deze wijze voortbabbelende,
verder gereden. Te midden
van al dat gewirwar en al dat
luwaai om hem heen, spraken
zij tot elkander, voor niets anders
oog hebbend en slechts daarop
bedacht, van elkaar alles te
vernemen als twee, wier mede
deelzaamheid door het verlan
gen van Umge scheiding onuit
puttelijk is geworden.
Alsen wist niet hoe snel de
tijd vloog. Hij schrikte op uit
zijn droom, toen zij opeens haar
kleine horloge te voorschijn
haalde.
.Mijn hemel, al zeven uur. Ik
moet naar huis. Wij moeten van
avond ook weer op bezoek".
zelfde eerstemmigheid in Duitsch
land indruk moeten maken en
misschien ook wel indruk maken,
al valt niet te veronderstellen,
dat de Duitsche regeering den
teruggekeerden kroonprins uitle
veren of hem het verder verblijf
in Duitschland verbieden zal.
Maar de heer Poir.caré moet
zich door deze oogenblikkelijke
eenstemmigheid niet van den
wijs laten brengen. Met de
grootste beslistheid bereidt hij
Frankrijk's isolement voor. En
wanneer men dezen Duitschen
kroonprins wellicht al vergeten
is, dan kan de tijd komen, dat
Frankrijk zich over de Poin-
caré'sche politiek bitter te be
klagen krijgt. Voor Poincaré
zeil is het te hopen, dat het niet
veel eerder gebeurt.
Het Hoofdbestuur van het
Nederlandsche Koode Kruis
vraagt ons plaatsing van het
volgende
De brieven, om hulp die wij
de laatste weken uit Duitschland
hebben ontvangen zijn ontzettend.
Met geen droge oogen zijn
ze te lezen.
Voorbeelden
Een brief van een jongen uit
een arbeidersgezin, werkzaam bij
eerr advocaatvrij hebben
niets meer te etenalles ver
kocht, zend mij één gulden
voor mijn broertjes en zuBjes.
Een brief van een 18-jarig
meisje Moeder is van
uitputting gestorven.
Van een geestelijke: Ik sta
aan het hoofd van een klein
ziekenhuis. Er zijn patiënten,
die in twee dagen niets meer
hebben gegeten.
Uit een ander schrijven
Wij gingen een bekende deli
catessenzaak voorbij. Een man
bleef er voor staan en drukte
z'n gezicht tegen de ruit. Plot
seling zakte hij in elkaar en als
men hem wegbracht kon hij
slechts uitroepen honger
Iemand uit Nieuwied naar
Holland gekomen, om hulp te
halen, verteltde toestand is
Het klonk als een verdrietige
zucht.
Alsen vroeg, of hij haar mocht
vergezellen ditmaal zei ze geen
neen, zooals toen op de „Hasen
heide". Gezellig keuvelend
stapten zij samen tusschen de
met rijp bedekte boomen van
den dierentuin door en toen zij
afscheid van elkander namen,
wist Alsen, dat zij den volgen
den dag weer op de prachtige
ijsbain terug zou keeren.
Zij kwam werkelijk en zij
reden samen over de gladde
ijsvlakte, die in velerlei bochten
zich door het venster slingerde.
Soms werd Ottilie door kennis
sen gegroet en aangesproken,
zij schaamde zich nooit, zoodra
zulks te pas kwam, om haar
metgezel voor te stellen. Alsen
had het ongelukkige gevoel, dat
het edele meisje hem ook tegen
over vreemden niet als den
ondergeschikte van haar vader,
als den maatschappelijk onder
haar staanden .kleinen ambte
naar", zooals de uitdrukking in
den volksmond luidt, maar als
een vriend behandelde, die in
goede betrekking tot haar fa
milie staat.
(Werdt vervolgd).