ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijkse!) Omzicht, Geloof in de menschheid. Harten Vrouw. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 franco per post f 1,40 Advertentieprijs van i 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNo.,(2in BRESKENS -W° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur j 33e Jaargang Zaterdag 6 October 1923 Nummer 2866 De Franachen beseffen wel, dat ze in de kaart gekeken zijn. .Weliswaar", zoo beschreef een Hollandsch correspondent de stemming te Parijs na de ophef fing van het lijdelijk verzet der Duitschers in het Roergebied, .weliswaar zou het niet gemak kelijk zijn in dit geval (wanneer Duitschland uiteenviel) de ver goeding los te krijgen, maar Frankrijk's veiligheid ware er mee verzekerd." Men voelt het, dit is geen bij voorbaat aan vaarden van een onvermijdelijk heid. De Fransche hoop spreekt er zich in uit. Het is een hoop niet van vandaag of gisteren, maar eene, die de Fransche po litiek sinds jaren beheerscht heeft, maar zich onomwondener uitspreekt, nu zij haar vervulling nabij gelooft. „Twee volkswillen stooten op elkaar", zoo verklaar de dezelfde correspondent, die gewoon is niet veelr meer dan de Fransche opinies en gevoelens weer te geven. ,Dat de Fransche het op den duur kan afleggen, kan voof menig Franschman niet twijfelachtig zijn. Dies bijt hij de tanden op elkaar zich daar tegen schrap zettend, klampt hij zich vast aan wat hem te gen de Duitschers wapen en af weer is het vredesverdrag. Naar mate hij van de hooploosheid van den weerstand, die soms aanval wordt, sterker doordron- §en raakt, speelt hij koppiger e rechten uit, hem te Versail les tegen Duitschland in handen gegeven, er kome van wat wil. Dat deze houding tegen oeco- nomische wetten ingaat, deert hem in dien strijd om het eigen nationale leven evenmin als zorg voor het lot van Europa hem daarvan kan afhouden. Een zoo geweldige worsteling, waarlijk niet van vandaag of gisteren, kan niet men den gewonen maat staf van gelijk of ongelijk ge meten worden." Het is een ver dediging en een die alszoodanig volkomen te aanvaarden is. Al leen ze had eerder moeten ko men. Want dit is het niet zoo- DOOR HELLMUTH MIELKE. UJT HET DUITSCH VERTAALD. (Nadruk verboden). 26. Hij wierp hem een geldstuk toe, dat onder een tafel rolde, waarop Jules zich in zijn volle lengte op den grond liet vallen en onder de talel rondsnuffelde als eén hond, dien men een bot had toegeworpen, Alsen moest zich zeil bekennen, dat de be handeling door de beide klerken niet veel vriendelijker was ge weest. Maar Jules had voor dergelijke onderscheidingen geen gevoel. Het eerste wat Pichet na het vertrek van zijn .zakenvriend" deed was, Alsen uit te noodigen voor een ontbijt, wat deze niet kon weigeren. Voor en tijdens den maaltijd ontwikkelde zich toen een zakelijke bespreking, waarbij Pichet geen oogenblik zijn tegemoetkomende houding liet varen j hij betreurde het alleen maar, dat men hem vanuit Berlijn niet bijtijds van Alsens zeer, wat we den Franschen kwalijk nemen, dat ze, door het sterkere Duitschland overvleu geld, den strijd om zich staande te houden met uiterste krachts inspanning en onverzettelijke onverzoenlijkheid voeren maar dit, dat ze nooit de beteekenis van den strijd hebben willen erkennen en door de leugenach tige voorstelling als ging het om het recht en om de beschaving of tenminste tegen de Duitsche poging totwereldoverheersching de geheele wereld hebben mee gesleept in den strijd om hun behoud. „Twee volkswillen bot sen tegen elkaar." Men kan het nog duidelijker en juister zeggen. De Fransche wil botst tegen de ijzeren logica der wereldgebeurte nissen en natuurwetten, die het talrijker, levenskrachtiger volk onafwendbaar in de plaats dringt van het zwakkere. En dat geelt aan den Franschen strijd on danks de aanvanklijke overwin ning de tragische beteekenis. Want geen Roerbezetting en geen vredesverdrag van Ver sailles kunnen het noodlot van Frankrijk afwenden, dat het zich nu of over een eeuw gewonnen zal moeten geven aan den ster kere, die het van zijn plaats dringt als eerste op het vaste land van Europa. H«t was reeds van zijn plaats gedrongen. Met behulp van zijn talrijke bond- genooten heeft het die plaats weten te heroveren ten koste van Duitschland's bloei niet al leen, maar van den natuurlijken groei van het leven. Maar zal het die plaats kunnen behouden 's Levens groei laat zich slechts tijdelijk verwringen. Beginnen de Franschen het te begrijpen In hun hart zeker wel. ,Dat de Fransche het op den duur kan alleggen, kan voor menig Fransch min niet twijfelachtig zijn", schrijf de Franschgezinde Hol lander. Maar hun trotsch ver biedt het de consequenties ervan te aanvaarden. En met het wa pen van het vredesverdrag en van de huidige Duitsche mach teloosheid in handen trachten ze den natuurlijken groei van het leven steeds meer te verwringen. komst in kennis had gesteld, tenminste hij had nog geen bericht ontvangen. Na Je algemeene onderwerpen besproken te hebben, hetgeen op gedempten toon was geschied, hoewel er niemand in de nabij heid was Jules was bezig in een hoek op een stuk brood te kauwen haalde Alsen ook het geval van Richod in het gesprek. Hij merkte daarbij op, dat Pichet hem met loerende blikken aan keek. .Bekent u het maar, de .Sirius" zoekt uitvluchten. Eerlijk ge zegd, den goeden naam der maatschappij doet zulks in Brus sel stellig niet veel goeds. De maatschappij heeft helaas geen vermoeden van de zware con currentie, die haar vanuit Parijs wordt aangedaan. En de Parij- sche en Londensche maatschap pijen zijn bovendien veel gemak kelijker en billijker met haar voorwaarden. De .Sirius" zou een reusachtige reclame hebben gemaakt, als zij de verzekerings- som|prompt op tijd had uitbetaald. De plotselinge dood van Richod was bepaald pech doch wat was eraan te doen. Een maat schappij moet ook met pech rekening houden en toch uit Het wreekt zich, het moet zich wreken. Europa ondervindt het nu al. De verwringing van den levensgroei kan alleen geschie den ten koste van dat leven zeiven. De ellende, waarin we verzonken raakten, bewijst het opnieuw. De vernietiging van Duitschland's bloei, de moedwil lige verminking van een der eerste levenskrachten van het Europeesche geheel, heeft haar funeste gevolgen geopenbaard. Engeland heeft het begrepen, maar durft de consequentie van deze erkenning niet aanvaarden. En machteloos vleit het zich met de dwaze hoop, dat, nu het lijdelijk verzet van Duitschland gebroken en Duitschland totaal uitgeput is, de regeling der schadevergoedingskwestie, dat wil dus zeggen het betalen door Duitschland, dat Frankrijk eischt, gemakkelijker gaan zal. Frank rijk weet beter. .Frankrijk's vei ligheid ware er mee verzekerd. Dat is het, waarop Frankrijk wacht. Poincaré is niet zoo stompzinnig, dat hij niet begrij pen zou, dat de Fransche poli tiek zich ook aan Frankrijk zelf wreken moet en dat hij, den Duitschen haat nieuw leven in blazende en den Duitschen volks wil versterkend, een nieuwe epi sode in de geweldige worsteling voorbereidt, die voot Frankrijk verschrikkelijk moet worden. Maar juist daarom ziet hij maar één uitweg, Duitschland's ver verzwakking moet Duitschland's vernietiging worden. En de eer- te stap daartoe is de oplossing van het Duitsche rijk in mach- teluoze deelen. Het heet, dat de spoorweg arbeiders, die zich na de op heffing van het lijdelijk verzet opnieuw bij de Fransche over heid om werk aanmelden, ook een stuk ter teekening wordt voorgelegd, waarin zij zich voor standers van een onaf hankelijke Rijnlandsche republiek erkennen. De manier is vrij naïef. Niet door dergelijke verklaringen is Duitschland uiteen te rukken. Het zijn de ellende en de wan hoop en de verbitterde weder- keerige verwijten, daaruit ont- zulken pech profijt weten te trekken. In plaats daarvan wordt men opgehouden door allerlei overbodige bepalingen en for maliteiten. Naar men zegt moet o.a. de laatste premie niet precies op zijn tijd zijn gestort. Ik heb die premie op den vervaldag geboekt en omdat ik ze niet dadelijk naar Berlijn heb doorgezonden, zoekt men daar iets achter. Ook bij andere gelegenheden behield ik de premiên wel eenigen tijd onder mij, doch daarvan werd nooit iets gezegd. Maar die Duitschers I zij verschuilen zich achter hun pedanterie bij gebrek 'kan een ander voorwendsel, om niet behoeven te betalen. En toch het zal de .Sirius" niets helpen. Zij moet betalen, ver laat u daar maar op, en het is stellig in haar eigen belang, dat zij het zoo spoedig mogelijk doet." Pichet verviel onophoudelijk in deze klaagliederen en ont boezemingen, terwijl hij zijn oesters opslurpte. ,De maatschappij weigert in het geheel niet de verzekerings som uit te betalen", antwoordde Alsen, „maar er moet toch ook van te voren worden vastgesteld, staan, die hun werk moeten doen. De Berlijnsche regeering heeft de voorzichtigheid gehad na de opheffing van het lijdelijk verzet, het land onder dictatuur te zetten, teneinde elke poging van rechts ot links tot een actie onmogelijk te maken. Maar vanuit Beieren, waar de regeering een dictator aanstelde, wiens af keer van Ber lijn en neiging tot afscheiding van Beieren al eerder tot bot singen aanleiding gaven en die nu al met 's rijks dictator over hoop ligt, blijft het gevaar voor de Duitsche eenheid dreigen. En in het Rijnland kunnnn zoowel de separatisten, die in het troebel water van de ontgoocheling der bewoners van het bezette gebied trachten Ie visscheD, als de com munisten den boel op stelten zetten. .Frankrijk's veiligheid ware er mee verzekerd". En dat blijft ten slotte het allergrootste gevaar. Het bedreigt Frankrijk niet alleen. De discussies in de Volkenbondsvergaderingen heb ben bewezen, hoe Frankrijk aan dit streven van beveiliging tegen een gevaar, dat het, zoo al niet zelf oproept, dan toch door zijn politiek vergroot en acuut maakt, feitelijk de geheele Europeesche politiek wil dienstbaar maken. Want zijn drijven naar het tot stand komen van een algemeen waarborgsverdrag, waarin par- tiëele waarborgverdragen als 't ware zijn opgenomen, is niet anders dan de bedoeling zich voor het geval van botsingen in de toekomst, die zijn onverzoen lijke heerschzucht voorbereidt, bij voorbaat weer den steun der wereld te verzekeren. Maar Eu ropa wordt er mee blootgesteld aan de voortdurende bedreiging met een nieuwen oorlog. Het is alleen het zich neer leggen van F'rankrijk bij den onvermijdelijken gang der ge beurtenissen en de natuurlijke consequenties der verhoudingen, die nu en later uitkomst kunnen brengen. Maar daaraan zijn noch Frankrijk noch anderen toe. De oorlog, die den vrede bren gen zou, heeft het imperialisme tot afzichtelijke afmetingen doen dat er geen omstandigheden aanwezig zijn, die haar van deze verplichting ontheffen. De maat schappij oordeelt bijvoorbeeld, dat de doodsoorzaak bij Richod tamelijk oppervlakkig in de over- lijdens-verklaring is opgenomen. Pichet keek plotseling op. „Hoe bedoelt u dat vroeg hij. Wel, in ieder geval ligt een verdenking door den snellen dood van Richod zoo kort en onver wachts na het sluiten der levens verzekering, nog al voor de hand, dunkt me". .Een verdenking Die is goed. En wat voor verdenking zou dat dan wel moeten zijn ,Dat Richod zelfmoord heeft gepleegd. In een dergelijk geval zijn wij, zooals u weet, niet ver- plicht de verzekeringssom uit te betalen, aangezien de wachttijd vijfjaar bedraagt". .Richod, zelfmoord? Neem u mij niet kwalijk, maar ik heb deze gedachte in mijn eerste schrijven aan de maatschappij betreffende het geval Richod dadelijk als groote onzin geken schetst. Richod, met wien ik zoo dikwijls persoonlijk in aan raking kwam, een man in de kracht van zijn jaren, in de gunstigste financiëele omstandig. aangroeien. Frankrijk gaat er zich niet alleen aan te buiten. Het Italiaansch-Grieksch geschil, door den Gezantenraad beëin digd met de zonderlinge veroor deeling van Griekenland tot een boete van 50 millioen lire, heeft het wel anders getoond. En zelfs Spanje voelt aanvechtingen. Het ging niet om recht en be schaving. De F'ransche erken tenis heeft het duidelijk genoeg verklaard. Waarom het wel ging, beginnen we nu ook zoo langzamerhand in te zien. Nog eiken dag worden we herinnerd aan den wereldbrand. We behoeven dan slechts zonder meer de verschillende vreemde valuta's na te gaan. Eiken dag leeren we steeds meer ervaren, tot welke ellende deze oorlog heeft geleid. Niet slechts de millioenen jonge levens, die in loopgraven of op zee zijn ver nietigd, zijn te betreuren, nog dagelijks gaat dit dooden-proces door, bij uitvoering v-m.... het vredesverdrag. En daarnaast is op helsche wijze vernield de productie van jaren, door weten schap en vernuft tot ongekende hoogte gebracht. Dat alles heeft de menschheid een oogenblik wakker geschud en den massa- kreet doen hoorenDat nooit meer. Men zette een streep on der het gebeurde, sloot daarmee een tijdperk af, een nieuwe periode werd ingetreden. De polsslag, door Christenzin en humanisme gevoed, klopte snel ler, de .nieuwe tijd" was inge luid. En wat was dit ideale nieuwe of dit nieuwe ideaal We schre ven het reeds eerder, een mensch- heidsbond. Die nieuwe tijd zou gaan langB nieuwe wegen en men stippelde tot in verre toe komst dat baanvak reeds af. Voor eiken slaat en voor elke regeering bracht dit nieuwe plichten mee. De tot dusver aparte staten naast elkaar moe ten worden een staten-gemeen- heden verkeerend, levenslustig, echtgenoot van een bekoorlijke, lieftallige vrouw, zou zelfmoord hebben gepleegd 1 Vraagt u dat aan al z'n vrienden en kennissen; men zal die gedachte gewoon weg belachelijk vinden. Wel is het een feit, dat hij in het laatste half jaar verscheidene aanvallen van groote zwakte ondervond, en dat hij helaas bij een dier vreeselijke aanvallen het loodje heeft moeten leggen, mijn arme vriend Richod I En Pichet goot snel een glas wijn door de keel als ter na gedachtenis aan zijn vriend, terwijl zijn oogen toch voort durend strak op Alsens gelaat gericht bleven. ,U kent ook mevrouw Richod vroeg Alsen langs zijn neus weg. „Wat is dat eigenlijk voor een dame „Een zeer knappe vrouw, zooals ik reeds zeiRichod was tot zijn dood dol op haar en zij is troos- teloos over zijn verlies", „Ik zou die dame graag mijn opwachting willen maken", zeide Alsen, .want het is toch nood zakelijk, dat ik de bezwaren der maatschappij persoonlijk met haar bespreek", (Wordt vsrvelgd).

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1923 | | pagina 1