ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijkse!) Omzicht,
Geloof in de menschheid.
Harten Vrouw.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
franco per post f 1,40
Advertentieprijs van i 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo.,(2in BRESKENS -W°
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur j
33e Jaargang
Zaterdag 6 October 1923
Nummer 2866
De Franachen beseffen wel,
dat ze in de kaart gekeken zijn.
.Weliswaar", zoo beschreef een
Hollandsch correspondent de
stemming te Parijs na de ophef
fing van het lijdelijk verzet der
Duitschers in het Roergebied,
.weliswaar zou het niet gemak
kelijk zijn in dit geval (wanneer
Duitschland uiteenviel) de ver
goeding los te krijgen, maar
Frankrijk's veiligheid ware er
mee verzekerd." Men voelt het,
dit is geen bij voorbaat aan
vaarden van een onvermijdelijk
heid. De Fransche hoop spreekt
er zich in uit. Het is een hoop
niet van vandaag of gisteren,
maar eene, die de Fransche po
litiek sinds jaren beheerscht
heeft, maar zich onomwondener
uitspreekt, nu zij haar vervulling
nabij gelooft. „Twee volkswillen
stooten op elkaar", zoo verklaar
de dezelfde correspondent, die
gewoon is niet veelr meer dan
de Fransche opinies en gevoelens
weer te geven. ,Dat de Fransche
het op den duur kan afleggen,
kan voof menig Franschman niet
twijfelachtig zijn. Dies bijt hij
de tanden op elkaar zich daar
tegen schrap zettend, klampt hij
zich vast aan wat hem te
gen de Duitschers wapen en af
weer is het vredesverdrag. Naar
mate hij van de hooploosheid
van den weerstand, die soms
aanval wordt, sterker doordron-
§en raakt, speelt hij koppiger
e rechten uit, hem te Versail
les tegen Duitschland in handen
gegeven, er kome van wat wil.
Dat deze houding tegen oeco-
nomische wetten ingaat, deert
hem in dien strijd om het eigen
nationale leven evenmin als zorg
voor het lot van Europa hem
daarvan kan afhouden. Een zoo
geweldige worsteling, waarlijk
niet van vandaag of gisteren,
kan niet men den gewonen maat
staf van gelijk of ongelijk ge
meten worden." Het is een ver
dediging en een die alszoodanig
volkomen te aanvaarden is. Al
leen ze had eerder moeten ko
men. Want dit is het niet zoo-
DOOR
HELLMUTH MIELKE.
UJT HET DUITSCH VERTAALD.
(Nadruk verboden).
26.
Hij wierp hem een geldstuk
toe, dat onder een tafel rolde,
waarop Jules zich in zijn volle
lengte op den grond liet vallen
en onder de talel rondsnuffelde
als eén hond, dien men een bot
had toegeworpen, Alsen moest
zich zeil bekennen, dat de be
handeling door de beide klerken
niet veel vriendelijker was ge
weest. Maar Jules had voor
dergelijke onderscheidingen geen
gevoel.
Het eerste wat Pichet na het
vertrek van zijn .zakenvriend"
deed was, Alsen uit te noodigen
voor een ontbijt, wat deze niet
kon weigeren. Voor en tijdens
den maaltijd ontwikkelde zich
toen een zakelijke bespreking,
waarbij Pichet geen oogenblik
zijn tegemoetkomende houding
liet varen j hij betreurde het
alleen maar, dat men hem vanuit
Berlijn niet bijtijds van Alsens
zeer, wat we den Franschen
kwalijk nemen, dat ze, door het
sterkere Duitschland overvleu
geld, den strijd om zich staande
te houden met uiterste krachts
inspanning en onverzettelijke
onverzoenlijkheid voeren maar
dit, dat ze nooit de beteekenis
van den strijd hebben willen
erkennen en door de leugenach
tige voorstelling als ging het om
het recht en om de beschaving
of tenminste tegen de Duitsche
poging totwereldoverheersching
de geheele wereld hebben mee
gesleept in den strijd om hun
behoud. „Twee volkswillen bot
sen tegen elkaar." Men kan het
nog duidelijker en juister zeggen.
De Fransche wil botst tegen de
ijzeren logica der wereldgebeurte
nissen en natuurwetten, die het
talrijker, levenskrachtiger volk
onafwendbaar in de plaats dringt
van het zwakkere. En dat geelt
aan den Franschen strijd on
danks de aanvanklijke overwin
ning de tragische beteekenis.
Want geen Roerbezetting en
geen vredesverdrag van Ver
sailles kunnen het noodlot van
Frankrijk afwenden, dat het zich
nu of over een eeuw gewonnen
zal moeten geven aan den ster
kere, die het van zijn plaats
dringt als eerste op het vaste
land van Europa. H«t was reeds
van zijn plaats gedrongen. Met
behulp van zijn talrijke bond-
genooten heeft het die plaats
weten te heroveren ten koste
van Duitschland's bloei niet al
leen, maar van den natuurlijken
groei van het leven. Maar zal
het die plaats kunnen behouden
's Levens groei laat zich slechts
tijdelijk verwringen. Beginnen
de Franschen het te begrijpen
In hun hart zeker wel. ,Dat de
Fransche het op den duur kan
alleggen, kan voor menig Fransch
min niet twijfelachtig zijn",
schrijf de Franschgezinde Hol
lander. Maar hun trotsch ver
biedt het de consequenties ervan
te aanvaarden. En met het wa
pen van het vredesverdrag en
van de huidige Duitsche mach
teloosheid in handen trachten ze
den natuurlijken groei van het
leven steeds meer te verwringen.
komst in kennis had gesteld,
tenminste hij had nog geen bericht
ontvangen.
Na Je algemeene onderwerpen
besproken te hebben, hetgeen
op gedempten toon was geschied,
hoewel er niemand in de nabij
heid was Jules was bezig in
een hoek op een stuk brood te
kauwen haalde Alsen ook het
geval van Richod in het gesprek.
Hij merkte daarbij op, dat Pichet
hem met loerende blikken aan
keek.
.Bekent u het maar, de .Sirius"
zoekt uitvluchten. Eerlijk ge
zegd, den goeden naam der
maatschappij doet zulks in Brus
sel stellig niet veel goeds. De
maatschappij heeft helaas geen
vermoeden van de zware con
currentie, die haar vanuit Parijs
wordt aangedaan. En de Parij-
sche en Londensche maatschap
pijen zijn bovendien veel gemak
kelijker en billijker met haar
voorwaarden. De .Sirius" zou
een reusachtige reclame hebben
gemaakt, als zij de verzekerings-
som|prompt op tijd had uitbetaald.
De plotselinge dood van Richod
was bepaald pech doch wat
was eraan te doen. Een maat
schappij moet ook met pech
rekening houden en toch uit
Het wreekt zich, het moet zich
wreken. Europa ondervindt het
nu al. De verwringing van den
levensgroei kan alleen geschie
den ten koste van dat leven
zeiven. De ellende, waarin we
verzonken raakten, bewijst het
opnieuw. De vernietiging van
Duitschland's bloei, de moedwil
lige verminking van een der
eerste levenskrachten van het
Europeesche geheel, heeft haar
funeste gevolgen geopenbaard.
Engeland heeft het begrepen,
maar durft de consequentie van
deze erkenning niet aanvaarden.
En machteloos vleit het zich
met de dwaze hoop, dat, nu het
lijdelijk verzet van Duitschland
gebroken en Duitschland totaal
uitgeput is, de regeling der
schadevergoedingskwestie, dat
wil dus zeggen het betalen door
Duitschland, dat Frankrijk eischt,
gemakkelijker gaan zal. Frank
rijk weet beter. .Frankrijk's vei
ligheid ware er mee verzekerd.
Dat is het, waarop Frankrijk
wacht. Poincaré is niet zoo
stompzinnig, dat hij niet begrij
pen zou, dat de Fransche poli
tiek zich ook aan Frankrijk zelf
wreken moet en dat hij, den
Duitschen haat nieuw leven in
blazende en den Duitschen volks
wil versterkend, een nieuwe epi
sode in de geweldige worsteling
voorbereidt, die voot Frankrijk
verschrikkelijk moet worden.
Maar juist daarom ziet hij maar
één uitweg, Duitschland's ver
verzwakking moet Duitschland's
vernietiging worden. En de eer-
te stap daartoe is de oplossing
van het Duitsche rijk in mach-
teluoze deelen.
Het heet, dat de spoorweg
arbeiders, die zich na de op
heffing van het lijdelijk verzet
opnieuw bij de Fransche over
heid om werk aanmelden, ook
een stuk ter teekening wordt
voorgelegd, waarin zij zich voor
standers van een onaf hankelijke
Rijnlandsche republiek erkennen.
De manier is vrij naïef. Niet
door dergelijke verklaringen is
Duitschland uiteen te rukken.
Het zijn de ellende en de wan
hoop en de verbitterde weder-
keerige verwijten, daaruit ont-
zulken pech profijt weten te
trekken. In plaats daarvan wordt
men opgehouden door allerlei
overbodige bepalingen en for
maliteiten.
Naar men zegt moet o.a. de
laatste premie niet precies op
zijn tijd zijn gestort. Ik heb die
premie op den vervaldag geboekt
en omdat ik ze niet dadelijk
naar Berlijn heb doorgezonden,
zoekt men daar iets achter. Ook
bij andere gelegenheden behield
ik de premiên wel eenigen tijd
onder mij, doch daarvan werd
nooit iets gezegd. Maar die
Duitschers I zij verschuilen zich
achter hun pedanterie bij gebrek
'kan een ander voorwendsel, om
niet behoeven te betalen. En
toch het zal de .Sirius" niets
helpen. Zij moet betalen, ver
laat u daar maar op, en het is
stellig in haar eigen belang, dat
zij het zoo spoedig mogelijk
doet."
Pichet verviel onophoudelijk
in deze klaagliederen en ont
boezemingen, terwijl hij zijn
oesters opslurpte.
,De maatschappij weigert in
het geheel niet de verzekerings
som uit te betalen", antwoordde
Alsen, „maar er moet toch ook
van te voren worden vastgesteld,
staan, die hun werk moeten doen.
De Berlijnsche regeering heeft
de voorzichtigheid gehad na de
opheffing van het lijdelijk verzet,
het land onder dictatuur te zetten,
teneinde elke poging van rechts
ot links tot een actie onmogelijk
te maken. Maar vanuit Beieren,
waar de regeering een dictator
aanstelde, wiens af keer van Ber
lijn en neiging tot afscheiding
van Beieren al eerder tot bot
singen aanleiding gaven en die
nu al met 's rijks dictator over
hoop ligt, blijft het gevaar voor
de Duitsche eenheid dreigen. En
in het Rijnland kunnnn zoowel
de separatisten, die in het troebel
water van de ontgoocheling der
bewoners van het bezette gebied
trachten Ie visscheD, als de com
munisten den boel op stelten
zetten. .Frankrijk's veiligheid
ware er mee verzekerd". En dat
blijft ten slotte het allergrootste
gevaar.
Het bedreigt Frankrijk niet
alleen. De discussies in de
Volkenbondsvergaderingen heb
ben bewezen, hoe Frankrijk aan
dit streven van beveiliging tegen
een gevaar, dat het, zoo al niet
zelf oproept, dan toch door zijn
politiek vergroot en acuut maakt,
feitelijk de geheele Europeesche
politiek wil dienstbaar maken.
Want zijn drijven naar het tot
stand komen van een algemeen
waarborgsverdrag, waarin par-
tiëele waarborgverdragen als 't
ware zijn opgenomen, is niet
anders dan de bedoeling zich
voor het geval van botsingen in
de toekomst, die zijn onverzoen
lijke heerschzucht voorbereidt,
bij voorbaat weer den steun der
wereld te verzekeren. Maar Eu
ropa wordt er mee blootgesteld
aan de voortdurende bedreiging
met een nieuwen oorlog.
Het is alleen het zich neer
leggen van F'rankrijk bij den
onvermijdelijken gang der ge
beurtenissen en de natuurlijke
consequenties der verhoudingen,
die nu en later uitkomst kunnen
brengen. Maar daaraan zijn
noch Frankrijk noch anderen toe.
De oorlog, die den vrede bren
gen zou, heeft het imperialisme
tot afzichtelijke afmetingen doen
dat er geen omstandigheden
aanwezig zijn, die haar van deze
verplichting ontheffen. De maat
schappij oordeelt bijvoorbeeld,
dat de doodsoorzaak bij Richod
tamelijk oppervlakkig in de over-
lijdens-verklaring is opgenomen.
Pichet keek plotseling op.
„Hoe bedoelt u dat vroeg hij.
Wel, in ieder geval ligt een
verdenking door den snellen dood
van Richod zoo kort en onver
wachts na het sluiten der levens
verzekering, nog al voor de hand,
dunkt me".
.Een verdenking Die is goed.
En wat voor verdenking zou dat
dan wel moeten zijn
,Dat Richod zelfmoord heeft
gepleegd. In een dergelijk geval
zijn wij, zooals u weet, niet ver-
plicht de verzekeringssom uit te
betalen, aangezien de wachttijd
vijfjaar bedraagt".
.Richod, zelfmoord? Neem u
mij niet kwalijk, maar ik heb
deze gedachte in mijn eerste
schrijven aan de maatschappij
betreffende het geval Richod
dadelijk als groote onzin geken
schetst. Richod, met wien ik
zoo dikwijls persoonlijk in aan
raking kwam, een man in de
kracht van zijn jaren, in de
gunstigste financiëele omstandig.
aangroeien. Frankrijk gaat er
zich niet alleen aan te buiten.
Het Italiaansch-Grieksch geschil,
door den Gezantenraad beëin
digd met de zonderlinge veroor
deeling van Griekenland tot een
boete van 50 millioen lire, heeft
het wel anders getoond. En
zelfs Spanje voelt aanvechtingen.
Het ging niet om recht en be
schaving. De F'ransche erken
tenis heeft het duidelijk genoeg
verklaard. Waarom het wel
ging, beginnen we nu ook zoo
langzamerhand in te zien.
Nog eiken dag worden we
herinnerd aan den wereldbrand.
We behoeven dan slechts zonder
meer de verschillende vreemde
valuta's na te gaan. Eiken dag
leeren we steeds meer ervaren,
tot welke ellende deze oorlog
heeft geleid. Niet slechts de
millioenen jonge levens, die in
loopgraven of op zee zijn ver
nietigd, zijn te betreuren, nog
dagelijks gaat dit dooden-proces
door, bij uitvoering v-m.... het
vredesverdrag. En daarnaast is
op helsche wijze vernield de
productie van jaren, door weten
schap en vernuft tot ongekende
hoogte gebracht. Dat alles heeft
de menschheid een oogenblik
wakker geschud en den massa-
kreet doen hoorenDat nooit
meer. Men zette een streep on
der het gebeurde, sloot daarmee
een tijdperk af, een nieuwe
periode werd ingetreden. De
polsslag, door Christenzin en
humanisme gevoed, klopte snel
ler, de .nieuwe tijd" was inge
luid.
En wat was dit ideale nieuwe
of dit nieuwe ideaal We schre
ven het reeds eerder, een mensch-
heidsbond. Die nieuwe tijd zou
gaan langB nieuwe wegen en
men stippelde tot in verre toe
komst dat baanvak reeds af.
Voor eiken slaat en voor elke
regeering bracht dit nieuwe
plichten mee. De tot dusver
aparte staten naast elkaar moe
ten worden een staten-gemeen-
heden verkeerend, levenslustig,
echtgenoot van een bekoorlijke,
lieftallige vrouw, zou zelfmoord
hebben gepleegd 1 Vraagt u dat
aan al z'n vrienden en kennissen;
men zal die gedachte gewoon
weg belachelijk vinden. Wel is
het een feit, dat hij in het laatste
half jaar verscheidene aanvallen
van groote zwakte ondervond,
en dat hij helaas bij een dier
vreeselijke aanvallen het loodje
heeft moeten leggen, mijn arme
vriend Richod I
En Pichet goot snel een glas
wijn door de keel als ter na
gedachtenis aan zijn vriend,
terwijl zijn oogen toch voort
durend strak op Alsens gelaat
gericht bleven.
,U kent ook mevrouw Richod
vroeg Alsen langs zijn neus weg.
„Wat is dat eigenlijk voor een
dame
„Een zeer knappe vrouw, zooals
ik reeds zeiRichod was tot zijn
dood dol op haar en zij is troos-
teloos over zijn verlies",
„Ik zou die dame graag mijn
opwachting willen maken", zeide
Alsen, .want het is toch nood
zakelijk, dat ik de bezwaren
der maatschappij persoonlijk
met haar bespreek",
(Wordt vsrvelgd).