ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Onschuldig veiooideeld. Wekelijksch Dveizicht. l)e bezetting van liet Koergebied. BRESKENSCHE COURANT VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 Drukker-Uitgever Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. met 15 cent dispositiekosten. BOO MB L I E K Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent Advertenties worden aangenomen tot uiterl'ijk Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30ct. p. regel. TNo.,02°n BRESKENS p°7s$4r0 Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur 32e Jaargang Zaterdag 13 Januari 1923 Nummer 2792 De mislukking van de Parij- sche conferentie kan nauwelijks iemand verwonderen, die van den dag van het verdrag van Ver sailles al den loop der gebeur tenissen eenigzins aandachtig ge volgd en begrepen heeft, wat er eigenlijk gaande was in den Eu- ropeeschen warwinkel. „Terwijl Engeland streeft naar oecono- misch herstel, streeft Frankrijk naar den oeconomischen onder gang van Duitchland en naar eigen militaire overmacht" zoo formuleerde de Daily Chronicle, Llo\ d George's blad, het verschil tusschen de twee groote geallieerden, dat zich ook in de onderscheidene voorstellen, te Parijs aangeboden, uitsprak, liet is misschien wat scherp ge zegd. Lloyd George's blad heeft geen r 'den om tegen Frankf ijk een bijzondere vriendelijk toon aan te slaan. Maar is het feite lijk niet, wat de Franschen in andere woorden zelf toegeven Dat de bondgenooten, zoo zij dan niet schadeloos gesteld worden, althans den Duitschen industriëelen zullen beletten hen te ruïneeren en Duitschland zijn oude oppermachtige positie te heroveren", schreei het Journal, toen het tijdens de conferentie de Britsche voorstellen afwees. En Havas, het Fransche nieuw- agentschap, dat namens de Fran sche regeering pleegt te spreken, verklaarde: „Frankrijk kan niet meegaan met een plan, dat Duitschland in staat stelt zich te herstellen ten koste van het land, dat het systematisch heeft verwoest. Met zijn toenemende bevolking, zijn intact gebleven industrie, welke niet zal ophou den van den .buitengewone toe- s'.and te profiteeren, z'n bespaar de rijkdommen, zijn steenkool, hout, en kali zal Duitschland meester zijn van Europa tegen over een Frankrijk, welks bevol king de helft minder zal bedragen en dat den verpletterenden last moet dragen van het herstel 37) Hij ging heen, maar de ver huurster, wier kamer zich vlak onder de zijne bevond en die zich tot nu toe verheugd had over het rustige en kalme wezen van den jongen man, wist maar geen verklaring te vinden, waar om hij vandaag met de ruste loosheid van een gevangen roofdier daar boven heen en weer liep. Dat het hem zóó moeilijk, zoo ontzettend zwaar zou kunnen vallen een besluit te nemen en zich tot een beslissende daad te vermannen hoewel datgene, dat gebeuren moest, hem zoo duidelijk voor den geest stond had Rudolf nooit voor moge lijk gehouden. De geheele samen hang der verschillende dingen stond hem toch volkomen helder voor oogen. Hij wist thans, dat hij den naam van den heer van Ranten als dien van een zwager van Mevrouw Ilaller naar aanleiding van het proces tegen Greta Willisen had hooren noemen, en het was na Dili's mededeelingen zijner verwoeste gebieden". Dat klinkt een beetje anders dan het Engelsche blad het uitdrukte. Maar nietwaar het komt toch feitelijk wel zoo wat op het zelfde neer. Frankrijk kan Duitschland's herstel niet toestaan. Dat is nog geen wraakzucht. Het behoeft ook ni^t de zucht naar eigen militaire oppermacht te zijn, die het drijft. Het kan het niet ter wille van eigen bestaanszeker heid, liever nog van de hand having van eigen positie als groote Europeesche mogendheid. En waneer het daarom Duitsch land's oeconomischen ondergang en eigen militaire oppermacht nastreeft, als Lloyd George's blad het nahoudt, dan is het uit vrees, uit drang naar zelfbehoud. De Engelschen hebben makke lijk praten. Ze hebben uit de overwinning gehaald wat er uit te halen was, „Engeland heeft de geallieerden gebruikt om Duitschland te verslaan en te berooven van zijn vloot en kolo niën" merkte een Italiaansch blad na de mislukking der conferentie meer scherp dan bondgenood- schappelijk op. Een feit is, dat Engeland van Duitschland niets meer te vreezen en van zijn her stel alleen voordeel te wachten heeft. Maar met de Franschen staat de zaak anders. Ze hebben een volk verslagen, sterker, grooter, energieker dan zij. Ze hebben dat gekund door de hulp van anderen. Ze weten dat die hulp onzeker is en dat morgen, zoo ze alleen mochten staan, het verslagen volk hun rekenschap zal afvragen. Wat moeten ze doen Het is hun eigen overwin ning, die hen vervolgt. Willen ze niet te eeniger tijd voor een nog verschrikkelijker gevaar ko men te staan dan hun in 1914 dreigde, dan moeten ze Duitsch land machteloos houden, politiek en oeconoinisch machteloos. Maar het streven daarnaar beteekent feitelijk voortduring van den oor logstoestand. Zal het hun kun nen gelukken, dien blijvend te doen voortdurend Of zal niet ten slotte Europa, zelfs dat deel dat hun nu van harte steunt, ook aan geen twijfel onderhevig, dat hij de dief van de vlinder broche geweest was. Hoe diep moest deze dief en doorbrenger wel gezonken zijn, hoe geheel en al moest zijn smadelijke levenswijze het laatste sprankje eer- en schaamtegevoel in hem verstikt hebben, dat hij zich van zijn niets vermoedend, onschul dig kind had kunnen bedienen, om de aangevangen misdaad ten einde te brengen. En de ellendeling had boven dien nog stilzwijgend toegezien, dat men een ander in zijn plaats gestraft had, hij had geen vin ger uitgestoken om te verhin deren, dat door zijn schuld een jong menschenleven voor altijd geknakt en verwoest werd. Waarlijk, ten opzichte van zulk een afschuwelijke niéts- waardigheid moest men ieder medelijdend aarzelen als een groote zonde beschouwen In dien iemand anders hem de vraag gesteld had, hoe in dit geval gehandeld moest worden, dan zou Rudolf zonder naden ken geantwoord hebben, dat de aanklacht bij de bevoegde autori teiten onmiddellijk moest wor den ingediend en dat er geen seconde meer gewacht mocht worden om het proces inzake toch eindelijk dien oorlogstoe stand moede moeten worden Het lijkt onvermijdelijk. Maar daarmee is Frankijkslot in de toe komst beslist. Het is de vloek hunner eigen overwinning, die hen met ondergang bedreigt. Maar van hun overwinning Is het niet veeleer nog van hun vrede, dien zij, naar Wilson's gedenkschriften nu ook duide lijk openbaren, den anderen ge allieerden hebben opgedrongen? En hier begint, hoe men ook over den oorlog zelve denken moge, Frankrijk's eigen schuld aan het noodlot, dat het bedreigt. Want er was nog een andere weg denkbaar geweest. Het was de weg dien president Wilson aanwees, waneer de Franschen na de overwinning zich met de Duitschers hadden willen ver zoenen, had het spook der Duit- sche bedreiging van hen afge wend kunnen worden. Maar zij voelden zich te overwinnings- zeker, wilden genieten van hun nieuwe macht, hoopten voor al tijd Duitschland lam te slaan en eigen macht te bevestigen en zetten den voet op den verkeer den weg. En eenmaal op dien weg, konden ze niet meer te rug. Hoe verder ze er op ko men, des te onmogelijker wordt de terugkeer. Hun houding ook in het bezette gebied belet het. En zoo kwamen ze op de Pa- rijsche conferentie met geen an dere keuze dan voortzetting hun ner politiek, door de Daily Chro nicle gekarakteriseerd, die hun de aanvaarding van Engeland's voorstel verbood. Maar nu na de conferentie, nu Engeland zich teruggetrokken heeft, staan ze opnieuw voor een nieuwe keuze. Zullen ze het aandurven, alleen met Italië en België en wellicht de Kleine Entente, de geweld- politiek ook verder door te voeren met de risico straks ook een verbitterd Engeland en Amerika tegenover zich te vin den De breuk is vriendschap pelijk, zoo heet het van Fran schen en van Engelschen kant. Maar hoe lang zal die vriend schappelijkheid voortduren, wan- Greta Willisen te herzien. Nu echter, nu hij niemand anders .dan zichzelf op deze vraag moest antwoorden, nu kon hij ondanks allen strijd en overpeinzingen maar niet tot een redelijk besluit komen. Hij kon immers niet den strijd tegen den misdadiger aanbinden, zon der tevens ook diens ongelukkig kind te treilen. En zelfs wan neer de rechter later tot dezelfde overtuiging zouden komen als hij, indien zij haar geen straf baar feit ten laste konden leg gen, doch haar als het willooze werktuig van een schurkachtigen vader van iedere straf zouden vrijspreken de martelingen van een pijnlijk onderzoekings proces, de schande van e^n open lijke blootlegging der feiten bleven haar toch geenszins be spaard. De eer van de onschul dig veroordeelde Greta Willisen kon niet anders weer hersteld worden dan door Lili's levens geluk en haar goeden naam ten offer te brengen. En in de eerste oogenblikken scheen het Rudolf toe, also! 't geen hij op ging offeren nauwe lijks minder waard was dan hetgeen hij zou bereiken. Hij pijnigde zijn hersenen om een reddenden uitweg te vinden, die neer Frankrijk werkelijk zijn eigen weg gaat En bovendien hoe zal Duitschland reageeren op Fransche geweldmaatregelen, wanneer het weet, dat Engeland niet meer naast Frankrijk staat? De vragen duiden al het gevaar aan, dat Europa van dichtbij bedreigt. Men krijgt den indruk, dat Frankrijk hoog spel speelt en daarom aarzelt, maar dat niet enkel eigen wel en wee maar die van Europa de inzet zijn. Oogenblikkelijk tracht het blijkbaar nog de vriendschap met Engeland te handhaven. Op de conferentie van Lau sanne blijven zijn gedelegeerden de Engelsche wenschen steunen. Maar het is hoogst onwaar schijnlijk, dat de Turken niet van de verwijdering gebruik zouden trachten te maken, om ook in het Oosten de bestaande tegenstelling op de spits te drij ven door de geallieerden voor de keuze tusschen toegeven en geweldmaatregelen te plaatsen. Hun houding lijkt al onverzoen lijker dan ze tot nu toe was. De capitulaties, die aan vreem delingen in Turkije eigen rech ters geven, hebben ze rondweg afgewezen. En over de rechten der minderheden valt ook niet goed meer met hen te praten. De Turksche afgevaardigde in de commissie, die deze aan gelegenheid behandelde, heeft zelfs de heeren den rug ge keerd, toen ze hem wilden over tuigen en is de zaal uitgewan deld. Ongetwijfeld houden de Franschen hier nog een belang rijke troef tegenover de En gelschen in handen, vooral wan neer Italianen en Belgen, die te Parijs met hen meegingen, hen ook te Lausanne blijven steunen. Wij zijn bereid alle ellende en alle kwellingen te verdragen," zoo luidde de aanhef van de het mogelijk zou hebben gemaakt Lili te ontzien en in het diepst van zijn hart voelde hij zich beschaamd, toen hij zich de weemoedigprofetische woorden van zijn vader herinnerde: ,Moge je nooit de bittere onder vinding opdoen, dat er toch nog iets heiligers'is dan deze zoo genaamde gerechtigheid". Weliswaar gaf hij hem hierin ook nu nog niet geheel gelijk. Want de gerechtigheid gold bij hem nog steeds als het hoogste er was niets heiligers dan juist deze gerechtigheid. Maar hij begreep, wat de oude man, die in de wereld van niemand anders hield dan van zijn zoon, in dat scheidingsuur onder zijn harde woorden en zijn geen medelijdenden kennenden eer lijkheids-hoogmoed moest gele den hebben. En al was het niet voor zijn daden, maar dan toch voor zijn onbarmhartige woor den, smeekte hij hem in het diepst van zijn hart gedurende deze moeilijke oogenblikken van twijfel en verzoeking deemoedig en berouwvol om vergiffenis. Toen echter voelde hij groote verontwaardiging over zichzelf en een toornige afschuw voor zijn onmannelijk aarzelen. Waartoe was hij toch al niet verklaring, welke de Duitsche economische commissie van het bezette gebied heelt afgelegd voor den rijkskanselier. Hierme de beantwoordde zij tevens de proclamatie van president Ebert, gericht tot de zwaar-getroffen bevolking van het Rotrbekken: „Blijft waardig, bezonnen vol hardt in berustende trouw 1" heeft Ebert, de bevolking weerszijde van de Roer vermaand. Gij lijdt zwaar, mijn Duitsche volk, en gij wordt nog meer aangetast. Vrede is u niet gebracht, en het verdrag, dat er toe moest strek ken, wordt wederrechtelijk ver broken. De bezetting van het Roerbekken is een daad van ge weld, waarover wij ontf' bekla gen tegenover Europa en de ge heele wereld" 120X00 Franschen met Spa in's en andere kleurlingen trek ken het Roergebied in met veld-artillerie,- volledig genie materiaal, tanks, paarden, muni- tie-coulonner, als gold het een oorlog. 120.000 gewapende Franschen en kleurlingen acht Frankrijk noodig om enkele in genieurs (die het. Jreheer van alle Roer-fabrieken gaan over nemen) en enkele douaniers (die langs de grenzen komen) te beschermen. En de laatsten zijn noodig tot deurwaardersdiensten. Bradbury, de Engelsche ge delegeerde ter Commissie van Herstel, heeft nog eens nuchter gewezen, alvorens hij tegen de „ingebreke-stelling van Duitsch land, en dus tegen de bezetting van Roergebied" stemde voor welk bagatel Barthou en l'oin careé al die onaangename, ja onredelijke, drukte begonnen. Zeker, Duitschland had 21/, mih oen ton kolen meer moeten leve ren, dan het heeft kunnen doen; zeker, maar wie de zaken vol doende nagaat zal zien, dat Duitschland maar voor 11'/2 pCt. van dat tekort van 2'/a mihoen ton verantwoordelijk kan wor den gesteld. En wie dan zoo redeneerde de bezadigde. En gelschman ziet, hoe rampza lig de Duitsche financien er aan toe zijn, die zal begrijpen, waar- gekomen, dat hij in dit geval nog aarzelen en overleggen konl Had hij niet veel eerder moeten juichen en jubelen over de ge nadige schikking van het toe val, waardoor hij na maanden lang vergeefsche moeite thans zonder zijn toedoen als door een wonder de waarheid had ontdekt 1 Hoe dikwijls had hij niet gedroomd van het oogen- blik, waarop hij Greta's vrij spraak en haar schitterende rechtvaardiging bewerkt zou hebben, als het gelukkigst mo ment van zijn levenHoe heer lijk was het hem vaak te moede geweest als hij dacht aan het zalige vooruitzicht, wanneer haar door smart vertrokken gezichtje zich zou verhelderen, wanneer haar dankbare glimlach hem zou begroeten. En nu, terwijl hij na alle bittere teleurstellingen werkelijk het middel in de hand had, dat zijn droom in vervulling kon doen gaan, nu voelde hij niets van die blijdschap en genoeg doening in zich opwellen. Was het zoo gesteld met zijn heilige geestdrift voor waarheid en recht (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1923 | | pagina 1