ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Onschuldig veiooideeld.
Wekelijksch Dveizicht.
l)e bezetting van liet
Koergebied.
BRESKENSCHE COURANT
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 Drukker-Uitgever Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
met 15 cent dispositiekosten. BOO MB L I E K Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent Advertenties worden aangenomen tot uiterl'ijk
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30ct. p. regel. TNo.,02°n BRESKENS p°7s$4r0 Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
32e Jaargang Zaterdag 13 Januari 1923 Nummer 2792
De mislukking van de Parij-
sche conferentie kan nauwelijks
iemand verwonderen, die van den
dag van het verdrag van Ver
sailles al den loop der gebeur
tenissen eenigzins aandachtig ge
volgd en begrepen heeft, wat er
eigenlijk gaande was in den Eu-
ropeeschen warwinkel. „Terwijl
Engeland streeft naar oecono-
misch herstel, streeft Frankrijk
naar den oeconomischen onder
gang van Duitchland en naar
eigen militaire overmacht"
zoo formuleerde de Daily
Chronicle, Llo\ d George's blad,
het verschil tusschen de twee
groote geallieerden, dat zich ook
in de onderscheidene voorstellen,
te Parijs aangeboden, uitsprak,
liet is misschien wat scherp ge
zegd. Lloyd George's blad heeft
geen r 'den om tegen Frankf ijk
een bijzondere vriendelijk toon
aan te slaan. Maar is het feite
lijk niet, wat de Franschen in
andere woorden zelf toegeven
Dat de bondgenooten, zoo
zij dan niet schadeloos gesteld
worden, althans den Duitschen
industriëelen zullen beletten hen
te ruïneeren en Duitschland zijn
oude oppermachtige positie te
heroveren", schreei het Journal,
toen het tijdens de conferentie
de Britsche voorstellen afwees.
En Havas, het Fransche nieuw-
agentschap, dat namens de Fran
sche regeering pleegt te spreken,
verklaarde: „Frankrijk kan niet
meegaan met een plan, dat
Duitschland in staat stelt zich
te herstellen ten koste van het
land, dat het systematisch heeft
verwoest. Met zijn toenemende
bevolking, zijn intact gebleven
industrie, welke niet zal ophou
den van den .buitengewone toe-
s'.and te profiteeren, z'n bespaar
de rijkdommen, zijn steenkool,
hout, en kali zal Duitschland
meester zijn van Europa tegen
over een Frankrijk, welks bevol
king de helft minder zal bedragen
en dat den verpletterenden last
moet dragen van het herstel
37)
Hij ging heen, maar de ver
huurster, wier kamer zich vlak
onder de zijne bevond en die
zich tot nu toe verheugd had
over het rustige en kalme wezen
van den jongen man, wist maar
geen verklaring te vinden, waar
om hij vandaag met de ruste
loosheid van een gevangen
roofdier daar boven heen en weer
liep.
Dat het hem zóó moeilijk, zoo
ontzettend zwaar zou kunnen
vallen een besluit te nemen en
zich tot een beslissende daad
te vermannen hoewel datgene,
dat gebeuren moest, hem zoo
duidelijk voor den geest stond
had Rudolf nooit voor moge
lijk gehouden. De geheele samen
hang der verschillende dingen
stond hem toch volkomen helder
voor oogen.
Hij wist thans, dat hij den
naam van den heer van Ranten
als dien van een zwager van
Mevrouw Ilaller naar aanleiding
van het proces tegen Greta
Willisen had hooren noemen, en
het was na Dili's mededeelingen
zijner verwoeste gebieden". Dat
klinkt een beetje anders dan het
Engelsche blad het uitdrukte.
Maar nietwaar het komt toch
feitelijk wel zoo wat op het zelfde
neer. Frankrijk kan Duitschland's
herstel niet toestaan. Dat is nog
geen wraakzucht. Het behoeft
ook ni^t de zucht naar eigen
militaire oppermacht te zijn, die
het drijft. Het kan het niet ter
wille van eigen bestaanszeker
heid, liever nog van de hand
having van eigen positie als
groote Europeesche mogendheid.
En waneer het daarom Duitsch
land's oeconomischen ondergang
en eigen militaire oppermacht
nastreeft, als Lloyd George's blad
het nahoudt, dan is het uit vrees,
uit drang naar zelfbehoud.
De Engelschen hebben makke
lijk praten. Ze hebben uit de
overwinning gehaald wat er uit
te halen was, „Engeland heeft
de geallieerden gebruikt om
Duitschland te verslaan en te
berooven van zijn vloot en kolo
niën" merkte een Italiaansch blad
na de mislukking der conferentie
meer scherp dan bondgenood-
schappelijk op. Een feit is, dat
Engeland van Duitschland niets
meer te vreezen en van zijn her
stel alleen voordeel te wachten
heeft. Maar met de Franschen
staat de zaak anders. Ze hebben
een volk verslagen, sterker,
grooter, energieker dan zij. Ze
hebben dat gekund door de hulp
van anderen. Ze weten dat die
hulp onzeker is en dat morgen,
zoo ze alleen mochten staan, het
verslagen volk hun rekenschap
zal afvragen. Wat moeten ze
doen Het is hun eigen overwin
ning, die hen vervolgt. Willen
ze niet te eeniger tijd voor een
nog verschrikkelijker gevaar ko
men te staan dan hun in 1914
dreigde, dan moeten ze Duitsch
land machteloos houden, politiek
en oeconoinisch machteloos. Maar
het streven daarnaar beteekent
feitelijk voortduring van den oor
logstoestand. Zal het hun kun
nen gelukken, dien blijvend te
doen voortdurend Of zal niet
ten slotte Europa, zelfs dat deel
dat hun nu van harte steunt,
ook aan geen twijfel onderhevig,
dat hij de dief van de vlinder
broche geweest was. Hoe diep
moest deze dief en doorbrenger
wel gezonken zijn, hoe geheel
en al moest zijn smadelijke
levenswijze het laatste sprankje
eer- en schaamtegevoel in hem
verstikt hebben, dat hij zich van
zijn niets vermoedend, onschul
dig kind had kunnen bedienen,
om de aangevangen misdaad ten
einde te brengen.
En de ellendeling had boven
dien nog stilzwijgend toegezien,
dat men een ander in zijn plaats
gestraft had, hij had geen vin
ger uitgestoken om te verhin
deren, dat door zijn schuld een
jong menschenleven voor altijd
geknakt en verwoest werd.
Waarlijk, ten opzichte van
zulk een afschuwelijke niéts-
waardigheid moest men ieder
medelijdend aarzelen als een
groote zonde beschouwen In
dien iemand anders hem de
vraag gesteld had, hoe in dit
geval gehandeld moest worden,
dan zou Rudolf zonder naden
ken geantwoord hebben, dat de
aanklacht bij de bevoegde autori
teiten onmiddellijk moest wor
den ingediend en dat er geen
seconde meer gewacht mocht
worden om het proces inzake
toch eindelijk dien oorlogstoe
stand moede moeten worden
Het lijkt onvermijdelijk. Maar
daarmee is Frankijkslot in de toe
komst beslist. Het is de vloek
hunner eigen overwinning, die
hen met ondergang bedreigt.
Maar van hun overwinning Is
het niet veeleer nog van hun
vrede, dien zij, naar Wilson's
gedenkschriften nu ook duide
lijk openbaren, den anderen ge
allieerden hebben opgedrongen?
En hier begint, hoe men ook
over den oorlog zelve denken
moge, Frankrijk's eigen schuld
aan het noodlot, dat het bedreigt.
Want er was nog een andere
weg denkbaar geweest. Het was
de weg dien president Wilson
aanwees, waneer de Franschen
na de overwinning zich met de
Duitschers hadden willen ver
zoenen, had het spook der Duit-
sche bedreiging van hen afge
wend kunnen worden. Maar zij
voelden zich te overwinnings-
zeker, wilden genieten van hun
nieuwe macht, hoopten voor al
tijd Duitschland lam te slaan en
eigen macht te bevestigen en
zetten den voet op den verkeer
den weg. En eenmaal op dien
weg, konden ze niet meer te
rug. Hoe verder ze er op ko
men, des te onmogelijker wordt
de terugkeer. Hun houding ook
in het bezette gebied belet het.
En zoo kwamen ze op de Pa-
rijsche conferentie met geen an
dere keuze dan voortzetting hun
ner politiek, door de Daily Chro
nicle gekarakteriseerd, die hun
de aanvaarding van Engeland's
voorstel verbood. Maar nu na
de conferentie, nu Engeland zich
teruggetrokken heeft, staan ze
opnieuw voor een nieuwe keuze.
Zullen ze het aandurven, alleen
met Italië en België en wellicht
de Kleine Entente, de geweld-
politiek ook verder door te
voeren met de risico straks ook
een verbitterd Engeland en
Amerika tegenover zich te vin
den De breuk is vriendschap
pelijk, zoo heet het van Fran
schen en van Engelschen kant.
Maar hoe lang zal die vriend
schappelijkheid voortduren, wan-
Greta Willisen te herzien.
Nu echter, nu hij niemand
anders .dan zichzelf op deze
vraag moest antwoorden, nu
kon hij ondanks allen strijd en
overpeinzingen maar niet tot
een redelijk besluit komen. Hij
kon immers niet den strijd tegen
den misdadiger aanbinden, zon
der tevens ook diens ongelukkig
kind te treilen. En zelfs wan
neer de rechter later tot dezelfde
overtuiging zouden komen als
hij, indien zij haar geen straf
baar feit ten laste konden leg
gen, doch haar als het willooze
werktuig van een schurkachtigen
vader van iedere straf zouden
vrijspreken de martelingen
van een pijnlijk onderzoekings
proces, de schande van e^n open
lijke blootlegging der feiten
bleven haar toch geenszins be
spaard. De eer van de onschul
dig veroordeelde Greta Willisen
kon niet anders weer hersteld
worden dan door Lili's levens
geluk en haar goeden naam ten
offer te brengen.
En in de eerste oogenblikken
scheen het Rudolf toe, also! 't
geen hij op ging offeren nauwe
lijks minder waard was dan
hetgeen hij zou bereiken. Hij
pijnigde zijn hersenen om een
reddenden uitweg te vinden, die
neer Frankrijk werkelijk zijn
eigen weg gaat En bovendien
hoe zal Duitschland reageeren
op Fransche geweldmaatregelen,
wanneer het weet, dat Engeland
niet meer naast Frankrijk staat?
De vragen duiden al het gevaar
aan, dat Europa van dichtbij
bedreigt.
Men krijgt den indruk, dat
Frankrijk hoog spel speelt en
daarom aarzelt, maar dat niet
enkel eigen wel en wee maar
die van Europa de inzet zijn.
Oogenblikkelijk tracht het
blijkbaar nog de vriendschap
met Engeland te handhaven.
Op de conferentie van Lau
sanne blijven zijn gedelegeerden
de Engelsche wenschen steunen.
Maar het is hoogst onwaar
schijnlijk, dat de Turken niet
van de verwijdering gebruik
zouden trachten te maken, om
ook in het Oosten de bestaande
tegenstelling op de spits te drij
ven door de geallieerden voor
de keuze tusschen toegeven en
geweldmaatregelen te plaatsen.
Hun houding lijkt al onverzoen
lijker dan ze tot nu toe was.
De capitulaties, die aan vreem
delingen in Turkije eigen rech
ters geven, hebben ze rondweg
afgewezen. En over de rechten
der minderheden valt ook niet
goed meer met hen te praten.
De Turksche afgevaardigde in
de commissie, die deze aan
gelegenheid behandelde, heeft
zelfs de heeren den rug ge
keerd, toen ze hem wilden over
tuigen en is de zaal uitgewan
deld. Ongetwijfeld houden de
Franschen hier nog een belang
rijke troef tegenover de En
gelschen in handen, vooral wan
neer Italianen en Belgen, die te
Parijs met hen meegingen, hen
ook te Lausanne blijven steunen.
Wij zijn bereid alle ellende
en alle kwellingen te verdragen,"
zoo luidde de aanhef van de
het mogelijk zou hebben gemaakt
Lili te ontzien en in het diepst
van zijn hart voelde hij zich
beschaamd, toen hij zich de
weemoedigprofetische woorden
van zijn vader herinnerde:
,Moge je nooit de bittere onder
vinding opdoen, dat er toch nog
iets heiligers'is dan deze zoo
genaamde gerechtigheid".
Weliswaar gaf hij hem hierin
ook nu nog niet geheel gelijk.
Want de gerechtigheid gold bij
hem nog steeds als het hoogste
er was niets heiligers dan
juist deze gerechtigheid. Maar
hij begreep, wat de oude man,
die in de wereld van niemand
anders hield dan van zijn zoon,
in dat scheidingsuur onder zijn
harde woorden en zijn geen
medelijdenden kennenden eer
lijkheids-hoogmoed moest gele
den hebben. En al was het niet
voor zijn daden, maar dan toch
voor zijn onbarmhartige woor
den, smeekte hij hem in het
diepst van zijn hart gedurende
deze moeilijke oogenblikken van
twijfel en verzoeking deemoedig
en berouwvol om vergiffenis.
Toen echter voelde hij groote
verontwaardiging over zichzelf
en een toornige afschuw voor
zijn onmannelijk aarzelen.
Waartoe was hij toch al niet
verklaring, welke de Duitsche
economische commissie van het
bezette gebied heelt afgelegd
voor den rijkskanselier. Hierme
de beantwoordde zij tevens de
proclamatie van president Ebert,
gericht tot de zwaar-getroffen
bevolking van het Rotrbekken:
„Blijft waardig, bezonnen vol
hardt in berustende trouw 1" heeft
Ebert, de bevolking weerszijde
van de Roer vermaand. Gij
lijdt zwaar, mijn Duitsche volk,
en gij wordt nog meer aangetast.
Vrede is u niet gebracht, en het
verdrag, dat er toe moest strek
ken, wordt wederrechtelijk ver
broken. De bezetting van het
Roerbekken is een daad van ge
weld, waarover wij ontf' bekla
gen tegenover Europa en de ge
heele wereld"
120X00 Franschen met Spa
in's en andere kleurlingen trek
ken het Roergebied in met
veld-artillerie,- volledig genie
materiaal, tanks, paarden, muni-
tie-coulonner, als gold het een
oorlog. 120.000 gewapende
Franschen en kleurlingen acht
Frankrijk noodig om enkele in
genieurs (die het. Jreheer van
alle Roer-fabrieken gaan over
nemen) en enkele douaniers (die
langs de grenzen komen) te
beschermen. En de laatsten zijn
noodig tot deurwaardersdiensten.
Bradbury, de Engelsche ge
delegeerde ter Commissie van
Herstel, heeft nog eens nuchter
gewezen, alvorens hij tegen de
„ingebreke-stelling van Duitsch
land, en dus tegen de bezetting
van Roergebied" stemde voor
welk bagatel Barthou en l'oin
careé al die onaangename, ja
onredelijke, drukte begonnen.
Zeker, Duitschland had 21/, mih
oen ton kolen meer moeten leve
ren, dan het heeft kunnen doen;
zeker, maar wie de zaken vol
doende nagaat zal zien, dat
Duitschland maar voor 11'/2 pCt.
van dat tekort van 2'/a mihoen
ton verantwoordelijk kan wor
den gesteld. En wie dan zoo
redeneerde de bezadigde. En
gelschman ziet, hoe rampza
lig de Duitsche financien er aan
toe zijn, die zal begrijpen, waar-
gekomen, dat hij in dit geval
nog aarzelen en overleggen konl
Had hij niet veel eerder moeten
juichen en jubelen over de ge
nadige schikking van het toe
val, waardoor hij na maanden
lang vergeefsche moeite thans
zonder zijn toedoen als door
een wonder de waarheid had
ontdekt 1 Hoe dikwijls had hij
niet gedroomd van het oogen-
blik, waarop hij Greta's vrij
spraak en haar schitterende
rechtvaardiging bewerkt zou
hebben, als het gelukkigst mo
ment van zijn levenHoe heer
lijk was het hem vaak te moede
geweest als hij dacht aan het
zalige vooruitzicht, wanneer haar
door smart vertrokken gezichtje
zich zou verhelderen, wanneer
haar dankbare glimlach hem zou
begroeten.
En nu, terwijl hij na alle
bittere teleurstellingen werkelijk
het middel in de hand had, dat
zijn droom in vervulling kon
doen gaan, nu voelde hij niets
van die blijdschap en genoeg
doening in zich opwellen.
Was het zoo gesteld met zijn
heilige geestdrift voor waarheid
en recht
(Wordt vervolgd.)