ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
De Misdadiger.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
BRESKENS
31e Jaargang
Woensdag 19 Juli 1922
Nummer 2742
De Conferentie te
's Gravenkage.
Het eerste
Muziek-concours in ons
Zeeuwsch-Vlaanderen.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Telefoon
No. 21
Drukker-Uitgever
Postgiro
17704
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
De Berlijnsche correspondent
van het Hbl. deelt het volgende
mede
De Berlijnsche sovjet-vertegen
woordiger, Krestinsky, die te
Berlijn een langdurige conferen
tie met Tsjitsjerin en den chet
der Russische handelsmissie heeft
gehad, is weer naar Den Haag
vertrokken, ofschoon hij het als
onzeker beschouwt, of de confe
rentie kan worden voortgezet.
Toch heeft Krestinsky nog niet
alle hoop opgegeven. In sovjet-
kringen te Berlijn werd ons ver
klaard, dat het bereiken van
een positief resultaat vooral be
moeilijkt wordt door het feit,
dat de West-Europeesche mo
gendheden van sovjet-Rusland
principieele concessies eischen,
zonder dat zij van hun kant con
crete voorstellen doen. Indien
de subcommissie voor de cre-
dieten tot de overtuiging gekomen
was, dat de mogendheden tot
het verleenen van credieten be
reid waren, zou de Russische
delegatie haar houding in de
subcommissie voor den privaten
eigendom ongetwijfeld hebben
veranderd. Voor zoover er ech
ter een streven bestaat, van Rus
land van te voren toezeggingen
te verkrijgen op rekening van
een onzeker en zeer twijfelachtig
equivalent, zal de Russische
delegatie daarop geenszins in
gaan en in het ergste geval de
poging tot het verkrijgen van
een algemeene Europeesche
overeenkomst allicht moeten op
geven.
De Moskousche pers bereidt
de openbare meening in Rusland
op een mislukking der Haagsche
conferentie voor. Reeds noemt
de officieuze .Iswestia" het een
ernstige zelfmisleiding, dat Rus
land zich aan de wereld zou
kunnen verkoopen of bereid zijn
in Den Haag voor Frankrijk te
capituleeren. Over een jaar zal
de toestand van Rusland nog
beter zijn dan thans en dan zal
- 6)
Wees zoo goed binnen te
gaan, zeide zij.
Ongeveer een half uur bleef
hij met den zieke alleentoen
werd er gescheld en Thérèse,
die inmiddels vol spanning over
het portaal op en neder geloo-
pen had, snelde aanstonds toe.
De dikke, blonde heer, zat in
het volle licht eener lamp, aan
het voeteneind van het bed. Hij
zag er zeer kalm uit. Rudolf
daarentegen was gejaagd en
zijn vermagerd gelaat droeg een
koortsachtigen blos, toen hij
zeide
Geleid mijnheer overal heen
waar hij maar wil, Thérbse, en
beantwoord onbeschroomd al
zijne vragen. Hij wenscht zich
onze zaak aan te trekken. Hij
Rusland tot nog minder conces
sies berijd zijn. Een Versailles
zal er in de Russische geschie
denis niet zijn.
De Haagsche correspondent
schrijft omtrent het verloop der
conferentie
Naar aanleiding van de be
richten in de Duitsche pers, vol
geus welke de Russische dele
gatie nieuwe instructies zou ont
vangen ter voortzetting van de
onderhandelingen, duiken hier
telkens geruchten op van derge-
lijken aard, dan weer uit dezen,
dan weer uit genen kring.
Wij vernemen echter van Rus
sische zijde, dat men nog geener
lei bericht uit Moskou of Ber
lijn heeft ontvangen, dat trou
wens, naar de berekening is,
niet vroeger dan heden Dinsdag
hier kan zijn. Zij wijzen op de
zenuwachtige stemming, waarin
men hier verkeert. Hoewel alle
toebereidselen worden gemaakt
voor een plenaire slotzitting, kan
men het toch nauwelijks geloo-
ven, dat de conferentie zoo zal
eindigen. En in de spanning, of
het einde nu werkelijk zal komen,
maken geen der delegaties nog
aanstalten voor haar vertrek. De
deuren staan immers nog open
Ze worden in de zitting van
de full commission, die haar
eindrapport zal vaststellen, pas
in het slot gegooid
Tenzij de Russen nog voor
dien tijd op den drempel ver
schijnen.
Wat men echter steeds minder
waarschijnlijk begint te achten.
In 1914 kwamen op initiatief
van wijlen den heer P. Lijbaart
te Oostburg in de zaal van den
heer de Vuijst eenige personen
bij elkaar, teneinde besprekin
gen te houden tot het oprichten
van een Bond van Muziekver-
eenigingen.
Aanvankelijk werd getracht
zich aan te sluiten bij den
is een geheim agent van de
politie en heet mijnheer Wales.
Wellicht slaagt hij er in onzen
dierbaren doode te wreken
maar daartoe acht hij voorloo-
pig het diepste stilzwijgen noo-
dig. Niemand mag vermoeden
dat mijnheer Wales het onder
zoek op zich genomen heeft.
De detective stond op, stak
bedaard eenige papieren, die
vóór Rudolf op het bed lagen,
bij zich en zeide Ik kan dus
onmiddellijk aan het werk gaan?
Ik smeek er u dringend om,
sprak de zieke en reikte hem.
de hand. De onbekende drukte
haar ietwat aarzelend, zooals de
huishoudster meende te bespeu
ren hij boog daarop en verliet
het vertrek. Thérèse volgde
hem en zag hoe hij aandachtig
de oude klokken bekeek, die
als merkwaardige voortbreng
selen van vervlogen eeuwen de
nissen versierden.
Ik ga een lamp halen, zeide
Zeeuwschen Bond, over de
Schelde. Dit had evenwel te
groote bezwaren, zoodat beslo
ten werd een eigen Bond op te
richten onder den naam van
„Bond van Muziekvereenigingen
in Zeeuwsch-Vlaanderen (W.D.)"
Een Bestuur werd samengesteld,
bestaande uit de Vereenigingen
Oostburg, Groede, Zuidzande,
IJzendijke, Biervliet, Schoondijke
en Aardenbuig, onder leiding
van de Heeren P. Lijbaart, Voor
zitter P. van Lare, Vice-Voor-
zitterE. Boom, Secretaris en
J. van Male Sr., Penningmeester.
Spoedig evenwel na het tot
standkomen brak de oorlog uit
en lag ook het werk van den
Bond stil.
Na het sluiten van den vrede,
met het openen van de grenzen,
kon de Bond haar werk weer
voortzetten, teneinde bij het
houden van internationale Fes
tivals haar medewerking te geven
en voorbereidingen te maken
voor een Muziek-concours, wat
wel het hoofddoel van het stre
ven van den Bond was. En
werkelijk, het is zoover gekomen.
De Bond heeft haar eerste con
cours gehad, en dat het geslaagd
is, heeft ieder Kunnen consta-
teeren, die Zondag te Cadzand
geweest is, want Cadzand is de
eer te beurt gevallen het eerste
concours binnen haar veste te
mogen openen.
Cadzand herdacht Zondag
het heugelijk feit van het 25-
jarig bestaan van zijn Fanfare
korps, en had daartoe een Fes
tival georganiseerd, waaraan
haar Zustervereenigingen deel
namen. Aan dit Festival nu had
de Bond een Concours verbon
den.
De regen, welke Zaterdag in
rijken overvloed nederviel, had
Zondagmorgen opgehouden, en
met verheugde gezichten konden
de Cadzandenaars hun gasten
ontvangen.
Tal van rappe en kunstige
handen waren dagen doende ge
weest om het dorp, waar anders
weinig leven en beweging is,
maar dat heden honderden be
zoekers langs zijn straten heeft
zij, langs hem gaande, en ver
dween om een hoek van het
portaal. Zij had Steel een wenk
gegeven, en ook hij verwijderde
zich. Men hoorde hem de trap
afgaan en spoedig daarop het
zand van het tuinpad onder zijne
stappen kraken.
De blonde man haalde diep
adem en er flikkerde iets in
zijne oogen, terwijl hij mompelde:
Als ik er maar in mocht slagenl
Eenige oogenblikken later
keerde Thérése met eene bran
dende lamp en een sleutel terug.
Een mooi hondje volgde haar,
en sprong luid blaffend tegen
den vreemde op, die zwijgend
zijne geleidster naar het andere
eind van het portaal volgde, tot
zij voor eene nieuwe, witgeverfde
deur bleef stilstaan.
Mag ik u verzoeken de deur
te openen, sprak zij, ietwat
weifelend.
Het scheen dat het haar tegen
de borst stuitte op dat stille
zien gaan, keurig en fleurig voor
den dag te doen komen. En al
aanstonds kan worden gezegd,
dat kroonsters en kroners vol
komen geslaagd zijn in hun po
gen. De vijf „eerepoorten" die
waren opgericht, wedijverden
met elkaar in sierlijkheid Wat
fraaie kleurschakeering vormden
de kunstige gevormde rozen en
roosjes met het diepe groen der
palmen bijzonder mooi was ook
de versiering met de mat grijze
duindistels aan de twee muziek-
estrades. Dat de frissche driekleur
op huizen en poorten het ge-
heele aanzien verlevendigde
spreekt vanzelf. Menig oog heeft
bewonderd gerust op wat toe
wijding en opoffering van tijd
en moeite tot stand brachten en
daf ondubbelzinnig getuigenis
aflegde van den kunstzin der
Cadzandsche jongens en meisjes.
Een opvallend aardige en van
de gewone soort gansch afwij
kende poort, was die, welke ge
plaatst was op den weg naar
Zuidzande en die, in goede ge
lijkenis, den ingang voorstelde
van de Ridderzaal in Den Haag.
De meeste poorten droegen
opschriften, waarvan sommige,
in dichtvorm, er op wezen, dat
men in Cadzand ook voor dezen
vorm van kunst gevoel heeft.
Zoo kon het eenvoudige dorp
gerust zijn bezoekers ontvangen.
Reeds des morgen kwamen zij
opdagen, maar eerst des middags
bij aankomst van de Tram van
half een werd het volmet deze
tram kwamen verschillende mu
ziekgezelschappen mede, die da
delijk een gezellige drukte deden
ontstaan. De jury, bestaande uit
de heeren J. Morks (voorzitter)
en A. Lijssen uit Middelburg en
de heer C. P. Geelhoedt van
Breskens, werd inmiddels door
het feestvierend gezelschap „Ge
duld Overwint" naar het terrein
geleid, waar de kamp om den
prijs in het rijk der tonen zou
gestreden worden.
Dit terrein, een weide van
den oud-Burgemeester van Cad
zand, den Heer J. Erasmus Az.,
was voor het doel in gereedheid
gebracht. Er waren twee kiosken
avonduur de plek van den moord
te betreden.
Zij traden binnen. De huis
houdster plaatste de lamp op een
oud meubel en het gansche ver
trek was helder verlicht.
Mijnheer Wemar was een lief
hebber van oude zaken, merkte
de blonde man op, den blik over
de fraaie verzameling in het
studeervertrek latende glijden.
Ja, het heele huis is vol van
zulk een ouden rommel.
En wel voornamelijk van klok
ken, ging Wales voort, op het
venster toetredende: Was dit
raam evenals de andere vensters
gesloten ging hij voort, het
aandachtig bekijkende.
Zeker 1 Ik zelf heb het pas
geopend na het ontdekken van
den moord.
De moordenaar is dus niet
langs hier gevlucht.
Dat is volstrekt onmogelijk.
Wales trad op de groote kachel
toe, welke tusschen de beide
in hout opgetrokken een groote
voor de vereeniging, die haar
nummer liet hooren, een kleinere
voor de jury. Deze tenten waren
tegenover elkaar geplaatst op
een afstand van circa zeven
Meter en aan een kant open,
waardoor de klanken der muziek
niet al te zeer verwaaiden in den
immer sterk blijvenden wind. Om
deze kiosken heen waren voor
de toehoorders eenige honderden
klapstoelen geplaatst. Het zal
ongeveer één uur geweest zijn,
toen de directeur der jubileeren-
de vereeniging den dirigeerstaf
ophief om met het spelen van
het verplichte nummer der derde
afdeeling „Le Val de 1' Amblève"
van Belleflamme de rij te openen
van de dertien gezelschappen,
die hun kunnen op muzikaal
gebied aan het critisch oor der
jury zouden doen hooren.
Het zal menig muzikant, om
van de dirigenten niet te spreken,
wel wat trilling gebracht hebben
te weten, dat het hier geen ge
wone repetitie of uitvoering gold,
maar een examen, een vreedza-
men, edelen wedijver naar het
volmaakte betrof; en mochten
ook allen geen eersten prijs weg
dragen, de minder gelukkigen
mogen zich de spreuk herinneren:
„Het streven is zelfs schoon in
het worstelperk der kunst." En
gewoisteld is er; met groote
ambitie en toewijding is gespeeld,
zoodat de jury wel geen gemak
kelijke taak zal hebben gehad
en zij, bij monde van haar voor
zitter, als haar oordeel te kennen
kon geven, dat de algemeene
indruk bevredigend was; dat er
korpsen waren, die veel beloof
den en de verwachting hadden
overtroffen, en dat ernstig aan
geraden werd op den ingeslagen
weg voort te gaan.
Nadat het eenige gezelschap,
dat in de afdeeling Harmonie
moest optreden („De Vereenigde
Werklieden" uit Ter Neuzen)
zijn verplicht nummer „Ouver
ture de concours" van Hartog
had beëindigd, werd de uitslag
van „het examen" medegedeeld.
In de derde afdeeling verwierf
„Geduld Overwint" van Cadzand
deuren in geplaatst was. Er was
echter geen open schoorsteen in
de kamer, niets als een lange
kachelpijp, en zij begaven zich
naar het slaapvertrek, waar
Thérèse een nauwkeurig verslag
moest geven van den toestand,
waarin zij alles op den dag van
den moord gevonden had. De
detective eindigde met zich
weder neder te zetten in de
werkkamer en sprak
En vertel mij thans alles wat
gij van uw overleden meester
weet.
Met beklemd hart voldeed de
huishoudster aan zijn verzoek.
Zij deelde hem mede hoe zij
reeds meer dan tien jaar bij den
heer Wemar was geweest. Zij
beschreef zijne goedheid voor
iedereen, en voornamelijk voor
zijne naaste omgeving, zijne
edelmoedigheid voor de armen
en de vriendelijke, gemoedelijke
wijze, waarop hij een ieder be-
jegende. (Wordt vervolgd.)
