ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN 1 Wekeüjksch Overzicht. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 31e Jaargang Zaterdag 20 Mei 1922 Nummer 2726 a Schuld en Boete. Arbeidswet. BRESKEN HE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNo'°2T BRESKENS p,07s$,r0 Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur lea Het blijft altijd moeilijk zich rp eens anders standpunt, in eens anders levenshouding te plaatsen, zich in anderer levens inzicht, anderer opvattingen in te denken, leder mensch is als vergroeid met eigen levens opvatting en wereldaanschou wing. Wat daarvan een beetje afwijkt, kan hij nog met zijn eigen begrip benaderen. Maar wat daaraan diametraal tegen overgesteld is, wat niet alleen door den opbouw afwijkt, maar ook op een gansch andere basis is opgebouwd, dan wij zelf als feitelijk de eenig mogelijke heb ben beschouwd, dat kunnen we niet begrijpen en lijkt ons al bij voorbaat als dwaas en onge rechtvaardigd veroordeeld. Dit feit heeft natuurlijk de onderhandelingen tusschen Rus land en de andere mogendheden in hooge mate bemoeilijkt. Ons oeconomisch begrip staat op gebouwd op de basis van den particulieren eigendom. Vandaar uit redeneeren we en overzien we de wereld. Maar de Russen erkennen die basis niet. En wat daarom Lloyd George en de zijnen van zelf sprekend lijkt, gaat naar hun meening absoluut niet op. Wanneer zij wel met de Westersche mogendheden in Oeconomisch contact willen tre den, dan moeten ze daarom van hun inzichten iets prijs geven, iets opofferen. Tegenover deze opofferingen reeds eischen ze tegenpraestaties. Maar de tegen partij vindt het natuurlijk aller dwaast tegenpraestaties te bie den voor wat naar haar meening volstrekt geen opoffering is, maar uit de reden der dingen voort vloeit. Een soortgelijk verschil van inzicht openbaart zich waar het de beschouwing der Rus sische toestanden geldt. De Russen meenen dat zij zich met hun communistisch ideaal ont worsteld hebben aan het kapi talistisch stelsel. De anderen 90) Haha, ik begrijp er alles van: een waarschuwingsteeken. De vogels zijn uitgevlogen en hebben zich voor de gieren in veiligheid gebracht. Nu moet ik ook maken dat ik uit de voeten kom en de dames waarschuwen. Best, dat zal ge beuren, maar eerst moet ik mijn weg tot aan onzen schuilhoek voortzetten, want ik ben, naar ik merk, van alle zijden door nieuwsgierigen omgeven. Ja, ja, jullie moet lang loeren, de oude Sepherin zal je wel een loer braaien. Inmiddels was hij bij be hut aangekomen en trad deze binnen. Thans hebben wij hem en zijn kornuiten, zeide de chef der veiligheidspolitie tegen zijn be geleider, met wien hij Sephsrin zien alleen de misère, waarin Rusland door die ontworsteling geraakt is en zijn dus van mee ning, dat zij, als de gelukkigeren, Rusland wel op de been moeten helpen en het daarmee een dienst bewijzen. Wanneer daarom de Russen zeggen „Wat biedt ge ons voor tegenwaarde, wanneer we uwe eischen inwilligen", dan kijken de anderen zoo verwon derd, -als iemand, die een bede laar of dronkaard zijn eischen hoort stellen, wanneer hem op voorwaarde van een beter leven hulp en uitkomst beloofd wordt. Ze zijn daarbij heelemaal ver geten, dat de Russen zich vol strekt ni-t als de ongelukkige stumperds beschouwen, die om een aalmoes vragen. In het wijzen op deze vergeet achtigheid, op het niet erkennen van de gelijkrechtigheid van de tegenpartij, het met miskenning van anderer levensinzicht van eigen standpunt uit redeneeren en beslissen, heeft Tsjitsjerin zijn kracht gezocht. En men kan niet ontkennen dat hij daarbij uitstekend geslaagd is. Wanneer hij op den eisch tot het staken van de revolutionnaire propa ganda antwoordt: „En jullie? Waar is de wederkeerigheid dan hebben de anderen op hun neus te kijken, want van bolsje wistisch standpunt uit is de op vatting der W estersche mogend heden in Rusland revolutionnair. Maar Tsjitserin gaat verder en geeft daarbij den geallieerden, die immers hier den hoofdtoon voeren, enkele onaangename waarheden te slikken. „Jullie zien enkel je zeil" verwijt hij, maar het gaat hier niet om jullie en ook niet om ons, maar om Europa. Europa's herstel heeft Rusland's herstel noodig. Is het niet goed gevonden Het plaatst de onderhandelingen dadelijk op een ander standpunt. En wan neer de Russen op de eischen die de geallieerden Rusland voorleggen, antwoorden „Maar wat geven jullie wanneer we die eischen inwilligen dan is met dat voorafgaand betoog deze langzaam gevolgd was. Hij bleef echter met de agenten op eeni- gen afstand van de hut staan, om. hen, die zich daar bevonden, eerst zorgeloos te maken en zijne maatregelen te nemen, opdat de gezochten niet zouden kunnen ontkomen. Sepherin hield zich niet lang op in het benedenvertrek van de hut, hij ging terstond de trap af naar den kelder en wierp het luik daarvan achter zich toe. In den kelder gekomen rukte hij, als ware 't kinderspel geweest, eene het keldergat aan de ach terzijde van het huis versper rende ijzeren stang uit het muurwerk en verliet nu door deze opening de hut in de rich ting van het open veld. Zich plat op den grond leggende kroop hij omzichtig naar den anderen hoek van den woesten tuin, waar hij wist beveiligd te zijn tegen bespieders en luisteraars. Overtuigd, dat niemand hem had gezien, wilde hij juist op vraag reeds in een ander licht geplaatst en luidt ze „Wat doen jullie eigenlijk voor Europa's herstel?" Want daarin hebben de Russen wel gelijk, dat de geallieerden feitelijk geen practische medewerking bieden voor Rusland's herstel in ruil voor Rusland's toegeven aan de geallieerde eischen. En de Rus sische conclusie daaruit klinkt voor de Westersche mogendhe den ongetwijfeld gevaarlijk. In derdaad lijkt het er op, of het alleen om de nederlaag van het bolsjewisme te doen is, dat im mers tegemoetkomingen heeft te doen. De Franschen spinnen bij dit alles zijde. Zij hebben nooit de Genueesche conferentie gewild en verkneuteren zich erin, dat de Russische onverzette'ijkheid haar mislukking waarschijnlijk maakt. Van de drie commissies, die Lloyd George wil instellen ter verdere behandeling van het Russische vraagstuk, een voor de schulden, een voor de parti culiere bezittingen en een voor de credieten, willen ze dan ook niet weten. Steeds luider roepen ze om het einde der confertie. Maar Lloyd Ceorge geeft het nog niet op. Naast deze com missie stelt hij het sluiten van een voorloopig'verdrag tusschen Rusland en de andere Europee- sche landen en een wederzijdsche verbintenis om zich aan geen revolutionnaire propaganda over te geven voor. Ook brengt hij het niet-aanvalsverdrag weer op het tapijt. Zijn positie als Europeesch makelaar niet alleen, maar ook als Engeland's eerste minister staat op het spel Hij moet iets mee naar huis brengen, wil hij niet onmiddellijk aan den dijk gezet worden. De positie der Franschen wint er ook aan sterkte. Zij weten, dat Lloyd Geoige Engeland niet meer is en riskeeren een breuk in de hoop, dat Engeland zijn eersten minister wel zal disqualificeeren. En ongetwijfeld hebben ze daar op ook goede kans, wanneer de conferentie op de Russische staan, toen hij dicht voor zich een mannelijke gestalte ont waarde, die, tegen den muur geleund, hem den rug toekeerde. Hij kroop zoo zachtjes mogelijk naderbij en herkende nu zijn ergsten vijand Brigaid. Ha, die schurkHij is het ongetwijfeld, die ons wist op te spore-i en ons verried. Hij richtte zich half omhoog, greep Brigard onverhoeds bij de beenen en wierp hem door een krachtigen ruk voorover op den grond. Zonder eenen kik of mik te geven, knevelde hij hem, bond hem nog een zakdoek voor de oogen, maakte hem met een paar sterke koorden, die hij uit voorzichtigheid steeds bij zich droeg, de handen op den rug vast en bond hem eindelijk nog de beenen bijeen. In dezen toestand liet hij den half bewus- telooze aan zijn lot over, en verwijderde zich toen zoo snel als hij kon langs een zijweg naar een smalle steeg en van daar kwestie schipbreuk lijdt. Want de Engelsche conservatieven willen al weinig meer dan Frank rijk van een tegemoetkomende houding tegenover de bolsjewiki weten. En toch Ook de Engelsche conserva tieven zijn zakenlui. Afzonder lijke verdragen van Rusland met Engeland en Italië, straks met nog anderen, brengen Frank rijk onherroepelijk in het nadeel. Zal zelfs de weer versterkte vriendschap der kleine Entente daartegen bestand blijken Ge nua, of de conferentie mislukt of niet, wordt een keerpunt in de wereldgeschiedenis. Het Duitsch- Russisch verdrag maakt dit on vermijdelijk. Intusschen nadert 31 Mei. De Duitschers hebben al hun minis ter naar Parijs gestuurd om over de door de commissie voor de schadevergoeding gestelde eischen te praten. Eenige con trole over zijn finantiën wil Duitschland wel toestaan. Mis schien vindt men een oplossing. Zoo niet, zal Frankrijk dan Engeland's steun kunnen ontbe ren En wat zal Engeland doen? Het blijft moeilijk zich op an derer standpunt te plaatsen. En Frankrijk en Engeland verstaan elkaar niet langer. Daar' kunnen de woorden van Engeland's koning, dezer dagen tot Foch gesproken; „altijd dezelfde goede vrienden", niets aan veranderen. In een nota naar aanleiding van het eindverslag der com missie van rapporteurs over het ontwerp van wet tot wijziging der Arbeidswet 1919, deelt de Minister van Arbeid mede, dat hij, in overeenstemming met de verklaring, 11 Mei j.l. in de Tweede Kamer door den heer de Monté ver Loren als voorzitter van de commissie van rappor teurs over het onderhavige wets ontwerp afgelegd vóórdat de eindstemming werd gehouden, naar het binnengedeelte van As- nières, want hij zeide nu bij zich zeiven, dat hij in de allereerste plaats de beide jonge dames moest waarschuwen, opdat deze de villa niet verlaten en zich niet naar de afgelegen hut be geven zouden. Sepherin wendde zijn schre den naar de villa Fourmont. Aan den daarlangs loopenden straat weg stond het tuinmanshuisje, waarin Jacques woonde, op wiens hulp hij rekende. Hij wierp, gelijk hij steeds placht te doen, met een klein steentje tegen het raam van de slaapkamer des tuinmans en was niet weinig verwonderd, dat zijn goede vriend, ondanks de herhaalde seinen, zich niet aan het venster vertoonde. Enfin, het doet er ook niet toe, dacht hijde tijd dringt, ik moet er dan maar op een andere manier zien binnen te komen. Niet zonder moeite klom hij van oordeel is dat de wijzigingen, tijdens de behandeling van het ontwerp in de Tweede Kamer aangebracht, niet van dien aard zijn, dat de overige bepalingen, zooals ze zijn aangenomen, niet zouden kunnen blijven gelden op het gebied, waarvoor zij zijn geschreven, naast de op ander terrein geldende, die tijdens de behandeling van het wetsont werp wijziging ondergingen. Blijkt in de practijk, dat de aangebrachte veranderingen nut tig werken, dan zal alsdan kun nen worden overwogen, in hoever een nadere herziening der wet weuschelijk moet worden geacht. 'I erwijl de Minister niet deelt het gevoelen van die leden die er hun leedwezen over uitspra ken, dat het amendement-Drion inzake het uitsluiten van voor waarden betreffende het loon bij afwijking van den normalen arbeidstijd geen meerderheid heeft kunnen vinden, staat hij intusschen op het standpunt, dat van de bevoegdheid tot het op leggen van zoodanige voor waarden een spaarzaam gebruik moet worden gemaakt. De Minister betreurt, dat eenige leden in de indiening van deze voorstellen een gevolg meenden te moeten zien van politieke invloeden. Na de pertinente ont- kentenis op dit punt in de Twee de Kamer, had hij mogen ver wachten, dat aan de zuiverheid zijner bedoelingen niet weder twijfel was geopperd. Volkomen ten onrechte wordt een tegenstelling gezien tusschen de houding, door den minister aangenomen bij de interpellatie- Drion en bij dit wetsontwerp. Nog altijd houdt de minister vast aan zijn standpunt, dat hij geen steun zal verleenen aan pogingen om terug te komen op wat in vorige jaren ten gunste der arbeiders is bereikt. Dat hij, rekening houdende met de ernstige crisis in het bedrijsleven en met de in andere landen geldende wettelijke regelingen met een ontwerp komt, waar door op enkele punten iets min- op het hooge ijzeren traliehek van de inrijpoort, en sprong van daar op de binnenplaats. Ver volgens liep hij op de teenen de villa om en toen hij zich naar de Seine gekeerde zijde had begeven hoorde hij hoe op de eerste verdieping het venster van Ju lienne's kamer voorzichtig ge opend werd. Hij sloop tot dicht onder het venster en fluisterde Juffrouw Julienne, open het raam niet te ver, doch maar een beetje, zoodat ik met u van hieraf "kan spreken. Zij1 gij 't Sepherin vroeg Julienne op gedempten toon. Om u te dienen, mejuffrouw. O, Sepherin, alles is verloren. Spoed u om onze vrienden te waarschuwen. De jongeheeren waren reeds gewaarschuwd vóór ik kwam. Door wien (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1922 | | pagina 1