ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
1
Wekeüjksch Overzicht.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
31e Jaargang
Zaterdag 20 Mei 1922
Nummer 2726
a
Schuld en Boete.
Arbeidswet.
BRESKEN
HE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo'°2T BRESKENS p,07s$,r0
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
lea
Het blijft altijd moeilijk zich
rp eens anders standpunt, in
eens anders levenshouding te
plaatsen, zich in anderer levens
inzicht, anderer opvattingen in
te denken, leder mensch is als
vergroeid met eigen levens
opvatting en wereldaanschou
wing. Wat daarvan een beetje
afwijkt, kan hij nog met zijn
eigen begrip benaderen. Maar
wat daaraan diametraal tegen
overgesteld is, wat niet alleen
door den opbouw afwijkt, maar
ook op een gansch andere basis
is opgebouwd, dan wij zelf als
feitelijk de eenig mogelijke heb
ben beschouwd, dat kunnen we
niet begrijpen en lijkt ons al bij
voorbaat als dwaas en onge
rechtvaardigd veroordeeld.
Dit feit heeft natuurlijk de
onderhandelingen tusschen Rus
land en de andere mogendheden
in hooge mate bemoeilijkt. Ons
oeconomisch begrip staat op
gebouwd op de basis van den
particulieren eigendom. Vandaar
uit redeneeren we en overzien
we de wereld. Maar de Russen
erkennen die basis niet. En wat
daarom Lloyd George en de
zijnen van zelf sprekend lijkt,
gaat naar hun meening absoluut
niet op. Wanneer zij wel met
de Westersche mogendheden in
Oeconomisch contact willen tre
den, dan moeten ze daarom van
hun inzichten iets prijs geven,
iets opofferen. Tegenover deze
opofferingen reeds eischen ze
tegenpraestaties. Maar de tegen
partij vindt het natuurlijk aller
dwaast tegenpraestaties te bie
den voor wat naar haar meening
volstrekt geen opoffering is, maar
uit de reden der dingen voort
vloeit. Een soortgelijk verschil
van inzicht openbaart zich waar
het de beschouwing der Rus
sische toestanden geldt. De
Russen meenen dat zij zich met
hun communistisch ideaal ont
worsteld hebben aan het kapi
talistisch stelsel. De anderen
90)
Haha, ik begrijp er alles van:
een waarschuwingsteeken. De
vogels zijn uitgevlogen en hebben
zich voor de gieren in veiligheid
gebracht.
Nu moet ik ook maken dat ik
uit de voeten kom en de dames
waarschuwen. Best, dat zal ge
beuren, maar eerst moet ik mijn
weg tot aan onzen schuilhoek
voortzetten, want ik ben, naar
ik merk, van alle zijden door
nieuwsgierigen omgeven. Ja, ja,
jullie moet lang loeren, de oude
Sepherin zal je wel een loer
braaien. Inmiddels was hij bij
be hut aangekomen en trad deze
binnen.
Thans hebben wij hem en zijn
kornuiten, zeide de chef der
veiligheidspolitie tegen zijn be
geleider, met wien hij Sephsrin
zien alleen de misère, waarin
Rusland door die ontworsteling
geraakt is en zijn dus van mee
ning, dat zij, als de gelukkigeren,
Rusland wel op de been moeten
helpen en het daarmee een dienst
bewijzen. Wanneer daarom de
Russen zeggen „Wat biedt ge
ons voor tegenwaarde, wanneer
we uwe eischen inwilligen", dan
kijken de anderen zoo verwon
derd, -als iemand, die een bede
laar of dronkaard zijn eischen
hoort stellen, wanneer hem op
voorwaarde van een beter leven
hulp en uitkomst beloofd wordt.
Ze zijn daarbij heelemaal ver
geten, dat de Russen zich vol
strekt ni-t als de ongelukkige
stumperds beschouwen, die om
een aalmoes vragen.
In het wijzen op deze vergeet
achtigheid, op het niet erkennen
van de gelijkrechtigheid van de
tegenpartij, het met miskenning
van anderer levensinzicht van
eigen standpunt uit redeneeren
en beslissen, heeft Tsjitsjerin zijn
kracht gezocht. En men kan
niet ontkennen dat hij daarbij
uitstekend geslaagd is. Wanneer
hij op den eisch tot het staken
van de revolutionnaire propa
ganda antwoordt: „En jullie?
Waar is de wederkeerigheid
dan hebben de anderen op hun
neus te kijken, want van bolsje
wistisch standpunt uit is de op
vatting der W estersche mogend
heden in Rusland revolutionnair.
Maar Tsjitserin gaat verder en
geeft daarbij den geallieerden,
die immers hier den hoofdtoon
voeren, enkele onaangename
waarheden te slikken. „Jullie
zien enkel je zeil" verwijt hij,
maar het gaat hier niet om jullie
en ook niet om ons, maar om
Europa. Europa's herstel heeft
Rusland's herstel noodig. Is het
niet goed gevonden Het plaatst
de onderhandelingen dadelijk op
een ander standpunt. En wan
neer de Russen op de eischen
die de geallieerden Rusland
voorleggen, antwoorden „Maar
wat geven jullie wanneer we die
eischen inwilligen dan is met
dat voorafgaand betoog deze
langzaam gevolgd was. Hij bleef
echter met de agenten op eeni-
gen afstand van de hut staan,
om. hen, die zich daar bevonden,
eerst zorgeloos te maken en zijne
maatregelen te nemen, opdat de
gezochten niet zouden kunnen
ontkomen.
Sepherin hield zich niet lang
op in het benedenvertrek van de
hut, hij ging terstond de trap af
naar den kelder en wierp het
luik daarvan achter zich toe. In
den kelder gekomen rukte hij,
als ware 't kinderspel geweest,
eene het keldergat aan de ach
terzijde van het huis versper
rende ijzeren stang uit het
muurwerk en verliet nu door
deze opening de hut in de rich
ting van het open veld. Zich
plat op den grond leggende
kroop hij omzichtig naar den
anderen hoek van den woesten
tuin, waar hij wist beveiligd te zijn
tegen bespieders en luisteraars.
Overtuigd, dat niemand hem
had gezien, wilde hij juist op
vraag reeds in een ander licht
geplaatst en luidt ze
„Wat doen jullie eigenlijk voor
Europa's herstel?" Want daarin
hebben de Russen wel gelijk,
dat de geallieerden feitelijk geen
practische medewerking bieden
voor Rusland's herstel in ruil
voor Rusland's toegeven aan de
geallieerde eischen. En de Rus
sische conclusie daaruit klinkt
voor de Westersche mogendhe
den ongetwijfeld gevaarlijk. In
derdaad lijkt het er op, of het
alleen om de nederlaag van het
bolsjewisme te doen is, dat im
mers tegemoetkomingen heeft te
doen.
De Franschen spinnen bij dit
alles zijde. Zij hebben nooit de
Genueesche conferentie gewild
en verkneuteren zich erin, dat
de Russische onverzette'ijkheid
haar mislukking waarschijnlijk
maakt. Van de drie commissies,
die Lloyd George wil instellen
ter verdere behandeling van het
Russische vraagstuk, een voor
de schulden, een voor de parti
culiere bezittingen en een voor
de credieten, willen ze dan ook
niet weten. Steeds luider roepen
ze om het einde der confertie.
Maar Lloyd Ceorge geeft het
nog niet op. Naast deze com
missie stelt hij het sluiten van
een voorloopig'verdrag tusschen
Rusland en de andere Europee-
sche landen en een wederzijdsche
verbintenis om zich aan geen
revolutionnaire propaganda over
te geven voor. Ook brengt hij
het niet-aanvalsverdrag weer
op het tapijt. Zijn positie als
Europeesch makelaar niet alleen,
maar ook als Engeland's eerste
minister staat op het spel Hij
moet iets mee naar huis brengen,
wil hij niet onmiddellijk aan den
dijk gezet worden. De positie
der Franschen wint er ook aan
sterkte. Zij weten, dat Lloyd
Geoige Engeland niet meer is
en riskeeren een breuk in de
hoop, dat Engeland zijn eersten
minister wel zal disqualificeeren.
En ongetwijfeld hebben ze daar
op ook goede kans, wanneer de
conferentie op de Russische
staan, toen hij dicht voor zich
een mannelijke gestalte ont
waarde, die, tegen den muur
geleund, hem den rug toekeerde.
Hij kroop zoo zachtjes mogelijk
naderbij en herkende nu zijn
ergsten vijand Brigaid.
Ha, die schurkHij is het
ongetwijfeld, die ons wist op te
spore-i en ons verried.
Hij richtte zich half omhoog,
greep Brigard onverhoeds bij
de beenen en wierp hem door
een krachtigen ruk voorover op
den grond. Zonder eenen kik
of mik te geven, knevelde hij
hem, bond hem nog een zakdoek
voor de oogen, maakte hem met
een paar sterke koorden, die hij
uit voorzichtigheid steeds bij
zich droeg, de handen op den
rug vast en bond hem eindelijk
nog de beenen bijeen. In dezen
toestand liet hij den half bewus-
telooze aan zijn lot over, en
verwijderde zich toen zoo snel
als hij kon langs een zijweg naar
een smalle steeg en van daar
kwestie schipbreuk lijdt. Want
de Engelsche conservatieven
willen al weinig meer dan Frank
rijk van een tegemoetkomende
houding tegenover de bolsjewiki
weten. En toch
Ook de Engelsche conserva
tieven zijn zakenlui. Afzonder
lijke verdragen van Rusland
met Engeland en Italië, straks
met nog anderen, brengen Frank
rijk onherroepelijk in het nadeel.
Zal zelfs de weer versterkte
vriendschap der kleine Entente
daartegen bestand blijken Ge
nua, of de conferentie mislukt
of niet, wordt een keerpunt in de
wereldgeschiedenis. Het Duitsch-
Russisch verdrag maakt dit on
vermijdelijk.
Intusschen nadert 31 Mei. De
Duitschers hebben al hun minis
ter naar Parijs gestuurd om over
de door de commissie voor
de schadevergoeding gestelde
eischen te praten. Eenige con
trole over zijn finantiën wil
Duitschland wel toestaan. Mis
schien vindt men een oplossing.
Zoo niet, zal Frankrijk dan
Engeland's steun kunnen ontbe
ren En wat zal Engeland doen?
Het blijft moeilijk zich op an
derer standpunt te plaatsen. En
Frankrijk en Engeland verstaan
elkaar niet langer. Daar' kunnen
de woorden van Engeland's
koning, dezer dagen tot Foch
gesproken; „altijd dezelfde goede
vrienden", niets aan veranderen.
In een nota naar aanleiding
van het eindverslag der com
missie van rapporteurs over het
ontwerp van wet tot wijziging
der Arbeidswet 1919, deelt de
Minister van Arbeid mede, dat
hij, in overeenstemming met de
verklaring, 11 Mei j.l. in de
Tweede Kamer door den heer
de Monté ver Loren als voorzitter
van de commissie van rappor
teurs over het onderhavige wets
ontwerp afgelegd vóórdat de
eindstemming werd gehouden,
naar het binnengedeelte van As-
nières, want hij zeide nu bij zich
zeiven, dat hij in de allereerste
plaats de beide jonge dames
moest waarschuwen, opdat deze
de villa niet verlaten en zich
niet naar de afgelegen hut be
geven zouden.
Sepherin wendde zijn schre
den naar de villa Fourmont. Aan
den daarlangs loopenden straat
weg stond het tuinmanshuisje,
waarin Jacques woonde, op wiens
hulp hij rekende. Hij wierp,
gelijk hij steeds placht te doen,
met een klein steentje tegen het
raam van de slaapkamer des
tuinmans en was niet weinig
verwonderd, dat zijn goede
vriend, ondanks de herhaalde
seinen, zich niet aan het venster
vertoonde.
Enfin, het doet er ook niet
toe, dacht hijde tijd dringt,
ik moet er dan maar op een
andere manier zien binnen te
komen.
Niet zonder moeite klom hij
van oordeel is dat de wijzigingen,
tijdens de behandeling van het
ontwerp in de Tweede Kamer
aangebracht, niet van dien aard
zijn, dat de overige bepalingen,
zooals ze zijn aangenomen, niet
zouden kunnen blijven gelden
op het gebied, waarvoor zij zijn
geschreven, naast de op ander
terrein geldende, die tijdens de
behandeling van het wetsont
werp wijziging ondergingen.
Blijkt in de practijk, dat de
aangebrachte veranderingen nut
tig werken, dan zal alsdan kun
nen worden overwogen, in hoever
een nadere herziening der wet
weuschelijk moet worden geacht.
'I erwijl de Minister niet deelt
het gevoelen van die leden die
er hun leedwezen over uitspra
ken, dat het amendement-Drion
inzake het uitsluiten van voor
waarden betreffende het loon bij
afwijking van den normalen
arbeidstijd geen meerderheid
heeft kunnen vinden, staat hij
intusschen op het standpunt, dat
van de bevoegdheid tot het op
leggen van zoodanige voor
waarden een spaarzaam gebruik
moet worden gemaakt.
De Minister betreurt, dat eenige
leden in de indiening van deze
voorstellen een gevolg meenden
te moeten zien van politieke
invloeden. Na de pertinente ont-
kentenis op dit punt in de Twee
de Kamer, had hij mogen ver
wachten, dat aan de zuiverheid
zijner bedoelingen niet weder
twijfel was geopperd.
Volkomen ten onrechte wordt
een tegenstelling gezien tusschen
de houding, door den minister
aangenomen bij de interpellatie-
Drion en bij dit wetsontwerp.
Nog altijd houdt de minister
vast aan zijn standpunt, dat hij
geen steun zal verleenen aan
pogingen om terug te komen op
wat in vorige jaren ten gunste
der arbeiders is bereikt. Dat
hij, rekening houdende met de
ernstige crisis in het bedrijsleven
en met de in andere landen
geldende wettelijke regelingen
met een ontwerp komt, waar
door op enkele punten iets min-
op het hooge ijzeren traliehek
van de inrijpoort, en sprong van
daar op de binnenplaats. Ver
volgens liep hij op de teenen de
villa om en toen hij zich naar de
Seine gekeerde zijde had begeven
hoorde hij hoe op de eerste
verdieping het venster van Ju
lienne's kamer voorzichtig ge
opend werd.
Hij sloop tot dicht onder het
venster en fluisterde
Juffrouw Julienne, open het
raam niet te ver, doch maar een
beetje, zoodat ik met u van hieraf
"kan spreken.
Zij1 gij 't Sepherin vroeg
Julienne op gedempten toon.
Om u te dienen, mejuffrouw.
O, Sepherin, alles is verloren.
Spoed u om onze vrienden te
waarschuwen.
De jongeheeren waren reeds
gewaarschuwd vóór ik kwam.
Door wien
(Wordt vervolgd.)