ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANPEBEN
Wekelijksch Overzicht,
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
31e Jaargang
E. BOOM—BLIEK
Zaterdag 11 Maart 1922
De gevolgen van een
Cycloon,
Nummer 1707
Schuld en Boete.
3RESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingee. Meded. 30 ct. p. regel.
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur :-t
We zijn indertijd allemaal op
getrokken, de een met het ge
weer, de ander met de pen,
een derde met den mond, ter
bestrijding en \ernietiging van
het Duitsche militarisme en ter
handhaving der democratie. Dat
was een goed en schoon werk.
Het militarisme is een kanker,
die aan de welvaart der wereld
vreet, een instrument vaa den
haat en de hebzucht, een op
wekking tot broedermoord. En
de democratie, nietwaar het
recht van zelfbeschikking voor
volken en individuen is de regee-
ringsvorm, waarin het leven zich
in zijn volste vrijheid ontplooien
kon. En dusja wat konden
we eigenlijk beter doen dan
voor dit doel ten strijde te gaan?
We hebben eigenlijk nooit goed
begrepen, waai om deze strijd
tot zoo poovere resultaten ge
voerd heeft. Want wel is het
Duitsche imperialisme vernietigd,
maar er is een ander nog ster
ker en nog almachtiger militai
risme voor in de plaats gekomen.
En de democratie.
Ja, democratie is een beetje
een rekbaar begrip, even goed
als 'zelfbeschikking. Wanneer
Zelegowski of een ander met
zijn Poolsch leger Wilna bezet
en onder die bezetting der be
volking van Wilna en omstreken
een landdag moet kiezen en die
landdag besluit dan tot aanhech
ting van Polen, zooals onlangs
is geschied en Polen voegt zich
naar dien uitgesproken wil der
Wilnasche bevolking, zooals het
dat nu wenscht, dan kunnen we
dat democratie en zelfbeschik
king noemen, maar we kun
nen 't ook niet doen. Tot dat
laatste schijnen de Entente-
mogendheden geneigd. Ze drei
gen er ruzie om te krijgen met
Polen, waardoor zelfs Polen's
president Pisoedski, dreigt af te
treden en willen blijkbaar de
democratie redden. Maar zijn
ze wel de ware regeerders
Zeker, democratie is als alle
begrippen betrekkelijk. De Hon
garen zullen er onder verstaan
een regeering die tegen den wil
van de volksvertegenwoordiging
een kieswet maakt, die de helft
der kiezers van hun kiesrecht
berooft. Maar er zijn toch gren
zen. Wanneer twee menschen
over het lot van Europa be
schikken, dan kan toch niemand
dat meer een vorm van demo
cratie noemen. En zoo gebeurt
het toch door de aanvoerders
in den strijd voor de democratie,
die nu ook te Wilna weer als
redders willen optreden.
Te Boulogne is het beslist na
een conferentie van enkele uren
tusschen Poincaré Lloyd George,
hoe het er voor het vervolg in
de wereld uit zal zien. Want
dat zal immers op de Genueesche
conferentie bedisseld worden
waarvoor die twee ministers in
hoofdzaak het plan hebben vast
gesteld en waarvoor nu een com
missie van deskundigen te Parijs,
straks intergeailieerde deskundi
gen te Londen de bijzonderhe
den zullen vaststellen. Gelukkig,
dat ook de macht van deskun
digen en zelfs van ministers toch
feitelijk niet zoo heel veel ver
der reikt dan de conferenties.
Zeker, ze kunnen heel wat in de
war sturen en de natuurlijke
ontwikkeling een heelen tijd te
genhouden, maar ten slotte ne
men de gebeurtenissen toch hun
loopen. Onze strijd voor de de
mocratie kan het al evenmin
verhinderen als anderer strijd er
tegen. Daarom moesten we er
ons eigenlijk maar zoo druk
niet over maken en er tenminste
geen wereldoorlog meer voor
beginnen. Op een behoorlijken
afstand gezien lijkt het allemaal
op elkaar, democraat of niet.
Er is niemand, die dat beter
weten (can dan Lloyd George.
Van huis uit is Lloyd George
niet alleen democraat maar een
bloedrood radicaal. Die kleur
is echter radicaal wat verbleekt.
En tijdens den oorlog, die voor
de democratie gevoerd werd, is
hij in het gezelschap van onver-
Drukker-Uitgever
TNO,02T BRESKENS
valschte conservatieven terecht
gekomen. Het scheen hem daar
vrij goed is bevallen. En zijn
nieuwe vrienden namen aan zijn
wat democratische manieren, zoo
die nog zoo nu en dan eens om
den hoek kwamen kijken, ook
weinig aanstoot. Op den duur
wist Lloyd George ook een
groot deel van zijn vroegere
meer radicale vrienden, de En-
gelsche liberalen, mee in het
nieuwe gezelschap te krijgen.
En die schenen zich al evenzeer
op hun gemak te vinden. Zij
legden wat van hun democrati
sche en liberale neigingen af en
de anderen handiglijk hun con
servatieve voorkeur. Bovendien
drong de nooddwang van den
oorlog en de actie der onaf
hankelijke liberalen en arbeiders
partij hen dichter bijeen. Het
goede resultaat deed hen ook
na den oorlog in eikaars gezel
schap blijven. De arbeiders
partij dreigde met het commu
nisme en er was nog zooveel op
te ruimen en te beredderen. Maar
onder dié bereddering bleek toch
nu en dan duidelijker dan toen
de oorlog aller aandacht op één
enkel punt concentreerde, dat
Lloyd George en zijn nieuwe
vrienden omtrent de wijze van
bereddering wel wal vau mee
ning verschilden. Vooral de
oplossing der Iersche kwestie
toonde dat duidelijk. Een deel
der conservatieven scheidde zich
toen slechts openlijk als onver-
zoenlijken af. Lloyd George,
hierdoor geleerd, haastte zich
zijn liberale vrienden, die mee
overgeloopen waren naar het
conservatieve kamp als nationaal-
libeialen rondom zich te concen-
treeren. Maar de vei broken
eendracht bleek eerst duidelijk,
toen de eerste minister nieuwe
verkiezingen in uitzicht begon
te stellen.
Het bleek nu, dat de conser
vatieven ondanks de gemeen-
schappelijkheid hun eigen par
tijbelangen terdege in het oog
hadden gehouden. Die partijbe
langen eischten uitstel van ver
kiezingen. En de whip der con-
wist haar vader voor had zoo
veel mogelijk vertragen, daarom
dan ook was zij niet aan tafel
verschenen, voorwendende dat
zij eensklaps een hevige hoofd
pijn had gekregen.
Best, had mijnheer Fourmont
tot zich zeiven gezegd, dan zal
ik er morgen vroeg met haar
over spreken. v
Den volgenden morgen was
de hoofdpijn echter niet gewe
ken, maar veeleer heviger ge
worden, en de notaris keerde
zeer ontstemd naar Parijs terug,
want nu wist hij waarlijk niet,
hoe hij zich tegenover Angelina
verdedigen zou. Gelukkig kreeg
hij van den rechter van instruc
tie een uitnoodiging om in den
namiddag bij hem te komen.
Den rechter vertelde hij het
bezoek van Claude en Serge,
ais betrof het de inbraak van
twee roovershij gaf zelfs te
kennen, dat hij daarbij in groot
gevaar verkeerd had en dat hem
alleen zijn moedige houding en
servatieven, iets als een partij
secretaris, die de inwendige partij
machiaerie regelt, nam openlijk
tegen Lloyd George stelling.
Dat is voor den grooten man te
veel geweest. En hij heeft van
de conservatieve groote heeren
een einde van deze bestrijding
geeischt. Die groote heeren wil
len er blijkbaar ook wel een
einde aan maken, maar de whip
wi! niet. En die kon wel eens
machtiger blijken dan de groote
heeren die in het ministerie zit
ten of leiders heeten. Mocht ten
gevolge van dezen strijd Lloyd
George ten slotte het veld moe
ten ruimen, dan zou dit onge
twijfeld 't einde van de bestaande
coalitie in Engeland beteekenen.
Maar het zou ook zijn uitwer
king op de Europeesche politiek
niet missen. Lloyd George is op
't oogenblik de drijfkracht van
de beweging die op herstel van
Europa door middel van inter
nationale verzoening en samen
werking aanstuurt. Verdwijnt hij
van het internationaal staatstoo-
neel, dan zullen Poincaré en
consorten zich opgelucht gevoe
len. Maar voor Europa's herstel
en Europa's democratie zal het
een kwade dag wezen, niet zoo
zeer omdat Lloyd George voor
dat herstel en voor die demo
cratie zooveel gedaan heeft of
zooveel zal doen, maai omdat
hij er meer voor doet dan de
anderen, die het oogenblikkélijk
te zeggen hebben of het na
zijn heengaan waarschijnlijk te
zeggen zullen krijgen.
Het is thans zeker, aldus wordt
uit Beira aan de „Times" ge
meld, dat de cycloon, die de
stad Chinde van de aarde weg
veegde, de grootste ramp is, welk
ooit op de Oostkust van Afrika
plaats vond.
Uit nadere bijznnderheden over
de catastrophe blijkt, dat Chinde
letterlijk met den grond gelijk
zijn zedelijk overwicht gered
hadden.
Toen hij tegen den avond
zich op weg begaf om bij An
gelina te dineeren, trachtte hij
zich zeiven wijs te maken, dat
de ziekte van zijn dochter een
voldoende verontschuldihing aan
bood voor de vertraging van
zijn voornemen.
Angelina is te verstandig, om
dat niet in te zien, zeide hij aan
het slot zijner overpeinzing.
En zij zag dit dan ook inder
daad zoo zéér in, dat zij hem
zelfs in 't geheel geen verwijt
deed zij sprak geen woord over
den brief, dien Julienne haar
geschreven had, want hare ge
dachten waren eenig en uitslui
tend op Serge gericht. Toen
Fourmont haar de ziekte zijner
dochter schilderen wilde, bepaal
de zij er zich toe, om hem met
de woorden in de reden te vallen:
Geef u geen moeite, mijn beste
vriend I Ik ken dathet is een
gelegenheidsziekte, die zoolang
is gemaakt en dat op weinig
uitzonderingen na, de geheele
vloot van rivierschepen, waarvan
de groote plantages aan de
Zambesi af hankelijk zijn voor
het vervoer der producten, ver
pletterd of gezonken is. Op den
oever liggen de wrakken der
vaartuigen boven op elkander.
Twee-en-vijftig schepen zijn
vernield, alsmede een Portu-
geesche kanonneerboot. Slechts
twee vaartuige» zijn ontsnapt.
Toen de cycloon, uit Noordwes
telijke richting gekomen, zich
op Chinde wierp, was de stad
in een oogenblik tijds in een golf
van water en zand gehuld. Op
de rivier deden de bemanningen
der vaartuigen heldhaftige po
gingen om de schepen nog te
redden. De „Punduma" van; de
Engelsche Central Africa Com
pany vloog al spoedig tegen den
oever. De kapitein en diens
vrouw en kind verdronken. De
superintendant van de Sena
Sugar Estates trachtte hen nog
met een motorboot te redden,
doch ook hij kwam om het leven.
De „Cobra", eveneens behoo-
rend aan de hierboven genoem
de maatschappij, werd uit el
kaar geslagen. De kapitein van
dit schip werd dóór inlanders
gered.
Drie passagiers van de „Cobra"
zijn op wonderbaarlijke wijze
aan den dood ontsnapt, nl. kolo
nel Smeaton, diens echtgenoote
en een handelsreiziger Johnson.
De „Cobra" bevond zich reeds
in een gevaarlijke positie, toen
een ander schip, de „Princess"
naderde, die op dat moment
minder gevaar liep. De positie
van de „Cobra" daarentegen
werd steeds ernstiger en het
beste wat de passagiers konden
doen, was te trachten, de „Prin
cess" te bereiken. Kolonel Smea
ton en Johnson, met de echtge
noote van eerstgenoemde tus
schen zich in, sprongen te water
en zwommen naar de „PinCess",
doch het was he» onmogelijk
het vaartuig te bereiken, dat
intusschen zelf door botsingen
met andere schepen, menige
duren zal, als het uw dochtertje
belieft, om een ernstig gesprek
met u te vermijden.
Vervolgens sprak zij over
onverschillige zaken, of liever
gezegd liet den notaris spreken,
terwijl zij er voortdurend over
dacht, waar Serge toch wel zijn
mocht en of Brigard zijn spoor
zou ontdekken.
Brigard had den geheelen dag
nauwlettend het doen en laten
van Sepherin gadegeslagen, zon
der iets bijzonders aan hem te
ontdekken. Dien avond was hij
de eerste, die het kantoor verliet,
om niet de aandacht van den
ouden soldaat op te wekken. In
de nabijheid van het huis bleef
hij echter wachten op diens
heengaan, en volgde hem toen
op zekeren afstand, teneinde er
zich van te overtuigen, waar hij
zich heen begaf.
(Wordt vervolgd.)
73)
Thans is mij alles duidelijk 1
riep hij en hij was zoo verrukt
over zijne ontdekkingen, dat hij
in verzoeking kwam om ze
onverwijld aan Angelina mede
te deelen. Bij eenig nadenken
vond hij het echter beter om
er Angelina eerst dan mede in
kennis te stellen, wanneer hij zich
persoonlijk van de juistheid zijner
vermoedens overtuigd zou zijn.
Toen Brigard den volgenden
morgen op zijn kantoor kwam,
vond hij er Sepherin reeds, die
bezig was de kamer schoon te
maken.
De oude soldaat verrichtte
zijn werk als gewoonlijk en
scheen zeer bedaard te zijn en
toch meende Brigard, die hem
aandachtig gadesloeg, om hem
een zekere matheid te bespeu-
renzijn oogen waren rood en
opgezwollen en zijn houding
scheen minder stram dan gewoon
lijk.
Zeg eens, Sepherin, vroeg hij,
heb je ook verdriet of zorgen
Je ziet er, dunkt me, zoo bedrukt
uit
Och ja, mijnheer Brigard,
antwoordde de ander, ik beken
het, dat het mij bedroeft, dat
de kinderen van mijn vroegeren
meester zoo den slechten weg
zijn opgegaan.
Hij wendde zich af en zette
zijn werkzaamheden voort. De
ander zag er nu van af, om nog
verdere vragen tot hem te rich
ten, doch hij nam zich voor om
hem van nu af scherp in het oog
te houden.
De dag verstreek zonder eenig
bijzonder voorval. De notaris
kwam later dan gewoonlijk op
zijn kantoor. Hij was denvori-
gen avond naar Asnières gegaan,
om er met zijn dochter te di
neeren. Deze wilde echter de
verklaring, die gelijk ze wel