ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANPEBEN Wekelijksch Overzicht, VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 31e Jaargang E. BOOM—BLIEK Zaterdag 11 Maart 1922 De gevolgen van een Cycloon, Nummer 1707 Schuld en Boete. 3RESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingee. Meded. 30 ct. p. regel. Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur :-t We zijn indertijd allemaal op getrokken, de een met het ge weer, de ander met de pen, een derde met den mond, ter bestrijding en \ernietiging van het Duitsche militarisme en ter handhaving der democratie. Dat was een goed en schoon werk. Het militarisme is een kanker, die aan de welvaart der wereld vreet, een instrument vaa den haat en de hebzucht, een op wekking tot broedermoord. En de democratie, nietwaar het recht van zelfbeschikking voor volken en individuen is de regee- ringsvorm, waarin het leven zich in zijn volste vrijheid ontplooien kon. En dusja wat konden we eigenlijk beter doen dan voor dit doel ten strijde te gaan? We hebben eigenlijk nooit goed begrepen, waai om deze strijd tot zoo poovere resultaten ge voerd heeft. Want wel is het Duitsche imperialisme vernietigd, maar er is een ander nog ster ker en nog almachtiger militai risme voor in de plaats gekomen. En de democratie. Ja, democratie is een beetje een rekbaar begrip, even goed als 'zelfbeschikking. Wanneer Zelegowski of een ander met zijn Poolsch leger Wilna bezet en onder die bezetting der be volking van Wilna en omstreken een landdag moet kiezen en die landdag besluit dan tot aanhech ting van Polen, zooals onlangs is geschied en Polen voegt zich naar dien uitgesproken wil der Wilnasche bevolking, zooals het dat nu wenscht, dan kunnen we dat democratie en zelfbeschik king noemen, maar we kun nen 't ook niet doen. Tot dat laatste schijnen de Entente- mogendheden geneigd. Ze drei gen er ruzie om te krijgen met Polen, waardoor zelfs Polen's president Pisoedski, dreigt af te treden en willen blijkbaar de democratie redden. Maar zijn ze wel de ware regeerders Zeker, democratie is als alle begrippen betrekkelijk. De Hon garen zullen er onder verstaan een regeering die tegen den wil van de volksvertegenwoordiging een kieswet maakt, die de helft der kiezers van hun kiesrecht berooft. Maar er zijn toch gren zen. Wanneer twee menschen over het lot van Europa be schikken, dan kan toch niemand dat meer een vorm van demo cratie noemen. En zoo gebeurt het toch door de aanvoerders in den strijd voor de democratie, die nu ook te Wilna weer als redders willen optreden. Te Boulogne is het beslist na een conferentie van enkele uren tusschen Poincaré Lloyd George, hoe het er voor het vervolg in de wereld uit zal zien. Want dat zal immers op de Genueesche conferentie bedisseld worden waarvoor die twee ministers in hoofdzaak het plan hebben vast gesteld en waarvoor nu een com missie van deskundigen te Parijs, straks intergeailieerde deskundi gen te Londen de bijzonderhe den zullen vaststellen. Gelukkig, dat ook de macht van deskun digen en zelfs van ministers toch feitelijk niet zoo heel veel ver der reikt dan de conferenties. Zeker, ze kunnen heel wat in de war sturen en de natuurlijke ontwikkeling een heelen tijd te genhouden, maar ten slotte ne men de gebeurtenissen toch hun loopen. Onze strijd voor de de mocratie kan het al evenmin verhinderen als anderer strijd er tegen. Daarom moesten we er ons eigenlijk maar zoo druk niet over maken en er tenminste geen wereldoorlog meer voor beginnen. Op een behoorlijken afstand gezien lijkt het allemaal op elkaar, democraat of niet. Er is niemand, die dat beter weten (can dan Lloyd George. Van huis uit is Lloyd George niet alleen democraat maar een bloedrood radicaal. Die kleur is echter radicaal wat verbleekt. En tijdens den oorlog, die voor de democratie gevoerd werd, is hij in het gezelschap van onver- Drukker-Uitgever TNO,02T BRESKENS valschte conservatieven terecht gekomen. Het scheen hem daar vrij goed is bevallen. En zijn nieuwe vrienden namen aan zijn wat democratische manieren, zoo die nog zoo nu en dan eens om den hoek kwamen kijken, ook weinig aanstoot. Op den duur wist Lloyd George ook een groot deel van zijn vroegere meer radicale vrienden, de En- gelsche liberalen, mee in het nieuwe gezelschap te krijgen. En die schenen zich al evenzeer op hun gemak te vinden. Zij legden wat van hun democrati sche en liberale neigingen af en de anderen handiglijk hun con servatieve voorkeur. Bovendien drong de nooddwang van den oorlog en de actie der onaf hankelijke liberalen en arbeiders partij hen dichter bijeen. Het goede resultaat deed hen ook na den oorlog in eikaars gezel schap blijven. De arbeiders partij dreigde met het commu nisme en er was nog zooveel op te ruimen en te beredderen. Maar onder dié bereddering bleek toch nu en dan duidelijker dan toen de oorlog aller aandacht op één enkel punt concentreerde, dat Lloyd George en zijn nieuwe vrienden omtrent de wijze van bereddering wel wal vau mee ning verschilden. Vooral de oplossing der Iersche kwestie toonde dat duidelijk. Een deel der conservatieven scheidde zich toen slechts openlijk als onver- zoenlijken af. Lloyd George, hierdoor geleerd, haastte zich zijn liberale vrienden, die mee overgeloopen waren naar het conservatieve kamp als nationaal- libeialen rondom zich te concen- treeren. Maar de vei broken eendracht bleek eerst duidelijk, toen de eerste minister nieuwe verkiezingen in uitzicht begon te stellen. Het bleek nu, dat de conser vatieven ondanks de gemeen- schappelijkheid hun eigen par tijbelangen terdege in het oog hadden gehouden. Die partijbe langen eischten uitstel van ver kiezingen. En de whip der con- wist haar vader voor had zoo veel mogelijk vertragen, daarom dan ook was zij niet aan tafel verschenen, voorwendende dat zij eensklaps een hevige hoofd pijn had gekregen. Best, had mijnheer Fourmont tot zich zeiven gezegd, dan zal ik er morgen vroeg met haar over spreken. v Den volgenden morgen was de hoofdpijn echter niet gewe ken, maar veeleer heviger ge worden, en de notaris keerde zeer ontstemd naar Parijs terug, want nu wist hij waarlijk niet, hoe hij zich tegenover Angelina verdedigen zou. Gelukkig kreeg hij van den rechter van instruc tie een uitnoodiging om in den namiddag bij hem te komen. Den rechter vertelde hij het bezoek van Claude en Serge, ais betrof het de inbraak van twee roovershij gaf zelfs te kennen, dat hij daarbij in groot gevaar verkeerd had en dat hem alleen zijn moedige houding en servatieven, iets als een partij secretaris, die de inwendige partij machiaerie regelt, nam openlijk tegen Lloyd George stelling. Dat is voor den grooten man te veel geweest. En hij heeft van de conservatieve groote heeren een einde van deze bestrijding geeischt. Die groote heeren wil len er blijkbaar ook wel een einde aan maken, maar de whip wi! niet. En die kon wel eens machtiger blijken dan de groote heeren die in het ministerie zit ten of leiders heeten. Mocht ten gevolge van dezen strijd Lloyd George ten slotte het veld moe ten ruimen, dan zou dit onge twijfeld 't einde van de bestaande coalitie in Engeland beteekenen. Maar het zou ook zijn uitwer king op de Europeesche politiek niet missen. Lloyd George is op 't oogenblik de drijfkracht van de beweging die op herstel van Europa door middel van inter nationale verzoening en samen werking aanstuurt. Verdwijnt hij van het internationaal staatstoo- neel, dan zullen Poincaré en consorten zich opgelucht gevoe len. Maar voor Europa's herstel en Europa's democratie zal het een kwade dag wezen, niet zoo zeer omdat Lloyd George voor dat herstel en voor die demo cratie zooveel gedaan heeft of zooveel zal doen, maai omdat hij er meer voor doet dan de anderen, die het oogenblikkélijk te zeggen hebben of het na zijn heengaan waarschijnlijk te zeggen zullen krijgen. Het is thans zeker, aldus wordt uit Beira aan de „Times" ge meld, dat de cycloon, die de stad Chinde van de aarde weg veegde, de grootste ramp is, welk ooit op de Oostkust van Afrika plaats vond. Uit nadere bijznnderheden over de catastrophe blijkt, dat Chinde letterlijk met den grond gelijk zijn zedelijk overwicht gered hadden. Toen hij tegen den avond zich op weg begaf om bij An gelina te dineeren, trachtte hij zich zeiven wijs te maken, dat de ziekte van zijn dochter een voldoende verontschuldihing aan bood voor de vertraging van zijn voornemen. Angelina is te verstandig, om dat niet in te zien, zeide hij aan het slot zijner overpeinzing. En zij zag dit dan ook inder daad zoo zéér in, dat zij hem zelfs in 't geheel geen verwijt deed zij sprak geen woord over den brief, dien Julienne haar geschreven had, want hare ge dachten waren eenig en uitslui tend op Serge gericht. Toen Fourmont haar de ziekte zijner dochter schilderen wilde, bepaal de zij er zich toe, om hem met de woorden in de reden te vallen: Geef u geen moeite, mijn beste vriend I Ik ken dathet is een gelegenheidsziekte, die zoolang is gemaakt en dat op weinig uitzonderingen na, de geheele vloot van rivierschepen, waarvan de groote plantages aan de Zambesi af hankelijk zijn voor het vervoer der producten, ver pletterd of gezonken is. Op den oever liggen de wrakken der vaartuigen boven op elkander. Twee-en-vijftig schepen zijn vernield, alsmede een Portu- geesche kanonneerboot. Slechts twee vaartuige» zijn ontsnapt. Toen de cycloon, uit Noordwes telijke richting gekomen, zich op Chinde wierp, was de stad in een oogenblik tijds in een golf van water en zand gehuld. Op de rivier deden de bemanningen der vaartuigen heldhaftige po gingen om de schepen nog te redden. De „Punduma" van; de Engelsche Central Africa Com pany vloog al spoedig tegen den oever. De kapitein en diens vrouw en kind verdronken. De superintendant van de Sena Sugar Estates trachtte hen nog met een motorboot te redden, doch ook hij kwam om het leven. De „Cobra", eveneens behoo- rend aan de hierboven genoem de maatschappij, werd uit el kaar geslagen. De kapitein van dit schip werd dóór inlanders gered. Drie passagiers van de „Cobra" zijn op wonderbaarlijke wijze aan den dood ontsnapt, nl. kolo nel Smeaton, diens echtgenoote en een handelsreiziger Johnson. De „Cobra" bevond zich reeds in een gevaarlijke positie, toen een ander schip, de „Princess" naderde, die op dat moment minder gevaar liep. De positie van de „Cobra" daarentegen werd steeds ernstiger en het beste wat de passagiers konden doen, was te trachten, de „Prin cess" te bereiken. Kolonel Smea ton en Johnson, met de echtge noote van eerstgenoemde tus schen zich in, sprongen te water en zwommen naar de „PinCess", doch het was he» onmogelijk het vaartuig te bereiken, dat intusschen zelf door botsingen met andere schepen, menige duren zal, als het uw dochtertje belieft, om een ernstig gesprek met u te vermijden. Vervolgens sprak zij over onverschillige zaken, of liever gezegd liet den notaris spreken, terwijl zij er voortdurend over dacht, waar Serge toch wel zijn mocht en of Brigard zijn spoor zou ontdekken. Brigard had den geheelen dag nauwlettend het doen en laten van Sepherin gadegeslagen, zon der iets bijzonders aan hem te ontdekken. Dien avond was hij de eerste, die het kantoor verliet, om niet de aandacht van den ouden soldaat op te wekken. In de nabijheid van het huis bleef hij echter wachten op diens heengaan, en volgde hem toen op zekeren afstand, teneinde er zich van te overtuigen, waar hij zich heen begaf. (Wordt vervolgd.) 73) Thans is mij alles duidelijk 1 riep hij en hij was zoo verrukt over zijne ontdekkingen, dat hij in verzoeking kwam om ze onverwijld aan Angelina mede te deelen. Bij eenig nadenken vond hij het echter beter om er Angelina eerst dan mede in kennis te stellen, wanneer hij zich persoonlijk van de juistheid zijner vermoedens overtuigd zou zijn. Toen Brigard den volgenden morgen op zijn kantoor kwam, vond hij er Sepherin reeds, die bezig was de kamer schoon te maken. De oude soldaat verrichtte zijn werk als gewoonlijk en scheen zeer bedaard te zijn en toch meende Brigard, die hem aandachtig gadesloeg, om hem een zekere matheid te bespeu- renzijn oogen waren rood en opgezwollen en zijn houding scheen minder stram dan gewoon lijk. Zeg eens, Sepherin, vroeg hij, heb je ook verdriet of zorgen Je ziet er, dunkt me, zoo bedrukt uit Och ja, mijnheer Brigard, antwoordde de ander, ik beken het, dat het mij bedroeft, dat de kinderen van mijn vroegeren meester zoo den slechten weg zijn opgegaan. Hij wendde zich af en zette zijn werkzaamheden voort. De ander zag er nu van af, om nog verdere vragen tot hem te rich ten, doch hij nam zich voor om hem van nu af scherp in het oog te houden. De dag verstreek zonder eenig bijzonder voorval. De notaris kwam later dan gewoonlijk op zijn kantoor. Hij was denvori- gen avond naar Asnières gegaan, om er met zijn dochter te di neeren. Deze wilde echter de verklaring, die gelijk ze wel

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1922 | | pagina 1