ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Oraziciit,
ehuld en Boete.
De ex-kroonprins*
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
31e Jaargang
Zaterdag 25 Februari 1922
Nummer 2703
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Inger. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
TNO.,020° BRESKENS p,°7s$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Journalisten zoeken van aller
lei om weer eens wat nieuws te
hebben. Zoo heeft een Weensch
journalist uitgerekend wat men
voor 1 kroon koopen kan, dat
is, naar de vroegere waarde ge
rekend, voor bijna een gulden.
En hij noemt het honderdste
deel van een ui, 5/10 gram vet,
1/8 deel van een hemdsknoop.
Men kent trouwens of men
kent het misschien ook niet
het verhaal van den Weener,
die met 5 Hollandsche guldens
uit Amsterdam terugkwam en
toen hij die bij de Wiener Bank-
Irerein (een der grootste Ween-
sche banken) wilde wisselen,
[onmiddelijk bij de directie ge
bracht werd, die hem onder eer
biedsbetuigingen mededeelde,
dat aan hem van af dat oogen-
■blik de geheele bank toebehoorde.
[Een ander verhaal is dat van
[ten zakenman, die aangeklaagd
tras wegens frauduleus bankroet,
jnaar die, toen wegens vacantie
ider rechtbank en lange instructie
[de zaak enkele maanden slepen-
ide bleef, door de enorme stijging
jra alle prijzen niet alleen ai
[lijn schulden kon betalen, maar
Lborendien een rijk man gewor-
Iden was. Zulke verhalen toonen
lie waardedaling van het geld
Ien den onzekeren en ontredder-
jden toestand, die daardoor in
[Oostenrijk ontstaan is, maar ge
ven ook een blik in de ellende
[der Oostenrijkers, van de Wee-
ltets in het bijzonder. Een ander
[Verhaal, dat daarnaast ook een
pijze les bevat, is liet volgende:
Èen paar jaar geleden kocht
Iemand 100 vaten olie. Toen hij
t Uink aan verdienen kon, ver-
JOcht hij ze en kon voor dat
Beid een paar maanden later 50
Haten koopen tengevolge van
|de prijsstijging. Die 50 verkocht
"j ook weer een paar maanden
•ter met hooge winst. En voor
Bat geld kon hij een tijd later
fog 25 vaten koopen die hij ook
her met hooge winst verkocht.
TO kocht en verkocht hij steeds,
Wel, met den brief, dien je
te zendt, en waarvan hier in
bladen sprake is.
Wat? Ik zou je een brief
ezonden hebben, die, gelijk
"er gemeld wordt, uit louter
'drukte woorden bestond
Zeer zeker. Deze brief, die
er afgedrukt staat en dien je
iter met voordacht op een in
oog loopende wijze in den
Pm van een halsdoek verborg,
Pat de politie hem zien zou.
1 deze manier werd zij op
dwaalspoor geleid, want
"ijl men een vlucht van uit
1 corridor naar het aangren-
ide huis verwachtte, had je
werkelijke vlucht naar den
jterkant van het achterhuis
fbereid. Dat was slim bedacht
fo wat heb je met dien brief
Uaa, vroeg Claude in de
tot hij tenslotte met begingeld
en alle winsten nog maar één
vat kon koopen. Dat wou hij
voorloopig niet verkoopen. En
toen hij eindelijk voor den al
weer gestegen prijs bezweek,
bleek het vat door een lek leeg-
geloopen.
Dat klinkt wel grappig, maar
er zit een stuk misère in van
honderdduizenden en millioenen.
Want zoo is het met de olie
niet alleen, maar met alles. Maar
hoe moeten de menschen dan
niet enkel aan hun olie maar
aan al hun levensbenoodigdheden
komen? Want hun inkomen, hun
werkelijk inkomen kan moeilijk
met 100 procent stijgen.
De mogendheden willen nu
Oostenrijk op de been helpen.
Ze zullen het met elkaar 5 mil-
lioen pond stelling leenen, een
kleinigheid voor landen als Enge
land of Frankrijk ofNeder
land. Maar het is voldoende om
de heele Oostenrijksche staats
huishouding weer op de beenen
en de bankbiljettenpers, die deze
daling van de kroon veroorzaakt,
eindelijk stil te zetten. Ook
Tsjecho-Slowakije,- Oostenrijk's
buur, zal daaraan meedoen. Dat
is geen kolen vuurs op 's vijands
hoofd hoopen, maar zuiver ver
standige berekening en een zui
ver begrip van eigenbelang.
Daarin zijn de Tsjechen hun
Fransche vrienden vooruit. Het
is mogelijk, dat Frankrijk niet
rechtstreeks zoo geïnteresseerd
is bij Duitschland's herstel als
Tsjecho-Slowakije dat is bij de
Oostenrijksche markt Maar één
groot, één algemeen wereldbe
lang eischt toch, dat niet enkel
Oostenrijk, maar dat vooral
Duitschland en naast Duitschland
ook Rusland weer op de been
geholpen wordt. De Franschen
begrijpen dat misschien ook wel,
maar ze zijn bang voor het her
stel der Djitsche kracht. En
zonder nu die vrees te recht
vaardigen moet men toch toe
geven, dat ze wel in heel andere
positie verkeeren dan Italië en
Engeland. De nieuwe nederlaag,
die Bonomi, de Italiaansche mi
nister-president geleden heeft,
hoogste spanning.
't Spreekt van zelf, dat ik hem
vernietigd heb.
Dat spijt me zeer, want ik
zou zeer benieuwd zijn geweest
om hem te leeren kennen.
Wat wil je daarmede zeggen?
Wel, dit, dat ik in 't geheel
geen brief heb geschreven.
Is het mogelijk
Sinds twee dagen had ik alles
tot je vlucht voorbereid. Toen
de dagbladen de tijding brach
ten, dat je gister naar je woning
overgevoerd zou worden, sloop
ik deze met Sepherin binnen en
wij wachtten, in den muurkast
verscholen, op de een of andere
gelegenheid om je hulp te kun
nen brengen, want ik hoopte,
dat men je een oogenblik alleen
zou laten. Dit gebeurde nu wel
niet, maar het toeval was ons
niettemin gunstig. Je weet im
mers, hoe je vlucht gelukte.
Doch ik herhaal je, dat ik je
nooit een brief gezonden heb.
Maar wie kan hem mij dan
nadat hij met een nieuw minis
terie was opgetreden, en die
zijn definitief aftreden ten ge
volge schijnt te zullen hebben,
voelen ze daarom ongetwijfeld
als een buitenkansje en een op
luchting, waar de üenueesche
conferentie er allicht wat door
verschoven wordt.
Maar in Italië gaan ze ijverig
door met de toebereidselen.
Alleen denkt men er aan ze te
Rome te houden, omdat er te
Qenua te veel bolsjewiki zouden
zijn. Voor de Russen, die ook
ter conferentie zullen komen, is
dat niet aardig. Ze zouden zich
dus te Genua erg thuis gevoeld
hebben. Maar bovendien zegt
het met zooveel woorden, dat ze
door de andere heeren afge
vaardigden niet juist met vrien
delijke oogen zullen worden
aangekeken.
De Duitschers zullen er nu
toch met Wirth heengaan. Blijk
baar hebben ook de onafhan
kelijke socialisten en de Volks-
partijders het niet goed aan
gedurfd dezen rijkskanselier met
zijn minister van buitenlandsche
zaken Rathenau, die bij de En
tente nogal in de pas staan, zoo
dicht voor de internationale
conferentie, waarvan Duitsch
land de opening van den weg
naar het herstel hoopt, naar huis
te zenden. Ten slotte gaat het
in Duitschland meer om de ver
houding naar buiten dan om de
vragen van buitenlandsche poli
tiek. En alleen de communis
ten, die niets liever willen dan
de ontreddering, waaruit zij hun
macht hopen op te bouwen en
de Nationalen, de oude jonker
partij, die het verlies van haar
macht maar niet vergeten kan,
schijnen zich daarover het hoofd
niet te breken.
In Frankrijk en Engeland
schijnt men dan ook met het
behoud van Wirth's regeering
zeer ingenomen. De Franschen
zijn natuurlijk dankbaar, dat de
patriotische of nu al op revan
che zinnende nationalen geen
kans krijgen. En de Engelsche
regeering hoopt er het beste van
voor de aanstaande conferentie.
gezonden hebben vroeg Serge,
verbleekend.
Dat zou ik ook wel eens wil
len weten, hernam Claude, want
wanneer wij den afzender van
dien brief kenden, dan zouden
wij wellicht ook den moordenaar
van je vader op het spoor komen.
Terwijl Claude en Serge in
de bouwvallige hut aandachtig
de berichten der dagbladen
doorlazen en daaruit de over
tuiging putten, dat vreemde han
den zich in hunne aangelegen
heden hadden gemengd, door
vloog Angelina in haar prachtig
boudoir niet minder gretig de
zelfde berichten der bladen, die
Martine reeds in den vroegen
morgen op haar last was gaan
koopen. Verrast keek zij op,
toen zij het met vette letters
gedrukte opschrift lasDe ont
snapping van Serge Morain".
Eenige minuten verstreken er,
voor zij zoover van hare ver
rassing bekomen was, dat zij het
artikel kon doorlezen, over welks
Zij heeft nog altijd haar eigene
zorgen met Ierland, waar Noord
en Zuid elkaar zoo slecht ver
dragen, dat de grenzen bewaakt
moeten worden, en met Egypte,
dat maar niet het deelgenoot
schap aan het Britsche rijk. blijkt
te kunnen waardeeren en met
Indië, waar Gandhi den boel op
stelten zet. Over Egypte schijnt
men het nu toch eens te zijn.
Het krijgt de onafhankelijkheid.
Engeland zal alleen troepen
handhaven ter bewaking van het
Suez-kanaal en wil graag een
paar adviseurs benoemen. Die
laatsten kunnen nog gevaarlijker
worden dan troepen. De Egyp-
tenaren moeten oppassen.
De gep. majoor Anker, de
vroegere „Nachrichten"-officier
van de legergroep van den
kroonsprins, die ook het pessi
mistische rapport, door dezen in
1917 over den militairen toestand
geschreven, heeft gepubliceerd,
heeft, naar men weet, een studie
over den kroonprins geschreven,
waarin hij betoogt, dat deze
ook vroeger, reeds vóór den
oorlog, bewijzen van politiek in
zicht heeft gegeven. Theodoor
Wolft" herinnert in dit verband
aan de denkbeelden, vroeger
door den vriend van de heeren
v Heydebrand en v. Oldenburg
Januchau ten beste gegeven,
evenals aan zijn houding tijdens
de Zaberngeschiedenis Maar con
stateert dan, dat de onrijpe jon
geling, van wien LudendorfT na
zijn rapport van '17 tot Czemin
zeide„de kroonprins slap is
geworden, maar wij hebben hem
gauw weer opgeknapt", door de
ontzettende ervaringen der laatste
jaren tot verstandiger en rijper
inzichten gekomen kan zijn.
„Het schijnt, dat hij den omge
worpen troon niet meer maakt
tot het middelpunt van zijn den
ken en zeker is, dat hij zich
in zijn verbanning veel waardi
ger gedraagt als menige, met
grooter schuld beladen „monar-
inhoud zich dien dag het groot
ste gedeelte der Parijsche lezers
verlustigde.
Nadat de bijzonderheden dezer
ontsnapping verhaald waren,
wierp men de» chef der veilig
heidspolitie het verwijt voor de
voeten, dat hij Claude's list niet
doorzien had, ten slote heette het:
Het is werkelijk betreurens
waardig, dat de Parijsche politie
zoo openlijk den spot met zich
drijven ea door zulke grove
middelen misleiden laat. Daar
het nauwkeurige signalement der
vluchtelingen aan alle grens-
autoriteiten langs telegraphischen
weg medegedeeld is geworden,
mag men de hoop voeden, dat
de politie in de provincie ten
minste de misdadigers verhin
deren zal, om Frankrijk te ver
laten.
Toen Angelina het bericht ten
einde gelezen had, riep zij ver
heugd uit
Vrij 1 Serge is vrij 1
En toen, daar zij voelde dat
chist" in het vaderland zijn
z.g. getrouwen beviel hij vroeger
beter."
De kroonprins heeft meermalen
den wensch uitgesproken, dat
het hem spoedig vergund zou
mogen zijn een rustig familiele
ven in het vaderland te mogen
leiden, dat hij sinds drie jaren
in „zelfgekozen" verbanning niet
meer mocht betreden.
De bewoner van Wieringen
kan overtuigd zijn, zegt Th.
Wolft", dat elke verstandige aan
hanger van de democratische
republiek zijn gevoelens tn zijn
wensch begrijpt. Maar hij kent
het karakter der monarchistische
partijgangers in Duitschland hij
heeft het zelfnoodig geoordeeld
hen, die gewelddadig desnoods
en zonder rekening te houden
met de belangen van het land,
hun doel trachten te bereiken,
op hun plicht te wijzen (in zijn
brief aan prof. Zorn) en hij zal
inzien, dat deze elementen eerst
onschadelijk gemaakt moeten
worden, voordat hij in Duitsch
land de mogelijkheid tot een
rustig particulier leven kan vin
den, dat een ieder hem gunt.
Thans zouden zij hem die rust
niet latenzij zouden zich aan
hem opdringen en zich weinig
er om bekommeren, dat hij dat
alles niet wil. Zij zouden niets
onbeproefd laten om te kunnen
zeggen, wat eens Ludorff zeide:
Onze kroonprins is kleinmoedig
geworden, maar wij hebben weer
een man van hem gemaakt.
Ten slotte constateert Wolft",
dat ook in de grondwet van
Weimar een beletsel ligt voor
de vervulling van zijn wensch.
Daarin is namelijk de bepaling
opgenomen, dat ook leden uit
vroegere regeerende huizen can-
didaat voor het presidentschap
kunnen worden.
Indien dë schrijver van den
Wieringer brief de monarchis
tische partijen er toe kan bren
gen van deze concessie (die
grondwetsbepaling, welke aan
de gevoelens der monarchisten
tegemoet komt) af te zien, even
als hij den republikeinschen
staatsvorm te erkennen en een
hart heviger klopte, vreeg zij
zichzelve af
Doch waartoe die blijdschap?
Zou Brigard werkelijk gelijk
hebben? Zou ik Serge beminaen,
in plaats van hem te haten
En plotseling dook er een
geheel toekomstbeeld voor haar
binnenste op. Zij zeide bij zich
zelve
Daar het Serge gelukt is, uit
de gevangenis te ontsnappen, zal
hij ongetwijfeld ook wel naar
bet buitenland ontkomen. Het
gerechtshof zal de afwezigen als
schuldig veroordeelen en hen der
erfenis onwaardig verklaren.
Men zal mij het geheele vermo
gen toekennen dan zoek ik hem
op in den vreemde, geef hem
zijn eigendom terug en beken
hem mijne liefde.
Een uitdrukking van de hoogst»
vreugde verspreidde zich over
haar gelaat, doch weldra ook
weer verdween deze vreugde
voor de treurige gedachten, die
er in haar opkwamen,
(Wordt vervolgd,)