ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Oraziciit, ehuld en Boete. De ex-kroonprins* VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 31e Jaargang Zaterdag 25 Februari 1922 Nummer 2703 BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Inger. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever TNO.,020° BRESKENS p,°7s$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Journalisten zoeken van aller lei om weer eens wat nieuws te hebben. Zoo heeft een Weensch journalist uitgerekend wat men voor 1 kroon koopen kan, dat is, naar de vroegere waarde ge rekend, voor bijna een gulden. En hij noemt het honderdste deel van een ui, 5/10 gram vet, 1/8 deel van een hemdsknoop. Men kent trouwens of men kent het misschien ook niet het verhaal van den Weener, die met 5 Hollandsche guldens uit Amsterdam terugkwam en toen hij die bij de Wiener Bank- Irerein (een der grootste Ween- sche banken) wilde wisselen, [onmiddelijk bij de directie ge bracht werd, die hem onder eer biedsbetuigingen mededeelde, dat aan hem van af dat oogen- ■blik de geheele bank toebehoorde. [Een ander verhaal is dat van [ten zakenman, die aangeklaagd tras wegens frauduleus bankroet, jnaar die, toen wegens vacantie ider rechtbank en lange instructie [de zaak enkele maanden slepen- ide bleef, door de enorme stijging jra alle prijzen niet alleen ai [lijn schulden kon betalen, maar Lborendien een rijk man gewor- Iden was. Zulke verhalen toonen lie waardedaling van het geld Ien den onzekeren en ontredder- jden toestand, die daardoor in [Oostenrijk ontstaan is, maar ge ven ook een blik in de ellende [der Oostenrijkers, van de Wee- ltets in het bijzonder. Een ander [Verhaal, dat daarnaast ook een pijze les bevat, is liet volgende: Èen paar jaar geleden kocht Iemand 100 vaten olie. Toen hij t Uink aan verdienen kon, ver- JOcht hij ze en kon voor dat Beid een paar maanden later 50 Haten koopen tengevolge van |de prijsstijging. Die 50 verkocht "j ook weer een paar maanden •ter met hooge winst. En voor Bat geld kon hij een tijd later fog 25 vaten koopen die hij ook her met hooge winst verkocht. TO kocht en verkocht hij steeds, Wel, met den brief, dien je te zendt, en waarvan hier in bladen sprake is. Wat? Ik zou je een brief ezonden hebben, die, gelijk "er gemeld wordt, uit louter 'drukte woorden bestond Zeer zeker. Deze brief, die er afgedrukt staat en dien je iter met voordacht op een in oog loopende wijze in den Pm van een halsdoek verborg, Pat de politie hem zien zou. 1 deze manier werd zij op dwaalspoor geleid, want "ijl men een vlucht van uit 1 corridor naar het aangren- ide huis verwachtte, had je werkelijke vlucht naar den jterkant van het achterhuis fbereid. Dat was slim bedacht fo wat heb je met dien brief Uaa, vroeg Claude in de tot hij tenslotte met begingeld en alle winsten nog maar één vat kon koopen. Dat wou hij voorloopig niet verkoopen. En toen hij eindelijk voor den al weer gestegen prijs bezweek, bleek het vat door een lek leeg- geloopen. Dat klinkt wel grappig, maar er zit een stuk misère in van honderdduizenden en millioenen. Want zoo is het met de olie niet alleen, maar met alles. Maar hoe moeten de menschen dan niet enkel aan hun olie maar aan al hun levensbenoodigdheden komen? Want hun inkomen, hun werkelijk inkomen kan moeilijk met 100 procent stijgen. De mogendheden willen nu Oostenrijk op de been helpen. Ze zullen het met elkaar 5 mil- lioen pond stelling leenen, een kleinigheid voor landen als Enge land of Frankrijk ofNeder land. Maar het is voldoende om de heele Oostenrijksche staats huishouding weer op de beenen en de bankbiljettenpers, die deze daling van de kroon veroorzaakt, eindelijk stil te zetten. Ook Tsjecho-Slowakije,- Oostenrijk's buur, zal daaraan meedoen. Dat is geen kolen vuurs op 's vijands hoofd hoopen, maar zuiver ver standige berekening en een zui ver begrip van eigenbelang. Daarin zijn de Tsjechen hun Fransche vrienden vooruit. Het is mogelijk, dat Frankrijk niet rechtstreeks zoo geïnteresseerd is bij Duitschland's herstel als Tsjecho-Slowakije dat is bij de Oostenrijksche markt Maar één groot, één algemeen wereldbe lang eischt toch, dat niet enkel Oostenrijk, maar dat vooral Duitschland en naast Duitschland ook Rusland weer op de been geholpen wordt. De Franschen begrijpen dat misschien ook wel, maar ze zijn bang voor het her stel der Djitsche kracht. En zonder nu die vrees te recht vaardigen moet men toch toe geven, dat ze wel in heel andere positie verkeeren dan Italië en Engeland. De nieuwe nederlaag, die Bonomi, de Italiaansche mi nister-president geleden heeft, hoogste spanning. 't Spreekt van zelf, dat ik hem vernietigd heb. Dat spijt me zeer, want ik zou zeer benieuwd zijn geweest om hem te leeren kennen. Wat wil je daarmede zeggen? Wel, dit, dat ik in 't geheel geen brief heb geschreven. Is het mogelijk Sinds twee dagen had ik alles tot je vlucht voorbereid. Toen de dagbladen de tijding brach ten, dat je gister naar je woning overgevoerd zou worden, sloop ik deze met Sepherin binnen en wij wachtten, in den muurkast verscholen, op de een of andere gelegenheid om je hulp te kun nen brengen, want ik hoopte, dat men je een oogenblik alleen zou laten. Dit gebeurde nu wel niet, maar het toeval was ons niettemin gunstig. Je weet im mers, hoe je vlucht gelukte. Doch ik herhaal je, dat ik je nooit een brief gezonden heb. Maar wie kan hem mij dan nadat hij met een nieuw minis terie was opgetreden, en die zijn definitief aftreden ten ge volge schijnt te zullen hebben, voelen ze daarom ongetwijfeld als een buitenkansje en een op luchting, waar de üenueesche conferentie er allicht wat door verschoven wordt. Maar in Italië gaan ze ijverig door met de toebereidselen. Alleen denkt men er aan ze te Rome te houden, omdat er te Qenua te veel bolsjewiki zouden zijn. Voor de Russen, die ook ter conferentie zullen komen, is dat niet aardig. Ze zouden zich dus te Genua erg thuis gevoeld hebben. Maar bovendien zegt het met zooveel woorden, dat ze door de andere heeren afge vaardigden niet juist met vrien delijke oogen zullen worden aangekeken. De Duitschers zullen er nu toch met Wirth heengaan. Blijk baar hebben ook de onafhan kelijke socialisten en de Volks- partijders het niet goed aan gedurfd dezen rijkskanselier met zijn minister van buitenlandsche zaken Rathenau, die bij de En tente nogal in de pas staan, zoo dicht voor de internationale conferentie, waarvan Duitsch land de opening van den weg naar het herstel hoopt, naar huis te zenden. Ten slotte gaat het in Duitschland meer om de ver houding naar buiten dan om de vragen van buitenlandsche poli tiek. En alleen de communis ten, die niets liever willen dan de ontreddering, waaruit zij hun macht hopen op te bouwen en de Nationalen, de oude jonker partij, die het verlies van haar macht maar niet vergeten kan, schijnen zich daarover het hoofd niet te breken. In Frankrijk en Engeland schijnt men dan ook met het behoud van Wirth's regeering zeer ingenomen. De Franschen zijn natuurlijk dankbaar, dat de patriotische of nu al op revan che zinnende nationalen geen kans krijgen. En de Engelsche regeering hoopt er het beste van voor de aanstaande conferentie. gezonden hebben vroeg Serge, verbleekend. Dat zou ik ook wel eens wil len weten, hernam Claude, want wanneer wij den afzender van dien brief kenden, dan zouden wij wellicht ook den moordenaar van je vader op het spoor komen. Terwijl Claude en Serge in de bouwvallige hut aandachtig de berichten der dagbladen doorlazen en daaruit de over tuiging putten, dat vreemde han den zich in hunne aangelegen heden hadden gemengd, door vloog Angelina in haar prachtig boudoir niet minder gretig de zelfde berichten der bladen, die Martine reeds in den vroegen morgen op haar last was gaan koopen. Verrast keek zij op, toen zij het met vette letters gedrukte opschrift lasDe ont snapping van Serge Morain". Eenige minuten verstreken er, voor zij zoover van hare ver rassing bekomen was, dat zij het artikel kon doorlezen, over welks Zij heeft nog altijd haar eigene zorgen met Ierland, waar Noord en Zuid elkaar zoo slecht ver dragen, dat de grenzen bewaakt moeten worden, en met Egypte, dat maar niet het deelgenoot schap aan het Britsche rijk. blijkt te kunnen waardeeren en met Indië, waar Gandhi den boel op stelten zet. Over Egypte schijnt men het nu toch eens te zijn. Het krijgt de onafhankelijkheid. Engeland zal alleen troepen handhaven ter bewaking van het Suez-kanaal en wil graag een paar adviseurs benoemen. Die laatsten kunnen nog gevaarlijker worden dan troepen. De Egyp- tenaren moeten oppassen. De gep. majoor Anker, de vroegere „Nachrichten"-officier van de legergroep van den kroonsprins, die ook het pessi mistische rapport, door dezen in 1917 over den militairen toestand geschreven, heeft gepubliceerd, heeft, naar men weet, een studie over den kroonprins geschreven, waarin hij betoogt, dat deze ook vroeger, reeds vóór den oorlog, bewijzen van politiek in zicht heeft gegeven. Theodoor Wolft" herinnert in dit verband aan de denkbeelden, vroeger door den vriend van de heeren v Heydebrand en v. Oldenburg Januchau ten beste gegeven, evenals aan zijn houding tijdens de Zaberngeschiedenis Maar con stateert dan, dat de onrijpe jon geling, van wien LudendorfT na zijn rapport van '17 tot Czemin zeide„de kroonprins slap is geworden, maar wij hebben hem gauw weer opgeknapt", door de ontzettende ervaringen der laatste jaren tot verstandiger en rijper inzichten gekomen kan zijn. „Het schijnt, dat hij den omge worpen troon niet meer maakt tot het middelpunt van zijn den ken en zeker is, dat hij zich in zijn verbanning veel waardi ger gedraagt als menige, met grooter schuld beladen „monar- inhoud zich dien dag het groot ste gedeelte der Parijsche lezers verlustigde. Nadat de bijzonderheden dezer ontsnapping verhaald waren, wierp men de» chef der veilig heidspolitie het verwijt voor de voeten, dat hij Claude's list niet doorzien had, ten slote heette het: Het is werkelijk betreurens waardig, dat de Parijsche politie zoo openlijk den spot met zich drijven ea door zulke grove middelen misleiden laat. Daar het nauwkeurige signalement der vluchtelingen aan alle grens- autoriteiten langs telegraphischen weg medegedeeld is geworden, mag men de hoop voeden, dat de politie in de provincie ten minste de misdadigers verhin deren zal, om Frankrijk te ver laten. Toen Angelina het bericht ten einde gelezen had, riep zij ver heugd uit Vrij 1 Serge is vrij 1 En toen, daar zij voelde dat chist" in het vaderland zijn z.g. getrouwen beviel hij vroeger beter." De kroonprins heeft meermalen den wensch uitgesproken, dat het hem spoedig vergund zou mogen zijn een rustig familiele ven in het vaderland te mogen leiden, dat hij sinds drie jaren in „zelfgekozen" verbanning niet meer mocht betreden. De bewoner van Wieringen kan overtuigd zijn, zegt Th. Wolft", dat elke verstandige aan hanger van de democratische republiek zijn gevoelens tn zijn wensch begrijpt. Maar hij kent het karakter der monarchistische partijgangers in Duitschland hij heeft het zelfnoodig geoordeeld hen, die gewelddadig desnoods en zonder rekening te houden met de belangen van het land, hun doel trachten te bereiken, op hun plicht te wijzen (in zijn brief aan prof. Zorn) en hij zal inzien, dat deze elementen eerst onschadelijk gemaakt moeten worden, voordat hij in Duitsch land de mogelijkheid tot een rustig particulier leven kan vin den, dat een ieder hem gunt. Thans zouden zij hem die rust niet latenzij zouden zich aan hem opdringen en zich weinig er om bekommeren, dat hij dat alles niet wil. Zij zouden niets onbeproefd laten om te kunnen zeggen, wat eens Ludorff zeide: Onze kroonprins is kleinmoedig geworden, maar wij hebben weer een man van hem gemaakt. Ten slotte constateert Wolft", dat ook in de grondwet van Weimar een beletsel ligt voor de vervulling van zijn wensch. Daarin is namelijk de bepaling opgenomen, dat ook leden uit vroegere regeerende huizen can- didaat voor het presidentschap kunnen worden. Indien dë schrijver van den Wieringer brief de monarchis tische partijen er toe kan bren gen van deze concessie (die grondwetsbepaling, welke aan de gevoelens der monarchisten tegemoet komt) af te zien, even als hij den republikeinschen staatsvorm te erkennen en een hart heviger klopte, vreeg zij zichzelve af Doch waartoe die blijdschap? Zou Brigard werkelijk gelijk hebben? Zou ik Serge beminaen, in plaats van hem te haten En plotseling dook er een geheel toekomstbeeld voor haar binnenste op. Zij zeide bij zich zelve Daar het Serge gelukt is, uit de gevangenis te ontsnappen, zal hij ongetwijfeld ook wel naar bet buitenland ontkomen. Het gerechtshof zal de afwezigen als schuldig veroordeelen en hen der erfenis onwaardig verklaren. Men zal mij het geheele vermo gen toekennen dan zoek ik hem op in den vreemde, geef hem zijn eigendom terug en beken hem mijne liefde. Een uitdrukking van de hoogst» vreugde verspreidde zich over haar gelaat, doch weldra ook weer verdween deze vreugde voor de treurige gedachten, die er in haar opkwamen, (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1922 | | pagina 1