ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Omzicht,
is.
VERSCHI|NT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
BRESKENS
31e Jaargang
Zaterdag 4 Februari 1022
Schuld en Boete.
Nummer 2697
De Spoorwegstaking-
in Duitschland.
SN.
ren
^S.
"9.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Telefoon
No. 21
Drufeker-lKtgever
Postgiro
17704
Dat is misschien nog niet het
ergste van behoeftige omstandig-
jijden, van betrekkelijke armoe
de, zoolang zij althans geen ge
brek ten gevolge hebben, dat
man niet altijd alles kan krijgen,
nat men graag hebben zou en
niet eens alles wat men toch
toodig heeft. De mensch, de ge
jonde, krachtige mensch althans,
In heel wat ontbering verdra
gen. En een opgeruimde aard,
Iten wat optimistische kijk op het
|eren, wat natuurlijke filosofie
daarbij, helpen over heel wat
Moeilijkheden heen. Met een lach
en een kwinkslag en wat ver
trouwen in de toekomst kan men
inoio vergeten, wat men noodig
heeft.
Erger zijn de zorgen, die uit
geldgebrek ontstaan, het leven
vertroebelen en die rimpels doen
ontstaan om oogen en mond en
over het voorhoofd, die wanneer
ze er lang blijven moeten, ook
den opgeruimsten aard verrimpe-
Ilen tot een angstige of mokken
de ontevredenheid.
Maar het ergst nog is de af
hankelijkheid, die alle armoede,
alle geldgebrek schept en die be
nauwend werkt op ieder mensch
en zijn opgeruimdheid niet alleen
maar zijn werklust, zijn werk
kracht, zijn eergevoel ten slotte
vaak ondermijnt, die hem tot een
wrokkende opstandelingoftot een
kruipende slavennatuur maakt.
*En die afhankelijkheid is niet te
ontkomen. Vroeg of laat volgt
zij de armoede, den achteruit-
Menschen ondervinden het niet
alleen. Het antwoord, dat de
Duitsche regeering aan de com
missie van herstel gegeven heeft,
teekent het niet de afhankelijk
heid van een volk Dat is niet
het verwonnen Duitschland dat
hier zijn afhankelijkheid uit-
apreekt, maar het arme Duitsch
land. Wanneer ge uitstel van be
taling wenscht zoo heeft de En-
H)
Voorloopig mogen wij niet in
Frankrijk blijven, reeds morgen
reizen wij allen naar Engeland af.
Allen Dus Therese ook
Zeker
Zij is dus ook vrij
Wel natuurlijk! We hebben
haar eveneens bevrijd. Je zult
haar weldra wederzien. Maar
eens, ben je ook van opinie,
dat wij in de eerste plaats geld
"toeten hebben.
Ik ben van meening, dat we
--J allereerst van die schande
lijke beschuldiging rein moeten
'asichen.
Dat zal later wel gebeuren,
de eerste plaats dienen we
""8 zeiven in veiligheid tebren-
8en, en daartoe hebben wij
geldmiddelen noodig. Zooals je
'eet, ben je rijk, je bezit een
r<rmogen van anderhalf millioen
francs.
tente gesproken, goed, maar zeg
me dan hoe ge betalen wil en
toon me welke middelen ge hebt
aangewend om de betaling mo
gelijk te maken en opdat die
middelen doeltreffend zijn is het
dunkt me noodig, dat ge dit en
dat doet, de belastingen verhoo-
gen en de bankbiljettenpers stop
zet enz. enz. Het is al niet anders,
als wanneer een schuldenaar bij
een niet al te zachthandig schuld-
eischer om ui tstel moet aanklop
pen. Zakelijkheid noemt zoo'n
schuldeischer dat. Eu dat wil
zeggen, dat hij U beleefd maar
met een gebiedend gebaar vraagt
uw boeken open te leggen, dat
hij informeert naar uw inkomen,
uw familieomstandigheden en
den bruidschat niet alleen, maar
ook de zuinigheid van uw vrouw,
of ge nog een erfenis te wachten
hebt, hoeveel vleesch ge 's mid
dags eet, wat voor sokken ge
gewoonlijk draagt en nog zoo
het een en ander omtrent uw da-
gelijksche doen en laten.
En wanneer ge heel erg ver
legen zit, dan biecht ge, schoon
met een verwensching en een
vloek in uw hart, alles op eu
neemt u voor nooit meer in ver
legenheid te raken, dat wil zeg
gen, uw uiterste krachten in te
spannen en er boven op te ra
ken. Het helpt misschien, dit
voornemen. Dergelijke ervarin
gen kunnen scherpe prikkels zijn.
Maar voor wie eenmaal onder
liggen, is het heel moeilijk weer
boven te komen, voor menschen
zoowel als voor volken. Frank
rijk hoeft werkelijk geen milli-
oenen-leger te onderhouden.
Duitschland ligt goed en de
gelijk onder. En het program
voor de hervorming van de
begrooting en der bankbiljetten-
omloop raet waarborgen en een
program voor de betalingen in
geld en natura in 1922, dat de
Duitsche regeering, na het met
moeite met zichzelf, dat wil
zeggen, met de verschillende
partijen, eens te zijn geworden,
thans aan de geallieerden heeft
aangeboden, is er ssn nieuw
O, die verwenschte erfenis.
Enfin, daar zij nu eenmaal
aanwezig is, zoo willen wij er
ook van profiteeren. Het geld
bevindt zich in handen van
mijnheer Fourmont, vandaar dat
wij willen beproeven, om er een
voorschot op te krijgen.
Wanneer en waar
"Dezen avond in zijn villa te
Asnières. Hij zal hoogst waar
schijnlijk eenige zwarigheden
maken, maar hij kan je toch
ten slotte je eigen geld niet
weigeren.
Zoodra wij op het station
gekomen zijn, scheiden wij.
Sepherin kan in een restaurant
gaan. Jij, Serge, begeeft je naar
den oever der Seineop de
gewone plaats, waar anders mijn
boot ondergebracht was, zul je
de nieuwe boot vinden, die ik
kocht ter vervanging van die,
welke de politie in beslag ge
nomen heeft. Ik zal je dat later
alles uitvoerig vertellen. Voor
eerst moet je met de boot maar
wat op de Seine blijven rond-
bewijs van. Een leger is er
niet eens meer noodig ora het
er onder te houden.
Frankrijk, het zegevierende
Frankrijk, ervaart het zalf. Wan
neer de Fransche republiek ons
niet betalen kan, zoo zeggen de
Amerikanen, dan moet ze kaar
reusachtig leger maar afschaffen.
Dat is het begin, de gewone
aanloop, die aan het „leg uw
boeken dan maar eens open",
voorafgaat: De Franschen, en
de Franschen niet alleen, zouden
willen dat Amerika door al de
schulden, die Europeesche Staten
bij hem hebben, een dikke streep
haalde. Het is wel eenigszins
begrijpelijk, dat Amerika daar
voor niet erg veel voelt. En het
is al even begrijpelijk, dat het
tegen Frankrijk zegt „gooi dan
niet zooveel geld aan uw leger
weg". Maar straks wordt het
omgekeerd. En wanneer Frank
rijk vraagt„geef me uitstel of
ontheffing", dan heet het „als
ge uw leger voor de helft of
voor drie kwart of voor vier
vijfde afdankt". Maar daarmede
is de afhankelijkheid geschapen.
Het zou misschien niet slecht
zijn. Kinderen kan je ook hun
eigen baas niet laten. En wan
neer Frankrijk.
Maar ik wil geen kwaad van
Frankrijk meer zeggen er wordt
tegenwoordig al kwaad genoeg
van gesproken, in Engeland en
in Amerika en overal. Men voelt
dat zijn militairisme en imperia
lisme, zijn vrees voor Duitsch
land en zijn machtsbegeerte het
herstel der wereld in den weg
zit. Wanneer Frankrijk en Po
len, Frankrijk's sateliet, en het
bolsjewistisch Rusland hun be
wapeningen niet inperken en
herziening van het vredesver
drag geen programpunt wordt,
wil Amerika ain ssa internatio
nale conferentie tot herstel niet
meedeen. Het teskent de Ame-
rikaansche opvatting niet alleen.
Wat helpen die conferenties,
zoolang de menschen en hun
politiek niet veranderen, rede
neert men. Maar Lloyd George
roeien, totdat ik je roep. Ik ga
rechtstreeksch naar mijn huis.
Naar je huis
Of liever gezegd naar de hut,
die ik thans bewoon, en waar
ook gij den nacht zult door
brengen. Doch op dit oogen-
blik mag men je niet daarheen
zien gaan. Mijnheer Fourmont
dineert ongetwijfeld bij je nicht
Angelina, en wanneer hij van
daar naar huis gekomen zal zijn,
brengen wij hem een bezoek
op zijn kamer. Zoodra het tijd
is, geef ik je het sein, door een
3-maai herhaald uilengeschreeuw
Nadat de trein stilgehouden
had, waren onze drie bekenden
uitgestapt, hadden zich gemengd
onder de, om dezen tijd van
den avond steeds zeer talrijke
reizigers en waren toen in onder
scheidene richtingen uiteen
gegaan.
Om elf uur gaf Claude het
afgesproken teeken en verschaf
ten de beide vrienden zich toe
gang tot de villa van den no
taris. De notaris was sprakeloos
AbOMWHcnta-Adver tew ties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot u 11 e r 1 ij k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 unr
houdt moed. Zal hij het ook
zonder Amerika, de groote
schuldeischer wagtn Hij heeft
zich als een vurig voorstander
vaa conferenties uitgesproken.
Men moet elkaar in de oogen
zien, heeft hij gezegd, met een
diplomatieke nota valt niet te
redeneeren. Dit voordeel hebben
ze althans, dat de volken eenigs
zins weten, waar de schoen
wringt en dat niet alles achter
hun rug om bedisseld wordt.
Maar dat ze ook niet altijd een
succes zijn, dat heeft de Was-
hingtonsche conferentie wel op
z'n duidelijkst bewezen. Amerika
zal alleen de hoop uitspreken,
dat Japan zijn voornemens om
in de naaste toekomst zijn troe
pen uit Siberië terug te roepen,
ook zal uitvoeren. Het is een
mager resultaat van een confe
rentie, dat in deze woorden
uitgedrukt staat. Misschien is
het niet jhet eenige weliswaar.
Misschien Want feitelijk, ja
feitelijk illustreeren deze woor
den wel het complex van bereikte
resultaten. We hopen. We
hopen opnieuw, zooals we al
lang gehoopt hebben en immers
altijd zullen blijven hopen. Dat
is het geluk ook van den arme,
ook van den afhankelijke en
van den overwonnene, dat hij
hoopt. En hierin, ja werkelijk
hierin, heeft hij iets op den rijke,
den onafhankelijke, den over
winnaar in het leven voor. Wie
voldaan is, heeft geen hoop
meer, geen verwachting. Maar
de wereld hoopt. Dat is ook een
geluk. Zoolang we ons niet
voldaan weten, ligt de weg naar
hooger nog open. En als we
nu eerst maar uit deze misère
raken
Nietwaar Zeo redenssrt de
mensch. Zoo rsdeneeren ze in
Duitschland en in Engeland en
in Frankrijk, ovaral, zalfs in Oosl
tanrijk an Rusland. Of in Rus
land niat Er is iats argers nog
dan- deza afhankelijkheid, die op
alia armoede volgt. Honger heeft
heen hoop meer, kent niets an
ders dan het vraten, het knagen,
van schrik over dit onverwachte
bezoek. Hij richtte zich alechti
half in zijn stoel op en zocht
met de aogea naar het een ot
ander wapen, waarmede hij zich
tegen een mogelijken aaaval zou
kunnen verdedigen. Claude, die
dit bemerkte, zeide echter
Geef u geen moeite, waarde
heer. Blijf stilletjes zitten, en
maak vooral geen kabaal. Wij
hebben iets met u te bespreken,
en dit kunnen wij doodkalm
onder elkander afhandelen.
De notaris keerde zich naar
Serge om, die zeer bleek maar
met een vastberaden gelaat in
de nabijheid van 't venster stond.
Ik dacht, dat ge in de gevan
genis zat, zeide hij tegen Serge.
Deze wilde antwoorden, doch
Ciaude gaf hem een wenk, dat
hij zwijgen zou en antwoordde
nu zijnerzijds den notaris
Zooals u ziet, is hij thans hier.
Ge zult me toch zeker wel ver
oorloven de deuren te sluiten
Het is niet noodig, dat een
ongeroepene one onderhoud store.
dat verwoest. En.in Rusland hon
geren millioenen dood. Zijn we
ons ervan bewust, wat dat be-
teekent Of het nu bolsjewisten
zijn of anarchisten öf andere is-
ten het doet er niets toe, het
zijn menschen. Maar menschen,
die door den honger reeds tot
onmenschen worden, waar ze el
kaar gaan verslinden.
De oorlog heeft aan oas heel wat
verschrikkelijks en vreemds en
buitenissigs gewend. Wanneer
volksvertegenwoordigers elkaar
met stinkbommen te lijf gaan als
in het Praagsch parlement, dan
glimlachen we maar eens. Maar
menschen, die de honger tot
kanibalen maakt. Wat hebben
we daarop te zeggen
Het Handelsblad deelt hier
omtrent het volgende mede
In den loop van Woensdagmid
dag werd aan de spoorwegdi
recties telegrafisch medegedeeld
de betreffende aanwijzingen on
middellijk in werking te laten
treden. Te Berlijn is de veilig
heidspolitie reeds opgeroepen
en door de politieleiding werd
verzekerd, dat de politie-beamb-
ten met alle middelen, die hun,
ten dienste staan, elke sabotage
zullen verhinderen. Zelfs zou de
Reichswehr gemobiliseerd wor
den en de staat van beleg
afgekondigd.
De plaats der machinisten
wordt door spoorwegingenieurs
ingenomen, voor zoover zij daar
voor geschikt zijn. Vóór alles
zal men trachten de koienvoor-
ziening uit het Ruhrgebied en
uit Opper-Sileziê te verzekeren
en de levensmiddelenvoorziening
der steden te regelen.
De technische noodhulp is
opgeroepen en haar technische
leden ter beschikking va» de
spoorwegdirecties gesteld.
De Duitsche Spoorwegbond
en de Algemeene Spoorwegbond
Nadat Claude de deuren ver
zekerd had, ging hij tegenover
den notaris zitten en zeide tegen
SergeBlijf je daar aan het
venster staan en geef wel acht,
dat van daar geen verrassing
komt. Ik geloof wel niet, dat
men ons hier vermoedt, maar
wanneer men door de politie
achterna wordt gezeten, moet
men voorzichtig zijn.
De politie vroeg de notaris,
wiens bezorgdheid eteeds aan
groeide.
Ja, antwoordde Claude dood
bedaard, wij staan op geen al
te bsaten voet met haar. Duid
het ons niet ten kwade, waarde
heer, dat we langs dezen on-
gewonen weg tot u komen, doch
ons bleef geen keus. Overigens
geef ik u de verzekering, dat
wij noch de muren van uw huis
geschonden, noch uwe bloem
perken betrapt hebben.
En wat wilt ge nu van mij
Maar een kleinigheidnieta
anders dan geld.
(Wordt vervolgd.)