ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Omzicht, is. VERSCHI|NT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK BRESKENS 31e Jaargang Zaterdag 4 Februari 1022 Schuld en Boete. Nummer 2697 De Spoorwegstaking- in Duitschland. SN. ren ^S. "9. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Telefoon No. 21 Drufeker-lKtgever Postgiro 17704 Dat is misschien nog niet het ergste van behoeftige omstandig- jijden, van betrekkelijke armoe de, zoolang zij althans geen ge brek ten gevolge hebben, dat man niet altijd alles kan krijgen, nat men graag hebben zou en niet eens alles wat men toch toodig heeft. De mensch, de ge jonde, krachtige mensch althans, In heel wat ontbering verdra gen. En een opgeruimde aard, Iten wat optimistische kijk op het |eren, wat natuurlijke filosofie daarbij, helpen over heel wat Moeilijkheden heen. Met een lach en een kwinkslag en wat ver trouwen in de toekomst kan men inoio vergeten, wat men noodig heeft. Erger zijn de zorgen, die uit geldgebrek ontstaan, het leven vertroebelen en die rimpels doen ontstaan om oogen en mond en over het voorhoofd, die wanneer ze er lang blijven moeten, ook den opgeruimsten aard verrimpe- Ilen tot een angstige of mokken de ontevredenheid. Maar het ergst nog is de af hankelijkheid, die alle armoede, alle geldgebrek schept en die be nauwend werkt op ieder mensch en zijn opgeruimdheid niet alleen maar zijn werklust, zijn werk kracht, zijn eergevoel ten slotte vaak ondermijnt, die hem tot een wrokkende opstandelingoftot een kruipende slavennatuur maakt. *En die afhankelijkheid is niet te ontkomen. Vroeg of laat volgt zij de armoede, den achteruit- Menschen ondervinden het niet alleen. Het antwoord, dat de Duitsche regeering aan de com missie van herstel gegeven heeft, teekent het niet de afhankelijk heid van een volk Dat is niet het verwonnen Duitschland dat hier zijn afhankelijkheid uit- apreekt, maar het arme Duitsch land. Wanneer ge uitstel van be taling wenscht zoo heeft de En- H) Voorloopig mogen wij niet in Frankrijk blijven, reeds morgen reizen wij allen naar Engeland af. Allen Dus Therese ook Zeker Zij is dus ook vrij Wel natuurlijk! We hebben haar eveneens bevrijd. Je zult haar weldra wederzien. Maar eens, ben je ook van opinie, dat wij in de eerste plaats geld "toeten hebben. Ik ben van meening, dat we --J allereerst van die schande lijke beschuldiging rein moeten 'asichen. Dat zal later wel gebeuren, de eerste plaats dienen we ""8 zeiven in veiligheid tebren- 8en, en daartoe hebben wij geldmiddelen noodig. Zooals je 'eet, ben je rijk, je bezit een r<rmogen van anderhalf millioen francs. tente gesproken, goed, maar zeg me dan hoe ge betalen wil en toon me welke middelen ge hebt aangewend om de betaling mo gelijk te maken en opdat die middelen doeltreffend zijn is het dunkt me noodig, dat ge dit en dat doet, de belastingen verhoo- gen en de bankbiljettenpers stop zet enz. enz. Het is al niet anders, als wanneer een schuldenaar bij een niet al te zachthandig schuld- eischer om ui tstel moet aanklop pen. Zakelijkheid noemt zoo'n schuldeischer dat. Eu dat wil zeggen, dat hij U beleefd maar met een gebiedend gebaar vraagt uw boeken open te leggen, dat hij informeert naar uw inkomen, uw familieomstandigheden en den bruidschat niet alleen, maar ook de zuinigheid van uw vrouw, of ge nog een erfenis te wachten hebt, hoeveel vleesch ge 's mid dags eet, wat voor sokken ge gewoonlijk draagt en nog zoo het een en ander omtrent uw da- gelijksche doen en laten. En wanneer ge heel erg ver legen zit, dan biecht ge, schoon met een verwensching en een vloek in uw hart, alles op eu neemt u voor nooit meer in ver legenheid te raken, dat wil zeg gen, uw uiterste krachten in te spannen en er boven op te ra ken. Het helpt misschien, dit voornemen. Dergelijke ervarin gen kunnen scherpe prikkels zijn. Maar voor wie eenmaal onder liggen, is het heel moeilijk weer boven te komen, voor menschen zoowel als voor volken. Frank rijk hoeft werkelijk geen milli- oenen-leger te onderhouden. Duitschland ligt goed en de gelijk onder. En het program voor de hervorming van de begrooting en der bankbiljetten- omloop raet waarborgen en een program voor de betalingen in geld en natura in 1922, dat de Duitsche regeering, na het met moeite met zichzelf, dat wil zeggen, met de verschillende partijen, eens te zijn geworden, thans aan de geallieerden heeft aangeboden, is er ssn nieuw O, die verwenschte erfenis. Enfin, daar zij nu eenmaal aanwezig is, zoo willen wij er ook van profiteeren. Het geld bevindt zich in handen van mijnheer Fourmont, vandaar dat wij willen beproeven, om er een voorschot op te krijgen. Wanneer en waar "Dezen avond in zijn villa te Asnières. Hij zal hoogst waar schijnlijk eenige zwarigheden maken, maar hij kan je toch ten slotte je eigen geld niet weigeren. Zoodra wij op het station gekomen zijn, scheiden wij. Sepherin kan in een restaurant gaan. Jij, Serge, begeeft je naar den oever der Seineop de gewone plaats, waar anders mijn boot ondergebracht was, zul je de nieuwe boot vinden, die ik kocht ter vervanging van die, welke de politie in beslag ge nomen heeft. Ik zal je dat later alles uitvoerig vertellen. Voor eerst moet je met de boot maar wat op de Seine blijven rond- bewijs van. Een leger is er niet eens meer noodig ora het er onder te houden. Frankrijk, het zegevierende Frankrijk, ervaart het zalf. Wan neer de Fransche republiek ons niet betalen kan, zoo zeggen de Amerikanen, dan moet ze kaar reusachtig leger maar afschaffen. Dat is het begin, de gewone aanloop, die aan het „leg uw boeken dan maar eens open", voorafgaat: De Franschen, en de Franschen niet alleen, zouden willen dat Amerika door al de schulden, die Europeesche Staten bij hem hebben, een dikke streep haalde. Het is wel eenigszins begrijpelijk, dat Amerika daar voor niet erg veel voelt. En het is al even begrijpelijk, dat het tegen Frankrijk zegt „gooi dan niet zooveel geld aan uw leger weg". Maar straks wordt het omgekeerd. En wanneer Frank rijk vraagt„geef me uitstel of ontheffing", dan heet het „als ge uw leger voor de helft of voor drie kwart of voor vier vijfde afdankt". Maar daarmede is de afhankelijkheid geschapen. Het zou misschien niet slecht zijn. Kinderen kan je ook hun eigen baas niet laten. En wan neer Frankrijk. Maar ik wil geen kwaad van Frankrijk meer zeggen er wordt tegenwoordig al kwaad genoeg van gesproken, in Engeland en in Amerika en overal. Men voelt dat zijn militairisme en imperia lisme, zijn vrees voor Duitsch land en zijn machtsbegeerte het herstel der wereld in den weg zit. Wanneer Frankrijk en Po len, Frankrijk's sateliet, en het bolsjewistisch Rusland hun be wapeningen niet inperken en herziening van het vredesver drag geen programpunt wordt, wil Amerika ain ssa internatio nale conferentie tot herstel niet meedeen. Het teskent de Ame- rikaansche opvatting niet alleen. Wat helpen die conferenties, zoolang de menschen en hun politiek niet veranderen, rede neert men. Maar Lloyd George roeien, totdat ik je roep. Ik ga rechtstreeksch naar mijn huis. Naar je huis Of liever gezegd naar de hut, die ik thans bewoon, en waar ook gij den nacht zult door brengen. Doch op dit oogen- blik mag men je niet daarheen zien gaan. Mijnheer Fourmont dineert ongetwijfeld bij je nicht Angelina, en wanneer hij van daar naar huis gekomen zal zijn, brengen wij hem een bezoek op zijn kamer. Zoodra het tijd is, geef ik je het sein, door een 3-maai herhaald uilengeschreeuw Nadat de trein stilgehouden had, waren onze drie bekenden uitgestapt, hadden zich gemengd onder de, om dezen tijd van den avond steeds zeer talrijke reizigers en waren toen in onder scheidene richtingen uiteen gegaan. Om elf uur gaf Claude het afgesproken teeken en verschaf ten de beide vrienden zich toe gang tot de villa van den no taris. De notaris was sprakeloos AbOMWHcnta-Adver tew ties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot u 11 e r 1 ij k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 unr houdt moed. Zal hij het ook zonder Amerika, de groote schuldeischer wagtn Hij heeft zich als een vurig voorstander vaa conferenties uitgesproken. Men moet elkaar in de oogen zien, heeft hij gezegd, met een diplomatieke nota valt niet te redeneeren. Dit voordeel hebben ze althans, dat de volken eenigs zins weten, waar de schoen wringt en dat niet alles achter hun rug om bedisseld wordt. Maar dat ze ook niet altijd een succes zijn, dat heeft de Was- hingtonsche conferentie wel op z'n duidelijkst bewezen. Amerika zal alleen de hoop uitspreken, dat Japan zijn voornemens om in de naaste toekomst zijn troe pen uit Siberië terug te roepen, ook zal uitvoeren. Het is een mager resultaat van een confe rentie, dat in deze woorden uitgedrukt staat. Misschien is het niet jhet eenige weliswaar. Misschien Want feitelijk, ja feitelijk illustreeren deze woor den wel het complex van bereikte resultaten. We hopen. We hopen opnieuw, zooals we al lang gehoopt hebben en immers altijd zullen blijven hopen. Dat is het geluk ook van den arme, ook van den afhankelijke en van den overwonnene, dat hij hoopt. En hierin, ja werkelijk hierin, heeft hij iets op den rijke, den onafhankelijke, den over winnaar in het leven voor. Wie voldaan is, heeft geen hoop meer, geen verwachting. Maar de wereld hoopt. Dat is ook een geluk. Zoolang we ons niet voldaan weten, ligt de weg naar hooger nog open. En als we nu eerst maar uit deze misère raken Nietwaar Zeo redenssrt de mensch. Zoo rsdeneeren ze in Duitschland en in Engeland en in Frankrijk, ovaral, zalfs in Oosl tanrijk an Rusland. Of in Rus land niat Er is iats argers nog dan- deza afhankelijkheid, die op alia armoede volgt. Honger heeft heen hoop meer, kent niets an ders dan het vraten, het knagen, van schrik over dit onverwachte bezoek. Hij richtte zich alechti half in zijn stoel op en zocht met de aogea naar het een ot ander wapen, waarmede hij zich tegen een mogelijken aaaval zou kunnen verdedigen. Claude, die dit bemerkte, zeide echter Geef u geen moeite, waarde heer. Blijf stilletjes zitten, en maak vooral geen kabaal. Wij hebben iets met u te bespreken, en dit kunnen wij doodkalm onder elkander afhandelen. De notaris keerde zich naar Serge om, die zeer bleek maar met een vastberaden gelaat in de nabijheid van 't venster stond. Ik dacht, dat ge in de gevan genis zat, zeide hij tegen Serge. Deze wilde antwoorden, doch Ciaude gaf hem een wenk, dat hij zwijgen zou en antwoordde nu zijnerzijds den notaris Zooals u ziet, is hij thans hier. Ge zult me toch zeker wel ver oorloven de deuren te sluiten Het is niet noodig, dat een ongeroepene one onderhoud store. dat verwoest. En.in Rusland hon geren millioenen dood. Zijn we ons ervan bewust, wat dat be- teekent Of het nu bolsjewisten zijn of anarchisten öf andere is- ten het doet er niets toe, het zijn menschen. Maar menschen, die door den honger reeds tot onmenschen worden, waar ze el kaar gaan verslinden. De oorlog heeft aan oas heel wat verschrikkelijks en vreemds en buitenissigs gewend. Wanneer volksvertegenwoordigers elkaar met stinkbommen te lijf gaan als in het Praagsch parlement, dan glimlachen we maar eens. Maar menschen, die de honger tot kanibalen maakt. Wat hebben we daarop te zeggen Het Handelsblad deelt hier omtrent het volgende mede In den loop van Woensdagmid dag werd aan de spoorwegdi recties telegrafisch medegedeeld de betreffende aanwijzingen on middellijk in werking te laten treden. Te Berlijn is de veilig heidspolitie reeds opgeroepen en door de politieleiding werd verzekerd, dat de politie-beamb- ten met alle middelen, die hun, ten dienste staan, elke sabotage zullen verhinderen. Zelfs zou de Reichswehr gemobiliseerd wor den en de staat van beleg afgekondigd. De plaats der machinisten wordt door spoorwegingenieurs ingenomen, voor zoover zij daar voor geschikt zijn. Vóór alles zal men trachten de koienvoor- ziening uit het Ruhrgebied en uit Opper-Sileziê te verzekeren en de levensmiddelenvoorziening der steden te regelen. De technische noodhulp is opgeroepen en haar technische leden ter beschikking va» de spoorwegdirecties gesteld. De Duitsche Spoorwegbond en de Algemeene Spoorwegbond Nadat Claude de deuren ver zekerd had, ging hij tegenover den notaris zitten en zeide tegen SergeBlijf je daar aan het venster staan en geef wel acht, dat van daar geen verrassing komt. Ik geloof wel niet, dat men ons hier vermoedt, maar wanneer men door de politie achterna wordt gezeten, moet men voorzichtig zijn. De politie vroeg de notaris, wiens bezorgdheid eteeds aan groeide. Ja, antwoordde Claude dood bedaard, wij staan op geen al te bsaten voet met haar. Duid het ons niet ten kwade, waarde heer, dat we langs dezen on- gewonen weg tot u komen, doch ons bleef geen keus. Overigens geef ik u de verzekering, dat wij noch de muren van uw huis geschonden, noch uwe bloem perken betrapt hebben. En wat wilt ge nu van mij Maar een kleinigheidnieta anders dan geld. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1922 | | pagina 1