ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
Hel land dei Bolsjewlkie,
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
31e Jaargang
Zaterdag 7 Januari 1922
Nummer 2689
ïuld en Boete.
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNo.f02°r BRESKENS pj°7s$4r0
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tjjdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
We zijn nu in ons nieuwe
i, 1922. En nieuwsgierig kij-
we eens door de ramen naar
groote wereld daar buiten,
t uitzicht is niet schitterend,
jnferenties, die mislukken of
et mislukking dreigen naar het
eiten en het Zuiden, in het
isten een verbitterd en ver-
od volk, dat zich hopeloos
pant om op de beenen te blij-
en in zijn zenuwachtige po
igen allerlei rare grimassen
at van stakingen en opstanden,
verderop het uitgeteerde ge-
van den burger, die milli-
ïen naar den dood geeselt,
in het Noorden, waar de zee
t dreigende periscopen van
tbooten, die op een nieuwen
log loeren. En over gansch
troosteloosheid drijven de
ibere wolken van haat en el-
en wantrouwen- Werkelijk,
hadden het beter kunnen
ren.
laar nietwaar wanneer het
beter is, moeten we pro-
rprjen het beter te maken, dat
CiHmorgen of overmorgen of de
nde week vanuit onze nieu-
woning over wat meer vreug-
en hoop uitzien. Alleen het
t zoo deksels moeilijk. Te
ihington wilden ze het pro-
en. Het schijnt in niets min-
dan een satire te zullen ein-
n. „Het is een zonderlinge
rage voor een ontwapenings-
erende'heeft Balfour van
ranschegedragingen gezegd.
|teekent niet enkel die ge
ingen, maar duidelijker nog
erhouding tusschen de twee
nte-vrienden.
it is ook een zonderlinge
voor een ontwapenings-
irentie, deze demonstratie
tgroeiend Fransch-Engelsch
[Onisme. Want nietwaar?
apening is alleen mogelijk
m wereld van onderling ver
ren. En de fout van Was-
ton en president Harding is
nboi
WlLïsBYeN.
beginnen werkelijk ons
belachelijk te maken,
den oever der rivier
men een kleine boot, waar-
lerese met haar broeder en
erin van den anderen oever
evaren waren. Onder de
'nk lagen de witte werk-
i, benevens de twee ruw-
witte pantalons, zoomede
mutsen, gelijk de werklui
flder het werk plegen te
In den achtersteven van
ot waren de letters C. G.
den.
ibt ik het niet, zeide de
van instructie. Die Clau-
■srancier, die er zich op
®de, de geheele Parijsehe
bij den neus te kunnen
houdt werkelijk zijn
Niet genoeg, dat men
'iet te pakken kan krijgen,
dt hij nog zijn zuster op
dan ook geweest, dat ze deze
ontwapening willen hebben door
voeren op een oogenblik, dat 't
onderling wantrouwen sterker is
dan ooit te voren. Dat mag zon
derling lijken na de gemeen
schappelijk bevochten overwin
ning nu de eene spelbreker, de
eenige vijand der Europeesche
eenstemmigheid machteloos ge
maakt is. Maar het is allerminst
zonderling. Want de gemeen
schappelijkheid bestond alleen
uit een gemeenschappelijken haat
een gemeenschappelijke naijver,
een gemeenschappelijke begeerte
misschien. De gemeenschappe
lijke wil was aileen de wil tot
vernietiging. Toen dat doel be
reikt was, moest die eene wil in
de vele begeerten uiteenvallen,
die ieder afzonderlijk dreef. En
die begeerten spreken zich thans
uit op een te duidelijke wijze
dan dat men elkaar zou kunnen
misverstaan.
Amerika heeft het blijkbaar
het duidelijkst gevoeld en de
conferentie ontworpen, die in de
eerste plaats tusschen hem zelf
en Japan een oorlog voorkomen
zou. Dit doel schijnt bereikt.
Tenzij de mislukking der confe
rentie op het gebied der mari
tieme bewapening ook het pas
gesloten verbond in haar val
meesleept. De vrede in het verre
Oosten schijnt wel voor eenige
jaren verzekerd. Maar zekerder
nog lijkt de mislukking der po
gingen om aan de wereldbewa
peningen een einde te maken
of althans een grens te stellen.
Nadat Frankrijk te land een
veto had uitgesproken over de
ontwapening, als Balfour het
uitdrukte, heeft het door zijn
weigering om in een aanzienlijke
vermindering zijne duikbooten toe
te stemmen ook ter zee de voor
gestelde beperking der bewa
peningen onmogelijk gemaakt.
En alleen een aanvaarding van
den Amerikaanschen oud-minis
ter Root, die het gebruik der
duikbooten aan strakke banden
willen leggen, kunnen nog een
volslagen mislukken der ontwa
klarendag in het hartje van
Parijs. Men neme deze boot in
beslag.
Nu wendde hij zich tot eenige
schippers, die in de nabijheid
op hunne vaartuigen met het
uitladen van allerlei zaken bezig
waren.
Hebt ge niet twee mannen en
een jong meisje gezien, die een
poos geleden met hun boot hier
landden.
Ja wel, antwoordde de eene
schipper, ze kwamen van den
overkant geroeid. Hier legden
zij aan en stormden als bezete
nen de overtrap op, zoodat ik
tegen mijnen kameraad zei
Alle duivels, die schijnen ook
haast te hebben.
Hoe waren de mannen ge
kleed
De een had een donker pak
aan en de ander droeg de klee
ding van alle roeiers.
Aangezien er niets verder te
weten te komen was, begaven
de beambten zich naar de Quai
Malaquais, waar de ongelukkige
peningsplannen voorkomen. Maar
een dergelijke mislukking zou
meer doen dan de zaken later
zwak voor de conferentie voeren.
Een vernieuwende en heftiger
wedstrijd in bewapeningen zou
volgen. En nieuwe verbittering
zou de volken nog wantrou-
wender stemmen. Ballour's woor
den kunnen niet misverstaan
worden. Wanneer de diplomaten
uit Washington terugkeeren zon
der de beperking der duikbooten,
die Engeland ter bescherming
van zijn handel wenscht, maar
die Frankrijk ter wille zijner
verdediging weigert, is het met
de Engelsch-Fransche vriend
schap gedaan.
Is zij het feitelijk nu niet reeds?
Tegen wien wil Frankrijk die
duikbooten bouwen zoo het nFt
tegen ons is vragen de Engel-
schen. Wat vreest ge van die
duikbooten voor uw handel, zoo
ge geen oorlog met ons in de
toekomst vreest kunnen de
Franschen antwoorden. Het be
staan der kwestie zelf teekent
reeds het bestaande wantrouwen,
dat het eind der vriendschap is.
Zal ze te Parijs of te Cannes
weer in elkaar gespijkerd wor
den Eén ding kunnen, zoowel
de oeconomi8che besprekingen
der deskundigen in de Fransche
hoofdstad als de vergadering
van den Oppersten Raad te
Cannes Franschen en Engelschen
althans leeren, dat ze nog ge
meenschappelijke zaken te be
hartigen hebben en dat dus
nieuwe vijandschap hun niet
past. Maar het zijn niet hunne
zaken alleen. En wanneer de
Franschen niet zoo hardleersch
gebleken waren, zou men mogen
verwachten, dat ze te Parijs en
te Cannes eindelijk tot het in
zicht kwamen, dat ze niet alleen
met de Engelschen maar met de
Duitschers ook en met de heele
wereld moeten samenwerken en
dat dergelijke samenwerking
hun zekerste waarborg is, die
niet alleen duikbooten maar ook
een waarborg-verdrag tegen
Duitschland onnoodig maken.
koetsier juist aanstalten maakte,
om met zijn gebrekkig saam
gebonden rijtuig naar huis te
rijden.
Kunt ge geen nadere beschrij
ving van de beide mannen geven,
die tegen uw rijtuig aangereden
zijn vroeg de rechter van
instructie hem.
Het was een oude en een
jonge man, verder kan ik niets
zeggenantwoordde de ander
gemelijk, terwijl hij zich met
zijn rijtuig in beweging stelde.
De onderzoeking8-commissie
keerde in het paleis van justitie
terug, waar haar tegenspoed
weldra bekend werd, en onder
de in de groote zaal „des Pas
Perdus" als gewoonlijk in groeten
getale aanwezige advocaten,
zaakwaarnemers en andere ge
rechtspersonen algemeene vroo-
lijkheid opwekte.
De chef der politie beval een
scherpe doorzoeking van de
stad met 't strengste bevel, om
de vluchtelingen in elk geval nog
voor de dagverstreken was weder
De wereld is nog zoover niet
en de Franschen allerminst.
Frankrijk denkt er nog slechts
aan, hoe hef nog de in het
vredesverdrag van Versailles hem
toebedachte millioenen uit den
Engelschen stormloop tegen dit
verdrag kan redden. En Enge
land zint enkel op een herstel
van zijn ingezonken industrie.
En DuitschlandZoo een,
dan moest het Duitsche volk
toch begrijpen, dat het alle
eensgezinde krachten noodig
heeft tot samenwerking voor
eigen herstel. Maar als overal
elders en erger dan elders wel
licht, voert hier de strijd tusschen
arbeid en kapitaal tot de heftigen
botsingen, die wij nu weer in de
Duitsche spoorwegstaking waar
nemen.
Het is de strijd van overal.
Menschen tegen menschen, klas
sen tegen klasser, volken tegen
volken. In Egypte zien we hem
in de troebelen van Kaïro en
elders en in Voor-Indië, waar de
prins van Wales te gast is en in
Ierland waar t« Belfast de schiet
partijen weer begonnen zijn en
te Washington, te Cannes, te....
Neen werkelijk de wereld is zoo
ver niet. Was ze het wel, dan
zou allicht het uitzicht vanuit
ons nieuwe huis een beetje aan
genamer en opwekkender zijn
en konden we met vaster ver
trouwen hopen het beter te
maken nu het nog niet beter is.
Het leven in de hoofdstad.
De bijzondere correspondent
van de „Daily Chronicle" te
Moskou schrijftDe straatmark-
ten, die bij de hervatting van
den particulieren handel, weer
gehouden worden, geven eenig
inzicht in het leven van het
Russische volk. Voor de ineen
storting werden zij bijna uitslui
tend bezocht door menschen uit
de lagere klassen en vertoonden
ia handen te krijgen. Tegen den
rechter van instructie zeide hij:
Hoe onaangenaam de vlucht
van dit jonge meisje ook zij,
levert zij toch een nieuw bewijs
van hare schuld.
Deze meening deelden overi
gens bijna allen, die in deze
zaak belang stelden, vooral
Celestin Brigard, die zich ver
kneukelde, toen hij het bericht
hoorde van het ontsnappen van
Claude's zuster.
Toen hij 's avonds bij Ange
lina kwam, wist deze reeds van
het voorval. Zij ontving haar
bondgenoot zeer vriendelijk, en
reikte hem zelfs haar blanke,
fijne hand, die de ander met
kussen bedekte.
Lieve vriend, zeide zij glim
lachend, weldra hoop ik u alle
sommen terug te kunnen geven,
die ge mij zoo edelmoedig voor
geschoten hebt.
Brigard wilde haar onder
breken, doch zij ging voort
Hoor mij bedaard aan. Vol
gens mijn berekening want
zij de luidruchtige tooneelen van
loven en bieden op inderdaad
Oostersche wijze.
Een haastige blik zou nog dien
zelfden indruk teweegbrengen.
Tusschen de in de modder op
geslagen kraampjes, die soms
in rijen staan van een halve mijl
lengte dringt en worstelt een
menigte, grootendeels gekleed in
gelapte lange kleeden zonder
mouwen of vuile schaapsvellen,
de beenen in lompen gewikkeld
en sloffen van boomschors.
Dit zijn de koopers, die druk
gesticuleerend onderhandelen bij
den koop van biood, groenten,
eieren en boter. Na vier jaren
onderdrukking van hun natuurlijk
instinct zijn zij tot hun oude ge
woonten teruggekeerd als kinde
ren, die uit het schoollokaal op
de speelplaats komen.
Eerst bij de koopers bespeurt
men iets van de uitwerking der
verschrikkelijke revolutie onder
de andere klassen van het Rus
sische volk. De wereld heeft bijna
tot vervelens toe gehoord van
de ellende en den kommer van
groothertoginnen, die onder be
narde omstandigheden in balling
schap leven en groothertogen,
die als huurlingen dienst doen in
vreemde legers.
Men heeft den indruk gekre
gen, dat de leden der „betere
kringen", die de revolutie heb
ben overleefd, uit het land ge
vlucht zijn en dat Rusland een
land is van „soldaten, matrozen,
arbeiders en boeren". Maar de
buitenwereld heeft slechts zeer
weinig vernomen over het lot
van de tienduizenden anderen,
die in Rusland zijn gebleven,
toen het feit dat men niet tot
een van bovengenoemde catego
rieën behoorde, zoo niet een mis
daad dan toch een ernstige on
voorzichtigheid was de lagere
aristocratie, de menschen, die
een vrij beroep uitoefenden en de
winkeliers.
De tweede van deze drie klas
sen werd „gecommuniseerd",
d.w.z. dat doktoren en advocaten
rechtstreeks voor den staat moss-
ik houd nauwkeurig boek van
alles, ben ik u tweemaal
honderdduizend francs schuldig,
die ik u morgen ter hand zal
stellen, want mijnheer Fourmont
deelde mij mede dat ik morgen
mijn aandeel in de nalatenschap
van mijn in Baltimore overleden
oom ontvangen zal, aangezien
thans alle formaliteiten vervuld
zijn.
Of die tweemaal honderd
duizend francs zich in uw han
den bevinden of in de mijne,
komt op hetzelfde neer.
Ik wil echter, dat dit geld in
uwe handen is, viel Angelina
hem in de rede, want ik weet,
dat de eerste honderdduizend
francs, die ge mij toevsrtrouw-
det, de geheele nalatenschap
uitmaakten van uw ouders.
Zij dronk langzaam haar kop
thee uit, en zeide toen met een
triomfeerenden blik
Binnen een maand zal ik de
echtgenoote van mijnheer Four
mont zijn.
(Wordt vervolgd,
