ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Oveizicht VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK Tf}o.°2i BRESKENS p,°7s$4ro 31e Jaargang Zaterdag 10 December 1921 Nummer 2682 Schuld en Boete. De ongeregeldheden te Weenen. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot u i t e r 1 (j k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur [loe meer de mensch in ver- eenheid, in zorg en nood, raakt (jute meer gaat zijn hoop uit naar lillerlei wonderbaarlijke uitred dingen. Waar eigen kracht, eigen (arbeid de natuurlijke loop der (gebeurtenissen hem geen uitweg meer kunnen banen uit het woud lun moeiten en zorgen die zijn jleven verstrikken, daar verwacht [lij van wonderen oftoevallighe- Hen de hulp, die hem verlossen hl. Met de menschheid gaat het iet anders. Nu we geen raad leer weten en geen kans zien jt wereld meer op de been te [elpen en de zaken te laten raar- aeeren als vroeger of tenminste .tgeveer als vroeger, hopen we [p gebeurtenissen, die we niet erwachten kunnen, op de plot- elinge verrassing, die ons leven bij tooverslag een ander aan- itn zal geven, op een conferen- it of een ministeriëele bijeen- tonist of de reis van een Stinnes een Rathenau. Het is alles ..igeefs. Sinterklaas is voorbij gaan zonder de eindelijke uit- omst neer te leggen inhetkin- 'trschoentje, dat de menschheid :h altijd nog onder den schoor teen zet en waar ze nu inniger lm ooit het gebedje bij gepre- ftld heeft van Sinterklaas kapoentje, Breng wat in mijn schoentje, Breng wat in mijn laarsje." iinds lang, sinds de wereld haar :ookjeskleed verwisselde met tt zware harnas van de wet osrzaak en gevolg, denkt Sin- trklaas niet meer aan groote Knschen. Hij zorgt alleen nog nar voor heele kleine kinderen een enkele maal voor een arm ledertje, dat haar kindergelsof niet verloren heeft. En het tipt niet, of de groote menschen tb als kinderen aanstellen en de tl kort en klein slaan, in de )p, dat een wonder, dat de lede Sinterklaas het wel Vervolgens zette hij zich weder bet houten bankje en bleet «r onbeweeglijk op zitten, gedachten den vrijen loop ide, en eea onnoemlijk aan- •igaretten rooksnd, waarbij de nieuwe steeds aan de üit- trookte voorzichtig aanstak. Toen de klok van den kerk- "o het tiende uur verkondigde, ®d hij op, ontsloot de deur l' hut en ging toen weer op bankje zitten, waar hij op- "kzaam luisterend wachtte, heniga minuten later werd de behoedzaam van buiten af !0pend, een man trad binnen, ■*t de deur weder achter zich 1 duisterde ^j' gij hier, mijnheer Claude? K Sepherine, antwoordde de •w even zacht. Heeft niemand gezien "iemand. Ik ben geen ster- herstellen zal. Ze blijven met de gebroken stukken zitten en moe ten zelf maar zien, hoe ze het weer aan mekaar passen. Geen ont wapeningsconferentie helpt en geen hoerageroep en geen reis jes van ministers of industrieko ningen, die de oude koningen zijn komen vervangen. Door arbeid alleen, eigen, harden, voortduren- den arbeid, arbeid in blijvende samenwerking, arbeid van ons allen kunnen we er uit komen, uit de moeilijkheden en de zor gen, uit de totale uitredderiog van ons aller leven. Dat beginnen we ook langza merhand te begrijpen. Sinterklaas is voorbijgegaan en we verwach ten de uitredding niet meer van de Wasliingtonsche conferentie. We zullen al blij zijn, wanneer we ons zelf zonder nieuwe kleer scheuren zullen kunnen redden uit die conferentie. Want nu juist krijgen de tegenstellingen een scherperen kant en worden de volken en regeeringen zich die tegenstellingen en de moeilijk heden die er uit voortkomen, helderder bewust. Het vlootplan van Hughes, dat zoo'n schitte rende basis leek voor onderhan delingen is dan ook al vrijwel van de baan In plaats van een stilstand van den vlootbouw wil men nu een matiging zoeken, ook al om de marinewerken aan den gang te houden en de heele oorlogsnijverheid niet zoo met roest te laten verweren Koste looze overweging niet, voor een ontwapeningsconfentie? Zoo iet9, dan is dit wel het be wijs dat men aan een blijvenden vrede nog geen oogenblik gelooft. Zelfs bij de ontwapening wil men het middel om zich te kunnen wapenen niet uit handen geven. Er is reden voor. De Stille Zuidzee blijft uiterst gevaarlijk terrein, zoolang men niet in 'n Ja- pansch-Amerikaansch-Engelsch verdrag de bestaande tegen stelling, althans voor een oogen blik heeft weten te verzoenen. En de kans op zoo'n verdrag lijkt niet groot. Voor de rege- veling tegen gekomen. Dan kan ik wellicht een licht aansteken Neen, doe dat liever niet. Een licht in een verlaten hut, gelijk deze, wekt al zeer licht argwaan op. Gij hebt sigaretten, ik heb mijn tabakspijp, wat hebben wij meer noodig. En om met elkaar te praten, behoeven we tock waarachtig mekaars gezichten niet te zien, ik denk, dat we mekaar buitendien toch wel ver staan en kennen zullen. Zeker, oude vriend. Maar steek dan ook uw pijp aan. Wanneer ge het veroorlooft, zeide de oude soldaat, ondanks de heerschende duisternis mili- tairement groetend. Hij begaf zich naar den kelder, stak daar zijn pijp aan en kwam toen weder naar boven, den kop der pijp met de hand bedekkende, opdat er toch maar geen licht schijnsel, hoe gering ook, te zien zou zijn. Van onvoorzichtigheid kan men je waarlijk niet beschuldi- ling van de Chinesche kwestie heeft men dan ook nog geen oplossing gevonden. Japan en China zijn nu te zamen aan het onderhandelen gegaan over Sjan- toem. Maar Engeland en Ame rika zullen toekijken of het goed gaat en hebben daartoe hun bemiddeling aangeboden. Mis schien dat daar toch ten slotte nog een drievoudige Entente uit kan voortkomen Te Washing ton, waar men op dat punt niet verwend is, heeft men tenminste de vondst van deze werkwijze al voor een succes aangezien en hoopt men klaarblijkelijk op een vollediger resultaat. Het is een wel wat voorbarig optimisme, dat dan ook even spoedig in zijn tegendeel kan omslaan. En, ge zien de Amerikaan8che tegen zin tegen verbonden en bond genootschappen, die men toch te Washington wel moet kennen, is dat omslaan zelfs zeer waar schijnlijk. Engeland werkt nog voor een andere drievoudige schikking. De Engelschen zijn praktisch. Zij verwachten het minst van Sinterklaas en het meest van eigen arbeid, van eigen pogin gen, om de wereld weer overeind te zetten. Anders dan de Fran- schen, die nog altijd van de sur prise der Duitsche milliarden aller heil verwachten, begrijpen ze, dat die milliarden alleen in een Sinterklaasgeloof bestaan en dat de eenige weg om er uit te ko men is de eendrachtige samen werking van alle beschikbare krachten. En Winston Churchill, die toch destijds eene ware Reussenfresser was, spreekt al van een vriendschappelijke aan eensluiting tusschen Engeland, Frankrijk en Duitschland. 't Kan verkeeren Duitschland zal er wel ooren naar hebben. Het zit het eigst in de misère en kan een der gelijke Sinterklaasverrassing het hardst noodig hebben. Het moet Januari en 15 Februari weer twee termijnen van de schade loosstelling betalen en weet nog gen, zeide Claude lachend. In een toestand, gelijk de onze, kan men waarlijk niet te omzichtig zijn, antwoordde de ander, die op eenigen afstand van Claude op een houten bank- je ging zitten. Ook ik heb ge zworen, u voor iedere ontdek king te bewaren. En aan wien heb je dat ge zworen Aan mejuffrouw Julienne. Dat arme kind! Wat moet zij ■iet alles dulden. Zeg dat wel, mijnheer. Doch ze bezit standvastigheid en meed. Ook ik moet al mijn standvas tigheid bijeenrapen, wanneer ik niet los wil barsten bij al het geen ik over u koor zeggen. Wat zegt men dan toch wel van mij Dat durf ik hier niet te her halen En wanneer ik het verlang. Nu, die Brigard noemt u een schurk, en een handlanger van de moordenaars. En mijnheer Fourmont niet waar het het geld vandaan zal halen. Daarvoor is waar schijnlijk Rathenau naar Londen gegaan. Maar veel succes schijnt hij in de Engelsche financieele wereld nog niet te hebben. Wel schijnen de Engelschen te voelen voor een uitstel van betaling voor het vervolg. Rathenau moet daarvoor schoone beloften ge daan hebben voor het aanleggen met Duitsche werkkrachten voor spoorwegen in Mesopotamië en het voor Engelsche rekening op de been helpen van Rusland enz. Dit alles is weinig geschikt om de Franschen voor't plan te winnen. Toch oppert de Victoire het plan, dat Frankrijk Duitsch land zijn schuld kwijt zou schel den, wanneer Engeland en Ame rika Frankrijk de zijne zou kwijtschelden. Maar veel ooren hebben de Franschen naar der gelijke voorstellen nog niet. Ze maken hem alleen maar nijdiger tegen den Engelschen bondge noot wien ze een heulen met den Duitscher verwijten. De tijd, dat die bondgenoot zich daarvan veel aantrok, schijnt echter voorbij teraken. De Fransche handigheid met het verdrag van Angora zit hun nog te dwars. Misschien dat de Grieksche bereidwilligheid om de bemiddeling der mogend heden te aanvaarden in het ge schil met de nationalistische Tur ken eenige ontspanning kan bren gen. De Grieken hebben ook op een Sinterklaasverrassing ge wacht om hen uit de Aziatische zwarigheid te helpen. Nu ze het vergeefsche van die hoop inzien en op het resultaat van eigen arbeid niet te zeer meer vertrou wen, nemen ze eindelijk de uit gestoken hand aan. Zullen de Egyptenaren het ook doen, die nu het Engelsche plan van zelf bestuur afwijzen en de Sinn-Fei- ners, die eveneens volledige onaf hankelijkheid eischen Een half ei is heter dan een leege dop, nietwaar Het leven leert ons zoo gemakkelijk met halve eieren genoegen nemen. De volle lagen Och, die verdedigt u niet eens tegen zulke aantijgingen. En ik moet daar maar altijd het zwij gen bij bewaren. Het is om des duivels te worden. Geduld, Sepherin, er zal een tijd van vergelding komen. Welk ander nieuws brengt ge me verder nog Juffrouw Julienne bewoont sinds van morgen vroeg hare villa hier in Asnières. Zoo, zoo. Maar haar vader is ook hier. Hij waagde het niet, haar alleen uit zijn huis te laten weggaan, alleen om de praatjes der wereld. Hij zal echter niet veel te As nières zijn, wijl hij in Parijs, zooalg u bekend is, een aan- trekkingspunt heeft. Jacques, de tuinman, zal me doen weten, wanneer ge zeker juffrouw Ju lienne spreken kunt. Heb je mijn moeder gesproken? Ja, ik sprak haar dezen mid dag enkele minuten in de square van Batignolles. Zij laat u zeg gen, dat zij vol moed is, en alleen in het mandje dat onze kinderhanden voor Sinterklaas opzetten en waarbij onze kin derverbeelding van den Spaan- schen heilige droomde. De hand der Bolsjewieken. Dr. W. B. deelt in de Cou rant omtrent de ongeregeldheden te Weeneti het volgende mede: Weenen schaamt zich. Maar Weenen begrijpt ook, waarom ■Je dag van opstand komen moest. Het begon met een heel orde lijke duurtebetooging van de arbeiders uit het XXIate Weensche district. Des morgens besloten zij den arbeid neer te leggen en de stad binnen te marcheeren. De autoriteiten schenen door dit besluit volko men verrast te zijn. Beter inge licht was de „Rote Fahne", het blad der communisten, dat reeds om zes uur 's morgens in een oplaag van 280.000 exemplaren werd gedrukt, terwijl er anders slechts 40.000 exemplaren ver schijnen. De arbeiders trokken dus orde lijk de stad binnen. Vooral de vrouwen namen op den marsch de grootste orde in acht, terwijl er zich bij de mannen onder weg reeds allerlei verdacht ge spuis voegde, van de soort, die bij dergelijke gelegenheden ter piaatse en, merkwaardig genoeg, ook steeds voorbereid is. Er bevonden zich mannen onder, die zware ijzeren stangen mede voerden, die later gebruikt wer den bij het verbrijzelen der groote winkelruiten. Behalve uit het XXIste district trokken ook andere ordelijke ar beidersoptochten de stad in, naar het parlement. Over het alge meen ging het toen echter nog zeer rustig toe. Eerst bij het parlement werd er een zekere opwinding bemerkbaar. Eenige hoopt, dat al deze rampzalige vergissingen weldra opgelost zullen zijn. Zij ziet in, dat een samenkomst met u voorloopig niet wel mogelijk is. Nog steeds wordt hare woning door de politieagenten bewaakt,, die zich in huis verscholen houden. Arm moedertje! Zij is reeds eenmaal bij den rechter van instructie ontboden, die haar uithoorde naar uw verblijfplaats, en daar zij be weerde deze niet te kennen, trachtte men de arme dame angst aan te jagen, ja, men dreigde haar zelfs met straf. Is het mogelijk. Maar zoo iets is hemeltergend. Lieve hemel, dat is nu immers eenmaal het beroep van deze lui. Waartoe zou men niet in staat zijn om het genoegen te smaken u te pakken Wij heb ben het immers in de couranten gelezen, dat op alle stations en aan alle poorten van Parijs politiebeambten in burgerklee- ding op de loer staan, om u te arresteeren. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1921 | | pagina 1