ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Oveizicht
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
Tf}o.°2i BRESKENS p,°7s$4ro
31e Jaargang
Zaterdag 10 December 1921
Nummer 2682
Schuld en Boete.
De ongeregeldheden
te Weenen.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot u i t e r 1 (j k
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
[loe meer de mensch in ver-
eenheid, in zorg en nood, raakt
(jute meer gaat zijn hoop uit naar
lillerlei wonderbaarlijke uitred
dingen. Waar eigen kracht, eigen
(arbeid de natuurlijke loop der
(gebeurtenissen hem geen uitweg
meer kunnen banen uit het woud
lun moeiten en zorgen die zijn
jleven verstrikken, daar verwacht
[lij van wonderen oftoevallighe-
Hen de hulp, die hem verlossen
hl.
Met de menschheid gaat het
iet anders. Nu we geen raad
leer weten en geen kans zien
jt wereld meer op de been te
[elpen en de zaken te laten raar-
aeeren als vroeger of tenminste
.tgeveer als vroeger, hopen we
[p gebeurtenissen, die we niet
erwachten kunnen, op de plot-
elinge verrassing, die ons leven
bij tooverslag een ander aan-
itn zal geven, op een conferen-
it of een ministeriëele bijeen-
tonist of de reis van een Stinnes
een Rathenau. Het is alles
..igeefs. Sinterklaas is voorbij
gaan zonder de eindelijke uit-
omst neer te leggen inhetkin-
'trschoentje, dat de menschheid
:h altijd nog onder den schoor
teen zet en waar ze nu inniger
lm ooit het gebedje bij gepre-
ftld heeft van
Sinterklaas kapoentje,
Breng wat in mijn schoentje,
Breng wat in mijn laarsje."
iinds lang, sinds de wereld haar
:ookjeskleed verwisselde met
tt zware harnas van de wet
osrzaak en gevolg, denkt Sin-
trklaas niet meer aan groote
Knschen. Hij zorgt alleen nog
nar voor heele kleine kinderen
een enkele maal voor een arm
ledertje, dat haar kindergelsof
niet verloren heeft. En het
tipt niet, of de groote menschen
tb als kinderen aanstellen en de
tl kort en klein slaan, in de
)p, dat een wonder, dat de
lede Sinterklaas het wel
Vervolgens zette hij zich weder
bet houten bankje en bleet
«r onbeweeglijk op zitten,
gedachten den vrijen loop
ide, en eea onnoemlijk aan-
•igaretten rooksnd, waarbij
de nieuwe steeds aan de üit-
trookte voorzichtig aanstak.
Toen de klok van den kerk-
"o het tiende uur verkondigde,
®d hij op, ontsloot de deur
l' hut en ging toen weer op
bankje zitten, waar hij op-
"kzaam luisterend wachtte,
heniga minuten later werd de
behoedzaam van buiten af
!0pend, een man trad binnen,
■*t de deur weder achter zich
1 duisterde
^j' gij hier, mijnheer Claude?
K Sepherine, antwoordde de
•w even zacht. Heeft niemand
gezien
"iemand. Ik ben geen ster-
herstellen zal. Ze blijven met de
gebroken stukken zitten en moe
ten zelf maar zien, hoe ze het weer
aan mekaar passen. Geen ont
wapeningsconferentie helpt en
geen hoerageroep en geen reis
jes van ministers of industrieko
ningen, die de oude koningen zijn
komen vervangen. Door arbeid
alleen, eigen, harden, voortduren-
den arbeid, arbeid in blijvende
samenwerking, arbeid van ons
allen kunnen we er uit komen,
uit de moeilijkheden en de zor
gen, uit de totale uitredderiog
van ons aller leven.
Dat beginnen we ook langza
merhand te begrijpen. Sinterklaas
is voorbijgegaan en we verwach
ten de uitredding niet meer van
de Wasliingtonsche conferentie.
We zullen al blij zijn, wanneer
we ons zelf zonder nieuwe kleer
scheuren zullen kunnen redden
uit die conferentie. Want nu juist
krijgen de tegenstellingen een
scherperen kant en worden de
volken en regeeringen zich die
tegenstellingen en de moeilijk
heden die er uit voortkomen,
helderder bewust. Het vlootplan
van Hughes, dat zoo'n schitte
rende basis leek voor onderhan
delingen is dan ook al vrijwel
van de baan In plaats van een
stilstand van den vlootbouw wil
men nu een matiging zoeken,
ook al om de marinewerken aan
den gang te houden en de heele
oorlogsnijverheid niet zoo met
roest te laten verweren Koste
looze overweging niet, voor een
ontwapeningsconfentie?
Zoo iet9, dan is dit wel het be
wijs dat men aan een blijvenden
vrede nog geen oogenblik gelooft.
Zelfs bij de ontwapening wil men
het middel om zich te kunnen
wapenen niet uit handen geven.
Er is reden voor. De Stille
Zuidzee blijft uiterst gevaarlijk
terrein, zoolang men niet in 'n Ja-
pansch-Amerikaansch-Engelsch
verdrag de bestaande tegen
stelling, althans voor een oogen
blik heeft weten te verzoenen.
En de kans op zoo'n verdrag
lijkt niet groot. Voor de rege-
veling tegen gekomen.
Dan kan ik wellicht een licht
aansteken
Neen, doe dat liever niet. Een
licht in een verlaten hut, gelijk
deze, wekt al zeer licht argwaan
op. Gij hebt sigaretten, ik heb
mijn tabakspijp, wat hebben wij
meer noodig. En om met elkaar
te praten, behoeven we tock
waarachtig mekaars gezichten
niet te zien, ik denk, dat we
mekaar buitendien toch wel ver
staan en kennen zullen.
Zeker, oude vriend. Maar
steek dan ook uw pijp aan.
Wanneer ge het veroorlooft,
zeide de oude soldaat, ondanks
de heerschende duisternis mili-
tairement groetend. Hij begaf
zich naar den kelder, stak daar
zijn pijp aan en kwam toen
weder naar boven, den kop der
pijp met de hand bedekkende,
opdat er toch maar geen licht
schijnsel, hoe gering ook, te zien
zou zijn.
Van onvoorzichtigheid kan
men je waarlijk niet beschuldi-
ling van de Chinesche kwestie
heeft men dan ook nog geen
oplossing gevonden. Japan en
China zijn nu te zamen aan het
onderhandelen gegaan over Sjan-
toem. Maar Engeland en Ame
rika zullen toekijken of het goed
gaat en hebben daartoe hun
bemiddeling aangeboden. Mis
schien dat daar toch ten slotte
nog een drievoudige Entente uit
kan voortkomen Te Washing
ton, waar men op dat punt niet
verwend is, heeft men tenminste
de vondst van deze werkwijze
al voor een succes aangezien en
hoopt men klaarblijkelijk op een
vollediger resultaat. Het is een
wel wat voorbarig optimisme, dat
dan ook even spoedig in zijn
tegendeel kan omslaan. En, ge
zien de Amerikaan8che tegen
zin tegen verbonden en bond
genootschappen, die men toch
te Washington wel moet kennen,
is dat omslaan zelfs zeer waar
schijnlijk.
Engeland werkt nog voor een
andere drievoudige schikking.
De Engelschen zijn praktisch.
Zij verwachten het minst van
Sinterklaas en het meest van
eigen arbeid, van eigen pogin
gen, om de wereld weer overeind
te zetten. Anders dan de Fran-
schen, die nog altijd van de sur
prise der Duitsche milliarden aller
heil verwachten, begrijpen ze,
dat die milliarden alleen in een
Sinterklaasgeloof bestaan en dat
de eenige weg om er uit te ko
men is de eendrachtige samen
werking van alle beschikbare
krachten. En Winston Churchill,
die toch destijds eene ware
Reussenfresser was, spreekt al
van een vriendschappelijke aan
eensluiting tusschen Engeland,
Frankrijk en Duitschland.
't Kan verkeeren
Duitschland zal er wel ooren
naar hebben. Het zit het eigst
in de misère en kan een der
gelijke Sinterklaasverrassing het
hardst noodig hebben. Het moet
Januari en 15 Februari weer
twee termijnen van de schade
loosstelling betalen en weet nog
gen, zeide Claude lachend.
In een toestand, gelijk de
onze, kan men waarlijk niet te
omzichtig zijn, antwoordde de
ander, die op eenigen afstand
van Claude op een houten bank-
je ging zitten. Ook ik heb ge
zworen, u voor iedere ontdek
king te bewaren.
En aan wien heb je dat ge
zworen
Aan mejuffrouw Julienne.
Dat arme kind! Wat moet zij
■iet alles dulden.
Zeg dat wel, mijnheer. Doch
ze bezit standvastigheid en meed.
Ook ik moet al mijn standvas
tigheid bijeenrapen, wanneer ik
niet los wil barsten bij al het
geen ik over u koor zeggen.
Wat zegt men dan toch wel
van mij
Dat durf ik hier niet te her
halen
En wanneer ik het verlang.
Nu, die Brigard noemt u een
schurk, en een handlanger van
de moordenaars.
En mijnheer Fourmont
niet waar het het geld vandaan
zal halen. Daarvoor is waar
schijnlijk Rathenau naar Londen
gegaan. Maar veel succes schijnt
hij in de Engelsche financieele
wereld nog niet te hebben. Wel
schijnen de Engelschen te voelen
voor een uitstel van betaling voor
het vervolg. Rathenau moet
daarvoor schoone beloften ge
daan hebben voor het aanleggen
met Duitsche werkkrachten voor
spoorwegen in Mesopotamië en
het voor Engelsche rekening op
de been helpen van Rusland enz.
Dit alles is weinig geschikt om de
Franschen voor't plan te winnen.
Toch oppert de Victoire het
plan, dat Frankrijk Duitsch
land zijn schuld kwijt zou schel
den, wanneer Engeland en Ame
rika Frankrijk de zijne zou
kwijtschelden. Maar veel ooren
hebben de Franschen naar der
gelijke voorstellen nog niet. Ze
maken hem alleen maar nijdiger
tegen den Engelschen bondge
noot wien ze een heulen met den
Duitscher verwijten. De tijd, dat
die bondgenoot zich daarvan veel
aantrok, schijnt echter voorbij
teraken. De Fransche handigheid
met het verdrag van Angora zit
hun nog te dwars. Misschien dat
de Grieksche bereidwilligheid
om de bemiddeling der mogend
heden te aanvaarden in het ge
schil met de nationalistische Tur
ken eenige ontspanning kan bren
gen.
De Grieken hebben ook op
een Sinterklaasverrassing ge
wacht om hen uit de Aziatische
zwarigheid te helpen. Nu ze het
vergeefsche van die hoop inzien
en op het resultaat van eigen
arbeid niet te zeer meer vertrou
wen, nemen ze eindelijk de uit
gestoken hand aan. Zullen de
Egyptenaren het ook doen, die
nu het Engelsche plan van zelf
bestuur afwijzen en de Sinn-Fei-
ners, die eveneens volledige onaf
hankelijkheid eischen Een half
ei is heter dan een leege dop,
nietwaar Het leven leert ons
zoo gemakkelijk met halve eieren
genoegen nemen. De volle lagen
Och, die verdedigt u niet eens
tegen zulke aantijgingen. En ik
moet daar maar altijd het zwij
gen bij bewaren. Het is om des
duivels te worden.
Geduld, Sepherin, er zal een
tijd van vergelding komen.
Welk ander nieuws brengt ge
me verder nog
Juffrouw Julienne bewoont sinds
van morgen vroeg hare villa hier
in Asnières.
Zoo, zoo.
Maar haar vader is ook hier.
Hij waagde het niet, haar alleen
uit zijn huis te laten weggaan,
alleen om de praatjes der wereld.
Hij zal echter niet veel te As
nières zijn, wijl hij in Parijs,
zooalg u bekend is, een aan-
trekkingspunt heeft. Jacques, de
tuinman, zal me doen weten,
wanneer ge zeker juffrouw Ju
lienne spreken kunt.
Heb je mijn moeder gesproken?
Ja, ik sprak haar dezen mid
dag enkele minuten in de square
van Batignolles. Zij laat u zeg
gen, dat zij vol moed is, en
alleen in het mandje dat onze
kinderhanden voor Sinterklaas
opzetten en waarbij onze kin
derverbeelding van den Spaan-
schen heilige droomde.
De hand der Bolsjewieken.
Dr. W. B. deelt in de Cou
rant omtrent de ongeregeldheden
te Weeneti het volgende mede:
Weenen schaamt zich. Maar
Weenen begrijpt ook, waarom
■Je dag van opstand komen
moest.
Het begon met een heel orde
lijke duurtebetooging van de
arbeiders uit het XXIate
Weensche district. Des morgens
besloten zij den arbeid neer te
leggen en de stad binnen te
marcheeren. De autoriteiten
schenen door dit besluit volko
men verrast te zijn. Beter inge
licht was de „Rote Fahne", het
blad der communisten, dat reeds
om zes uur 's morgens in een
oplaag van 280.000 exemplaren
werd gedrukt, terwijl er anders
slechts 40.000 exemplaren ver
schijnen.
De arbeiders trokken dus orde
lijk de stad binnen. Vooral de
vrouwen namen op den marsch
de grootste orde in acht, terwijl
er zich bij de mannen onder
weg reeds allerlei verdacht ge
spuis voegde, van de soort, die
bij dergelijke gelegenheden ter
piaatse en, merkwaardig genoeg,
ook steeds voorbereid is. Er
bevonden zich mannen onder,
die zware ijzeren stangen mede
voerden, die later gebruikt wer
den bij het verbrijzelen der
groote winkelruiten.
Behalve uit het XXIste district
trokken ook andere ordelijke ar
beidersoptochten de stad in, naar
het parlement. Over het alge
meen ging het toen echter nog
zeer rustig toe. Eerst bij het
parlement werd er een zekere
opwinding bemerkbaar. Eenige
hoopt, dat al deze rampzalige
vergissingen weldra opgelost
zullen zijn. Zij ziet in, dat een
samenkomst met u voorloopig
niet wel mogelijk is. Nog steeds
wordt hare woning door de
politieagenten bewaakt,, die zich
in huis verscholen houden.
Arm moedertje!
Zij is reeds eenmaal bij den
rechter van instructie ontboden,
die haar uithoorde naar uw
verblijfplaats, en daar zij be
weerde deze niet te kennen,
trachtte men de arme dame
angst aan te jagen, ja, men
dreigde haar zelfs met straf.
Is het mogelijk. Maar zoo iets
is hemeltergend.
Lieve hemel, dat is nu immers
eenmaal het beroep van deze
lui. Waartoe zou men niet in
staat zijn om het genoegen te
smaken u te pakken Wij heb
ben het immers in de couranten
gelezen, dat op alle stations en
aan alle poorten van Parijs
politiebeambten in burgerklee-
ding op de loer staan, om u te
arresteeren. (Wordt vervolgd.)