ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
™of02°in BRESKENS p,°7s$4r0
31e Jaargang
Zaterdag 8 October 1921
Nummer 2664
Schuld en Boete.
De toekomst der
Oudercommissies,
COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Ad v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterljjk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Er zijn twee onvermijdelijke
voorwaarden voor het herstel
der wereld, waarover politici en
economen zich zelve tegenwoor
dig aftobben. Dat wil niet zeg
gen, dat er niet meer voorwaar
den zijn, noch dat met de ver
vulling dezer de zaak onmiddel
lijk in het reine zal zijn. Maar
dit zijn de twee noodzakelijkhe
den zonder welke het nooit gaan
zal en alle pogen ijdel bijft en
tot onvruchtbaarheid gedoemd.
En het is wel ongelukkig, dat
juist aan deze twee de wereld,
dat wil zeggen de wereld, die
er over te zeggen heeft, liet aan
wil en dat tengevolge van deze
onwilligheid diezelfde wereld
verder moet blijven sukkelen,
om, wie weet, ten slotte aan dat
gesukkel ten onder te gaan.
De vervulling der eene voor
waarde, het herstel van Duitsch-
land, ligt grootendeels, zoo niet
geheel, in de hand der-Entente.
Door de opheffing der oecono-
mische sancties, aan Duitschland
opgelegd, toen in Maart de
conferentie te Londen werd af
gebroken, omdat Duitschland het
igerde aan den schadeloos-
stellingseisch der Entente te ge
hoorzamen, is de Entente den
Duitschei s een heel klein eindje
tegemoetgekomen. Dit tegemoet
komen sproot niet voort uit bij
zondere welwillendheid, De in
williging van het ultimatum had
het feitelijk verplichtendgemaakt.
Maar de Franschen verzetten
zich en hebben nu alleen toege-
gestemd onder voorwaarde, dat
Duitschland toestemt in de in
stelling van een commissie van
toezicht op de Duitsche invoer
vergunningen, die er voor kan
torgen, dat Frankrijk niet bij
de anderen achtergesteld wordt.
Heel veel beteekent deze tege
moetkoming dus nog niet. En
dat zij nog zooveel voeten in
31)
Ware ik er bij geweest, dan
had men het niet moeten wagen
haar weg te voerenmet
mijn eigen leven zou ik haar
verdedigd hebben.
Dat wisten wij 1 viel zijn moe-
hem in de rede, terwijl zij
htm smeekte, om weer naast
haar te komen zitten. Daarom
volgde Therese den ambtenaar
tonder eenigen tegenstand, ten
'inde een verdere ramp te ver
hoeden, die er ongetwijfeld door
tusschenkomst ontstaan was.
ant om het je maarte zeggen
ook jou beschuldigt men.
Mij? riep Claude verontwaar-
h'gd uit.
ikioals men zeide, heelt mijn-
Fourmont van morgen vroeg
"n testament ontvangen, dat
!tr gunste van den commandant
•'°tain luidt, en dit testament
m0ï' )e gelezen hebben, ant-
voordde zijn moeder.
'k? Dat is niet waar. Ik weet
de aarde heeft gehad en alleen
de dringende wenscli van En
geland Frankrijk kon overhalen,
geeft niet veel hoop op de spoe
dige vervulling der eene onver
mijdelijke voorwaarde, waarover
de Entente de macht heeft. Lord
Tarinoor, op een kerkelijk con
gres te Stockholm het woord
voerende, heeft dezer dagen
gezegd, dat thans de meerder
heid van het Engelsche volk
overtuigd was van het onrecht
vaardige en verderfelijke van
het vredesverdrag van Versailles.
Het is waarschijnlijk, dat de
wensch, die immers de vader der
gedachte heet, de Engelsche
Lord het aantal overtuigden
onder het Engelsche volk wel
wat erg groot heeft doen zien.
Maar zelf, wanneer die over
tuigden werkelijk de meerder
heid vormden, wat baat dat,
zoolang het officiëele, het ge
zaghebbende Engeland deze
overtuiging niet deelt en dien
overeenkomstig handelt? Want
dit vredesverdrag is het, dat het
herstel van Duitschland beslist
in den weg staat. Rathenau, de
Duitsche minister, die met Lou-
cheurte Wiesbaden beraadslaagd
heeft,heeft er onlangsopgewezen,
dat juist Duitschland een nakomen
van het vredesverdrag, zijn ernstig
streven naar de totale voldoening
den wereld het eerst van de
onvervulbaarheid van het ver
drag overtuigen zou. De vraag
is maar, of die overtuiging dan
niet te laat komt. Want de we
reld, dat wil alweer zeggen,
de officiëele, de gezaghebbende
wereld, wil niet overtuigd zijn.
Lord Tarmoor moge wat over
dreven hebben, dat het met dat
verdrag van Versailles niet in
den haak is, dat ziet zeker de
meerderheid van het Engelsche
volk, of op zijn minst, een groote
minderheid, dat ziet zelfs een
deel van het Fransche volk in.
En buiten Frankrijk, Engeland
en België en enkele kleine lan
den in Oost- en Midden-Europa
hoegenaamd niets van zulk een
testament.
Men beweert zelfs, dat je den
inhoud aan Serge en Therese
medegedeeld hebt.
Wat een leugens.
O, die menschen verzinnen de
ongelooflijkste dingen om on-
schuldigen aan te klagen.
En daarom wilde ik, nadat
Therese weggevoerd was, je ten
minste voor een dergelijk lot
behoeden. In onze woning zijn
agenten geplaatst, om je te
arresteeren, zoodra je tehuis
komt. Doch ik heb hen ver
schalkt; onbemerkt sloop ik het
huis uit, om op je te wachten en
je te waarschuwen. Jou zullen
en mogen ze niet gevangen
nemen, mijn jongen
Snikkend omhelsde de onge
lukkige vrouw haar zoon, die
haar liefdevol ontving, terwijl
ook hij zijn tranen niet onder
drukken kon Na een korte
rustpoos riep Claude
Maar ik kan toch niet werke
loos blijven. Serge en Therese
moeten volstrekt bevrijd worden.
Niet waar zeide de moeder,
ook gij gelooft evenmin aan de
ziet vrijwel iedereen het in, en
kele verwoedde Duitschland-
haters misschien uitgezonderd.
Zoo men nog niet aan het on
rechtvaardige van het verdrag
gelooft, van het verderfelijke
ervan is men overtuigd.
Zoolang dit verdrag van kracht
blijft, is Duitschland's herstel
onmogelijk. En dit herstel is de
eene onvermijdelijke voorwaarde
voor Europa's herstel.
De andere is het weer op de
been komen van Rusland, waar
door alleen Oost-Europa weer
in rust en evenwicht kan komen.
Over dit herstel heeft de Entente
niet direct zeggingschap. Rus
land moet zich zelf herstellen.
Het kan alleen vragen, dat de
rest der wereld het daarbij niet
hindert, maar zooveel mogelijk
de helpende hand toesteekt. De
taak der Entente is hier vooral
een negatieve. Maar ook tot die
taak is zij niet erg bereid. Zij
kan zich niet geheel onthouden
van inmenging. Die inmenging
had aanvankelijk min- of meer
direct plaats, toen Fi ankrijk de
tegen-revolutionnairen steunde.
Nu geschiedt zij door middel
van Polen en vergiltigt daardoor
de verstandhouding tusschen de
twee buurvolken. Oogenblikke-
lijk geven de Polen weer hoog
op van Ruslands toebereidselen
tot een nieuwen aanval. En dit
doet vreezen, dat Polen weer
wat in zijn schild voert. Want
dat Rusland, het half uitgehon
gerde Rusland dat doen zou, is
nauwelijks aan te nemen. Mis
schien wil het nieuwe Poolsche
ministerie, dat op zwakke bee-
nen staat, zich daarmee de
populariteit koopen. Er zijn
althans erg vinnige nota's tus
schen Rusland en Polen gewis
seld. Maar Rusland heeft in
gehouden, verzekert de Parijsche
Information. Geen wonder, als
je dood gaat van honger. Mis
schien zal Engeland dat ook nog
merken Het heeft tegen de
Russische propaganda in Mid-
schuld van Serge als aan die
van Therese
Nimmer Hoe zou ik aan zulk
een schrandelijkheid kunnen
gelooven Wat er ook gebeurd
moge zijn, ik doe een eed op
beider onschuld.
En wat denk je nu te doen,
mijn jongen
Ik zal mij voorloopig verbor
gen houden. Zoo vaak het maar
eenigszins mogelijk is, zullen we
elkaar in het geheim zien en
spreken, ik zal u wel waarschu
wen. Omtrent die schandelijke
beschuldigingen en den grond
slag er van zal ik morgen in
formaties inwinnen, en evenzeer
omtrent den toestand van Serge
en Therese. Mijn toekomstige
handelwijze hangt van den uit
slag dezer informaties af.
Maar je belooft me voorzich
tig te zullen zijn
Ja, moederlief. En belooft u
me dan, geen stap te zullen
doen, die u aan een nieuwe
vernedering blootstelt? Wend u
niet met een bede tot de zoo
genaamde vertegenwoordigers
der gerechtigheiddat ware uw
leven onwaardig als den naam
den-Azië geprotesteerd, nu het
in Klein-Azië door de nederlaag
van Griekenland wat begint te
knijpen.
De Engelschen trekken zich
blijkbaar voorloopig van dit
alles niet veel aan. Zij houden
werkeloozen-optochten en kijken
naar Dublin en de Valera, in
angstige afwachting voor een
eindelijken vrede. De confe
rentie moet er komen, hoe dan
ook, schreef dezer dagen een
Ergelsch blad. Dat lijkt wel de
besliste overtuiging van de meer
derheid, die zich door de woor-
den-kifterij en tusschen de En
gelsche regeering en de Iersche
vertegenwoordigers niet van de
wijs wil laten brengen.
Allen, die belang stellen in
oudercommissies, zullen het er
wel over eens zijn, dat de toe
komst moet leeren, wat er uit
de commissies groeit.
Voor den onbevangen toe
schouwer staan in dit stadium,
naar het ons toeschijnt, aldus het
Hbld., de zaken aldus
a. De oudercommissies voldoen
niet in een „bestaande behoefte",
hetgeen hieruit blijkt, dat vele
commissies zich afvragen: „Waar
om zijn we er nu eigenlijk. Wat
woeten we dan doen Geef ons
dan toch werk".
Enkele commissies verwachten
alle heil van den Centralen Ouder
Raad, die hun, naar ze hopen,
hun taak zal aanwijzen. Maar
daarvoor dient de Centrale niet.
b. Vele onderwijzers zijn hui
verig, met het tegemoet treden
der commissies. Ze vragen zich
af, wat eigenlijk de bedoeling is.
Wil men hun invloed op de klas
bekorten, wil men zich met het
eigenlijke onderwijs, met de be
handeling der afzonderlijke leer
lingen bemoeien? Hierbij moet
dien wij dragen. En wees nu
standvastig en vertrouw op de
goddelijke gerechtigheid, die de
waarheid aan het daglicht zal
brengen, wanneer de mensche-
lijke gerechtigheid met blind
heid is geslagen.
Ik zal doen, wat je zegt mijn
jongen. Maar thans moeten wij
scheiden. Neem dit geld hier,
dat ik uit voorzorg medebracht.
Het is alles, wat ik bij elkaar
had, om het op de spaarbank
te zetten, 1000 francs. Schrijf
mij, waar je je ophoudt en wat
je in deze hoogst ongelukkige
aangelegenheid denkt te doen.
Zend je brieven onder het adres
der eerste letters van mijn voor
naam en mijn doopnaam post
restante op het postkantoor
Boulevard Malesherbes naar den
hoek van de Rue de Monceau,
van waar ik ze zelf zal komen
afhalen.
U zult morgen reeds bericht
van mij ontvangen.
En ik zweer je, dat van mij
niemand je verblijfplaats ver
nemen zal. En nu vaarwel. De
Hemel bescherme je, jongenlief.
in het oog gehouden worden, dat
tal van ouders, gekozen als lid
van een oudercommissie, hun
deskundigheid op onderwijsge-
beid uitsluitend ontleenen aan de
omstandigheid, dat ze in hun
kinderjaren zelf ter school heb-
ben gegaan, terwijl nergens uit
blijkt, dat ze die school geheel
doorloopen of het onderwijs met
vrucht gevolgd hebben. Anderen
zijn gekozen, alleen wijl ze op
de eerste bijeenkomst van ouders
blijk gaven, routine in het woord
voeren te hebben, hetzij als be
stuurslid eener vakvereeniging,
hetzij als debater.
Daarbij komt, dat algemeen
gesproken ouders tot nog toe
nooit aan de school kwamen,
om waardeering uit te spreken
maar alleen om te klagen of in
het beste geval, om inlichtingen
te vragen.
c. In een aantal gevallen is
gebleken, dat onderwijzers en
ouders elkander wederkeerig
verdachten, politieke of politiek-
oeconomische bedoelingen te
hebben bij de gezochte samen
werking.
d. Verschillende oudercom
missies hebben bij hun verkiezing
het doel ervan niet goed begre
pen en gedacht, dat ze een soort
van klachten-bureaux moesten
zijn, hetgeen voor een ander
deel de koelheid der onderwij
zers verklaart.
e. De scholen, vooral de groote,
kazerneachtige staan ver van de
ouders. Toenadering is gewenscht
hoewel die niet dringend noo-
dig '3 gebleken. Iedere ouder
heeft tot nu toe aan elke school
alle gewenschte inlichtingen om
trent zijn kinderen kunnen krijgen
V erschillende onderwijzers bevor»
derden de samenwerking tusschen
school en huisgezin, door van
tijd tot tijd de ouders te bezoe
ken. Het zou te betreuren zijn,
als dit werd nagelaten, nu de
ouder-commissies zijn ingesteld.
f. Schooltoezicht op eenigerlei
wijze uitoefenen behoort niet tot
Vaarwel, dierbre moeder, en
tot weerziens.
Beiden onarmden en kusten
elkaar nog eens, en hielden el
kaar snikkend omstrengeldein
delijk scheidden zij.
Mevrouw Garancier spoedde
zich naar hare kamer terug,
terwijl Claude zich over den
Boulevard Malesherber naar het
binnengedeelte der stad begaf.
De zuster van den comman
dant Morain was tegen den wil
van hare g^heele familie met
den advokaat Verdier getrouwd,
die in zijn vaderstad Bayonne
niet bijzonder in aanzien stond
en daarom met zijn jonge vrouw
terstond na zijn huwelijk naar
Parijs verhuisde, waar hij een
grooteren werkkring hoopte te
vinden, dan in de kleinere pro
vincie-stad, die hem in zijn zelf-
overheerachatting te onbedui
dend toescheen, om zijn taienten
een behoorlijke speelruimte te
verschaffen.
Met de familie zijner vrouw
hield hij hoegenaamd geen om
gang.
(Wordt vervolgd.)
