ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Melijksch Oveizicht,
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM-BLIEK
I» BRESKENS Po*$4ro
30e Jaargang
Zaterdag 24 September 1921
Nummer 2660
Schuld en Boete.
De Troonrede.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 15 cent dispositiekosten.
Ad v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
De soep wordt nooit zoo heet
gegeten, als ze wordt opgeditnd,
sietwaar Het oorspronkelijk
ntwoord van De Valera op
Joyd George's voorstellen leek
tn botte weigering van Ierland
b op de gestelde voorwaarden
iconfereeren over de wijze
[jarop het geschil tusschen Ier-
ad en Engeland ware op te
«en. Maar zoo blijkt het ten
itte niet bedoeld. En toen dan
ik Lloyd George ingevolge dit
itwoord de conferentie afbe-
tldt, heeft de president der
nche republiek zich gehaast
ja verbazing en zijn bereidwil-
heid tot onderhandelen zonder
t stellen van eenige voorwaar-
n uit te spreken.
Lloyd George kan dus nu
oeilijk meer zeggen, dat de
ren geen stap tot toenadering
bben gedaan en alle toenade-
g van den Engelschen kant i»
;omen.
)eze bereidverklaring na de
drultkelijke wijze waarop de
gelache eerste minister de on-
kutkelijkheid van lertand ver-
trp, is de grootste stap die er
jdsns de pogingen om het ge-
(1 op te lossen, gedaan is, de
lp, die noodzakelijk was en
e Engeland van zijn kant niet
[ft willen doen.
Lloyd George weet trouwens
1 beter. Hij weet ook wel
mom het gaat, maar hpudt
ihmaar van den domme. Want
taak is nu eigenlijk niet een
sodus vivendi te vinden, een
Ijtling van de verhouding tus-
itn Ierland en Engeland. Die
Cjkt wel te vinden, nu Enge-
id autonomie wil verleenen.
laar het draait om de vraag,
1 Engeland een recht heeft op
iland, een recht Ierland te
Ktrheerschen, en of het dus bij
regeling een recht prijs geeft,
8)
Kortom, wanneer gij mijnheer
higard verafschuwt, dan moet
je iegg®n> 'h Claude
brander niet lijden mag.
Hoor eens, pa, ik wil u een
laccoord voorstellen. Ik wil uw
Brigard dulden, duldt u dan ook
®jn Claude Garancier. U ziet
ik ben schappelijk.
Het lag in het plan van Julienne
w Claude zijn ouderen col'ega
""vleugelen of misschien hem
'I verdringen en de eerste
l(dewerker van haar vader
•orden zou. En dit ware haar
'ellicht ook reeds gelukt, wan-
l(r haar vader al niet sinds
jaar onder den invloed had
j'taan van die Angelina Ver-
die het jonge meisje nog
jw verafschuwde, dan den
•j'helachtigen Brigard. Ter-
•i1 rij echter haar afkeer voor
""genoemde niet verborg,
lij slim genoeg geweest,
f® Hie Angelina niets bits te
pv&ngen, toen zij het huis haars
wanneer het zelfbestuur toestaat
dan wel Ierland een recht heeft
op vrijheid en onafhankelijkheid,
maar als vrije en onafhankelijke
zich ten behoeve van Engeland
wil verbinden aan voorwaarden
die zijn vrijheid beperken, iets
van die vrijheid afstaan, dus
in een verbond of een gemeen
schap met Engeland. Dat laatste
houdt De Valera en houden
feitelijk alle Ieren staande. En
zoolang ze dat doen, wil Lloyd
George niet verder onderhande
len. Hij wil hen dus pressen tot
de erkentenis dat Ierland geen
vrije staat is, maar Engeland
een recht op dit land heeft.
Want De Valera van zijn kant
vraagt die erkenning van Enge
land. Hij vraagt niet, dat Enge
land zijn verklaring omtrent het
recht dat het heeft, zal intrekken.
Alleen hij wil het de lersche
verklaring ook niet doen. En hij
stelt voorlaten we bij elkaar
komen om een regeling te tref
fen zonder meer, laten we dus
die verklaringen en beginselen
ieder voor ons zelf houdep en
verder laten rusten. Maar in zijn
laatste antwoord nog verklaart
Lloyd Georffe, dat een mnf«-
rentie onmogelijk is, zoolang
De Valera den lerschen onaf-
hankelijkheidseisch blijft hand
haven. Hij begeert dus, dat ze
dien eisch uitdrukkelijk laten
vallen en aldus hun afhankelijk
heid van Engeland erkennen.
Op dien Engelschen eisch alleen
dreigt de regeling te stranden.
Maar dan is het toch niet de
schuld van Ierland, dat onder
handelen wil en de onderhande
laars reeds benoemde, terwijl dan
ieder der partijen voor zichzelf
mag meenen en gelooven wat zij
wil. Toch zal waarschijnlijk Ier
land wel aan Lloyd George's
eisch moeten toegeven. Het kan
de kans, dien het thans geboden
wordt niet laten voorbijgaan met
het vooruitzicht van nieuwen
strijd tegen den machtigen over-
vaders binnengevoerd werd.
Julienne had weldra ingezien,
dat zij een gevaarlijke vijandin
in deze intrigante had, en dat
deze er naar streefde, om de
plaats harer te vroeg gestorven
moeder in te nemenmaar zij
was ook vast besloten, om alle
middelen aan te wenden, ten
einde de verwezenlijking van
dit plan te verijdelen.
De notaris die tegenover zijne
dochter vroeger nooit eenige
geneigdheid te kennen had ge-
geven, om weer te trouwen,
bepaalde er zich in Julienne's
bijzijn toe, mej. Angelina hoogst
voorkomend te behandelen hij
inviteerde haar dikwijls bij zich
en verzocht haar, om zijn doch
ter gezelschap te houden. Maar
spoedig bracht het verkeer dezer
vreemde in den huiselijken kring
een algeheele verandering te
weeg. Julienne was nog wel
steeds de verwende lieveling
haars vaders, die al haar gril
len inwilligde, maar zij gevoelde
niettemin, dat zij niet meer de
onbeperkte gebiedster was, en
dat Angelina Verdier als't ware
een zekere voogdijschap op haar
heerscher. Het laatste telegram
van De Valera wijst er dan ook
reeds op, dat de Ieren bezig zijn
terug te trekken. En Lloyd
George's antwoord zal die be-
weging wel haar voortgang laten
hebben.
Ook de Grieken trekken te
rug, retireeren vol moed, omdat
verdere vervolging van de Tur
ken niet gewenscht blijkt. Ze
denken er nu over die vervol
ging aan de diplomatie over te
laten. Dat wil zeggen, ze zijn
plotseling tot het inzicht geko
men, dat de kwestie, waarover
ze met de Turken vechten, het
best langs diplomatieken weg zou
te regelen zijn
Een soortgelijke terugtrekken
de beweging voert ook de inter
nationale commissie van steun uit
na den heftigen aanval van Sov
jet-Rusland. Frankrijk en zijn
bondgenooten hebben blijkbaar
ingezien, dat hun opzet met die
commissie toch mislukken ging.
En om nu den schijn op te hou
den, willen ze gezamenlijk met
alle andere volken, die daartoe
uitgenoodigd worden, aan 't hel
pen.. Misschien zullen de Russen
nu. jviwo.v.., «zet
die hulp echt bedoeld is.
Wie het tegendeel doen van
retireeren, dat zijn de Beieren.
Het scheen een oogenblik, alsof
zij zich tegenover de standvasti
ge houding der rijksregeering
gewonnen gaven. Het miniaterie-
Von Kahr werd uit wandelen ge
stuurd en het Beiersche centrum
bleek zich plotseling zijn saam-
hoorigheid met de groote partij
van het centrum bewust. Maar
door de een of andere duistere
oorzaak is dat centrum weer om
gezwaaid en voelt weer hartelijke
sympathie voor Von Kahr en de
Duitsche nationalen. En als ge
volg daarvan begint Beieren weer
een vaster toon tegen de rijksre
geering aan te slaan. Wat zal
die doen ,Wij moeten uit den
warboel", schrijft de Germania,
het orgaan van het centrum en
raadt de regeering aan Beieren
aan te pakken. Het lijkt wel de
eenige oplossing. De tijd is voor
Duitschland te moeilijk dan dat
het die aanvallen van Beieren,
die Duitschland's vijanden in de
kaart spelen, nog langer kan dul
den. Zijn de Beieren zich van
hun plicht als Duitschers tegen
over het gemeenschappelijk va
derland zoo weinig bewust, dat
zij in de moeilijkste uren, die
het doorleefd, het nog telkens in
zijn bewegingen belemmeren en
zijn pogingen zich er weer bo
venop te werken door achter-
baksche aanvallen met lamheid
slaan, dan kan alleen een hard
tegen hard uitkomst brengen.
Dinsdagmiddag te een uur is
zooals wij reeds melden, de zit
ting der Staten Generaal ge
opend door H. M. de Koningin,
met het uitspreken van de vol
gende rede
Mij wederom in Uw midden
bevindende, leden der Staten
VjCIlCTrtW», Ii<«g ---
dat zelfs thans, nu de wereldoor
log welhaast drie jaren tot het
verleden behoort, zijne gevolgen
zich nog in hevige mate doen
gevoelen. Schoon God ons voor
zware rampen spaarde, lijdt ook
het vaderland onder de alge-
meene ontwrichting der econo
mische verhoudingen.
Met noesten ijver aan het
herstel van de welvaart te ar
beiden, angstvallig de spaarzaam
heid te betrachten, is ons aller
plicht.
Zorgwekkend is de toestand
der schatkist. De sterke groei
der uitgaven in de laatste ver-
loopen jarsn heeft den verras
senden aanwas der middelen
nog ver overtroffen, terwijl de
laatste thans tot staan gekomen
uitoefende. Toen op dien 31
Maart beiden in de villa van
mijnheer Fourmont te Asnières
aankwamen, zeide Angelina tegen
Julienne op den bijna moeder
lijken toon, waaraan zij zich
tegenover haar placht te be
dienen
Ge gaat zeker eens in den
tuin en naar de kassen, kindlief,
om u te overtuigen, of de tuin
man alles goed in orde houdt
Zeker, antwoordde Julienne
glimlachend.
Ik zal inmiddels eens inspectie
over het huis houden, om te
zien, of er ook aan iets gebrek
is. Ook wil ik overeenkomstig
den wensch uws vaders den
inventaris van het linnengoed
opmaken.
Dat zal u veel tijd en moeite
kosten.
Wat doet dat er toe. Wij
hebben immers eenige uren voor
ons, voor we naar I'arijs terug-
keeren om te dineeren.
Nu, mij is het goed, ik heb
niets geen haast, hernam Julienne,
waarop zij, een liedje neuriënd,
zich naar den tuin begaf, terwijl
Angelina de villa inging, waarin
zich geen levende ziel bevond
want de tuinman, die gedurende
den winter alleen het opzicht
had over het perceel, bewoonde
een klein vriendelijk huisje, dat
vlak naast de kassen aan de
andere zijde van den tuin lag.
Nadat Julienne den tuin en
de kassen vluchtig doorloopen
had, riep zij den tuinman, die
voor haar door een vuur zou
loopen, tot zich en zeide ver
trouwelijk tegen hem.
Jacques, heem dit goudstuk als
een belooning voor het nette in
orde houden van tuin en de
kassen.
Maar mejuffrouw.
Pak maar gerust aan. En
luister nu eens. Ik ga door de
kleine deur van het park naar
de kade, om nog een weinig
langs den oever van de Seine
te wandelen. Het zou best kun
nen gebeuren, dat ik mijn wande
ling wat verder uitstrekte, dan
gewoonlijk. Daarom verzoek ik
te vriendelijk om mij door het
lekende teeken te verwittigen,
zoodra men hier naar mij vraagt.
Ik begrijp u, juffrouw. Het
uilengeschreeuw, niet waar
is, en teruggang reeds plaats
vindt. Aan belangrijke opvoe
ring van de reeds zwaar druk
kende heffingen valt, wegens de
daaruit dreigende schade voor
het algemeen belang wel nauwe
lijks te denken. Het publieke
leven op meer bescheiden voet
dan tot dusver in te richten zal
noodzakelijk blijken.
Ook in de Overzeesche deelen
van den Staat is een zuinig be
heer geboden vooral de scherpe
daling der prijzen van de pro
ducten van land- en mijnbouw
baart zoowel in Oost-Indië als
in Suriname ernstige zorgen.
De internationale toestand
blijft ernstige aandacht vorde
ren. Intusschen geeft mij de ont
wikkeling van de betrekkingen
die met vreemde mogendheden
worden onderhouden, in velerlei
opzicht reden tot voldoening.
Met waardeering en ingenomen
heid maak ik gewag van het
door de in den Volkenbond ver-
eenigde mogendheden genomen
besluit tot vestiging van het per
manent hof van internationale
justitie te 's-Gravenhage.
De afdoening van de in het
afgesloten tijdvak voorbereide
de herziening van de Grondwet,
zal Uwe volle toewijding vor
deren.
Met partieele herzieningen
van verschillende onzer wetboe
ken zal worden voortgegaan.
Een wetsontwerp tot regeling
van het levensverzekeringbedrijf
zal U zeer spoedig bereiken.
Ter versterking van de zee
macht, vooral met het oog op
de verdediging van Nederlandsen
IndiC, zal een voorstel worden
ingediend.
fn voorbereiding is een wets
ontwerp dat beoogt de mogelijk
heid te openen om vrijstelling
van militairen dienst te verlet-
nen aan hen die daartegen ern
stige gewetensbezwaren koes
teren.
Juist, mijn goede Jacques,
maar zoo hard mogelijk.
Met deze woorden snelde het
jonge meisje lachend naar den
uitgang toe, terwijl de tuinman
haar nog eenige passen volgende,
zeide
Heb maar geen zorg, u zult
over mij content zijn.
Toen Julienne door het poortje
de kade optrad, bespeurde zij
Claude's boot op een tamelijk
verren afstand stroomafwaarts
op de Seine. Met omzichtig
gematigde snelheid ging zij in
de richting langs den oever der
rivier, en weldra had zij den
ongeduldig op haar aankomst
wachtende bereikt. Claude roei
de met eenige krachtige slagen
zijne boot dichter naar den oever
en maakte aanstalten om aan te
leggen. Julienne echter, die
inmiddels het grasveld over-
geloopen was, dat den oever
van den grooten weg scheidde
en nu naar de met gras weel
derig begroeide helling toe
snelde, riep hem toe
Neen, neen, leg de boot niet
aan.
(Wordt vervolgd.)
