Helijbch Overzicht. (iiiïSiiiST" LsM- 81 Tito». VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. 30e Jaargang Zaterdag 17 September 1921 Nummer 2658 BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Telefoon fto. 21 Drukker-Uitgever BOO M—B LIER BRESKENS Postgiro 17704 Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur |l)e Russische Sovjetregeering left tot nu toe van haar colle- ji'j in andere landen niet veel ■noegen beleefd. Zij heeft het i misschien naar gemaakt, mis ken ook niet. Wat we tot ior en na van haar en van de uische toestanden te hooren Ljjgen, geeft ons niet den in- \ik dat de communistische staat l zij heeft ingericht, beter nog, jij gepoogd heeft in te rich- i - want er is blijkbaar niet heel veel van haar streven recht gekomen dat die mmunistische staat het ideaal [waarnaar wij allen hunkeren, [dat ideaal ook maar dichter rnadert dan onze West-Euro eesche maatschappij. Maar we Itten ook niet, of wat we hoo- i wel altijd een getrouw beeld eeftvan de Russische samenle- r en het Russische gebeuren. elk geval de vriendschap, die j Europeesche regeeringen de munistische-Russische repu- getoond hebben, is, om pke redenen dan ook, beneden gemiddelde peil. En het dus menschelijk, dat de re- lering dezer republiek jegens e regeeringen evenmin vriend- kappelijke gevoelens koestert i de daden dier regeeringen jet een eenigszins wantrouwend beschouwt, zelfs wanneer goed bedoeld zijn. Dit moet men voorop zetten torens men de houding der ssische regeer ing tegenover de («nationale commissie van nbeoordeelt. Frankrijk voor la altijd de groote vijand en trijder van het bolsjewisme ISovjet-Rusland geweest. Het er een felle bedreiging van oppermacht in Oost-Europa I een toekomstige steun voor i herlevend Rusland. En het lelt dan ook geen opofferingen chuld en Boete. klom toen zachtjes nog trappen hooger, ging ver ens met vasten tred naar ttden, als kwam zij van de |de verdieping, en verliet op 'wijze het huis zonder tegen- tonden te worden. Joat drommelzijn dan gedu bde den afgeloopen winter mijn "t verlamd geworden, dat [?etn kracht meer heb om te riep Claude toornig, t)l hij al zijn best deed om boot, waarin hij midden op «we niet ver van de spoor brug bij Asnières zat, ondanks '"erken stroom tot stilstand brengen. Dit gelukte hem ohjk, toen juist een van Pa- wmende personentrein hoog 'n hem over de brug stoomde, ['•pannen verwachting keek "te naar boven, en nadat de voorbij was, mompelde hij !n' nog niet, wachten wij dus 'olgenden trein af. zich inmiddels wat bewe- geschroomd om de Sovjetre geering omver te werpen. Te gen Frankrijk richt zich du9 allereerst het wantrouwen en de haat van het officiëele Rusland. En voor Frankrijk wa9 de ge zant Noulens de gewillige hand, die elk verzet tegen het bolsje wisme steunde en sterkte. Wanneer dan ook nu de inter nationale commissie dezen Nou lens tot voorzitter neemt, dan is dat niet erg tractvol en zeker geschikt om den Russischen on wil tegen haar te sterken. Fin wanneer dan die commissie met den Franschman Noulens aan het hoofd in plaats van steun te bieden aan het hongerende Rus land, verzoekt een commissie van onderzoek naar de honge rende 9treken te mogen zenden, dan is het toch werkelijk zoo wonderlijk niet dat het Russische wantrouwen tot kookpunt stijgt en de Sovjet-regeering niet al leen weigert op een toon, die alle samenwerking met de com missie onmogelijk maakt en deze commissie verder feitelijk voor goed den pas afsnijdt. De Engelsche en Fransche pers, die hierover niet enkel haar ver ontwaardiging maar ook haar verwondering uitspreekt, doet daarom wel een beetje onnoozel. Dat Sovjet-Rusland niet botweg allen steun van bourgeois-Euro- pa weigert toont de overeenkomst met Nansen, die er blijkbaar wel een gat in ziet om in samenwer king met de bolsjewistische re geering de hongerende Russen zoo goed mogelijk te hulp te komen. Dat die hulp noodig is, bewijzen de berichten uit Rus land voldoende. En veel meer hebben we toch eigenlijk niet te weten. Nansen heeft de zaak te Ge- nève voor de Volkenbonds vergadering gebracht en dus op een plaats, waar de samenwerking van geheel Europa in dit mensch- lievende werk kan georganiseerd ging te geven en zijn spieren na de lange winterrust, weder door inspannende werkzaamheid te sterken, roeide hij in een leven dig tempo een tijdlang op deze, in dit jaargetijde meestal sterk gezwollen rivier op en neder. Pijlsnel schoot de ranke boot voort, en toch scheen den jongen man deze snelheid niet voldoende, want Claude, die er op pochte, alle roeiers op de Seine de loef af te steken, stelde zich zeiven zoowel als zijne boot buiten gewone eischen. Tegen den middag van dien dag had hij gehoord, hoe Julienne, de dochter van den notaris Four- mont, tegen haar vader zeide Pa, ik ga vanmiddag naar Asnières. Julienne had namelijk de ge woonte, om iederen middag op het kantoor van haar vader te komen, teneinde hem voor het dejeuner te roepen, dat prompt te 12 uur in de particuliere woning van den notaris, die een verdie ping hooger lag, gebruikt werd. Wel had haar vader dikwijls gezegd, dat zij hem toch maar liever door de dienstbode moest worden. Juist voor dit soort werk heeft de Volkenbond tot nu toe meer ambitie getoond dan voor politieke regelingen. Mis schien ligt het ook niet aan de ambitie maar aan de macht. De Volkenbond is ten slotte weinig anders dan wat de Op perste Raad van hem maken wil. En in zooverre was de verdediging van Balfour tegen de beschuldigingen van den Zweed Branting gerechtvaar digd. Die beschuldigingen zou den dan feitelijk aan een ander adres hooren, waar men er wel niet erg oplettend naar luisteren zal. De vijf groote mogend heden, die als overwinnaars uit den wereldbrand zijn gekomen, vertegenwoordigen zoo volko men alle macht, dat ze zich van de rest der wereld geen oogen- blik iets aantrekken. Vandaar dan ook, dat de te houden ont wapeningsconferentie niet als vroeger internationaal zal zijn, maar de Washingtonsche regee ring enkel Engeland, Frankrijk, Japan en Italië heeft uitgenoo- digd en van deelname van an deren, tenzij dan waar het bij zondere onderwerpen betreft, niet hooren wil. Als specialist in de zaken van de Stille Zuid zee zullen wij in onze kwa'iteit van Oost-Indische mogendheid misschien ook nog geraadpleegd worden. Van de ontwapening lijkt anders voorshands niet veel te zullen komen. Frankrijk wil er niet van hooren en de Europeesche toestanden zijn er dan ook at heel weinig naar. Zelfs pas verslagen staten als Hongarije kunnen nog alleen door een ultimatum in toom gehouden worden. En het is nog de vraag, of dit Entente-ultimatum vol doende zal zijn om West-Hon- garije door de Hongaarsche benden te doen ontruimen en aan Oostenrijk uit te leveren. In Klein-Azië denken ze ook laten, roepen, doch steeds ant woordde het jonge meisje Och, pa-lief, ik vind het zoo prettig om u zelf naar boven te halen. Wat den notaris echter minder pleizier deed, dat was de om standigheid, dat Claude Garan- cier steeds een voorwendsel vond, om eveneens op klokslag twaalven op het kantoor van zijn principaal te komen. Claude en Julienne, die elkaar reeds kenden van den tijd af, dat laatstgenoemde als vriendin van Therese vaak in de woning van de familie Garancier op partijtjes verschenen was begroetten elkaar telkens vriendelijk bij hun ont moeten op het kantoor van mijnheer Fourmont en wisselden alsdan eenige hoffelijke woorden met elkaar. Hoe onaangenaam den notaris deze schijnbaar on schuldige ontmoetingen ook waren, kon hij ze toch niet beletten, want gelijk hij zelf bekende zijn dochter was zeer eigenzinnig. Dezen dag nu had hij het binnenkomen van Claude zelfs niet eens bemerkt, want geheel andere gedachten nog niet aan ontwapening. De eenige, die er ooren naar schijnt te hebben, is oogenblikkelijk Ierland. Het antwoord der En gelsche regeering, waarin den Ieren vrijwel alles wordt aan geboden, wanneer ze binnen den kring van het Duitsche rijk blij ven, laat de deur voor onder handelingen zoo wijd open, dat de Ieren wel moeten binnen gaan, al betreft dan dat, wat zij niet kunnen krijgen, een hunner liefste wenschen. Lijmbanden om Vpuchibooman. In het begin van October moe ten de lijmbanden die dienen ter bestrijding van de rups van den kltinen wintervlinder (de zgn. trekmadej, om de stammen der vruchtboomen worden aan gelegd. Bezitters van vruchtboomen moeten dus nu reeds de daar voor benoodigde hoeveelheden rupaenlijm en geclied of perka ment papier bestellen. Zooals reeds meermalen is me degedeeld zijn de lijmbanden het meest aangewezen middel ter bestrijding van de rupsen der zgn. wintervlinders, omdat de vrouwelijke vlinders van deze soorten vrijwel geheel zonder vleugels zijn en zij dus loopende den weg naar de takken moeten afleggen. Als men nu een goed klevende lijmband om den stam legt, werken de vlinders zich daarop vast en worden zij dus onschadelijk gemaakt. Alleen tegen vlindersoorten, waarvan de wijfjes geen vleu gels bezitten, kunnen de lijm- banden dus met goed gevolg j worden aangelegd. De meest voorkomende van deze in de kleine winter vlinder, waarvan de groene rups hielden hem bezig. Het plan zijner dochter om naar Asnières te gaan, kwam hem overigens zeer gelegen en hij antwoordde haar Ja, doet dat, mijn kind, juf frouw Angelina Verdier kan je er heen begeleiden. Och, pa lief, ik zou liever er heen gaan met mijn kamermeisje. Dat zou niet passeeren. Neen, neen, ik zal terstond een paar regeltjes aan juffrouw Verdier schrijven en haar verzoeken om met je mee te gaan. Hij meende plotseling te be merken, dat Julienne achter zijn rug een teeken maakte toen hij zich omkeerde en Claude ontwaarde, vroeg hij bits Wat is er f Ik breng u eenige brieven ter onderteekening, antwoordde Claude uiterst bedaard. Moet ik die brieven nu onder teekenen Dat wel niet, maar ik heb alle brieven afgegeven, die ge mij opdroegt. Goed 1 Leg ze me dan van avond met de overige ter onder- teekening voor. als trekmade bekend is. Waar in het voorjaar deze trekmade aan wezig was in de vruchtboomen, moeten dus lijmbanden worden aangelegd. Dit nu is wel in zeer vele boomgaarden het geval, maar men moet zich daarom toch wel rekenschap geven om een overbodig werk te verrichten. De trekmade is een kleine 2 a 3 c.M. lange rups die in het voorjaar aan de bloemknoppen van appels en andere vrucht boomen vreet en die later gaten in het blad vreet, zoodat het lijkt of dit verhageld is. Jonge vruchten, vooral van kersen, wor den ook aangevreten, waardoor deze afvallen. In alle gevallen, waar trekmade vreterij opgetre den is, moeten lijmbanden om de stammen der boomen worden aangelegd. Men bindt daartoe een strook feclied- of perkamentpapier ter reedte van ongeveer 10 c.M., met twee touwtjes om den stam en bestrijkt deze band met rup aenlijm (daarvoor speciaal ver vaardigd), zoodat mei: een kle- venden ring om den stam maakt van ongeveer 8 c.M. breedte. Het uitstrijken geschiedt met een houten spatel, of beter nog met de hand. Toezicht moet worden uitge oefend om na te gaan, of de lijm werkelijk klevend blijft, daar de vlinders over een opgedroog- den lijmring heen loopen en het bestrijdingsmiddel dan dus zon der gevolg blijft. Verder kunnen er soms zoo veel vlinders gevangen worden (in sterk aangetaste boomgaar den) dat de band geheel ermede bedekt is en kunnen blaadjes een brug vormen, waarover de vlinders heen loopen. In deze gevallen moet opnieuw eenig lijm worden uitgesmeerd of de blaadjes worden verwijderd. Daar de vlinders meestal ver schijnen zeer spoedig na de eerste nachtvorsten, die soms reeds aan Claude boog en ging heen, in het voorbijgaan echter fluisterde hij Julienne toe Ik wacht u vlak bij de brug in mijn boot. In zijn kantoor teruggekeerd, legde hij de brieven op zijn schrijftafel en wel op een plaats, waar ze terstond opgemerkt moesten worden, vervolgens sloot hij het kantoor, vast besloten om in den loop van dezen dag niet meer terug te komen. 's Namiddags nu wachtte hij in zijn boot op de Seine en keek scherp naar alle van Parijs komende treinen opwaarts, die boven zijn hoofd heenrolden, in de hoop, van Julienne te zien voorbijrijden. Eindelijk bemerkte hij om streeks half vijf aan een der geopende portierraampjes van een op het station Asnières stil- houdenden trein een licht heen en weer bewogen witten zak doek. Een gezicht vertoonde zich wel is waar niet aan het venster, maar niettemin hield hij er zich van overtuigd, dat het Julienne geweest was, die hem een sein had willen geven. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1921 | | pagina 1