ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Melijbcti Oveizicht, VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 30e Jaargang Zaterdag 3 September 1921 Nummer 2654 Schuld en Boete. België en Nederland. BRESKENSCHE COURANT i. Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 15 cent dispositiekosten. Ad v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 75 cent Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever tSo.,020" BRESKENS "$8° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterljjk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Het gaat met de hulpverleening aan Rusland niet naar vvensch. Zoo is te Parijs de inter- geallieerde Commissie voor hulp verleening bijeengekomen, die van den Oppersten Raad de opdracht heeft een groote inter nationale commissie te vormen en na te gaan welke regeerin gen en instellingen tot vertegen woordiging in deze commissie zul len moeten worden uitgenoodigd. De taak die deze commissie aal hebben, zal een zware en moeilijke zijn vooral omdat blijkt, dat de Sovjetregeering volstrekt niet vin plan is, om aan die commissie maar eenige macht te geven en haar de beslissing te laten over hulpverschaffing en hare uitvoering. De bolsjewistische machtheb bers zijn geenszins van plan om het heft uit handen te geven. Zij hebben eerst wel eenig ge- hruik willen maken van de diensten van niet-partijgenooten, maar nu het blijkt, dat deze wel eens wat al te zelfstandig zouden kluwen- worden in hun relaties •met -de buitenlandsche hulp- comité'a, heeft de Sovjetregee- ring haar macht doen gelden en J lijn aan de niet-communistische leden van het honger-comité, die i voornemens waren de verschil- lende Europeesche landen te - bezoeken teneinde propaganda voor desteunverleening te maken, I de passen geweigerd. Mag men een bericht uit Reval gelooven, dan treedt debolsjewis- Itiiche regeering nog anders op. Het .Handelsbl." ontving uit Berlijn hierover het volgende Naar uit Reval wordt gemeld, zijn Zaterdag verschillende leden van het Russische honger-comité IS gearresteerd en is het honger- comité ontbonden. Een decreet van de Russische regeering, dat TOïLfcBTON. sö, 10 22) Hoed. We zullen daar later "el nader over spreken. Had mevrouw Garancier haar 15 niet een wenk gegeven, dan 'are Therese bij nieuwen twijfel aan hare waarheidsliefde opnieuw kornig opgevlogen. Daaren- Wn dacht zij op datoogenblik ®ader aan zichzelve, dan wel aan Serge, want het werd haar !',j J*1"* duidelijk, dat men tegen i J"He een of andere ver rol' J «uiting koesterde. Doch waar- j kon men hem beschuldigen? -» ™e'k ongeluk had er plaats {'vonden op het oogenblik, dat Lj.f5.ach, het geluk reeds zoo na- waande I \an de Rue du Sentier zijt Se dus over de Boulevards naar ',11 "a gegaan en hebt u nergens ,31 "'dtr opgehouden. *Aer wel. Ik ben een minuut '19 'n de Printemps geweest. l'lJ i Bandschoenen te koopen? op de ontbinding van dit comité betrekking heeft, geeft als reden voor dezen maatregel op de in subordinatie van het honger- comitié tegen het centraal uit voerend comité. Waarin die insubordinatie be staat is niet bekend, maar het is niet waarschijnlijk, dat de niet-bolsjewistische leden van het hulpverleenings comité ande re bedoelingen hebben dan de bolsjewistische regeerders, voor wie niét humanitaire overwegin gen maar allereerst partijover- wegingenden doorslag geven. De „Manch. Guardian" drukt dat zoo uit, dat de Sovjetregee ring misschien wat al te veel belang stelt in het lot van de bevolking, die zich in haar on middellijke nabijheid bevindt. Maar men kan het streven der regeering om allereerst de groote steden te helpen, ook aldus uit- leggen, dat in de steden zich de partijgenooten van de regee ring bevinden op wier steun haar macht berust, en die dus aller eerst moeten worden gered het lot van de ten slotte aan het communisme vijandige platte landers is van minder beteekenis voor de bolsjewistische macht hebbers. In elk geval moet het optre den van de Russische regeering wantrouwen wekken, een wan trouwen dat zich ook in anderen vorm uit. Zoo merkt de corres pondent van de „Times" te Warschau op, dat nauwelijks betwijfeld kan worden, dat de communisten „de hongersnood ten eigen bate exploiteeren en om die reden den omvang er van overdrijven". Zij hebben hiervoor verschillende redenen, de hongersnood brengt de Rus sische regeering met het buiten land in contact wat de her vatting van het handelsverkeer niet algemeen deed de hon gersnood kan de bourgeoisregee- ringen er toe brengen Rusland vroeg de politiechef. Juist. Gij hebt ze echter later zeker verloren, niet waar Volstrekt niet. Hier zijn ze. Met deze woorden reikte zij de handschoenen, die zij, de kamer binnenkomend, op een stoel ge legd had, aan den politiechef, die ze nauwkeurig bekeek en er zich van overtuigde, dat de handschoenen dezelfde kleur, vorm en grootte hadden als die, waarop in de woning van den commandant Morain beslag was gelegd, zoomede als de door den politieagent op straat ge vonden handschoen. Hebt ge alleen dit eene paar gekocht vroeg de politiechef. Ja- Hij dacht er een oogenblik over na, dat deze handschoenen klaarblijkelijk nieuw waren, ter wijl die, welke als bewijsstukken bij deprocessen vei baalgevoegd waren, reeds meerdere malen gedragen waren. Daarom vroeg hij verder Waar pleegt ge anders uw handschoenen te koopen Altijd in de Printemps. materieele hulp te verschaffen en de hongersnood vereenigt Russen van allerlei schakeering tot ondersteuning der regeering. Zoo redeneert de correspondent van de „Times" in Polen, maar daartegenover zijn er andere correspondenten niet in War schau zetelende, mdar correspon denten die zich in Rusland zelf bevinden, die constateeren, dat de berichten over den hon gersnood geenszins overdreven zijn. Maar als dit het geval is, des te erger dan, dat de Rus sische regeering de medewerking, van niet tot haar partij behoo- rende Russen aan het onder- steuningswerk bemoeilijkt, ja on- mogelijkt, maakt. Terwijl nu de intergeallieerde commissie zich bezig houdt met de hulpverleening aan het door honger en epidemie geteisterd Rusland, zit men in Duitschland met de handen in het haar, over de moord op Erzberger. Nog is deze niet opgehelderd. De dader van dezen laffen moordis nog steeds op vrije voeten, al thans, officieel heeft men hem nog niet. Wel heeft men zware verdenking op een vaandrig, Ortwin von HirschfelcL welke in verzekerde bewaring is. Deze deelde mede, zich eenigen tijd in Kalmbach opgehouden te hebben en van daar uit verschil lende uitstapjes te hebben ge maakt. Op den dag van den moord zou hij onafgebroken in Kalmbach zijn geweest, en drie dagen later zou hij naar Weimar zijn vertrokken. Kalmbach ligt 35 K.M. van de plaats van de misdaad verwijdeid. Volgens zijn eigen verklaring heeft Hirschfeld gedurende zijn verblijf in Kalm bach een roodbruin pak en gele slobkousen gedragen. Hirschfeld is een slanke jonge man en draagt een lorgnet of bril. De beschrij ving, door ooggetuigen van een der daders gegeven, zou dus op hem passen. Onmiddellijk na Ook steeds van dezelfde kleur, dezelfde grootte en met zes knoopen Ja. Zoo r Door welke straten zijt ge vervolgens gegaan Den naasten weg hierheen was door de Rue d' Amsterdam en de Rue de Moskou. Koost gij dezen weg Neen, ik ging door de Rue de Londres en de Rue de Rome. Zoo, zoo. Ge bekent dus, door de Rue de Rome te zijn gegaan Waarom zou ik dat niet bekennen Dan zult ge ook zeker wel bekennen in de woning van mijnheer Morain te zijn geweest Neen. Hoe komt ge op deze vraag Wel, men^heeft u daar binnen zien gaan, hernam de politiechef, om haar op de proef te stellen. Dat is niet waar, riep Therese. Ik heb alleen van de Pont de l'Europe af naar de vensters van mijnheer Morain's woning staan te kijken. Toen ben ik snel door de Rue de Rome hierheen geloopen, omdat ik niet zijn verhoor heeft de Berlijnsche politie zich tot de betrokken autoriteiten in Kalmbach gewend, teneinde te onderzoeken oi Hirschfeld op den dag van den moord werkelijk in Kalmbach fs geweest. De ,Voss. Ztg." ver neemt uit Stuttgart, dat de politie in Kalmbach met zekerheid heeft kunnen vaststellen, dat Hirsch feld op den ochtend van den bewusten dag inderdaad te Kalm bach heeft vertoefd. Een defi nitieve opheldering moet echter nog worden afgewacht. Intusschen schijnen de Ieren de voorkeur te geven aan honger staking, althans uit Dublin wordt gemeld, dat twintig Sinn Feiners, geïnterneerd op Spike Island, sedert Zondag „hongerstaken". Zij eischen het recht op, te worden vrijgelaten, omdat zij veroordeeld werden door een militaire rechtbank. Onlangs zijn dergelijke veroordeelingen on geldig verklaard. Tenzij zij onvoorwaardelijk worden vrij gelaten, zullen nog vierhonderd leren eveneens beginnen met een hongerstaking. Wanneer men ze nu laat staken, d. w. z. verhongeren, dan sterven ze uit eigen wil. In een artikel ,de noodzake lijke toenadering" heet het Ant- werpsche blad De Schelde, de afschaffing van het pasvisum voor het verkeer tusschen Bel gië en Nederland met ingang van 15 Sept. e.k. een verheugen de en heugelijke gebeurtenis. Twee volken, die ten spijt van de onbenullige analfabeten en dwaashoofden, die in Augustus 1914 het ellendige lasterpraatje in omloop brachten en zelfs in zekere groote stad lieten aan plakken, als zouden de Duitsche troepen over Nederlandsch-Lim- burg8che grondgebied België langer uit wilde blijven. Ge blijft er dus bij, niet in de woning van den commandant Morain te zijn geweest? Neen, ik ben daar nietgeweest, duizend werf neen. Nu, dan zeg ik u ge liegt. Nauwelijks had de ambtenaar deze woorden uitgespioken, of Therese sprong als waanzinnig op en liep naar het rek, waaraan de wapens haars vaders hingen, tot wier verkoop men niet had kunnen besluiten. Het waren meerendeels kruiselings bevestig de degens en sabels, maar ook dolken, pistolen en revolvers; in het midden hing het comman deurs-kruis van het legioen van eer van den kolonel. Zonder te kiezen rukte The rese van het rek een langen, Corsikaanschen dolk, en hief hem tegen den politiechef op, terwijl zij ziedend van toorn riep: Ha, ellendeling, herroep, wat ge daar zeidet. De aldus bedreigde was kalm blijven zitten en toen zijn beide begeleiders zich gereed maakten, om het woedende meisje te ont wapenen, wenkte hij hun, om te zijn binnengerukt, met elkaar in voortreffelijke verstandhouding bleven zoolang de oorlog duurde en waarvan het een vele hon derdduizenden van het andere grootmoedig herbergde. Toch was dat kleine kliekje froote schreeuwers in staat om e afschaffing van dat mizera- bele pasvisum maanden lang op te houden. Mogen wij hopen, dat deze eindelijke afschaffing, hoe een voudig en natuurlijk het nu op zich zelf ook zij, dat, in volle XXe eeuw, volken, die met el kaar geenszins in oorlog waren, wederzijds hun grenzen voor hun staatsaangehoorigen open stellen mogen wij hopen, dat deze maatregel de voorbode zal wezen van een algeheele verzoening tusschen de ein delijk wijsgeworden nakomelin gen van de Kaaskoppen en de Muiters uit het jaar 1830, en, vooral, op een regeling in der minne, mild en breedgeestig en praktisch tegelijk, van het zoo in ééns als een zandplaat uit de zee opgedoken Wielingen-vraag stuk In vredestijd kan die zand plaat geen van beide volken schaden, en in tijd van oorlog wij blijven zegt de Schelde een oorlog waarin België of Nederland zou gewikkeia wor den, als zeer hypothetisch be schouwen. Daarentegen is het nadeel, dat de Belgische| nijver heid van de vertroebeling der wederzijdsche verhouding reeds ondervond en alle dagen nog ondervindt, dat is niet hypo thetisch, maar, eilaas, een tast en voelbare werkelijkheid De Schelde wijst er dan op, met aanhaling van de ambtelijke cijfers, hoe aanzienlijk het waar decijfer van onzen uitvoer naar Nederland gestegen was in 1919, vergeleken bij het waardecijfer voor 1917 en 1918, en mede, hoe zeer datzelfde cijfer het blijven waar zij waren. Hij had immers zijne revolver bij zich, om de aanvalster in bedwang te houden. Mevrouw Garancier greep haas tig haar dochter bij den arm en hield haar tegen, terwijl zij zeide Blijf bedaard, mijn kind, ik smeek er je om. Hier bestaat een vergissing, die immers wel opgehelderd moet worden. Wat, mama, ik zou kalm blijven, wanneer men mij grof beleedigt, terwijl mijn broeder er niet is om mij te verdedigen Die man daar waagt het te zeggen, dat ik lieg 1 Ik ben de dochter van een soldaat, wiens bloed in mijne aderen vloeit, en ik gevoel ge noeg in mij om een ieder te tuchtigen, die mij beleedigt. Gelijk zij daar zoo sprak, was zij niet meer het tengere Kind, de bescheiden werkster die zich in alles wist te schikken, neen, zij geleek een fiere heldin, die haar dierbaarste, hare eer ver dedigde. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1921 | | pagina 1