ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
De aanhoudende droogte,
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
30e Jaargang
Woensdag 20 Juli 1921
Nummer 2641
Schuld en Boete.
Communistische
theorie en praktijk.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. lngez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
BRESKENS p°7s$4r0
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Men schrijft van deskundige
zijde aan de Tel.
Dat het buitengewoon droog
geweest is gedi,rende de laatste
maanden en helaas nog is, daar
over zijn wij het allen roerend
eens, maar hoe droog het nu
eigenlijk wel »vas, m. a w. hoe
de in den laatsten tijd gevallen
leerdag zich verhoudt tot de als
irmaal te beschouwen hoeveel
heid, daarvan zullen de meeste
lezers zich waarschijnlijk een
verkeerde voorstelling maken.
Het antwoord op al dergelijke
ragen wordt gegeven door eene
lublicatie „K. N. M. I. No. 94a
Maandoverzicht der weergesteld
heid in Nederland", waarin zeer
ecomprimeerden vorm veel te
inden is omtrent temperatuur,
volking, zonneschijn, vochtig-
eid, neerslag, onweer, windrich-
ng en windkracht voor Den
Helder, Leeuwarden, Groningen,
oorn, Avereest, Katwijk a. d.
ijn, de Bilt, Winterswijk, Vlis-
ingen, Oudenbosch, Gemert en
laastricht en voor een uit die
laatsen berekend landgemid-
lelde.
Het blijkt, dat van de laatste 12
aanden slechts in drie maanden
de regenval boven normaal was,
in negen er onder en dat over
het geheele jaar een tekort werd
[eboekt van 174 m.m. of wel
pCt. van de normale hoeveel-
leid.
Intusschen zal op het eind van
maand als de toestand
inhoudt, dit percentage aan-
erkelijk stijgen, want de -|- 28
m. van Juli 1920 maakt dan
ilaats voor een negatieve groot-
leid van Juli 1921.
Of het wel eens meer gedu
rende zoo langen tijd zoo droog
ii geweest
Deze vraag is slechts gedeel-
eüjk. onderzocht, maar het blijkt,
dat het voorjaar van 1858, 1862
en 1893 het waarschijnlijk even
lecht of slechter maakten. Over
iet geheele land was er toen
een tekort aan regen. Van Fe
uur.
uur.
l'e chef der veiligheidspolitie
teide barsch tegen hem, terwijl
hij aanstalten maakte, om naar
d< eetkamer te gaan.
Kom mede. Wij willen zien,
d ge blijft ontkennen tegenover
let lijk van uw slachtoffer.
II.
fusschen Serge's kamer en
^'gemeenschappelijk eetvertrek
'ag een klein salon, welke wan-
len evenals die van de eet-
tamer met tropeeën versierd
"aren. De politiechel, wien een
'eambte met een lamp voor
«tae, bleef, oen hij dit salon
door.
'ging, voor die tropee staan,
grs. ;'an welke Serge de bijl had
Fgarukt.
[GIlSi j Men ziet, zeide hij tot den
bruari t.m. Mei in 1858 en 1862
te de Bilt 94 en 97 m.m. in
1893 van Maart t.m. Juni slechts
60 m.m., in April van dat jaar
slechts 0.5 m.m., Van Februari
t.m. Mei vinden we als landge-
middelde voor 1921 81 en van
Maart t.m Juni 118 m.m; deze
getallen zijn wel niet onderling
direct vergelijkbaar, maar zij
laten ons toch wel zien, dat als
„de ouden van dagen het zich
herinneren konden, dat het dan
waarschijnlijk al wel eens meer
zóó droog was geweest". De
o.ngeschreven statistiek is nog
gevaarlijker raadsman dan de
geschrevene.
Het buitengewone zit hem
thans meer in den langen duur
van het verschijnsel, dan wel in
de hevigheid. Het spreekt haast
van zelf, dat de groote deelen
van Europa van de droogte te
lijden hebben, want dergelijke
verschijnselen worden in het
groote laboratorium van de na
tuur voorbereid en uitgewerkt en
kunnen uit den aard der zaak
geen plaatselijk karakter dragen.
Als eerste waarneembaar bege
leidend verschijnsel van die felle
droogte en gedeeltelijk ook die
droogte veroorzakend, zien wij
het feit, dat de barometer voort
durend te hoog staat, omdat 't
permanente Azorische hooge
druk gebied zich voortdurend tot
in onze omgeving uitstrekt of
uitloopers daarheen uitzendt.
De luchtdrukverdeeling van
April en Mei houdt te lang aan.
De depressies, welke ons den
regen brengen, moeten langs dien
hoogen druk trekken, dringen
dus niet in onze omgeving door
en de regen valt in andere, ver
van ons verwijderde streken.
En waarom doet die hooge
druk nu zoo abnormaal Ziedaar
de vraag, maar ook een vraag,
waarop de meteorologie het
antwoord schuldig moet blijven.
Wij kunnen elkaar nog wel wat
vertellen van water temperatuur,
van verlegging van Golfstroom,
van Noordoostpassaat in den At-
lantischen Oceaan, maar, draaien
dan om de zaak heen. Wij ko
men toch in laatste instantie
begeleidenden commissaris, dat
het ontbrekende wapen er met
geweld afgerukt is.
Nu beschouwde hij de deur
van de eetkamer, wier eene
vleugel onbeschadigd was geble
ven,''terwijl de andere in splinters
op den vloer lag.
Dat moet een forsche slag zijn
geweest, zeide hij, terwijl hij
den drempel overschreed.
Voor Serge de eetkamer be
trad, dreigden zijne krachten
hem te begeven, doch niettemin
vond hij zóóveel zelfbeheer-
sching, om binnen te treden
zoodra hij echter het verstijfde
lichaam zijns vaders weder ont
waarde, deinsde hij, bleek van
schrik, terug en zocht een steun
tegen den wand om niet neer te
zinken.
De ambtenaren wisselden onder
elkander blikken, die beteeken-
den Hij verliest de tot dusver
aan den dag gelegde zekerheid.
De commissaris droeg een van
terecht bij de zon, het is zeker,
dat vandaar alle kracht en ener
gie uitgaat, maar de Sphynx
blijft zwijgen, toont hoogstens
een grootere of kleinere vlek,
maar stelt daarmede de mete
orologie voor nieuwe problemen.
Want in.tijden van maxima der
zonnevlekken, dus van verhoog
de zonsactiviteit is de tempera
tuur op aarde het laagst.
Een Belgische correspondent
van het Alg. Hbld. deelt een
paar citaten hierover mede
Toen verleden jaar een depu
tatie van de hongerende bevol
king van Moskou bij Lenin ver
scheen en hem vroeg om ver
hooging der rantsoenen, moest
de ongekroonde keizer aller Rus
sen antwoorden, dat dit onmoge
lijk was. De graanvoorraden
waren bijna uitgeput, de vleesch-
aanvoer stokte Maar hij wist
raad. „Gaat naar de boeren",
riep hij het wanhopige volk toe,
„en steelt het gestolene 1"
Dat was, in nieuwen vorm, een
herhaling en bevestiging van jiet
oude, gevleugelde woord „Ei
gendom is diefstal".
En toen, eerst eenige weken
geleden, Max Hölz terechtstond
en zich o.m. te verantwoorden
had wegens het openbreken van
brandkasten, het berooven van
banken, het plunderen van vil
la's en het brandschatten van
„kapitalisten", riep de roover-
hoofdman van het Voigtland en
van Midden-Duitschland zijn
rechters toe„Gij noemt dit
stelen wij communisten noe
men het requireeren 1"
Zondagnacht hebben inbrekers
ten huize van dtn communis-
tischen Rijksdagafgevaardigde
Adolf Hoffmann tijdens diens af
wezigheid de communistische
theorie in de practijk toegepast
en er een groote hoeveelheid
linnengoed, gouden en zilveren
ringen, kettingen, broches, dia
manten en andere sieraden, als
zijn ondergeschikten op, er voor
te zorgen, dat de keukenmeid
alle voorhanden zijnde lampen
en lichten aanstak, opdat de
geheele woning voldoende ver
licht werd.
In de eetkamer brandde nog
steeds de eenige lamp, die op
dezelfde plaats op het buffet
stond, en daarnaast lag nog de
door Serge afgenomen lampen
kap,
Is er dan nog geen dokter
hier geweest? vroeg de chef aan
den commissaris, waarop deze
antwoordde
Ik zond reeds naar verschei
dene dokters, maar tot dusver
vond men er geen enkelen thuis
inmiddels wacht ik elk oogen-
blik de komst van den een of
anderen arts.
Julie gaf den beambte de
verlangde verlichtingstoestellen,
om deze zelve in de eetkamer
te brengen hiertoe zou zij voor
geen geld ter wereld te bewe
mede een stapeltje bankpapier
„gerequireerd".
De buit vertegenwoordigde
een waarde van een goede
100.000 Mark.
Menigeen, die het bericht las,
kon zijn oogen haast nietgeloo-
ven. Wat? Honderdduizend Mark
gestolen bij Adolf Hoffmann, den
verwoeden bestrijder van den
particulieren eigendom
En menig „bourgeois" keek
met een diepen zucht zijn scha
mel huisraadje eens aan en dacht
bij zichzelven„Dat zouden ze
bij mij tevergeefs zoeken. Hon
derdduizend Mark 1"
Och, 't bedrag is niet zoo
hèèl groot, maar toch grooter
dan men bij een propagandist
van het „Eigendom is diefstal"
zou hebben verwacht. En het is
duidelijk waar honderdduizend
Mark valt te stelen, daar zit
méér
Om alle misverstand te voor
komen ik gun Adolf Hoffmann
zijn geld van harte.
Maar om eerlijk te zijnik
gun hem de „requisitie" van
Zondagnacht nog meer
Het heeft me waarlijk oprecht
genoegen gedaan, dat de inbre
kers juist bij hem die honderd
duizend Mark hebben wegge
haald.
Want over het verlies van dit
handjevol aardsch slijk zal hij
zich ongetwijfeld weten heen te
zetten. En hij is er een mooie
ervaring rijker door geworden.
De ervaring namelijk, dat zijn
communistische propaganda niet
vruchteloos is geweest. Dat het
kwistig uitgestrooide zaad welig
is opgeschoten. Het bewijs hier
voor is dat een paar brave ke
rels zijn eigendom tot diefstal
hebben gestolen
Of, om in de communistische
terminologie te blijven hebben
„gerequieerd."
Maar Adolf Hoffman was boos!
En liep naai de politie.
Dat was niet communis
tisch Want de dieven hadden
toch niets anders gedaan dan
wat Max Hölz en zijn roode
troepen in Midden-Duitschland
deden. En dat noemden de
gen zijn geweest.
Serge stond nog op den achter
grond van de kamer en staarde
huiverend op het lijk zijns va
ders, wiens gelaat in zijn spook
achtige bleekheid, de uitdruk
king van vreeselijke strengheid
had aangenomen.
Nadat de chef der politie een
onderzoekenden blik had gewor
pen op de inrichting der kamer
zeide hij, wijzende op een in
den hoek staande eettafel
Gewoonlijk stond deze tafel
toch zeker midden in de kamer?
Zeker stond zij daar, stamelde
Serge.
Maar gedurende de worsteling
is zij verschoven geworden.
Daar Serge niet antwoordde,
hernam de ambtenaar op bar-
schen toon Ik vraag u, of de
tafel gedurende de worsteling
verschoven werd
Vermoedelijk, maar ik weet
er verder niets van.
Ja, juist. Ge beweert immers
communisten „requisitie". DAt
mocht I En nu zou dit Zondag-
sche inbraakje opeens diefstal
zijn Waarom is stelen gèèn
stelen als je er met duizend man
op uittrekt, en wèl stelen als je
het zaakje met z'n beidjes op
knapt Waarom mochten de
bewoners van Moskou met sanctie
van niemand minder dan het
communistische opperhoofd Le
nin wèl het gestolene bij de
boeren, maar de Berlijnsche in
brekers niet het gestolene bij
Adolf Hoffmann stelen
Men weet, dat de inbraak
plaats had, terwijl Adolf Hoff
man met zijn ega in zijn buiten
verblijf vertoefde, een aardige
villa, waarvoor geen „kapitalist"
zich zou behoeven te schamen.
Midden in 't bosch.
Iedere week trekt Adolf Hoff
mann er een paar dagen heen
om uit te rusten van den ver-
moeienden strijd tegen het kapi
talisme.
Ik zal de laatste zijn, om het
den wakkeren voorvechter van
de revolutie euvel te duiden,
dat hij er, behalve zijn Berlijnsche
woning, nog een landhuis op
nahoudt. Maar de mogelijkheid
is niet uitgesloten, dat het Ber
lijnsche „Wohnungsamt" het hem
kwalijk neemt
Nog maar heel kort geleden
kwam in den Rijksdag het geval
ter sprake van een oude gravin
of barones, die des zomers op
haar landgoed woont en des
winters in haar Berlijnsche wo
ning. Adolf Hoffmann wond zich
daar hevig over op. Noemde
het een schandaal, dat hier het
„Wohnungsamt" niet ingreep en
de leegstaande Berlijsische wo
ning niet in beslag nam. „Dui
zenden proletariërs snakken naar
woongelegenheid", riep hij in
edele verontwaardiging uit„wat
doet dat mensch met twee wo
ningen In haar ongebruikte
huis zouden vijf proletariërsge
zinnen ondergebracht kunnen
worden 1"
De woning wérd in beslag ge
nomen.
Maar nu blijkt, dat de commu
nist Adolf Hoffmann geen haar
er niets van gezien te hebben
Nu, aangenomen dat ge werke
lijk eerst later hier binnengeko
men zijt, dat deedt ge dan toen
ge zag, dat door die deur een
dame ontvluchtte
Gelijk ik u reeds zeide ik
wilde de vluchtende achtervol
gen toen ik over het lichaam
mijns vaders, dat ik tot dusverre
niet gezien had, op den grond
viel.
Goed, zeide de ambtenaar
spottend, maar uw vader was
nog niet dood, sprak hij niet meer
met u
Hij bracht slechts met moeite
de woorden uitO, die ramp
zalige die ellendige En toen ik
hem smeekte mij te zeggen, wat
hij daarmede bedoelde, toen
begaven hem de krachten, hij
lispelde nog slechtsMijn zoon,
mijn lieve zoon, vaarw'el I en
blies toen den laatsten adem uit
(Wordt vervolgd.)
