IALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
--
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM-BLIEK
TNo.,02T breskens p,°7s$4ro
30e Jaargang
Zaterdag 11 Juni 1921
Nummer 2630
Ontmaskerd.
Naar het einde.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
Ad v e r t e n t i e p r ij s v a n 1—5 regels T5 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Men kent het verhaal van
den jongen, die net zoolang met
lijn geroep „de wolf komt" de
menschen misleid had, dat hij,
toen de wolf werkelijk kwam,
werd opgegeten, omdat niemand
hem meer geloofde en niemand
hem dus óok te hulp kwam. In
de omgeving van Rusland, te
i Helsingfors, Warschau, Boeka
rest, zelfs tot te Berlijn en Lon-
I den toe, wordt nu ook telkens
de wolf komt geroepen, dat wil
zeggen, telkens de aanstaande
val der sovjet-regeering tenge
volge van arbeiders- en andere
onlusten aangekondigd. Het is
al zoo vaak gebeurd, dat men
er nauwelijks meer naar luistert,
j Maar men moet niet vergeten
dat toch eindelijk de wolf wel
eens komen kan en daarom wat
nauwkeurig acht te slaan op wat
te Moskou en te Petersburg ge
beurt. Men zou zoo zeggen, hij
i moet komen. Wanneer de be
richten niet al te zeer bedriegen,
dan is de toestand in Rusland
ellendig. Trouwens Krassin heeft
het zelf erkend, al blijft hij niet
temin vol moed. Dezer dagen
moet het echter tengevolge van
de staking der brooduitdeeling te
Petersburg weer erg gespookt
hebben, zoodat zelts de treinen
op de lijn PetersburgMoskou
door soldaten met machinegewe-
ren bewaakt weiden.
I Is het de wolf En als de
I sovjet-regeering werkelijk on
derstboven gekegeld werd, wat
j dan Niemand begrijpt het in
r noch buiten Rusland. En mis-
schien is dat welde reden, waar
om die val zoo ongedacht lang
uitblijft. De sovjet-regeering,
dat is onweerlegbaar, beschikt
over een zeker gezag, zij het in
beperkten kring. En er is blijk-
baar in Rusland momenteel geen
andere regeer ing denkbaar, die
datzelfde zou kunnen zeggen.
Terugkeeren naar het vroegere
tsarisme schijnt absoluut uitge-
j sloten. Het verzet van de Rus
sische boeren, die meer dan drie
vierden van het Russische volk
113)
De eerste weg, dien hij af-
legde, was naar het detective
bureau der firma Pinkterton,
wa»r hij met de grootste voor
komendheid, dank aan de groote
geldmiddelen, waarover hij be-
schikte, werd ontvangen. De
®eest mogelijke inlichtingen
Werden hem verschaft over het
verblijf van den graaf en de
gravin van Rheinsburg; ook de
jonge dienstbode, die in het
hotel waar zij verbleven hadden
den bespiedingsdienst had waar
genomen, werd ontboden en
deze was niet weinig verbaasd
doch ook verheugd over het
zien van zijn ouden meester.
jammer kon men hem weinig
inlichtingen geven over het ver
wijl zijner kleindochter, alleen
kon men hem na vele moeite-
uitmaken, belet dit reeds. Dat
verzet komt niet voort uit anti-
monarchale gezindheid, maar uit
oeconomische overwegingen. En
dat juist maakt het zoo onver
zettelijk. Met de revolutie hebben
de boeren het land gekregen,
dat de groote heeren bezaten.
Dat geven ze natuurlijk niet meer
af. Maar ook elke regeering,
van wie ze kunnen vreezen, dat
zij die gedwongen afgifte zou
bevorderen stuit op hun onver-
biddeiijken tegenstand. En wat
dit beteekent, zelfs wanneer ze
zich nog maar in lijdelijk verzet
openbaart, hebben de bolsjewiki
pas erkend toen ze terwille der
boeren het met hun eigen oeco
nomische principes op een ac-
coordje gingen gooien.
Dit accoordje heeft natuurlijk
hun positie versterkt. En het kan
daarom wel een lang wachten
voor de Europeesche regeeringen
worden op de komst van den
wolf
Want feitelijk wachten ze erop.
Frankrijk doet het vrij openlijk
en Amerika en Polen ook en Roe
menië. Maar ook Engeland, al
sluit het verdragen met de sovjet-
regeer ing, ziet uit naar haar val,
nu het met de Turksche nationa
listen die Kleiti-Azië beheerschen,
aan den stok gaat krijgen. Want
deze Turksche nationalisten ont-
leetien behalve aan de koppige
taaiheid van het Turksche ras,
vooral hun kracht aan hun samen
werking met Rusland. Voor En
geland komt deze twist met de
regeering van Angora, die een
scherp karakter begint aan te
nemen, al erg ongelegen, omdat
zij vanzelf de oneenigheid met
Frankrijk over het lossen ver
scherpt.
De Franschen hebben altijd
den komst der Turken gekozen,
sinds koning Konstatijn te Athe
ne terug is. Dat is niet alleen
een gevolg van hun afkeer van
dezen Griekschen koning, maar
evenzeer een uiting van verzet
tegen de Engelsche plannen, die
op verengrlschiug van Konstan-
ti topel en vernietiging van het
oude Turksche rijk doelen.
Wanneer nu straks de Engel
schen de Grieken gaan helpen
in hun strijd tegen de Turksche
nationalisten, die hun wel blij
ken te staan, kan deze hulp aan
de nieuwe Fransch-Engelsche
oneenigheid wel eens erg scherpe
kantjes slijpen. En zoo pas na
den nog niet geheel bijgelegden
twist over Opper-Silezië moet
dit voor de Entente cordiale ge
vaarlijk worden. Daar in Opper-
Silezië zorgen trouwens de Polen
er wel voor dat die twist niet al
te vlug wordt bijgelegd.
Bij de aankomst der Engel
sche troepen schijnen ze een
nieuwen aanval begonnen te zijn,
als wilde ze Frankrijk voor de
besliste keuze zetten tusschen
zijn nieuwe vrinden en zijn oude,
de Engelsche. Het kan wel eens
blijken, dat deze poging om den
toestand te forceeren hun slecht
bekomt. De Franschen zullen
de Engelschen nog niet gemak
kelijk loslaten. Het Duitsche ge
vaar houdt hen daarvan terug.
En de Engelschen hebben mo
menteel overal zooveel zorgen
aan hun hoofd, dat zij hen gaar
ne halverwege tegemoet zullen
komen.
De Duitschers zijn de zorgen,
hun door het ultimatum berok
kend, nu, voorloopig althans, te
boven. Voorloopig? De rede zoo
wel van de nieuwen rijkskanselier
als van de nieuwe minister
Bothenau, hield feitelijk niet an
ders in dan: „we zullen ons best
doen". Maar de Duitschers heb
ben tenminste hun nieuwe regee
ring. En de Entente schijnt tevre
den. Ook voorloopig!
De „Times"-correspondent te
Washington zet in zijn blad de
moeilijkheden uiteen, welke op
het oogeiiblik verbonden zijn
aan een resolutie betreffende de
afkondiging van den vredes
toestand met Duitschland.
Heden zijn in hef Huis van
Afgevaardigden de debatten over
een dergelijke resolutie aan
gevangen en ook zal dan onge
twijfeld iets omtrent de onzeker
heid worden verklaard, welke
op het oogenblik boven de poli
tiek der VereenigdeStaten hangt.
Voor zoover het de uitsluitend
parlementaire zijde der kwestie
betreft, bestaat er nog steeds
verschil van gevoelen tusschen
den Senaat en het Huis van Af
gevaardigden over den vorm,
waarin de resolutie zal worden
opgesteld, en dit heeft de aan
neming er van op een wijze
vertraagd, welke de uitvoerende
macht blijkbaar niet mishaagt.
Als plausibele reden voor dit
dralen, werd in den beginne
aangevoerd, vervolgt de corres
pondent, dat men den delicaten
toestand van het schadeloos-
stellings-vraagstuk niet nog moei
lijker voor de geallieerden wilde
maken, door er een factor in te
brengen van een nog ongekende
kracht. Deze reden kan thans
niet meer gelden, en toch schijnt
de regeering nog geen haast te
hebben met hetgeen Harding bij
zijn verkiezingscampagne ver
klaarde, dat hij namelijk alles in
het werk zou stellen, om een
vredes-resolutie te doen aan
nemen, zoo snel mogelijk als
deze kon worden opgesteld en
bij het Congres ingediend. De
kwestie is echter, dat niemand
er tot heden toe in geslaagd is,
om een resolutie op te stellen,
welke aan de Vereenigde Staten
de voordeelen van de verdragen
van Versailles en St. Germain
zou verzekeren en tegelijk de
verantwoordelijkheid volgens de
ze verdragen van hen afschuift.
Hughes heeft in zijn bekende
Yap-nota de rechten en belangen
van de Vereenigde Staten op.
hun oorspronkelijke basis gelaten,
nl. op die van de inbezitneming
door de Vereenigde Staten als
overwinnaars in den oorlogdit
diende echter slechts als tijdelijk
redmiddel, het stelde slechts de
noodzakelijkheid uit, om deze
rechten door verdragen te be
vestigen. Thans is de regeering
er door bevoegde autoriteiten
voor gewaarschuwd, dat wanneer
de vredesolutie wordt aangeno
men in den vorm, welke hetzij
Na het vertrek van den ouden
Steffen liet zich Lucie bij den
rechter aandienen, wien zij al
haar wedervaren mededeelde.
De rechter ondervroeg haar en
wenschte op de hoogte te wor
den gebracht van alles wat
Voorgevallen was, van dat zij de
verpleging in den molen had op
zich genomen tot op het oogen
blik, dat zij in het krankzinni
gen-gesticht werd opgesloten.
Nadat hij de mededeeling tot
zijne groote verbazing vernomen
had, deelde hij haar mede, dat
hij in de onmogelijkheid was, de
stukken die zij hem toevertrouwd
had nog ter hand te kunnen
nemen, doch in de onaangename
verplichting verkeerde, die aan
de politie ter hand te moeten
stellen omdat hij nu wist, dat ze
door diefstal in haar bezit
waren. Hoe Lucie ook bad en
smeekte, de rechter liet zich niet
vermurwen, hij deelde haarmede,
dat ze den volgenden dag terug
in den Senaat, hetzij in het Huis
van Afgevaardigden gaarne
wordt gezien, deze een afzien
van belangrijke rechten met zich
mee zou brengen. Een dergelijke
resolutie zou wel een einde maken
aan den oorlogstoestand, doch
daarmee den vrede niet voltooien,
omdat dan de oorlog zonder
eenige verdere onderhandeling
voor Amerika geëindigd zou zijn,
en de vele kwesties, welke alsdan
onopgelost zouden overblijven,
in de toekomst een bron voor
eindelooze moeilijkheden zouden
blijven.
Intu38chen is het zoo goed als
zeker. Vervolgt de correspondent
dat op het een of andere niet
al te ver verwijderde tijdstip,
een resolutie in den een of an
deren vorm zal worden aange
nomen Dit zou twee mogelijk
heden voor Amerika laten, beide
met groote kans op moeilijkheden
en zelfs volgens de meening van
vele Amerikanen op gevaar.
De eerste zou zijn de ratificatie
van de verdragen van Versailles
en St. Germain met het over-
groole aantal reserve, welke de
Senaat zou eischen, en dit laat
ste zou deze verdragen dusdanig
wijzigen, dat er ongetwijfeld een
conferentie noodig zou zijn, om
de betrekkingen van Amerika
met zijn bondgenooten in den
oorlog te regelen.
De andere mogelijkheid zou
een onderhandeling zijn met de
vijanden over afzonderlijke ver
dragen. Dit zou hier niet alleen
om gevoelsredenen een heftig
verzet verwekken, doch het zou
zooveel en zulke moeilijke juri
dische en economische kwesties
met zich meebrengen, dat nieuwe
verdragen met Groot-Britannië,
Frankrijk, Italië, België en de
nieuwe Centraal-Europeesche
staten noodig zouden zijn.
Wat heel eenvoudig scheen,
toen het slechts een kwestie van
een verkiezingsparool was, wordt
thans buitengewoon moeilijk, nu
de verantwoordelijkheid om het
uit te voeren, aanvaard moet
worden.
kon komen en dan verder zou
vernemen, hoe het met hare
zaak stond.
Lucie vertrok en zocht een
hotel op, waar zij den nacht kon
doorbrengen. De afmattende reis,
de ontberingen die zij in het
krankzinnigengesticht had ver
duurd en de vrees, die zich door
de mededeeling des rechters van
haar had meester gemaakt, wond
haar zoo op, dat men verplicht
was een geneesheer te ontbie
den. Deze verklaarde, dat zij
door de koorts was aangetast en
trachtte haar door kalmecrende
middelen tot bedaren te bren
gen, hetgeen hem echter niet
mocht gelukken. Zij verviel in
een hevige ziekte, die haar aan
het ziekbed kluisterde.
De rechter was verbaasd dat
hij Lucie den volgenden dag
niet zag verschijnen en schreef
dit toe aan den angst, waarin
zij verkeerde, omdat zij zeker
meende, dat de politie reeds
van haar bedrog en diefstal op
de hoogte was.
(Wordt vervolgd.)
volle opsporingen mededeelen,
dat zij tijdens zijne overvaart
weder naar Duitschland was
teruggekeerd. Dat hij zijne
vergeefsche reis betreurde, laat
zich denken. Hij maakte zijn
oponthoud te New-York nu zoo
kort mogelijk. Na eene vor
stelijke belooning aan de firma
Pinkerton, vertrok hij met zijn
jongen dienstknecht per eerstvol
gende gelegenheid naar Duitsch
land
Bij de afvaart van het schip,
toen dit bijna het anker lichtte,
kwam nog eene reizigster aan,
die eveneens de overvaart wilde
medemaken. In deze herkende
men Lucie, die uit het krank
zinnigengesticht was gevlucht.
Zij had aan rechter Bernhardt
te Berlijn een telegram gezon
den om haar spoedig het geld
voor de overvaart te zenden,
w.. aan hij voldaan had. Zon
der ongeval kwamen de reizi
gers, na eene reis van 6 weker),
te Hambu'g aan, zonder dat zij
elkaar op het schip hadden
leeren kennen of ontmoet te
hebben. Lucie toch had den
ouden molenaar eenmaal gezien
op het schip, en om niet door
hem herkend te worden, had zij
zich zooveel mogelijk aan hun
oog onttrokken. Bij aankomst
te Hamburg, begaven zij zich
alle drie zoo spoedig mogelijk
naar Berlijn, waar zich Steffen
reeds den volgenden dag bij
rechter Bernhardt liet aandienen
en een lang onderhoud had. Hij
vernam daar den toestand zijner
aangelegenheden betreifende het
slot Rheinsburg en dat dit spoe
dig in zijn bezit zou komen.
Ook de plannen van den fabri
kant Weller werden hem mede
gedeeld, en hoe deze trachtte
een gedeelte van 't Reinsburger
gebied aan te koopen. De oude
Steffen verzocht den rechter al
het mogelijke te doen om dit te
verhinderen.