ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
~5iüiiSieüT"
mg
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
30e Jaargang
Woensdag 27 April 1921
Nummer 2618
De wederopbouw van
Frankrijk.
Ontmaskerd.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 75 cent
Elke regel meer 15 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
TNo,02T BRESKENS
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
:-: Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
De tekst der Duitsche nota
aan de Commissie van Herstel
luidt als volgt
„Duitschland verklaart zich
nogmaals en op de meest stellige
wijze bereid, met alle te zijner
beschikking staande middelen en
kracht mede t'e werken aan het
herstel en daarbij zooveel moge
lijk rekening te houden met de
afzonderlijke wenschen der be
trokken mogendheden.
Betreffende de wijze der ver
wezenlijking van den wederop
bouw veroorlooft de Duitsche
regeering zich, met handha
ving der sedert 1919 door haar
gedane voorstellen bij wijze
van samenvatting te wijzen op
de volgende mogelijkheden
1. Duitschland zou het her
stel van bepaalde steden, dorpen
of gehuchten of van bepaalde
samenhangende deelen van de
te hei stellen gebieden met over
neming van alle kosten, zelfs
kunnen regelen of wel door be
middeling van een internationaal
,Siedlung8unternehmen" overne
men. Duitschland wil er voor het
oogenblik van afzien, dit voor
stel nader toe te lichten, aan
gezien zijn grondgedachte tot
dusverre is afgestuit op bezwaren
der geallieerden.
11. Duitschland is voorst be
reid onafhankelijk van de sub I
voorgestelde regeling, zijn be
sluit, om alle voor het herstel
der verwoeste gebieden van
Noord-Frankrijk en België be-
noodigde materialen te verschaf
fen".
De nota brengt in verband
daarmede dan de prestatie in
herinnering, welke de Duitsche
vakvereenigingen hebben beslo
ten aan te bieden. Deze zijn
le. In de verwoeste gebieden
onmiddellijk en overeenkomstig
de nadere wenschen der geal
lieerde regeeringen, opruimings
arbeid te verrichten.
2. De steenbakkerijen in de
verwoeste gebieden te herstellen
en nieuwe aan te leggen, bene-
101)
Alhoewel het zuchten en smee-
ken van Lucie met den dag
grooter werd, kon zij toch niet
het minste medelijden bij de
wachteres opwekken.
De tooneelen die zij dagelijks
in het gezicht zag, had haar
als een steen gemaakt, dat voor
geen medelijden meer vatbaar
was.
Hoor eens, zeide zij eenmaal
tegen de wachteres, toen deze
de cel in orde bracht. Ik ben
rijk Zij had aan hare woorden
zooveel mogelijk een natuurlij
ken toon gegeven.
Ik heb mijn geld aan een
advocaat in Duitschland ter hand
gesteld, als gij een brief van mij
voor hem op de post wilt
'bezorgen, zoo zult gij daarvoor
«ene groote som geld bekomen.
vens kalk-, gips- en cementfa
brieken te bouwen en de benoo-
digde gereedschappen en bouw
materialen te leveren.
3e. Maatregelen te treffen, op
dat de in die gebieden niet voor
handen zijnde gereedschappen,
machines, enz. uit Duitschland
kunnen worden verschaft.
4e. Onmiddellijk te beginnen
met het bouwen van noodwo
ningen, minstens 25.000 houten
woningen.
5e. Voor deze huizen de meu
bels, kachels en keukengereed
schappen te leveren.
6e. Volgens de plannen en
onder controle der Fransche
autoriteiten mijn- en grondwerk
te verrichten.
De nota gaat dan als volgt
voort
„De Duitsche regeering is be
reid op de basis dezer voorstel
len in onderhandelingen te treden.
In overeenstemming met de vak
vereenigingen van Duitsche
bouwvakarbeiders, verzekert de
Duitsche regeering, dat de leden
dezer vakorganisaties bereid zijn,
aan den wederopbouw der ver
woeste gebieden mede te werken
door de levering van arbeids
kracht.
III. De Duitsche regeering
veiklaart zich bereid, onmiddel
lijk en in afwachting van een
verdere regeling, aan hen die
hunne verwoeste huizen en an
dere bezittingen willen herbouwd
zien, bekwame en betrouwbare
aannemersfirma's te noemen, met
wie zij de plannen en kosten
berekening kunnen bespreken.
Zij kunnen natuurlijk ook hun
nerzijds Duitsche firma's opge
ven, met welke zij zich in ver
binding willen stellen.
De Duitsche regeering is be
reid, alle kosten dezer herstel
lingswerkzaamheden, voor zoo
ver zij in papier-marken kunnen
worden betaald, op het bedrag
der schadeloosstelling te boeken,
terwijl zij de betaling der in
buitenlandsch geld gemaakte
kosten nader wenscht te regelen.
IV. In geval de geallieerde
regeeringen wenschen, dat de
medewerking der Duitsche re-
Help mij mijne vrijheid te ver
krijgen en ik maak u rijk. Voor
een meisje gelijk gij zijn duizend
pond twintigduizend Mark
toch reeds een groote som,
daarmede kunt gij toch zelf wel
iets beginnen!
Betsy schudde het hoofd, zon
der een woord te spreken. Zij
geloofde geen woord van de
mededeeling, die haar de zieke
deed en ook niet dat zij over
geld kon beschikken. Volgens de
ervaringen die zij had opgedaan
bezaten krankzinnigen niets meer
en niemand in de wereld zou op
het schrijven van hen acht geven,
nog minder zulke hooge som,
zooals zij zooeven genoemd had,
ter hand stellen.
De onderhandelingen tusschen
Lucie en de wachteres werden
in de Engelsche taal, die Lucie
machtig was, gevoerd.
In den grond hield Betsy alles
wat Lucie mededeelde voor in
gebeeldheid. De som die zij
geering aan den wederopbouw
in anderen, dan in den voorge
stelden vorm zal plaats vinden,
is de Duitsche regeering bereid,
elke, van geallieerde zijde ge
geven vingerwijzing ernstig en
nauwkeurig te onderzoeken.
De Duitsche regeering ver
zoekt den geallieerden regeerin
gen, de in verband met een en
ander noodige besprekingen over
de bijzonderheden der betrok
ken regeling, zoo spoedig moge
lijk te openen."
Uit het land dep roode
reactie.
II.
De schouwburgleider Stanis-
lawski verklaarde aan Holitscher:
„Het nieuwe proletarische pu
bliek komt evenmin in mijn
schouwburg, als de proletarische
dichters bruikbare stukken leve
ren. De kunst waadt, als het
particuliere en openbare leven,
door een poelDe kunstenaars
zijn niet alleen physiek maar ook
geestelijk uitgehongerd. „De
beeldende kunstenaars, de dich
ters, de musici, die ik in Rusland
sprak, lijden, haast nog sterker
dan onder hun materieelen onder
gang, onder de onmogelijkheid,
voeling te houden met de kunst
van het buitenland. Vreeselijk is
trouwens het lot der intellectu-
eelen in het algemeen. Holitscher
beschrijft een bezoek aan het
„huis der geleerden", waarin de
mannen der wetenschap een
plaats hebben gevonden. Het is
het dubbele paleis van twee
vroegere grootvorsten, maar vol
komen verwaarloosd, vervuild en
en vol viezen stank.
„Deur aan deur huizen hier de
grootste geleerden des lands. Is
dit een tehuis, een herberg tot
kort verblijf of een gevangenis?
Maar dat is dezelfde vraag, die
ik mij in deze maanden zoo vaak
heb gesteld, als ik iemand in
het Kremlin, in de stad, op het
land bezocht. Hier huizen ze
kamer aan kamer, biologen, me
dici, juristen. De kunstenaars en
dichters van Rusland, die ik in
de gelegenheid was te spreken,
haar had toegezegd, interesseer
de haar evenwel en had haar
geprikkeld. Betsy had er reeds
lang over nagedacht hare be
trekking in het gesticht te ver
laten, omdat zij ergeene toekomst
in zag en zich een zelfstandig
bestaan wilde zoeken zij had
zelfs plannen om te huwen en te
New-York een kosthuis te ope
nen, die hoop had zij reeds lang
gekoesterd, doch had weinig
hoop haar plan te kunnen ver
wezenlijken.
Zij hield het voor overbodig
over het voorstel, wat haar de
krankzinnige gedaan had, na te
denken. Waar zou de vrouw het
geld vandaan halen Zij moest
toegeven dat de kleeding, die
zij op den dag dat zij in het
gesticht kwam, droeg, zeer voor
naam en modern uitzag, doch
dat wilde niets zeggen, want
alles was haar toch op dien dag
ontnomen en achter slot gebracht,
dat zij ook van geld voorzien
waren ongelukkig. Velen gaven
luide uiting aan hun kommer en
toorn, anderen onderdrukten hun
gevoelens, maar hun oogen
vloeiden over van vertwijfeling".
Holitscher stelt de vraag,
waarom zijn de Russische intel-
lectueelen de stiefkinderen der
bolsjewiki: „Waarom hoort men
in het Kremlin van de „ver
vloekte" intellectueelen spreken".
En hij antwoordt: „De bolsje
wiki zijn een partij een soci
alistische partij is een secte".
En religeuze of politieke secten
leven in onderlingen haat. „Heden
zitten in de Russische gevan
genissen kadetten, mensjewiki en
sociaal-revolutionairen, die de
Russische revolutie maakten, de
zelfde mannen en vrouwen, die
door de Tsaristische regeering
werden vervolgd, opgesloten en
verbannen; ten deele zitten zij,
voor wie de revolutie voor kor
ten tijd de deuren opende, in
dezelfde cellen als vroeger". De
bolsjewiki zijn besloten de klasse
der intellectueelen eerder te ver
nietigen, dan er een vergelijk
mee te sluiten. Alleen voor één
kunstenaar, den zanger Sjaljapin,
maakt men een uitzondering.
Hij mag doen wat hij wilals
hij maar zingt.
Omtrent Petersburg zegt Ho
litscher „Er helpt geen ont
kennen, Petersburg is een ver
slagen stad, of beter gezegd, een
diep ingeslapene, die op ont
waken nog nauwelijks hoopt.
Den handel is de hals omge
draaid, hetgeen niet belet, dat
er een reusachtige sluikhandel
wordt gedreven en dat er zelfs
nog enkele winkels zijn. En in
een dezer winkels kocht Holit
scher zoo nu en dan een gebra
den kip voor 7500 roebels. „Deze
contrarevolutionaire daad, deed
ik niet zonder noodzaak. Wij
kregen in ons huis met de mooie
vertrekken, waarin we echter
duchtig kou leden, dag in dag
uit niet anders dan op turf ge
lijkend brood, heel weinig boter,
vieze stukjes suiker, en eenmaal
per dag een zeer dun groente
soepje, beuevens Kascha (gort)".
Waaruit de Kascha bestond,
was, kon zij niet aannemen, en
de juweelen waren aan haren
echtgenoot voor 2ijn vertrek
overhandigd.
Hier was zij zoo arm 'als de
geringste bedelares en het was
onnoodig de plannen die zij had
om te vluchten in de hand te
werken, en voor haar zelf te
gevaarlijk. Want als het plan
der aan haar toevertrouwde
patiënte mislukte, wachtte haar
een zeer strenge straf. Betsy
had reeds de gelegenheid gehad,
de gruwzaamheid dezer straf te
leeren kennen. Het was te be
grijpen, dat er tucht moest zijn
in zulk gesticht, waar zou het
anders naar toe gaan, als het
personeel geen vrees voor straf,
zelfs alleen voor plichtverzuim
had.
Plotseling deed een naam, die
zij voor de eerste maal, sedert
zij in het gesticht vertoefde, haar
hevig schrikken. Gelijk eene
rilling ging het haar door het
weet Holitscher niet te zeggen,
misschien wel uit boomschors.
Vleesch en aardappelen kreeg
men zelden, noch minder con
serven, visch of kaas. Reisde
men echter met commissarissen,
dan kreeg men altijd rijkelijk
mondvoorraad mede.
Betrekkelijk goed is, volgens
Holitscher, het lot der kinderen.
Voor de kinderen wordt door
de regeering gezorgd met alle
middelen. Er zijn kinderhuizen,
kindersanatoria, kinderkoloniën.
Maar ook voor de kinderen is
er toch nog niet genoeg, er ont
breken brandstof voor de scho
len en leermiddelen, en schoe
nen. Ja, wat niet
Ten slotte wijst Holitscher er
op, dat de bolsjewiki, die den
godsdienst wilden uitroeien, juist
den godsdienst aan kracht heb
ben doen winnen. Men wilde het
wondergeloof vernietigen en het
bloeit als nooit te voren.
En wat het huwelijk betreft:
Het is geworden „tot een klucht,
tot een scherts ik zou haast
willen zeggen, gelijk het geld.
Wie tijd en lust er toe heeft,
mannen en vrouwen, kan in een
week vier maal trouwen en drie
maal zich laten scheiden. De
week heeft zeven dagen
Voor de kinderen zorgt de staat,
die op zulk een wijze het gezin
heeft ontbonden."
Dit is waarschijnlijk wel de
gevaarlijkste strop, die de bol
sjewiki hebben gevlochten
de poging tot vernietiging van
het gezin en het gezinsleven.
En Holitscher boek het
boek van iemand, die uit de po
litiek der bolsjewiki de gods
dienst van het communisme hoopt
te zien voortkomen is zeker
wel een der meest treffende uit
eenzetting van de onhoudbaar
heid van het met ruw geweld
ingevoerde bolsjewistische sys
teem,... dat trouwens door de
macht der werkelijkheid reeds
begint af te brokkelen.
lichaam. In het koude uiterlijk
kwam eene merkbare verande
ring. De gelaatsuitdrukking, die
steeds koud en star was, werd
zachter en uit de oogen blikte
eene heldere straal, die verried,
dat in het hart der verpleegster
nog niet elk menschelijk gevoel
verdwenen was.
Hoe zeide u vroeg zij adem
loos. Het was alsof alle vroe
gere gewaarwordingen in een
maal in haar werden wakker
geschud. Hoe was de naam die
gij zooeven genoemd hebt.
Mijnheer Fred Weller I zeide
Lucie, zich tot algeheele rust en
kalmte dwingend, omdat zij wist,
dat zij alleen dan erop rekenen
kon, dat men hare mededeeling
niet voor krankzinnige taal zou
houden. De Amerikaansche inge
nieur Fred Weller was in den
Rothbachmolen gelogeerd ge
weest en had aldaar de ware
gravin van Rheinsburg leeren
kennen. (Wordt vervolgd.)
