ALGEMEEN NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
30e Jaargang
Woensdag 22 December 1920
Nummer 2583
Vóór Kerstmis.
Ontmaskerd
7)
Oproep tot de vrouwen.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 60 cent
Elke regel meer 12 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel.
Drukker-Uitgever
TNo.,020" BRESKENS p<$§ir°
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Het ie lang goed gegaan.
October en November zijn schit
terender geweest van zonneschijn
en heldere pracht dan de voor
bije zomermaanden. Het was
wel, of de natuur, stervende nog,
wou pralen met haar volste
schoonheid, of zij haar rijkste
heerlijkheid, voor haar scheiden,
nog voor ons wou uitstralen, dat
we een zalige herinnering zou
den wegsluiten in ons hart. Maar
het moest toch komen.
Als in het menschenleven ook
s de wet onverbiddelijk, dat na
den vollen opbloei van kracht
het verval en na de lichte dagen
van zon en helderheid de don
kerte komt. Het kan niet ander3
on het is goed ook, dat het niet
ïnders kan. Wij, wij die ouder
eworden zijn, weten het, dat
iet licht aan de donkerte haar
jlans en haar schoonheid ont-
ee it, maar ook en het is de
nitterste ervaring, die het ons
duidelijk gemaakt heeft dat
de donkerte noodig hebben,
jmdat ons oog niet altijd door
iet licht verdragen kan. Dat is
en troost en een grond van
moedig vertrouwen, wanneer de
lonkerte om ons is en wel alle
icht schijnt uitgedoofd.
Het wordt nooit uitgedoofd,
■ftlu, nu de donkere dagen ge
tomen zijn, weten we het ginds
tchter de dichte, grijze wolken-
agen, die tusschen ons en de
lemel geschoven zijn. En we
weten ook, dat het eens weer
al uitbreken in laaienden gloed,
lat alle wolken wegbranden en
ve den hsmsl weer zien in zijn
metteloos blauw en met de
leerlijkheid van zijn rijke be-
often. Dat wetend worden we
[eduldig.
We strekken niet onrustig de
landen uit naar het komende,
daar we aanvaarden ook het
leden als de noodzakelijkheid
in in zijn noodzakelijkheid wel-
icht als een andere schoonheid.
De donkere Decembermaand
eeft onze dagen doen krimpen.
Is soms, of ons bewustzijn zich
Ik sta heden hier voor u, zoo-
Is ik mij dat lang guwenscht
ad, als aanklager en wreker
ver mijn overleden kind.
De stem van den spreker
tokte in zijne keel. Zijn hoofd
onk op zijne borst en vast
mklemden zijne bruine harde
anden de kruk van zijnen stok,
aarop zij zich zijne zware
estalte stutte.
Het was alsof zijne krachten
lotseling uitgeput waren, als
ezweek hij onder den last van
ommer en verdriet, dien hij
oolang verdragen had.
Hij zweeg en eene onheime-
jke rust ontstond zij geleek
j de rust, die een storm voor
tgaat. Niets roerde zich in de
mgeving, alleen het fier ruischen
er bladeren op de boomen in
vernauwt, nu de wereld als af
gesloten lijkt voor onze spieden
de oogen. Maar dan, ons kee-
rend naar binnen toe, zien we
een andere wereld. De velden
liggen kaal en troosteloos. Langs
de wegen staan de ontbladerde
boomen als stomme veriatenen
onder lood-grijzen hemel, huive
rend, wann :er de winterwind
langs hen henen komt. Maar in
ons huis, ons dichte warme huis,
is een ander leven ontloken
Daar scharen we ons dicht bij
een rond den haard en 't is, of
ook onze harten dichter bijeen
komen. We zoeken elkaar meer
dan toen de zomer lokte.
Maar we zoeken ook meer
ons zeiven. Dat wil zeggen, we
zoeken in eigen binnenste naar
die diepste kern, die ons eigen
lijk wezen is. En het beste is,
wanneer die zelfinkeer ons ten
slotte weer brengt tot die ande
ren, die rondom ons zijn, wan
neer dit zoeken van ons zeiven
uitloopt in een zoeken van an
deren.
Wanneer de dagen het don
kerst zijn en soms heel de aar
de om ons ligt toegedekt met
een zachte, witte wade, als was
zij te slapen gelegd voor den
kouden wintertijd, dan ontsteken
we in onze kerken en aan onze
kerstboomen de blijde kerstlich
tjes als zoovele symbolen van
onze verwachting en ons ver
trouwen. Want uit deze donkerte,
dat weten we, zal het rijzen,
zooals altijd uit de duisterste
diepte het licht geboren wordt.
Het Kerstfeest is het feest der
geboorte. Van nu aan gaat het
weer opwaarts, totdat straks een
nieuwe zomer en een nieuw ge
luk ons in hun koesterende ar
men nemen. Maar die zomer
zal heerlijker «n het geluk inni
ger en grootscher zijn, naarmate
de donkerte dichter was en we
dieper zijn neergedaald in de
donkerste dalen. Ons zoeken
moet beteekenis gehad hebben.
Wanneer we in de donkerte
werkelijk ons zeiven hebben ge
vonden, dan zullen we in een
voller licht den nieuwen dag ge
nisten. Daarvoor dient de le-
het park, door dsn wind bswo-
gen, verbraken de stilte.
Met gsen enkel woord had
de graaf den molenaar onder
broken. Hij keek slechts met
onheilspellenden blik naar hem
toe, als zag hij in hem een
schrikkelijke spookgestalte.
Ook de gravin zat wezenloos
dsn ouden molenaar aan te sta
ren. Hare oogen verriedden den
angst, die haar innerlijk verteer
de, en de vrees der verschrik
kelijke onthullingen.
De oude graaf had zijne zelf-
beheersc'ning teiuggskregen.
Zwaar haalde hij adem, trad
eenige passen terug, kruiste de
armen over de borst en zeide:
Als gij niet krankzinnig zijt
wat ik haast als zeker moet
aannemen, of in een aanval van
koorts spreekt, zeide hij op kou
den toon, zoo beschuldigt gij
mijne familie van eene ongehoor
de misdaad. Zulke beschuldi
ging uit uwen mond laat mij
vensdonkerte. En die gedachte
immers is het, die ons met het
duisterste verzoent en ons moe
dig houdt en vol vertrouwen.
We moeten door de donkere
dagen voor Kerstmis heen om
tot het Kerstfeest, het feest der
geboorte, te komen, van waaruit
de omhooggaande lijn weer be
gint. Maar dat vinden van ons
zeiven moet immers ook een
vinden van anderen worden. We
moeten ons zelf zijn, we moeten
onze eigen peroonlijkheid tot
volle ontplooiing brengen, maar
alleen om die persoonlijkheid
weer aan anderen te kunnen
wegschenken, om uit die per
soonlijkheid de schatten te ha
len, waarmee we anderen geluk
kig kunnen maken.
Zoo alleen zullen we ook
het werkelijke geluk, het ware
licht kunnen vinden, dat de
zelfzuchtige niet zien kon. En
zoo alleen kan het leven zijn
ware beteekenis krijgen.
Het licht, het geluk, dat we
allen zoeken, dat is niet de
zelfzuchtigs tevredenheid. Zoo
lang we dat niet duidelijk be
grepen hebben, zullen we nooit
uit de donkerte komen. Het gaat
niet om het geven van aalmoe
zen, waartoe we in deze win
terdagen licht geneigd zijn, maar
om het weggeven van ons zei
ven. ,Hebt uw naasten lief als
u zeiven". Dit i9 het gebod, dat
Hij ons gegeven heeft, wiens
geboorte straks in het Kerst
feest herdacht wordt, als de ge
boorte van het licht der wereld.
Als u zeiven 1 Laten we ons
daarvan rekenschap geven, wan
neer we in deze dagen tot on3
zeiven inkeeren.
Men verzoekt ons opname van
het volgende
Vrouwen van Nederland, hebt
gij het heugelijk bericht gelezen,
dat een commissie uit de hoofd
besturen de Vrij-Liberale Partij,
den Economischen Bond en de
Liberale Unie tot overeenstem-
ming is gekomen over een be
ginselverklaring voor een nieuwe
koud 1 Ik heb toch tijdens het
proces genoegzaam ondervon
den, waartoe uw blinde haat u
voert 1 Het verwondert mij der
halve geensains, zulke waanzin
nige beschuldiging tegen mijne
familie uit uwen mond te hooren.
Ik zal echter op een ander punt
wijzen. Gij zegt, dat de vroe
gere geliefde van mijn kleinzoon,
slechts voor een tijd de rol van
gemalin van den jongen graaf
in de wereld speelt. Hoe komt
gij aan zulke waanzinnige ge
dachte
De molenaar schaterlachte andt r-
maal.
Niets eenvoudiger dan dat!
Zijne haatuitdrukkende blikken
vlamden zegevierend óp. Zij stal
de papieren mijner kleindochter,
die insgelijks in de kast lagen 1
Met behulp dezer stukken was
het haar licht mogelijk zich hier
in 't slot als Gerda Steffen, gra
vin van Rheinsburg, in te drin
gen.
staatkundige partij Hebt gij
die beginselverklaring bestudeerd
en u, evenals ik, verheugd, dat
punt 5 opleiding tot de gezins
taak verlangt en punt 6 de vol
ledige staatkundige burgerrech
telijke en economische gelijk
stelling van man en vrouw?
Ik weet, dat er velen zijn, die,
als ik, niet konden besluiten toe
te treden tot een der bestaande
partijen, èn omdat enkele van
deze of haar leiders vergrijsd
waren in de politiek, èn omdat
zij de versnippering betreurden
in de gematigde partijen en nog
steeds wachtten op een fusie,
om zich daarna aan te sluiten.
Een nieuwe partij met frisch
bloed kan thans tot stand komen,
als de vergaderingen, die de
betrokken partijen 15 Januari
a s. zullen houden, zich uitspre
ken voor de samenstelling en
als gelijktijdig vooral vele vrou
wen toetreden.
Zoolang wij niet tot een der
bedoelde partijen behooren, kun
nen wij geen invloed oefenen
op de stemming en door tot een
der partijen toe te treden, zijn
wij van te voren gebonden, als
de fusie niet tot stand komt.
Zou de fusie er niet komen,
dan zou een mooie gelegenheid
voor de vrijzinnigen en voor de
vrouw voor langen tijd verspeeld
zijn en wij zouden onszelf niet
geheel kunnen vriipleiten van
schuld. Hoe ons te redden uit
dezs impasse
Mij schijnt in dit geval het
beste middel, onze belangstelling
te toonen en onze liefde voor de
fusie, zonder dat wij onze onaf
hankelijkheid ten opzichte van
de andere afzonderlijke partijen
prijsgeven, het zenden van het
onderstaand adres aan elk der
op 15 Januari vergaderende par
tijen. Hoe meer adhaesiebetui-
gingen het adres telt, des te ster
ker kan onze invloed zijn I
Ieder, die dus instemt mef de
vorming van bedoelde staatkun
digs partij, waarin mannen en
vrouwen zullen samenwerken,
zende haar kaartje of handtee-
ning met adres in triplo aan mij
per adres de redactie van „De
Nieuwe Courant".
Bedenkt, dat een krachtige li
berale organisatie dringend noo
dig is, om ons land te bescher
men tegen de gevaren, die het
van rechts en v ;n de uiterste
linkerzijde bedreigen. De vrou
wen gaan bovendien een nieuw
tijdperk van achterstalling op
velerlei gebied tegemoet, als de
dogmatische rechterzijde zege
viert bij de verkiezingen. De
vrouwen van rechts zitten niet
stil, zij zijn reeds lang flink aan
het werk. Laat ons daartegen
over medehelpen aan den sterke
vrijzinnige partij, die muurvast
weerstand biedt aan de reactio
naire strooming van rechts en
het onstuiming geweld van ui
terst links.
Ieder, die gevoelt, welke ern
stige belangen in 1922 op het
spel staan, zorge, dat wij dan
klaar zijn en beginne met thans
kleur te bekennen.
Mocht men mogelijke redac
tiewijzingen in het adres wen-
schen, dan late men zich daar
door niet weerhouden van -Ret
betuigen zijner principieele in
stemming.
Het adres is voor redactie
wijziging vatbaar, het voornaam
ste is, dat de vrouwen, die voor
zich het kiesrecht hebben be
geerd, of die beseffen, dat het
kiesrecht haar den kiesplicht
oplegt, door een daad toonen,
dat zij zich haar verantwoorde
lijkheid bewust zijn.
Emmy J. B.,
Redactrice van de Nieuwe Crt".
Het Adres.
Wij vrijzinnige vrouwen, nog
('bij geen enkele politieke ver-
eeniging aangesloten, verklaren
ons bereid, ons bij een partij,
ontstaan uit de fusie van de
Vrij-Liberale Partij, den Econo
mischen Bond en de Liberalen
Unie aan te sluiten, indien deze
tot stand komt op de beginsel
verklaring, zooals deze is opge
maakt door een commissie uit
de hoofdbesturen van deze drie
partijen, onder voorwaarde dat
daarin ongewijzigd worden ge
handhaafd punt 5 en punt 6,
Nu ook kwam weer leven in
de gestalte der oude gravin.
Kaarsrecht zat zij eensklaps
op haren stoel, alle trekken van
haar aangezicht waren gespan
nen, bij 't hooren der woorden
van den molenaar.
De verpleegster stal de papieren?
De tong van den graaf was
plotseling zwaar geworden, hij
kon deze vraag nauwelijks ver
staanbaar voortbrengen. Doch
Steffen raadde den zin, en nijg-
de tot bevestiging met 't hoofd.
De doopschijn, de trouwakte
der ouders en alles wat tot de
kenning der gravin van Rheins
burg behoort Ook de gerech
telijke bevestiging als lid mijner
familie
Het scheen, dat zich een ver
schrikkelijke angst van den graaf
had meester gemaakt.
Alles heeft de vroegere ge
liefde van uw kleinzoon op den
dag nadat mij de beroerte ge
troffen had, ontstolen.
Wanneer was dat Ik meen
tijd dag uur, bedenk u goed.
De graaf was in eene koorts
achtige spanning geraakt. Ook
de gravin was zeer onrustig en
blikte in doodsangst van den
eenen der beide mannen naar
den anderen.
De molenaar bedacht zich
slechts een oogenblik en noemde
met heldere, duidelijke stem, dag
en uur van den diefstal.
De graaf sloeg de armen in
de lucht, als zocht hij ergens
steun, zijn adem ging zwaar,
wezenloos was zijn blik, dan
zonk hij met een doffen kreet,
neer op aen stoel, die in zijne
nabijheid stond. Met een angst
kreet stortte zich de gravin plot
seling op haren echtgenoot.
God, riep zij uit. Wat over
komt u? Wat is geschied?
De graaf steunde als een zwaar
verwonde, zijn aangezicht had
eene lijkkleur gekregen.
(Wordt vervdlog),