ALGEMEEN NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 30e Jaargang Woensdag 22 December 1920 Nummer 2583 Vóór Kerstmis. Ontmaskerd 7) Oproep tot de vrouwen. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 10 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 60 cent Elke regel meer 12 cent. Ingez. Meded. 30 ct. p. regel. Drukker-Uitgever TNo.,020" BRESKENS p<$§ir° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Het ie lang goed gegaan. October en November zijn schit terender geweest van zonneschijn en heldere pracht dan de voor bije zomermaanden. Het was wel, of de natuur, stervende nog, wou pralen met haar volste schoonheid, of zij haar rijkste heerlijkheid, voor haar scheiden, nog voor ons wou uitstralen, dat we een zalige herinnering zou den wegsluiten in ons hart. Maar het moest toch komen. Als in het menschenleven ook s de wet onverbiddelijk, dat na den vollen opbloei van kracht het verval en na de lichte dagen van zon en helderheid de don kerte komt. Het kan niet ander3 on het is goed ook, dat het niet ïnders kan. Wij, wij die ouder eworden zijn, weten het, dat iet licht aan de donkerte haar jlans en haar schoonheid ont- ee it, maar ook en het is de nitterste ervaring, die het ons duidelijk gemaakt heeft dat de donkerte noodig hebben, jmdat ons oog niet altijd door iet licht verdragen kan. Dat is en troost en een grond van moedig vertrouwen, wanneer de lonkerte om ons is en wel alle icht schijnt uitgedoofd. Het wordt nooit uitgedoofd, ■ftlu, nu de donkere dagen ge tomen zijn, weten we het ginds tchter de dichte, grijze wolken- agen, die tusschen ons en de lemel geschoven zijn. En we weten ook, dat het eens weer al uitbreken in laaienden gloed, lat alle wolken wegbranden en ve den hsmsl weer zien in zijn metteloos blauw en met de leerlijkheid van zijn rijke be- often. Dat wetend worden we [eduldig. We strekken niet onrustig de landen uit naar het komende, daar we aanvaarden ook het leden als de noodzakelijkheid in in zijn noodzakelijkheid wel- icht als een andere schoonheid. De donkere Decembermaand eeft onze dagen doen krimpen. Is soms, of ons bewustzijn zich Ik sta heden hier voor u, zoo- Is ik mij dat lang guwenscht ad, als aanklager en wreker ver mijn overleden kind. De stem van den spreker tokte in zijne keel. Zijn hoofd onk op zijne borst en vast mklemden zijne bruine harde anden de kruk van zijnen stok, aarop zij zich zijne zware estalte stutte. Het was alsof zijne krachten lotseling uitgeput waren, als ezweek hij onder den last van ommer en verdriet, dien hij oolang verdragen had. Hij zweeg en eene onheime- jke rust ontstond zij geleek j de rust, die een storm voor tgaat. Niets roerde zich in de mgeving, alleen het fier ruischen er bladeren op de boomen in vernauwt, nu de wereld als af gesloten lijkt voor onze spieden de oogen. Maar dan, ons kee- rend naar binnen toe, zien we een andere wereld. De velden liggen kaal en troosteloos. Langs de wegen staan de ontbladerde boomen als stomme veriatenen onder lood-grijzen hemel, huive rend, wann :er de winterwind langs hen henen komt. Maar in ons huis, ons dichte warme huis, is een ander leven ontloken Daar scharen we ons dicht bij een rond den haard en 't is, of ook onze harten dichter bijeen komen. We zoeken elkaar meer dan toen de zomer lokte. Maar we zoeken ook meer ons zeiven. Dat wil zeggen, we zoeken in eigen binnenste naar die diepste kern, die ons eigen lijk wezen is. En het beste is, wanneer die zelfinkeer ons ten slotte weer brengt tot die ande ren, die rondom ons zijn, wan neer dit zoeken van ons zeiven uitloopt in een zoeken van an deren. Wanneer de dagen het don kerst zijn en soms heel de aar de om ons ligt toegedekt met een zachte, witte wade, als was zij te slapen gelegd voor den kouden wintertijd, dan ontsteken we in onze kerken en aan onze kerstboomen de blijde kerstlich tjes als zoovele symbolen van onze verwachting en ons ver trouwen. Want uit deze donkerte, dat weten we, zal het rijzen, zooals altijd uit de duisterste diepte het licht geboren wordt. Het Kerstfeest is het feest der geboorte. Van nu aan gaat het weer opwaarts, totdat straks een nieuwe zomer en een nieuw ge luk ons in hun koesterende ar men nemen. Maar die zomer zal heerlijker «n het geluk inni ger en grootscher zijn, naarmate de donkerte dichter was en we dieper zijn neergedaald in de donkerste dalen. Ons zoeken moet beteekenis gehad hebben. Wanneer we in de donkerte werkelijk ons zeiven hebben ge vonden, dan zullen we in een voller licht den nieuwen dag ge nisten. Daarvoor dient de le- het park, door dsn wind bswo- gen, verbraken de stilte. Met gsen enkel woord had de graaf den molenaar onder broken. Hij keek slechts met onheilspellenden blik naar hem toe, als zag hij in hem een schrikkelijke spookgestalte. Ook de gravin zat wezenloos dsn ouden molenaar aan te sta ren. Hare oogen verriedden den angst, die haar innerlijk verteer de, en de vrees der verschrik kelijke onthullingen. De oude graaf had zijne zelf- beheersc'ning teiuggskregen. Zwaar haalde hij adem, trad eenige passen terug, kruiste de armen over de borst en zeide: Als gij niet krankzinnig zijt wat ik haast als zeker moet aannemen, of in een aanval van koorts spreekt, zeide hij op kou den toon, zoo beschuldigt gij mijne familie van eene ongehoor de misdaad. Zulke beschuldi ging uit uwen mond laat mij vensdonkerte. En die gedachte immers is het, die ons met het duisterste verzoent en ons moe dig houdt en vol vertrouwen. We moeten door de donkere dagen voor Kerstmis heen om tot het Kerstfeest, het feest der geboorte, te komen, van waaruit de omhooggaande lijn weer be gint. Maar dat vinden van ons zeiven moet immers ook een vinden van anderen worden. We moeten ons zelf zijn, we moeten onze eigen peroonlijkheid tot volle ontplooiing brengen, maar alleen om die persoonlijkheid weer aan anderen te kunnen wegschenken, om uit die per soonlijkheid de schatten te ha len, waarmee we anderen geluk kig kunnen maken. Zoo alleen zullen we ook het werkelijke geluk, het ware licht kunnen vinden, dat de zelfzuchtige niet zien kon. En zoo alleen kan het leven zijn ware beteekenis krijgen. Het licht, het geluk, dat we allen zoeken, dat is niet de zelfzuchtigs tevredenheid. Zoo lang we dat niet duidelijk be grepen hebben, zullen we nooit uit de donkerte komen. Het gaat niet om het geven van aalmoe zen, waartoe we in deze win terdagen licht geneigd zijn, maar om het weggeven van ons zei ven. ,Hebt uw naasten lief als u zeiven". Dit i9 het gebod, dat Hij ons gegeven heeft, wiens geboorte straks in het Kerst feest herdacht wordt, als de ge boorte van het licht der wereld. Als u zeiven 1 Laten we ons daarvan rekenschap geven, wan neer we in deze dagen tot on3 zeiven inkeeren. Men verzoekt ons opname van het volgende Vrouwen van Nederland, hebt gij het heugelijk bericht gelezen, dat een commissie uit de hoofd besturen de Vrij-Liberale Partij, den Economischen Bond en de Liberale Unie tot overeenstem- ming is gekomen over een be ginselverklaring voor een nieuwe koud 1 Ik heb toch tijdens het proces genoegzaam ondervon den, waartoe uw blinde haat u voert 1 Het verwondert mij der halve geensains, zulke waanzin nige beschuldiging tegen mijne familie uit uwen mond te hooren. Ik zal echter op een ander punt wijzen. Gij zegt, dat de vroe gere geliefde van mijn kleinzoon, slechts voor een tijd de rol van gemalin van den jongen graaf in de wereld speelt. Hoe komt gij aan zulke waanzinnige ge dachte De molenaar schaterlachte andt r- maal. Niets eenvoudiger dan dat! Zijne haatuitdrukkende blikken vlamden zegevierend óp. Zij stal de papieren mijner kleindochter, die insgelijks in de kast lagen 1 Met behulp dezer stukken was het haar licht mogelijk zich hier in 't slot als Gerda Steffen, gra vin van Rheinsburg, in te drin gen. staatkundige partij Hebt gij die beginselverklaring bestudeerd en u, evenals ik, verheugd, dat punt 5 opleiding tot de gezins taak verlangt en punt 6 de vol ledige staatkundige burgerrech telijke en economische gelijk stelling van man en vrouw? Ik weet, dat er velen zijn, die, als ik, niet konden besluiten toe te treden tot een der bestaande partijen, èn omdat enkele van deze of haar leiders vergrijsd waren in de politiek, èn omdat zij de versnippering betreurden in de gematigde partijen en nog steeds wachtten op een fusie, om zich daarna aan te sluiten. Een nieuwe partij met frisch bloed kan thans tot stand komen, als de vergaderingen, die de betrokken partijen 15 Januari a s. zullen houden, zich uitspre ken voor de samenstelling en als gelijktijdig vooral vele vrou wen toetreden. Zoolang wij niet tot een der bedoelde partijen behooren, kun nen wij geen invloed oefenen op de stemming en door tot een der partijen toe te treden, zijn wij van te voren gebonden, als de fusie niet tot stand komt. Zou de fusie er niet komen, dan zou een mooie gelegenheid voor de vrijzinnigen en voor de vrouw voor langen tijd verspeeld zijn en wij zouden onszelf niet geheel kunnen vriipleiten van schuld. Hoe ons te redden uit dezs impasse Mij schijnt in dit geval het beste middel, onze belangstelling te toonen en onze liefde voor de fusie, zonder dat wij onze onaf hankelijkheid ten opzichte van de andere afzonderlijke partijen prijsgeven, het zenden van het onderstaand adres aan elk der op 15 Januari vergaderende par tijen. Hoe meer adhaesiebetui- gingen het adres telt, des te ster ker kan onze invloed zijn I Ieder, die dus instemt mef de vorming van bedoelde staatkun digs partij, waarin mannen en vrouwen zullen samenwerken, zende haar kaartje of handtee- ning met adres in triplo aan mij per adres de redactie van „De Nieuwe Courant". Bedenkt, dat een krachtige li berale organisatie dringend noo dig is, om ons land te bescher men tegen de gevaren, die het van rechts en v ;n de uiterste linkerzijde bedreigen. De vrou wen gaan bovendien een nieuw tijdperk van achterstalling op velerlei gebied tegemoet, als de dogmatische rechterzijde zege viert bij de verkiezingen. De vrouwen van rechts zitten niet stil, zij zijn reeds lang flink aan het werk. Laat ons daartegen over medehelpen aan den sterke vrijzinnige partij, die muurvast weerstand biedt aan de reactio naire strooming van rechts en het onstuiming geweld van ui terst links. Ieder, die gevoelt, welke ern stige belangen in 1922 op het spel staan, zorge, dat wij dan klaar zijn en beginne met thans kleur te bekennen. Mocht men mogelijke redac tiewijzingen in het adres wen- schen, dan late men zich daar door niet weerhouden van -Ret betuigen zijner principieele in stemming. Het adres is voor redactie wijziging vatbaar, het voornaam ste is, dat de vrouwen, die voor zich het kiesrecht hebben be geerd, of die beseffen, dat het kiesrecht haar den kiesplicht oplegt, door een daad toonen, dat zij zich haar verantwoorde lijkheid bewust zijn. Emmy J. B., Redactrice van de Nieuwe Crt". Het Adres. Wij vrijzinnige vrouwen, nog ('bij geen enkele politieke ver- eeniging aangesloten, verklaren ons bereid, ons bij een partij, ontstaan uit de fusie van de Vrij-Liberale Partij, den Econo mischen Bond en de Liberalen Unie aan te sluiten, indien deze tot stand komt op de beginsel verklaring, zooals deze is opge maakt door een commissie uit de hoofdbesturen van deze drie partijen, onder voorwaarde dat daarin ongewijzigd worden ge handhaafd punt 5 en punt 6, Nu ook kwam weer leven in de gestalte der oude gravin. Kaarsrecht zat zij eensklaps op haren stoel, alle trekken van haar aangezicht waren gespan nen, bij 't hooren der woorden van den molenaar. De verpleegster stal de papieren? De tong van den graaf was plotseling zwaar geworden, hij kon deze vraag nauwelijks ver staanbaar voortbrengen. Doch Steffen raadde den zin, en nijg- de tot bevestiging met 't hoofd. De doopschijn, de trouwakte der ouders en alles wat tot de kenning der gravin van Rheins burg behoort Ook de gerech telijke bevestiging als lid mijner familie Het scheen, dat zich een ver schrikkelijke angst van den graaf had meester gemaakt. Alles heeft de vroegere ge liefde van uw kleinzoon op den dag nadat mij de beroerte ge troffen had, ontstolen. Wanneer was dat Ik meen tijd dag uur, bedenk u goed. De graaf was in eene koorts achtige spanning geraakt. Ook de gravin was zeer onrustig en blikte in doodsangst van den eenen der beide mannen naar den anderen. De molenaar bedacht zich slechts een oogenblik en noemde met heldere, duidelijke stem, dag en uur van den diefstal. De graaf sloeg de armen in de lucht, als zocht hij ergens steun, zijn adem ging zwaar, wezenloos was zijn blik, dan zonk hij met een doffen kreet, neer op aen stoel, die in zijne nabijheid stond. Met een angst kreet stortte zich de gravin plot seling op haren echtgenoot. God, riep zij uit. Wat over komt u? Wat is geschied? De graaf steunde als een zwaar verwonde, zijn aangezicht had eene lijkkleur gekregen. (Wordt vervdlog),

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1