ALGEMEEN NIEUWS-
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekelijksch Overzicht.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM-BLIEK
30e Jaargang Zaterdag 9 October 1920 Nummer 2562
Binnenland.
BRESKENSCHE COURAUT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 60 cent
Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
TNo,02°r BRESKENS p°7s$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Het is eigenlijk kwajongens-
werk eerst de boel aan stukken
te smijten en dan gaan probee-
ren het weer aan mekaar te
lijmen en de warhoop te ordenen.
Maar als het eenmaal aan stuk
ken ligt, dan zit er niets anders
op dan maar aan 't lijmen en
herstellen te gaan, hoe ondank
baar dat werk dan ook is. Daar
is nu de internationale finantiëele
conferentie te Brussel mee bezig.
De heeren hebben al begrepen,
dat het niet gemakkelijk gaat.
Dertig milliard zou er om te
beginnen noodig zijn om het in
eengezakte Europa weer op haar
beenen te zetten. Om te begin
nen nog maar. Een kleinig
heidje, wat Wij zouden er één
milliard van bij mekaar kunnen
brengen. Niet onaardig toch
voor onze ^nederigheid". De rest
moet dan in hoofdzaak van
Amerika komen. Aardig wel,
om daar Amerika mee te willen
opknappen, nadat wij bij ons
zelf de boel in 't honderd ge-
fooid hebben. Trouwens, Ameri-
a heeft ook meegedaan en 't
is dus niet meer dan billijk, dat
liet de zaak weer mee op de
been helpt. Maar het voelt er
niet veel voor. Er is een dui
delijke en sterke beweging merk
baar, die Amerika wil afhouden
van verdere bemoeienissen met
de Europeesche aaagelegen-
heden. Zij keert zich tegen
Wilson's politiek en tegen den
Volkenbond en heeft vooral in
de Republikeinsche partij haar
vertegenwoordiging. En het suc
ces, dat die partij de laatste
maanden bij de verkiezingen
heeft en dat haar waarschijnlijk
ook bij de presidentsverkiezing
wel niet verlaten zal, dankt zij
voor het grootste deel ongetwij
feld aan dezen Amerikaanschen
afkeer van een wereldpolitiek
als Wilson voorstond. Europa
zal er dus op hebben te rekenen,
dat zij de gebroken potten zelf
zal moeten herstellen, al zal dan
Amerika zich aan financiêele
JFlöILMTOH.
Ontmaskerd
47)
Dan verliet hij op een wenk
van den ouden graaf het ver
trek.
Eenige uren later waren de
zalen van het oude slot in eene
zee van licht herschapen. De
zachte geur der bloemen kwam
reeds bij het binnentreden der
vestibule de gasten streelen.
Lucie verscheen als eene vor
stin in het talrijke gezelschap,
nadat zij nog een half uur in
haar vertrek had doorgebracht.
Alhoewel zij kalm wilde blij
ven, kon zij toch hare opgewon
denheid niet onderdrukken. Want
zij wilde de belofte om haren
vader des nachts te bezoeken,
volbrengen.
Zij wist wat haar anders te
wachten stond 1 Zeker zou hij
haar den volgenden morgen in
hulpverleening wel nietheelemaal
onttrekken.
Het zijn vooral twee landen,
die de moeilijkheden scheppen
en wier herstel een noodzakelijke
voorwaarde is voor het herstel
van ons werelddeel. Maar deze
twee verkeeren in geheel ver
schillende posities. Duitschland
wil het wel weten, dat het er
slecht aan toe is en hulp behoeft.
Het is anderer egoïsme, dat dit
herstel voor een groot deel be
lemmert.
In Rusland daai entegen vinden
ze, dat de rest van de wereld
er slecht aan toe is en dat zij
zelf met den eenen voet al in
het paradijs staan. Dat wil zeg
gen het officieele Rusjand vindt
dat; overigens zijn er heel wat
van meening, dat er nog aardig
wat aan ontbreekt.
Het officieele Rusland is altijd
optimistisch geweest. Het was
het, toen er een tsaar op den
troon zat en het volk honger
leed of doodgeknuppeld werd en
het is het, nu het volk, althans
de volkscommissarissen op den
troon zitten. Mogelijk hebben
ze er gelijk. Alles hangt er
maar van af, van welken kant je
de boel bekijkt. En als de
Russen beweren, dat zij het juist
goed hebben en wij slecht, om
dat we nog onder druk van het
kapitalisme leven, welnou
Alles is betrekkelijk, nietwaar
Anders gezegd de een houdt van
de moeder, de ander van de
dochter.
Maar dit neemt niet weg, dat
de Russen van de Polen op hun
gezicht krijgen en dat in Zuid-
Rusland generaal Wrangel ge
vaarlijke vorderingen maakt.
En blijkbaar begrijpen de Rus
sen zelf ook wel, dat dat toch
niet heelemaal in den haak is,
want ze zijn al weer aan 't op
roeren als in de tijden, toen het
hun tegen de Duitschers zoo
slecht ging, omdat ze de vrede
willen en de Russische regeering
heeft een oproep gericht aan de
Fransche arbeiders om te ver
hinderen, dat Frankrijk steun aan
Wrangel verleent. Veel zullen
die er wel niet aan kunnen doen.
het slot komen lastig vallen, en
zoodoende alles verraden 1
Dat moest zij verhinderen
Zij was toch in het bezit van
een tooversleutel, waarmede zij
zich overal toegang kon ver-
schaffien.
Het geld Was met dat gouden
toovermiddel niet alles te berei
ken Ook Enders zou niet
ongevoelig tegen het bezit daar
van zijn. Zij wist, dat hij onder
den druk der armoede leed Dat
hij smachtte naar het bezit ervan.
Zij kon het hem thans ver
schaffen, en zoodoende hem het
stilzwijgen opleggen.
Een trioinpheerende lach kwam
op hare lippen. Zij droeg op
hare borst onder bloemen ver
borgen eene enveloppe bij zich'
die een klein vermogen aan
bankbiljetten inhield.
Lucie had reeds alles in het
werk gesteld om zooveel moge
lijk afgezonderd te blijven. Na
het souper gingen de dames en
Zij liggen tegenwoordig ook
voor een oortje thuis en hebben
in hun eigen land maar weinig
in te brengen en in Zuid-Rusland
nog minder.
Zoo bijster zijn ze trouwens
op de Russische broederschap
ook niet gesteld. Het te Orleans
gehouden cogres ven het Alge
meen Verbond van den Arbeid
heeft zich tegen aansluiting bij
de Derde Internationale van
Moskou aangesloten, hoewel een
vrij sterke minderheid voor aan
sluiting was. In Italië was het
juist andersom. De Italiaansche
arbeiders hebben den laatsten
tijd hun bolsjewistische neigin
gen zoo duidelijk in daden ge
toond, dat hun besluit om zich
bij Moskou aan te sluiten wel
niemand verwonderen zal. Blijk
baar zijn ze daarmee echter niet
tevreden en gaan door landerijen
te annexeeren en fabrieken te be
zetten. In Engeland, waar ze er
een beetje ordentelijker manie
ren op na houden behalve
dan in Ierl.nd, waar nu de
politie de Duitschers bij Leuven
imiteert in Engeland dreigen
de arbeiders nog maar niet met
een bezetting, maar met een
staking, wat eigenlijk een beetje
achterlijk klin'.t in dezen tijd.
De regeeging doet alle mogelijke
moeite deze mijnwerkersstaking
te vermijden en er schijnt ook
goede hoop op te zijn. Maar de
houding der arbeiders doet niet
temin vermoeden, dat de onte
vredenheid blijft en toch vroeg
of laat in een staking zal uit
breken.
Waarlijk de internationale con
ferentie te Brussel staat voor
een moeilijke taak en het is
geen wonder, dat Smut angtig
wordt voor de gevaren, die Eu
ropa bedreigen en ze voor Zuid-
Afrika wil vermijden. Maar of
hij daartoe den besten weg gaat
door onderwerping aan Engeland
te prediken, is een andere vraag.
De Hollandsche Afrikaners willen
er meerendeels niet van weten
en verlangen een Hollandsch
Zuid-Afrika. En de middenpartij,
die Smuts zich voorstelt, na de
mislukking van het hereenigings-
heeren in kleine gezelschappen,
graaf Egon, de echtgenoot van
Lucie, was in beslag genomen
door eene dame van een naburig
slot en zoo diep in gesprek, dat
hij weinig aandacht aan Lucie
schonk.
Van dit gunstige oogenblik
maakte zij gebruik om door een
nevengang weg te sluipen. Zij
ging spoedig op hare kamer,
sloeg een mantel om, die hare
kostbare kleeding geheel bedek
te, overtrok haar hoofd met een
kap en liep het park in.
Gelukkig ontmoette haar nie
mand van het dienstpersoneel.
Zij kwam ongezien in de smalle
laan, die haar in het bosch en
zoo naar de woning haars vaders
leidde.
Ilet was op dit oogenblik, daar
de dikke wolken verdwenen wa
ren, helder maanlicht.
Aan een kruisweg bleef zij een
oogenblik staan om adem te
scheppen, het haastige loopen
proces te Bloemfotein, waar de
Nationalisten op hun stuk bleven
staan, te vormen, zal dan ook
hoofdzakelijk uit Engelschen en
geheel verengelschte Afrikaners
komen te bestaan.
Een gewaarschuwd man
geldt voor twee.
Men verzoekt ons het volgende
mede te deelen
Een enkele opmerking naar
aanleiding van practijken, waar
toe de -Invaliditeitswet schijnt te
leiden. Dat argelooze werk
gevers ze ter harte nemen, op
dat ze zich voor geldelijke scha
de wachten en dat kortzichtige
arbeiders er leering uittrekken
en zichzelven en hun gezinnen
niet langer te kort doen.
Er zijn werkgevers, die gaarne
meewerken om de verzekering
hunner arbeiders te bevorderen,
doch die 't land hebben aan 't
plakken van zegels. En zij
verzuimen dan niet een gelegen
heid te zoeken om die bezigheid
te vermijden.
Zij besteden eenvoudig een of
ander landwerk aan voor een
bepaald bedrag en als een an
dere landbouwer zoo'n-werk voor
zooveel gulden laat doen, leg
gen zij er nog een paar gulden
bovenop, onder beding dat de
arbeiders dan zeiven de benoo-
digde zegels op hun rentekaart
plakken.
Een eerlijke verstandige ar
beider zal dit natuurlijk doen,
doch men zegt, dat er ook zijn,
die zich niet aan de afspraak
storen en het zegelgeld in den
zak houden.
Dit zijn van de zijde der ar
beiders zeer laakbare practijken,
want niet alleen dupeeren zij
zichzelven en de hunnen maar
óok de werkgevers, immers
dezen en hierop zij de na
druk gelegd blijven tiotsalle
afspraken met de werknemers
aansprakelijk voor de richtige
premiebetaling.
Zij, die werkgevers, zouden
desnoods wellicht buiten de Ra
den van Arbeid om, krachtens
had haar de lucht benomen. Tot
hiertoe had zij niets gezien, toch
meende zij te bemerken dat zij
door iemand bespied werd.
Als graaf Egon eens hare
vlucht bemerkt had en haar
gevolgd was
Schuw keek zij om zich heen.
Daar in de verte lag de Rot
bachmolen. Misschien streed op
dit oogenblik de oude molenaar,
dien zij bestolen had, met den
dood.
Lucie huiverde bij deze ge
dachte. Een gevoel als greep
haar eene ijzige hand vast, ging
door haar lichaam. Kwam daar
niet eene donkere; grijze gestalte
op haar af? Was het niet het
noodlot, dat den arm naar haar
uitstrekte, om de straffende ge
rechtigheid te doen ondergaan
Wezenlijk verscheen eene gestal
te op den donkeren achtergrond
van het bosch, en kwam lang
zaam, met schoone schreden als
moedeloos op Lucie toe. Doch
het burgerlijk recht, een vor
dering tegen de nalatige arbei
ders, kunnen instellen, doch dit
neemt niet weg, dat zij de
werkgevers aansprakelijk
blijven voor het betalen der
premies, welke desnoods per
dwangbevel van hen geïnd wor
den.
Als de boer dus een of andere
werkzaamheid aanbesteedt, hetzij
het delven van slooten, het wieden
van uien of andere veldvruchten,
het rooien, laden en lossen van
peeën, het rooien van boomen,
enz., laat hij dan met betrekking
tot de verzekering der arbeiders
met hen geen afspraakjes maken,
doch zelf voor het plakken der
zegels zorgen, op zijn minst zich
overtuigen, dat de zegels geplakt
worden. De werknemer moet
vóór of bij de loonbetaling zijn
rentekaart overleggen op straffe
van inhouding van het loon. De
werkgever is dus in dezen in 't
geheel niet aan de willekeur van
de verzekerden overgeleverd.
Bovendien, als een werknemer
het van zijn patroon ontvangen
zegelgeld opstrijkt en behoudt,
en tot overmaat van oneerlijk
heid op-reeft, dat hij „werkloos"
was over de weken, dat geen
zegels geplakt zijn, dan kan de
rechter hein wegens het geven
van onware inlichtingen nog
treffen.
Dit is evenwel te hopen, dat
ook de arbeider de oogen open
doet en gaat inzien, dat hij zijn
vrouw en kinderen en zichzelf
door zulke practijken niet weinig
benadeelt.
NAJAARSZITTING
PROV. STATEN.
Door Ged. Saten is de ope
ning van de tweede of najaars
zitting van de Prov. Staten, be
paald op Dinsdag 30 November,
des avonds 71/» uur en de daarop
volgende vergadering, waarin de
verslagen der afdeelingen be
treffende de ingediende voor
stellen zullen worden behandeld,
voort te zetten op Maandag 13
December, des namiddags 2 uur.
niets dreigends lag in de houding
dier gestalte.
Als gebroken kwam zij daar
.voorbij, het aangezicht bleek en
met tranen overstroomd. Juist
had zij nog eens het hoofd om
gewend, naar den Rotbachmolen,
en lang bleef zij staan, als kon
zij niet weg van dien aanblik.
Dan haalde zij haar zakdoek te
voorschijn en wierp een laatsten
afscheidsgroet naar de dierbare
plek, die zij verlaten ging. Het
was Gerda, op weg naar het
naaste station 1
Een bang gevoel vervulde
Lucie. Wie zou die jonge reizig
ster zijn, die nog zoo laat op
weg was De gedachte, dat
het de kleindochter van den
molenaar was, die hier eenzaam
in het bosch voortschreed, ging
door Lucie's lichaam als een
electrische stroom. De vrees, dat
haar bedrog nu ontdekt was,
benam haar alle beweging en
denkkracht, (Wordt vervolgt.)