ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Overzicht. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM-BLIEK 30e Jaargang Zaterdag 9 October 1920 Nummer 2562 Binnenland. BRESKENSCHE COURAUT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 10 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 60 cent Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever TNo,02°r BRESKENS p°7s$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Het is eigenlijk kwajongens- werk eerst de boel aan stukken te smijten en dan gaan probee- ren het weer aan mekaar te lijmen en de warhoop te ordenen. Maar als het eenmaal aan stuk ken ligt, dan zit er niets anders op dan maar aan 't lijmen en herstellen te gaan, hoe ondank baar dat werk dan ook is. Daar is nu de internationale finantiëele conferentie te Brussel mee bezig. De heeren hebben al begrepen, dat het niet gemakkelijk gaat. Dertig milliard zou er om te beginnen noodig zijn om het in eengezakte Europa weer op haar beenen te zetten. Om te begin nen nog maar. Een kleinig heidje, wat Wij zouden er één milliard van bij mekaar kunnen brengen. Niet onaardig toch voor onze ^nederigheid". De rest moet dan in hoofdzaak van Amerika komen. Aardig wel, om daar Amerika mee te willen opknappen, nadat wij bij ons zelf de boel in 't honderd ge- fooid hebben. Trouwens, Ameri- a heeft ook meegedaan en 't is dus niet meer dan billijk, dat liet de zaak weer mee op de been helpt. Maar het voelt er niet veel voor. Er is een dui delijke en sterke beweging merk baar, die Amerika wil afhouden van verdere bemoeienissen met de Europeesche aaagelegen- heden. Zij keert zich tegen Wilson's politiek en tegen den Volkenbond en heeft vooral in de Republikeinsche partij haar vertegenwoordiging. En het suc ces, dat die partij de laatste maanden bij de verkiezingen heeft en dat haar waarschijnlijk ook bij de presidentsverkiezing wel niet verlaten zal, dankt zij voor het grootste deel ongetwij feld aan dezen Amerikaanschen afkeer van een wereldpolitiek als Wilson voorstond. Europa zal er dus op hebben te rekenen, dat zij de gebroken potten zelf zal moeten herstellen, al zal dan Amerika zich aan financiêele JFlöILMTOH. Ontmaskerd 47) Dan verliet hij op een wenk van den ouden graaf het ver trek. Eenige uren later waren de zalen van het oude slot in eene zee van licht herschapen. De zachte geur der bloemen kwam reeds bij het binnentreden der vestibule de gasten streelen. Lucie verscheen als eene vor stin in het talrijke gezelschap, nadat zij nog een half uur in haar vertrek had doorgebracht. Alhoewel zij kalm wilde blij ven, kon zij toch hare opgewon denheid niet onderdrukken. Want zij wilde de belofte om haren vader des nachts te bezoeken, volbrengen. Zij wist wat haar anders te wachten stond 1 Zeker zou hij haar den volgenden morgen in hulpverleening wel nietheelemaal onttrekken. Het zijn vooral twee landen, die de moeilijkheden scheppen en wier herstel een noodzakelijke voorwaarde is voor het herstel van ons werelddeel. Maar deze twee verkeeren in geheel ver schillende posities. Duitschland wil het wel weten, dat het er slecht aan toe is en hulp behoeft. Het is anderer egoïsme, dat dit herstel voor een groot deel be lemmert. In Rusland daai entegen vinden ze, dat de rest van de wereld er slecht aan toe is en dat zij zelf met den eenen voet al in het paradijs staan. Dat wil zeg gen het officieele Rusjand vindt dat; overigens zijn er heel wat van meening, dat er nog aardig wat aan ontbreekt. Het officieele Rusland is altijd optimistisch geweest. Het was het, toen er een tsaar op den troon zat en het volk honger leed of doodgeknuppeld werd en het is het, nu het volk, althans de volkscommissarissen op den troon zitten. Mogelijk hebben ze er gelijk. Alles hangt er maar van af, van welken kant je de boel bekijkt. En als de Russen beweren, dat zij het juist goed hebben en wij slecht, om dat we nog onder druk van het kapitalisme leven, welnou Alles is betrekkelijk, nietwaar Anders gezegd de een houdt van de moeder, de ander van de dochter. Maar dit neemt niet weg, dat de Russen van de Polen op hun gezicht krijgen en dat in Zuid- Rusland generaal Wrangel ge vaarlijke vorderingen maakt. En blijkbaar begrijpen de Rus sen zelf ook wel, dat dat toch niet heelemaal in den haak is, want ze zijn al weer aan 't op roeren als in de tijden, toen het hun tegen de Duitschers zoo slecht ging, omdat ze de vrede willen en de Russische regeering heeft een oproep gericht aan de Fransche arbeiders om te ver hinderen, dat Frankrijk steun aan Wrangel verleent. Veel zullen die er wel niet aan kunnen doen. het slot komen lastig vallen, en zoodoende alles verraden 1 Dat moest zij verhinderen Zij was toch in het bezit van een tooversleutel, waarmede zij zich overal toegang kon ver- schaffien. Het geld Was met dat gouden toovermiddel niet alles te berei ken Ook Enders zou niet ongevoelig tegen het bezit daar van zijn. Zij wist, dat hij onder den druk der armoede leed Dat hij smachtte naar het bezit ervan. Zij kon het hem thans ver schaffen, en zoodoende hem het stilzwijgen opleggen. Een trioinpheerende lach kwam op hare lippen. Zij droeg op hare borst onder bloemen ver borgen eene enveloppe bij zich' die een klein vermogen aan bankbiljetten inhield. Lucie had reeds alles in het werk gesteld om zooveel moge lijk afgezonderd te blijven. Na het souper gingen de dames en Zij liggen tegenwoordig ook voor een oortje thuis en hebben in hun eigen land maar weinig in te brengen en in Zuid-Rusland nog minder. Zoo bijster zijn ze trouwens op de Russische broederschap ook niet gesteld. Het te Orleans gehouden cogres ven het Alge meen Verbond van den Arbeid heeft zich tegen aansluiting bij de Derde Internationale van Moskou aangesloten, hoewel een vrij sterke minderheid voor aan sluiting was. In Italië was het juist andersom. De Italiaansche arbeiders hebben den laatsten tijd hun bolsjewistische neigin gen zoo duidelijk in daden ge toond, dat hun besluit om zich bij Moskou aan te sluiten wel niemand verwonderen zal. Blijk baar zijn ze daarmee echter niet tevreden en gaan door landerijen te annexeeren en fabrieken te be zetten. In Engeland, waar ze er een beetje ordentelijker manie ren op na houden behalve dan in Ierl.nd, waar nu de politie de Duitschers bij Leuven imiteert in Engeland dreigen de arbeiders nog maar niet met een bezetting, maar met een staking, wat eigenlijk een beetje achterlijk klin'.t in dezen tijd. De regeeging doet alle mogelijke moeite deze mijnwerkersstaking te vermijden en er schijnt ook goede hoop op te zijn. Maar de houding der arbeiders doet niet temin vermoeden, dat de onte vredenheid blijft en toch vroeg of laat in een staking zal uit breken. Waarlijk de internationale con ferentie te Brussel staat voor een moeilijke taak en het is geen wonder, dat Smut angtig wordt voor de gevaren, die Eu ropa bedreigen en ze voor Zuid- Afrika wil vermijden. Maar of hij daartoe den besten weg gaat door onderwerping aan Engeland te prediken, is een andere vraag. De Hollandsche Afrikaners willen er meerendeels niet van weten en verlangen een Hollandsch Zuid-Afrika. En de middenpartij, die Smuts zich voorstelt, na de mislukking van het hereenigings- heeren in kleine gezelschappen, graaf Egon, de echtgenoot van Lucie, was in beslag genomen door eene dame van een naburig slot en zoo diep in gesprek, dat hij weinig aandacht aan Lucie schonk. Van dit gunstige oogenblik maakte zij gebruik om door een nevengang weg te sluipen. Zij ging spoedig op hare kamer, sloeg een mantel om, die hare kostbare kleeding geheel bedek te, overtrok haar hoofd met een kap en liep het park in. Gelukkig ontmoette haar nie mand van het dienstpersoneel. Zij kwam ongezien in de smalle laan, die haar in het bosch en zoo naar de woning haars vaders leidde. Ilet was op dit oogenblik, daar de dikke wolken verdwenen wa ren, helder maanlicht. Aan een kruisweg bleef zij een oogenblik staan om adem te scheppen, het haastige loopen proces te Bloemfotein, waar de Nationalisten op hun stuk bleven staan, te vormen, zal dan ook hoofdzakelijk uit Engelschen en geheel verengelschte Afrikaners komen te bestaan. Een gewaarschuwd man geldt voor twee. Men verzoekt ons het volgende mede te deelen Een enkele opmerking naar aanleiding van practijken, waar toe de -Invaliditeitswet schijnt te leiden. Dat argelooze werk gevers ze ter harte nemen, op dat ze zich voor geldelijke scha de wachten en dat kortzichtige arbeiders er leering uittrekken en zichzelven en hun gezinnen niet langer te kort doen. Er zijn werkgevers, die gaarne meewerken om de verzekering hunner arbeiders te bevorderen, doch die 't land hebben aan 't plakken van zegels. En zij verzuimen dan niet een gelegen heid te zoeken om die bezigheid te vermijden. Zij besteden eenvoudig een of ander landwerk aan voor een bepaald bedrag en als een an dere landbouwer zoo'n-werk voor zooveel gulden laat doen, leg gen zij er nog een paar gulden bovenop, onder beding dat de arbeiders dan zeiven de benoo- digde zegels op hun rentekaart plakken. Een eerlijke verstandige ar beider zal dit natuurlijk doen, doch men zegt, dat er ook zijn, die zich niet aan de afspraak storen en het zegelgeld in den zak houden. Dit zijn van de zijde der ar beiders zeer laakbare practijken, want niet alleen dupeeren zij zichzelven en de hunnen maar óok de werkgevers, immers dezen en hierop zij de na druk gelegd blijven tiotsalle afspraken met de werknemers aansprakelijk voor de richtige premiebetaling. Zij, die werkgevers, zouden desnoods wellicht buiten de Ra den van Arbeid om, krachtens had haar de lucht benomen. Tot hiertoe had zij niets gezien, toch meende zij te bemerken dat zij door iemand bespied werd. Als graaf Egon eens hare vlucht bemerkt had en haar gevolgd was Schuw keek zij om zich heen. Daar in de verte lag de Rot bachmolen. Misschien streed op dit oogenblik de oude molenaar, dien zij bestolen had, met den dood. Lucie huiverde bij deze ge dachte. Een gevoel als greep haar eene ijzige hand vast, ging door haar lichaam. Kwam daar niet eene donkere; grijze gestalte op haar af? Was het niet het noodlot, dat den arm naar haar uitstrekte, om de straffende ge rechtigheid te doen ondergaan Wezenlijk verscheen eene gestal te op den donkeren achtergrond van het bosch, en kwam lang zaam, met schoone schreden als moedeloos op Lucie toe. Doch het burgerlijk recht, een vor dering tegen de nalatige arbei ders, kunnen instellen, doch dit neemt niet weg, dat zij de werkgevers aansprakelijk blijven voor het betalen der premies, welke desnoods per dwangbevel van hen geïnd wor den. Als de boer dus een of andere werkzaamheid aanbesteedt, hetzij het delven van slooten, het wieden van uien of andere veldvruchten, het rooien, laden en lossen van peeën, het rooien van boomen, enz., laat hij dan met betrekking tot de verzekering der arbeiders met hen geen afspraakjes maken, doch zelf voor het plakken der zegels zorgen, op zijn minst zich overtuigen, dat de zegels geplakt worden. De werknemer moet vóór of bij de loonbetaling zijn rentekaart overleggen op straffe van inhouding van het loon. De werkgever is dus in dezen in 't geheel niet aan de willekeur van de verzekerden overgeleverd. Bovendien, als een werknemer het van zijn patroon ontvangen zegelgeld opstrijkt en behoudt, en tot overmaat van oneerlijk heid op-reeft, dat hij „werkloos" was over de weken, dat geen zegels geplakt zijn, dan kan de rechter hein wegens het geven van onware inlichtingen nog treffen. Dit is evenwel te hopen, dat ook de arbeider de oogen open doet en gaat inzien, dat hij zijn vrouw en kinderen en zichzelf door zulke practijken niet weinig benadeelt. NAJAARSZITTING PROV. STATEN. Door Ged. Saten is de ope ning van de tweede of najaars zitting van de Prov. Staten, be paald op Dinsdag 30 November, des avonds 71/» uur en de daarop volgende vergadering, waarin de verslagen der afdeelingen be treffende de ingediende voor stellen zullen worden behandeld, voort te zetten op Maandag 13 December, des namiddags 2 uur. niets dreigends lag in de houding dier gestalte. Als gebroken kwam zij daar .voorbij, het aangezicht bleek en met tranen overstroomd. Juist had zij nog eens het hoofd om gewend, naar den Rotbachmolen, en lang bleef zij staan, als kon zij niet weg van dien aanblik. Dan haalde zij haar zakdoek te voorschijn en wierp een laatsten afscheidsgroet naar de dierbare plek, die zij verlaten ging. Het was Gerda, op weg naar het naaste station 1 Een bang gevoel vervulde Lucie. Wie zou die jonge reizig ster zijn, die nog zoo laat op weg was De gedachte, dat het de kleindochter van den molenaar was, die hier eenzaam in het bosch voortschreed, ging door Lucie's lichaam als een electrische stroom. De vrees, dat haar bedrog nu ontdekt was, benam haar alle beweging en denkkracht, (Wordt vervolgt.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1