VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
29e Jaargang
Zaterdag 18 September 1920
Nummer 2556
BRH1CHT.
Ontmaskerd.
h
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 60 cent
Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
TNo,02T BRESKENS p,°7s$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
In den laatsten tijd is het
voorgekomen, dat onze lezers
in het Land van Cadzand de
Courant des avonds niet ont
vingen. Hierover ontvingen ij
klachten. Wij hebben hiernaar
een onderzoek ingesteld en ons
gebleken dat de Couranten,
welke om zes uur 's avonds
gepost werden niet met de tram
van 7-15 werden verzonden, niet
tegenstaande ze allen gesorteerd
waren.
De fout ligt dus aan het Post
kantoor alhier.
Ons is de toezegging gedaan,
dat zulks niet meer zal voor
komen.
De Uitgever.
Dat de vrede van Versailles
nu niet precies geworden was,
wat de rechtsbeginselen van
Wilson ervan zouden maken en
wat men ervan gehoopt en ver
wacht had, nou ja, dat moest ten
slotte ook de barste Duitscher-
vreter en meest kritieklooze
partijganger der Entente wel
toegeven. Maar men, Europa,
de wereld kreeg wat anders, dat
niettemin dezen vrede acceptabel
maakte. Men kreeg den Volken
bond. En deze Volkenbond
zou. Ja, wat zou hij niet alle
maal In elk geval zou het
resultaat een verkleinde hemel
op aarde worden. We hebben
er tot nu toe niet veel van ge
merkt, van dien hemel wel te
verstaan. Niettemin heeft de
Volkenbond zich verdienstelijk
gemaakt. Hij heeft den handel
in vrouwen tegengegaan en den
terugkeer van krijgsgevangenen
bevorderd en en de typhus
jbestreden, ennerapporten
(aangehoord, enne nou ja een
peeleboel gedaan, wat nuttig en
goed en redelijk was en waar
ten ander geen tijd voor had.
En al hadden we nu weliswaar
heel wat anders van hem ver-
Zijne oogen gingen onophou-
lelijk tusschen Enders en Lucie
leen en weer. Bijzonder de
aatste wilde hij kenbaar maken
ian den schrijver. Zijn stijve
Bond wilde hij tot spreken dwin-
gen en tusschen zijne half ge-
•pende lippen kwam een grollend
geluid, hetgeen Lucie sidderen
leed. Het klonk als het hulp
groep van een stervende.
Tegelijk echter voelde zij zich
;erust gesteld, het angstig Klop-
en van haar hart liet na.
Nu had zij de overtuiging, dat
van den zieke niets meer te
'«zen had 1 Alle hoop op
inezitig, op een wederkeer zijner
'achten was tevergeefs. Zoo-
iel meende zij als oude zieken-
?paster wel te ontdekken I
Van de tegenwoordige ver
wacht, al hadden we gemeend,
dat hij den loop der wereld
gebeurtenissen zou regelen, dat
hij als rechter en koning zou
zitten over alle volken in deze
nieuwe aera, waarin de volken
als broeders zouden zijn en de
koningen als dienaren, al had
den we
Maar een mensch verwacht
immeis altijd te veel, te veel
van het leven, te veel van de
menschen, te veel van zichzel-
ven. Ja zeker, van zichzelve
ook 1 En de teleurstelling, die
hij zich zelf doet ondergaan, is
misschien de bittt rste, die hij te
verwelken krijgt. Daar is de
teleurstelling, die de Volkenbond
ons berokkend heeft, niets bij.
Want die Volkenbond
Neen, het betaamt ons niet
kwaad van hem te spreken.
Want nietwaar, ten slotte is
ook de Volkenbond niet anders
als hij is, dat wil zeggen, ge
bonden aan eigen krachten, zijn
macht en' zijn werkzaamheid en
zijn wezen door die krachten
bepaald, en bepaald door zijn
eigen oorsprong en wijze van
ontstaan. En daarom
Die Volkenbond krijgt nu,
terwijl hij te Parijs vergadert,
een geschil te beslechten tus
schen Duitschland en België. Is
het wonder, dat wij allen al
vooruit weten, wat de beslissing
zal zijn en niettemin aldoor nog
hopen, dat we ons zullen ver
gissen Dat is niet om Duitsch
land of België, maar om onze
verwachtingen, om de hoop, die
langzaam is ineen geschrompeld,
maar zich nog aldoor tracht
staarde te houden.
De Volkenbond, orgaan van
de Entente, kan zichzelve niet
verloochenen. En het is alleen
omdat we hem zoo graag als
orgaan van de menschheid zou
den zien, dat we nog hopen.
Het is een geschil, waarbij we
ons bijna als geïnteresseerden
voelen. Want immers wij heb
ben ook eens zoo iets met België
aan de hand gehad, toen minister
Hijmans onze Limburgers trachte
te beweiken ter voorbereiding
van een verlangde volksstem-
pleegster had zij in 't geheel
niets te vreezen, want deze kende
haar niet.
Met een vriendelijken glimlach
naderde zij deze en zei op voor
namen toon
Wilt u er wel voor zorgen,
dat ik bij het ontmoeten van
mijn ouden grootvader, dien ik
vele maanden niet meer zag,
ongestoord blijf! Het zou mij
het liefst zijn, indien het dienst
personeel zich buitenshuis bezig
hield. U begrijpt dat ik mijnen
tegenwoordigen stand als gravin
van Rheinsburg niet meer met
hen kan ophouden, als vroeger.
De verpleegster knikte toe
stemmend, zij had begrepen,
dat de kleindochter van den
molenaar aan haar vroegere da
gen niet meer herinnerd wilde
worden.
Nadat zij zich overtuigd had,
dat het gemoed van den zieke,
die zich over het bezoek zeker
verheugen moest, geene nadeeli-
ming. En daarom gelooven we
niet zoo heel erg de Belgische
beweringen, dat de bevolking
van Eupen en Malinedy zich
volkomen vrii heeft kunnen uit
spreken en glimlachen we een
beetje, wanneer we lezen, dat
van de 30.000 stemgerechtigden,
die vrijwel allen Duitsch spre
ken en nooit tevoren hebben
laten merken, dat ze aansluiting
bij België zochten, nu plotseling
maar 272 voor Duitschland heb
ben gestemd. Het gaat maar
om een kleinigheid, gezien de
groote vraagstukken, die Europa
bezig houden, en het sop lijkt
de kool niet waard. Maar die
kool zijn niet de 30.000 stem
gerechtigden van Eupen en
Malmedy, maar is het groote
beginsel. Hier en daar, in Bo-
ven-Silezië, waar de Polen de
stemmingen voorbereiden en in
Karinthië, waar de Zuid-Slaven
het op soortgelijke wijze doen,
zijn menschen en volken bij de
uitspraak betrokken. En toch
gaat het ook hier niet om, is
het dit niet, wat aan de uitspraak
van den Volkenbond haai be-
teekenis zal geven. Maar het is,
omdat deze uitspraak het teeken
zal zijn, of de Volkenbond toch
nog iets anders wil zijn dan een
orgaan van de Entente, die hem
schiep en nog een hooger belang
wil dienen dan het hare.
Het Duitsch-Belgische geschil
is niet het eenige, dat hem op
de proef zal stellen. Er is nog
iets als een geschil, waarbij de
Volkenbond zelf betrokken lijkt.
België en Frankrijk hebben hem
kennis gegeven, dat het tusschen
hen gesloten verdrag niet viel
onder de #bepalingen van het
artikel, dat alle regeeringen voor
schrijft, verdragen bij den Vol
kenbond te laten inschrijven. Zal
de Bond met deze Fransch-Bel-
gische kennisgeving genoegen
nemen En wanner hij het niet
doet
Tot nu toe zijn immers con
ferenties tusschen Millerand en
Giolotti en woorden van Lloyd
George machtiger dan alle ver
gaderingen van den Volkenbond.
Zij, deze conferenties en woor-
ge gevolgen voor hem zou ge
voelen, verliet zij ook het ver
trek.
Nu was het oogenblik voor
Lucie gekomen om haar komedie
spel ten einde te brengen.
Met de volkomenste geschikt
heid, waarin een volmaakte
tooneel8peelster haar niet had
kunnen overtreffen, wierp zij zich
aan de voeten van den molenaar
neder, kuste de slap af hangende
hand en stamelde allerlei woor
den, die hare vreugde moesten
uitdrukken over het wederzien
om hare stem eenigszins te ver
anderen gaf ze den schijn als
werd deze door aandoening
gestokt.
Doch de gelaatsuitdrukking van
den molenaar werd steeds vreese-
lijker, zijn aangezicht werd
blauwrood, de aderen op zijn
voorhoofd zwollen onnatuurlijk
op en de oogen, die uit hare
kassen puilden, waren met bloed
doortrokken. Hij staarde op
den, regelen de wereldgebeur
tenissen. Of doen zij het toch
ook niet Het eenige, waarom
trent Giolotti en Millerand het
eens bleken te zijn, was de vrede
tusschen Polen en Rusland. En
toch hebben ze over die vrede
niets of maar een heel klein
beetje te zeggen, zoolang de
Russen zoo ongezeggelijk blij
ven en zich niet naar de En
tente-voogdij willen schikken.
De Italianen begrijpen dat be
ter dan de Franschen of zijn
tenminste beter bereid, dat ook
in hun daden en houding te er
kennen. De Engelschen staan
tusschen hen in en blijven wei
felen. Oogenblikkelijk schijnt
Lloyd George weer geneigd de
Russische deputatie, die nog al
tijd te Londen wacht, naar huis
te sturen. Blijkbaar is de invloed
van de bolsjewistische nederlaag
nog steeds sterker dan die van
de Engelsche arbeiderspartij, of
schoon de toestand in de mijn
wereld wel in staat moet zijn
de regeering voorzichtigheid te
betrachten. Daarin staan trouwens
de Italiaansche en Engelsche re
geering op 't oogenblik gelijk,
dat ze met de arbeiders reke
ning moeten houden. En dat zal
ook ongetwijfeld Giolotti te Aix
les Bains wel een beetje voor
zichtig gemaakt hebben ten op
zichte van Genève, die Millerand
blijkbaar het liefst zag afbesteld.
Ontsmetting van het Zaai
graan tegen Brandschade
en Strepenziekten.
Het is den Phytopathologi-
schen dienst zoowel door eigen
onderzoekingen als uit van ver
schillende zijden ontvangen be
richten gebleken, dat de bestrij
ding van de ziekten der granen,
welke met het zaaizaad worden
overgebracht, bij vele verbou
wers nog te wenschen overlaat.
Nog steeds zijn er een groot
aantal landbouwers, die nooit
hun tarwe of gerst ontsmetten.
Bovendien zijn velen van oordeel
dat, wanneer zij zoogenaamd
Lucie, als wilde hij door den
sluier haar gelaat zien.
Enders had den molenaar be
grepen.
Nu was hij zeker van zijne
zaak, en werd zoo verheugd, dat
hij nauwelijks zijne zinnen nog
meester was.
Met een vluggen greep pakte
hij, voor Lucie het verhinderen
kon, den sluier vast en de oude
molenaar zag het aangezicht
zijner vroegere verpleegster, de
dievegge, die hem bestolen had.
Hij herkende haar ondanks
alle aangebrachte verandering
op haar gelaat. De uitwerking
van dit herkennen bleef niet uit.
Zijn hoofd viel achterover, star
en stijf lag de oude man in zijn
leunstoel, zijn leven scheen ge
heel geweken te zijn. Enders
was doodelijk verschrikt, hij
beproefde terstond den molenaar
bij te brengen, door hem de
slapen met water te besprenke
len doch 't was te vergeefsch.
'nieuw" zaad aankoopen, een
ontsmetting achterwege kan wor
den gelaten. Men dient echter
niet te vergeten, dat zelfs bij
de strengste keuring te velde
het toch zeker goed mogelijk is,
dat een sporadisch voorkomen
van brand- of strepenziekte over
het hoofd wordt gezien. Waar
één brandaar of strepenzieke
plant in staat is een massa ge
zonde korrels te besmetten, be
loopt men dus steeds de kans,
dat de ziekte zich sterker zal
gaan openbaren, wanneer men
het zaad van zulke perceelen
afkomstig niet ontsmet.
Vele verbouwers zijn ook van
meening, dat een ontsmetting
van gerst wel achterwege kan
gelaten worden. Niet alleen ter
voorkoming van steenbrand, wel
ke soms in erge mate in de gerst
kan voorkomen, maar vooral ook
van strepenziekte, die meermalen
meer dan de helft van den oogst
kan doen verloren gaan, is het
echtei beslist noodzakelijk, dat
ook de gerst ontsmet wordt
Geen enkele kilo tarwe of gerst
moet uitgezaaid worden, zonder
vooraf ontsmet te zijn 1
Bij de uitvoering van de ont
smetting worden nog zeer vaak
fouten gemaakt, waardoor de
resultaten van de ontsmetting
gering, zoo niet nihil zijn. Het
werk wordt dikwijls overgelaten
aan onervaren arbeiders, met het
gevolg, dat öf de oplossing van
het kopervitriool niet goed wordt
genomen öf te kort wordt om
geschept, zoodat het graan niet
voldoende bevochtigd wordt.
Vaak wordt te veel van de
oplossing gebruikt, waardoor
ernstige beschadiging van de
kiemkracht kan optreden. De
ontsmetting moet daarom door
den verbouwer zelf onder zijn
onmiddelijk toezicht verricht
worden.
Om herbesmetting van het
ontsmette graan zooveel moge
lijk te voorkomen doet men het
best de ontsmetting uit te voe
ren op een plaats, waar geen
tarwe of gerst gedorst of opge
slagen geweest zijn. De kans is
n.l. zeer groot, dat zich op den
Intusschen had zich Lucie ook
van haar angst en ontzetting
hersteld en overzag wat gebeuren
ging. Zij riep op toornigen toon
tegen Enders
Wat durft gij te doen, gij
onbeschaamde 1
Enders nam haar echter bij
den arm en dwong haar zoo
hem in de oogen te zien.
Zij kreeg een gevoel als om
knelde eene slang haren arm,
toen zij de sterken druk der
vingeren van haarvadergevoelde.
Lucie, zeide hij, speel tegen
over mij geene komedie meer,
het is tevergeefschIk heb u
herkend, zoowel als de molenaar
uw ellendig bedrog ontdekt, dat
gij tegenover hem gepleegd hebt.
Beken het. Gij hebt de schuld
bekentenissen daar uit die kast
gestolen, en speelt thans gravin
van Rheinsburg, om hun de groo
te erfenis in handen te leveren
(Wordt vervolgt.)