VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 29e Jaargang Zaterdag 18 September 1920 Nummer 2556 BRH1CHT. Ontmaskerd. h BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 10 cent dispositiekosten. A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 60 cent Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever TNo,02T BRESKENS p,°7s$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur In den laatsten tijd is het voorgekomen, dat onze lezers in het Land van Cadzand de Courant des avonds niet ont vingen. Hierover ontvingen ij klachten. Wij hebben hiernaar een onderzoek ingesteld en ons gebleken dat de Couranten, welke om zes uur 's avonds gepost werden niet met de tram van 7-15 werden verzonden, niet tegenstaande ze allen gesorteerd waren. De fout ligt dus aan het Post kantoor alhier. Ons is de toezegging gedaan, dat zulks niet meer zal voor komen. De Uitgever. Dat de vrede van Versailles nu niet precies geworden was, wat de rechtsbeginselen van Wilson ervan zouden maken en wat men ervan gehoopt en ver wacht had, nou ja, dat moest ten slotte ook de barste Duitscher- vreter en meest kritieklooze partijganger der Entente wel toegeven. Maar men, Europa, de wereld kreeg wat anders, dat niettemin dezen vrede acceptabel maakte. Men kreeg den Volken bond. En deze Volkenbond zou. Ja, wat zou hij niet alle maal In elk geval zou het resultaat een verkleinde hemel op aarde worden. We hebben er tot nu toe niet veel van ge merkt, van dien hemel wel te verstaan. Niettemin heeft de Volkenbond zich verdienstelijk gemaakt. Hij heeft den handel in vrouwen tegengegaan en den terugkeer van krijgsgevangenen bevorderd en en de typhus jbestreden, ennerapporten (aangehoord, enne nou ja een peeleboel gedaan, wat nuttig en goed en redelijk was en waar ten ander geen tijd voor had. En al hadden we nu weliswaar heel wat anders van hem ver- Zijne oogen gingen onophou- lelijk tusschen Enders en Lucie leen en weer. Bijzonder de aatste wilde hij kenbaar maken ian den schrijver. Zijn stijve Bond wilde hij tot spreken dwin- gen en tusschen zijne half ge- •pende lippen kwam een grollend geluid, hetgeen Lucie sidderen leed. Het klonk als het hulp groep van een stervende. Tegelijk echter voelde zij zich ;erust gesteld, het angstig Klop- en van haar hart liet na. Nu had zij de overtuiging, dat van den zieke niets meer te '«zen had 1 Alle hoop op inezitig, op een wederkeer zijner 'achten was tevergeefs. Zoo- iel meende zij als oude zieken- ?paster wel te ontdekken I Van de tegenwoordige ver wacht, al hadden we gemeend, dat hij den loop der wereld gebeurtenissen zou regelen, dat hij als rechter en koning zou zitten over alle volken in deze nieuwe aera, waarin de volken als broeders zouden zijn en de koningen als dienaren, al had den we Maar een mensch verwacht immeis altijd te veel, te veel van het leven, te veel van de menschen, te veel van zichzel- ven. Ja zeker, van zichzelve ook 1 En de teleurstelling, die hij zich zelf doet ondergaan, is misschien de bittt rste, die hij te verwelken krijgt. Daar is de teleurstelling, die de Volkenbond ons berokkend heeft, niets bij. Want die Volkenbond Neen, het betaamt ons niet kwaad van hem te spreken. Want nietwaar, ten slotte is ook de Volkenbond niet anders als hij is, dat wil zeggen, ge bonden aan eigen krachten, zijn macht en' zijn werkzaamheid en zijn wezen door die krachten bepaald, en bepaald door zijn eigen oorsprong en wijze van ontstaan. En daarom Die Volkenbond krijgt nu, terwijl hij te Parijs vergadert, een geschil te beslechten tus schen Duitschland en België. Is het wonder, dat wij allen al vooruit weten, wat de beslissing zal zijn en niettemin aldoor nog hopen, dat we ons zullen ver gissen Dat is niet om Duitsch land of België, maar om onze verwachtingen, om de hoop, die langzaam is ineen geschrompeld, maar zich nog aldoor tracht staarde te houden. De Volkenbond, orgaan van de Entente, kan zichzelve niet verloochenen. En het is alleen omdat we hem zoo graag als orgaan van de menschheid zou den zien, dat we nog hopen. Het is een geschil, waarbij we ons bijna als geïnteresseerden voelen. Want immers wij heb ben ook eens zoo iets met België aan de hand gehad, toen minister Hijmans onze Limburgers trachte te beweiken ter voorbereiding van een verlangde volksstem- pleegster had zij in 't geheel niets te vreezen, want deze kende haar niet. Met een vriendelijken glimlach naderde zij deze en zei op voor namen toon Wilt u er wel voor zorgen, dat ik bij het ontmoeten van mijn ouden grootvader, dien ik vele maanden niet meer zag, ongestoord blijf! Het zou mij het liefst zijn, indien het dienst personeel zich buitenshuis bezig hield. U begrijpt dat ik mijnen tegenwoordigen stand als gravin van Rheinsburg niet meer met hen kan ophouden, als vroeger. De verpleegster knikte toe stemmend, zij had begrepen, dat de kleindochter van den molenaar aan haar vroegere da gen niet meer herinnerd wilde worden. Nadat zij zich overtuigd had, dat het gemoed van den zieke, die zich over het bezoek zeker verheugen moest, geene nadeeli- ming. En daarom gelooven we niet zoo heel erg de Belgische beweringen, dat de bevolking van Eupen en Malinedy zich volkomen vrii heeft kunnen uit spreken en glimlachen we een beetje, wanneer we lezen, dat van de 30.000 stemgerechtigden, die vrijwel allen Duitsch spre ken en nooit tevoren hebben laten merken, dat ze aansluiting bij België zochten, nu plotseling maar 272 voor Duitschland heb ben gestemd. Het gaat maar om een kleinigheid, gezien de groote vraagstukken, die Europa bezig houden, en het sop lijkt de kool niet waard. Maar die kool zijn niet de 30.000 stem gerechtigden van Eupen en Malmedy, maar is het groote beginsel. Hier en daar, in Bo- ven-Silezië, waar de Polen de stemmingen voorbereiden en in Karinthië, waar de Zuid-Slaven het op soortgelijke wijze doen, zijn menschen en volken bij de uitspraak betrokken. En toch gaat het ook hier niet om, is het dit niet, wat aan de uitspraak van den Volkenbond haai be- teekenis zal geven. Maar het is, omdat deze uitspraak het teeken zal zijn, of de Volkenbond toch nog iets anders wil zijn dan een orgaan van de Entente, die hem schiep en nog een hooger belang wil dienen dan het hare. Het Duitsch-Belgische geschil is niet het eenige, dat hem op de proef zal stellen. Er is nog iets als een geschil, waarbij de Volkenbond zelf betrokken lijkt. België en Frankrijk hebben hem kennis gegeven, dat het tusschen hen gesloten verdrag niet viel onder de #bepalingen van het artikel, dat alle regeeringen voor schrijft, verdragen bij den Vol kenbond te laten inschrijven. Zal de Bond met deze Fransch-Bel- gische kennisgeving genoegen nemen En wanner hij het niet doet Tot nu toe zijn immers con ferenties tusschen Millerand en Giolotti en woorden van Lloyd George machtiger dan alle ver gaderingen van den Volkenbond. Zij, deze conferenties en woor- ge gevolgen voor hem zou ge voelen, verliet zij ook het ver trek. Nu was het oogenblik voor Lucie gekomen om haar komedie spel ten einde te brengen. Met de volkomenste geschikt heid, waarin een volmaakte tooneel8peelster haar niet had kunnen overtreffen, wierp zij zich aan de voeten van den molenaar neder, kuste de slap af hangende hand en stamelde allerlei woor den, die hare vreugde moesten uitdrukken over het wederzien om hare stem eenigszins te ver anderen gaf ze den schijn als werd deze door aandoening gestokt. Doch de gelaatsuitdrukking van den molenaar werd steeds vreese- lijker, zijn aangezicht werd blauwrood, de aderen op zijn voorhoofd zwollen onnatuurlijk op en de oogen, die uit hare kassen puilden, waren met bloed doortrokken. Hij staarde op den, regelen de wereldgebeur tenissen. Of doen zij het toch ook niet Het eenige, waarom trent Giolotti en Millerand het eens bleken te zijn, was de vrede tusschen Polen en Rusland. En toch hebben ze over die vrede niets of maar een heel klein beetje te zeggen, zoolang de Russen zoo ongezeggelijk blij ven en zich niet naar de En tente-voogdij willen schikken. De Italianen begrijpen dat be ter dan de Franschen of zijn tenminste beter bereid, dat ook in hun daden en houding te er kennen. De Engelschen staan tusschen hen in en blijven wei felen. Oogenblikkelijk schijnt Lloyd George weer geneigd de Russische deputatie, die nog al tijd te Londen wacht, naar huis te sturen. Blijkbaar is de invloed van de bolsjewistische nederlaag nog steeds sterker dan die van de Engelsche arbeiderspartij, of schoon de toestand in de mijn wereld wel in staat moet zijn de regeering voorzichtigheid te betrachten. Daarin staan trouwens de Italiaansche en Engelsche re geering op 't oogenblik gelijk, dat ze met de arbeiders reke ning moeten houden. En dat zal ook ongetwijfeld Giolotti te Aix les Bains wel een beetje voor zichtig gemaakt hebben ten op zichte van Genève, die Millerand blijkbaar het liefst zag afbesteld. Ontsmetting van het Zaai graan tegen Brandschade en Strepenziekten. Het is den Phytopathologi- schen dienst zoowel door eigen onderzoekingen als uit van ver schillende zijden ontvangen be richten gebleken, dat de bestrij ding van de ziekten der granen, welke met het zaaizaad worden overgebracht, bij vele verbou wers nog te wenschen overlaat. Nog steeds zijn er een groot aantal landbouwers, die nooit hun tarwe of gerst ontsmetten. Bovendien zijn velen van oordeel dat, wanneer zij zoogenaamd Lucie, als wilde hij door den sluier haar gelaat zien. Enders had den molenaar be grepen. Nu was hij zeker van zijne zaak, en werd zoo verheugd, dat hij nauwelijks zijne zinnen nog meester was. Met een vluggen greep pakte hij, voor Lucie het verhinderen kon, den sluier vast en de oude molenaar zag het aangezicht zijner vroegere verpleegster, de dievegge, die hem bestolen had. Hij herkende haar ondanks alle aangebrachte verandering op haar gelaat. De uitwerking van dit herkennen bleef niet uit. Zijn hoofd viel achterover, star en stijf lag de oude man in zijn leunstoel, zijn leven scheen ge heel geweken te zijn. Enders was doodelijk verschrikt, hij beproefde terstond den molenaar bij te brengen, door hem de slapen met water te besprenke len doch 't was te vergeefsch. 'nieuw" zaad aankoopen, een ontsmetting achterwege kan wor den gelaten. Men dient echter niet te vergeten, dat zelfs bij de strengste keuring te velde het toch zeker goed mogelijk is, dat een sporadisch voorkomen van brand- of strepenziekte over het hoofd wordt gezien. Waar één brandaar of strepenzieke plant in staat is een massa ge zonde korrels te besmetten, be loopt men dus steeds de kans, dat de ziekte zich sterker zal gaan openbaren, wanneer men het zaad van zulke perceelen afkomstig niet ontsmet. Vele verbouwers zijn ook van meening, dat een ontsmetting van gerst wel achterwege kan gelaten worden. Niet alleen ter voorkoming van steenbrand, wel ke soms in erge mate in de gerst kan voorkomen, maar vooral ook van strepenziekte, die meermalen meer dan de helft van den oogst kan doen verloren gaan, is het echtei beslist noodzakelijk, dat ook de gerst ontsmet wordt Geen enkele kilo tarwe of gerst moet uitgezaaid worden, zonder vooraf ontsmet te zijn 1 Bij de uitvoering van de ont smetting worden nog zeer vaak fouten gemaakt, waardoor de resultaten van de ontsmetting gering, zoo niet nihil zijn. Het werk wordt dikwijls overgelaten aan onervaren arbeiders, met het gevolg, dat öf de oplossing van het kopervitriool niet goed wordt genomen öf te kort wordt om geschept, zoodat het graan niet voldoende bevochtigd wordt. Vaak wordt te veel van de oplossing gebruikt, waardoor ernstige beschadiging van de kiemkracht kan optreden. De ontsmetting moet daarom door den verbouwer zelf onder zijn onmiddelijk toezicht verricht worden. Om herbesmetting van het ontsmette graan zooveel moge lijk te voorkomen doet men het best de ontsmetting uit te voe ren op een plaats, waar geen tarwe of gerst gedorst of opge slagen geweest zijn. De kans is n.l. zeer groot, dat zich op den Intusschen had zich Lucie ook van haar angst en ontzetting hersteld en overzag wat gebeuren ging. Zij riep op toornigen toon tegen Enders Wat durft gij te doen, gij onbeschaamde 1 Enders nam haar echter bij den arm en dwong haar zoo hem in de oogen te zien. Zij kreeg een gevoel als om knelde eene slang haren arm, toen zij de sterken druk der vingeren van haarvadergevoelde. Lucie, zeide hij, speel tegen over mij geene komedie meer, het is tevergeefschIk heb u herkend, zoowel als de molenaar uw ellendig bedrog ontdekt, dat gij tegenover hem gepleegd hebt. Beken het. Gij hebt de schuld bekentenissen daar uit die kast gestolen, en speelt thans gravin van Rheinsburg, om hun de groo te erfenis in handen te leveren (Wordt vervolgt.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1