ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN Wekelijksch Omzicht, VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 29e Jaargang Zaterdag 28 Augustus 1920 Nummer 255q Ontmaskerd De Paardenfokkerij in Z.-Vlaanderen. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 10 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 60 cent Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever E. BOOM-BLIEK tno,02T BRESKENS PÏÏ%{1° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot u i t e r 1 ij k Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Men moet geen „hou" roepen voor men over de brug is. De bolsjewiki hebben het gedaan. Nou doen de Polen het. Op z'n beurt doen we het allemaal. Dat komt misschien omdat we nooit goed weten, waar de brug eigen lijk is en waar zij begint en waar zij ophoudt. De Russen meenden, dat het nog voor Warschau was en het was er achter, misschien wel een heel eind achter. De Po len gelooven, dat ze haar over zijn, nu ze de Russen verhinderd hebben hun hoofdstad te bezetten en hen een heel eind hebben teruggejaagd. Maar wie weet, misschien ligt ze wel te Moskou of nog verder. Want Rusland is een groot land met meer dan hon derd millioen menschen binnen zijn grenzen. Dat vergeten de Polen. En het gevaar is juist, dat ze dat vergeten. De Franschen, die den Polen werkelijk wel een fortuintje gunnen, waarschuwen lal. Zij vergeten, dat zij het zelf 'zijn, die Polen's imperialisme heb ben aangewakkerd en het tot een laaiend vuur hebben aange blazen, dat Europa's rust en vre de te verteren dreigt. Zoo gaat het veelal. Men kan "de geesten, die men zelf heeft opgeroepen, niet meer kwijt ra ken en wordt er zelf het slacht offer van. De Entente heeft het in haar geheel ook ondervonden. Om Duitsland te kunnen verslaan, hebben ze de liefde der massa's voor vrijheid en zelfregeering wakker geroepen. De ontwaakte zucht laat zich niet meer terug dringen. En tot in Azië en Afri ka eischen de volken het hun beloofde recht. In Egvpte heeft Engeland dien eisch al moeten inwilligen. De thans gesloten overeenkomst erkent de Egypti- ache onafhankelijkheid. In de praktijk is het weliswaar nog slechts een gedeeltelijke, maar de eerste stap is er. En het is naar een Fransch gezegde eigenlijk llleen de eerste stap, die moeite tost. 15) Op dit oogenblik was het, of lok de oude graaf een gevoel leving, alsof er een onzichtbaar nonster zich over het wapen 'an Rheinsburg uitstrekte, dat lijn geheel geslacht wilde ver- "etigen. Hij kon zich van zijn lermoeden geene verklaring ge nen, doch het stond hem voor len geest, dat iets naderde als nn zwaar onweder. Want was iet niet van den dag van het luwelijk of eene ongezonde at- nosfeer over het slot hing. Hij idemde bekommerd, een bang 'Oergevoel vervulde hem Eensklaps was het of Lucie ten vertwijfeld besluit genomen tad, of zij in alles haar onbe- Ichaamd optreden had terug kregen. Overwinnen of sterven had laar een onzichtbare geest naar Deinst daarom ook Engeland voor dien eersten stap in Ierland terug? Ierland is Egypte niet en een erkenning van lerland's on afhankelijkheid zou voor het Britsche rijk heel andere gevol gen kunnen hebben. Maar zal Engeland die erkenning en zijn gevolgen kunnen keeren De toestand in Ierland wordt steeds meer onhoudbaar. Sinn Fein blijft onverzoenlijk en wil blijkbaar van de beweging voor Dominion- zellbestuur niet weten. En hoe ten volle de Ieren bereid zijn voor hun strijd en hun vrijheid alles op te offeren blijkt nu weer uit de hongerstaking van den burgemeester van Cork, die te Londen gevangen zit Het is voor de Engelsche re geering een moeilijke zaak, want het gaat ten slotte om het voort bestaan van het Britsche rijk in zijn huidigen vorm. En het is te begrijpen, dat zij temidden van al deze moeilijke zaken zich met de Poolsche geen nieuwe narigheid op de hals wil halen. Die narigheid dreigt van twee kanten, van dien der eigen ar beiders die van geen oorlog te gen Rusland willen weten en van dien der onderworpen vol ken in Azië, waar de bolsjewis tische propaganda en bolsjewis tische tusschenkomst het Brit sche wereldrijk bedreigt. De Poolsche overwinning zou de oplossing hebben kunnen brengen, wanneer de Polen met het afweren van de nederlaag zich tevreden hadden willen stel len. Maar zij begeeren hun suc cessen in wat positievers om te zetten en stellen ten opzichte der gebieden, die in vroeger eeuwen aan Polen onderworpen waren, maar nooit Poolsch geweest zijn, eischen, die Rusland nooit zal inwilligen. Zoo zal waarschijnlijk de oor log voortduren en loopt Polen opnieuw de kans van een bolsje wistische overstrcoming, die zijn onafhankelijkheid zou wegvagen- Maar daarom blijft, waar Frank rijk Polen nooit aan zijn lot zal willen overlaten, altijd het ge- het scheen met donderende stem uit haar droombeeld doen ont waken. Zij zag in wat op het spel stond. Als zij weigerde den wil van den ouden graaf te volbrengen, dan zou men achter docht gaan krijgen, en dat mocht niet het minste, want daardoor zou zij het gewaagde optreden, waarvoor zij leven en vrijheid op het spel gezet had, verliezen. Zij begon in te zien, dat zij den leeuw in haar hol moest gaan tarten, dat zij naar den Rotbachmolen moest, zoodoende zou zij den ijzeren wil van den graaf volbrengen, en alle ver dachtheid opheffen. Nu zij een maal dat voornemen had opgevat, keerde ook plotseling het bloed in hare wangen terug. Het was of zij eensklaps herleefde. Mocht gebeuren wat wilde, zij moest de onaangename opdracht vol brengen. En om zich zelf ge rust te stellen, zeide zij z ch, dat het onmogelijk was, dat de vaar acuut van een Fransch-En- gelsche oneenigheid. Sommige Fransche bladen slaan nu al een toon aan, die zou doen veron derstellen, dat Frankrijk en En geland aan den vooravond van een oorlog stonden, alleen om dat de Engelschman Tower, die commissaris der geallieerden te Dantzig is, weigerde munitie voor Polen «oor te laten, en dreigen zijdelings met Fransche hulp aan de 400 millioen Britsche onder danen, die „knarsetanden onder het Engelsch bewind." Tegen dit gevaar mede heeft ongetwij feld Lloyd George te Lucern een verzekering trachten te slui ten. De Italianen zijn na den oorlog steeds afkeerig geweest van de felle imperialistische en oorlogszuchtige politiek van Frankrijken Giolotti is het zeker nog meer dan zijn voorgangers. Hij moet dus met Lloyd George gemakkelijk tot overeenstem- ming gekomen zijn, toen zij el kaar op het heerlijke, bij Lucern gelegen buitengoed van den Bel gischen koning ontmoetten. En deze overeenstemming kan wel licht Frankrijk en ook Polen tot nadenken brengen en de rust van Europa verzekeren. Slaagt zij daarin niet, dan zou het wel eens kunnen blijken, dat de over winning der Polen een grooter ramp voor Europa was dan een overwinning der bolsjewiki had kunnen zijn. Laten we echter hopen dat de Polen de brug zul len zien, wanneer ze die over zijn en op den juisten tijd ,hou" zullen roepen. Van het Stamboek voor het Nederlandsche Trekpaard ont vingen wij een mooi geïllustreer de brochure, waaruit wij, wat betreft ons gewest, het volgende ontleenen Zeeuwsche paarden worden met succes gefokt sedert on heugelijke tijden. Volgens som molenaar het volle bewustzijn bezat. Was zij maar eens in den molen, dan ook zou zij wel naar gelang der omstandigheden, weten op te treden. Met het dienstpersoneel zou zij wel klaar komen, daarvoor had zij niet de minste vrees, nu zij het gevaar eenmaal in de oogen zag. Als kleindochter van den molenaar en als werkelijke gravin van Rheinsburg, zou zij er wel zorg voor dragen, dat allen op een afstand zouden blijven. Zij had zelfs de stoutmoedig heid den ouden graaf lachend aan te zien. Nadat zij haar aan.vankelijk talmen op slinksche wijze had verklaard, ging zij nu met de grootste bereidwilligheid op zijn verzoek in. De graaf was dan ook gerust gesteld een enkele kon Lucie met hare koele zelfbeheersching echter niet meer bedriegen, dat was haar vader. Hij had de grootste zekerheid zijne dochter in de migen zouden de vroegere Zeeuwsche paarden een product zijn geweest van een vermen ging van Friesch met Vlaamsch bloed; op de Zeeuwsche eilan den zou dit meer met het Frie- sche, in Oostelijk Zeeuwsch- Vlaanderen meer met het oude Vlaamsche paard hebben plaats gehad. In de middeleeuwen hadden deze paarden een groote vermaardheid als ridderpaarden. Op vele oude gravures vindt men dan ook het Friesch-Vlaam sche paard als strijdros afge beeld de aanzienlijken der des tijds machtige stad Sluis reden veel paard en hield men den berijder van een Vlaamschen hengst voor deftig en rijk. Maar na grootheid kwam ver val. Doordien het Vlaamsche paard zoo'n uitmuntenden naam had als ridderpaard, werden vele beste paarden, vooral heng sten, uitgevoerd. Bijna alle lan den van Europa wilden deze schoone, edele en kloeke Vlaam sche ridderpaarden. Ook de herhaalde oorlogen deden de fokkerij geen goed. Van tijd tot tijd is getracht de fokkerij vooruit te helpen door het voor schrijven van allerlei maatrege len, maar alles was tevergeefs. Dat kan ons niet verwonderen bij de weinige kennis, welke in dien tijd omtrent de fokkerij bestond. De voorgeschreven maatregelen gaven ook geen groot denkbeeld van de paarden kennis der vroede vaderen. Een eerste eisch toch was, dat zij (de hengsten) een zwarte haar kleur, veel temperament hadden en „van zessen klaar" waren, dat is: met vier goede beenen en twee goede oogen. Nu, over het temperament viel niet te klagen allerlei kunst- en vlieg werk, zooals gember, peper en sterken drank werden gebruikt om het paar^l het noodige tem perament te verschaffen, als het voor de jury moest verschijnen. Eindelijk, in de tweede helft der vorige eeuw, toen in België met kracht en energie het paarden ras werd verbeterd, begon ook vrouw, die daar voor hem stond, te herkennen, en zou zij het hem doen liegen, dat zij Lucie was Doch niet hier 1 Niet op deze plaats Enders was slim genoeg in te zien, dat zij hem toch spoedig alles zou moeten be kennen. Met bescheiden stem zeide hij: Als de jieer graaf het goed vindt, ben ik genegen de ge nadige vrouw gravin naar den molen te vergezellen. De mole naar bedient zich steeds van mijne hand om hem te begelei den, als hij zelf iets schrijven wil ook meen ik, dat hij mij beter in alles verstaat dan iemand anders 1 Lucie was weder bleek ge worden, hare tanden groeven zich in hate onderlip. Onver schillig bracht zij haar gouden lorgnet aan de oogen en bezag den schrijver, met scherpen blik. Ah zoo, zeide zij met iets spotachtigs in hare uitdrukking, in Zeeland de paardenfokkerij weer wat te herleven. In de naburige Belgische provinciën Oost- en West-Vlaanderen werd het oude Vlaamsche paard snel verdrongen door het veel betere Brabantsche paard. Ook Oos telijk- en Westelijk Zeeuwsch- Vlaanderen ging het daarbij goed en werden veel Zeeuwsche merriën gedekt door de veel betere Belgische hengsten. Die uit de naburige Belgische ge meente Watervliet en die van den heer Nachtegaele waren in West. Z.-Vlaanderen beroemd. Bij de fokkers als wij ze tenminste zoo noemen mogen kwam meer liefde voor de paar- den-fokkerij. Evenwel open baarde die liefde zich in het begin slechts grootendeels voor zekere haarkleur. Zoo hadden de heeren Erasmus te Cadzand en Basting te Retranchement niet anders dan zwarte paarden, een landbouwer te Ijzendijke had Isabellen met een aalstreep; Brevet te Oostburg had bruin- bonten Bij de heeren De Bruijne- de Die te Sluis, Bonte en de Milliano te Sint Kruis zag men tegen het eind der negentiende eeuw nog meerdere bonte paar den, evenals in Walcheren en Noord-Beveland, doch thans zijn zij zoo goed als verdwenen. De Belgische hengsten Hanni bal, Hercules en Jan van den heer Nachtegaele waren alge meen gaarne gezien en hebben dan ook alle veel beste paarden voortgebracht. Neemt men daar bij nu in aanmerking, dat bij de weinige kennis der fokkers des tijds ook nog geen verplichte keuring bestond en dat voor het aanhouden van vrouwelijk fok- materiaal van overheidswege zoo goed als niets gedaan werd, dan moet men zich verwonderen, dat de paardenfokkerij nog zóó vooruitging. Lang zou dit even wel niet duren, want weldra kwamen de slechte boerenjaren, de jaren om 1880, en met de malaise op landbouwgebied ging de paardenfokkerij met reuzen schreden achteruit. De Zeeuw- het zijn geene uitdrukkingen van mijn grootvader op dat papier, en wees er met verachting op, doch het is iets, dat u goedvondt en hem alzoo gedwongen hebt met zijne verlamde hand, daarop te krabbelen Een donkere blos kwam op het gelaat van den schrijver. Een oogenblik perste hij de lip pen vast op elkander, als wilde hij zich zelf met geweld ver hinderen, dat uit te spreken, waartoe eene innerlijke stem hem dwong. Hoofdschuddend zeide hij dan Deze verdenking is ongegrond! Overigens kan de genadige gravin zich zelf van den geestes toestand haars grootvaders over tuigendeze woorden had hij met verheffing van stem en op scherpen toon uitgesproken, en naar willekeur en op ge- wenschte wijze op zijne beslis singen haar invloed uitoefenen. (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1