ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN De resultaten van Spa. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 29e Jaargang De Vacantiedagen. 9S&xllbt6H, Ontmaskerd E. BOOM-BLIEK Woensdag 21 Juli 1920 Nummer 2539 Gemeenteraad. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25 met 10 cent dispositiekosten. A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 60 cent Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Tijdelijk verhoogd met 20 pCt. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Met Juli komt voor velen eigen lijk de zomer pas in het land. Hij is er al lang, vroeg als hij gekomen is dit jaar. De heer lijke, warme dagen van Juni en einde Mei zijn tot één glinste rende krans van zomerschheid aaneengevlochten. Maar voor de meesten was dit toch alleen de voorbereiding van den tijd, waar op zij wachtten. Nu die gekomen is, trekken ze uit naar veld en bosch, naar het heerlijke, vrije, luchtige buiten, waarheen al heel den winter door hun verlangens gingen. Wij buitenmenschen be grepen dat zoo niet. Heel het jaar kennen we de ruimte om ons en de heerlijkheid van het natuurleven, dat ook in het bar ste van den winter nog zijn schoonheid en eigenaardige be koring heeft. Maar de stadsmen- schen zitten opgesloten in de huizenstraten en tusschen de be nauwende wanden hunner wo ningen. De sneeuw zien ze als vieze modder op het asfalt en de wazige misten in den herfst- schemer als nattige nevel, waar door vroeg al de electrische lampen lichten. Het ruischen van den regen kennen ze niet en als in het voorjaar Neen, in het voorjaar beginnen ze ook het buiten te ruiken in de uitbottende boomen van het stadspark en de bloesemende bloemen in hun vensterkozijn. Maar sterker, veel heviger nog worden ze dat voorjaar gewaar in de vreemde onrust van hun hart en in het groeiende ver langen, dat hen de Zondagen naar buiten drijft op fietstoch tjes en uitstapjes. Van dan af wachten ze op den zomertijd, op wat voor hen de zomertijd is, de maanden Juli en Augustus. Nu krijgen de scholen vacantie en de bureaux en krijgen de kantoormenschen hun vrije we ken. En langzaam aan begint de uittocht. Vroeger was dat een uitzon dering, waren er maar weinigen, die zich die weelde veroorloof den- en veroorloven konden. 24) Het is toch zeer goed merk baar, dat met het stijgen der jaren allerhande gebreken op treden 1 Zij wist, dat zij door dit ge zegde den fabrikant, die vreesde, oud te worden, onaangenaam was, doch zij kon zich zulke uitdrukkingen niet weerhouden, dit lag in hare natuur. Gij zijt eene Amerikaansche, zeide de fabrikant, zich tot Ger- da wendend. Hij deed of hij de woorden zijner gemalin niet hoorde, al hoewel hij ze goed verstaan had. Gerda gaf een bescheiden ant woord. Dat zij de kleindochter van den ouden molenaar was, verzweeg zij echter, om zich misschien niet te verraden. Haar Maar het gemakkelijker verkeer en de betere levensomstandighe den hebben verandering gebracht En niet alleen de rijken of meer- gegoeden, maar ook de gewone burgerman en gedeeltelijk ook de beter gestelde arbeider gaat voor korter of langer tijd met vacantie naar buiten. En zijn er, die van begin Juli tot begin Sep tember genieten kunnen. Ande ren moeten zich met een paar dagen tevreden stellen. En daar- tusschen in liggen velerlei nuan ces en schakeeringen, Het zijn niet alleen stadsmenschen. Ook van het platteland, uit de Hol- landsche stadjes en groote dor pen of vanuit het hooge Noor den, uit Friesland en Groningen, komen ze naar de Geldersche heuvelen met hun krans van bos- schen, en naar Twente en Zuid- Limburg of naar de blanke dui nen en schilderachtige dorpjes van ons Noordzeestrand. Er zijn er, die het weer verder gaan zoeken, nu na den oorlog de wereld weer geopend schijnt. Maar dat zijn er weinigen, voor al nu, nu het reizen nog zoo lastig is. De meesten zoeken het niet verder dan het Oosten of Zuiden van ons land, of het Noorden misschien, waar nu op de glinsterende Friesche meren als groote zeevogelstde jachten en boeiers scheren, hun witte zeilen ver uit boven het lage, groene land. Overal ziet men ze, tot in de kleinste dorpjes, de dadelijk herkenbare gasten uit de steden en vlakke streken van ons land. En men behoeft ze maar aan te zien om te weten, dat er van allerlei gading is en dat niet enkel meer de rijkeren hun zomer- uitstapje hebben. Die verschei denheid is een eigenaardig bewijs van de veranderde maatschap pelijke omstandigheden, waar door zoo'n vacantie buiten zoo veel meer binnen ieders bereik valt dan vroeger. Maar het teekent ook de vermeerderde lietde voor het buitenleven en daarnaast het steeds verder doordringen van het begrip, dat vacantie ook 'n levensbehoefte is. wensch was, dat men haar in het huis van den fabrikant, altijd voor eene Amerikaansche zou houden. Nu zij eenmaal zich van eene leugen bediend had, gelijk zij iret bitterh id bedacht kwam hel op eene misleiding meer of minder niet aan. De ooyen van den fabrikant rustten met welgevallen, op de lieve gestalte Een gevoel van meer waardigheid, een herinne ring als een schoonen droom, die lang uit zijne gedachten was gewischt, kwam in hem op 1 Gerda 1 hernam hij zuchtend, en zocht zich dan voor den geesi terug te roepen, waar hij dien naam reed» eenmaal ge hoord had Doch niets schoot hem te bin nen Hoe lang lag ook de droom zijner eerste liefde reeds achter hem. Sedert de schipbreuk en zijne lange ziekte, was hij veel vergeten, zijn geest was niet meer zoo helder. Bijzonder wa- Drukker-Uitgever TNO.,02T BRESKENS We leven tegenwoordig in een tijd, die zich bewust raakt van de noodzakelijkheid van beper king van den veelal te langen arbeidsduur. "Het verzet der arbeidende klasse en een beter inzicht in de waarde en praes- taties van het menschelijk ar beidsvermogen, hebben de werk dagen en de werkweken inge krompen. Deze inkrimping gaat in den laatsten tijd misschien wel eens wat erg ver en wat erg snel, omdat de wereldnood vermeerderde productie gebie dend eischt. Maar niemand zal toch terug willen naar de over matig lange werktijden van vroe ger, die toch ten slotte de in tensiteit van den verrichten arbeid verminderden en dus de voort brenging niet naar evenredigheid vooruitbrachten. Men begrijpt, dat de mensch geen machine is, maar een levende werkkracht, die niet alleen de rust van den slaap noodig heeft, maar ook ontzien en verstandig en voor zichtig gebruikt moet worden om intact te blijven. En in een tijd, waarin dit begrip helderder en vrijwel gemeen goed werd, moest van zelf het inzicht veld winnen, dat naast den dagelijkschen en wekelijkschen rusttijd nog een vacantietijd noodig is. De mensch, die voortdurend en ingespannen werkt, heeft be hoefte om er eens uit te zijn en in volslagen afwezigheid van allen arbeid en inspanning tot zich zelf te komen. Hij heeft ontspanning noodig, dat wil zeg gen, ontspaning in den meest letterlijken zin. Hij moet eens uit gespannen worden uit het gareel van zijn dagelijksche werkzaam heden en plichten en zich voelen als een paard in de weide, dat niets heeft te doen en zich om niets heeft te bekommeren dan om eten en drinken en slapen en kijken naar de zon en de wol ken en de mooie wereldwonde ren. Hij moet eens vrij zijn, vol komen vrij, om van den morgen tot den avond en van den nieu wen morgen tot den nieuwen avond te doen wat hem lust zon der eenige gedachte aan zijn ren het namen, die hij vroeger gekend had en die hij zich slecht kon herinneren. Het lieve gezicht van Gerda herinnerde hem toch een ander persoon hare oogen kwamen hem zoo bekend voor, als groet ten zij hem uit ver verleden tijd. Doch dit, meende hij, was eene onzinnige gedachte! Want miss Gerda Stellen was eene Amerikaansche, die volgens zijne gemalin de gewenschte gouver uante was voor zijn zoon. Als zij op de hoogte harer taak en zijne gemalin tevreden was, dan was alles in orde De zaak had verder voor hem geen be lang. Hij boog verstrooid te gen Gerda, kuste de hand zijner vrouw en riep tot den kleinen Willy Dag, wildzang 1 Dan ging hij weder naar zijn kantoor, waar hem dringende zaken wachtten. Gerda zag den fabrikant als in eendroombeeld voor haar haar verdwijnen. Was die ge- werk of zijn thuis. Daarom is het ook zoo goed zijn vacantie niet in zijn eigen huis en zijn eigen streek door te brengen, omdat men er dan nooit zoo ge heel uit is. En instinctief voelt ieder dat en trekt men, zoodra de zomervancantiedagen komen, de wereld in, weg van eigen huis en eigen dorp en stad, om te genieten van de heerlijke natuur. Millerand heeft in een inter view met persvertegenwoordigers zijn voldoening te kennen ge geven over de resultaten welke te Spa zijn bereikt. De gealli eerden toonden zich volkomen eensgezind tegenover de Duit- schers. Het komt mij voor, voegde Millerand er aan toe, dat de conferentie te Spa het begin van de volkomen uitvoe ring van de steenkolenbepalin- gen van het vredesverdrag beteekent. Niet alleen heeft de Duitsche regeering thans hare verplichting uitdrukkelijk onder teekend, maar ook zal er een commissie te Berlijn worden in gesteld, om de uitvoering van het verdrag te controleeren. Daarbij zullen wij, als op den 15 November geen 6 millioen ton steenkolen zijn geleverd, het Roergebied bezetten. Dezelfde sanctie voorziet in het geval, dat op 1 Oct. het Duitsche leger niet is teruggebracht tot een sterkte van 150.000 man. Wat verder de verdeeling der schadevergoeding betreft, sprak Millerand er in het bizonder zijn voldoening over uit, dat de 8% welke aan België beloofd waren, gehandhaafd waren. Frankrijk zou niet toegestemd hebben in een vermindering van dit aan deel. Millerand bracht ten slotte hul de aan de geallieerden en in het bijzonder aan den Italiaanschen minister Sforza, voor den goeden wil, die zij bij het oplóssen der verschillende kwesties hadden getoond. daante niet juist het beeld van haar vader, dat zij zich altijd zoo goed voor den geest had kunnen terugroepen. Doch was dat wel mogelijk De fabrikant noemde zich toch Alfred Weller en haar vader, was dat niet een graaf van Rheinsburg ge weest 1 In elk geval was het een volkomen gelijkenis. Alhoewel zij toen nog slechts een kind was, had zij zijn beeld toch te goed in hare gedachten geprent, om dit te kunnen vergeten. Na het vertrek van den fa brikant zette zij hare lessen voort in bijzijn van hare meesteres. Na afloop richtte deze de vraag tot haar, of zij ook een licht kleed bezat. „Wij zijn dezen 'avond bezoek te wachten. En daar gij kennis van muziek hebt, kondet gij^tijdens het souper eenige stukken op de piano voordragen. Uw avondeten zal u vooraf op uwe kamer worden opgediend". Millerand zal zich naar Ram- bouillet begeven, om Deschanel op de hoogte te brengen met hetgeen te Spa behandeld is. Hij zal Maandag den ministerraad presideeren en daarna een ver klaring in de Kamer afleggen. Graede. Maandagmorgen kwam de Raad onzer gemeente in voltallige zitting bijeen. Ook de heer J. B. Becu Sr had zijn zetel ingenomen. Na voorlezing der notulen, der vergadering van 11 Junij.l wel ke onveranderd worden vast gesteld, wordt mededeeling ge daan van de volgende ingekomen stukken. Een schrijven van de Kon. Ned. Automobielclub, meldende, dat een bedrag van 100 aan de gemeente zal worden gegeven, voor het wegnemen der hoek bij Stirler, met verzoek een foto te zenden van de vroegere toe stand en die van heden. De heer Risseeuw meende, dat genoemde club in de helft der kosten zou bijdragen, zijnde 200. De Voorzitter deelt mede, dat blijkens een circulaire dier club gevaarlijke bochten en scherpe hoeken weggeruimd konden wor den voor hun rekening, mits de betrokken gemeente minstens de helft der kosten bijdraagt. Eerst is een schrijven gekomen, mel dende dat geen tegemoetkoming werd gegeven, nu evenwel is, na een schrijven van den Voorzit ter de toezegging gekomen van 100. De Raad overtuigd zijnde, dat B. en W. alles in 't werk heb ben gesteld, om een tegemoet koming te krijgen, en deze nu hebben gehad, in den vorm van 100, meent met deze gift te vreden te moeten zijn. Van Ged. Staten is ingekomen goedkeuring kohier Hoofd. Om slag 1920. Van den Gem. Ontvanger is ingekomen de rekening over 1919, in ontvang op ƒ56754.38 Gerda voelde bij dit gezegde haar bloed naar het hoofd stij gen en haar aangezicht rood worden. Het was alsof haar hart ophield te kloppen. Op zulke vernedering was zij niet voor bereid geweest Eene giavin van Rheinsburg, wie men beval kamermuziek te maken gelijk eene dienst bode en dan alleen op hare kamer te moeten eten! Het was alsof het bloed van den ouden molenaar zich tegen zulke vernedering verzette. Zij zag het oude, doch beminde gezicht van haren grootvader, dat als het ware tot haar zeide: „Zoover is het met mijn klein kind, voor wie ik alles zcu op geofferd hebben, gekomen Zij voelde hoe brandende tranen aan hare oogleden ont vielen. Tranen van verdriet, van heimwee naar den Rotbachmo- len en den ouden molenaar. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1