ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
De resultaten van Spa.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
29e Jaargang
De Vacantiedagen.
9S&xllbt6H,
Ontmaskerd
E. BOOM-BLIEK
Woensdag 21 Juli 1920
Nummer 2539
Gemeenteraad.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.25
met 10 cent dispositiekosten.
A d v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 60 cent
Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement lager tarief
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Met Juli komt voor velen eigen
lijk de zomer pas in het land.
Hij is er al lang, vroeg als hij
gekomen is dit jaar. De heer
lijke, warme dagen van Juni en
einde Mei zijn tot één glinste
rende krans van zomerschheid
aaneengevlochten. Maar voor de
meesten was dit toch alleen de
voorbereiding van den tijd, waar
op zij wachtten. Nu die gekomen
is, trekken ze uit naar veld en
bosch, naar het heerlijke, vrije,
luchtige buiten, waarheen al heel
den winter door hun verlangens
gingen. Wij buitenmenschen be
grepen dat zoo niet. Heel het
jaar kennen we de ruimte om
ons en de heerlijkheid van het
natuurleven, dat ook in het bar
ste van den winter nog zijn
schoonheid en eigenaardige be
koring heeft. Maar de stadsmen-
schen zitten opgesloten in de
huizenstraten en tusschen de be
nauwende wanden hunner wo
ningen. De sneeuw zien ze als
vieze modder op het asfalt en
de wazige misten in den herfst-
schemer als nattige nevel, waar
door vroeg al de electrische
lampen lichten. Het ruischen
van den regen kennen ze niet
en als in het voorjaar
Neen, in het voorjaar beginnen
ze ook het buiten te ruiken in
de uitbottende boomen van het
stadspark en de bloesemende
bloemen in hun vensterkozijn.
Maar sterker, veel heviger nog
worden ze dat voorjaar gewaar
in de vreemde onrust van hun
hart en in het groeiende ver
langen, dat hen de Zondagen
naar buiten drijft op fietstoch
tjes en uitstapjes. Van dan af
wachten ze op den zomertijd, op
wat voor hen de zomertijd is,
de maanden Juli en Augustus.
Nu krijgen de scholen vacantie
en de bureaux en krijgen de
kantoormenschen hun vrije we
ken. En langzaam aan begint de
uittocht.
Vroeger was dat een uitzon
dering, waren er maar weinigen,
die zich die weelde veroorloof
den- en veroorloven konden.
24)
Het is toch zeer goed merk
baar, dat met het stijgen der
jaren allerhande gebreken op
treden 1
Zij wist, dat zij door dit ge
zegde den fabrikant, die vreesde,
oud te worden, onaangenaam
was, doch zij kon zich zulke
uitdrukkingen niet weerhouden,
dit lag in hare natuur.
Gij zijt eene Amerikaansche,
zeide de fabrikant, zich tot Ger-
da wendend.
Hij deed of hij de woorden
zijner gemalin niet hoorde, al
hoewel hij ze goed verstaan had.
Gerda gaf een bescheiden ant
woord. Dat zij de kleindochter
van den ouden molenaar was,
verzweeg zij echter, om zich
misschien niet te verraden. Haar
Maar het gemakkelijker verkeer
en de betere levensomstandighe
den hebben verandering gebracht
En niet alleen de rijken of meer-
gegoeden, maar ook de gewone
burgerman en gedeeltelijk ook
de beter gestelde arbeider gaat
voor korter of langer tijd met
vacantie naar buiten. En zijn er,
die van begin Juli tot begin Sep
tember genieten kunnen. Ande
ren moeten zich met een paar
dagen tevreden stellen. En daar-
tusschen in liggen velerlei nuan
ces en schakeeringen, Het zijn
niet alleen stadsmenschen. Ook
van het platteland, uit de Hol-
landsche stadjes en groote dor
pen of vanuit het hooge Noor
den, uit Friesland en Groningen,
komen ze naar de Geldersche
heuvelen met hun krans van bos-
schen, en naar Twente en Zuid-
Limburg of naar de blanke dui
nen en schilderachtige dorpjes
van ons Noordzeestrand. Er zijn
er, die het weer verder gaan
zoeken, nu na den oorlog de
wereld weer geopend schijnt.
Maar dat zijn er weinigen, voor
al nu, nu het reizen nog zoo
lastig is. De meesten zoeken het
niet verder dan het Oosten of
Zuiden van ons land, of het
Noorden misschien, waar nu op
de glinsterende Friesche meren
als groote zeevogelstde jachten en
boeiers scheren, hun witte zeilen
ver uit boven het lage, groene
land.
Overal ziet men ze, tot in de
kleinste dorpjes, de dadelijk
herkenbare gasten uit de steden
en vlakke streken van ons land.
En men behoeft ze maar aan te
zien om te weten, dat er van
allerlei gading is en dat niet
enkel meer de rijkeren hun zomer-
uitstapje hebben. Die verschei
denheid is een eigenaardig bewijs
van de veranderde maatschap
pelijke omstandigheden, waar
door zoo'n vacantie buiten zoo
veel meer binnen ieders bereik
valt dan vroeger. Maar het
teekent ook de vermeerderde
lietde voor het buitenleven en
daarnaast het steeds verder
doordringen van het begrip, dat
vacantie ook 'n levensbehoefte is.
wensch was, dat men haar in
het huis van den fabrikant, altijd
voor eene Amerikaansche zou
houden. Nu zij eenmaal zich
van eene leugen bediend had,
gelijk zij iret bitterh id bedacht
kwam hel op eene misleiding
meer of minder niet aan.
De ooyen van den fabrikant
rustten met welgevallen, op de
lieve gestalte Een gevoel van
meer waardigheid, een herinne
ring als een schoonen droom,
die lang uit zijne gedachten was
gewischt, kwam in hem op 1
Gerda 1 hernam hij zuchtend,
en zocht zich dan voor den
geesi terug te roepen, waar hij
dien naam reed» eenmaal ge
hoord had
Doch niets schoot hem te bin
nen Hoe lang lag ook de droom
zijner eerste liefde reeds achter
hem. Sedert de schipbreuk en
zijne lange ziekte, was hij veel
vergeten, zijn geest was niet
meer zoo helder. Bijzonder wa-
Drukker-Uitgever
TNO.,02T BRESKENS
We leven tegenwoordig in een
tijd, die zich bewust raakt van
de noodzakelijkheid van beper
king van den veelal te langen
arbeidsduur. "Het verzet der
arbeidende klasse en een beter
inzicht in de waarde en praes-
taties van het menschelijk ar
beidsvermogen, hebben de werk
dagen en de werkweken inge
krompen. Deze inkrimping gaat
in den laatsten tijd misschien
wel eens wat erg ver en wat
erg snel, omdat de wereldnood
vermeerderde productie gebie
dend eischt. Maar niemand zal
toch terug willen naar de over
matig lange werktijden van vroe
ger, die toch ten slotte de in
tensiteit van den verrichten arbeid
verminderden en dus de voort
brenging niet naar evenredigheid
vooruitbrachten. Men begrijpt,
dat de mensch geen machine is,
maar een levende werkkracht,
die niet alleen de rust van den
slaap noodig heeft, maar ook
ontzien en verstandig en voor
zichtig gebruikt moet worden om
intact te blijven. En in een tijd,
waarin dit begrip helderder en
vrijwel gemeen goed werd, moest
van zelf het inzicht veld winnen,
dat naast den dagelijkschen en
wekelijkschen rusttijd nog een
vacantietijd noodig is.
De mensch, die voortdurend
en ingespannen werkt, heeft be
hoefte om er eens uit te zijn en
in volslagen afwezigheid van
allen arbeid en inspanning tot
zich zelf te komen. Hij heeft
ontspanning noodig, dat wil zeg
gen, ontspaning in den meest
letterlijken zin. Hij moet eens uit
gespannen worden uit het gareel
van zijn dagelijksche werkzaam
heden en plichten en zich voelen
als een paard in de weide, dat
niets heeft te doen en zich om
niets heeft te bekommeren dan om
eten en drinken en slapen en
kijken naar de zon en de wol
ken en de mooie wereldwonde
ren. Hij moet eens vrij zijn, vol
komen vrij, om van den morgen
tot den avond en van den nieu
wen morgen tot den nieuwen
avond te doen wat hem lust zon
der eenige gedachte aan zijn
ren het namen, die hij vroeger
gekend had en die hij zich slecht
kon herinneren.
Het lieve gezicht van Gerda
herinnerde hem toch een ander
persoon hare oogen kwamen
hem zoo bekend voor, als groet
ten zij hem uit ver verleden tijd.
Doch dit, meende hij, was
eene onzinnige gedachte! Want
miss Gerda Stellen was eene
Amerikaansche, die volgens zijne
gemalin de gewenschte gouver
uante was voor zijn zoon. Als
zij op de hoogte harer taak en
zijne gemalin tevreden was, dan
was alles in orde De zaak
had verder voor hem geen be
lang. Hij boog verstrooid te
gen Gerda, kuste de hand zijner
vrouw en riep tot den kleinen
Willy Dag, wildzang 1 Dan ging
hij weder naar zijn kantoor, waar
hem dringende zaken wachtten.
Gerda zag den fabrikant als
in eendroombeeld voor haar
haar verdwijnen. Was die ge-
werk of zijn thuis. Daarom is
het ook zoo goed zijn vacantie
niet in zijn eigen huis en zijn
eigen streek door te brengen,
omdat men er dan nooit zoo ge
heel uit is. En instinctief voelt
ieder dat en trekt men, zoodra
de zomervancantiedagen komen,
de wereld in, weg van eigen
huis en eigen dorp en stad, om te
genieten van de heerlijke natuur.
Millerand heeft in een inter
view met persvertegenwoordigers
zijn voldoening te kennen ge
geven over de resultaten welke
te Spa zijn bereikt. De gealli
eerden toonden zich volkomen
eensgezind tegenover de Duit-
schers. Het komt mij voor,
voegde Millerand er aan toe,
dat de conferentie te Spa het
begin van de volkomen uitvoe
ring van de steenkolenbepalin-
gen van het vredesverdrag
beteekent. Niet alleen heeft de
Duitsche regeering thans hare
verplichting uitdrukkelijk onder
teekend, maar ook zal er een
commissie te Berlijn worden in
gesteld, om de uitvoering van
het verdrag te controleeren.
Daarbij zullen wij, als op den
15 November geen 6 millioen ton
steenkolen zijn geleverd, het
Roergebied bezetten. Dezelfde
sanctie voorziet in het geval, dat
op 1 Oct. het Duitsche leger niet
is teruggebracht tot een sterkte
van 150.000 man.
Wat verder de verdeeling der
schadevergoeding betreft, sprak
Millerand er in het bizonder zijn
voldoening over uit, dat de 8%
welke aan België beloofd waren,
gehandhaafd waren. Frankrijk
zou niet toegestemd hebben in
een vermindering van dit aan
deel.
Millerand bracht ten slotte hul
de aan de geallieerden en in het
bijzonder aan den Italiaanschen
minister Sforza, voor den goeden
wil, die zij bij het oplóssen der
verschillende kwesties hadden
getoond.
daante niet juist het beeld van
haar vader, dat zij zich altijd
zoo goed voor den geest had
kunnen terugroepen. Doch was
dat wel mogelijk De fabrikant
noemde zich toch Alfred Weller
en haar vader, was dat niet
een graaf van Rheinsburg ge
weest 1 In elk geval was het een
volkomen gelijkenis. Alhoewel
zij toen nog slechts een kind
was, had zij zijn beeld toch te
goed in hare gedachten geprent,
om dit te kunnen vergeten.
Na het vertrek van den fa
brikant zette zij hare lessen voort
in bijzijn van hare meesteres.
Na afloop richtte deze de vraag
tot haar, of zij ook een licht
kleed bezat. „Wij zijn dezen
'avond bezoek te wachten. En
daar gij kennis van muziek hebt,
kondet gij^tijdens het souper
eenige stukken op de piano
voordragen. Uw avondeten zal
u vooraf op uwe kamer worden
opgediend".
Millerand zal zich naar Ram-
bouillet begeven, om Deschanel
op de hoogte te brengen met
hetgeen te Spa behandeld is. Hij
zal Maandag den ministerraad
presideeren en daarna een ver
klaring in de Kamer afleggen.
Graede. Maandagmorgen
kwam de Raad onzer gemeente
in voltallige zitting bijeen. Ook
de heer J. B. Becu Sr had zijn
zetel ingenomen.
Na voorlezing der notulen, der
vergadering van 11 Junij.l wel
ke onveranderd worden vast
gesteld, wordt mededeeling ge
daan van de volgende ingekomen
stukken.
Een schrijven van de Kon.
Ned. Automobielclub, meldende,
dat een bedrag van 100 aan
de gemeente zal worden gegeven,
voor het wegnemen der hoek
bij Stirler, met verzoek een foto
te zenden van de vroegere toe
stand en die van heden.
De heer Risseeuw meende, dat
genoemde club in de helft der
kosten zou bijdragen, zijnde
200.
De Voorzitter deelt mede, dat
blijkens een circulaire dier club
gevaarlijke bochten en scherpe
hoeken weggeruimd konden wor
den voor hun rekening, mits de
betrokken gemeente minstens de
helft der kosten bijdraagt. Eerst
is een schrijven gekomen, mel
dende dat geen tegemoetkoming
werd gegeven, nu evenwel is, na
een schrijven van den Voorzit
ter de toezegging gekomen van
100.
De Raad overtuigd zijnde, dat
B. en W. alles in 't werk heb
ben gesteld, om een tegemoet
koming te krijgen, en deze nu
hebben gehad, in den vorm van
100, meent met deze gift te
vreden te moeten zijn.
Van Ged. Staten is ingekomen
goedkeuring kohier Hoofd. Om
slag 1920.
Van den Gem. Ontvanger is
ingekomen de rekening over
1919, in ontvang op ƒ56754.38
Gerda voelde bij dit gezegde
haar bloed naar het hoofd stij
gen en haar aangezicht rood
worden. Het was alsof haar hart
ophield te kloppen. Op zulke
vernedering was zij niet voor
bereid geweest
Eene giavin van Rheinsburg,
wie men beval kamermuziek te
maken gelijk eene dienst
bode en dan alleen op hare
kamer te moeten eten!
Het was alsof het bloed van
den ouden molenaar zich tegen
zulke vernedering verzette. Zij
zag het oude, doch beminde
gezicht van haren grootvader,
dat als het ware tot haar zeide:
„Zoover is het met mijn klein
kind, voor wie ik alles zcu op
geofferd hebben, gekomen
Zij voelde hoe brandende
tranen aan hare oogleden ont
vielen. Tranen van verdriet, van
heimwee naar den Rotbachmo-
len en den ouden molenaar.
(Wordt vervolgd.)