ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
Wekslijks O verzicht
Aan dsWgensrtjGS»
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM-BLIEK
29e Jaargang
Zaterdag 3 Juli 1920
Nummer 2534
Ontmaskerd
Hinnenland.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.—
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1—5 regels 60 cent
Elke regel meer 12 cent. Bij abonnement 1 ger tarief
Drukker-Uitgever
Telefoon BRESKENS P?^'ro
No. 21 17704
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Tijdelijk verhoogd met 20 pCt.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
liet was Maandag een jaar
geleden, dat te Versailles de
vrede geteekend werd, die
want de verhouding tot de oude
Donau-monarchie, Turkije en
Bulgarije telde nauwelijks nog
mee aan den grooten, af
schuwelijken wereldoorlog een
einde zou maken. Maar ondanks
dat feit en ondanks dat vredes-
tractaat, of misschien wel juist
door dat vredestractaat, zijn we
van den vrede nog even ver, en
misschien nog wel verder af,
dan voor die onderteekening.
We noemen den tegenwoordigen
oorlog vrede en den vroegeren
oorlog, dat is het verschil.
Met de benamingen zijn we
trouwens de laatste 5 jaar toch
een beetje in de war geraakt.
We hebben officieele en officieuze
beteekenissen, die vaak precies
tegengesteld zijn aan de gewone
niet-officieele. Ook gebeurt het,
dat we de beteekenis heelemaal
kwijt zijn en niet goed ineer
weten, wat we met een woord
of met een naam zeggen willen
of dat de een met een woord
heel iets anders wil zeggen dan
een ander. Het is een soort
Babelsche spraakverwarring, die
wel eens, evenals dat tijdens
den Babelschen torenbouw het
geval was, bedoeld kon zijn als
een straf voor de 5 jaren men-
schelijken waanzin en hoogmoed.
Maar ze maakt het noodig, dat
we terdege en beter dan vroe
ger opletten en met onze oogen
kijken, want
L)e Fransche oud-minister Bri-
ant begon laatst een rede in het
parlement met de weei legging
van de beschuldiging van im
perialisme aan Frankiijk's adres,
die hij gewoonweg belachelijk
noemde en toonde daarna uit
voerig aan, hoe Frankrijk's po
litiek in het Oosten droop van
imperialisme. Een Engelsche of
een Belgische of een Japansche
minister zou precies hetzelfde
kunnen doen.
Met Italië schijnt het wel een
19)
Ik heb in Amerika de gebrui
ken leeren kennen en die waren,
om altijd in groot toilet aan het
diner te verschijnen, gaf Lucie
tot antwoord. Daar ginds trekt
de nederigste arbeidersvrouw een
ander kleed aan, als zij aan tafel
gaat. Overigens ben ik niet van
plan hier ook maar eenigszins
van mijne gewoonten af te wij
ken 1 Daarna nam zij de haar
aangewezen plaats in, een arg-
listigen blik over de aanwezigen
werpende.
Dat was het begin der wraak.
Dat zij zou zegevieren, waar
borgde haar het machtige wapen,
dat zij in handen had, de schuld
bekentenissen van den ouden
molenaar.
VII.
Het slot van Rhcinsburg we-
beetje beter gesteld. Het heeft
nu zelfs bij monde van zijn
nieuwe minister Giolitti bet pro
tectoraat over Albanië afgezwo
ren. Maar het wil niettemin
de macht over het Albaneesche
Walona houden en het eischt
van den Duitschen buit evengoed
zijn aandeel op.
Die imperialistische politiek is
wel de oorzaak er van, dat we
het vredestractaat van Versailles
ten spijt, nog altijd even ver of
verder misschien van den vrede
al zijn dan een jaar geleden. En
is het dan ook geen wonder dat
de Duitsche minister van ver
dediging van ile inkrimping van
Duitschland's weermacht tot
ÏOO.OUO man niet veel hebben
moet en dreigt zijn ontslag te
nemen als de Entente dien eisch
doorzet. Het onbehaaglijke voor
de Duitschers is, dat dit drei
gement gevaarlijker is voor hen-
zelve dan voor de Entente, die
er zich weinig van aan zal
trekken, terwijl zij hun nieuwe
regeering al dadelijk weer in
het ongereede zouden krijgen.
De Entente wil immers juist
met dien eisch Duitschland het
oorlogvoeren onmogelijk maken
en heeft dus bij het behoud van
een Duitschen oorlogsminister al
heel weinig belang. Dat oorlog
voeren begeert ze alseenpiivé-
vermaak voor zich zeiven, dat
ze speciaal in het Oosten weer
ijverig begint te beoetenen.
Met Turkije is eigenlijk nog
geen vrede gesloten, zoodat het
oorlogen daar nog min of meer
op zijn plaats is. Maar het eigen
aardige is, dat de oorlog juist
op de eenige plek, waar hij nog
bestaat, officieel niet meer wordt
gevoerd, alleen officieus. Want
het is niet de Turksche regee
ring, die wel eindigen zal met
het voorgelegde vredesverdrag
genoegen te nemen, maar het
zijn de Turksche nationalisten
in Klein-Azië, die er het zaakje
gaande houden en tegen wie nu
de Grieken hun overwinningen
bevechten.
De Grieken verschillen in zoo
ver van Frankrijk en Engeland,
melde van gasten Alle logeer
kamers waren bezet en zelfs in
het dorp, het was een her
stellingsoord, dat in den zomer
door talrijke vreemdelingen werd
bezocht had de graaf in de
eerste hotels de beste kamers
nog besproken.
Het betrof het huwelijk van
den jongen graaf met het ver
meende kleinkind, Lucie Enders.
De grafelijke familie meende
hierin een middel te vinden om
haar inschikkelijker te maken.
Het scheen zonderling, dat de
pleegdochter van den molenaar,
zooals men" het nieuwe familielid
van de grafelijke familie Rheins-
burg met voorliefde noemde,
geen tegenstrevingen maakte om
dit huwelijk met den zoon des
huizes aan te gaan. Integendeel,
haar trots scheen plotseling ge
weken Je zijn, en zij onderwierp
zich aan alles wat de familie tot
het huwelijk vaststelde.
Alhoewel zij toch in de meeste
gevallen haar trotschheid bleef
dat ze, evenals de Polen, zich
niet eens tegen de beschuld ging
van imperialisme pogen te ver
dedigen, omdat toch niemand
hen zou gelooven. Verder zijn
ze alle drie precies hetzelfde.
Maar dit kleine verschil maakt
dat de Grieken vrijer in hun
bewegingen zijn, omdat zij geen
enkelen schijn behoeven op te
houden. En die meerdervrijhei.l
heeft het hun mogelijk gemaakt
de nationalisten gevoelige ne
derlagen toe te brengen, waartoe
Franschen en Engelschen, die
terwille van den schijn en de
tevredenheid der bevolking geen
groote legers meer konden mo-
biliseeren, niet in staat waren.
Natuurlijk knapt het kleine Grie
kenland dit zaakje niet voor de
grootere broers op uit louter ge
negenheid en hulpvaardigheid.
Nu ze eenmaal een leidende rol
zijn gaan spelen in Azië zal de
Entente hun eischen wel moeten
inwilligen. En het waarschijnlijke
gevolg zal wel zijn, dat we
voorloopig nog weinig dichter
bij den vrede zullen raken. De
Turksche nationalisten althans
schijnen niet van plan het zoo
gauw op te geven en de Griek-
sche veeleischenheid zal hun dat
ook wel niet gemakkelijker ma
ken. Ze vinden bovendien voor
hun oorlogvoeren voldoende aan
sluiting naar het Oosten, waar
de bolsjewistische propaganda en
het Mohammedaansche verzet
tegen de vernedering van Tur
kije de onrust en den oorlog al ver
der Azië in brengen. Feitelijk
zijn van de Indische grens af
tot aan de Middelandsche Zee
alle volken en stammen in on
rustige beweging tengevolge van
de imperialitische politiek der
Entente en de natuu lijke reac
tie daarop, die zich ook in het
bolsjewisme openbaart.
Maar daar niet alleen duurt
de onrust voort. Ierland is vrij
wel in openlijken opstand tegen
Engeland is er pas nog niet
een bevelvoerend generaal ont
vreemd en neemt steeds meer
de allures aan van een ooilog-
voerend land. In Midden-Eu-
behouden, maakte zij in niets
tegenwerping, toch ontweek zij
zooveel mogelijk de liefdes-
bewijzen van haren aanstaanden
echtgenoot, ja zonderde zich zelfs
zooveel mogelijk af en gaf voor,
dat zij de dagen vóór haar
huwelijk, zooveel mogelijk af
gezonderd wilde doorbrengen.
Zij wist dat de grafelijke familie
dit huwelijk alleen zoo spoedig
mogelijk tot stand wilde doen
komen, omdat zij geen uitweg
meer kerde. Omdat de schuld-
eischers steeds meer aandrongen,
omdat zij, als het ware, hun het
mes op de keel zetten. Zij
rekende er op zoodoende spoe
dig in het bezit der millioenen
van den molenaar te zijn en
zich derhalve van een zekeren
ondergang te redden.
Egon zag niet het wraakzuchtig
fonkelen der oogen, de spotten
de glimlach op de lippen en de
grijnzende uitdrukking op het
gelaat zijner aanstaande, als zij
het jawoord tot het huwelijk gaf.
ropa b'ijft de Poolsch-Russischen
oorlog voortduren en vechten de
Hongaren tegen de uitwerking
van den internationalen boycot,
die hen reeds tot onderhande
lingen met het Internationaal
Verbond van Vakvereenigingen
bereid maakt. En ver in het
Westen maken de Amerikanen
zich gereed tot den grooten
strijd voor het presidentschap,
waartoe nu ook de democraten
op hun convensie te San Fran
cisco de toebereidselen getroffen
hebben.
Arm en zwak zijn zij gekomen
Uit het land van barren nood,
Zieltjes hard door de ellende,
Voetjes sukk'lend, zwaar als lood.
En hun uitgeteerde handje
Deed door onze handdruk pijn,
En hun schamel bleek gezichtje
Plooide voor een lach in schijn.
Arme kleine dapp're luitjes
Geene bêe was noodig meer;
Reeds uwe ingezonken oogjes
Deden ons van binnen zeer.
En we gaven van ons rijkdom
Of onze armoe, elk wie kon,
Ieder wierp een kluitje aarde
In die groote lijdensbron.
Arme kleine neergetrapten
Door den strijd van wrok en bloed
t' Was aan ons u op te richten,
Holland's harte deed dat goed.
Arme jonge kleine zwervers
Niet bewust nog dat gij keert
Naar een land, dat in de ellende
Nog zoo weinig heeft geleerd.
Waart gij kleine egoisten
Was een enk'le niet oprecht',
Stil, wij hebben ook onz' fouten,
Takt is elk niet weggelegd.
Heeft ons oog ook voor het laatste
In uw kinderoog gestaard,
t' Lijden van uw jonge leven
Blijft herinn'rend ons bewaard.
De huwelijksdag werd zoo
spoedig mogelijk vastgesteld,
omdat de oude graaf wenschte,
dat het voltrokken was, voor de
oude molenaar, indien hij beterde,
geheel en al hersteld was, zoo
dat hij niet in de mogelijkheid
zou zijn, dit in het laatste oogen-
blik te verhinderen, want mis
schien zou hij in het geval, dat
zij zijn wil niet volgde, haar
met onterving hebben kunnen
dreigen.
Dat zou er dan ook nog maar
aan ontbroken hebbenWant
hoe zou de grafelijke familie,
nog slechts een half jaar mees
ter van het slot gebleven zijn,
indien het geld der kleindochter
van den molenaar haar geene
redding gebracht, geen nieuw
leven geschonken en deze goud
bron niet voor haar geopend
had. Met de millioenen van den
ouden gierigaard, zooals de
graaf hem steeds noemde, zou
hij niet alleen alle schuldeischers
tevreden stellen, doch er zou
Weet, nu gij van ons gaat scheiden
Frisch en sterk, U volgt ons hart,
En ons stil Kadzandsche landje
Bergt een deel van Weenen's
[smart.
Breskbns, Juni '20.
TWEE RIJWIELPADEN
LANGS DEN RIJKSWEG
AMSTERDAM—UTRECHT.
Bij request van 11 November
wees het Dagelijksch Bestuur
van den A. N. W. B., Toeris
ten-bond voor Nederland, den
Minister van Waterstaat ander
maal op de wenschelijkheid om
langs den Rijksstraatweg van
Amsterdam naar Utrecht twee
rijwielpaden te maken en dus
ook een rijwielpad aan te leggen
op den westelijken berm.
Tot zijn groote voldoening
ontving het onder dagteekening
van 2d Juni j.l. van Z.Exc. de
volgende beschikking
De Minister van Waterstaat,
Beschikkende op het adres
van 11 Nov. 1919 van het Be
stuur van den A. N. W. B.,
Toeristenbond voor Nederland,
houdende verzoek om, ter be
vordering van de veiligheid van
het verkeer op den Rijksstraat
weg Amsterdam—Utrecht, langs
den westelijken berm van dien
weg een aarden bestrating in
een vlak aansluitend rijwielpad
te doen aanleggen
Gezien de ter zake ingeko
men ambtsberichten
deelt aan adressant mede,
dat met het verharden van den
westelijken berm langs genoem
den Rijksweg reeds een aanvang
is gemaakt en dat daarmede
geleidelijk wordt voortgegaan.
Gedurende dezen zomer
dienst zullen tot nader order
voor vervoer van steenkolen co
kes en briketten uit Duitschland
6 extratreinen per week over
Zevenaar en drie over Winters
wijk loopen naar verschillende
stations.
ook nog meer dan genoeg over
blijven om zich in de toekomst
een vorstelijk leven op het slot
Rheinsburg te kunnen verzeke
ren, want de graaf was met de
reusachtige inkomsten der Ben-
dorfer steenkolenmijnen bekend.
Ook wist hij dat hem de eigen
dommen der halve streek toe
hoorden en hij nog hovendien
een vermogen in schuldbekente
nissen bezat.
De minuten van den ouden
molenaar werden dan ook door
den graaf geteld en hij sidderde
bij de gedachte dat er eene
boodschap van beterschap zou
kunnen komen uit den ouden
molen, die dan alle berekeningen
in duigen zou doen vallen en in
een slag alle kansen zou doen
mislukken. Zelfs dan wanneer
de molenaar sLchts de spraak
terug kreeg, zou hij vóór het
huwelijk van alles op de hoogte
moeten worden gebracht en dan
wist de graaf vooraf, dat alle hoop
vervlogen was. (Wordt vervolgd.)