ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 29e Jaargang Zaterdag 24 April 1920 Nummer 2515 Wekelijks Overzicht yS9X£&BT6K. EMILY. De ontwapening Duitschland. van Vrijwillige Ouderdoms- verzekering. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.— met 10 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever TNo,02T BRESKENS «W° Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Vraagt condities. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur s!a| Zoodra men elkaar moet zeg gen, dat men toch wezenlijk geheel één is, is de eenheid al weg. Dat toonen nu ook de Franschen en Engelschen. Nu hun geschil is bijgelegd, zijn ze onuitputtelijk in het betoogen van hun volmaakte eensgezind heid. En Lloyd George heeft te Marteille nog eens betoogd de volstrekte noodzakelijkheid dier eensgezindheid ter wille van het heil der wereld. Aan die noodzakelijkheid zullen de Duitschers en vooral de Turken, die op 't oogenblik onder 't mes ziin, wel twijfelen. Maar over die volmaakte eensgezindheid behoeven ze zich geen al te beangstigende voorstellingen te maken. Want is eigenlijk het geschil wel bijgelegd Of lijkt het maar De Entente kan zich oogenblikkelijk de weelde van oneenigheid nog niet veroorlo ven dan ten eigen koste. En wanneer Lloyd George dan ook op de noodzakelijkheid van Jei eensgezindheid ter wille van 't ete heil der wereld den nadruk legt, dan heelt hij daarin gelijk, mits "men onder het heil der wereld dc het heil der Entente verstaat, 'au wat Lloyd George natuurlijk v doet. De verdeeling van den em buit is nog niet afgeloopen en a reeds begint de Entente beden- n. kelijke scheuren te vertoonen. De vergadering van den Op persten Raad te San Remo wordt I noch door Amerika noch door I Japan bijgewoond. Ten einde haar niet al te veel het aanzien jkh van een onder-onsje te geven leeft men er nu België bijge- j ïaald, dat zich door de eer, van met de groote mogendheden joe mee te mogen praten, zoo ver- guld voelt, dat het overal voor vinden is en goed op weg een satelliet van Frankrijk te e worden. Dat zijn geen vijanden van èlgië, die dat zeggen. De Bel tisc )0,R U' oei rie 00( m i veir I 10) 'aa f iris S 1 o t. o°' Niet een van hen vermoedde )eu lat in zijn binnenste, op zoo eugdigen leeftijd, een vuur was ;ebluscht dat nooit meer kon gorden ontstoken. Toch was het leven van John P Stenhouse niet nutteloos geweest. Tamelijk voorspoedig, alom ge- 0,71 trd door allen die hem kenden, ih.l lou hij voor 't uiterlijk voor een f lileszins gelukkig mensch door- >aa [aan. Zijn tehuis was ook altijd iten ven kalm en geregeld. Metter- ddi ij(l was het met een dochtertje ren ermeerderd zijn eenigst kind er» - dat .hij Emily genoemd had. looals iedereen zeide uit eer- DI ied voor het hoofd der firma |n diens overledene vrouw. Emily's vermoeden was ver wezenlijkt Sir John en Sten gen beweren het j zelf. „We kwamen vrij van het Duitsche juk, maar ze dwongen ons in het dwangkleed van het Fran- sche imperialisme", schrijft Aug. van Cauwelaert, oud-luitenant en oorlogsverminkte, „we zijn Frankrijk achterna geloopen als een slaafsche hond en hebben ons belachelijk gemaakt voor heel de wereld". En het „Kort- rijksche Volk" vreest al een fnuiking der politieke onafhan kelijkheid van België tengevolge van het samengaan met Frankrijk. Het is vooral het zenden van Belgische troepen naar Frank fort, dat dus de verontwaardi ging heeft gaande gemaakt. Dat zenden komt nu in een eenigszins belachelijk licht, om dat de Belgen er eigenlijk maar net op tijd aankwamen, om er de Franschen te zien wegtrek ken en ze dus feitelijk niets anders te doen kregen dan de Marokkanen en andere Fransche kleurlingentroepen maar zoo gauw mogelijk weer achterna te loopen, wilden ze niet alleen in Frankfort komen te staan. Dat wegtrekken der Franschen is een gevolg van het terug trekken der Duitsche troepen uit het Roergebied, maar veel meer nog een gevolg van de Fransch-Engelsche oneenigheid. En nu de Franschen zich zoo gewillig toonen om aan de En- gelsche eischen tegemoet te ko men, beginnen de Engelschen weer hard mee te praten over de ontwapening van Duitsch- land en den dwang om het vre desverdrag na te komen. Voor wat hoort wat 1 Maar de Engelschen hebben nu eenmaal andere belangen dan de Franschen en de Italianen en de Japanners weer andere en de Amerikanen nog andere. De Japanners en de Amerikanen die zich veiliger op zoo'n grooten afstand van de Europeesche ont- ontreddering en de gewezen vij anden bevinden, winden er geen doekjes om en beginnen openlijk te toonen,, dat ze van de samen werking genoeg krijgen. Zoo house werden ware vrienden. Dergelijke zonderlinge gevallen doen zich meer voor, onder om standigheden die bij de mindere ontwikkelde personen alleen ja- louzie en haat tengevolge zou den hebben. Doch deze drie, de beide nog in leven zijnde mannen en de goede, overledene vrouw waren daarvoor te goed; geen van hen had een haat te gen den ander, doch hadden zich aan hetzelfde hart gehecht dat nu tot stof vergaan was. Toen Emily dood was, ge voelden de beide mannen, die haar bemind hadden en nu be treurden de een met bange hartstocht de ander met ge knakte teederheid en toewijding zich tot elkaar aangetrokken, door een kracht die geen van beiden kon verklaren. Zij zoch ten elkanders gezelschap in 't begin op bedekte wijze daarna met zekere nieuwsgierigheid, eindelijk uit warme toegenegen heid. ver zijn de drie anderen nog niet, die nu te San Remo de komedie van de volmaakte eens gezindheid voortzetten. Als ge zegd, ze kunnen zich deze weel de der oneenigheid nog niet veroorlooven. Duitschland moet nog in bedwang gehouden wor den. Want er dreigt immers een herleving van het Duitsche mi litairisme, nu officieren en com munisten gezamenlijk complot- teeren En dan de Turksche aangelegenheden moeten nog beredderd worden. Turkije wacht nog altijd op den vrede en de reden, waarom het daarop zoo lang wacht is geen andere dan ook een on eenigheid der bondgenooten, maar een oneenigheid, die zich tot nu toe alleen in een belan gentegenstelling, dat wil zeg gen alleen binnenkamers geuit heeft. Allen willen een groot en liefst het grootste stuk van denTurk- schen buitItalië en Frankrijk en Engeland en Griekenland. En het is deksels moeilijk al die eischen met elkaar te verzoenen. Men is het nu te San Remo ook aan 't probeeren en de Parijsche Matin schrijft al, dat Engeland de hegemonie in het Oosten verlangt. Daar komt nog bij, dat de Turken heelemaal niet van plan schijnen zich als schapen te la ten scheren. In Klein-Azië be reiden ze een krachtdadig verzet voor en ze kunnen daar op den steun der Syrische Arabieren rekenen, die nu eindelijk begin nen te begrijpen, dat een Fransch of Engelsch mandaat over Syrië, in vóor-volkenbond-taal uitge drukt, niets anders zeggen wil dan annexatie van Syrië. Men heeft nu hoop, dat het Grieksche leger tegen behoorlijke belooning dat zaakje wil opknappen, zoo het noodig mocht blijken. Want noch Engeland, noch Frankrijk, noch Italië voelt nog veel voor een militaire expeditie. En zoo al de Fransche, Engelsche of Italiaansche regeering er voor mochten voelen, de soldaten Het groote verschil in leeftijd, alsmede het feit, dat de eene nooit een vader de andere nooit een zoon gehad had, werkte mede om zeker afhankelijk gevoel bij beiden op te wekken dat hun nog meer aan elkaar verbond. En de herinnering aan de ge storvene, ofschoon beiden niet eerder haar naam uitspraken dan toen Stenhouse verlof aan Sir John vroeg om zijn pasgeboren dochtertje Emily te noemen, was de sterkste band die hen aan elkandei bond. Mijnheer Knowle, zoowel als zijn vrouw, waren een beetje verwonderd over de vriendschap en vertrouwelijkheid, die lang zamerhand tusschen den oudsten en jongsten firmant ontstond. In hun goedhartigheid waren zij er zeer blijde mee en mevr. Knowle had nog meer zorg voor de kleine Emily, dan die ze voor alle kinderen had. De drie huisgezinnen van de firma John Bowerbank Co., voelen er niet meer voor. En zonder soldaten is zelfs voor de Entente een militaire expeditie niet mogelijk. Zoodat er kans bestaat, dat er nu eindelijk aan al dat geëxpediëer, waarmee de arme wereld nu bijna 5 jaar geplaagd is, eens een einde komt en we weer als gewone men- schen zonder handgranaten en dergelijks moois zullen gaan leven. Het is lang niet onmogelijk, dat de Fransch-Engelsche on eenigheid ons ten slotte dien weg nog op helpt. De leuze Ontwapening van Duitschland, blijft troef in Frank rijk. Het gros van volk en lei ders blijft zich aan dat redmid del als een drenkeling aan een stroohalm vastklampen. De ont wapening van Duitschland be- teekeilt immers de mogelijkheid landbouw en industrie de thans ontbrekende arbeidskrachten toe te voeren, die nu renteloos in de kazerne verbruikt worden, terwijl alle hens aan dek brood- noodig zijn in den economischen strijd om het bestaan. Die vrees voor een gewapend Duitschland, dat een nieuwen oorlog zal ontketenen in afzien- baren tijd, heeft de minister van oorlog Lefèvre weder tot uiting doen komen in een interview met den correspondent van de „Mor ning Post". .Wij willen den vrede, verzekerde hij met klem; God weet, dat wij hem wellicht meer begeeren dan ieder ander volk op aarde, want wij hebben van den oorlog meer geleden dan wie ook. Onmiddellijke ontwapening van Duitschland of algemeene ontwapening zou ongetwijfeld de beste methode zijn om de drei ging van een nieuw conflict te voorkomen. Maar ongelukkiger wijze heeft Amerika door zijn houding de tweede oplossing vrijwel uitgesloten." bestaan nog twee rijk en kinderloos, éen arm maar niet ongelukkig. Er is toch altijd tijd genoeg om de kleintjes te voeden, te kleeden en te doen onderwijzen en John Stenhouse is een goeden vader, even vrien delijk en welwillend voor zijn dochter als voor die van zijn vrouw. Een van zijn kinderen is, zegt men, door Sir Bowerbank ge kozen tot erfgenaam van het vermogen van Lady Bowerbank; het zijne zal, volgens Sir John's openlijke verklaring, onder lief dadige inrichtingen verdeeld worden. Arme kleine Emily 1 die nu in een katoenen jurkje en soms met gaten in haar schoenen in de lanen van Birkenhaed Park speelt, wat zal eenmaal haar lot zijn Zij weet het niet zoo min als haar vader die haar lief heeft en bewaakt, die vader en moeder beiden voor haar is, daar zijn vrouw in een altijd Behalve in de feitelijke ont wapening van Duitschland ziet de minister nog in een ander middel een oplossing van het probleem, n.l. een inbezitneming door de geallieerden van het steenkolenbekken van het Ruhr- gebied en een exploitatie door hen ten voordeele van geheel Europa. De geallieerden zouden dan natuurlijk Duitschland moe ten machtigen uit het Ruhrge- bied zoo veel kolen te halen als het noodig zou hebben voor zijn economisch leven, maar niet voor zijn militaire behoeften. Tenslotte voegde minister Lefèvre zijn stem bij het koor van alle Fransche publicisten en sprekers, die als om strijd een beroep doen op de geallieerden, om toch in hemelsnaam solidair te blijven een solidariteit, welke intusschen nog slechts in naam schijnt te bestaan. Waar om dan ook Frankrijk, dat zich geleidelijk aan zijn lot voelt overgelaten, althans 7 zich be vrijd wil zien van de Duitsche bedreiging, welke het, als een blok aan£het been.'^belet om de weinige krachten, waarover het nog beschikt, ten volle in te zetten voor zijn economisch her stel. Terwijl Millerand te San Re mo Lloyd George en Nitti tracht te winnen voor het Fransche standpunt, heeft, naar Reuter uit Parijs seint, de Kamercom missie voor buitenlandsche zaken met algemeene stemmen een resolutie aangenomen, waarin verklaard wordt, dat Frankrijk, vastbesloten om in het belang van den algemeenen vrede en het herstel der normale betrek kingen, de ontwapening van Duitschland te verkrijgen, de regeering uitnoodigt de betref- fene bepalingen van het vredes verdrag werkelijk en getrouw te doen uitvoeren. Hbld. Het wil ons niet ondienstig voorkomen, in verband met de durenden toestand van ziekelijk heid verkeert. Haar meisjes zijn lieve goede kinderen maar 's vaders lieveling is zijn eigen dochtertje en waarschijnlijk denkt hij nu reeds met zekere vrees aan den jongen man die haar den een of anderen dag zal wegnemen. Ik twijfel niet of John Stenhouse zal onder alle omstandigheden, zelfs bij een mogelijk vroeg huwelijk van Emily, bewijzen, dat hij een rechtvaardig, onbaatzuchtig en liefhebbend vader is. En mocht de zwakke menschelijke natuur hem ooit verleiden anders te zijn, dan zal hij zich het graf herinneren, waarin de liefde van zijn jeugd begraven ligt, de eenige vrouw die hem werkelijk gelukkig zou hebben gemaakt en het ook zou geweest zijn zij, die in plaats van jong te sterven, het zonnetje van zijn huis, de moeder van zijn kinde ren had kunnen zijn Zij de ongelukkige Emily Kendal,

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1