ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
29e Jaargang
Zaterdag 24 April 1920
Nummer 2515
Wekelijks Overzicht
yS9X£&BT6K.
EMILY.
De ontwapening
Duitschland.
van
Vrijwillige Ouderdoms-
verzekering.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.—
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
TNo,02T BRESKENS «W°
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Vraagt condities.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
s!a|
Zoodra men elkaar moet zeg
gen, dat men toch wezenlijk
geheel één is, is de eenheid al
weg. Dat toonen nu ook de
Franschen en Engelschen. Nu
hun geschil is bijgelegd, zijn ze
onuitputtelijk in het betoogen
van hun volmaakte eensgezind
heid. En Lloyd George heeft
te Marteille nog eens betoogd
de volstrekte noodzakelijkheid
dier eensgezindheid ter wille
van het heil der wereld. Aan
die noodzakelijkheid zullen de
Duitschers en vooral de Turken,
die op 't oogenblik onder 't mes
ziin, wel twijfelen. Maar over
die volmaakte eensgezindheid
behoeven ze zich geen al te
beangstigende voorstellingen te
maken.
Want is eigenlijk het geschil
wel bijgelegd Of lijkt het maar
De Entente kan zich
oogenblikkelijk de weelde van
oneenigheid nog niet veroorlo
ven dan ten eigen koste. En
wanneer Lloyd George dan ook
op de noodzakelijkheid van
Jei eensgezindheid ter wille van 't
ete heil der wereld den nadruk legt,
dan heelt hij daarin gelijk, mits
"men onder het heil der wereld
dc het heil der Entente verstaat,
'au wat Lloyd George natuurlijk
v doet. De verdeeling van den
em buit is nog niet afgeloopen en
a reeds begint de Entente beden-
n. kelijke scheuren te vertoonen.
De vergadering van den Op
persten Raad te San Remo wordt
I noch door Amerika noch door
I Japan bijgewoond. Ten einde
haar niet al te veel het aanzien
jkh van een onder-onsje te geven
leeft men er nu België bijge-
j ïaald, dat zich door de eer, van
met de groote mogendheden
joe mee te mogen praten, zoo ver-
guld voelt, dat het overal voor
vinden is en goed op weg
een satelliet van Frankrijk te
e worden.
Dat zijn geen vijanden van
èlgië, die dat zeggen. De Bel
tisc
)0,R
U'
oei
rie
00(
m i
veir
I
10)
'aa
f
iris S 1 o t.
o°' Niet een van hen vermoedde
)eu lat in zijn binnenste, op zoo
eugdigen leeftijd, een vuur was
;ebluscht dat nooit meer kon
gorden ontstoken.
Toch was het leven van John
P Stenhouse niet nutteloos geweest.
Tamelijk voorspoedig, alom ge-
0,71 trd door allen die hem kenden,
ih.l lou hij voor 't uiterlijk voor een
f lileszins gelukkig mensch door-
>aa [aan. Zijn tehuis was ook altijd
iten ven kalm en geregeld. Metter-
ddi ij(l was het met een dochtertje
ren ermeerderd zijn eenigst kind
er» - dat .hij Emily genoemd had.
looals iedereen zeide uit eer-
DI ied voor het hoofd der firma
|n diens overledene vrouw.
Emily's vermoeden was ver
wezenlijkt Sir John en Sten
gen beweren het j zelf. „We
kwamen vrij van het Duitsche
juk, maar ze dwongen ons in
het dwangkleed van het Fran-
sche imperialisme", schrijft Aug.
van Cauwelaert, oud-luitenant
en oorlogsverminkte, „we zijn
Frankrijk achterna geloopen als
een slaafsche hond en hebben
ons belachelijk gemaakt voor
heel de wereld". En het „Kort-
rijksche Volk" vreest al een
fnuiking der politieke onafhan
kelijkheid van België tengevolge
van het samengaan met Frankrijk.
Het is vooral het zenden van
Belgische troepen naar Frank
fort, dat dus de verontwaardi
ging heeft gaande gemaakt.
Dat zenden komt nu in een
eenigszins belachelijk licht, om
dat de Belgen er eigenlijk maar
net op tijd aankwamen, om er
de Franschen te zien wegtrek
ken en ze dus feitelijk niets
anders te doen kregen dan de
Marokkanen en andere Fransche
kleurlingentroepen maar zoo
gauw mogelijk weer achterna te
loopen, wilden ze niet alleen
in Frankfort komen te staan.
Dat wegtrekken der Franschen
is een gevolg van het terug
trekken der Duitsche troepen
uit het Roergebied, maar veel
meer nog een gevolg van de
Fransch-Engelsche oneenigheid.
En nu de Franschen zich zoo
gewillig toonen om aan de En-
gelsche eischen tegemoet te ko
men, beginnen de Engelschen
weer hard mee te praten over
de ontwapening van Duitsch-
land en den dwang om het vre
desverdrag na te komen. Voor
wat hoort wat 1
Maar de Engelschen hebben
nu eenmaal andere belangen dan
de Franschen en de Italianen
en de Japanners weer andere
en de Amerikanen nog andere.
De Japanners en de Amerikanen
die zich veiliger op zoo'n grooten
afstand van de Europeesche ont-
ontreddering en de gewezen vij
anden bevinden, winden er geen
doekjes om en beginnen openlijk
te toonen,, dat ze van de samen
werking genoeg krijgen. Zoo
house werden ware vrienden.
Dergelijke zonderlinge gevallen
doen zich meer voor, onder om
standigheden die bij de mindere
ontwikkelde personen alleen ja-
louzie en haat tengevolge zou
den hebben. Doch deze drie,
de beide nog in leven zijnde
mannen en de goede, overledene
vrouw waren daarvoor te goed;
geen van hen had een haat te
gen den ander, doch hadden
zich aan hetzelfde hart gehecht
dat nu tot stof vergaan was.
Toen Emily dood was, ge
voelden de beide mannen, die
haar bemind hadden en nu be
treurden de een met bange
hartstocht de ander met ge
knakte teederheid en toewijding
zich tot elkaar aangetrokken,
door een kracht die geen van
beiden kon verklaren. Zij zoch
ten elkanders gezelschap in 't
begin op bedekte wijze daarna
met zekere nieuwsgierigheid,
eindelijk uit warme toegenegen
heid.
ver zijn de drie anderen nog
niet, die nu te San Remo de
komedie van de volmaakte eens
gezindheid voortzetten. Als ge
zegd, ze kunnen zich deze weel
de der oneenigheid nog niet
veroorlooven. Duitschland moet
nog in bedwang gehouden wor
den. Want er dreigt immers een
herleving van het Duitsche mi
litairisme, nu officieren en com
munisten gezamenlijk complot-
teeren En dan de Turksche
aangelegenheden moeten nog
beredderd worden.
Turkije wacht nog altijd op
den vrede en de reden, waarom
het daarop zoo lang wacht is
geen andere dan ook een on
eenigheid der bondgenooten,
maar een oneenigheid, die zich
tot nu toe alleen in een belan
gentegenstelling, dat wil zeg
gen alleen binnenkamers geuit
heeft.
Allen willen een groot en liefst
het grootste stuk van denTurk-
schen buitItalië en Frankrijk
en Engeland en Griekenland. En
het is deksels moeilijk al die
eischen met elkaar te verzoenen.
Men is het nu te San Remo ook
aan 't probeeren en de Parijsche
Matin schrijft al, dat Engeland
de hegemonie in het Oosten
verlangt.
Daar komt nog bij, dat de
Turken heelemaal niet van plan
schijnen zich als schapen te la
ten scheren. In Klein-Azië be
reiden ze een krachtdadig verzet
voor en ze kunnen daar op den
steun der Syrische Arabieren
rekenen, die nu eindelijk begin
nen te begrijpen, dat een Fransch
of Engelsch mandaat over Syrië,
in vóor-volkenbond-taal uitge
drukt, niets anders zeggen wil
dan annexatie van Syrië. Men
heeft nu hoop, dat het Grieksche
leger tegen behoorlijke belooning
dat zaakje wil opknappen, zoo
het noodig mocht blijken. Want
noch Engeland, noch Frankrijk,
noch Italië voelt nog veel voor
een militaire expeditie. En zoo
al de Fransche, Engelsche of
Italiaansche regeering er voor
mochten voelen, de soldaten
Het groote verschil in leeftijd,
alsmede het feit, dat de eene
nooit een vader de andere nooit
een zoon gehad had, werkte mede
om zeker afhankelijk gevoel bij
beiden op te wekken dat hun
nog meer aan elkaar verbond.
En de herinnering aan de ge
storvene, ofschoon beiden niet
eerder haar naam uitspraken dan
toen Stenhouse verlof aan Sir
John vroeg om zijn pasgeboren
dochtertje Emily te noemen, was
de sterkste band die hen aan
elkandei bond.
Mijnheer Knowle, zoowel als
zijn vrouw, waren een beetje
verwonderd over de vriendschap
en vertrouwelijkheid, die lang
zamerhand tusschen den oudsten
en jongsten firmant ontstond. In
hun goedhartigheid waren zij er
zeer blijde mee en mevr. Knowle
had nog meer zorg voor de
kleine Emily, dan die ze voor
alle kinderen had.
De drie huisgezinnen van de
firma John Bowerbank Co.,
voelen er niet meer voor. En
zonder soldaten is zelfs voor de
Entente een militaire expeditie
niet mogelijk. Zoodat er kans
bestaat, dat er nu eindelijk aan
al dat geëxpediëer, waarmee de
arme wereld nu bijna 5 jaar
geplaagd is, eens een einde komt
en we weer als gewone men-
schen zonder handgranaten en
dergelijks moois zullen gaan
leven.
Het is lang niet onmogelijk,
dat de Fransch-Engelsche on
eenigheid ons ten slotte dien weg
nog op helpt.
De leuze Ontwapening van
Duitschland, blijft troef in Frank
rijk. Het gros van volk en lei
ders blijft zich aan dat redmid
del als een drenkeling aan een
stroohalm vastklampen. De ont
wapening van Duitschland be-
teekeilt immers de mogelijkheid
landbouw en industrie de thans
ontbrekende arbeidskrachten toe
te voeren, die nu renteloos in
de kazerne verbruikt worden,
terwijl alle hens aan dek brood-
noodig zijn in den economischen
strijd om het bestaan.
Die vrees voor een gewapend
Duitschland, dat een nieuwen
oorlog zal ontketenen in afzien-
baren tijd, heeft de minister van
oorlog Lefèvre weder tot uiting
doen komen in een interview met
den correspondent van de „Mor
ning Post". .Wij willen den
vrede, verzekerde hij met klem;
God weet, dat wij hem wellicht
meer begeeren dan ieder ander
volk op aarde, want wij hebben
van den oorlog meer geleden
dan wie ook.
Onmiddellijke ontwapening
van Duitschland of algemeene
ontwapening zou ongetwijfeld de
beste methode zijn om de drei
ging van een nieuw conflict te
voorkomen. Maar ongelukkiger
wijze heeft Amerika door zijn
houding de tweede oplossing
vrijwel uitgesloten."
bestaan nog twee rijk en
kinderloos, éen arm maar niet
ongelukkig. Er is toch altijd
tijd genoeg om de kleintjes te
voeden, te kleeden en te doen
onderwijzen en John Stenhouse
is een goeden vader, even vrien
delijk en welwillend voor zijn
dochter als voor die van zijn
vrouw.
Een van zijn kinderen is, zegt
men, door Sir Bowerbank ge
kozen tot erfgenaam van het
vermogen van Lady Bowerbank;
het zijne zal, volgens Sir John's
openlijke verklaring, onder lief
dadige inrichtingen verdeeld
worden.
Arme kleine Emily 1 die nu in
een katoenen jurkje en soms
met gaten in haar schoenen in
de lanen van Birkenhaed Park
speelt, wat zal eenmaal haar lot
zijn Zij weet het niet zoo min
als haar vader die haar lief
heeft en bewaakt, die vader en
moeder beiden voor haar is,
daar zijn vrouw in een altijd
Behalve in de feitelijke ont
wapening van Duitschland ziet
de minister nog in een ander
middel een oplossing van het
probleem, n.l. een inbezitneming
door de geallieerden van het
steenkolenbekken van het Ruhr-
gebied en een exploitatie door
hen ten voordeele van geheel
Europa. De geallieerden zouden
dan natuurlijk Duitschland moe
ten machtigen uit het Ruhrge-
bied zoo veel kolen te halen als
het noodig zou hebben voor zijn
economisch leven, maar niet
voor zijn militaire behoeften.
Tenslotte voegde minister
Lefèvre zijn stem bij het koor
van alle Fransche publicisten en
sprekers, die als om strijd een
beroep doen op de geallieerden,
om toch in hemelsnaam solidair
te blijven een solidariteit,
welke intusschen nog slechts in
naam schijnt te bestaan. Waar
om dan ook Frankrijk, dat zich
geleidelijk aan zijn lot voelt
overgelaten, althans 7 zich be
vrijd wil zien van de Duitsche
bedreiging, welke het, als een
blok aan£het been.'^belet om de
weinige krachten, waarover het
nog beschikt, ten volle in te
zetten voor zijn economisch her
stel.
Terwijl Millerand te San Re
mo Lloyd George en Nitti tracht
te winnen voor het Fransche
standpunt, heeft, naar Reuter
uit Parijs seint, de Kamercom
missie voor buitenlandsche zaken
met algemeene stemmen een
resolutie aangenomen, waarin
verklaard wordt, dat Frankrijk,
vastbesloten om in het belang
van den algemeenen vrede en
het herstel der normale betrek
kingen, de ontwapening van
Duitschland te verkrijgen, de
regeering uitnoodigt de betref-
fene bepalingen van het vredes
verdrag werkelijk en getrouw
te doen uitvoeren. Hbld.
Het wil ons niet ondienstig
voorkomen, in verband met de
durenden toestand van ziekelijk
heid verkeert. Haar meisjes
zijn lieve goede kinderen maar
's vaders lieveling is zijn eigen
dochtertje en waarschijnlijk denkt
hij nu reeds met zekere vrees
aan den jongen man die haar
den een of anderen dag zal
wegnemen. Ik twijfel niet of
John Stenhouse zal onder alle
omstandigheden, zelfs bij een
mogelijk vroeg huwelijk van
Emily, bewijzen, dat hij een
rechtvaardig, onbaatzuchtig en
liefhebbend vader is. En mocht
de zwakke menschelijke natuur
hem ooit verleiden anders te
zijn, dan zal hij zich het graf
herinneren, waarin de liefde van
zijn jeugd begraven ligt, de
eenige vrouw die hem werkelijk
gelukkig zou hebben gemaakt
en het ook zou geweest zijn
zij, die in plaats van jong te
sterven, het zonnetje van zijn
huis, de moeder van zijn kinde
ren had kunnen zijn Zij
de ongelukkige Emily Kendal,