ALGEMEEN NIEUWS-
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
WekslijksQvorzicht
EMILY.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
29e Jaargang Zaterdag 6 Maart 1920 Nummer 2502
17)
De Pleegkinderen.
BRESKEWSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden f 1.—
met 10 cent dispositiekosten.
Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNof<2in BRESKENS p,°7s$4ro
Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief.
Vraagt condities.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
Het betere is de vijand van
het goede. Dat is een gevaar
lijk Fransch spreekwoord, ge
vaarlijk voor alle menschelijk
streven, dat naar het hoogste
reikt. Het moedigt de middel
matigheid aan en schijnt een
uitnoodiging om zich met het
ideëele toch werkelijk niet al te
druk te maken. Maar het getuigt
van een praktische levenswijs
heid, van een verstandigheid,
die niet met het hoofd tegen
den muur loopt en van een zekere
behagelijkheid, die het toch in
het leven nog zoo slecht niet
vindt, wanneer maar niet altijd,
als de Noorsche schrijver Ibsen
aan het slot van een van zijn
drama's laat zeggen, de men-
schen met hun ideëele eischen
je dat leven moeilijk maakten.
Het is als de beginselverklaring
van een levensbeschouwing, die
zeker geen profeten en hervor
mers en kunstenaars zal vooit-
brengen, maar die niettemin haar
praktische bruikbaarheid voor
ons leven van allen dag heeft
bewezen en die in de politiek.
Ja, men zou zeggen, dat ze
juist voor de politiek als geknipt
was. Want de politiek is juist
(de kunst om dat praktisch-be-
reikbare te verwezenlijken, waar
van de grootere beginselen de
vagere omtrekken geven. En
toch, het is juist in een politiek
proces een geding van hooge,
internationale politiek, dat deze
levensbeschouwing, of, wil men,
de daden uit deze beschouwing
voortvloeiende, als staatsgevaar
lijk staat aangeklaagd.
Want feitelijk gaat het daar
toch om in het proces, dat thans
tegen den oud-minister-president
Caillaux te Parijs gevoerd wordt.
De Franschen wenschten, als
hun bondgenooten, in den thans
ifgeloopen oorlog de volledige
overwinning, die zij ook einde
lijk behaald hebben. Maar er
was een tijd, voordat de Ameri
kanen hun reusachtige krachten
ten gunste der Entente hadden
laten werken, dat een dergelijke
Nu echter weende zij niet
geen gedachten kwamen in haar
geest op, waardoor haars vaders
nagedachtenis kon ontheiligd
worden. Hij was dooden zij
mocht niet oordeelen over de
wijze waarop hij haar had be
handeld. Zij gevoelde alleen dat
hij haar leven geknakt had.
Ja, die eerwaardige, geëerde
vader had haar gedoodhaar,
zijne eigene dochter, zijn eigen
vieesch, even goed, wellicht nog
pijnlijker, alsof zijn hand haar
had omgebracht. Nog sterker
tal zulk een handelwijze tegen
tulke ouders getuigen, als de
Heer zijne Engelen eens zal
uitzenden om te oordeelen, als
de levensgeheimen van allen
tullen worden geopenbaard, hoe
veel vaders en wellicht ook moe
overwinning onmogelijk leek En
in dien tijd heeft Caillaux te
duidelijk gezegd, wat de mees
ten in Frankrijk geloofden, dat
het niet gaan zou en men daarom
met minder, met het herstel van
België, met Elzas-Lotharingen
enz. tevreden moest zijn. Was
de oorlog ten nadeele van Frank-
lijk afgeloopen, dan had men
hem nu misschien als een soort
profeet vereerd en zichzelf, maar
meer nog want zichzelf ver
wijt men niets, zoolang men nog
anderen de schuld kan geven -
aan de roemruchte Fransche
staatslieden van het oogenblik
verweten, niet naar zijn waar
schuwingen te hebben geluisterd.
Ongelukkig voor Caillaux heb
ben de Franschen échter een
overwinning behaald, zooals ze
zich geen grootere konden wen-
schen en Caillaux zit in plaats
van in den profetenstoel in het
beklaagdenbankje voor den Se
naat, die uitspraak zal moeten
doen niet alleen, of Caillaux
gelijk had waarvoor de Fran
schen natuurlijk geen uitspraak
meer noodig achten maar
ook, of zijn zienswijze en de
uiting daarvan misdadig was
tegenover het Fiansche vader
land. Caillaux vindt noch het
het een noch hét ander. Want,
wonderlijk zelfs na de volledige
Fransche overwinning vraagt hij,
of het toch nog niet beter ge
weest zou zijn met het mindere
genoegen te nemen.
Ze is nog zoo gek niet, die
vraag. Frankrijk's uitputting
bewijst het. Maar bovendien,
zou het voor Frankrijk niet be
ter geweest zijn, zich met Duitsch-
land te verstaan dan een ver
bitterd en wraakzuchtig Duitsch-
land naast zich te houden Is
Duitschland's eigen geschiedenis
niet een waarschuwend voor
beeld En voor Frankrijk staat
de zaak nog anders. Want
Duitschland is en blijft de ster
kere, alleen met anderer hulp
overwonnen. Maar zelfs wan
neer men dat gevaar voor goed
uitgeschakeld acht, blijft hel
nog de vraag, of de toestand,
waai in tengevolge van de voort-
ders, hoewel moeders in dit
opzicht toegeeflijker zijn, dezelf
de zedelijke moord hebben ge
pleegd met de beste bedoelingen.
Hij had haar gedood de
veerkracht harer jeugd en van
haar leven vernietigd niet door
gewettigden weerstand, hoewel
dit reeds erg genoeg zou ge-
w'eest zijn maar door onder-
handsche zijdelingsche middelen,
die niet konden worden afge
weerd. Doch, man van de wereld
als hij was, verscheen deze
gedachte nooit in volle kracht
voor zijn geest. Hoe kon hij, of
zijns gelijken, gevoelen wat het
was de liefde te verliezen, de
eenige zegening die het leven
glans en schoonheid schenkt
Wellicht meende hij, als andere
menschen der wereld, dat aard-
sche zegeningen elk geluk in
zich sluiten en dat hij zijn dochter
een dienst deed door haar te
doen blijven in den stand waar
in zij geboren en opgevoed was;
zetting van den oorlog en de
onbarmhartige vrede Midden-
Europa geraakt is, niet ook aan
het overige deel der wereld zich
wreekt. Ook de bond van En
tente-volken, hoe machtig ook,
kan niet buiten de oeconomische
medewerking van zoo'n groot
deel van Europa.
Die overweging schijnt nu ook
bij den Oppersten Raad ten
opzichte van Rusland ingang
gevonden te hebben. Zonder
officieële betrekkingen aan te
knoopen, knoopt men toch de
betrekkingen weer aan. Er zijn
nog andere redenen voor. Ook
Sovjet-Rusland is een militaire
tegenstander van beteekenis ge
worden en de Entente is tot een
nieuwen grooten oorlog niet meer
bij machte^ Zij heeft al haar
krachten te sparen voor wat
anders. En het is ooral Enge
land, dat hiermede rekening zal
houden. Want hun wereldheer
schappij rust op Azië's onder
werping. En het is juist in Azië,
dat de bolsjewiki met behulp
van de wrokkende Turken overal
het vuur van het verzet hebben
aangestoken. Enver Pasje, de
vroegere Turksche minister van
oorlog, heeft in aansluiting aan
de bolsjewistische propaganda
in geheel Midden-Azië den op
stand en het verzet tegen de
Engelsche wereldheerschappij
georganiseerd. De wereld staat
voor de grootste revolutie, die
zij ooit heeft gekend, heeft hij
verklaard.
Zou dit gevaar ook wellicht
de Engelschen een beetje toe-
schietelijker hebben gemaakt
tegenover de Turken, die nu
wel in Europa zullen mogen
blijven Angst wordt een slechte
raadgeefster genoemd. In Hon
garije, waar na het communis
tisch avontuur nu een soort witte
terreur heerscht en dientenge
volge ook sociaal-democraten als
sneeuw vooi de zon, maar nog
spoorloozer verdwijnen, zou men
het wel eens kunnen ervaren.
Toch doet zij nog telkens als
raadgeefster dienst.
In België ook? Men zou soms
kunnen wenschen, dat ze zich
door haar te bevrijden van een
man die in af komst ver beneden
haar stond en die, terwijl zij
hem alles schonk, niets bezat
om haar aan te bieden.
Uitgenomen liefde doch dit
was niet van belang in 't oog
van mijnheer Kendal.
Hoe het ook zij hij had haar
gedood Men kan hiertegen
aanvoeren Waarom w as zij zoo
zwak zich te laten ombrengen
Waarom droeg zij het verlies
van haren geliefde zoo gelaten
en huwde zij zoo geheel zonder
tegenstand te bieden met een
ander? Waarom, om kort te
gaan, gaf zij zich een slachtoffer,
der omstandigheden, op 't oogen
blik dat zij zich ver daarboven
moest verheffen, voor zichze'f
moest strijden en haar eigen
levenspad bepalen door zelf te
beslissen of zij met Stenhouse
wilde huwen of niet?
Men vindt helaas de beant
woording dezer vragen in de
daar wat meer liet gelden. Men
schijnt er nog altijd den ernst
en de beteekenis der Vlaamsche
beweging niet te begrijpen. De
Waalsche socialist heeft haar in
een interpellatie aangevallen en
daarbij ook ons land een enkele
veeg uit de pan gegeven.'t Wa
ren de gewone praatjeshulp
aan Duitschland, telegrammen
van onze Koningin om Von
Bissing met de vervlaamsching
der Gentsche hoogeschool geluk
te wenschen, enz 't Best is zulke
menschen maar te laten praten,
tot niemand meer naar hen luis
tert.
We hadden trouwens de vorige
week toevallig naar iets anders
te luisteren, waarbij onze Konin
gin in werkelijkheid betrokken
was. En onze Koningin niet al
leen. 't Prinsesje heeft de eerste
steen gelegd. En de voorzitter
van den Raad van bestuur der
N.V. Maatschappij tot exploitatie
van Jaarbeursgebouwen heeft het
woord gevoerd, 't Was te Utrecht
ter gelegenheid van de opening
van de derde Nederlandsche
jaarbeurs, die nu een vast ge
bouw krijgt.
In het Handelsblad vinden wij
van de hand van Fr. van Raalte,
welke daarin paedagogische op
stellen schrijft, de volgende
opmerkingen omtrent de moei
lijkheden met de pleegkinderen
In onzen tijd halen vele men
schen, vooral zij die zelve geen
kinderen hebben, zich een groo
ten last op den hals, door een
Duitsch of Oostenrijksch pleeg
kind tot zich te nemen. In plaats
van er genoegen van te beleven,
wat in de meeste gevallen moet
kunnen, hebben ze displezier
soms zoo erg, dat ze er na een
paar weken meer dan genoeg
van hebben en het kind ergens
in pension geven of het naar een
kindertehuis „Kinderheim" stu
ren.
En daar gaat bijna zonder
uitzondering na korten tijd, alles
goed, waaruit dus blijkt, dat het
honderden slachtoffers, beiden
mannen en vrouwen, doch hoofd
zakelijk vrouwen, die het slacht
offer zijn geworden van zwakke
hulpeloosheid. Troost U, bleeke
geesten, zwakke schaduwen van
een leven dat zoo gelukkig en
vroolijk had kunnen zijneen
maal zal U recht wedervaren 1
Doch wat zal er worden van
hen, die de oorzaak waren van
uw lijden
Emily Bowerbank bewoog zich
nog niet. Verwarde gedachten
doorkruisten haar brein zij was
niet gewoon te denken alleen
te gevoelen. Of zij al over haar
toestand peinsde of zij al in de
eenzame stilte haar tegenwoor
dig koel huwelijk met John
Bowerbank (Goddank, ze kon
hem nergens van beschuldigen,
want hij kon er niets van ge
weten hebben) vergeleek men
het geluk dat zij hadden kunnen
smaken, waarbij haar geest sterk
genoeg zou geweest zijn vreugd
verkeerd gaan bij de pleegouders
niet aan het kind, maar aan de
behandeling geweten moet wor
den. Het is wel hard, voor
menschen, die met de meest
humane bedoelingen bezield zich
afsloven, soms ook financieel,
om een ondervoed stampertje er
bovenop te helpen, als ze na
korten tijd zien, dat hun liefde
averechts werkt en dat ze, de
wanhoop nabij, na zich halfdood
geërgerd te hebben, het moeten
opgevener zijn kinderen, die
gewoonweg zich gedragen als
jeugdige Cyrus of Alexander de
Groote, vrij als des konings zoon
door des konings hof, egoïstisch
en egocentrisch zich het middel
punt van heel het gezin wanend,
loopen ze rond. Er zijn er, die
niet verkiezen voor twaalf uur
uit hun bed te komen, die hun
kleedingstukken laten rondslin
geren en weigeren, die op te
ruimen, die geen hand willen
uitsteken, om door hen veroor
zaakte wanorde te herstellen en
die zeggen „Ik ben wel hier
gekomen om te eten, maar niet
om te „werken".
In politiek zijn vele kleine
wijsneusjes onder de gastjes
doorkneed, in revolutionnaire
vooraler zijn vijftienjarige meis
jes, die alle politieke vergade
ringen afloopen, en bij aanmer
king brutaal zeggen, dat ze „in
jeder Hinsicht völlig aufgeklürt"
zijn en zich overigens gedragen
zooals de egel, die de winter-
gast van den mol wasals je je
steekt aan mijn prikkels, als het
je hier niet bevalt, welnu, ga
dan heen.
Dat er niet weinig kinderen
zijn die zoo slecht weten waar
ze moeten staan, komt doordat
dex pleegouders het is begrij
pelijk en vergeeflijk, want het
komt voort uit het warme, mee-
doogende menschenhart in
de eerste dagen de kleine gasten
totaal, in geforceerden marsch
alsof er haast bij is, verwennen.
Het slechts zijn pleegouders,
die zelf nooit kinderen hadden,
er aan toe. Zij missen de meest
elementaire routine, weten niet,
wat een kind wel moet worden
en smart, wel en wee te dra
gen wanneer zij gehuwd ware
met John Stenhouse, er viel niets
meer aan te veranderen.
Zij zeide niets, deed niets.
Doch wat had ze ook moeten
doen Zij beschuldigde niemand,
zelfs haar zelf niethet was te
laat. Zij gevoelde dat zij gelijk
stond met een dier „dwaze
maagden", waarvan zij in hare
jeugd zoo gaarne las; hare
lamp was ook uitgegaan om
nooit weer te worden aangesto
ken. De deur haars levens was
gesloten en zou niet meer wor
den geopend.
Tot het aanbreken van den
dag bleef zij in die houding aan
den lessenaar zitten. Toen be
kroop haar plotseling de vrees,
dat de dienstboden haar in dien
toestand zouden vinden.
(Wordt vervolgd.