ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN WekslijksQvorzicht EMILY. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN 29e Jaargang Zaterdag 6 Maart 1920 Nummer 2502 17) De Pleegkinderen. BRESKEWSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden f 1.— met 10 cent dispositiekosten. Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNof<2in BRESKENS p,°7s$4ro Abonnements-Advertenties zeer billijk tarief. Vraagt condities. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur Het betere is de vijand van het goede. Dat is een gevaar lijk Fransch spreekwoord, ge vaarlijk voor alle menschelijk streven, dat naar het hoogste reikt. Het moedigt de middel matigheid aan en schijnt een uitnoodiging om zich met het ideëele toch werkelijk niet al te druk te maken. Maar het getuigt van een praktische levenswijs heid, van een verstandigheid, die niet met het hoofd tegen den muur loopt en van een zekere behagelijkheid, die het toch in het leven nog zoo slecht niet vindt, wanneer maar niet altijd, als de Noorsche schrijver Ibsen aan het slot van een van zijn drama's laat zeggen, de men- schen met hun ideëele eischen je dat leven moeilijk maakten. Het is als de beginselverklaring van een levensbeschouwing, die zeker geen profeten en hervor mers en kunstenaars zal vooit- brengen, maar die niettemin haar praktische bruikbaarheid voor ons leven van allen dag heeft bewezen en die in de politiek. Ja, men zou zeggen, dat ze juist voor de politiek als geknipt was. Want de politiek is juist (de kunst om dat praktisch-be- reikbare te verwezenlijken, waar van de grootere beginselen de vagere omtrekken geven. En toch, het is juist in een politiek proces een geding van hooge, internationale politiek, dat deze levensbeschouwing, of, wil men, de daden uit deze beschouwing voortvloeiende, als staatsgevaar lijk staat aangeklaagd. Want feitelijk gaat het daar toch om in het proces, dat thans tegen den oud-minister-president Caillaux te Parijs gevoerd wordt. De Franschen wenschten, als hun bondgenooten, in den thans ifgeloopen oorlog de volledige overwinning, die zij ook einde lijk behaald hebben. Maar er was een tijd, voordat de Ameri kanen hun reusachtige krachten ten gunste der Entente hadden laten werken, dat een dergelijke Nu echter weende zij niet geen gedachten kwamen in haar geest op, waardoor haars vaders nagedachtenis kon ontheiligd worden. Hij was dooden zij mocht niet oordeelen over de wijze waarop hij haar had be handeld. Zij gevoelde alleen dat hij haar leven geknakt had. Ja, die eerwaardige, geëerde vader had haar gedoodhaar, zijne eigene dochter, zijn eigen vieesch, even goed, wellicht nog pijnlijker, alsof zijn hand haar had omgebracht. Nog sterker tal zulk een handelwijze tegen tulke ouders getuigen, als de Heer zijne Engelen eens zal uitzenden om te oordeelen, als de levensgeheimen van allen tullen worden geopenbaard, hoe veel vaders en wellicht ook moe overwinning onmogelijk leek En in dien tijd heeft Caillaux te duidelijk gezegd, wat de mees ten in Frankrijk geloofden, dat het niet gaan zou en men daarom met minder, met het herstel van België, met Elzas-Lotharingen enz. tevreden moest zijn. Was de oorlog ten nadeele van Frank- lijk afgeloopen, dan had men hem nu misschien als een soort profeet vereerd en zichzelf, maar meer nog want zichzelf ver wijt men niets, zoolang men nog anderen de schuld kan geven - aan de roemruchte Fransche staatslieden van het oogenblik verweten, niet naar zijn waar schuwingen te hebben geluisterd. Ongelukkig voor Caillaux heb ben de Franschen échter een overwinning behaald, zooals ze zich geen grootere konden wen- schen en Caillaux zit in plaats van in den profetenstoel in het beklaagdenbankje voor den Se naat, die uitspraak zal moeten doen niet alleen, of Caillaux gelijk had waarvoor de Fran schen natuurlijk geen uitspraak meer noodig achten maar ook, of zijn zienswijze en de uiting daarvan misdadig was tegenover het Fiansche vader land. Caillaux vindt noch het het een noch hét ander. Want, wonderlijk zelfs na de volledige Fransche overwinning vraagt hij, of het toch nog niet beter ge weest zou zijn met het mindere genoegen te nemen. Ze is nog zoo gek niet, die vraag. Frankrijk's uitputting bewijst het. Maar bovendien, zou het voor Frankrijk niet be ter geweest zijn, zich met Duitsch- land te verstaan dan een ver bitterd en wraakzuchtig Duitsch- land naast zich te houden Is Duitschland's eigen geschiedenis niet een waarschuwend voor beeld En voor Frankrijk staat de zaak nog anders. Want Duitschland is en blijft de ster kere, alleen met anderer hulp overwonnen. Maar zelfs wan neer men dat gevaar voor goed uitgeschakeld acht, blijft hel nog de vraag, of de toestand, waai in tengevolge van de voort- ders, hoewel moeders in dit opzicht toegeeflijker zijn, dezelf de zedelijke moord hebben ge pleegd met de beste bedoelingen. Hij had haar gedood de veerkracht harer jeugd en van haar leven vernietigd niet door gewettigden weerstand, hoewel dit reeds erg genoeg zou ge- w'eest zijn maar door onder- handsche zijdelingsche middelen, die niet konden worden afge weerd. Doch, man van de wereld als hij was, verscheen deze gedachte nooit in volle kracht voor zijn geest. Hoe kon hij, of zijns gelijken, gevoelen wat het was de liefde te verliezen, de eenige zegening die het leven glans en schoonheid schenkt Wellicht meende hij, als andere menschen der wereld, dat aard- sche zegeningen elk geluk in zich sluiten en dat hij zijn dochter een dienst deed door haar te doen blijven in den stand waar in zij geboren en opgevoed was; zetting van den oorlog en de onbarmhartige vrede Midden- Europa geraakt is, niet ook aan het overige deel der wereld zich wreekt. Ook de bond van En tente-volken, hoe machtig ook, kan niet buiten de oeconomische medewerking van zoo'n groot deel van Europa. Die overweging schijnt nu ook bij den Oppersten Raad ten opzichte van Rusland ingang gevonden te hebben. Zonder officieële betrekkingen aan te knoopen, knoopt men toch de betrekkingen weer aan. Er zijn nog andere redenen voor. Ook Sovjet-Rusland is een militaire tegenstander van beteekenis ge worden en de Entente is tot een nieuwen grooten oorlog niet meer bij machte^ Zij heeft al haar krachten te sparen voor wat anders. En het is ooral Enge land, dat hiermede rekening zal houden. Want hun wereldheer schappij rust op Azië's onder werping. En het is juist in Azië, dat de bolsjewiki met behulp van de wrokkende Turken overal het vuur van het verzet hebben aangestoken. Enver Pasje, de vroegere Turksche minister van oorlog, heeft in aansluiting aan de bolsjewistische propaganda in geheel Midden-Azië den op stand en het verzet tegen de Engelsche wereldheerschappij georganiseerd. De wereld staat voor de grootste revolutie, die zij ooit heeft gekend, heeft hij verklaard. Zou dit gevaar ook wellicht de Engelschen een beetje toe- schietelijker hebben gemaakt tegenover de Turken, die nu wel in Europa zullen mogen blijven Angst wordt een slechte raadgeefster genoemd. In Hon garije, waar na het communis tisch avontuur nu een soort witte terreur heerscht en dientenge volge ook sociaal-democraten als sneeuw vooi de zon, maar nog spoorloozer verdwijnen, zou men het wel eens kunnen ervaren. Toch doet zij nog telkens als raadgeefster dienst. In België ook? Men zou soms kunnen wenschen, dat ze zich door haar te bevrijden van een man die in af komst ver beneden haar stond en die, terwijl zij hem alles schonk, niets bezat om haar aan te bieden. Uitgenomen liefde doch dit was niet van belang in 't oog van mijnheer Kendal. Hoe het ook zij hij had haar gedood Men kan hiertegen aanvoeren Waarom w as zij zoo zwak zich te laten ombrengen Waarom droeg zij het verlies van haren geliefde zoo gelaten en huwde zij zoo geheel zonder tegenstand te bieden met een ander? Waarom, om kort te gaan, gaf zij zich een slachtoffer, der omstandigheden, op 't oogen blik dat zij zich ver daarboven moest verheffen, voor zichze'f moest strijden en haar eigen levenspad bepalen door zelf te beslissen of zij met Stenhouse wilde huwen of niet? Men vindt helaas de beant woording dezer vragen in de daar wat meer liet gelden. Men schijnt er nog altijd den ernst en de beteekenis der Vlaamsche beweging niet te begrijpen. De Waalsche socialist heeft haar in een interpellatie aangevallen en daarbij ook ons land een enkele veeg uit de pan gegeven.'t Wa ren de gewone praatjeshulp aan Duitschland, telegrammen van onze Koningin om Von Bissing met de vervlaamsching der Gentsche hoogeschool geluk te wenschen, enz 't Best is zulke menschen maar te laten praten, tot niemand meer naar hen luis tert. We hadden trouwens de vorige week toevallig naar iets anders te luisteren, waarbij onze Konin gin in werkelijkheid betrokken was. En onze Koningin niet al leen. 't Prinsesje heeft de eerste steen gelegd. En de voorzitter van den Raad van bestuur der N.V. Maatschappij tot exploitatie van Jaarbeursgebouwen heeft het woord gevoerd, 't Was te Utrecht ter gelegenheid van de opening van de derde Nederlandsche jaarbeurs, die nu een vast ge bouw krijgt. In het Handelsblad vinden wij van de hand van Fr. van Raalte, welke daarin paedagogische op stellen schrijft, de volgende opmerkingen omtrent de moei lijkheden met de pleegkinderen In onzen tijd halen vele men schen, vooral zij die zelve geen kinderen hebben, zich een groo ten last op den hals, door een Duitsch of Oostenrijksch pleeg kind tot zich te nemen. In plaats van er genoegen van te beleven, wat in de meeste gevallen moet kunnen, hebben ze displezier soms zoo erg, dat ze er na een paar weken meer dan genoeg van hebben en het kind ergens in pension geven of het naar een kindertehuis „Kinderheim" stu ren. En daar gaat bijna zonder uitzondering na korten tijd, alles goed, waaruit dus blijkt, dat het honderden slachtoffers, beiden mannen en vrouwen, doch hoofd zakelijk vrouwen, die het slacht offer zijn geworden van zwakke hulpeloosheid. Troost U, bleeke geesten, zwakke schaduwen van een leven dat zoo gelukkig en vroolijk had kunnen zijneen maal zal U recht wedervaren 1 Doch wat zal er worden van hen, die de oorzaak waren van uw lijden Emily Bowerbank bewoog zich nog niet. Verwarde gedachten doorkruisten haar brein zij was niet gewoon te denken alleen te gevoelen. Of zij al over haar toestand peinsde of zij al in de eenzame stilte haar tegenwoor dig koel huwelijk met John Bowerbank (Goddank, ze kon hem nergens van beschuldigen, want hij kon er niets van ge weten hebben) vergeleek men het geluk dat zij hadden kunnen smaken, waarbij haar geest sterk genoeg zou geweest zijn vreugd verkeerd gaan bij de pleegouders niet aan het kind, maar aan de behandeling geweten moet wor den. Het is wel hard, voor menschen, die met de meest humane bedoelingen bezield zich afsloven, soms ook financieel, om een ondervoed stampertje er bovenop te helpen, als ze na korten tijd zien, dat hun liefde averechts werkt en dat ze, de wanhoop nabij, na zich halfdood geërgerd te hebben, het moeten opgevener zijn kinderen, die gewoonweg zich gedragen als jeugdige Cyrus of Alexander de Groote, vrij als des konings zoon door des konings hof, egoïstisch en egocentrisch zich het middel punt van heel het gezin wanend, loopen ze rond. Er zijn er, die niet verkiezen voor twaalf uur uit hun bed te komen, die hun kleedingstukken laten rondslin geren en weigeren, die op te ruimen, die geen hand willen uitsteken, om door hen veroor zaakte wanorde te herstellen en die zeggen „Ik ben wel hier gekomen om te eten, maar niet om te „werken". In politiek zijn vele kleine wijsneusjes onder de gastjes doorkneed, in revolutionnaire vooraler zijn vijftienjarige meis jes, die alle politieke vergade ringen afloopen, en bij aanmer king brutaal zeggen, dat ze „in jeder Hinsicht völlig aufgeklürt" zijn en zich overigens gedragen zooals de egel, die de winter- gast van den mol wasals je je steekt aan mijn prikkels, als het je hier niet bevalt, welnu, ga dan heen. Dat er niet weinig kinderen zijn die zoo slecht weten waar ze moeten staan, komt doordat dex pleegouders het is begrij pelijk en vergeeflijk, want het komt voort uit het warme, mee- doogende menschenhart in de eerste dagen de kleine gasten totaal, in geforceerden marsch alsof er haast bij is, verwennen. Het slechts zijn pleegouders, die zelf nooit kinderen hadden, er aan toe. Zij missen de meest elementaire routine, weten niet, wat een kind wel moet worden en smart, wel en wee te dra gen wanneer zij gehuwd ware met John Stenhouse, er viel niets meer aan te veranderen. Zij zeide niets, deed niets. Doch wat had ze ook moeten doen Zij beschuldigde niemand, zelfs haar zelf niethet was te laat. Zij gevoelde dat zij gelijk stond met een dier „dwaze maagden", waarvan zij in hare jeugd zoo gaarne las; hare lamp was ook uitgegaan om nooit weer te worden aangesto ken. De deur haars levens was gesloten en zou niet meer wor den geopend. Tot het aanbreken van den dag bleef zij in die houding aan den lessenaar zitten. Toen be kroop haar plotseling de vrees, dat de dienstboden haar in dien toestand zouden vinden. (Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1