r,
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEELADJOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
EMILY.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
le
N,
29e Jaargang
Woensdag 21 Januari 1920
Nummer 2489
Minimum-loon en
Maximum-arbeidstij d
bij J
BRESKENSGHE COURANT
rn.
uia
Abonnementsprijs per drie maanden f
Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
E. BOOM—BLIEK
TNof02°n BRESKENS P^Siro
Abonnements-Advertenties zeer billjjk tarief.
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur
(in het algemeen
en in bestekken).
24.
N.
r.
a"
te
9-
35
15
19
Bij het schenken van eenige
aandacht aan bovenstaand onder
werp moeten wij ons verplaatsen
te midden van den economischen
strijd tu38chen patroons en ar
beiders.
Het bepalen van minimumloon
en maximumarbeidstijd behoort
tot de pogingen om binnen de
grenzen van ons stelsel van ver
deeling den toestand der ar
beidende klasse te verbeteren.
Dergelijke pogingen kunnen
uitgaan
lo. Van de werkgevers;
2o. Van de werknemers;
3o. Van de overheid.
De werkgevers kunnen om
tweeërlei reden besluiten om den
toestand hunner arbeiders te ver
beteren en wel uit een oogpunt
van rechtvaardigheid óf uit een
oogpunt van eigenbelang.
M. a. w. de patroons kunnen
geleid worden door de gedachte,
dat bij het besturen der onder
neming niet alleen aan eigen
oordeel gedacht moet worden,
maar dat het de moreele plicht
den werkgever is ook de
belangen der arbeiders zoove :1
mogelijk te bevorderen óf met
terzijdestelling van het morali
teitsgevoel kunnen de patroons,
louter uit een oogpunt van eigen
belang, tot het inzicht komen,
dat verbetering van de positie
der arbeiders de werkkracht dier
arbeiders zal doen toenemen,
waardoor de voor die verbete
ring gedane uitgaven op den
duur door grootere winsten der
onderneming worden beloond. Er
zal ook wel gehandeld worden
uit beide oogpunten te zamen.
Hoe het ook zij, om de rede
nen hierboven vermeld hebben
sedert verscheidene jaren ver
schillende patroons de loonen
hunner arbeiders verhoogd, den
arbeidstijd verminderd en nog
andere maatregelen getroffen
33
Af
05
20
25
40
4S
56
0»
10
22
33
4)
O, mijn waarde, dan moet het
een droom geweest zijn, dat ik
dezen morgen hun huwelijk zag
voltrekken Hoe kon zij zoo iets
doen
,En deed ze het wat heeft
ze gedaan
„Wel, niet veel, onderstel ik",
zeide mevrouw Knowle met een
zucht. Edward en ik veront
rustten er zich destijds over
maar zulke dingen gebeuren
iederen dag en de menschen
denken er zelfs niet meer over
na. Wij daarentegen wel. Wij
konden volstrekt geen reden
vinden, waarom Kendal ons zoo
beleedigen moest, omdat wij dit
toegestaan hadden. Toegestaan?
Het was onmogelijk te voor
komen. En bovendien daar
wij tot in de ziel overtuigd wa-
om de levensomstandigheden der
werknemers te verbeteren.
Het is echter over het alge
meen niet te verwachten, dat
uitfluitend van de zijde der
werkgevers afdoende verbetering
in de positie der werknemers
gebracht zal worden. De con
currentie kan voor de patroons,
die het goed met hun arbeiders
meenen, in sommige gevallen
een beletsel zijn om verbeterin
gen te treffen. Bij vele werk
gevers heeft echter het streven
naar rechtvaardigheid een zwa-
ren strijd te voeren met het
jagen naar eigen voordeel, waar
bij nog te veel patroons niet
inzien, dat het eigenbelang in
sommige gevallen door verbete
ring van arbeidsvoorwaarden ge
baat kan worden.
De ondernemer, die in den
kortst mogelijken tijd rijk wil
worden stelt zich niet zelden
v oor zijn doel te zullen bereiken
door zijn arbeiders hard te laten
werken tegen weinig loon. Om
wijziging in dien gedachtengang
te verkrijgen zijn veelal invloe
den van buiten noodig.
De arbeiders gelooven er over
het algemeen niet aan, dat de
pogingen der werkgevers om af
doende verbeteringen van ar
beiderstoestanden te verkrijgen
zullen slagen. De arbeiders heb
ben het daarom noodzakelijk ge
acht hun lot in eigen handen te
nemen en ze hebben dit gedaan
door het stichten van arbeiders
verenigingen.
Bij den werkkring dezer ver-
eenigingen kan men twee vor
men onderscheiden
le, een werkkring naar binnen:
het vormen van fondsen om le
den en familiebetrekkingen te
ondersteunen in moeielijke om
standigheden;
2e, een werkkring naar buiten:
het optreden tegenover patroons
ter verkrijging van betere arbeids
voorwaarden en het optreden
bij verkiezingen ten einde zetels
bezet te krijgen in openbare
lichamen en daardoor te komen
tot sociale wetgeving.
De arbeiders-vereenigingen ver
krijgen, vooral de laatste jaren,
ren dat een goed huwelijk met
een goeden man het beste lot is
dat een jong meisje kan te beurt
vallen, zou het ons nooit in ge
dachten gekomen zijn te trachten
er iets tegen te doenDoch
mijnheer Kendal dacht er anders
over. John Stenhouse schreef
hem een brief, waarin hij hem
de hand zijner dochter vroeg en
deze brief werd gesloten in een
vertrouwelijk schrijven van mijn
Edward, die hem de noodige
inlichtingen omtrent Stenhouse
gaf, op onze achting voor Sten
house wees, en aantoonde welk
een geschikt echtgenoot hij voor
Emily zou zijn, hoewel hij geen
geld had wat echter onnoodig
was daar deze rijk was, hij goed,
en zij elkander beminden.
Tsrstond na het ontvangen
van dezen brief overviel de
oude man als een donderbui, gaf
John diens ontslag, en eischte
dat Emily terstond met hem
van ons zou vertrekken. Emily
meer en meer invloed.
De gewone eischen dier ver-
eenigingen zijn verkorting van
den werktijd en verhooging van
het loon.
Het zal evenwel meermalen
de vraag zijn, of het den patroon
mogelijk is de eischen in te wil
ligen, zonder althans zijn onder
neming met verlies te doen
werkenworden de eischen af
gedwongen en moet tengevolge
van het met verlies werken een
onderneming opgeheven worden,
dan wordt niet alleen de onder
nemer getroffen, doch dan kan
dit ook voor de arbeiders nood
lottig worden. Ook de patroons
hebben zich vereenigd en zoo
hebben we de laatste jaren
Patroons- en Arbeiders-(vak-)
vereenigingen meermalen tegen
over elkander zien staan, doch
ook meermalen te zamen ten
opzichte van arbeidsvoorwaarden
overleg zien plegen. Tengevolge
van dit overleg zijn collectieve
arbeidsovereenkomsten gesloten,
die de voorwaarden behelzen
waaronder een lid der arbeiders-
vereeniging bij een lid der
patroonsvereeniging in dienst
treedt.
Het gevolg van dergelijke
arbeidsovereenkomsten is, dat het
ook bij het opmaken van bestek
ken meer en meer regel wordt
daarin bepalingen op te nemen
ten opzichte van minimumloon
en maximumarbeidstijd.
De vraag is destijds druk
besproken of de overheid er al
dan niet voor moet of mag zor
gen, door het opnemen in
bestekken van bezwarende voor
waarden voor de aannemers
dat de werklieden, die te haren
behoeve werken, dit doen onder
behoorlijke arbeidsvoorwaarden.
De Gemeenteraad van Amster
dam heeft deze vraag reeds
vele jaren geleden bevestigend
beantwoord, zich daarbij op het
standpunt plaatsende, dat, waar
arbeidsvoorwaarden uit een zede
lijk beginsel geboden zijn, de
gemeente als overheid moet zor
gen, dat die voorwaarden ook
worden toegepast.
De Rotterdamsche Raad heeft
werd echter door een zware
zenuwkoorts aangetast en mocht
niet vervoerd worden. Wij
waren geheel ontsteld. De dich
ter zegt: „Vaders hebben stee-
nen harten", maar ik beweer,
dat ze volstrekt geen hart be
zitten. Hoe de oude man, nu
zijn dochter door zijne schuld
uitgeteerd tot een geraamte, te
bed lag, met hare schoone oogen
sprekend gelijkend op die
harer moeder toen zij mijnheer
Kendal huwde rusteloos rond
starende, nooit haren vader eenig
scherp antwoord gevende, doch
nu en dan mij influisterend
„Och, laat hen toch John niet
onvriendelijk behandelen", hoe
hij nog iederen Zondag ter kerk
kon gaan, en zich een christen
noemen, is mij een raadsel
Bovendien moet ge in 't oog
houden, vervolgde mevr. Knowle,
„dat John Stenhouse volstrekt
niet van geringe afkomst was,
een uitstekende opvoeding had
langen tijd een ander standpunt
ingenomen en de leer verkondigd,
dat de overheid zich niet mag
mengen in het bedrijf van den
aannemer en zich moet schikken
naar de arbeidsvoorwaarden, die
nu eenmaal in het bedrijf gelden.
Eerst in 1910 kwam in die ver
ouderde opvatting eenige kente
ring. Een adres van den Ned.
Aannemersbond had B. en W.
aanleiding gegeven tot het doen
van een voorstel aan den Raad
om in beginsel goed te keuren,
dat voortaan in de daartoe in
aanmerking komende bestekken
van werken van de Gemeente,
voor zoover men daarbij te doen
had met ter plaatse te verrich
ten werkzaamheden, waarvoor
naar het oordeel van B. en W.
een algemeen erkende regeling
bestond, de inachtneming daar
van voor te schrijven.
De Raad deed door de aan
neming van dit voorstel niets
anders, dan zich aansluiten bij
bestaande loonregelingen van
georganiseerde bedrijven, terwijl
de ongeorganiseerden er buiten^
vielen.
Men wilde in 1910 te Rotter
dam nog niet inzien, dat de
Gemeente zich niet behoefde te
beperken tot het voorschrijven
van de naleving van bestaande
loonregelingen, doch ook bij het
i ontbreken daarvan eischen kan
stellen en regelend optreden
j moet.
Sedert 1910 is er een heele
verandering van inzichten ge-
I komen.
Tengevolge van den Wereld
oorlog is ook het arbeiders
vraagstuk een brandende kwestie
geworden. De Landsregeeringen
trachten allerwege door sociale
wetgeving dit vraagstuk in goede
banen te leiden.
De kwestie van den arbeids
duur zal, naar we hopen, in ons
land eene belangrijke schrede
verder tot haar oplossing worden
gebracht door de arbeidswet-
Aalberse.
De lagere besturen Ge
meenteraden beijveren zich
tegenwoordig over het algemeen
om in voorkomende gevallen voor
genoten en niemand iets op zijn
gedrag wist aan te merken.
Er was niet de minste reden
om hem af te wijzen, dan alleen
dat hij klerk was op een kantoor,
en zij was de dochter van een
rentenierhij bezat niets en zij
vijftig duizend pond. Daar alleen
wrong hem de schoen, dat ver
vloekte geld alleen was deschuld.
Mijnheer Kendal wilde haar een
„passend" huwelijk laten doen.
Dat was zijn streven, alleen om
zijn trots te bevredigen. Geld,
geld alleen was bij hem de
grondslag van iedere berekening.
Ik verzeker u, dat hij voor John
Stenhouse alles gedaan zou heb
ben als hij maar zooveel geld
bezeten had als mijnheer Bower-
bank doch nu wees hij hem de
deur".
„Dat was geen nette behan
deling".
„Dat kan ik juist niet zeggen,
want münheer Kendal is altijd
net. Bovendien, moest hij zijn
werklieden in bestekken gunstige
arbeidsvoorwaarden te doen be
dingen bij het uitvoeren van
publieke werken.
Maximumloon en Maximum
arbeidstijd, de voornaamste
eischen der arbeidende klasse
De arbeiders willen naast het
verrichten van hun beroepsbezig
heden voldoende in de gelegen
heid gesteld worden om zich te
ontspannen, zich geestelijk te
ontwikkelen, hun gezinsband te
versterken. Een streven naar
meer levensbillijkheid dus.
Wil dit streven echter resul
taat hebben, dan mag een kor
tere arbeidsduur niet tot gevolg
hebben vermindering van loon,
want in het algemeen is bij een
te lagen loonstandaard zedelijke
verheffing uiterst moeilijk.
Een andere vraag is echter of
tegenwoordig van het edele
motief „zedelijke verheffing"
somwijlen geen misbruik gemaakt
wordt om toe te kunnen géven
aan een verschijnsel van dezen
tijd, dat alles behalve verhef
fend kan werken nl.„arbeids-
schuwheid", en hetwelk een ge
vaar kan worden voor voldoende
productie.
Minimumloon en Maximum
arbeidstijd, het zijn rechtmatige
eischen en ze kunnen ingewilligd
worden, mits ze niet tot gevolg
hebben een te geringe productie,
want een te kort aan voortbren
ging moet de volkswelvaart naar
beneden drukken.
A. du Bois.
Ingfeseoiicleii.
Biervliet, 17 Januari 1920.
Zeer geachte heer Redacteur,
Mag ik nogmaals een beroep
doen op Uwe gewaardeerde
gastvrijheid
Ik ben n.l. overtuigd, dat
wanneer de verschillende per
sonen, die meenen zich een oor
deel te kunnen aanmatigen over
de handelwijze der artsen, niet
tegengesproken worden, zij de
gedachte bij zichzelf en bij het
eigen crediet ophouden hij had
altijd den naam van een goed
vader. En dat is hij misschien
tot op dien tijd geweest. Zoolang
we niet op de proef gesteld
worden zijn wij allen goed. Maar
de wereld is, mijn waarde de
wereld is verdorven".
Mevrouw Smiles beaamde dit
volkomenzij stemde gewoonlijk
met alles in.
„Nu was er natuurlijk niets
meer aan te doen. John was
buiten betrekking, en het meisje
nog niet meerderjarig de vader
had het recht alleen in handen;
zelfs geen vlucht, waaraan een
fatsoenlijk man als John Sten
house onder alle omstandigheden
niet zou gedacht hebben, kon
Emily redden. En dan haar
vermogen, dat vervloekte
geld, zooals haar minnaar zich
herhaaldelijk uitdrukte.
Wordt vervolgd.