r, ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEELADJOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN EMILY. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN le N, 29e Jaargang Woensdag 21 Januari 1920 Nummer 2489 Minimum-loon en Maximum-arbeidstij d bij J BRESKENSGHE COURANT rn. uia Abonnementsprijs per drie maanden f Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever E. BOOM—BLIEK TNof02°n BRESKENS P^Siro Abonnements-Advertenties zeer billjjk tarief. Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 1 uur (in het algemeen en in bestekken). 24. N. r. a" te 9- 35 15 19 Bij het schenken van eenige aandacht aan bovenstaand onder werp moeten wij ons verplaatsen te midden van den economischen strijd tu38chen patroons en ar beiders. Het bepalen van minimumloon en maximumarbeidstijd behoort tot de pogingen om binnen de grenzen van ons stelsel van ver deeling den toestand der ar beidende klasse te verbeteren. Dergelijke pogingen kunnen uitgaan lo. Van de werkgevers; 2o. Van de werknemers; 3o. Van de overheid. De werkgevers kunnen om tweeërlei reden besluiten om den toestand hunner arbeiders te ver beteren en wel uit een oogpunt van rechtvaardigheid óf uit een oogpunt van eigenbelang. M. a. w. de patroons kunnen geleid worden door de gedachte, dat bij het besturen der onder neming niet alleen aan eigen oordeel gedacht moet worden, maar dat het de moreele plicht den werkgever is ook de belangen der arbeiders zoove :1 mogelijk te bevorderen óf met terzijdestelling van het morali teitsgevoel kunnen de patroons, louter uit een oogpunt van eigen belang, tot het inzicht komen, dat verbetering van de positie der arbeiders de werkkracht dier arbeiders zal doen toenemen, waardoor de voor die verbete ring gedane uitgaven op den duur door grootere winsten der onderneming worden beloond. Er zal ook wel gehandeld worden uit beide oogpunten te zamen. Hoe het ook zij, om de rede nen hierboven vermeld hebben sedert verscheidene jaren ver schillende patroons de loonen hunner arbeiders verhoogd, den arbeidstijd verminderd en nog andere maatregelen getroffen 33 Af 05 20 25 40 4S 56 0» 10 22 33 4) O, mijn waarde, dan moet het een droom geweest zijn, dat ik dezen morgen hun huwelijk zag voltrekken Hoe kon zij zoo iets doen ,En deed ze het wat heeft ze gedaan „Wel, niet veel, onderstel ik", zeide mevrouw Knowle met een zucht. Edward en ik veront rustten er zich destijds over maar zulke dingen gebeuren iederen dag en de menschen denken er zelfs niet meer over na. Wij daarentegen wel. Wij konden volstrekt geen reden vinden, waarom Kendal ons zoo beleedigen moest, omdat wij dit toegestaan hadden. Toegestaan? Het was onmogelijk te voor komen. En bovendien daar wij tot in de ziel overtuigd wa- om de levensomstandigheden der werknemers te verbeteren. Het is echter over het alge meen niet te verwachten, dat uitfluitend van de zijde der werkgevers afdoende verbetering in de positie der werknemers gebracht zal worden. De con currentie kan voor de patroons, die het goed met hun arbeiders meenen, in sommige gevallen een beletsel zijn om verbeterin gen te treffen. Bij vele werk gevers heeft echter het streven naar rechtvaardigheid een zwa- ren strijd te voeren met het jagen naar eigen voordeel, waar bij nog te veel patroons niet inzien, dat het eigenbelang in sommige gevallen door verbete ring van arbeidsvoorwaarden ge baat kan worden. De ondernemer, die in den kortst mogelijken tijd rijk wil worden stelt zich niet zelden v oor zijn doel te zullen bereiken door zijn arbeiders hard te laten werken tegen weinig loon. Om wijziging in dien gedachtengang te verkrijgen zijn veelal invloe den van buiten noodig. De arbeiders gelooven er over het algemeen niet aan, dat de pogingen der werkgevers om af doende verbeteringen van ar beiderstoestanden te verkrijgen zullen slagen. De arbeiders heb ben het daarom noodzakelijk ge acht hun lot in eigen handen te nemen en ze hebben dit gedaan door het stichten van arbeiders verenigingen. Bij den werkkring dezer ver- eenigingen kan men twee vor men onderscheiden le, een werkkring naar binnen: het vormen van fondsen om le den en familiebetrekkingen te ondersteunen in moeielijke om standigheden; 2e, een werkkring naar buiten: het optreden tegenover patroons ter verkrijging van betere arbeids voorwaarden en het optreden bij verkiezingen ten einde zetels bezet te krijgen in openbare lichamen en daardoor te komen tot sociale wetgeving. De arbeiders-vereenigingen ver krijgen, vooral de laatste jaren, ren dat een goed huwelijk met een goeden man het beste lot is dat een jong meisje kan te beurt vallen, zou het ons nooit in ge dachten gekomen zijn te trachten er iets tegen te doenDoch mijnheer Kendal dacht er anders over. John Stenhouse schreef hem een brief, waarin hij hem de hand zijner dochter vroeg en deze brief werd gesloten in een vertrouwelijk schrijven van mijn Edward, die hem de noodige inlichtingen omtrent Stenhouse gaf, op onze achting voor Sten house wees, en aantoonde welk een geschikt echtgenoot hij voor Emily zou zijn, hoewel hij geen geld had wat echter onnoodig was daar deze rijk was, hij goed, en zij elkander beminden. Tsrstond na het ontvangen van dezen brief overviel de oude man als een donderbui, gaf John diens ontslag, en eischte dat Emily terstond met hem van ons zou vertrekken. Emily meer en meer invloed. De gewone eischen dier ver- eenigingen zijn verkorting van den werktijd en verhooging van het loon. Het zal evenwel meermalen de vraag zijn, of het den patroon mogelijk is de eischen in te wil ligen, zonder althans zijn onder neming met verlies te doen werkenworden de eischen af gedwongen en moet tengevolge van het met verlies werken een onderneming opgeheven worden, dan wordt niet alleen de onder nemer getroffen, doch dan kan dit ook voor de arbeiders nood lottig worden. Ook de patroons hebben zich vereenigd en zoo hebben we de laatste jaren Patroons- en Arbeiders-(vak-) vereenigingen meermalen tegen over elkander zien staan, doch ook meermalen te zamen ten opzichte van arbeidsvoorwaarden overleg zien plegen. Tengevolge van dit overleg zijn collectieve arbeidsovereenkomsten gesloten, die de voorwaarden behelzen waaronder een lid der arbeiders- vereeniging bij een lid der patroonsvereeniging in dienst treedt. Het gevolg van dergelijke arbeidsovereenkomsten is, dat het ook bij het opmaken van bestek ken meer en meer regel wordt daarin bepalingen op te nemen ten opzichte van minimumloon en maximumarbeidstijd. De vraag is destijds druk besproken of de overheid er al dan niet voor moet of mag zor gen, door het opnemen in bestekken van bezwarende voor waarden voor de aannemers dat de werklieden, die te haren behoeve werken, dit doen onder behoorlijke arbeidsvoorwaarden. De Gemeenteraad van Amster dam heeft deze vraag reeds vele jaren geleden bevestigend beantwoord, zich daarbij op het standpunt plaatsende, dat, waar arbeidsvoorwaarden uit een zede lijk beginsel geboden zijn, de gemeente als overheid moet zor gen, dat die voorwaarden ook worden toegepast. De Rotterdamsche Raad heeft werd echter door een zware zenuwkoorts aangetast en mocht niet vervoerd worden. Wij waren geheel ontsteld. De dich ter zegt: „Vaders hebben stee- nen harten", maar ik beweer, dat ze volstrekt geen hart be zitten. Hoe de oude man, nu zijn dochter door zijne schuld uitgeteerd tot een geraamte, te bed lag, met hare schoone oogen sprekend gelijkend op die harer moeder toen zij mijnheer Kendal huwde rusteloos rond starende, nooit haren vader eenig scherp antwoord gevende, doch nu en dan mij influisterend „Och, laat hen toch John niet onvriendelijk behandelen", hoe hij nog iederen Zondag ter kerk kon gaan, en zich een christen noemen, is mij een raadsel Bovendien moet ge in 't oog houden, vervolgde mevr. Knowle, „dat John Stenhouse volstrekt niet van geringe afkomst was, een uitstekende opvoeding had langen tijd een ander standpunt ingenomen en de leer verkondigd, dat de overheid zich niet mag mengen in het bedrijf van den aannemer en zich moet schikken naar de arbeidsvoorwaarden, die nu eenmaal in het bedrijf gelden. Eerst in 1910 kwam in die ver ouderde opvatting eenige kente ring. Een adres van den Ned. Aannemersbond had B. en W. aanleiding gegeven tot het doen van een voorstel aan den Raad om in beginsel goed te keuren, dat voortaan in de daartoe in aanmerking komende bestekken van werken van de Gemeente, voor zoover men daarbij te doen had met ter plaatse te verrich ten werkzaamheden, waarvoor naar het oordeel van B. en W. een algemeen erkende regeling bestond, de inachtneming daar van voor te schrijven. De Raad deed door de aan neming van dit voorstel niets anders, dan zich aansluiten bij bestaande loonregelingen van georganiseerde bedrijven, terwijl de ongeorganiseerden er buiten^ vielen. Men wilde in 1910 te Rotter dam nog niet inzien, dat de Gemeente zich niet behoefde te beperken tot het voorschrijven van de naleving van bestaande loonregelingen, doch ook bij het i ontbreken daarvan eischen kan stellen en regelend optreden j moet. Sedert 1910 is er een heele verandering van inzichten ge- I komen. Tengevolge van den Wereld oorlog is ook het arbeiders vraagstuk een brandende kwestie geworden. De Landsregeeringen trachten allerwege door sociale wetgeving dit vraagstuk in goede banen te leiden. De kwestie van den arbeids duur zal, naar we hopen, in ons land eene belangrijke schrede verder tot haar oplossing worden gebracht door de arbeidswet- Aalberse. De lagere besturen Ge meenteraden beijveren zich tegenwoordig over het algemeen om in voorkomende gevallen voor genoten en niemand iets op zijn gedrag wist aan te merken. Er was niet de minste reden om hem af te wijzen, dan alleen dat hij klerk was op een kantoor, en zij was de dochter van een rentenierhij bezat niets en zij vijftig duizend pond. Daar alleen wrong hem de schoen, dat ver vloekte geld alleen was deschuld. Mijnheer Kendal wilde haar een „passend" huwelijk laten doen. Dat was zijn streven, alleen om zijn trots te bevredigen. Geld, geld alleen was bij hem de grondslag van iedere berekening. Ik verzeker u, dat hij voor John Stenhouse alles gedaan zou heb ben als hij maar zooveel geld bezeten had als mijnheer Bower- bank doch nu wees hij hem de deur". „Dat was geen nette behan deling". „Dat kan ik juist niet zeggen, want münheer Kendal is altijd net. Bovendien, moest hij zijn werklieden in bestekken gunstige arbeidsvoorwaarden te doen be dingen bij het uitvoeren van publieke werken. Maximumloon en Maximum arbeidstijd, de voornaamste eischen der arbeidende klasse De arbeiders willen naast het verrichten van hun beroepsbezig heden voldoende in de gelegen heid gesteld worden om zich te ontspannen, zich geestelijk te ontwikkelen, hun gezinsband te versterken. Een streven naar meer levensbillijkheid dus. Wil dit streven echter resul taat hebben, dan mag een kor tere arbeidsduur niet tot gevolg hebben vermindering van loon, want in het algemeen is bij een te lagen loonstandaard zedelijke verheffing uiterst moeilijk. Een andere vraag is echter of tegenwoordig van het edele motief „zedelijke verheffing" somwijlen geen misbruik gemaakt wordt om toe te kunnen géven aan een verschijnsel van dezen tijd, dat alles behalve verhef fend kan werken nl.„arbeids- schuwheid", en hetwelk een ge vaar kan worden voor voldoende productie. Minimumloon en Maximum arbeidstijd, het zijn rechtmatige eischen en ze kunnen ingewilligd worden, mits ze niet tot gevolg hebben een te geringe productie, want een te kort aan voortbren ging moet de volkswelvaart naar beneden drukken. A. du Bois. Ingfeseoiicleii. Biervliet, 17 Januari 1920. Zeer geachte heer Redacteur, Mag ik nogmaals een beroep doen op Uwe gewaardeerde gastvrijheid Ik ben n.l. overtuigd, dat wanneer de verschillende per sonen, die meenen zich een oor deel te kunnen aanmatigen over de handelwijze der artsen, niet tegengesproken worden, zij de gedachte bij zichzelf en bij het eigen crediet ophouden hij had altijd den naam van een goed vader. En dat is hij misschien tot op dien tijd geweest. Zoolang we niet op de proef gesteld worden zijn wij allen goed. Maar de wereld is, mijn waarde de wereld is verdorven". Mevrouw Smiles beaamde dit volkomenzij stemde gewoonlijk met alles in. „Nu was er natuurlijk niets meer aan te doen. John was buiten betrekking, en het meisje nog niet meerderjarig de vader had het recht alleen in handen; zelfs geen vlucht, waaraan een fatsoenlijk man als John Sten house onder alle omstandigheden niet zou gedacht hebben, kon Emily redden. En dan haar vermogen, dat vervloekte geld, zooals haar minnaar zich herhaaldelijk uitdrukte. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1920 | | pagina 1