UllkUllklVUViik ww wiimi i ALGEMEEN NlÊUWSrEN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN 5? HEREEN I GD. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK BRESKENS 29e Jaargang Zaterdag 11 October 1919 Nummer 2462 ?1J Zeven milliard voor onze West. ft Invaliditeitswet. Binnenland. Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent Franco per post f 1.— Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief Telefoon No. 21 Drukker-Uitgever Postgiro 17704 Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend met 20 pCt. toeslag Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur 19 't Is een groot bedrag lezer. De Vereenigde Staten rammelen er mee, en denken, dat wij Hol landers, die immers zoo op het geld gesteld heeten te zijn ervan watertanden. ƒ7.000.000.000, inderdaad, het is geen klein kapitaaltje zegt de Fin. Revue. Toch blijven de po litieke hooge oomes er Siberisch bij. Zij zijn het in elkaar draaien van nieuwe belasting-wettert zoo gewend, dat zij het zonde en jammer zouden vinden, wanneet Uncle Sam het ons thans moge lijk maakte, eens tien jaar heele- maal geen belasting te betalen, entoch je schulden af te doen. Zeker, we zouden „onze" West dan kwijt zijn. Maar wat voor deugd hebben wij de laatste jaren aan „onze" West beleefd. Het doet ons genoegen, dat er een politieke partij is, die, naar wij vernemen, voor ons plan gewonnen is. En het merkwaardige is, dat dit een politieke partij is, die niemand te weinig nationaal bewustzijn zal durven verwijtenhet is de Christelijk-Historische Unie. In haarofficeele weekblad de „Zuid- 'l Hollander" toch laat zij schrij ven: „Grooter knoeirommel, groo- ter bende (dan in de West, Su riname inbegrepen) is werkelijk niet te bedenken. Wat moet Nederland daarte gen doen Geen man en geen cent er heen Wij moeten zeg genSuriname voor de Surina- mers, ofde heele boel verkoopen." En dan vervolgt de „Zuid Hol lander," geen provinciaaltje maar een officieel blad van een door en door degelijke en door en door nationale politieke partij ,Het woord dat ik den laat- sten tijd uit veler mond opving 3il Waarom verkoopen we de West niet? Waarom ontdoen we ons 4,? n'et van Curacao, Uraba, Bo bi bi bf 7,' /t naire, eilanden met een half Nederlandsche, half Neger-be volking, waar onzedelijkheid welig tiert, die we toch niet be hoorlijk besturen kunnen, en waar Amerika milliarden voor geven wil Men zegt5 ii J milliard. Als dat gebeurde wa ren we ineens van onze heele oorlogsschuld en van alle crisis- last af. Waarom niet? Gedoogt onze nationale waardigheid niet, zegt men. 't Is misschien heel onwaardig van me, maar ik kan het niet zien. Ik dacht dat het verstan dig was niet verder te springen dan onze polsstok lang is. In het gewone leven noemt men dat tenminste verstandig. Waar om zou het dan niet kunnen, niet mogen Als we ons land er mee uit de nesten hielpen en die verre eilan den aan een krachig bestuur, waarvan de leiding dichtbij zit Neen, ik snap het niet. Misschien wil een ander wel eens zeggen wat er eigenlijk te gen is." De „Financieele Revue," die een krachtige actie voert voor den verkoop van de West, zegt nu naar aanleiding van deze be schouwing van ,de Zuid-Hollan der" het volgende Eén muur hebben wij dus al ingetrapt. Andere muren zullen volgen. Wij zullen onze cam pagne niet staken. Want ook hier geldt een frappez, frappez toujours In ons vorig artikel over de Invaliditeitswet eindigden wij met een opmerking over zegels en het stellen van aanteekeningen van de reritekaart. Deze aan gelegenheid dient nog nader te worden toegelicht. Op de rentekaart mag abso luut niets geschreven, noch tee- kens' gesteld worden, behalve in enkele gevallen. Art. 289 zegt, dat na het ver strijken van de geldigheidsduur der rentekaart, het aantal zegels 32) Ik wensch nooit meer iets te naken te hebben met de familie Crux. „Neen", zeide Charlotte met dien droeven ernst dien zij altijd toonde wanneer er over de fa milie gesproken werd. .Wat wil je het liefst gedaan 7,3. hebben, mijn beste Je mag 7,31 beslissen". 7r dacht een oogenbük na en 8,li 2cide toen „Zend een vriendelijke bood- -J,c'laP terug maar neem hun (i* geschenken niet aan. Zeg dat iv de druiven heel welkom zullen 9,IS zijn aan de oude Mollv Car of aan de een of andere zieke aan g,|fWie mevrouw Crux gewoon is te zenden". 9$ »Ja, dat is goed. Je hebt een moet worden berekend en ge totaliseerd, waarbij verminkte, onherkenbare of om andere reden ongeldige zegels niet moet worden gerekend. Welke zegels zijn nu ongeldig Ie Zegels geplakt over weken, welke geheel buiten den duur van den geldigheidsduur der kaart vallen. 2e. Zegels, waarop teekens gesteld zijn en geschreven is, behoudens dateering en paraaf, waarover straks meer. 3e Zegels, die niet gedateerd zijn. Het dateeren der zegels wil ik eerst bespreken. Art. 272 bepaalt dat door den werkgever, onmiddellijk nadat het zegel geplakt is, op de daar voor bestemde plaats van e 1 k zegel, dag, maand en jaar, waar op dit plakken geschiedt, in let ters of cijfers met inkt geschre ven of gedrukt moet worden a. wordt nu 1 zegel geplakt, dan moet hierop de datum van plakken vermeld worden b. worden meerdere zegels geplakt, dan krijgt elk zegel de dagteekening van plakken, terwijl het laatst geplakte zegel geldt voor de laatste week, waarin de dagteekening valt en de andere zegels voor onmid dellijk daaraan voorafgaande weken c. worden meerdere zegels geplakt over reeds verstreken weken, dan krijgt elk zegel de dagteekening van plakken en het laatste zegel bovendien de dagteekening van den laatsten dag der kalenderweek, waarvoor het zegel geldt. d. worden meerdere zegels geplakt, ter betaling van pre- miën over weken, niet onmiddel lijk voorafgaand aan de week, waarover het laatste zegel wordt geplakt, dan krijgt elk zegel dagteekening van plakken en bovendien dagteekening van den laatsten dag der kalenderweek, waarvoor het zegel geldt. Waar echter art. 232 toelaat het dagteekenen der zegels, ook in gevallen, waarin het niet is voorgeschren, wil de volgende regel mij het eenvoudigst voor komen. wijs hoofdje kind", zeide de dominee hartelijk. Hij gaf zelf de boodschap, die hij zoo beleefd en hoffelijk mogelijk maakte, aan den knecht. Langen tijd zaten hij en zijn schoondochter zwij gend bij elkaar, hij lezende en zij werkende. „Kom mijn kind, laat ons alle onaangename dingen op zij zetten en het ons op dezen zonnigen morgen druk heel druk maken. Ik houd van de zonneschijn. Goddank dat Hij me mijn oogen liet", zeide de dominee zuchtend. Maar we willen nu geen droef heid of klachten hebben want ik kon veel erger zijn. Charlotte, nu zal je toch werkelijk mijn rechterhand worden. Hoe gaat het inet je schrijven 't Is al lang geleden dat je mij je schrijf boek liet zien. Hoe zou het gaan als ik je mijn preek voor aan staanden Zondag dicteerde". „Laat me maar een proef maken, dan kunt u zien hoe ik het doe", antwoordde Charlotte opgewekt. „Heel best. Maar het eerst van alles moeten mijn brieven geschreven worden. Zie eens hoeveel in de doos liggen, ge merkt onbeantwoord Er waren er vier of vijf die hij rustig om en om keerde. „Ah, ik wachtte te lang en nu is het te laat". „Kan ik niet?" „Neen, je kan niet kind. Het zijn brieven over zaken, een vrouwenhand zou dwaas lijken, bijzonder voor Oh, had ik mijn zoon maar hier. Als Keith maar thuis kwam", zuchtte hij. Hij zag Charlotte's gezicht en voegde er bij Wees maar niet boos, mijn beste, als ik soms dwaze en scherpe dingen zag. Ik meen het zoo niet, je wilt wel wat verdragen van een oud man, niet waar „O mijnheer Garland!" Zij knielde bij hem neer en „Dagteeken elk zegel met den plakdag, en dagteeken zegels, geplakt ter betaling van premiën over andere weken, dan waarin geplakt wordt, met den laatsten dag der week, waarvoor het zegel geplakt wordt". Voor werkgevers, die veel arbeiders in dienst hebben, is dit dagteekenen tijdroovend en daarom kan den werkgever, die geregeld minstens 25 arbeiders in dienst heeft, op verzoek door het Bestuur der Rijksverzeke ringsbank vergund worden, niet te dagteekenen, mits de rente kaart berust bij den werkgever en de arbeider in de werkplaats arbeidt. De werkgever is dan echter verplicht de eerste 6 zegels en bij teruggave der kaart, het laatste zegel te dag teekenen. En behalve deze dagteekening is alleen nog toegelaten het pa- rafeeren der zegels. Wanneer nl. tusschen werkgever en arbeider verschil bestaat over: le. Al of niet verzekerings plicht 2e. Of de werkgever of de ar beider de premie moet betalen; 3e. De loonklasse. waarin pre mie betaald moet worden. Dan is de werkgever bevoegd de zegels te parafeeren. Ter toelichting van punt 2 zij vermeld, dat volgens art. 188 de arbeider de premie betaalt: a. indien de arbeider en diens werkgever beiden verklaren dat de arbeider zijn loon voor zoo ver dit uit geld bestaat uitslui tend van derden ontvangt of be voegd is dit geheel af te hou den van hetgeen de arbeider ten behoeve van zijn werkgever van derden ontvangt. b. indien de arbeider bevoegd is te verklaren, dat hij niet meer verzekeringsplichtig is, (dit kan zijn, omdat hij bijv. meer dan 2000,verdient.) e. over weken waarin hij geen werkgever heeft. In een volgend art. stel ik mij voor iets mede te deelen uwer loonklasse en premiën, en over het bewaren van de rentekaart. liefkoosde de machtelooze hand. Hij legde zijn andere hand op haar hoofd. „Je bent heel goed voor mij, Charlotte. Ik denk dat je wel een beetje van me houdt". Ze lachte, dat beminnelijke lachje dat meer zegt dan woor den en ging toen naast hem zitten met pen en papier voor haar. „Ik ben gereed mijnheer, maar", ze aarzelde even, maar moest die eene brief niet het eerst van allen geschreven wor den. Denk u er wel aan dat morgen de mail naar Canada vertrekt „Dat is waar! Arme Keith. Hij zal het schrift van zijn vader nooit weer zien". „Klagen helpt niet", vervolgde hij. „Mijn beste Charlotte je kan gemakkelijk schrijven wat ik dicteer. Begin maar dadelijk". „Wat zal ik schrijven?" „Ja wat? Mijn beste Keith. Provinciale Staten. De opening van de najaars zitting der Provinciale Staten van Zeeland is bepaald op Dins dag 2 December a.s. MASSA INVOER UIT AMERIKA. De „N R C." schrijft Amsterdam importeert schoe nen ten einde de bevolking der hoofdstad tegen redelijke prijzen aan behoorlijk schoeisel te kun nen helpen. Zouden andere ge meenten Amsterdam's voorbeeld volgen De advertentie, welke men in ons Zaterdagochtend heeft kun nen aantreffen, geeft te denken. De ereeniging van Nederland- schegemeenten deelt daar mede, dat massa-invoer van schoenen uit Amerika slechts te vermijden is, wanneer Hollandsche leveran ciers ten spoedigste gunstiger aanbiedingen doen. Zoo'n dreigement schijnt noo- dig geweest te zijnimmers, de prijzen der schoenen zijn hier te lande thans zoo hoog, dat de gemeentebesturen onwillekeurig den blik naar het buitenland richten. De leuze „Plaatst voor het Nederlandsche fabrikaat!" is zeer sympathiek; als echter sommige inheemsche nijveren bovenal aandacht wijden aan de nationale industrie van twijfel- achtig gehalte, welke hierop neerkomt, dat men zijn land- genooten het vel over de ooren haalt, verliest die schoone leuze een goed deel van haar aan trekkelijkheid. Het is dus wel eens noodig, dat de afnemers te kennen geven, dat ook consu menten niet alles slikken. Heeft de advertentie, waarvan wij boven melding maakten, een nuttige uitwerking gehad Ons is verzekerd, dat dit inderdaad het geval was. J al van aanbie dingen zijn ingekomen, ook aan biedingen, die op gansch andere artikelen dan schoenen betrek king hadden, ook aanbiedingen van scheepvaartmaatschappijen, die gaarne voor de massa-invoer Maar dat zal hem in de war brengen. Zet bovenaan: „Gedic teerd". Neen, wacht eens. Waar om schrijf je zelf niet aan ie echtgenoot „Hij heeft het mij nooit be vraagd". „Maar al heeft hij het niet gevraagd, waarom zou je het dan toch niet doen „Ik weet het niet precies maar ik geloof dat het beter is om niet te schrijven". r-'u^U.ze'^e h'j zuchtend, Charlotte doe zooals je denkt dat het beste is. Laten wij nu aan mijn brief beginnen". De oude man was humeurig en telkens bang dat hij Keith te veel zou verontrusten en zijn geduldige secretaris moest ver- scheide keeren opnieuw beginnen. „Je ziet, mijn beste, dat ik heel zorgvuldig wil zijn. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1919 | | pagina 1