UllkUllklVUViik ww wiimi i
ALGEMEEN NlÊUWSrEN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
5?
HEREEN I GD.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
BRESKENS
29e Jaargang
Zaterdag 11 October 1919
Nummer 2462
?1J
Zeven milliard
voor onze West.
ft
Invaliditeitswet.
Binnenland.
Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent
Franco per post f 1.—
Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Telefoon
No. 21
Drukker-Uitgever
Postgiro
17704
Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend
met 20 pCt. toeslag
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur
19
't Is een groot bedrag lezer.
De Vereenigde Staten rammelen
er mee, en denken, dat wij Hol
landers, die immers zoo op het
geld gesteld heeten te zijn ervan
watertanden.
ƒ7.000.000.000, inderdaad, het
is geen klein kapitaaltje zegt de
Fin. Revue. Toch blijven de po
litieke hooge oomes er Siberisch
bij. Zij zijn het in elkaar draaien
van nieuwe belasting-wettert zoo
gewend, dat zij het zonde en
jammer zouden vinden, wanneet
Uncle Sam het ons thans moge
lijk maakte, eens tien jaar heele-
maal geen belasting te betalen,
entoch je schulden af te
doen.
Zeker, we zouden „onze" West
dan kwijt zijn. Maar wat voor
deugd hebben wij de laatste jaren
aan „onze" West beleefd.
Het doet ons genoegen, dat
er een politieke partij is, die,
naar wij vernemen, voor ons
plan gewonnen is. En het
merkwaardige is, dat dit een
politieke partij is, die niemand
te weinig nationaal bewustzijn
zal durven verwijtenhet is de
Christelijk-Historische Unie. In
haarofficeele weekblad de „Zuid-
'l Hollander" toch laat zij schrij
ven:
„Grooter knoeirommel, groo-
ter bende (dan in de West, Su
riname inbegrepen) is werkelijk
niet te bedenken.
Wat moet Nederland daarte
gen doen Geen man en geen
cent er heen Wij moeten zeg
genSuriname voor de Surina-
mers, ofde heele boel
verkoopen."
En dan vervolgt de „Zuid Hol
lander," geen provinciaaltje maar
een officieel blad van een door
en door degelijke en door en
door nationale politieke partij
,Het woord dat ik den laat-
sten tijd uit veler mond opving
3il Waarom verkoopen we de West
niet? Waarom ontdoen we ons
4,? n'et van Curacao, Uraba, Bo
bi
bi
bf
7,'
/t
naire, eilanden met een half
Nederlandsche, half Neger-be
volking, waar onzedelijkheid
welig tiert, die we toch niet be
hoorlijk besturen kunnen, en
waar Amerika milliarden voor
geven wil Men zegt5 ii J
milliard. Als dat gebeurde wa
ren we ineens van onze heele
oorlogsschuld en van alle crisis-
last af. Waarom niet? Gedoogt
onze nationale waardigheid niet,
zegt men.
't Is misschien heel onwaardig
van me, maar ik kan het niet
zien. Ik dacht dat het verstan
dig was niet verder te springen
dan onze polsstok lang is. In
het gewone leven noemt men
dat tenminste verstandig. Waar
om zou het dan niet kunnen,
niet mogen
Als we ons land er mee uit de
nesten hielpen en die verre eilan
den aan een krachig bestuur,
waarvan de leiding dichtbij zit
Neen, ik snap het niet.
Misschien wil een ander wel
eens zeggen wat er eigenlijk te
gen is."
De „Financieele Revue," die
een krachtige actie voert voor
den verkoop van de West, zegt
nu naar aanleiding van deze be
schouwing van ,de Zuid-Hollan
der" het volgende
Eén muur hebben wij dus al
ingetrapt. Andere muren zullen
volgen. Wij zullen onze cam
pagne niet staken. Want ook
hier geldt een frappez, frappez
toujours
In ons vorig artikel over de
Invaliditeitswet eindigden wij met
een opmerking over zegels en
het stellen van aanteekeningen
van de reritekaart. Deze aan
gelegenheid dient nog nader te
worden toegelicht.
Op de rentekaart mag abso
luut niets geschreven, noch tee-
kens' gesteld worden, behalve in
enkele gevallen.
Art. 289 zegt, dat na het ver
strijken van de geldigheidsduur
der rentekaart, het aantal zegels
32)
Ik wensch nooit meer iets te
naken te hebben met de familie
Crux.
„Neen", zeide Charlotte met
dien droeven ernst dien zij altijd
toonde wanneer er over de fa
milie gesproken werd.
.Wat wil je het liefst gedaan
7,3. hebben, mijn beste Je mag
7,31 beslissen".
7r dacht een oogenbük na en
8,li 2cide toen
„Zend een vriendelijke bood-
-J,c'laP terug maar neem hun
(i* geschenken niet aan. Zeg dat
iv de druiven heel welkom zullen
9,IS zijn aan de oude Mollv Car of
aan de een of andere zieke aan
g,|fWie mevrouw Crux gewoon is
te zenden".
9$ »Ja, dat is goed. Je hebt een
moet worden berekend en ge
totaliseerd, waarbij verminkte,
onherkenbare of om andere
reden ongeldige zegels niet moet
worden gerekend. Welke zegels
zijn nu ongeldig
Ie Zegels geplakt over weken,
welke geheel buiten den duur
van den geldigheidsduur der
kaart vallen.
2e. Zegels, waarop teekens
gesteld zijn en geschreven is,
behoudens dateering en paraaf,
waarover straks meer.
3e Zegels, die niet gedateerd
zijn. Het dateeren der zegels
wil ik eerst bespreken.
Art. 272 bepaalt dat door den
werkgever, onmiddellijk nadat
het zegel geplakt is, op de daar
voor bestemde plaats van e 1 k
zegel, dag, maand en jaar, waar
op dit plakken geschiedt, in let
ters of cijfers met inkt geschre
ven of gedrukt moet worden
a. wordt nu 1 zegel geplakt,
dan moet hierop de datum van
plakken vermeld worden
b. worden meerdere zegels
geplakt, dan krijgt elk zegel
de dagteekening van plakken,
terwijl het laatst geplakte zegel
geldt voor de laatste week,
waarin de dagteekening valt en
de andere zegels voor onmid
dellijk daaraan voorafgaande
weken
c. worden meerdere zegels
geplakt over reeds verstreken
weken, dan krijgt elk zegel de
dagteekening van plakken en
het laatste zegel bovendien de
dagteekening van den laatsten
dag der kalenderweek, waarvoor
het zegel geldt.
d. worden meerdere zegels
geplakt, ter betaling van pre-
miën over weken, niet onmiddel
lijk voorafgaand aan de week,
waarover het laatste zegel wordt
geplakt, dan krijgt elk zegel
dagteekening van plakken en
bovendien dagteekening van den
laatsten dag der kalenderweek,
waarvoor het zegel geldt.
Waar echter art. 232 toelaat
het dagteekenen der zegels, ook
in gevallen, waarin het niet is
voorgeschren, wil de volgende
regel mij het eenvoudigst voor
komen.
wijs hoofdje kind", zeide de
dominee hartelijk. Hij gaf zelf
de boodschap, die hij zoo beleefd
en hoffelijk mogelijk maakte, aan
den knecht. Langen tijd zaten
hij en zijn schoondochter zwij
gend bij elkaar, hij lezende en
zij werkende.
„Kom mijn kind, laat ons alle
onaangename dingen op zij zetten
en het ons op dezen zonnigen
morgen druk heel druk maken.
Ik houd van de zonneschijn.
Goddank dat Hij me mijn oogen
liet", zeide de dominee zuchtend.
Maar we willen nu geen droef
heid of klachten hebben want ik
kon veel erger zijn. Charlotte,
nu zal je toch werkelijk mijn
rechterhand worden. Hoe gaat
het inet je schrijven 't Is al
lang geleden dat je mij je schrijf
boek liet zien. Hoe zou het gaan
als ik je mijn preek voor aan
staanden Zondag dicteerde".
„Laat me maar een proef
maken, dan kunt u zien hoe ik
het doe", antwoordde Charlotte
opgewekt.
„Heel best. Maar het eerst
van alles moeten mijn brieven
geschreven worden. Zie eens
hoeveel in de doos liggen, ge
merkt onbeantwoord
Er waren er vier of vijf die
hij rustig om en om keerde.
„Ah, ik wachtte te lang en
nu is het te laat".
„Kan ik niet?"
„Neen, je kan niet kind. Het
zijn brieven over zaken, een
vrouwenhand zou dwaas lijken,
bijzonder voor Oh, had ik
mijn zoon maar hier. Als Keith
maar thuis kwam", zuchtte hij.
Hij zag Charlotte's gezicht en
voegde er bij Wees maar niet
boos, mijn beste, als ik soms
dwaze en scherpe dingen zag.
Ik meen het zoo niet, je wilt
wel wat verdragen van een oud
man, niet waar
„O mijnheer Garland!"
Zij knielde bij hem neer en
„Dagteeken elk zegel met den
plakdag, en dagteeken zegels,
geplakt ter betaling van premiën
over andere weken, dan waarin
geplakt wordt, met den laatsten
dag der week, waarvoor het
zegel geplakt wordt".
Voor werkgevers, die veel
arbeiders in dienst hebben, is
dit dagteekenen tijdroovend en
daarom kan den werkgever, die
geregeld minstens 25 arbeiders
in dienst heeft, op verzoek door
het Bestuur der Rijksverzeke
ringsbank vergund worden, niet
te dagteekenen, mits de rente
kaart berust bij den werkgever
en de arbeider in de werkplaats
arbeidt. De werkgever is dan
echter verplicht de eerste 6
zegels en bij teruggave der
kaart, het laatste zegel te dag
teekenen.
En behalve deze dagteekening
is alleen nog toegelaten het pa-
rafeeren der zegels. Wanneer nl.
tusschen werkgever en arbeider
verschil bestaat over:
le. Al of niet verzekerings
plicht
2e. Of de werkgever of de ar
beider de premie moet betalen;
3e. De loonklasse. waarin pre
mie betaald moet worden.
Dan is de werkgever bevoegd
de zegels te parafeeren.
Ter toelichting van punt 2 zij
vermeld, dat volgens art. 188
de arbeider de premie betaalt:
a. indien de arbeider en diens
werkgever beiden verklaren dat
de arbeider zijn loon voor zoo
ver dit uit geld bestaat uitslui
tend van derden ontvangt of be
voegd is dit geheel af te hou
den van hetgeen de arbeider ten
behoeve van zijn werkgever van
derden ontvangt.
b. indien de arbeider bevoegd
is te verklaren, dat hij niet meer
verzekeringsplichtig is, (dit kan
zijn, omdat hij bijv. meer dan
2000,verdient.)
e. over weken waarin hij geen
werkgever heeft.
In een volgend art. stel ik mij
voor iets mede te deelen uwer
loonklasse en premiën, en over
het bewaren van de rentekaart.
liefkoosde de machtelooze hand.
Hij legde zijn andere hand op
haar hoofd.
„Je bent heel goed voor mij,
Charlotte. Ik denk dat je wel
een beetje van me houdt".
Ze lachte, dat beminnelijke
lachje dat meer zegt dan woor
den en ging toen naast hem
zitten met pen en papier voor
haar.
„Ik ben gereed mijnheer,
maar", ze aarzelde even, maar
moest die eene brief niet het
eerst van allen geschreven wor
den. Denk u er wel aan dat
morgen de mail naar Canada
vertrekt
„Dat is waar! Arme Keith.
Hij zal het schrift van zijn vader
nooit weer zien".
„Klagen helpt niet", vervolgde
hij. „Mijn beste Charlotte je kan
gemakkelijk schrijven wat ik
dicteer. Begin maar dadelijk".
„Wat zal ik schrijven?"
„Ja wat? Mijn beste Keith.
Provinciale Staten.
De opening van de najaars
zitting der Provinciale Staten
van Zeeland is bepaald op Dins
dag 2 December a.s.
MASSA INVOER UIT
AMERIKA.
De „N R C." schrijft
Amsterdam importeert schoe
nen ten einde de bevolking der
hoofdstad tegen redelijke prijzen
aan behoorlijk schoeisel te kun
nen helpen. Zouden andere ge
meenten Amsterdam's voorbeeld
volgen
De advertentie, welke men in
ons Zaterdagochtend heeft kun
nen aantreffen, geeft te denken.
De ereeniging van Nederland-
schegemeenten deelt daar mede,
dat massa-invoer van schoenen
uit Amerika slechts te vermijden
is, wanneer Hollandsche leveran
ciers ten spoedigste gunstiger
aanbiedingen doen.
Zoo'n dreigement schijnt noo-
dig geweest te zijnimmers, de
prijzen der schoenen zijn hier
te lande thans zoo hoog, dat de
gemeentebesturen onwillekeurig
den blik naar het buitenland
richten. De leuze „Plaatst voor
het Nederlandsche fabrikaat!" is
zeer sympathiek; als echter
sommige inheemsche nijveren
bovenal aandacht wijden aan de
nationale industrie van twijfel-
achtig gehalte, welke hierop
neerkomt, dat men zijn land-
genooten het vel over de ooren
haalt, verliest die schoone leuze
een goed deel van haar aan
trekkelijkheid. Het is dus wel
eens noodig, dat de afnemers te
kennen geven, dat ook consu
menten niet alles slikken.
Heeft de advertentie, waarvan
wij boven melding maakten, een
nuttige uitwerking gehad Ons
is verzekerd, dat dit inderdaad
het geval was. J al van aanbie
dingen zijn ingekomen, ook aan
biedingen, die op gansch andere
artikelen dan schoenen betrek
king hadden, ook aanbiedingen
van scheepvaartmaatschappijen,
die gaarne voor de massa-invoer
Maar dat zal hem in de war
brengen. Zet bovenaan: „Gedic
teerd". Neen, wacht eens. Waar
om schrijf je zelf niet aan ie
echtgenoot
„Hij heeft het mij nooit be
vraagd".
„Maar al heeft hij het niet
gevraagd, waarom zou je het
dan toch niet doen
„Ik weet het niet precies maar
ik geloof dat het beter is om
niet te schrijven".
r-'u^U.ze'^e h'j zuchtend,
Charlotte doe zooals je denkt
dat het beste is. Laten wij nu
aan mijn brief beginnen".
De oude man was humeurig
en telkens bang dat hij Keith
te veel zou verontrusten en zijn
geduldige secretaris moest ver-
scheide keeren opnieuw beginnen.
„Je ziet, mijn beste, dat ik
heel zorgvuldig wil zijn.
Wordt vervolgd.