HEREENIGD.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEI
VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
28e Jaargang
Woensdag 3 September 1919
Nummer 2451
Het Roode en Witte
Leger in Rusland.
De Toestand.
Binnenland.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent
Franco per post f 1.—
Ad v e r t e n t i e p r ij s v a n 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
TNo.f2in BRESKENS
Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend
met 20 pCt. toeslag
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur
Slot.
Het Witte noordwest-leger telt
ongeveer zestigduizend man maar
heeft geen vliegmachines, terwijl
er duizenden in Europa onge
bruikt liggen. De eenige vlieg
machine, die het had, is onlangs
neergestort. De legermacht, die
de bolsjewiki tegenover deze
zestigduizend man stellen, be
draagt 200,000 man, doch indien
de Witten slechts van het noodige
voorzien waren, zou Petrograd
bijna zonder een schot te lossen
zijn te nemen. Indien de bolsje
wistische troepen zouden beseffen
dat een ernstige, goed georgani
seerde aanval gaande was, zou
de groote meerderheid, die anti-
bolsjewistisch gezind is, niet meer
voor de straf van de zijde der
bolsjewiki vreezen en in groote
mass's overloopen. De Witten
nebben een dringende behoefte
aan voedsel, ammunitie en geld.
Zij moeten zich heel veel ontzeg
gen en de eenvoudigste dingen
zijn er luxe. Zoo was een enkele
i sigaret, die kapitein Nyholm een
generaal aanbood, een kostbaar
geschenk. Nu en dan, als een
hoofdkwartier der bolsjwiki werd
genomen, was dit tijdelijk anders.
Dan werden groote hoeveelheden
wijn en delicatessen buit gemaakt
want de bolsjewitische leiders
leven er goed van en wonen in de
keurigste salonwagens.
Wat in Rusland gebeurt, aldus
kapitein Nyholm, heeft met klas
senstrijd, met emancipatie der
arbeidersklasse, in het algemeen
met politiek of economie, niets
te maken. De bolsjewistische
leiders hebben de macht in han
den en genieten ervan zonder
zich ook in het minst om recht
vaardigheid of om het welzijn
der massa te bekommeren. Op
papier bestaat ér een grondwet,
waarbij de rechten der Russen
zeer nauwkeurig zijn omschreven,
maar deze grondw et is niet meer
dan een vodje papier. De arbei
ders- en soldatenraden hebben
in werkelijkheid niets, maar dan
ook totaal niets. Er heerscht een
22)
Zeker een van de familie
Crux
„Ja, de jonge heer Crux die
nl meer dan een half uur met
mevrouw Keith zit te praten",
zeide Jeane op een toon die
duidelijk bewees dat het haar
niet aanstond.
Mijnheer Garland begreep on
middellijk dat aan een jonge
man als mijnheer Charles Crux
geen tete-a-tete met de vrouw
i van Keith mocht worden toe
gestaan. Hij rees op en ging
naar de ontvangkamer. Niemand
was er. De bezoeker was ver
trokken en hij hoorde zijn schoon
dochter op haar kamer heen en
Weer loopen.
dictatuur, zoo absoluut en zoo
wreed, dat het régime van Iwam
den verschikkelijke erbij in het
niet verzinkt. Verbazingwekkend
is het, merkte kapitein Nyholm
op dat in sommige landen, met
name in. Engeland, nog groepen
der arbeiderspartijen svmpathie
toonen voor de bolsjewiki. De
eenige verklaring hiervoor is, dat
de menschen absoluut verkeerd
zijn ingelicht. De bolsjewiki be
steden namelijk millioenen aan
de propaganda in het buitenland.
Alle beschaafden van welken
stand, van welke nationaliteit zij
ook mogen zijn, behoorden samen
te gaan tegen de misdadigersben-
de die, onder het mom van maat
schappelijk hervormers, zich ver
rijkt ten koste van geluk en het
bloed van millioenen.
De leiders der bolsjewiki zijn
thans vele malen millionair en
zij hebben er voor gezorgd, zelf
waardevolle papieren en goud
in handen te hebben. Voor de
anderen laten zij papierengeld
drukken, zooveel er noodig is.
Elke bolsjewiki-divisie heeft haar
eigen machine om bankpapier te
vervaardigen, en dat er met dat
papier zonderling wordt omge
sprongen, kan blijken uit het feit,
dat door de Wiiten een eenvou
dig soldaat werd gevangengeno
men, die 60.000 roebel aan papie
rengeld bij zich had. Hoe weinig
de leiders der bolsjewiki zich
bekommeren om het welzijn van
anderen, bleek bij den opmarsch
der Witten in Mei jl. Ir. een hoofd
kwartier der bolsjewiki vond men
toen groote voorraden wijn, de
fijnste sigaren en sigaretten, al
lerlei geconserveerde levensmid
delen maar nog geen tien minuten
verder was een hospitaal, waar
de zieken en gewonden, die niet
meer in staat geweest waren om
verder te trekken ten einde zich
voedsel te verschaffen, den hon
gerdood waren gestorven.
Op mijn vraag, in hoeverre
Joden mede schuldig zijn aan de
ontzettende bolsjewiki-tyrannie,
antwoordde kapitein Nyholm
„De eigenlijke leiders zijn voor
het meereudeel geen Joden, maar
ze maken een dankbaar gebruik
van het Joodsche intellect. De
„Zeker een misverstand", dacht
hij, „ik zal er Charlotte straks
naar vragen".
Toen ze beneden kwam be
spiedde hij haar oplettend, ze
was wat bleeker dan gewoonlijk
maar zacht en lief als altijd en
wanneer hij haar iets vroeg ant
woordde ze zonder aarzeling of
verwarring.
„Ja, Mijnheer. Mijnheer Charles
Crux is er geweest".
„Wat had hij te zeggen?"
„Hij kwam excuus maken voor
zijn zuster".
„Is zij dan niet gekomen
„Neen".
„Hoe lang bleef de jonge
man
„Een half uur".
Het zou dwaas zijn haar te
wantrouwen en nog langer het
verhoor voort te zetten, 't Werd
bijna een beleediging en op zijn
eenvoudige manier zeide hij
„Laat een volgende keer door
Jeane zeggen dat ik niet thuis
Joden zijn hun goede dienaren,
daar een Jood zich bij de Rus
sen niet gemakkelijk aansluit en
dus door hen moeilijk een samen
zwering op touw gezet kan
worden. In de van de bolsje
wiki bevrijde streken is de haat
tegen de Joden dan ook ont
zettend groot. Natuurlijk mag
men de wandaden van enkele
Joden niet schuiven op het ge-
heele Joodsche volk, maar de
ontwikkelde Rus beseft dit niet.
In het belang der Russische Jo
den zou het mijns inziens zijn,
dat hun geloofsgenooten in an
dere landen zich aaneensloten
om de bestrijders der bolsjewiki
krachtig te steunen. Dit zou
zeer veel goed maken en van
groote beteekenis zijn voor het
toekomstig lot der Joden in het
toekomstige Rusland".
Duitschland beleefd thans een
tijd van verrassingen, zoowel
blijde, als teneerslaande.
Tot de blijde behoort zeker
wel het besluit der geallieerden
om de terugzending van de
krijgsgevangenen té vervroegen
en daarmee niet te wachten tot
het vredesverdrag van kracht is
geworden. Dat zal eerst het
geval zijn als drie groote En-
tente-mogendheden den vrede
hebben geratificeerd en tot dus
ver heeft alleen Engeland dat
gedaan. Frankrijk zal wel spoe
dig volgen en dan misschien
Italië, maar of Italië er veel
haast mee zal maken, zoolang
het nog geen zekerheid heeft
over Fiume, is de vraag. Of
schoon 15 Sept. is genoemd als
de vermoedelijke datum der
ratificatie, kan liet dus wel later
worden.
Voorts behoort de concessie
over de verminderde kolenleve-
ring aan Frankrijk mede tot de
blijde verrassingen. Frankrijk
stelt zich voorloopig tevreden
met 20 millioen ton, in plaats
van met 40 millioen, zooals in
het vredesverdrag is bepaald.
Deze hoeveelheid (van 20
millioen ton per jaar) is, naar
ben. Het bezoek van heeren
geldt altijd den heer des huizes".
Charlotte zweeg.
Het thee uurtje was bijna
voorbij toen Jeane twee brieven
binnenbracht voor ieder een.
„Natuurlijk van de Cruxze
laten je niet met rust", zeide de
dominee lachend.
Nauwelijks had hij zijn brief
geopend of de lach verdween.
Mevrouw Crux die hem altijd
de vriendschappelijkste briefjes
zond, vroeg nu aan „den Eer
waarden William Garland om
de eer van een gesprek onder
vier oogen".
De brief viel uit zijn hand.
Mevrouw Crux had zeker het
geheim ontdekt.
Jeane wachtte, haar onder
zoekenden blik nu op den een
dan op den ander vestigend,
maar Charlotte zat onbewege
lijk met den ongeopenden brief
naast haar.
„Zeg aan mevrouw Crux
de Vossische Zeitung meedeelt,
de grondslag voor de levering
in de eerstvolgende zes maan
den, indien de productie in dien
tiid 108 millioen ton bedraagt.
Is zij hooge' dan zal de te
leveren hoeveelheid naar even
redigheid worden verhoogd, is
zij lager dan zullen te Versailles
nieuwe besprekingen volgen.
Bovendien heeft de Entente
op zich genomen meer levens
middelen dun tot nu toe aan
Duitschland te leveren om de
werklust aan te wakkeren.
De Vossische Ztg. wijst op de
groote beteekenis van dit com
promis, dat een eerste stap kan
zijn op den weg naar samen
werking tusschen FYankrijk en
Duitschland op economisch ge
bied. Het blad hoopt dat de
arbeiders, nu zij zien dat niet
langer het onmogelijke wordt
gevergd, de hand aan den ploeg
zullen slaan.
Dat die vermaning niet over
bodig is, blijkt uit de berichten
Over het steeds toenemend steen
koolgebrek in Duitschland en de
daaruit voortvloeiende stopzet
ting van bedrijven, die op haar
beurt weer leidt tot werkeloos
heid, en de onrust, die thans
zoowel uit Beieren als uit Bruns-
wijk wordt gemeld,- slechts kan
aanwakkeren.
Onder de terneerslaande ver
rassingen staan de afscheidings
beweging in de Palts en de
mededeeling van den Warschau-
schen vertegenwoordiger eener
Entente-mogendheid aan de
Temps, dat Boven-Silezië binnen
drie weken door geallieerde troe
pen zal worden bezet, vooraan.
Te Ludwigshaven hebben vol
gens het Wolffbericht uif Mann
heim, ook Fransche soldaten aan
de overrompeling van het post
kantoor meegedaan en houden
Fransche soldaten thans dat ge
bouw bezet. Met die mededeeling
zal wel bedoeld zijn dat Frank
rijk de uitroepingder „vrijePalts
republiek" begunstigt, evenals
het de separatistische beweging
in het Rijnland aanmoedigt.
De aanstaande bezetting van
Boven-Silezië door Entente-troe
pen, die de ongenoemde diplo-
neen wacht", ik zal het antwoord
schrijven.
„De eerwaarde William Gar
land hoopt onmiddellijk mevrouw
Crux te bezoeken", schreef hij
langzaam, hopende het beven
van de zeventigjarige hand te
verbergen. Toen keerde hij zich
naar zijn schoondochter, die
bleek en bevend op haar plaats
aan de theetafel zat.
„Heb je je brief al gelezen,
Charlotte
„Neen, mijnheer".
„Wil je het dan doen
Hij begreep dat het „iets" dat
tusschenbeiden was gekomen
flink in de oogen moest gezien
worden. Hij begreep dat me
vrouw Crux al de bijzonderhe
den betreffende het ongelukkige
huwelijk van zijn zoon wist.
„Het is mijn schuld", dacht
hij. „Waarom ben ik niet wij
zer geweest en een bitter ge
voel van vernedering, ja zelts
van vrees kwam in hem op. Op
maat te Warschau aankondigt,
zou in strijd zijn met het onlangs
door de Entente genomen besluit
om Duitschland de handhaving
van de orde in het gebied van
den opstand te blijven toevertrou
wen dat tot dusver met succes
alk en misschien wat hardhan-
dig gedaan en nu de rust is
teruggekeerd, heeft de Entente
weinig reden om van taktiek te
veranderen. Bovendien zou zij
moeilijk andere dan Poolsche
troepen ter beschikking hebben
voor een bezetting. Ongetwijfeld
zijn de Polen gaarne bereid voor
dat doel troepen af te staan, maar
hun aanwezigheid zou stellig de
rust in het betrokken gebied niet
bevorderen.
De Polen kunnen hun manne
tjes trouwens eerlang meer noo
dig hebben in het mijnbekken
van Teschen dat zij bezet houden
maar waarop ook Tsjecho Slo
wakije aansprak maakt. Een be
richt in Poolsche bladen, dat de
vredesconferentie heeft besloten,
deze streken aan Polen toe te
kennen, heeft dadelijk een groote
protestbeweging in Tsjecho-wa-
kije en onder de talrijke Tsjechi
sche mijnwerkers in Ostrau en
Kaswin, waar de belangrijkste
mijnen van het bestreden gebied
liggen, veroorzaakt. De Entente-
landen der internationale commis
sie, die te Ostrau bijeen is, om
middelen te beramen ter verhoo
ging billijke verdeeling van de
kolenproductie, heeft getracht de
beroering te bezweren door de
verzekering dat er over Teschen
nog niets is besloten, maar niette
min wordt in 26 mijrnn gestaakt
en spoort de Tsjechische pers
de regeering te Praag aan, in
terventiemaatregelen te nemen.
DE KROONPRINSES NAAR
WIERINGEN.
Naar wij vernemen wordt de
voormalige kroonprinses van
Duitschland met twee van haar
zoons den 5den September op
het eiland Wieringen verwacht.
De prinses zal haar intrek nemen
bij den ex-kroonprins, terwijl de
hetzelfde oogenblik had hij be
rouw over zijn lafhartigheid.
Waarvan kon de familie Crux
hem beschuldigen? In die treurige
omstandigheden had hij zijn
plicht gedaan, gehandeld zoo als
hij voor God en zijn geweten
kon verantwoorden door de
vrouw van zijn zoon te bescher
men. In zijn huis had zij nu
bijna twee jaar het onschuldige
leven van een kind geleid.
Zwijgend zag hij haar aan
terwijl ze haar brief las. Het
was blijkbaar geen prettigen
brief want haar wangen gloeiden
en er lichtte een gloed uit haar
oogen die hij nog nooit bij haar
had gezien,
„Wie schrijft aan je, mijn
beste
„Mejuffrouw Beatrice".
„Wat schrijft ze? Mag ik hem
lezen
Charlotte gaf hem, zonder een
woord te spreken, den brief.
Wordt vervolgd.
