ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN
hereenigdT
(de dooi Broederschap.
VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
E. BOOM—BLIEK
28e Jaargang
Zaterdag 12 Juli 1919
Nummer 2436
7>
Bekrachtiging van het
vredesverdrag.
Binnenland.
BRESKENSCHE COURANT
Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent
Franco per post f L—
Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent
Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief
Drukker-Uitgever
TNo.,C2Ïn BRESKENS p°*$4r0
Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend
met 20 pCt. toeslag
Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur
De vreeselijke worsteling tus-
schen millioenen en rnillioenen
stervelingen is ten eindede
strijd is gestreden. Welk een
strijd dat is geweest, en welke
rampen daarmede zijn gepaard
gegaan, zullen we eerst in vollen
omvang kunnen beseffen,- wan
neer al de gruwelijke oorlogs
feiten door den tijd verder van
ons af komen te liggen. De
slotcijfers der Engelsche en
Fransche verliezen zijn dezer
dagen bekend' geworden, en
deze doen het totaal aan door
den dood of door wonden ver
nietigde of ongelukkig gemaakte
slachtoffers tot een omvang toe
nemen, niet veel minder dan de
feheele bevolking van ons land
edraagt. Daarbij komen dan
de verliezen van Amerika, van
de Centralen, van Italië en van
de andere der twee-en-dertig
volken waarmede Duitschland
en zijn bondgenooten in oorlog
hebben verkeerd. En als dan
eenmaal het groote eind-totaal
van alle verliezen bekend en
bij elkaar geteld zal zijn, dan
zal de wereld van verbazing en
van rouw, de handen ineen slaan
over zulk een moedwillig over
het menschdom uitgestort bloed
bad, En wat ook in den loop
der jaren mag worden hersteld,
verzacht en geheeld, deze der
menschheid in het hart geslagen
wonde valt niet te genezen.
De oorlogsgruwel heeft thans
een einde genomen, de staat
van vrede is ingetreden, doch
welk een vrede is deze. Even
Onheilspellend als hij een aan
vang nam, even onberekenend
is het einde van dien vreeselijk-
ste aller oorlogen. Een ontem
bare wraak eenerzijds, en over
en weer de harten vol haat
zoo levert de oorlog de volken
aan den vrede over. Zij, die
gemeend hebben dat aanstonds
een beter, een vreedzamer tijd
perk voor de volken aanstaande
is, zij zullen zich in hun idealis
tische verwachtingen allicht voe-
yB&X££ST6S*.
Aarzelend en verlegen zeide
Mijnheer Garland
.Mevrouw Love doelde nog
op iets dat ik weigerde te ge-
looven dat jij zelf zou zeggen
(fct het waar is. Keith, bestaat
pr een reden een goede redep
waar door dat meisje je kon
dwingen haar te trouwen,
Verschrikt deinsde de vader
terug, die eerlijke brave man,
voor wien alle vrouwen heilig
waren, eerst ter wille van zijn
moeder, later voor gebede zijner
gade. Met onmiskenbaren afkeer
wendde hij zich van zijn zoon
af en zijn zoon zag het.
.Vergis U niet, Vader. Denk
haar niet slechter dan zij is
want wat ze nu is heb ik haar
len wankelen. Want een vrede
door een haat en de wraakzucht
gedicteerd kan geen geluk in
zich bergen. En reeds nu gaan
er stemmen op in verschillende
landen en in verschillende krin
gen, die van een diepgaande
wijziging in het vredesverdrag
in de toekomst gewagen.
En wat nu ons als neutralen
betreft, de hoedanigheid als
onzijdigen hebben de jongste
gebeurtenissen ons ontnomen. Er
zijn thans geen oorlogvoerenden
en geen neutralen meer. Dit
brengt een algeheele wijziging
met zich in de verhouding van.
alle volken, een wijziging die,
naar wij hopen, ook een verbe
tering beteekent.
Nu de groote scheidsmuur, die
de volken zoozeer in scherp
afgescheiden groepen verdeelde,
gevallen is, kan het niet anders,
of er moet in de geesten plaats
komen voor andere gedachten
dan die er sedert de laatste
jaren hebben gehuisd. Andere
gedachten, en met deze andere
gevoelens. Van die verandering
is op het huidig oogenblik nog
niet veel te bespeuren, doch dat
zij aanstaande is, blijkt ten dui
delijkste uit de voorbereiding en
instelling van een volkerenbond.
Wanneer het eenmaal zal ge
schied zijn, dat van dezen bond
alle volken, geen uitgezonderd,
daadwerkelijk lid zullen, uitma
ken, dan is daarmede een belang
rijke schrede gedaan op den
goeden, den eenigen weg naar
het grootsche doel, broederschap
van alle volken, van alle men-
schen. Dat tot bereiking van
dit verheven doel een spanne
tijds van ettelijke tientallen van
jaren onontbeerlijk is, valt geree-
delijk te begrijpen. Dat zach
tere gevoelens en mildere op
vatting en beoordeeling der zaken
thans reeds aan te wijzen is,
dient daar ook als een verheu
gende omstandigheid te worden
aangemerkt. Zulk een uiting is
de protestnota van den uit den
Transvaalschen heldenkrijg met
eer bekenden voorvechter gene
raal Smits, te noemen, waarbij
hij als het ware den gewezen
gemaakt. God moge het mij ver
geven maar het was mijn schuld."
„In dat geval," zeide de do
minee zacht en droevig, „moet
zij en niemand anders de vrouw
van Keith Garland zijn."
Nu, noch later vroeg hij eeni-
ge ophelderingen zoo min als
hij zijn zoon zijn dwaze handel
wijze verweet. Het feit stond daar
als een nooit eindigende last,
een onophoudelijk verdriet en
toen de oude man de werkelijk
heid in al haar naaktheid over
zag, begreep hij dat hier geen
andere vraag gold dan „recht
of onrecht." Keith was gehuwd
en hij zou zijn plicht kennen te
genover zijn schoondochter.
Zijn dochter, zijn vurig begeer
de dochter en nu Charlotte
Dean Met bitterheid in het hart
dacht hij aan zijn schoone droo-
men, de heerlijke gelukkige da
gen die hij zich had voorspiegeld
en nu Charlotte Dean.
De droom was voorbij, de hoop
en gansch verslagen vijand rid
derlijk de hand toesteekt en hoop
geeft op een betere verhouding
voor de toekomst.
Wil het waarlijk vrede worden
in de wereld, dan moet de mild
heid van oordeel, waarvan het
protest van dezen vooraanstaan-
den Zuid-Afrikaander getuigde,
het deel worden van allen, die
nu nog aan de overheersching
van onedele hartstochten het oor
leenen.
Den grondslag voor zulk een
betere toekomst legden de staats
mannen van heden in het beginsel
van den volkerenbond. Het staat
thans aan de volken zeiven het
vastgesteld beginsel nader uit te
werken en daadkrachtig te ma
ken. De regeerders van nu
gaan heen, maar de volksgeest
blijft, en laat zich, mits goed en
verstandig geleid, ontwikkelen
in juiste richting.
Daaraan mede te werken is
dure plicht voor allen, die in
weerwil der diepe teleurstellin
gen der laatste jaren nochtans
niet alle geloof en vertrouwen
in het betere der volken hebben
verloren. Van dien kant is nog
uitkomst voor de menschheid te
wachten. De al te scherpe kan
ten van het vredesverdrag, zij
zullen gaandeweg afslijten, de
vurige en nu nog telkenmale
oplaaiende haat, hij zal allengs
afnemen, de spanning van deze
laatste jaren zal voor een ont
spanning plaats maken, en met
dat al treedt een nieuwe toekomst
de van hun uitputting zich lang
zaam herstellende volken tege
moet. Geen vrede door haat,
doch vrede door broederschap.
Het nieuwe leven der volken
zal alsdan vrij zijn en vrij blijven
van die ellende en dien strijd
waarvan het menschdom van
thans tot zijn eeuwige schande
getuige is moeten zijn Moge die
tijd spoedig aanbreken.
was vervlogen, zijn verdere da
gen zouden geen vreugde meer
kennen. Den zekere gelatenheid
maakte den ouden man langza
merhand ongevoelig voor het
leed dat hem nu drukte en dat
de toekomst nog brengen zou.
Langen, langen tijd bleef hij
onbewegelijk zitten, niets hopen
de niets wenschende dan een
spoedigen dood.
„Vader, spreek tegen mij.Kunt
U me niet helpen. Zeg me wat
ik moet doen."
„Mijne arme, beste jongen,"
en medelijdend legde Mijnheer
Garland zijn hand op den schou
der van zijn zoon. Tot laat in
den nacht zaten zij over het on
geluk te praten dat ze samen
moesten dragen.
„Samen lijden, samen dulden,"
dacht dominee Garland. „De kin
deren vragen niet om geboren
te worden maar de ouders geven
hun het leven."
Dat dit huwelijk een misstad
De Duitsche Statencommissie,
die in de repubriek getreden is
in de plaats van den vroegeren
Bondsraad, heeft zijn goedkeu-
ring gehecht aan de ratificatie
van het vredesverdrag. Dit is
dus weer een stap vooruit naar
een spoedige beslissing over de
vredeskvvestie.
Dinsdag heeft de Nationale
Vergadering te Weimar het
met 208 tegen 115 stemmen
goedgekeurd.
Na bekrachtiging door
de Nationale Vergadering heeft
de rijkspresident de ratificatie
oorkonde onderteekend. De
inhoud dezer oorkonde werd
naar Versailles getelegrafeerd,
waar de voorzitter der Duitsche
delegatie, baron von Lerner, het
telegram aan den president der
Entente-delegatie, Clemenceau,
heeft overhandigd. De onder-
teekende oorkonde zelf gaat later
per koerier naar Versailles.
De drang naar het herstel van
den werkelijken vredestoestand
blijkt niet alleen uit de haast
die in Duitschland met de rati
ficatie wordt gemaakt, maar ook
uit het feit, dat Engeland en
België reeds plannen maken voor
het herstel der diplomatieke
betrekkingen met Duitschland.
De handelsbetrekkingen zullen
vermoedelijk al eerder worden
hervat.
Men heeft veel gesproken over
den jarenlangen haat, die de
volken na den oorlog zou ver
blinden en de toenadering en
verzoening, r.oodig voor een
geregeld wereldverkeer, voor
vele jaren zou beletten. Men
zal goed doen niet te pessimis
tisch op dit gebied te zijn. Een
kenmerkend voorbeeld vormt
daarvoor de in Engeland voor
gestelde bepaling om vijande
lijke vreemdelingen gedurende
de eerstvolgende zeven jaren niet
toe te laten en indien zij per
abuis met een vliegtocht bij een
noodlanding op Engelsch gebied
terecht zouden komen, zouden
was, ontkende Keith niet. Hij
sprak in in het geheel niet over
zijn vrouw maar wel over de
moeilijkheden en het gevaar van
zijn eigen toestand. Het meeste
vreesde hij dat zijn huwelijk
bekend zal worden.
„Maar het moet bekend wor
den. Je hebt toch geen plan om
het geheim te houden."
„Om de waarheid te zeggen
heb ik er niet veel over nagedacht
Zij smeekte mij haar te trouwen
en ik dacht het stil te kunnen
houden tot dat ik mijn examens
gedaan en mijn graad gehaald
had en was ik dan aangesteld.
„Zwijg," riep Mijnheer Gar
land met moeite het beven van
zijn stem bedwingende. „Je hebt
het gevolg, het onvermijdelijk
gevolg vergeten van den stap
dien je hebt gedaan, of juister
van de fout die je hebt begaan,
want je laatste daad was het
eenige herstel van de eerste. Je
weet dat het uur van je geboorte
zij op staanden voet verwijderd
worden. Dit voorstel werd in de
Lagerhuiscommissie, die zich met
de Vreemdelingenwet bezig
houdt, verworpen met 14 tegen
11 stemmen. De kwestie van
zeven jaar uitsluiting der Duit-
schers is dus van de baan. De
minister van binnenlandsche za
ken zal later een voorstel indienen
om de uitsluitingsperiode te bren
gen op één jaar bij wijze van
proef. Ondanks de beloften, door
den eerste-minister en anderen
afgelegd betreffende een uiterst
strenge houding jegens den vij
and, blijkt alweer dat men water
in den wijn moet doen. Ondanks
de gloeiende verzekeringen dat
de felste represailles zullen ge
nomen worden, leert de praktijk
dat de soep nimmer zoo heet
gegeten wordt als zij gekookt
wordt.
ALGEMEENE
SCHIPPERSBOND.
Het Hoofdbestuur, van den
Algem. Schippersbond heeft den
minister van Landbouw gewezen
op het feit, dat honderden sche
pen in de veenstreken op lading
liggen te wachten, terwijl er
voldoende turf aanwezig is, ge
schikt voor verzending. Het
hoofdbestuur acht het van groot
belang, dat er zoo spoedig
mogelijk met verzending van
turf wordt begonnen, omdat er
nu volop scheepsruimte beschik
baar is, om turf te vervoeren,
en verwacht kan worden, dat er
van het najaar een tekort aan
scheepsruimte zal ontstaan, zoo
dra de campagne van bieten,
aardappelen, enz. een aanvang
neemt. In het belang van de
schipperij, alsmede in het alge
meen belang verzoekt het hoofd
bestuur den minister, te bevor
deren, dat zoo spoedig mogelijk
de verzending van turf zal kunnen
plaats hebben.
In een te Groningen gehouden
vergadering van het hoofdbestuur
van den Algem. Schippersbond
mijn alleso verheerschende wensch
was dat je predikant zou worden
en datgene te doen waartoe mij
de kracht ontbrak. Maar dat is
voorbij, voor altijd voorbij."
Keith keek verschrikt op.
Voorbij, zeg ik. Voor altijd
voorbij. Nooit zal ik dat dulden
dat mijn zoon zijn schijnheilig
leven aan den dienst van God
wijd. Jaren van berouw en boete
kunnen je nauwlijks tot een goed
voorbeeld maken zoo als de do
minee van een gemeente moet
zijn. Neen mijn zoon, dat nooit 1
Ik schenk je vergiffenis, ik zal
je helpen waar ik kan, maar ik
zeg je nadrukkelijk dat je nooit
een predikant zult zijn."
Keith was geheel ontmoedigd.
Hij had zijn toekomstige betrek
king nooit zoo lief gehad als nu
hij op 't punt was1 haar te ver
liezen.
Wordt vervolgd.