ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN hereenigdT (de dooi Broederschap. VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 28e Jaargang Zaterdag 12 Juli 1919 Nummer 2436 7> Bekrachtiging van het vredesverdrag. Binnenland. BRESKENSCHE COURANT Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent Franco per post f L— Advertentieprijs van 1 5 regels 50 cent Elke regel meer 10 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever TNo.,C2Ïn BRESKENS p°*$4r0 Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend met 20 pCt. toeslag Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur De vreeselijke worsteling tus- schen millioenen en rnillioenen stervelingen is ten eindede strijd is gestreden. Welk een strijd dat is geweest, en welke rampen daarmede zijn gepaard gegaan, zullen we eerst in vollen omvang kunnen beseffen,- wan neer al de gruwelijke oorlogs feiten door den tijd verder van ons af komen te liggen. De slotcijfers der Engelsche en Fransche verliezen zijn dezer dagen bekend' geworden, en deze doen het totaal aan door den dood of door wonden ver nietigde of ongelukkig gemaakte slachtoffers tot een omvang toe nemen, niet veel minder dan de feheele bevolking van ons land edraagt. Daarbij komen dan de verliezen van Amerika, van de Centralen, van Italië en van de andere der twee-en-dertig volken waarmede Duitschland en zijn bondgenooten in oorlog hebben verkeerd. En als dan eenmaal het groote eind-totaal van alle verliezen bekend en bij elkaar geteld zal zijn, dan zal de wereld van verbazing en van rouw, de handen ineen slaan over zulk een moedwillig over het menschdom uitgestort bloed bad, En wat ook in den loop der jaren mag worden hersteld, verzacht en geheeld, deze der menschheid in het hart geslagen wonde valt niet te genezen. De oorlogsgruwel heeft thans een einde genomen, de staat van vrede is ingetreden, doch welk een vrede is deze. Even Onheilspellend als hij een aan vang nam, even onberekenend is het einde van dien vreeselijk- ste aller oorlogen. Een ontem bare wraak eenerzijds, en over en weer de harten vol haat zoo levert de oorlog de volken aan den vrede over. Zij, die gemeend hebben dat aanstonds een beter, een vreedzamer tijd perk voor de volken aanstaande is, zij zullen zich in hun idealis tische verwachtingen allicht voe- yB&X££ST6S*. Aarzelend en verlegen zeide Mijnheer Garland .Mevrouw Love doelde nog op iets dat ik weigerde te ge- looven dat jij zelf zou zeggen (fct het waar is. Keith, bestaat pr een reden een goede redep waar door dat meisje je kon dwingen haar te trouwen, Verschrikt deinsde de vader terug, die eerlijke brave man, voor wien alle vrouwen heilig waren, eerst ter wille van zijn moeder, later voor gebede zijner gade. Met onmiskenbaren afkeer wendde hij zich van zijn zoon af en zijn zoon zag het. .Vergis U niet, Vader. Denk haar niet slechter dan zij is want wat ze nu is heb ik haar len wankelen. Want een vrede door een haat en de wraakzucht gedicteerd kan geen geluk in zich bergen. En reeds nu gaan er stemmen op in verschillende landen en in verschillende krin gen, die van een diepgaande wijziging in het vredesverdrag in de toekomst gewagen. En wat nu ons als neutralen betreft, de hoedanigheid als onzijdigen hebben de jongste gebeurtenissen ons ontnomen. Er zijn thans geen oorlogvoerenden en geen neutralen meer. Dit brengt een algeheele wijziging met zich in de verhouding van. alle volken, een wijziging die, naar wij hopen, ook een verbe tering beteekent. Nu de groote scheidsmuur, die de volken zoozeer in scherp afgescheiden groepen verdeelde, gevallen is, kan het niet anders, of er moet in de geesten plaats komen voor andere gedachten dan die er sedert de laatste jaren hebben gehuisd. Andere gedachten, en met deze andere gevoelens. Van die verandering is op het huidig oogenblik nog niet veel te bespeuren, doch dat zij aanstaande is, blijkt ten dui delijkste uit de voorbereiding en instelling van een volkerenbond. Wanneer het eenmaal zal ge schied zijn, dat van dezen bond alle volken, geen uitgezonderd, daadwerkelijk lid zullen, uitma ken, dan is daarmede een belang rijke schrede gedaan op den goeden, den eenigen weg naar het grootsche doel, broederschap van alle volken, van alle men- schen. Dat tot bereiking van dit verheven doel een spanne tijds van ettelijke tientallen van jaren onontbeerlijk is, valt geree- delijk te begrijpen. Dat zach tere gevoelens en mildere op vatting en beoordeeling der zaken thans reeds aan te wijzen is, dient daar ook als een verheu gende omstandigheid te worden aangemerkt. Zulk een uiting is de protestnota van den uit den Transvaalschen heldenkrijg met eer bekenden voorvechter gene raal Smits, te noemen, waarbij hij als het ware den gewezen gemaakt. God moge het mij ver geven maar het was mijn schuld." „In dat geval," zeide de do minee zacht en droevig, „moet zij en niemand anders de vrouw van Keith Garland zijn." Nu, noch later vroeg hij eeni- ge ophelderingen zoo min als hij zijn zoon zijn dwaze handel wijze verweet. Het feit stond daar als een nooit eindigende last, een onophoudelijk verdriet en toen de oude man de werkelijk heid in al haar naaktheid over zag, begreep hij dat hier geen andere vraag gold dan „recht of onrecht." Keith was gehuwd en hij zou zijn plicht kennen te genover zijn schoondochter. Zijn dochter, zijn vurig begeer de dochter en nu Charlotte Dean Met bitterheid in het hart dacht hij aan zijn schoone droo- men, de heerlijke gelukkige da gen die hij zich had voorspiegeld en nu Charlotte Dean. De droom was voorbij, de hoop en gansch verslagen vijand rid derlijk de hand toesteekt en hoop geeft op een betere verhouding voor de toekomst. Wil het waarlijk vrede worden in de wereld, dan moet de mild heid van oordeel, waarvan het protest van dezen vooraanstaan- den Zuid-Afrikaander getuigde, het deel worden van allen, die nu nog aan de overheersching van onedele hartstochten het oor leenen. Den grondslag voor zulk een betere toekomst legden de staats mannen van heden in het beginsel van den volkerenbond. Het staat thans aan de volken zeiven het vastgesteld beginsel nader uit te werken en daadkrachtig te ma ken. De regeerders van nu gaan heen, maar de volksgeest blijft, en laat zich, mits goed en verstandig geleid, ontwikkelen in juiste richting. Daaraan mede te werken is dure plicht voor allen, die in weerwil der diepe teleurstellin gen der laatste jaren nochtans niet alle geloof en vertrouwen in het betere der volken hebben verloren. Van dien kant is nog uitkomst voor de menschheid te wachten. De al te scherpe kan ten van het vredesverdrag, zij zullen gaandeweg afslijten, de vurige en nu nog telkenmale oplaaiende haat, hij zal allengs afnemen, de spanning van deze laatste jaren zal voor een ont spanning plaats maken, en met dat al treedt een nieuwe toekomst de van hun uitputting zich lang zaam herstellende volken tege moet. Geen vrede door haat, doch vrede door broederschap. Het nieuwe leven der volken zal alsdan vrij zijn en vrij blijven van die ellende en dien strijd waarvan het menschdom van thans tot zijn eeuwige schande getuige is moeten zijn Moge die tijd spoedig aanbreken. was vervlogen, zijn verdere da gen zouden geen vreugde meer kennen. Den zekere gelatenheid maakte den ouden man langza merhand ongevoelig voor het leed dat hem nu drukte en dat de toekomst nog brengen zou. Langen, langen tijd bleef hij onbewegelijk zitten, niets hopen de niets wenschende dan een spoedigen dood. „Vader, spreek tegen mij.Kunt U me niet helpen. Zeg me wat ik moet doen." „Mijne arme, beste jongen," en medelijdend legde Mijnheer Garland zijn hand op den schou der van zijn zoon. Tot laat in den nacht zaten zij over het on geluk te praten dat ze samen moesten dragen. „Samen lijden, samen dulden," dacht dominee Garland. „De kin deren vragen niet om geboren te worden maar de ouders geven hun het leven." Dat dit huwelijk een misstad De Duitsche Statencommissie, die in de repubriek getreden is in de plaats van den vroegeren Bondsraad, heeft zijn goedkeu- ring gehecht aan de ratificatie van het vredesverdrag. Dit is dus weer een stap vooruit naar een spoedige beslissing over de vredeskvvestie. Dinsdag heeft de Nationale Vergadering te Weimar het met 208 tegen 115 stemmen goedgekeurd. Na bekrachtiging door de Nationale Vergadering heeft de rijkspresident de ratificatie oorkonde onderteekend. De inhoud dezer oorkonde werd naar Versailles getelegrafeerd, waar de voorzitter der Duitsche delegatie, baron von Lerner, het telegram aan den president der Entente-delegatie, Clemenceau, heeft overhandigd. De onder- teekende oorkonde zelf gaat later per koerier naar Versailles. De drang naar het herstel van den werkelijken vredestoestand blijkt niet alleen uit de haast die in Duitschland met de rati ficatie wordt gemaakt, maar ook uit het feit, dat Engeland en België reeds plannen maken voor het herstel der diplomatieke betrekkingen met Duitschland. De handelsbetrekkingen zullen vermoedelijk al eerder worden hervat. Men heeft veel gesproken over den jarenlangen haat, die de volken na den oorlog zou ver blinden en de toenadering en verzoening, r.oodig voor een geregeld wereldverkeer, voor vele jaren zou beletten. Men zal goed doen niet te pessimis tisch op dit gebied te zijn. Een kenmerkend voorbeeld vormt daarvoor de in Engeland voor gestelde bepaling om vijande lijke vreemdelingen gedurende de eerstvolgende zeven jaren niet toe te laten en indien zij per abuis met een vliegtocht bij een noodlanding op Engelsch gebied terecht zouden komen, zouden was, ontkende Keith niet. Hij sprak in in het geheel niet over zijn vrouw maar wel over de moeilijkheden en het gevaar van zijn eigen toestand. Het meeste vreesde hij dat zijn huwelijk bekend zal worden. „Maar het moet bekend wor den. Je hebt toch geen plan om het geheim te houden." „Om de waarheid te zeggen heb ik er niet veel over nagedacht Zij smeekte mij haar te trouwen en ik dacht het stil te kunnen houden tot dat ik mijn examens gedaan en mijn graad gehaald had en was ik dan aangesteld. „Zwijg," riep Mijnheer Gar land met moeite het beven van zijn stem bedwingende. „Je hebt het gevolg, het onvermijdelijk gevolg vergeten van den stap dien je hebt gedaan, of juister van de fout die je hebt begaan, want je laatste daad was het eenige herstel van de eerste. Je weet dat het uur van je geboorte zij op staanden voet verwijderd worden. Dit voorstel werd in de Lagerhuiscommissie, die zich met de Vreemdelingenwet bezig houdt, verworpen met 14 tegen 11 stemmen. De kwestie van zeven jaar uitsluiting der Duit- schers is dus van de baan. De minister van binnenlandsche za ken zal later een voorstel indienen om de uitsluitingsperiode te bren gen op één jaar bij wijze van proef. Ondanks de beloften, door den eerste-minister en anderen afgelegd betreffende een uiterst strenge houding jegens den vij and, blijkt alweer dat men water in den wijn moet doen. Ondanks de gloeiende verzekeringen dat de felste represailles zullen ge nomen worden, leert de praktijk dat de soep nimmer zoo heet gegeten wordt als zij gekookt wordt. ALGEMEENE SCHIPPERSBOND. Het Hoofdbestuur, van den Algem. Schippersbond heeft den minister van Landbouw gewezen op het feit, dat honderden sche pen in de veenstreken op lading liggen te wachten, terwijl er voldoende turf aanwezig is, ge schikt voor verzending. Het hoofdbestuur acht het van groot belang, dat er zoo spoedig mogelijk met verzending van turf wordt begonnen, omdat er nu volop scheepsruimte beschik baar is, om turf te vervoeren, en verwacht kan worden, dat er van het najaar een tekort aan scheepsruimte zal ontstaan, zoo dra de campagne van bieten, aardappelen, enz. een aanvang neemt. In het belang van de schipperij, alsmede in het alge meen belang verzoekt het hoofd bestuur den minister, te bevor deren, dat zoo spoedig mogelijk de verzending van turf zal kunnen plaats hebben. In een te Groningen gehouden vergadering van het hoofdbestuur van den Algem. Schippersbond mijn alleso verheerschende wensch was dat je predikant zou worden en datgene te doen waartoe mij de kracht ontbrak. Maar dat is voorbij, voor altijd voorbij." Keith keek verschrikt op. Voorbij, zeg ik. Voor altijd voorbij. Nooit zal ik dat dulden dat mijn zoon zijn schijnheilig leven aan den dienst van God wijd. Jaren van berouw en boete kunnen je nauwlijks tot een goed voorbeeld maken zoo als de do minee van een gemeente moet zijn. Neen mijn zoon, dat nooit 1 Ik schenk je vergiffenis, ik zal je helpen waar ik kan, maar ik zeg je nadrukkelijk dat je nooit een predikant zult zijn." Keith was geheel ontmoedigd. Hij had zijn toekomstige betrek king nooit zoo lief gehad als nu hij op 't punt was1 haar te ver liezen. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1919 | | pagina 1