ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCHVLAANDEREN üüHEiiëH VERSCHIJNT WOENSDAGS EN ZATERDAGS IN ALLE PLAATSEN VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN E. BOOM—BLIEK 28e Jaargang Woensdag 26 Februari 1919 Nummer 2399 De hand aan den ploeg. Het Geheim. De afgeloopen week. E COURANT Abonnementsprijs per drie maanden 95 cent Franco per post f 1.— Advertentieprijs van 1 5 regels 40 cent Elke regel meer 8 cent. Bij abonnement lager tarief Drukker-Uitgever Telegram BRESKENS T£le,0°n BoomBHek No. 21 Abonnements-Advertenties worden tijdelijk berekend met 20 pCt. oorlogstoeslag Advertenties worden aangenomen tot uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagmiddag 2 uur Sedert de wapenen werden neder- gelegd en de wereldkrijg feitelijk een einde nam, ia er nog geen noemens- waardigen verlichting der lasten waar te nemen geweest. Wel is een einde gekomen aan de rechtstreeksche versterkingen van het oorlogsgeweld. Wel worden wij, Z. Vlamingen, wier landstreek grenst aan het terrein van den strijd, niet meer opgeschrikt door het onheilspel lend geluid van de dood en verdel ging brakende vuurmonden, maar daarmede is nog geen einde gekomen aan de onrust des gemoeds. Wanneer wij de jongst verloopen maanden overzien, dan valt het niet te ontkennen, dat de groote druk, die ons hart en onzen geest, zoo langen tijd beklemd gehouden heeft, zich nu nog, zij het dan ook in eenigszins gewijzigden vorm, maar al te zeer doen gelden. De zorgen om het heden zijn vele, die der toekomst, niet minder talrijk. Allerwege toch verkeert de wereld in een stadium van beroering en sombere hartstoch ten. En de tijd, dat eindelijk het uur van de lang verbeide verlossing slaan zal, ligt nog ver in het verschiet. En deze kan slechts alleen komen in en door algemeene vrede en alge- meene welvaart. En gaan wij thans wel den weg op, die naar dat doel leidt? Is het wer kelijk te verwachten, dat wij spoedig tot dien staat van algemeene een dracht en samenwerking zullen gera ken, die eendracht welke met zooveel opoffering van goed en bloed van millioenen heette voorbereid te wor den? Voorzeker wel, wanneer wij en kel de woorden als maatstaf ter be oordeeling nemen, waarvan de mond der diplomaten vol is, want dan heet het dat deze wereldoorlog tot doelwit heeft gehad eensdeels het kwaad te straffen, dat snoode aanranders be dreven door de wereldvrede roeke loos te verstoren, terwijl anderzijds als doel de bescherming en het geluk der kleine naties goldt. Hoe het met de bescherming dier kleine naties gedurende den oorlog is gesteld geweest, ligt ons nog dui delijk genoeg in den geest, en hoe XV. En dan hier het het eerste woord sprsken dat kon ik met mijn waardigheid niet overbrengen. Ik zou mijn levensgeluk voor altijd verspeeld hebben, indien zij werkelijk nog eens mijn vrouw zou worden. Mijn vrouw. Ik zuchtte diep, maar kon mij toch niet weerhouden een langen, veelspre- kenden blik op haar te werpen. Ook zij keek mij even onder haar lange wimpers doordringend aan, maar toen ons beider blikken elkaar kruisten, sloot zij als verschrikt de oogen. Bij mijzelf legde ik de stille gelof te af Goed, ik zal doen alsof ik hier al leen was. Wij bevonden ons in een tamelijk groote, gewelfde ruimte. Door de diepe vensternissen viel het daglicht zeer getemperd en uiterst spaarzaam naar binnen. het daarmede in de toekomst zal gaan, kan men zich gemakkelijk indenken. Zoo de teekenen ons niet bedriegen, dan zal er nu, zoo min als vroeger van de zoo innig gehoopten wereld vrede veel terecht komen. Te Parijs worden thans allerminst de grondslagen gelegd voor zulk een duurzamen, algemeenen vredestoestand als waarop de wereld gehoopt had, en die zij niettemin door haar lijden en rouw verdiend heeft te verkrijgen Helaas, de belangenstrijd, die daar ginds aan de groene tafel der diplo malen en regeeringen wordt gestreden is uiterst fel. De ware verzoenings geest ontbreekt ginds geheel en zonder deze is het niet mogelijk, dat uit de beraadslagingen ooit die groote en weldoende geest te voorschijn zal kunnen treden, die de wereldwonden heelen zal en nieuw wereldleed zal kunnen voorkomen. En toch moet het tot een toestand van betere verhoudingen tusschen alle volkeren der wereld komen, ondanks dit alles. En mocht dit allerschoonste doel niet bereikt worden dan toch dient er plaats in de wereldverhouding te zijn voor een milderen geest, een ruimere opvatting van verzoenings gezindheid, een waardiger houding dan nu nog overwegend heerscht. De wereld toch zou er allerminst bij gebaat zijn, zoo, gelijk nu nog maar al te zeer het geval is, de over winnende partij de overwonnenen het licht in de oogen niet gunt. Gedurende het gansche beloop van den oorlog heeft de Entente hier te lande vele en warme vrienden geteld, zoo ook nu nog. Doch het kan niet anders of veel van deze moet weg vallen, wanneer men het onmeedoogend drijven ziet, wanneer thans de Fransche regeering aanstuurt op den algeheelen ondergang van den voornaamsten overwonnen vijand. Daarmede toch wordt voorgoed de kiem gelegd voor nieuwe ontluiking van booze hartstoch ten, voor nieuwe verbittering en nieuwe oorlogen. Het moet voor Wilson een teleur stelling, ja een ontgoocheling geweest zijn hier in het oude Europa, bij zijn edele pogingen, op de meest cynische eischen en stugste onverdraagzaam heid te zijn gestuit. Niet op vernedering of vernietiging Aan den zijwand stond een een voudig ijzeren ledikant, aan het ven ster een ouderwetsche schrijftafel, naast de kachel een leunstoel, voorts vormden een pijpenrek, een mahonie houten tafeltje met schaakfiguren, een staande klok in een met primitief snij werk versierd kastje, de plompe ei kenhouten tafel en eenige stoelen het eenige ameublement van het vertrek, streng en eenvoudig. Ik begon te huiveren in het voch tige, koude vertrek, zoodat ik een venster opende teneinde de verkwik kende herfstlucht toegang te verschaf fen, vervolgens nam ik een bokaal van de plank, die boven de deur tegen den wand was aangebracht en vulde hem met den wijn, dien mijn goede tante uit voorzorg in mijn ran sel had gepakt. Het was een sierlijk geslepen glas, de matte figuren stelden allerlei jacht- tafereelen voor, terwijl daaronder een opschrift was gegraveerd. Ik plaatste mij met den bokaal voor het venster en las toen duidelijk de met allerlei krullen versierde opdracht: Prins Christiaan van Saksen-Meinin- dient te worden aangestuurd, maar op herstel en wederopbouw van het groote geheel, dat menschelijke samen leving heet. Niet alleen dwingt ons daartoe het gevoel van redelijkheid, billijkheid en recht, maar ook het gevoel van deer nis met al het leed, dat geleden, en al de rouw die in millioenen harten is uitgestort, brengt ons daartoe. Er moet dienen te worden aangestuurd op hetgeen vereenigen kan en op .hetgeen kan leiden tot die onmisbare samenwerking, zonder welke geen waarachtig vreedzaam geluk voor de volken kan worden weggelegd. Daar moet het heen, en daartoe moeten de volkeren de hand aan den ploeg slaan, opdat niet de wereldorde voor goed gestoord zal worden, en de rampspoed, welke de vier oorlogs jaren heeft teweeggebracht, zal wor den uitgebreid tot een leed, waaron der de geheele wereld verder zal gebukt gaan. Een gematigd socialist" pleegde te Parijs den aanslag op Clemenceau wegens zijn reactionnaire" gezind heid. React'onnair, schrijft „de Maas bode", alleen in zooverre als Clemen ceau zich een aanhanger verklaard heeft van de oude machts-idee tegen over de nieuwe „idealen" betreffende de wereld-organisatie, want in geen enkel ander opzicht zou men den ouden staatsman reactionnaire neigin gen, ook in den goeden zin, dien het woord hebben kan, kunnen toedichten. Te München is het een „reaction- nair", die den „gematigden anarchist" Kurt Eisner heeft neergeschoten. En diens aanhangers zijn het waarschijn lijk weer, welke zich schuk ig ge maakt hebben aan den aanslag op den „reactionnairen'tenminste van hun standpunt, leider der meerder heids-socialisten Auer, den centrums leider Oesel, en wie verder als slacht offer gevallen zijn mag van de schiet partij, die in het gebouw van den Beierschen landdag heeft plaats gehad. Waarlijk, de „nieuwe lente" en de nieuwe tijd", die uit de winter-stor- men der revolutie geboren zouden gen aan zijn vriend Heinrich Marde- feld. Waar waren nu de handen, die eens dat glas hadden aangevat, de lippen, die er zich te goed aan had den gedaan Gestorven, tot stof vergaan even als de vriendschap, waarvan het ge schenk het stoffelijk blijk was geweest. Wat ter wereld sterft niet op dit ondermaansche, wat vergaat niet tot stof? Ik aarzelde, eer ik den bokaal aan de lippen bracht. Het was mij te moede, als stond ik op het punt den starren mond eens dooden aan te rakendaarop liet ik den inhoud in één teug in mijn keel gat verdwijnen. En met den vurigen Neckarwijn, een geschenk van den zwager mijner tante, die te Heidelberg een hotel hield, veranderde mijn stemming als door een tooverspreuk. Een onbestemd gevoel doortintelde mij. Met den wijn had Godin poëzie haar intrede gedaan en deed mij de geheele omgeving gansch anders worden, zetten niet bepaald met zon neschijn en rozen-geur in IWelke geesten heeft de revolutie wakker geroepen en welke tegenstellingen schokken met revolutionnair geweld tegen elkaar op Hoe zou men in zulke stormachtige dagen kunnen denken aan d« spoedige komst van den blijden zomer en van den kalmen herfst met zijn oogst aan gerijpte vruchten Dreigen de wei nige bloesems, die nog vrucht beloof den, niet te worden afgerukt en weg gewaaid Of dienen de stormen juist om de vruchtboomen der volkeren te zuiveren en de goede bloesems te sterken en te harden Het Beiersche volk, dat het eerst de revolutie in Duitschland actief steunde door het omverwerpen van de oude staats orde en het uitroepen van de republiek, voor zoover daarbij van het „volk" in den eigen lijken zin van het woord gesproken worden kan, ondervindt de zegenin gen van de revolutie op de meest overdadige wijze. Een regime van den dictator Kurt Eisner, die, ondanks de hem zoo on gunstige uitspraak van het volk aan de stembus het roer van het schip van-staat hardnekkig in handen hield en met een democratische ,tact" re geerde, die menig Beier met zekeren weemoed aan de dagen van de aris tocratische Wittelbach-ers terug zal hebben doen denken 1 En dat regime eindigt nu weer in een slót-tafereel van bloed en verwarring, dat een voorspel zijn kan van de meest ernstige en tragische gebeurtenissen. Volgens berichten uit München zou de arbeidersraad daar de Beiersche sovjet-republiek hebben uitgeroepen en zou het oude Katholieke Beieren door een groep raddraaiers nog verder worden voortgestuwd op den jammer lijken revolutie-weg. In het Rijnsch- Westfaalsche- indus trie-gebied schijnt de dreigende strijd tusschen de uiterstlinksche elementen en de regeerings-troepen voorkomen te zullen worden. Door onderhande lingen en overleg tracht men het conflict uit den weg te ruimen, en, naar de berichten melden, zouden de eerste pogingen daartoe met succes bekroond zijn. Te Munster heeft het commando aanschouwen. De waggelende schrijftafel zette ik terecht, ik schoof het blad uit en spreidde daar de geel geworden bla den van het manuskript over uit. Reeds zette ik mij neder om te lezen maar een lichte, ternauwer nood merkbare beweging achter mij, en ik wendde het hoofd om en staarde in Frida's bekoorlijke oogen. Die blik trof mij. Een onuitgesproken sineekbede lag er duidelijk in te lezen, maar de kleine mond met de fijnbesneden rooskleu rige lippen bleef krampachtig saam getrokken. Niettemin verstond ik dien blik. Haastig vroeg ik Ken je den inhoud dezer papieren Zij volhardde in haar stijfhoofdig stilzwijgen. Zal ik luid lezen Zij aarzelde met haar antwoord. Ik zag duidelijk, dat zij innerlijk aan een grooten twee strijd ter prooi was. Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1919 | | pagina 1