Aigemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen,
Een oproep.
OEEiO
De Russische Effecten.
IVo. 3280
Zaterdag 15 December 1917
27e Jaargang
Abonnementsprijs
per 3 maanden 0,80, franco per post 0,85
Abonnementen worden mede aangenomen bij
boekhandelaren en brievengaarders.
Advertentiën
van 15 regels 30 cent, elke regel meer 6 cent.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentien worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdag,
's voorn. 9 uur >6 Grobde en 's nam. 2 uur te Breskens
Dit Mc4 v*ra«hijnt eiken Dfonfftf- ei Vrijdagavond bij den uitgever E. BOOM-BLIEK, Breed* - Breekene. Telefoon no. 5 Kantoor Groede.
De Nationale Commissie van den
Volksbond tegen Drankmisbruik wendt
zich tot ,het Nederlandsche volk met
deze oproep
Buiten onze grenzen woedt de oor
log en binnen onze landspalen nemen
«org en nood hand over hand toe.
Er is gebrek aan graan.
Er is gebrek aan kolen.
Ons broodrantsoen is reeds minder
dan in sommige oorlogvoerende plan
den zelve.
Ouders moeten het vragen om brood
hunner kinderen onbeantwoord laten.
En de arbeider kan zich voor zijn
arbeid niet voldoende voeden.
Straks moet het vee in de stallen
worden afgemaakt, omdat het voeder
op is.
De mensch heeft nauwelijks genoeg
en het vee lijdt gebrek.
De voorraden nemen af rijst is
er bijna niet meer en de aanvoer
staat stil. Amerika houdt onze graan
schepen reeds maandenlang vast. De
honger klopt aan menige deur
Zóo gaan we den winter in.
En als de koude nijpt, zal in me-
nigen haard geen vuur zijn en in
menig huis zal geen warmte zijn.
Want de kolen zijn duur.
En de kolen zijn schaarsch.
Fabrieken, die onmisbare producten
voortbrengen, zetten reeds hier en
daar stop wegens gebrek aan grond
stoffen of kolen het verkeer is tot
het uiterste beperkt. En ook de ko
len-aanvoer is gering, onzeker en on
geregeld.
De werkeloosheid neemt daardoor
hand over hand toe.
Zóo gaan we den winter in
Een winter van zorg en een winter
van leed.
Medeburgers
Nu ia zuinigheid geboden.
Nu is het noodig ons graan en onze
kolen op de zuinigste wijze aan te
wenden, opdat we zoo lang mogelijk
voedsel, opdat we zoo lang mogelijk
warmte, opdat we zoo lang mogelijk
werk hebben.
En ondanks dit alles, worden er
nog steeds, week in week uit, groote
hoeveelheden voedingsstoffen voor
menach en dieren, groote hoeveelheden
kolen, vernietigd en nutteloos verspild,
ja erger, ten verderve van gezond
heid en welvaart gebruikt.
Want in Schiedam branden nog
steeds de vuren onder de ketels der
jeneverstokerijen en elders werken de
bierbrouwerijen nog steeds door.
Zij verwerken graan tot alcohol,
zij geven u drank voor brood.
Nog pas verklaarde de Regeering,
dat ae branderijen 41 pCt. graan
ontvangen van hun normaal gebruik.
Weet ge, wat dit zegt?
In 1913 verbruikten de branderijen
1 millioen H.L. graan. Thans ont
vangen zij dus nog 8000 H.L. per
week.
Dat staat gelijk met het brood
rantsoen van 4 a 500,000 menschen,
dat is 71/* pCt. van ons dagelijksch
broodgebruik, dat is ons rantsoen van
een halven dag per week.
Moet dat nog langer zoo doorgaan?
Thans stroomen reusachtige hoe
veelheden jenever vanuit de brande
rijen over onze steden en dorpen,
waar gebrek is aan brood en aan
kleeren en aan schoeisel, maar niet
aan jenever, waar van alles is ge
rantsoeneerd, behalve de jenever.
In onbeperkte hoeveelheden kan er
gedronken worden. En er wordt ge
dronken! Ondanks den ernst der tij
den, neemt het drankgebruik schrik
wekkend toe. De accijns bracht van
1 Januari tot 1 October ruim 3,milli-
oen meer op dan het vorige jaar en
was hooger dan ooit te voren.
De kroegen zitten vol en Schiedam
vult de leege glazen.
Medeburgers Daar moet een ein
de aan komen.
Thans doen wij een beroep op U.
In ons aller belang
Helpt ons de alcoholindustrie be
perken.
Wij roepen U op tot den strijd te
gen de graan- en kolenverspilling.
Wij roepen U op tot den strijd te
gen het drankmisbruik.
Toont, dat het U ernst is daarme
de, door in dézen geweldigen tijd
van jammer en van wee, van nu af,
metterdaad te breken met de drink
gewoonten en het voorbeeld der ont
houding te geven.
Ook gij, die U onder gewone om
standigheden niet tegen een matig
gebruik van alcohol verzet, beseft dat
het thans niet slechts misdadig is on
matig te zijn, maar evenzeer, dat het
onverantwoordelijk is geld te beste
den aan een prikkel, die slechts kan
worden verkregen ten koste van het
S voedsel, waaraan het Vaderland ge-
j brek heeft.
Er is ongetwijfeld eene siddering
door ons land gegaan bij het verne
men van het opzienbarende bericht
dat door de Russische regeering de
Staatsschuld niet meer zou erkend
worden en dus noch rentebetaling,
noch aflos meer zou plaats hebben.
Het was dan ook bevreemdend dat
de beurs te Amsterdam, ofschoon sterk
onder den invloed van die tijding,
niet verder terug is geloopen dan zes
tot acht procent.
Men is weliswaar eenigszins voor
bereid geweest op een financiêele ca
tastrophe van de zijde van Rusland,
alwaar toch de gebeurtenissen zich in
zoo'n wonderbaarlijke snelheid en
zonderlingheid opvolgen.
Daarnaast deden natuurlijk ter beurze
de wildste geruchten de ronde, of
liever werden allerlei veronderstel
lingen geuit. De een meende, dat
het bericht verzonnen is in het kamp
der geallieerden, om stemming te ma
ken tegen het thans boven drijvende
Russische bewind, de ander verzekerde
dat het een truc van Duitschland is,
om de geallieerden te treffen. Onder
deze indrukken en vermoedens ver
toonde de Zaterdagochtendbeurs een
beeld van groote gejaagdheid, van
angstige spanning, van zenuwachtige
afwachting en dit is ten slotte wel
de eindindruk dien men krijgt: de
beurs wacht af; de dreunende slag
is nog niet neergekomen en het „Redt
zich wie kan" heeft ter beurze nog
niet geklonken.
Indien het bericht echter bewaar
heid zou worden dan zullen zeker
ernstig getroffen worden honderden
kleine renteniers, die hun geheele ka
pitaal in Russen belegd hebbenmen
schat het bedrag, hetwelk uit dien
hoofde in ons land aan rente oatvan-
gen moet worden, op ongeveer J0
millioen gulden per jaar. Men ver
wacht echter geen val van groote
firma's, omdat de handel in Russen
toch feitelijk stil stond. Er werd ei
genlijk niet anders verwacht dan dat
de coupons van Russische leeningen
en spoorwegwaarden vandaag of mor-
gen niet meer zouden worden betaald.
laarbij komt nog, dat men zich toch
altijd rekenschap geeft van hst wis
selvallige bestaan der huidige Russi
sche regeering, en dat men eveneens
twijfelt aan de mogelijkheid om de
door haar in dezen genomen maatre
gelen ten uitvoer te brengen.
Verschillende vooraanstaande man
nen op financiëel gebied waren van
oordeel, dat men zich over de blij
vende gevolgen van een dergslijken
maatregel niet al te ongerust moet
maken. Rusland kan nooit op den
duur het standpunt der huidige re
geering innemen. Zoodra er daar te
lande weer een geregelde toestand
weerkeert, zal ongetwijfeld de schuld
weer worden gehonoreerd.
Rusland kan niet buiten de finan
ciêele hulp van het buitenland ook
in de toekomst zal het die hulp drin
gend noodig hebben voor zijn ont
wikkeling en ten slotte zal het dus
neerkomen op het niet betalen van de
rente gedurende eenigen tijd. Intus-
schen zal dit dat erkende men
volmondig vooral voor de kleine
bezitters een slag zijn. Velen Van
dezen hebben een groot deel, vaak
het grootste deel van hun bezit in de
oude Russische staatsfondsen belegd,
omdat deze altijd golden als zeer so
lide buitenlandsche papieren. Deze
deskundigen meenden echter, op grond
van bovenstaande overweging, aan de
kleine bezitters te moeten aanraden,
zich vooral niet hals over kop van
bezit te ontdoen. Wie het eenigszins
kan, wachte een beteren tijd af, die
zeker zal komen
Rusland, het was bekend, ging nog
vóór den oorlog gebukt onder een
schuldenlast, die te zwaar was voor
de nog onontwikkelde oeconomische
grondslagen van het rijk, zoodat de
rentebetaling uit nieuwe leeningen
moest worden bestreden. De oorlog
heeft niet alleen de schuld van het
rijk enorm verzwaard, maar ook de
oeconomische grondslagen deerlijk ge
schokt. Wij lazen onlangs, dat de
staatsschuld, die in de laatste vredes
jaren circa 450 millioen roebel voor
rentebetaling eischte, door den oorlog
zoo sterk was gestegen, dat het be
drag der voor de rente benoodigde
gelden tot circa 1900 millioen roebel
was geklommen. Een dergelijke last
voor een land als Rusland is zwaar
te dragen en het is geen wonder, dat
het probleem om nieuwe leeningen
op te nemen en geld te vinden voor
de interestbetaling hoe langer hoe
moeilijker was op te lossen. Men weet,
dat dan ook de bankbi^jettenpers
danig aan den arbeid is gezet,
hetgeen de oeconomische desorgani
satie slechts verergerde.
Er is echter een lichtpunt, dat in
deze beschouwing niet onvermeld mag
blijven. Rusland is een in hoofdzaak
agrarisch land, een land van graan
en grondstoffen. Dat wil zeggen, dat
het producten heeft aan te bieden,
die na het sluiten van den vrede door
alle landen zeer zullen worden gezocht,
zoodat de mogelijkheid van eene
gunstige handelsbalans binnen niet al
te langen tijd voor Rusland geenszins
tot de onmogelijkheden behoort.
Hierin dusdat het vlugger dan
industriêele landen zich van de oor
logsschade kan herstellen, ligt een be
langrijk en juist motief voor de in
het algemeen optimistische stemming
omtrent de soliditeit der Russische
fondsen.
In de ontwikkeling van deze fac
toren nu heeft de daad der Russische
revolutionaire regeering een plotse
linge schok gebracht. En de vraag
is slechts, of de radicale maatregel op
de een' of andere wijze ongedaan kan
worden gemaakt. Men kan van mee-
cïng verschillen over de vraag, of de
oorlogvoerende landen na het sluiten
van den vrede direct de milliarden
beschikbaar hebben om Rusland fi
nancieel te steunen, en of ze zoo
zij deze milliarden hebben Rus
land kunnen dwingen de thans gean
nuleerde schuld te erkennen. Maar
indien dit werkelijk gelukt, dan zal
alles wel terecht komen, zij het dan
wellicht na een uitstel van betaling
van rente en aflosstng gedurende et
telijke jaren.
Er is echter iets, dat in deze be
schouwing niet mag worden vergeten,
namelijk de vraag, of Rusland wel
als staatsgeheel zal blijven bestaan.
Rusland is een nationaliteiten-staat,
er is, door zijn oeconomische achter
lijkheid, geen oeconomische en ook
geen geestelijke eenheid. De teeke
nen van verbrokkeling zijn thans reeds
sterk aanwijsbaar, en het is niet uit
gesloten, dat het rijk in zijn nationale
deelen uiteenvalt. Dan wordt Rus
land een historisch begrip, zooals het
Oost- of West-Romijnsche Rijk of het
Heilige Roomsche Rijk van Duitsche
natie. Wat er dan van de „Russische"
schuld zal terecht komen is moeilijk
