Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor het Land van Cadzand.
Abonnementsprijs
Velerlei belangen.
Oorlogsbelasting.
«(=]>-
No 204Ï.
Zaterdair 14 Augustus 1915
14e Jaargang
«P
BRESKENSQHE COURANT
per 8 maanden ƒ0.50, franco per post ƒ0.55,
voor Belgie ƒ0.75, voor Amerika 1 dollar 8 kwartalen
bfl vooruitbetaling.
Abonnementen worden mede aangenomen bij
boekhandelaren en brievengaarders.
Advertentlën
van 15 regels 85 cents, elke regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bt) abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en VrQdag
des nanaidéats te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bU den aitgever C. DIELEMAN te Breskens.
Zoo ooit een departement van al
gemeen bestuur een slingerkuur moet
ondergaan, dan Hjkt ons dat 't wel
te zijn van landbouw.
Dat schijnt aan die deur maar steeds
aan te kloppen en de minister moet
maar steeds bereid zijn alle mogelijke
jerimlades aan te hooren.
Dan moeten de grenzen voor den
uitvoer dicht, omdat de prijzen voor
binnenlandsch verbruik zoo verbazend
stijgen, en dan moeten ze weer open
omdat de reuzenwinsten die gemaakt
worden, niet groot genoeg zijn.
Dat slaat op allerlei artikelen, en
dat gaat zoo maar heele dagen.
Gelijk men weet heeft onze regee
ring in Amerika groote hoeveelheden
graan aangekocht met de bedoeling,
onze bevolking tegen hongerlijden te
vrijwaren.
Natuurlijk is dit graan, zoodra het
binnen onze grenzen is, geen handels
artikel in dien zin, dat iemand er van
zou kunnen koopen, om bet onmid
dellijk weer te gaan verkoopen.
Was dat het geval wel, dan werd
het natuurlijk mst reuzenwinst aan
Duitschland verkocht.
Want naar een bekend woord zou
den onze handelaars heel Nederland
verkoopen, als ze dat konden, zonder
er zich aan te storen, of de rest van
het Nederlandsche volk aan ellende
ten prooi was.
Alle goederen worden uit het bui
tenland hierheen gezonden aan het
adrea van de Nederlandsohe Overzee-
Trust-maatschapptJ. dat ia een ver-
eeniging van vertrouvftiare mannen,
die hun woord geven, dat niets van
ai, wat hün gezonden wordt, onmid
dellijk of middellijk naar Duitschland
of Oostenrijk zal gaan.
Dat schijnt ook goed te gaan
want vooreerst hoorden we nog in
't geheel niet van knoeierij met deze
goederen, en in de tweede plaats is
de Trust zóó vertrouwbaar geblesen,
dat zelfs het wantrouwige Rusland
eenige dagen geleden de Trust heeft
erkend, waardoor ook uit Rusland al
lerlei goederen aan haar kunnen wor
den gezonden.
Gelukkig, dat er dan toch in ons
land ook op handelsgebied nog ver
trouwbare menschen leven.
Dezer dagen kon men zich anders
weer naar hartelust ergeren over de
inhaligheid en harteloosheid van som
mige onzer handslaars.
Een graan- en meelkoopman be
klaagde er zich in een onzer groote
dagbladen over, dat onze regeering
zooveel graan in Amerika had gekocht.
Onze voorraad eigen graan, zei
hU, blijft onaangeroerd liggen, terwijl
alleen het Amerikaansche gebruikt
wordt.
Het gevolg zal zijn, dat het Ne
derlandsche graan door lang liggen
gaat bederren, wat een algemeen
landsnadeel zou zl)n, gezwegen nog
van de groote schade, die de bezitters
van het inlandsche graan zullen lijden.
't Is wel waar, dat de regeering
ook ons graan heeft willen koopen
tegen den prijs van twaalf gulden per
mudmaar daar zijn we nog niet op
ingegaan.
Voorwaarde der regeering was, dat
dit graan van goede kwaliteit moest
«IJn, wat kan blijken uit het gewicht;
de eisch in dit opzicht was, dat het,
naar men meent, 76 78 kilo moest
wegen.
Maar ook dat was den graan- en
meslhandslaar niet naar den zin hi
sprak van een gewicht van 76 7t
kilo, en dan bleek nog niet duidelijk,
of hU dit graan, dat dan niet vaD het
beste behoefde te zijn, nog wel voor
twaalf gulden zou willen geven.
Kort geleden, zag msn da tarwe
van 80 kilo genoteerd op twaalf gul
den. Dat ls op de vrije markt, zoo-
dat tegen dien prijs ook kleins par
tijen gaan.
Onze regeering nu wilde massa's
graan tegelijk koopen en dan voor
78 kilo evenveel betalen, als de markt
thans voor 00 kilo geeft.
Maar de graan- en meelhandelaar
wilde méér hebben. Twaalf gulden
was een veel te lasg bod voor sen
regeering.
Als dan nu werkelijk de Inlandsche
tarwe door het lange bewaren gaat
bederven, zooals de man weeklaagt,
dan hadden de bewaarders dit aan
zichzelf te wflten.
Juist als de boeren, die het vorige
jaar weigerden hun aardappelen voor
een goeden prijs te verkoopen, omdat
die nog niet hoog genoeg was naar
hun zin en dientengevolge dit voor
jaar een massa bedorven aardappelen
konden weggooien.
Willen kooplui en boeren op deze
manier mst hun goederen handelen,
dan zullen ze 't aan zich zelve heb
ben te wijten als ze schade lijden.
Tbars weer klaagt het Nederl. Land-
bouw-comité dat het niet tijdig be
kend worden van vergunningen tot
uitvoer van paarden, vee en land-
bouwartikelen schade veroorzaakt aan
de landbouwers, die, onbekend met
hetgeen in uitzicht is gesteld, tegen
den gewonen prijs verkoopen, om later
tot de ontdekking te komen dat de
extra winsten, voortvloeiende uit de
heropende uitvoer, uitsluitend door
den handel worden genoten, weshalve
de minister in kennis is gesteld met
den wensch om van op handen zijnde
uitvoeren tijdig kennis te mogen dra
gen.
Ook de Nederl. elagerbond heeft
aan den minister een adres gericht,
met verzoek, den Nederlandschen sla
ger te beschermen tegen den Neder
landschen landbouwer, door bepaling
van een maximnm-marktprJjB.
Die prjjs moet zijn looDend voor
den boer, loonsnd voor den slager en
tegemoetkomend aaQ de belangen van
den consumenten vooral verzoekt
zij de grenzen gesloten te houden
voor den uitvoer van rundvee en
rundvleesch en te sluiten voor den
uitvoer van varkens en rnndvleesch.
Reeds nu zien vele slBOhters zich
genoodzaakt hun bedrijf stop te zet
ten.
Het instituut van de zoogenaamde
regeeringsvarkens, heeft niet gebracht
datgene wat ervan kon worden ver
wacht.
Integendeel is de marktprQs sta
gend gebleven, hetgeen allerminst
wijst op een voldoenden aanvoer ter
markt. BnitendieB is dt slager door
genoemde instelling gekortwiekt.
In verschillende steden zfin door de
gemeentelijke overheid maximum pre
zen voor den verkoop vastgesteld,
waarb(j voletrekt geen rekening is
gehouden met het feit, dat voor 72
pet. regeer! ngsvarkene worden ver
strekt, maar voor 28 pet. legen ex-
horbitanten marktprijs moet worden
bljgekocht. |Er zijn daardoor toestan
den gekomen, als nooit gekend en
nooit gedacht.
Komt hierin geen verandering, dan
is het bedrijf ten doode opgeschreven
en zal een groot deel van onze mid
denstanders te gronde worde» go-
bracht.
Het óénztJdig bevoordsalen van den
landbouwer, die tonnen gouds in den
mobiliosatietljd verdiende, mag, in
geen geval met zich brengen het
rechtstroeke benadeelen van den sla
ger, die in dienzelfden mobilisatietijd
nieta dan verlies leed.
Van regeeringsvsrkens gesproken,
lezen we in een schrijven dienaan
gaande, dat de regeering eerst bepaalde,
dat vergunning tot uitvoer werd ver
leend van varkens als tegelijkertijd
80 procent van dien uitvoer ter harer
beschikking werd gesteld.
Zoo werd alleen aan de groot-ex
porteurs vergund om varkens naar
het buitenland uit te voeren, waar
door ze het heft in handen kregen
en zooveel varkens kon uitvoeren als
zij maar wilden.
Toen de minister bemerkte, dat de
regeling nitstekend was en hij maan
delijks over ongeveer 9000 regeerings
varkens kon beschikken, terwjjl de
groot-exporteurs toch nog in het bui
tenland enorme winsten maakten,
besloot hl) bet'percentage der te le
veren regeeringsvarkens tot 100 te
brengen, doch daar had men onder
de groot-exporteurs de poppen aan
het dansen.
Zy beweerden, dat in Duitechland
de varkensprijzen teruggeloopsn waren
terwyi juist hst tegendeel het geval
was.
De reden van het stopzetten van
den uitvoer door de groot-exporteurs
was eenvoudig deze, dat ze Diet mesr
zulke enorme winstea konden maken.
De regeering bleef zoDder varkens,
gevolg80 h 40 ets. per kilo duurder
varkensvleesch.
Nu zyn er in ons land, op zyn
minst genomen, Dog wel 60 kleine
vleeschexporteurs, die gaarne ia door
snee wekelijks ieder 100 varkens zou
den willen uitvoeren, onder dezelfde
voorwaarden sis de bevoordeelde groot
exporteurs.
Waarom geeft de regeering ook
hun geen consent voor uitvoer, en
laat hen deenoods ƒ1000 eautie stel
len.
Het aantal regeeringsvarkens zou
dan niet van 9000 op 6000 te dalen,
maar tot 14.000 kunnen stijgen, het
geen vooral de arbeidende klasse ten
goede zou komen
En dan nog dit:
Korten tijd geleden verbood de mi
nister van Landbouw, op grond van
enorme stijging der vleetchpryzen,
den uitvoer van levend rundvee en
kort daarop ook den uitvoer van
rnndvleesch.-
De prijsen liepen bierdoor eenige-
zins terug en de slagers konden het
6 k 10 cents per K.G. afslaan.
Doch nn verleent de minister weer
aan enkele firma's verlof om kalfsvee
of fokvee uit te voeren.
Het gevolg ie, dat wederom voor
•es kleine 10 tal dagen enorme mas
sa's vette ossen, koeien, stieren enz.,
aangekocht, direct veriaden naar
't buitenland zijn.
Dit is natuuriyk in etrjjd met alle
eeriyke nakoming der bekomen uit-
voerconsenten.
Het gebeurde in overleg met Duit-
sche vee commissionairs en zooge
naamde Hollandsche groot exporteurs.
Deze poging tot frauduleus uitvoe
ren, nam In enkele dagen zoo'n om
vang aan, dat ongeveer In al onze
provinciën het vee, wet maar eenlgs-
zlns voor slachtvee in aanmerking
kwam, werd opgekocht en men ge
poogd zoude hebben, dit als fokvee
uit te voeren.
Toch kon nog menige wagon, dia
reeds aan de Holl. grenzen ten uitvoer
aanwezig was, en aan afzending-stati-
ons ingeladen was door wenken,
waareohtjniyk van kleinere exporteurs,
aan hot betrokken Departement, aan
gebonden worden.
Ware dit niet btjtyds opgemerkt,
de schade en styging der vleaechpry-
zen zou niet te overzien zyn geweest.
Uit welingelichte bron verneemt
men dat de regeering voornemens is
een speciale oorlogebelasting in te
■telleD, een zoogenaamde weerbelas-
tlng, waarin het meeste zal worden
bygedragen door hen die geen militie-
of landweerplichten vervnld hebben.
Alsof zy die geen militie- of land
weer-plichten hebben te vervullen, tut
de bevoorrechten der natie behooren.
Dat zou by nader onderzoek nog
wel eens anders kunnen blijken.
Eigeniyk dachten we, toen we het
bericht met den eersten oogopslag
zagen, dat 't de bedoeling was om
eene belasting te heffen van hen die
door den oorlog reuzen winsten ma
ken.
Daarvoor zou nog eens wat te zeg
gen zyn.
Maar nu munt gaan slaan uit de
omstandigheid dat de wet geen plicht
op nw persoon legt, is wat al te die-
tatorlach.
Het is nog niet wel dat de krach
tens de wet verkregen vryetellingen
van den dienst tot nul en geener
waarde worden gebracht, ook kan men
nu gaan betaien omdat diezelfde wet
ons vryheid schonk.
Het wordt dan wel terdege een
duurgekochte vryheid.