Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor het Land van Cadzand. Abonnementsprijs Velerlei belangen. Oorlogsbelasting. «(=]>- No 204Ï. Zaterdair 14 Augustus 1915 14e Jaargang «P BRESKENSQHE COURANT per 8 maanden ƒ0.50, franco per post ƒ0.55, voor Belgie ƒ0.75, voor Amerika 1 dollar 8 kwartalen bfl vooruitbetaling. Abonnementen worden mede aangenomen bij boekhandelaren en brievengaarders. Advertentlën van 15 regels 85 cents, elke regel meer 5 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bt) abonnement lager tarief. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en VrQdag des nanaidéats te twee ure. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bU den aitgever C. DIELEMAN te Breskens. Zoo ooit een departement van al gemeen bestuur een slingerkuur moet ondergaan, dan Hjkt ons dat 't wel te zijn van landbouw. Dat schijnt aan die deur maar steeds aan te kloppen en de minister moet maar steeds bereid zijn alle mogelijke jerimlades aan te hooren. Dan moeten de grenzen voor den uitvoer dicht, omdat de prijzen voor binnenlandsch verbruik zoo verbazend stijgen, en dan moeten ze weer open omdat de reuzenwinsten die gemaakt worden, niet groot genoeg zijn. Dat slaat op allerlei artikelen, en dat gaat zoo maar heele dagen. Gelijk men weet heeft onze regee ring in Amerika groote hoeveelheden graan aangekocht met de bedoeling, onze bevolking tegen hongerlijden te vrijwaren. Natuurlijk is dit graan, zoodra het binnen onze grenzen is, geen handels artikel in dien zin, dat iemand er van zou kunnen koopen, om bet onmid dellijk weer te gaan verkoopen. Was dat het geval wel, dan werd het natuurlijk mst reuzenwinst aan Duitschland verkocht. Want naar een bekend woord zou den onze handelaars heel Nederland verkoopen, als ze dat konden, zonder er zich aan te storen, of de rest van het Nederlandsche volk aan ellende ten prooi was. Alle goederen worden uit het bui tenland hierheen gezonden aan het adrea van de Nederlandsohe Overzee- Trust-maatschapptJ. dat ia een ver- eeniging van vertrouvftiare mannen, die hun woord geven, dat niets van ai, wat hün gezonden wordt, onmid dellijk of middellijk naar Duitschland of Oostenrijk zal gaan. Dat schijnt ook goed te gaan want vooreerst hoorden we nog in 't geheel niet van knoeierij met deze goederen, en in de tweede plaats is de Trust zóó vertrouwbaar geblesen, dat zelfs het wantrouwige Rusland eenige dagen geleden de Trust heeft erkend, waardoor ook uit Rusland al lerlei goederen aan haar kunnen wor den gezonden. Gelukkig, dat er dan toch in ons land ook op handelsgebied nog ver trouwbare menschen leven. Dezer dagen kon men zich anders weer naar hartelust ergeren over de inhaligheid en harteloosheid van som mige onzer handslaars. Een graan- en meelkoopman be klaagde er zich in een onzer groote dagbladen over, dat onze regeering zooveel graan in Amerika had gekocht. Onze voorraad eigen graan, zei hU, blijft onaangeroerd liggen, terwijl alleen het Amerikaansche gebruikt wordt. Het gevolg zal zijn, dat het Ne derlandsche graan door lang liggen gaat bederren, wat een algemeen landsnadeel zou zl)n, gezwegen nog van de groote schade, die de bezitters van het inlandsche graan zullen lijden. 't Is wel waar, dat de regeering ook ons graan heeft willen koopen tegen den prijs van twaalf gulden per mudmaar daar zijn we nog niet op ingegaan. Voorwaarde der regeering was, dat dit graan van goede kwaliteit moest «IJn, wat kan blijken uit het gewicht; de eisch in dit opzicht was, dat het, naar men meent, 76 78 kilo moest wegen. Maar ook dat was den graan- en meslhandslaar niet naar den zin hi sprak van een gewicht van 76 7t kilo, en dan bleek nog niet duidelijk, of hU dit graan, dat dan niet vaD het beste behoefde te zijn, nog wel voor twaalf gulden zou willen geven. Kort geleden, zag msn da tarwe van 80 kilo genoteerd op twaalf gul den. Dat ls op de vrije markt, zoo- dat tegen dien prijs ook kleins par tijen gaan. Onze regeering nu wilde massa's graan tegelijk koopen en dan voor 78 kilo evenveel betalen, als de markt thans voor 00 kilo geeft. Maar de graan- en meelhandelaar wilde méér hebben. Twaalf gulden was een veel te lasg bod voor sen regeering. Als dan nu werkelijk de Inlandsche tarwe door het lange bewaren gaat bederven, zooals de man weeklaagt, dan hadden de bewaarders dit aan zichzelf te wflten. Juist als de boeren, die het vorige jaar weigerden hun aardappelen voor een goeden prijs te verkoopen, omdat die nog niet hoog genoeg was naar hun zin en dientengevolge dit voor jaar een massa bedorven aardappelen konden weggooien. Willen kooplui en boeren op deze manier mst hun goederen handelen, dan zullen ze 't aan zich zelve heb ben te wijten als ze schade lijden. Tbars weer klaagt het Nederl. Land- bouw-comité dat het niet tijdig be kend worden van vergunningen tot uitvoer van paarden, vee en land- bouwartikelen schade veroorzaakt aan de landbouwers, die, onbekend met hetgeen in uitzicht is gesteld, tegen den gewonen prijs verkoopen, om later tot de ontdekking te komen dat de extra winsten, voortvloeiende uit de heropende uitvoer, uitsluitend door den handel worden genoten, weshalve de minister in kennis is gesteld met den wensch om van op handen zijnde uitvoeren tijdig kennis te mogen dra gen. Ook de Nederl. elagerbond heeft aan den minister een adres gericht, met verzoek, den Nederlandschen sla ger te beschermen tegen den Neder landschen landbouwer, door bepaling van een maximnm-marktprJjB. Die prjjs moet zijn looDend voor den boer, loonsnd voor den slager en tegemoetkomend aaQ de belangen van den consumenten vooral verzoekt zij de grenzen gesloten te houden voor den uitvoer van rundvee en rundvleesch en te sluiten voor den uitvoer van varkens en rnndvleesch. Reeds nu zien vele slBOhters zich genoodzaakt hun bedrijf stop te zet ten. Het instituut van de zoogenaamde regeeringsvarkens, heeft niet gebracht datgene wat ervan kon worden ver wacht. Integendeel is de marktprQs sta gend gebleven, hetgeen allerminst wijst op een voldoenden aanvoer ter markt. BnitendieB is dt slager door genoemde instelling gekortwiekt. In verschillende steden zfin door de gemeentelijke overheid maximum pre zen voor den verkoop vastgesteld, waarb(j voletrekt geen rekening is gehouden met het feit, dat voor 72 pet. regeer! ngsvarkene worden ver strekt, maar voor 28 pet. legen ex- horbitanten marktprijs moet worden bljgekocht. |Er zijn daardoor toestan den gekomen, als nooit gekend en nooit gedacht. Komt hierin geen verandering, dan is het bedrijf ten doode opgeschreven en zal een groot deel van onze mid denstanders te gronde worde» go- bracht. Het óénztJdig bevoordsalen van den landbouwer, die tonnen gouds in den mobiliosatietljd verdiende, mag, in geen geval met zich brengen het rechtstroeke benadeelen van den sla ger, die in dienzelfden mobilisatietijd nieta dan verlies leed. Van regeeringsvsrkens gesproken, lezen we in een schrijven dienaan gaande, dat de regeering eerst bepaalde, dat vergunning tot uitvoer werd ver leend van varkens als tegelijkertijd 80 procent van dien uitvoer ter harer beschikking werd gesteld. Zoo werd alleen aan de groot-ex porteurs vergund om varkens naar het buitenland uit te voeren, waar door ze het heft in handen kregen en zooveel varkens kon uitvoeren als zij maar wilden. Toen de minister bemerkte, dat de regeling nitstekend was en hij maan delijks over ongeveer 9000 regeerings varkens kon beschikken, terwjjl de groot-exporteurs toch nog in het bui tenland enorme winsten maakten, besloot hl) bet'percentage der te le veren regeeringsvarkens tot 100 te brengen, doch daar had men onder de groot-exporteurs de poppen aan het dansen. Zy beweerden, dat in Duitechland de varkensprijzen teruggeloopsn waren terwyi juist hst tegendeel het geval was. De reden van het stopzetten van den uitvoer door de groot-exporteurs was eenvoudig deze, dat ze Diet mesr zulke enorme winstea konden maken. De regeering bleef zoDder varkens, gevolg80 h 40 ets. per kilo duurder varkensvleesch. Nu zyn er in ons land, op zyn minst genomen, Dog wel 60 kleine vleeschexporteurs, die gaarne ia door snee wekelijks ieder 100 varkens zou den willen uitvoeren, onder dezelfde voorwaarden sis de bevoordeelde groot exporteurs. Waarom geeft de regeering ook hun geen consent voor uitvoer, en laat hen deenoods ƒ1000 eautie stel len. Het aantal regeeringsvarkens zou dan niet van 9000 op 6000 te dalen, maar tot 14.000 kunnen stijgen, het geen vooral de arbeidende klasse ten goede zou komen En dan nog dit: Korten tijd geleden verbood de mi nister van Landbouw, op grond van enorme stijging der vleetchpryzen, den uitvoer van levend rundvee en kort daarop ook den uitvoer van rnndvleesch.- De prijsen liepen bierdoor eenige- zins terug en de slagers konden het 6 k 10 cents per K.G. afslaan. Doch nn verleent de minister weer aan enkele firma's verlof om kalfsvee of fokvee uit te voeren. Het gevolg ie, dat wederom voor •es kleine 10 tal dagen enorme mas sa's vette ossen, koeien, stieren enz., aangekocht, direct veriaden naar 't buitenland zijn. Dit is natuuriyk in etrjjd met alle eeriyke nakoming der bekomen uit- voerconsenten. Het gebeurde in overleg met Duit- sche vee commissionairs en zooge naamde Hollandsche groot exporteurs. Deze poging tot frauduleus uitvoe ren, nam In enkele dagen zoo'n om vang aan, dat ongeveer In al onze provinciën het vee, wet maar eenlgs- zlns voor slachtvee in aanmerking kwam, werd opgekocht en men ge poogd zoude hebben, dit als fokvee uit te voeren. Toch kon nog menige wagon, dia reeds aan de Holl. grenzen ten uitvoer aanwezig was, en aan afzending-stati- ons ingeladen was door wenken, waareohtjniyk van kleinere exporteurs, aan hot betrokken Departement, aan gebonden worden. Ware dit niet btjtyds opgemerkt, de schade en styging der vleaechpry- zen zou niet te overzien zyn geweest. Uit welingelichte bron verneemt men dat de regeering voornemens is een speciale oorlogebelasting in te ■telleD, een zoogenaamde weerbelas- tlng, waarin het meeste zal worden bygedragen door hen die geen militie- of landweerplichten vervnld hebben. Alsof zy die geen militie- of land weer-plichten hebben te vervullen, tut de bevoorrechten der natie behooren. Dat zou by nader onderzoek nog wel eens anders kunnen blijken. Eigeniyk dachten we, toen we het bericht met den eersten oogopslag zagen, dat 't de bedoeling was om eene belasting te heffen van hen die door den oorlog reuzen winsten ma ken. Daarvoor zou nog eens wat te zeg gen zyn. Maar nu munt gaan slaan uit de omstandigheid dat de wet geen plicht op nw persoon legt, is wat al te die- tatorlach. Het is nog niet wel dat de krach tens de wet verkregen vryetellingen van den dienst tot nul en geener waarde worden gebracht, ook kan men nu gaan betaien omdat diezelfde wet ons vryheid schonk. Het wordt dan wel terdege een duurgekochte vryheid.

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1915 | | pagina 1